Figure 1: Creative Commons CC-BY-SA
BIBLIA
to je cyłe Swjate pismo stareho a noweho zakonja,
prjedy wot D. Marćina Luthera do němzkeje,
potom wot duchomnych: Jana Langi w Minakale a Mateja Jokiša w Hbjelzku a Jana Běhmarja w Budeztezach a Jana Wawera w Bukezach, kaž tež wot Michała Frenzela, duchomneho w Budeztezach do hornjołnžizkeje serbzkeje ryče ze wšitkej prózu pšełožena a pozdźišo wot druhich evangelzkich duchomnych wudawana,
nětko pak zaso z nowa a to jidnaty króć swěru pšehladana a wudata.
W Budyšinje ćišćana pola E. M. Monzy. 1905.
1. To je započatk teho ewangeliona wot Jezom Chrysta teho Syna Božeho,
2. Jako pisane steji w profetach: Hlej, ja posćelu swojeho jandźela prjedy tebje, kotryž by twój puć před tobu přihotował. Mal. 3, 1.
3. Prědarja hłós je w pusćinje: Přihotujće puć teho Knjeza, čińće jeho šćežki rune. Jez. 40, 3. Mat. 3, 3. Luk: 3, 4. Jan:1,23.
4. Jan tón běše w pusćinje, křćiše a prědowaše wot křćenicy teje pokuty na wodawanje hrěchow.
5. A k njemu dźěše won cyła židowska zemja a Jerusalemjenjo, a buchu wšitcy wot njeho kšćeni we Jordanskej rězy a wuznachu swoje hrěchi.
6. Jan pak běše woblečeny z kamjelskimi włosami a měješe kožany pas na swojich bjedrach a jědźeše skóčki a lěsny měd; Mat. 3, 4. 3 Mójz. 11, 22.
7. A prědowaše a dźeše: Jedyn dźe za mnu, kotryž je sylniši dyžli ja, kotremuž ja dosć njejsym, zo N. t. bych ja so před nim dele chilał a te rjemjenje jeho črijow rozwjazał; Mat. 3, 11.
8. Ja křću was z wodu, ale wón budźe was ze swjatym Duchom křćić.
9. A poda so w tym samym času, zo Jezus z Galilejskeje wot Nacareta přińdźe a bu křćeny wot Jana we Jordanje. Mat. 3, 16. Luk. 3, 21.
10. A hnydom wustupi wón (Jan) z wody a widźeše njebjesa wotewrjene a teho Ducha, jako hołbja, na njeho dele přińdźo. Jan. 1, 32.
11. A sta so hłós z njebjes: Ty sy mój luby Syn, na kotrymž ja mam dobre spodobanje. Mat. 3, 17. Luk. 9, 35.
12. A hnydom honješe jeho Duch do pusćiny. Mat. 4, 1. Luk. 4, 1.
13. A běše tam w tej pusćinje štyrceći dnjow a bě spytany wot satana. A běše pola zwěriny, a jandźeljo jemu słužachu.
14. Jako pak Jan běše do jastwa podaty, přińdźe Jezus do Galilejskeje, prědowaše to ewangelijom wot kralestwa Božeho, Mat. 4, 17. Luk. 4, 15.
15. A dźeše: Čas je dopjelnjeny, a kralestwo Bože je so přibližiło; čińće pokutu wěrće ewangelionej.
16. Jako wón pak při Galilejskim morju chodźeše, wuhlada wón Šimana a Handrija, jeho bratra, zo wonaj syće do morja ćiskaštaj (přetož wonaj běštaj rybakaj). Mat. 4, 18. 21. Luk. 5, 2.
17. A Jezus dźeše k nimaj: Pójtaj za mnu; ja chcu činić, zo budźetaj čłowjekow rybakaj.
18. A hnydom wopušćištaj wonaj swoje syće a dźěštaj za nim.
19. A jako wón běše trochu tam preč wotešoł, wuhlada wón Jakuba, Zebedeoweho syna, a Jana, jeho bratra, płatajo swoje syće we łódźi; Mat. 4, 21.
20. A na měsće wón jeju zawoła. A wonaj wopušćištaj swojeho nana Zžebedea we łódźi a tych najatych a dźěštaj za nim.
21. A woni dźěchu do Kapernauma; a hnydom na sabat dźěše wón do šule a wučeše.
22. A woni dźiwachu so jara na jeho wučbje; přetož wón wučeše jich móznje a nic jako pismawučeni. Mat. 7, 28. Luk. 4, 32.
23. A w jich šuli běše čłowjek z nječistym duchom wobsynjeny, tón wołaše, Luk. 4, 33.
24. A dźeše: Što mamy my z tobu, JezuNacarenski? Sy ty přišoł nas skazyć? Ja wěm, štó ty sy, tón swjaty Boži. St. 5, 7.
25. A Jezus pohrozy jemu a dźeše: Mjelč a wuńdź z teho čłowjeka! St. 9, 25.
26. A tón nječisty duch torhaše jeho a wołaše z wulkim hłosom a wuńdźe z njeho.
27. A woni so wšitcy jara dźiwachu, tak zo woni so bjez sobu woprašowachu a dźachu: Što je to? Kajka je to nowa wučba? Wón tež rozkazuje z mocu nječistym ducham, a woni jeho posłuchaju.
28. A na měsće bě wot njeho słyšane po wšitkich Galilejskich mjezach.
29. A woni dźěchu hnydom z teje šule a přińdźechu do Šimanoweje a Handrijoweje chěže, z Jakubom a z Janom.
30. A Šimanowa přichodna mać ležeše a měješe zymnu; a na měsće prajachu woni jemu wot njeje.
31. A wón přistupiwši pozběhnu ju horje a dźeržeše ju za ruku; a ta zymna ju hnydom wopušći, a wona jim słužeše.
32. Na wječor pak, jako słónco běše zašło, přinjesechu woni k njemu wšelkich chorych a wobsynjenych.
33. A cyłe město zhromadźi so k durjam.
34. A wón pomhaše wjele ludźom, kotřiž běchu na wšelke chorosće chori, a wuhna wjele čertow a njewotpušći čertam rěčeć; přetož woni jeho znajachu. Jap. k 16, 17. 18.
35. A rano do dnja stanu wón a wuńdźe a woteńdźe na puste město a činješe tam swoju modlitwu. Luk. 4, 42.
36. A za nim chwatachu Šiman a ći, kotřiž při nim běchu;
37. A jako jeho namakachu, dźachu woni k njemu: Wšitcy će pytaju.
38. A wón dźeše k nim: Pójmy do tych blišich městow, zo bych ja tam tež prědował; přetož na to sym ja přišoł. Luk. 4, 43.
39. A wón prědowaše we jich šulach po cyłej Galilejskej zemi a honješe čertow won.
40. A někajki wusadny přińdźe k njemu, tón prošeše jeho, poklaknu před nim a dźeše k njemu: Chceš-li jeno, dha móžeš ty mje wučisćić.
41. A Jezusej běše žel, přestrě ruku, dótknu so jeho a dźeše k njemu: Ja chcu, budź wučisćeny.
42. A jako wón to dźeše, dźěše na měsće tón wusad wot njeho, a wón bě wučisćeny.
43. A Jezus pohrozy jemu a honješe jeho hnydom wot sebje preč,
44. A dźeše k njemu: Hladaj, zo ty nikomu ničo njeprajiš; ale dźi a pokaž so měšnikej a wopruj za swoje wućišćenje, štož Mójzas je přikazał, k swědčenju na nich. 3 Mójz. 14, 2.
45. Wón pak šedši won poča wjele wot teho rěčeć a tu wěc bjez ludźi přinjesć, tak zo wón tam dale njemóžeše wjazy zjawnje do města nutř hić; ale wón běše wonkach w pustych městach, a woni přińdźechu k njemu ze wšěch stronow. Luk. 5, 15.
1. A po někotrych dnjach dźěše wón zaso do Kapernauma; a wono bě zhonjene, zo wón w chěži je. Mat. 9, 1.
2. A jich wjele so hnydom k njemu zhromadźichu, tak zo woni města njemějachu, tež nic wonkach před durjemi; a wón praješe jim to słowo.
3. A někajcy k njemu přińdźechu, kiž jichtneho přinjesechu, kotryž běše wot štyrjoch njeseny. Mat. 9, 2.
4. A jako woni njemóžachu před njeho přińć luda dla, wotkrychu woni tu třěchu, hdźež wón běše; a jako tu běchu rozkopali, pušćichu woni to poslešćo dele, na kotrymž tón jichtny ležeše.
5. Jako pak Jezus jich wěru widźeše, dźeše wón k temu jichtnemu: Mój syno, twoje hrěchi su tebi wodate.
6. Někotři pismawučeni pak běchu, ći tam sedźachu a pomyslichu sebi w swojich wutrobach:
7. Kak rěči tón tajke Bože hanjenje? Štó móže hrěchi wodawać, chiba Bóh sam?
8. A Jezus pózna hnydom w swojim Duchu, zo woni tak sami při sebi pomyslichu, a dźeše k nim: Što wy sebi to pomysliće w swojich wutrobach? Jan.2, 24.
9. Što je lóžše, prajić k temu jichtnemu: Tebi su twoje hrěchi wodate; abo prajić: Postań, wzmi swoje poslešćo a chodź?
10. So byšće pak wědźeli, zo člorózki syn móc ma, na zemi hrěchi wodawać, dźeše wón k temu jichtnemu:
11. Ja ći praju, stań horje, zběhń swoje poslešćo a dźi do swojeho doma.
12. A na měsće stanu wón, zběhnu swoje poslešćo a dźěše won před wšitkimi, tak zo wšitcy buchu zatorhnjeni a chwalachu Boha a dźachu: My to hišće nihdy njejsmy widźeli.
13. A wón wuńdźe zaso k morju; a wšitkón lud přińdźe k njemu, a wón jich wučeše.
14. A jako wón nimo preč dźěše, wuhlada wón Levia, Alfeoweho syna, na złi sedźo a dźeše k njemu: Pój za mnu. A wón stanu a dźěše za nim. Mat. 9, o. Luk. 5, 27.
15. A sta so, jako wón so k blidu synu we jeho chěži, synu so k blidu wjele złonikow a hrěšnikow z Jezusom a z jeho wučomnikami. Přetož jich běše wjele, a běchu za nim šli.
16. A jako pismawučeni a Farizejscy widźachu, zo wón z złonikami a z hrěšnikami jědźiše, dźachu woni k jeho wučomnikam: Čoho dla jě a pije wón z złonikami a z hrěšnikami?
17. A jako to Jezus słyšeše, dźeše wón k nim: Sylni njepotrjebaju lěkarja, ale chori; ja sym přišoł, hrěšnikow k pokuće wołać, a nic prawych. Mat. 9, 13. Luk. 5,32. 1 Tim. 1, 15.
18. A Jana a Farizejskich wučomnicy požčachu so často; a někotři přińdźechu a dźachu k njemu: Čoho dla požča so Janowi a Farizejscy wučomnicy, a twoji wučomnicy so njepožča? Mat. 9, 14.
19. A Jezus dźeše k nim: Kak móža so kwasni hosćo posćić, dokelž nawoženja pola nich je? Tak dołho hač nawoženju při sebi maju, njemóža woni so posćić.
20. Čas pak budźe přińć, zo budźe nawoženja wot nich wzaty, a tehdy budźa woni so posćić.
21. A nichtó njepřišiwa zapłatu wot noweho płata k starej drasće; přetož ta nowa zapłata so wšak wot stareho wottorhnje, a dźěra budźe wjetša. Mat. o, 16. Luk. 5, 36.
22. A nichtó njepjelni mošt do stareho sudobja; hewak dha tón mošt to sudobje roztorha, a tón mošt so wulije, a to sudobje wozmje kónc. Ale mošt ma so do noweho sudobja linuć.
23. A sta su, ako wón na sabat přez žito dźěše, a jeho wučomnicy ducy počachu kłosy torhać. 5 Mójz. 23, 25.
24. Tuž dźachu ći Farizejscy k njemu: Hlej, što činja twoji wučomnicy na sabat, štož so njesłuša?
25. A wón dźeše k nim: Njejsće wy nihdy lazowali, što Dapit činješe, jako wón trjebaše a hłódny běše, wón a tež kotřiž z nim běchu?
26. Kak wón do Božeho doma dźěše w času Abjathara, teho wyšeho měšnika, a jědźeše te poswjećene chlěby, kotrež wšak nichtó jěsć njesmědźeše, chiba jeno měšnicy sami, a wón dawaše te same tež tym, kiž při nim běchu? 1 Sam. 21, 6. 2 Mójz. 29, 32.
27. A tež dźeše wón k nim: Sabat je čłowjeka dla sčinjeny, a nic čłowjek sabata dla. ((5 Mójz. 5, 14.))
28. Teho dla je člorózki syn tež knjez na sabaće. Luk. 6, 5.
1. A wón dźěše zaso do šule; a tam běše čłowjek, kiž měješe wuschnjenu ruku. Mat. 12, 9. 10. Luk. 6, 6.
2. A woni kedźbowachu skradźu na njeho, hač wón jeho tež na sabat zahojić budźe, tak zo bychu jeho wobskoržili.
3. A wón dźeše k temu čłowjekej, kiž tu wuschnjenu ruku měješe: Pój sem bjez nas!
4. A wón dźeše k nim: Hodźi so na sabat derje abo zlě činić? žiwjenje zdźeržeć abo morić? Ale woni mjelčachu.
5. A wón pohlada z hněwom na nich wokoło a zrudźi so na jich wutroby twjerdosći a dźeše k temu čłowjekej: Přestrě) swoju ruku. A wón ju přestrě, a ta sama jeho ruka bu čerstwa, jako ta druha. 1 Kral. 13, 6.
6. A ći Farizejscy šedši won dźeržachu hnydom radu na njeho z Herodašowymi słužownikami, kak bychu jeho skóncowali. Mat. 12, 14.
7. Ale Jezus wustupi ze swojimi wučomnikami k morju, a wjele luda dźěše za nim z Galilejskeje a ze Židowskeje,
8. A z Jerusalema a z Jdumejzkeje a wot tamneje strony teho Jordana a kotřiž wokoło Tirusa a Sidona bydla, wulki lud, kotřiž jeho skutki słyšachu a přińdźechu k njemu.
9. A wón dźeše k swojim wučomnikam, zo bychu jemu łódźičku hotowu měli teho luda dla, zo bychu jeho njećišćeli.
10. Přetož wón běše wjele ludźi wustrowił, tak zo woni jeho nadpadźechu, zo bychu so jeho dótkli, wšitcy, kiž běchu jara chori.
11. A nječisći duchojo, jako jeho widźachu, padźechu před nim dele, wołachu a dźachu: Ty sy Syn Boži.
12. A wón jim twjerdźe hrožeše, zo bychu jeho zjawneho nječinili.
13. A wón dźěše na horu a zawoła k sebi tych, kotrychž wón chcyše, a woni dźěchu k njemu.
14. A wón wustaji tych dwanaće, zo bychu při nim byli a zo by wón jich won pósłał prědować, Mat. 10, 1. Luk 6, 13. St. 9, 1.
15. A zo bychu móc měli chorosće zahojić a čertow won honić.
16. A da Šimanej to mjeno Pětr;
17. A Jakuba, syna Zebedeoweho, a Jana, Jakuboweho bratra; a da jimaj mjeno Boanerges, to je hrimanja dźěći;
18. A Handrija a Philippa a Bartroma a Mateja a Tomaša a Jakuba, Alfejoweho syna, a Tadeja a Šimana Kananejzkeho,
19. A Judaša Išariotha, kotryž tež jeho přeradźi.
20. A woni přińdźechu dom. A lud so zaso hromadu zeńdźe, tak zo woni tež njemóžachu chlěba pojěsć. St. 6, 31.
21. A jako to słyšachu, kiž jemu přisłušachu, wuńdźechu woni, zo bychu jeho dźerželi; přetož woni dźachu: přińć.
22. Pismawučeni pak, kotřiž běchu z Jerusalema dele přišli, dźachu: Wón ma Beelzebuba, a přez tych čertow wyšeho honi wón čertow won. Mat. 9, 34. Luk. 11, 15.
23. A wón zawoła jich k sebi a dźeše k nim w přirunanjach: Kak móže satan satana won honić?
24. Hdyž kralestwo samo ze sobu přez jene njeje, dha njemóže to same kralestwo wobstać. Luk. 11, 17.
25. A hdyž chěža sama ze sobu přez jene njeje, dha njemóže ta sama chěža wobstać.
26. A jeli zo satan sam sebi je přećiwny a ze sobu njeje přez jene, njemóže wón wobstać, ale bjerje kónc.
27. Nichtó njemóže sylnemu do jeho doma panuć a jeho grat jemu pobrać, chiba zo wón sylneho prjedy zwježe a potom hakle jeho chěžu wurubi.
28. Zawěrnje, ja praju wam: Wšitke hrěchi budźa wodate člorzkim dźěćom, tež to Bože hanjenje, z kotrymžkuli woni Boha hanja;
29. Štóž pak swjateho Ducha hani, tón nima žaneho wodawanja wěčnje, ale je hódny wěčneho sudźenja.
30. Přetož woni dźachu, zo ma nječisteho ducha. St. 22.
31. A jeho bratřo a jeho mać přińdźechu a pósłachu k njemu stejo wonkach a dachu jeho zawołać.
32. (A lud sedźeše wokoło njeho.) A woni dźachu k njemu: Hlej, twoja mać a twoji bratřo prašeju so wonkach za tobu. Luk. 8, 109.
33. A wón wotmołwi jim a dźeše: Štó je moja mać? abo kotřiž su moji bratřa?
34. A wón pohlada koło wokoło so na tych wučomnikow, kiž wokoło njeho sedźachu, a dźeše: Hlej, ći su moja mać a moji bratřa.
35. Přetož štóž Božu wolu čini, tón je mój bratr a moja sotra a moja mać.
1. A wón zaso poča wučić při morju, a wjele luda so k njemu zhromadźi, tak zo wón dyrbješe do łódźe stupić a na wodźe sedźić; wšitkón lud pak běše na zemi při morju.
2. A wón jich dołho wučeše přez wšelke přirunanja. A w swojej wučbje dźeše wón k nim:
3. Posłuchajće! Hlej, syjer wuńdźe, zo by rozsywał. Mat. 13, 1. Luk. 8, 4.
4. A poda so, jako wón rozsywaše, padźe někotre při puću; a te ptaki pod njebjesami přińdźechu a zežrachu jo.
5. Někotre pak padźe na skałojte, hdźež wjele zemje njeměješe; a zeńdźe hnydom, teho dla, zo njeměješe hłuboku zemju.
6. Jako pak słónco běše zešło, zwjadnu wone, a dokelž korjenja njeměješe, wuschnu wone.
7. A někotre padźe bjez ćernje, a te ćernje rosćechu sobu a zdusychu jo a njepřinjese žaneho płoda.
8. Někotre pak padźe na dobru zemju a přinjese płód, kiž přiběraše a rosćeše; a přinjese někotre třiceći króć a někotre šěsć dźesać króć a někotre sto króć.
9. A wón dźeše k nim: Štóž ma wuši k posłuchanju, tón posłuchaj.
10. A jako wón sam běše, woprašachu jeho ći, kiž při nim běchu z tymi dwanaćomi, wo te same přirunanja.
11. A wón dźeše k nim: Wam je date, zo byšće wědźeli te potajnstwa Božeho kralestwa; tym pak wonkach stanje so wšitko přez přirunanja,
12. Tak zo bychu woni z widźacymaj wočomaj widźeli a wšak njepóznali, a ze słyšacymaj wušomaj słyšeli a wšak njezrozumili, tak zo bychu so něhdźe njewobroćili a jim jich hrěchi wodate byłe. Jez. 6, 9. 10. Mat. 13, 14. Luk. 8, 16. Jan. 12, 40. Jap. zk. 28, 26. Rom. 11, 8.
13. A dale dźeše wón k nim: Njerozumiće wy to přirunanje, kak dha chceće wy te druhe wšitke zrozumić?
14. Tón syjer rozsywa to słowo.
15. Ći su pak, kiž při puću su: hdźež to słowo rozsyte budźe, a hdyž woni to su słyšeli, tuž přińdźe na měsće satan a wozmje preč to słowo, kotrež do jich wutrobow běše wusyte.
16. Tak tež ći su, kiž na skałojte syći su: hdyž woni to słowo su słyšeli, wozmu woni to same hnydom z wjesołosću horje;
17. A nimaju korjenja w sebi, ale su počasni; hdyž so horjo abo přesćěhanje słowa dla zběhnje, woni so hnydom pohórša.
18. A ći, kotřiž bjez ćernje su syći, ći su: kiž to słowo słyša, St. 10, 23. 24.
19. Ale ta starosć teho swěta a to jebate bohatstwo a wjele druhich žadosćow šedši nutř zduša to słowo, a tak bjez płodow wostanje. Luk 12, 15. 1 Tim. 6, 17.
20. A ći su, kiž na dobru zemju su syći: kotřiž to słowo słyša a wozmu to same horje a přinjesu płody, někotry třiceći króć a někotry šěsć dźesać króć a někotry sto króć.
21. A wón dźeše dale k nim: Zaswěći tež štó swěcu, tak zo by pod běrtl abo pod blido była stajena? Njebudźe wona na swěćenk stajena? Mat. 5, 15. Luk. 8, 16. St. 11, 33.
22. Přetož ničo njeje potajne, kotrež by njebyło zjewjene; a njeje ničo tak skradźu, zo by njewušło. Mat. 10, 26.
23. Jeli zo štó ma wuši k posłuchanju, tón posłuchaj. Mat. 11, 15.
24. A dale wón dźeše k nim: Hlajće, što wy słyšiće. S kajkejž měru wy měriće, z tajkej budźa wam zaso měrić; a budźa wam hišće přidać, kiž wy to słyšiće. Mat. 7, 2. Luk. 6, 38.
25. Přetož štóž ma, temu budźe date, a štóž nima, wot teho budźe tež wzate, štož wón ma. Luk. 19, 26.
26. Tež dźeše wón: Bože kralestwo ma so tak, runje jako by čłowjek symjo do zemje ćisnył,
27. A by spał a stawał wodnjo a w nocy, a to symjo by zešło a rostło, zo wón njewě;
28. Přetož zemja sama wot sebje přinjese płody, najprjedy zelinu, potom kłós, potom połnu pšeńcu w kłosu.
29. Hdyž wona pak płody je přinjesła, pósćele wón tam hnydom serp; přetož žně su nastałe.
30. Dale dźeše wón: Komu chcemy my Bože kralestwo přirunać? abo z kajkim přirunanjom chcemy my jo přirunać?
31. Wone je jako žonopowe zorno; hdyž to same na rolu budźe wosyte, je wone to najmjeńše bje wšitkimi symjenjemi na zemi; ((Mat. 13, 31. Luk. 13, 19.))
32. Ale hdyž budźe wusyte, přiběra wone a budźe wjetše, dyžli wšitka zelina, a přinjese wulke hałuzy, tak zo móža pod jeho chłódkom tych njebjesow ptaki sebi hnězda činić.
33. A přez wjele tajke přirunanja praješe wón jim to słowo, kaž móžachu to same słyšeć.
34. Bjez přirunanja pak njeryčeše wón ničo k nim. Ale wosebje wón te wšitke swojim wučomnikam wułoži.
35. A tón samy dźeń wječor dźeše wón k nim: Přewjezmy so na druhu stronu.
36. A woni dachu so ludu rozeńć a wzachu jeho tak, kajkiž wón běše na łódźi; wono běše tež wjazy łódźičkow při nim. Mat. 8, 23.
37. A wulki wichor so zběhnu a žołmy walichu so na łódź, tak zo bu ta łódź napjelnjena. Jon. 1, 4. 5.
38. A wón běše z posledka we łódźi a spaše na zawku. A woni zbudźichu jeho a dźachu k njemu: Mištrje, njestaraš ty so wo to, zo my kónc wozmjemy? Mat. 8, 25. 26.
39. A wón postanu a pohrozy wětrej a dźeše k morju: Mjelč a woněm! A wětr přesta a sta so wulka ćišina.
40. A wón dźeše k nim: Kak zo so wy tak bojiće? Kak zo wy žaneje wěry nimaće?
41. A woni so jara bojachu a dźachu bjez sobu: Štó to je tón? Přetož tež wětr a morjo staj jemu posłušnaj. Pj. 107, 25.
1. A woni přińdźechu na tamnu stronu teho morja, do Gadarenzkeho kraja. Mat. 8, 28. Luk. 8, 26.
2. A jako wón z łódźe wustupi, běžeše jemu hnydom napřećiwo z rowow čłowjek, kotryž běše z nječistym duchom wobsynjeny,
3. Kotryž w rowach bydleše; a njemóžeše jeho nichtó zwjazać, tež nic z rjećazami.
4. Přetož wón běše často z putami a z rjećazami zwjazany był, a běše te rjećazy roztorhał a te puta rozłamał, a nichtó njemóžeše jeho skludźić.
5. A běše přeco, wodnjo a w nocy, na horach a w rowach, wołaše a biješe so sam z kamjenjemi.
6. Jako wón pak Jezusa z daloka wuhlada, přiběža wón a panu před nim dele,
7. A wołaše z wulkim hłosom a dźeše: Što mam ja z tobu činić, Jezu, ty Syno Boha wjeršneho? Ja će na Boha zaroću, zo by ty mje nječwělował.
8. Wón pak dźeše k njemu: Wuńdź, ty nječisty ducho, z teho čłowjeka!
9. Tuž wopraša jeho: Kajke maš ty mjeno? A wón wotmołwi a dźeše: Moje mjeno je legion, přetož nas je wjele.
10. A wón prošeše jeho jara, zo by jich z teho sameho kraja njewuhnał.
11. Wulke stadło swinjow pak tam běše při horach na pastwje.
12. A ći čerći prošachu jeho wšitcy a dźachu: Pušć nas do tych swini, zo bychmy do nich zašli.
13. A hnydom wotpušći to jim Jezus. A ći nječisći duchojo šedši won dźěchu do tych swini, a to stadło skoči jene dobo dele do morja (wono běše jich pak pola dweju tawzynt) a tepichu so w morju.
14. Ći swinjacy pastyrjo pak ćeknychu a připowědachu to w měsće a wsach. A woni wuńdźechu, zo bychu wohladali, štož so běše stało.
15. A přińdźechu k Jezusej a widźachu teho, kotryž běše wot čertow był wobsynjeny, zo wón sedźeše a běše zwoblečeny a při swojim rozomje; a woni so bojachu.
16. A kotřiž to widźeli běchu, powědachu jim, štož so z tym wobsynjenym běše stało, a to wot tych swini.
17. A woni počachu jeho prosyć, zo by wón chcył z jich mjezow wuńć.
18. A jako wón do łódźe stupi, prošeše jeho tón wobsynjeny, zo by móhł pola njeho być.
19. Jezus pak jemu to njewotpušći, ale dźeše k njemu: Dźi ty dom k tym swojim a připowědaj jim, kajke wulke wěcy tebi tón Knjez je činił a zo wón so na tebi je smilił.
20. A wón woteńdźe a poča won wołać w tych dźesać městach, kak wulke wěcy jemu Jezus je činił. A wšitcy ludźo so dźiwachu.
21. A jako so Jezus zaso we łódźi přewjeze na druhu stronu, zhromadźi so wjele luda k njemu a běše při morju.
22. A hlaj, k njemu přińdźe jedyn tych wyšich wot šule, z mjenom Jairus. A jako jeho widźeše, padźe wón k jeho nohomaj, Mat. 9, 18. Luk. 8, 41.
23. A prošeše jeho jara a dźeše: Moja dźowka je w poslednim skónčenju; pój wšak a połož rucy na nju, zo by wona wotchoriła a žiwa była.
24. A wón dźěše z nim; a wjele ludźi dźěše za nim, a woni jeho ćišćachu.
25. A někajka žónska tam běše, kotraž swoju krawu chorosć dwanaće lět běše měła, 3 Mójz. 15, 25. Mat. 9, 20.
26. A běše wjele ćerpiła wot wjele lěkarjow a wšitko swoje zamóženje na to wułožiła, a njepomhaše jej ničo, ale bě přeco hórje z njej.
27. Jako ta wot Jezusa słyšeše, přińdźe wona w ludu zady a dótknu so jeho drasty; Lut. 8, 44.
28. Přetož wona běše prajiła: Hdy bych so ja jeno jeho drasty dótknyła, dha bych wotchoriła.
29. A na měsće wuschnu ta studnja jeje krwě, a wona čuješe na žiwoće, zo je wot swojeje čwěle zahojena.
30. A na měsće, jako Jezus sam na sebi pózna, zo móc běše z njeho wušła, wobroći wón so k ludu a dźeše: Štó je so mojeje drasty dótknył?
31. Ale jeho wučomnicy dźachu k njemu: Ty widźiš, zo će ludźo ćišća, a rjeknješ: Štó je so mje dótknył?
32. A wón so wohlada za tej, kotraž to běše činiła.
33. Ta žona so pak boješe a třepotaše (přetož wona wjedźeše, štož so běše na njej stało), přińdźe a padźe před nim dele a powědaše jemu wšitku prawdu.
34. Wón dźeše pak k njej: Moja dźowka, twoja wěra je tebi pomhała; dźi z měrom a budź čerstwa wot swojeje čwěle.
35. Jako wón hišće tak rěčeše, přińdźechu někotři wot čeledźe teho šulskeho wyšeho a dźachu: Twoja dźowka je wumrěła; što ty hišće teho mištra prócuješ?
36. Jezus pak hnydom wusłyša tu ryč, kiž běše ryčana, a dźeše k temu šulskemu wyšemu: Njebój, so; jeno wěr. Luk. 8, 50.
37. A njeda nikomu za sobu hić, w swojim wótznym kraju a domach hač jeno Pětrej a Jakubej a Janej, Jakubowemu bratrej.
38. A wón přińdźe do chěže teho šulskeho wyšeho a widźeše tón ropot a kotřiž jara płakachu a skiwlachu. Jer. 4, 8.
39. A wón dźeše k nim přišedši nutř: Što wy tajki ropot ćěriće a płačeće? To dźěćo njeje wumrěło, ale spi. Jan. 11, 11.
40. A woni so jemu smějachu. Wón pak wuhna wšitkich a wza k sebi teho dźěsća nana a maćer a tych, kotřiž z nim běchu, a dźěše nutř, hdźež to dźěćo ležeše.
41. A wón přija to dźěćo za ruku a dźeše k njemu: Talitha kumi, to je přełožene: Holčatko, ja praju tebi, stawaj!
42. A na měsće postanu to holčatko a chodźeše wokoło; wone běše pak dwanaće lět stare. A woni buchu jara zatorhnjeni.
43. A wón jim twjerdźe zakaza, zo by nichtó wo tym njewědźał, a dźeše, zo bychu jej jěsć dali.
1. A wón wuńdźe tam a přińdźe do swojeho wótcneho kraja; a jeho wučomnicy dźěchu za nim. Mat. 13, 54. Luk. 4, 16.
2. A jako sabat přińdźe, poča wón wučić we jich šuli. A wjele, kiž posłuchachu, dźiwachu so jeho wučbje a dźachu: Z wotkal ma tón tuto? A kajka je to mudrosć, kotraž jemu je data, zo tajke skutki so přez jeho rucy stanu?
3. Njeje to tón ćěsla, Mariny syn, a bratr Jakubowy a Jezusowy a Judašowy a Šimanowy? Njejsu tež jeho sotry tudy pola nas? A pohóršachu so na nim. Luk. 4, 22.
4. Jezus pak dźeše k nim: Profeta nihdźe mjenje njepłaći, hač w swojim wócnym kraju a domach při swojich. Jan. 4,44.
5. A wón njemóžeše tam žadyn skutk činić, chiba na mało chorych połoži wón rucy a zahoji jich.
6. A podźiwa so jich njewěrje. A wobchodźi po městkach wokoło a wučeše.
7. A wón zawoła tych dwanaće a poča jich won pósłać po dwěmaj a da jim móc nad nječistymi duchami. Mat. 10, 1.
8. A přikaza jim, zo bychu ničo sobu na puć njebrali, chiba jeno kij, nic wačok, nic chlěba ani pjenjezy w pasu;
9. Ale zo bychu w črijach byli a so dwě sukni njewoblekli.
10. A dźeše k nim: Hdźež wy do chěže přińdźeće, tam wy wostańće, hač byšće tam zaso wotešli.
11. A jeli zo někotři was horje njewozmu ani was njeposłuchaju, tam wy preč dźiće a třasće tež tón proch z wašich nohow, na swědčenje na nich. Zawěrnje, ja praju wam: Sodomzkim abo Gomorzkim budźe na sudny dźeń lóže, dyžli tajkemu městu. Mat: 10, 14. Luk. 9, 5. Jap. zk.13,51.
12. A woni šedši won prědowachu, zo bychu ludźo pokutu činili.
13. A wuhnachu wjele čertow a žałbowachu wjele chorych z wolijom a wustrowichu jich. Jak. 5, 14.
14. A kral Herodas słyšeše to (přetož jeho mjeno běše zjawne sčinjene) a dźeše: Jan, tón křćenik, je wot morwych stanuł, a teho dla stanu so tajke skutki w nim. Mat. 14, 1. Luk. 9, 7.
15. Někotři pak dźachu: Wón je Elias; někotři pak: Wón je profeta abo jedyn tych profetow.
16. Jako pak to Herodas słyšeše, dźeše wón: To je Jan, kotremuž ja sym hłowu sćał; tón je wot morwych stanył.
17. Přetož wón, Herodas, běše won pósłał, jimał Jana a jeho sadźił do jastwa, Herodiady, Philippa, swojeho bratra, mandźelskeje dla; přetož wón běše ju za mandźelsku wzał. Luk. 3, 19. 20.
18. Jan pak dźeše k Herodašej: Tebi so njesłuša, twojeho bratra mandźelsku měć. 3 Mójz. 18, 6.
19. Herodias teho dla łakaše na njeho a chcyše jeho morić, ale njemóžeše.
20. [Herodas pak so Jana boješe, dokelž wón wjedźeše, zo wón prawy a swjaty muž běše, a wobarnowa jeho; a we wjele wězach jeho a słyšeše jeho rad.
21. Jako pak sprawny dźeń přińdźe, zo Herodas wjećer hotowaše na swój narodny dźeń swojim wyšim a hejtmanam a tym wosebnym w Galilejskej; Mat. 14, 6.
22. A nutř stupi dźowka teje Herodiady a rejwaše; a to so Herodašej lubješe a tym, kotřiž za blidom sedźichu; tuž dźeše tón kral k temu holčeću: Proš mje, za čož ty chceš, ja chcu jo tebi dać.
23. A přisahnu so jej: Štož ty mje budźeš prosyć, to chcu ja tebi dać hač do połojzy mojeho kralestwa.
24. Wona pak wuńdźe won a dźeše k swojej maćeri: Što ja dyrbju prosyć? Ta dźeše: Pře hłowu Jana, teho křćenika.
25. A wona na měsće z khwatanjom zańdźe nutř k kralej, prošeše a dźeše: Ja chcu, zo by ty mi dał nětk hnydom na škli tu hłowu Jana, teho křćenika.
26. Tón kral bu zrudny; dha wšak teje pšisahi a tych dla, kotřiž za blidom sedźichu, njechaše wón jej zapowjedźić.
27. A na měsće pósła tón kral wobwješerja a da jeho hłowu hew přinjesć. Tón teho dla šedši tam zća jemu hłowu we jastwje;
28. A přinjese jeho hłowu na škli a da ju temu holčeću; a to holčo da ju swojej maćeri.
29. A jako to jeho wučomnicy słyšachu, přińdźechu woni a wzachu jeho ćěło a schowachu jo do rowa.]
30. A ći pósli pak zhromadźichu so zaso k Jezusej a zjewichu jemu to wšitko a štož běchu činili a wučili. Mat. 14, 13. Luk. 9, 10.
31. A wón dźeše k nim: Pójće wy wosebje do pusćiny a wotpočńće trochu. Přetož jich běše wjele, kotřiž přichadźachu a wotchadźachu, tak zo woni ani k jědźi chwile njemějachu. 32. A woni so wjezechu na łódźi do pusćiny wosebje.
33. A ludźo jich widźachu, zo so preč wjezechu, a jich wjele jeho póznachu a běžachu tam pěši ze wšěch městow, a přińdźechu prjedy nich a zeńdźechu so k njemu.
34. A Jezus šedši z łódźe won wuhlada tón wulki lud, a běše jemu žel teho sameho; přetož woni běchu jako wowcy, kiž nimaju žaneho pastyrja. A wón poča jich wučić wjele wěcow. Mat. 9, 36.
35. A jako nětk chcyše skoro wječor być, přistupichu jeho wučomnicy k njemu a dźachu: Tudy je pusćina a dźeń je so minył; Mat. 14, 15. Luk. 9, 12. Jan. 6, 5.
36. Rozpušć jich, zo bychu woni ducy do wokolnych wsow a městow sebi chlěb kupili; přetož woni nimaju ničo k jědźi.
37. Wón pak wotmołwi a dźeše k nim: Dajće wy jim jěsć. A woni dźachu k njemu: Mamy dha my hić a za dwě zćě krošow chlěba kupić a jim jěsć dać? Jan. 6, 7.
38. Wón pak dźeše k nim: Wjele chlěba wy maće? Dźiće a pohladajće. A jako so běchu wobhonili, dźachu woni: Pjeć, a dwě rybje.
39. A wón přikaza jim, zo bychu so wšitcy dele zesydali, jene połne blido po druhim, na zelenu trawu.
40. A woni zesydachu so po rjadu, sto a sto, pjeć dźesać a pjeć dźesać.
41. A wón wza te pjeć pokroty a tej dwě rybje a pohlada do njebjes, dźakowaše so a łamaše te chlěby a da je swojim wučomnikam, zo bychu jim prjódk kładli. A tej dwě rybje rozdźěli wón bjez wšitkich.
42. A woni jědźachu wšitcy a buchu nasyćeni.
43. A woni zebrachu kruškow chlěba, dwanaće korbow połnych, a wot teju rybow (něšto).
44. A běše tych, kotřiž běchu jědli, pola pjeć tawzynt mužow.
45. A hnydom přinući wón swojich wučomnikow, zo bychu na łódź stupili a prjedy njeho so přewjezli do Bethzaidy, hač by wón tón lud rozpušćił. Mat. 14, 22. Jan. 6, 17.
46. A jako wón jich běše wot sebje preč pósłał, dźěše wón na horu, zo by so modlił.
47. A jako wječor bu, běše ta łódź srjedźa na morju, wón pak sam na zemi.
48. A wón widźeše, zo woni z wulkej prócu so wjezechu; přetož wětr běše jim přećiwny. Teho dla při štwórtej nócnej waše přińdźe wón k nim, chodźeše po morju a chcyše nimo nich prjedy přińć.
49. Jako pak woni widźachu, zo wón po morju chodźeše, měnjachu woni, zo je šerjenje, a zakřičachu;
50. Přetož wšitcy jeho widźachu a nastróžichu so. A na měsće rěčeše wón z nimi a dźeše k nim: Budźće dobreje mysle; ja to sym, njebójće so.
51. A wón stupi k nim do łódźe, a tón wětr woćichnu. A woni so jara wulcy w sebi nastróžichu a dźiwachu so. St. 4, 39.
52. Přetož ničo rozomniši njebuchu nad tymi khlěbami, a jich wutroba běše stwjerdnjena.
53. A jako so přewjezli běchu, přińdźechu woni do Genezarethzkeho kraja, a tam woni tu łódź k brjohej přistajichu. Mat. 14, 34.
54. A jako nětk z łódźe běchu wušli, hnydom jeho ludźo póznachu;
55. A woni, běžawši po wšitkim tym samym wokolnym kraju wokoło, počachu chorych na łožach wokoło nosyć, hdźež woni słyšachu, zo wón tam je.
56. A hdźež wón dźěše do městow abo do městow abo do wsow, tam kładźechu woni chorych na torhošćo a prošachu jeho, zo bychu so jeno teho wobruba jeho drasty dótkli. A kotřiž so jeho dótkachu, ći buchu wustrowjeni.
1. A k njemu so zeńdźechu Farizejscy a někotři wot pismawučenych, kotřiž běchu z Jerusalema přišli. Mat. 15, 1.
2. A jako woni widźachu, zo někotři jeho wučomnikow z gmejn, to je z njemytymaj rukomaj chlěb jědźachu, swarjachu woni na to. Luk. 11, 38.
3. Přetož Farizejscy a wšitcy Zidźi njejědźa, chiba zo su sebi rucy husto zmyli, a dźerža tak tych staršich wustajenja.
4. A hdyž z torhošća přińdu, njejědźa woni, chiba zo su so zmyli. A tych wěcow je wjele, kotrež su horje wzali, zo chcedźa je dźeržeć, jako je wumyće tych piwnych sudobjow, tych karanow, tych koporowych sudobjow a tych blidow.
5. Tuž teho dla woprašachu jeho ći Farizejscy a pismawučeni: Čeho dla njechodźa twoji wučomnicy po tych staršich jich wustajenjach, ale jědźa chlěb z njemytymaj rukomaj?
6. Wón pak wotmołwi a dźeše k nim: Derje je Jezajas wot was błudnikow wěšćił, jako je pisane: Tón lud česći mje z hubomaj, ale jich wutroba je daloko wote mnje. Jez 29, 13. Mat. 15,7.
7. Podarmo pak mi słuža, dokelž wuča tajke wučby, kotrež su člowske přikaznje.
8. Přetož wy wopušćiće Bože přikazanje a dźeržiće tych čłowjekow wustajenje, jako je to wumyće tych karanow a piwnych kanow; teho runja tajkich wěcow druhich činiće wy wjele.
9. A wón dźeše k nim: Wy ćišće Bože přikazanje zaćisnjeće, zo byšće waše wustajenje dźerželi.
10. Přetož Mójzas je prajił: Česć swojeho nana a swoju maćer, a štóž na nana abo na maćer złe rěči, tón dyrbi smjerće wumrěć. 2 Mójz. 20, 12. 5 Mójz. 5, 16.
11. Wy pak wučiće: Hdyž štó rjeknje k nanej abo k maćeri: Korban (to je, hdyž ja to wopruju, dha je wone tebi wjele wužitniše), tón čini derje.
12. A tak wy ničo wjazy njewotpušćiće, zo by wón činił swojemu nanej abo swojej maćeri;
13. A zběhnjeće Bože słowo přez waše wustajenje, kotrež wy sće wustajili; a teho runja činiće wy wjele.
14. A wón zawoła k sebi wšitkón lud a dźeše k nim: Posłuchajće wšitcy na mnje a zrozyńće. Mat: 15, 10.
15. Ničo njeje, kiž wonkach do čłowjeka dźe, zo by jeho nječisteho činiło; ale štož wot njeho won dźe, to je, kiž čłowjeka nječisteho čini.
16. Ma-li štó wuši k posłuchanju, tón posłuchaj. Mat. 11, 15. St. 13, 9.
17. A jako wón wot luda do chěže přińdźe, woprašachu jeho jeho wučomnicy wo to přirunanje. Mat. 15, 15.
18. A wón dźeše k nim: Sće wy dha tež tak njerozomni? Njezrozumiće wy hišće, zo wšitko, štož wonkach je a do čłowjeka dźe, to jeho njemóže nječisteho činić?
19. Přetož wone njeńdźe do jeho wutroby, ale do brjucha, a wuńdźe do wuchoda, hdźež wšitka jědź so wurjedźi.
20. Wón pak dźeše: Štož z čłowjeka wuńdźe, to same čłowjeka nječisteho čini;
21. Přetož nutřkach, z wutroby tych čłowjekow, wuńdu złe mysle, mandźelstwo-łamanje, kurwarstwo, mordarstwo,
22. Paduchstwo, łakomstwo, njeprawdosć, lesnosć, njepócćiwosć, złe woko, Bože hanjenje, pycha, njemdrosć;
23. Wšitke te złe wěcy znutřkach won wuńdu a činja čłowjeka nječisteho.
24. A wón stanu tam a woteńdźe do Tirizkich a Sidonskich mjezow. A šedši do doma njechaše wón, zo by štó wo nim wědźał, a wšak njemóžeše so potajić. Mat. 15, 21.
25. Přetož žona běše wot njeho słyšała, kotrejež (jejne) dźowčatko nječisteho ducha měješe; a přišedši padźe dele k jeho nohomaj;
26. (Ta žona pak běše Grichizka, Sirophönizizka z roda) a ta prošeše jeho, zo by wón djaboła z jeje dźowki wuhnał.
27. Jezus pak dźeše k njej: Njech so prjedy dźěći najědźa; přetož wono njeje pěknje, zo so dźěćom chlěb wozmje a ćisnje so psam. Mat. 1d, 26.
28. Wona pak wotmołwi a dźeše k njemu: Haj, Knježe, dha wšak tež jědźa te psyčatka pod blidom wot drjebjeńčkow tych dźěći.
29. A wón dźeše k njej: Teho słowa dla dźi; čert je z twojeje dźowki wušoł.
30. A wona woteńdźe do swojeho doma a namaka, zo tón čert běše wušoł, a zo ta dźowka na łožu ležeše.
31. [A jako wón zaso wuńdźe z Tirizkich a Sidonskich mjezow, přińdźe wón k Galilejzkemu morju, srjedźa na mjezy tych dźesać městow. Mat. 15, 20.
32. A woni přiwjedźechu k njemu hłucheho, kiž němy běše, a prošachu jeho, zo by ruku na njeho połožił. Mat. 9, 32. Luk. 11, 14.
33. A wón wza jeho wot luda wosebje, tyknu jemu swoje porsty do jeho wušow a wuplunu a dótknu so jeho jazyka. St. 8, 23.
34. A pohlada horje k njebjesam, zdychnu a dźeše k njemu: Hephata, to je: wotewr so! Jan. 11, 41.
35. A hnydom wotewrištej so jeho wuši a tón zwjazk jeho jazyka so rozwjaza, a wón rěčeše prawje.
36. A wón jim zakaza, zo bychu to nikomu njeprajili. pak wón jim zakaza, woni jo roznjesechu.
37. A dźiwachu so přez měru a dźachu: Wón je wšitko derje činił; hłuchich čini wón słyšacych a němych ražacych.] Mójz. 1, 31.
1. [W tych samych dnjach, jako wulki lud tam běše a njemějachu ničo k jědźi, zawoła Jezus swojich wučomnikow k sebi a dźeše k nim: Mat. 15, 32.
2. Mi je žel teho luda; přetož woni su hižom na tři dny pola mje zawostali a nimaju ničo k jědźi;
3. A hdy bych ja jich bjez jědźe dom pušćił, bychu woni na puću zawutlili. Přetož někotři běchu z daloka přišli.
4. Jeho słužownicy pak wotmołwichu jemu: Hdźe my chlěba wozmjemy tudy w pusćinje, zo bychmy jich nasyćili?
5. A wón prašeše jich: Wjele maće pokrotow? Woni pak dźachu: Sydom.
6. A wón přikaza ludu, zo bychu so na zemju zesydali. A wza te sydom pokroty a dźakowaše so a łamaše a da je swojim wučomnikam, zo bychu je prjódk kładli, a woni kładźechu je ludu prjódk.
7. A mějachu trochu rybičkow; a wón so dźakowaše a kazaše te same tež prjódk kłasć.
8. Woni jědźachu pak a buchu nasyćeni a nazběrachu zbytnych kruškow sydom korbow. 2 Kral. 4, 44.
9. A jich běše na štyri tawzyntow, kiž jědli běchu; a wón pušći jich wot sebje.)
10. A hnydom stupi wón do łódźe ze swojimi wučomnikami a přińdźe do Dalmanutzkeho kraja.
11. A ći Farizejscy wuńdźechu a počachu so z nim woprašować a žadachu wot njeho zejch z njebjes, spytawši jeho. Mat. 16, 1. St. 12, 38.
12. A wón zdychnu w swojim duchu a dźeše: Što pyta wšak ta šlachta zejch? Woprawdźe, ja praju wam: Tej šlachće žadyn zejch njebudźe daty. Luk. 11, 29.
13. A wón stupi zaso do łódźe, wostajiwši jich, a přewjeze so na druhi brjóh.
14. A woni běchu zapomnili chlěba sobu wzać; a njemějachu wjazy sobu na łódźi, hač jeno jenu pokrotu. Mat. 16, 5. 6.
15. A wón přikaza jim a dźeše: Pohladajće a hladajće so před kwasom tych Farizejskich a před kwasom Herodaša. Mat. 16, 6. Luk. 12, 1.
16. A woni sebi myslachu tam a sem, a dźeše jedyn k druhemu: My chlěba nimamy.
17. A Jezus zrozumi to a dźeše k nim: Što so wy tež staraće, zo chlěba nimaće? Njepóznajeće wy hišće ani njerozumiće? Maće wy hišće wašu stwjerdnjenu wutrobu? St. 3, 5. St. 6, 52.
18. Maće woči a njewidźiće? a maće wuši a njesłyšiće? Abo njespominaće na to?
19. Jako ja pjeć chlěbow łamach za tych pjeć tawzynt, kak wjele korbow połnych kruškow wy nazběrašće? Woni dźachu: Dwanaće. Mat. 14, 19. Luk. o, 13. Jan. 6, 9. 13.
20. Jako ja pak sydom łamach za te štyri tawzynt, kak wjele korbow połnych kruškow nazběrašće wy? Woni pak dźachu: Sydom.
21. A wón dźeše k nim: Kak dha, zo wy ničo njerozumiće?
22. A wón přińdźe do Bethzaidy; a woni přiwjedźechu k njemu slepeho a prošachu jeho, zo by so jeho dótknył.
23. A wón wza teho slepeho za ruku a wjedźeše jeho won z města a plunu do jeho wočow, połoži swojej rucy na njeho a wopraša jeho: Widźiš što? St. 7, 32. 33. Jan. 9, 6.
24. A wón pohlada horje a dźeše: Ja widźu, zo ludźo chodźa, jako bych štomy widźał.
25. Potom połoži wón zaso rucy na jeho woči a kazaše jemu zaso hladać; a wón bě zaso wustrowjeny, tak zo wšitko z daloka jasnje widźeše.
26. A wón jeho dom pósła a dźeše: Njechodź do města ani njepowěs to tež nikomu nutřkach. St. 7, 36.
27. A Jezus wuńdźe won a jeho wučomnicy do městow Zezareje Philippa. A na puću wopraša wón swojich wučomnikow a dźeše k nim: Štó praja ludźo, zo ja sym? Mat. 16, 13. Luk. 9, 18.
28. A woni wotmołwichu: Woni praja, zo sy ty Jan, tón křćenik; někotři pak praja, zo sy Elias; a někotři, zo sy tych profetow jedyn.
29. A wón dźeše k nim: Wy pak, što prajiće wy, zo ja sym? Pětr pak wotmołwi a dźeše k njemu: Ty sy Chrystus. Jan. 1, 49.
30. A wón pohrozy jim, zo bychu nikomu wot njeho njeprajili.
31. A poča jich wučić, zo čłowjeka syn ma wjele ćerpić, a zo dyrbi zaćisnjeny być wot staršich a wyšich měšnikow a pismawučenych, a zo budźe morjeny, a zo po třoch dnjach budźe horje stanyć. Mat. 16, 21. Luk. 18, 31.
32. A wón rěčeše to słowo zjawnje. Tuž zapřimny jeho Pětr a poča jemu wobarać.
33. Wón so pak wobroći, a pohlada na swojich wučomnikow, pohrozy Pětrej a dźeše: Dźi preč wote mnje, satanje; přetož ty so njewustejiš na to, štož Bože, ale na to, štož čłowječne je.
34. A wón zawoła k sebi tón lud a swojich wučomnikow a dźeše k nim: Štóž chce za mnu přińć, tón sam so zaprěj a wzmi swój křiž na so a chodź za mnu. Mat. 16, 24. Luk. 9, 23.
35. Přetož štóž chce swoje žiwjenje zachować, tón budźe to same zhubić; a štóž swoje žiwjenje zhubi moje a teho ewangeliona dla, tón budźe to same zachować. Mat. 10, 39.
36. Přetož što pomha čłowjekej, hdy by wón runje wšitkón swět dobył a škodu wzał na swojej duši?
37. Abo što móže čłowjek dać k wumóženju swojeje duše?
38. Štóž so pak mje a mojich słowow hanibuje bjez tym mandźelstwo-łamacym a hrěšnym narodom, teho budźe so tež čłowjeka syn hanibować, hdyž wón budźe přińć w krasnosći swojeho Wótca ze swjatymi jandźelemi. Mat. 10, 32. Luk. 9, 26. St. 12, 8.
St. 9. St.
1. A wón dźeše k nim: Zawěrnje, ja praju wam: Někotři tudy su a steja, kotřiž smjerće njebudźa woptać, hač woni budźa widźeć, zo to kralestwo Bože z mocu přichadźa. Mat. 16, 28. Luk. 9, 29.
2. A po šesći dnjach wza Jezus k sebi Pětra a Jakuba a Jana a wjedźeše jich nawysoku horu wosebje samych a přeměni so před nimi. Mat. 17, 1. Luk. 9, 28.
3. A jeho drasta bu jasna a jara běła, jako sněh, kotruž žadyn barbar na zemi njemóže tak běłu sčinić. Mat. 28, 3.
4. A jim so zjewi Elias z Mójzasom, a měještaj rozrěčowanje z Jezusom.
5. A Pětr wotmołwi a dźeše k Jezusej: Rabbi, tudy je nam dobro być; teho dla čińmy tři hěty, tebi jenu, Mójzasej jenu a Eliasej jenu.
6. Přetož wón njewjedźeše, što rěči, dokelž woni běchu nastróženi.
7. A mróčel přińdźe, kotraž jich wobkhłódkowa. A hłós padźe z teje mróčele a dźeše: To je tón samy mój luby Syn, teho maće wy posłuchać. Mat. 3, 17.
8. A hnydom wohladawši so njewidźachu woni nikoho wjazy, hač jeno Jezusa sameho při sebi.
9. Jako woni pak z hory dele dźěchu, zakaza wón jim, zo bychu nikomu njeprajili, što su widźeli, hač by čłowjeka syn wot morwych stanył.
10. A woni zakowachu tu wěc při sebi a woprašowachu so bjez sobu, što by to stawanje wot morwych było.
11. A woprašachu jeho a dźachu: Čeho dla dha pismawučeni praja, zo ma Elias prjedy přińć? Mal. 4, 5.
12. Wón pak wotmołwi a dźeše k nim: Elias ma wšak prjedy přińć a wšitko zaso na prawe přinjesć; a k temu tež dyrbi čłowjeka syn wjele ćerpić a zacpěty być, jako steji pisane.
13. Ale ja praju wam: A Elias je přišoł a woni su jemu činili, štož su chcyli, jako wot njeho steji pisane. Mat. 11, 14.
14. A wón přišedši k druhim wučomnikam widźeše wulki lud wokoło nich a pismawučenych, kotřiž so z nimi woprašowachu.
15. A na měsće so wšitkón lud stróži, jako jeho wuhlada, a přiběžawši powitachu jeho.
16. A wón wopraša tych pismawučenych: Što woprašujeće wy so z nimi?
17. A jedyn z teho luda wotmołwi a dźeše: Mištrje, ja sym swojeho syna k tebi přiwjedł, kotryž ma němeho ducha; Mat. 17, 14. Luk. 9, 38.
18. A hdźež wón jeho dosahnje, torha wón jeho, a wón pěni a křipi ze swojimi zubami a schnje. Ja sym z twojimi wučomnikami rěčał, zo bychu jeho wuhnali, woni pak njemóžachu.
19. Wón wotmołwi jemu pak a dźeše: O ty njewěrny narodźe, kak dołho mam ja pola was być? Kak dołho mam ja was ćerpić? Přiwjedźće jeho ke mni.
20. A woni přiwjedźechu jeho k njemu. A hnydom, jako Jezus jeho wohlada, torhaše jeho tón duch; wón pak padźe na zemju, waleše so a pěnješe.
21. A wón wopraša jeho nana: Kak dołho je, jako so jemu to stało je? Wón pak dźeše? Hnydom wot małosće;
22. A husto je wón jeho do wohenja a do wody mjetał, zo by jeho skóncował. Móžeš-li ty pak što, dha smil so nad nami a pomhaj nam.
23. Jezus pak dźeše k njemu: Hdy by ty wěrić móhł. Temu, kiž wěri, su wšitke wěcy móžne. Luk. 17, 6.
24. A hnydom zawoła teho dźěsća nan a dźeše ze sylzami: Ja wěrju, mój Knježe; pomhaj mojej njewěrje!
25. A jako pak Jezus widźeše, zo lud přiběži, pohrozy wón temu nječistemu duchu a dźeše k njemu: Ty němy a hłuchi ducho, ja ći přikažu, wuńdź z njeho a njechodź wjazy do njeho.
26. Tuž wołaše wón a torhaše jeho jara a wuńdźe. A wón bu jako morwy, tak zo jich tež wjele praješe: Wón je wumrěł.
27. Jezus pak zapřija jeho z ruku a pozběhnu jeho; a wón postanu.
28. A jako wón dom přińdźe, woprašachu jeho jeho wučomnicy wosebje: Čeho dla dha my jeho njemóžachmy wuhnać? Mat. 17, 19.
29. Wón pak dźeše: Tón narod hinak njemóže wuńć, chiba přez modlitwu a posćenje.
30. A woni dźěchu tam preč a chodźachu přez Galilejsku; a wón nochcyše, zo by štó wo tym wědźał.
31. Wón wučeše pak swojich wučomnikow a dźeše k nim: Čłowjeka syn budźe podaty do čłowjekow jich rukow, a woni budźa jeho morić; a hdyž budźe morjeny, budźe wón na třeći dźeń zaso horje stanyć. Mat. 17, 22. Luk. 9, 44.
32. Woni pak njezrozumichu to słowo a bojachu so jeho woprašeć.
33. A wón přińdźe do Kapernauma. A jako wón domach běše, prašeše wón jich: Što wy so na puću bjez sobu rozrěčešće?
34. Woni pak mjelčachu; přetož woni so bjez sobu na puću běchu rozrěčowali, štó by wot nich wjetši był? Mat. 18, 1. Luk. 9, 46.
35. A wón synu so a zawoła tych dwanaće a dźeše k nim: Chce-li štó prěni być, tón budźe posleni přede wšitkimi a wšitkich jich wotročk.
36. A wza dźěćatko a postaji jo srjedźa bjez nich a wokoša to same a dźeše k nim:
37. Štóž jene tajke dźěćatko w mojim mjenje horje wozmje, tón wozmje mje horje; a štóž mje horje wozmje, tón njewozmje mje horje, ale teho, kotryž mje je pósłał.
38. Jan pak wotmołwi jemu a dźeše: Mištrje, my widźachmy jeneho, tón djabołow w twojim mjenje won honješe, kotryž wšak za nami njechodźi; a my jemu zakazachmy, teho dla, zo wón za nami njechodźi. Luk. 9, 49. 4 Mójz. 11, 27. 28. 29.
39. Jezus pak dźeše: Njezakažće jemu to; přetož nichtó njeje, kiž by skutk činił w mojim mjenje a móhł hnydom wote mnje złe rěčeć. 1 Kor. 12, 3.
40. Přetož štóž přećiwo nam njeje, tón je za nas. Mat. 12, 30.
41. Štóž pak was napowa z kanku wody w mojim mjenje, teho dla, zo wy Chrystusej přisłušeće, zawěrnje, ja praju wam, to jemu njebudźe njezapłaćene wostać. Mat. 10, 42.
42. A štóž tych małych jeneho pohórši, kiž do mnje wěrja, tajkemu by lěpje było, zo by jemu młynski kamjeń za jeho šiju był zwjazany a wón do morja ćisnjeny był. Mat. 18, 6. Luk. 17, 1.
43. Jeli zo će pak twoja ruka pohórši, wotetń ju. Lěpje tebi je, zo ty kromy do žiwjenja dźeš, dyžli zo by ty wobjě rucy měł a šoł do hele, do teho wěčneho wohenja, Mat. d, 30. St. 18, 8.
44. Hdźež jich čeŕró njewumrě a jich woheń njehasnje. Jez. 66, 24.
45. Pohóršuje će twoja noha, wotetń ju. Lěpje ći je, zo ty bědny do žiwjenja póńdźeš, dyžli zo by ty dwě nocy měł a był do hele ćisnjeny do teho wěčneho wohenja, Mat. 18, 8.
46. Hdźež jich čeŕro njewumrě a jich woheń njehasnje.
47. Pohóršuje će twoje woko, ćisń jo wot sebje. Lěpje tebi je, zo ty z jenym wokom do Božeho kralestwa póńdźeš, dyžli zo by ty dwě woči měł a był do helskeho wohenja ćisnjeny, St. 18, 9.
48. Hdźež jich čeŕro njewumrě a jich woheń njehasnje.
49. Wšitko dyrbi być z wohenjom naselene, a kóždy wopor budźe ze selu woseleny. 3 Mójz. 2, 13.
50. Dobra je sól; budźe-li pak sól njesłona, z čim budźeće ju woselić? Mějće sól při sebi a mějće pokoj bjez sobu. Mat. 5, 13. Luk. 14, 34.
1. A wón stany wot tudy a přińdźe do mjezow židowskeje zemje z tamneje strony Jordana. A ludźo so zaso k njemu zhromadźichu; a kaž wón wašnje měješe, wučeše wón jich pak zaso. Mat. 19, 1.
2. A Farizejscy přistupiwši woprašachu jeho: Móže tež muž žonu wot sebje pušćić? A spytachu jeho z tym.
3. Wón wotmołwi pak a dźeše k nim: Što je wam Mójzas přikazał?
4. A woni dźachu: Mójzas je wotpušćił, lóslist napisać a ju wot sebje pušćić. 5 Mójz. 24, 1. Mat. 5, 31.
5. Jezus pak wotmołwi a dźeše k nim: Wašeje wutroby twjerdosće dla je wón wam tajke přikaznje napisał;
6. Ale wot spočatka stworjenja je jeju Bóh stworił muža a žonu. 1 Mójz. 1, 27.
7. Teho dla budźe čłowjek swojeho nana a maćer wopušćić a so dźeržeć k swojej žonje. Mat. 19, 5. 1 Mójz. 2, 24. Eph. 5, 31.
8. A budźetaj taj dwaj jene ćěło. Njejstaj teho dla dwě, ale jene ćěło. 1 Kor. 6, 16.
9. Štož teho dla Bóh hromadu zwjazał je, to čłowjek njedźěl.
10. A domach woprašachu jeho wospjet jeho wučomnicy wo to samo.
11. A wón dźeše k nim: Štóž swoju mandźelsku wot sebje pušći a wozmje sebi druhu, tón mandźelstwo złama z njej; Mat. 5, 32.
12. A jeli zo by žona wot sebje swojeho muža pušćiła abo wot druheho wzata była, ta złama mandźelstwo.
13. Tuž přinjesechu dźěćatka k njemu, zo by wón so jich dótknył. Wučomnicy pak wrězkachu na tych, kiž je přinošachu. Mat. 19, 13. 14. Łuk 18, 15.
14. Jako pak to Jezus widźeše, bu wón hněwny a dźeše k nim: Njech dźěćatka ke mni přińdu a njewobarajće jim, přetož tajkich je to Bože kralestwo.
15. Zawěrnje, ja praju wam: Štóž to kralestwo Bože horje njewozmje jako dźěćatko, tón njebudźe do njeho přińć. Mat. 18, 3.
16. A wón te same wokoša a połoži rucy na nje a žohnowaše je. St. 9, 36. Mat. 19, 15.
17. A jako wón pak wušoł běše a so na puć dał, přiběža jedyn a poklaknu před nim a wopraša jeho: Dobry mištrje, što mam ja činić, zo bych to wěčne žiwjenje dóstał? Mat. 19, 16. Luk. 18, 18.
18. Ale Jezus dźeše k njemu: Što ty mi rěkaš dobry? Nichtó njeje dobry, hač tón jenički Bóh.
19. Ty wšak te kaznje wěš: Ty njedyrbiš mandźelstwo łamać. Ty njedyrbiš morić. Ty njedyrbiš kradnyć. Ty njedyrbiš njepraweho swědčenja dawać. Ty njedyrbiš nikoho zjebać. Česć swojeho nana a maćer. 2 Mójz. 20, 12. 5 Mójz. 5, 16 u.
20. Wón pak wotmołwi a dźeše k njemu: Mištrje, to wšitko sym ja dźeržał wot swojeje młodosće.
21. Jezus pak pohlada na njeho, lubowaše jeho a dźeše k njemu: Jene je tebi hišće trjeba: Dźi, předaj, štož maš, a daj jo chudym, dha budźeš ty šaz měć w njebju; a přińdź, pój za mnu a wzmi křiž na so. Mat. 6, 19. Luk. 12, 33.
22. Wón pak bu njewjeseły teje ryče dla a woteńdźe zrudny; přetož wón měješe wjele kubłow.
23. A Jezus so wohlada a dźeše k swojim wučomnikam: Kak ćežzy budźa bohaći do Božeho kralestwa přińć. Mat. 19, 23. Luk. 18, 24.
24. Ći wučomnicy pak so stróžichu na jeho ryčach. Ale Jezus wotmołwi zaso a dźeše k nim: Moje dźěći, kak ćežko je, zo, kotřiž swoje dowěrjenje na bohatstwo staja, do Božeho kralestwa přińdu. ((Ps 62, 11. 1 Tim. 6,17.))
25. Lóžšo je, zo kamjel přez jehline wucho přeńdźe, dyžli zo bohaty do Božeho kralestwa přińdźe.
26. Woni stróžichu so pak hišće bóle a dźachu bjez sobu: Štóha móže zbóžny być?
27. Jezus pak pohlada na nich a dźeše: Pola čłowjekow je to njemóžne, ale nic pola Boha; přetož wšitke wěcy su móžne pola Boha. Luk. 1, 32.
28. Tuž poča Pětr k njemu prajić: Hlej, my smy wšitko wopušćili a smy za tobu šli. Mat. 19, 27. Luk. 5, 11. St. 18, 28.
29. Jezus pak wotmołwi a dźeše: Zawěrnje, ja praju wam: Žadyn njeje, kiž wopušći chěžu abo bratrow abo sotry abo nana abo maćer abo žonu abo dźěći abo pola moje a teho ewangeliona dla,
30. Kotryž by sto króć njedóstał, nětk w tym času, chěže a bratrow a sotry a maćerje a dźěći a pola z přesćěhanjemi, a w tym přichodnym swěće to wěčne žiwjenje.
31. Wjele pak, kiž prěni su, budźa posledni, a kiž posledni su, budźa prěni. Mat. 19, 30. St. 20, 16. Luk. 13, 30.
32. Woni běchu pak na puću ducy do Jerusalema. A Jezus dźěše prjedy nich, a woni strachowachu so, dźěchu za nim a bojachu so. A wón wza zaso k sebi tych dwanaće a poča jim prajić, što so jemu stać budźe: Mat. 17, 22. St. 20, 17. Luk. 18, 31.
33. Hlajće, my dźemy horje do Jerusalema, a čłowjeka syn budźe podaty wyšim měšnikam a pismawučenym; a woni budźa jeho k smjerći přisudźić a jeho pohanam podać; Mat. 16, 21.
34. Ći budźa so jemu smjeć a jeho chłostać a na njeho pluwać a jeho morić; a na třeći dźeń budźe wón zaso stanyć.
35. Tehdy přistupištaj k njemu Jakub a Jan, taj synaj Zžebedeusowaj, a dźeštaj: Mištrje, mój chcemoj, zo štož mój prosyć budźemoj, ty by namaj činił. Mat. 20, 20.
36. Wón pak dźeše k nimaj: Što chcetaj wój, zo bych ja wamaj činił?
37. A wonaj praještaj k njemu: Daj namaj, zo bychmoj sedźałoj, jedyn na twojej prawicy a druhi na twojej lěwicy, w twojej krasnosći.
38. Jezus pak dźeše k nimaj: Wój njewěztaj, što prosytaj. Móžetaj wój tón keluch pić, kotryž ja piju, a so dać křćić z tej křćencu, z kotrejž ja křćeny budu? Mat. 20, 22. Luk. 12, 50.
39. Wonaj dźeštaj k njemu: Haj, mój móžemoj. Jezus pak dźeše k nimaj: Wój budźetaj derje tón keluch pić, kotryž ja piju, a budźetaj křćenaj z tej křćencu, z kotrejž ja křćeny budu; Jap. zk. 12, 2.
40. Ale sedźić na mojej prawicy a na mojej lěwicy, njesłuša mi wam dać, ale kotrymž je přihotowane.
41. A jako to ći dźesaćo słyšachu, počachu woni so hněwać na Jakuba a Jana.
42. Ale Jezus zawoła jich a dźeše k nim: Wy wěsće, zo swětni fěrštojo knježa, a mócni bjez nimi maja na nich móc. Mat. 20, 25. Luk. 22, 25.
43. Tak pak njedyrbi bjez wami być; ale štóž chce wulki bjez wami być, tón dyrbi waš słužownik być.
44. A štóž bjez wami chce wosobniši być, tón njech je waš wšitkich wotročk. 1 Pětr. 5, 3.
45. Přetož tež čłowjeka syn njeje přišoł, zo by sebi dał słužić, ale zo by wón słužił a dał swoje žiwjenje k zapłaćenju za jich wjele. Mat. 20, 28.
46. A woni přińdźechu do Jericha. A jako wón z Jericha won dźěše, wón a jeho wučomnicy a wulki lud, sedźeše slepy, Bartimej, Timeowy syn, při puću a prošeše. Mat. 20, 20. 30. Luk. 18, 35.
47. A jako wón słyšeše, zo Jezus z Nacareta je, poča wón wołać a prajić: Jezu, ty syno Dawidowy, smil so nade mnu!
48. A jich wjele pohrozychu jemu, zo by mjelčał. Wón pak wołaše wjele bóle: Ty syno Dapitowy, smil so nade mnu!
49. A Jezus zasta a kazaše jeho k sebi zawołać. A woni zawołachu slepeho a dźachu k njemu: Budź dobreje nadźije, postań, wón će woła.
50. A wón wotćisnu swoju drastu, staže a přińdźe k Jezusej.
51. A Jezus wotmołwi a dźeše k njemu: Što ty chceš, zo bych ja tebi činił? A tón slepy dźeše k njemu: Rabbuni, zo bych ja widźał.
52. Jezus pak dźeše k njemu: Dźi, twoja wěra je će wustrowiła. A hnydom wón widźeše a dźěše za Jezusom po puću.
1. [A jako woni so přibližowachu k Jerusalemu, do Bethfage a Bethanije při wolijowej horje, pósła wón swojeju wučomnikow dweju, Mat. 21, 1. Luk. 19, 29. Jan. 12, 12.
2. A dźeše k nimaj: Dźitaj do teho města, kotrež prjedy waju leži, a hnydom, hdyž wój nutř přińdźetaj, budźetaj wój wóslatko přiwjazane namakać, na kotrymž hišće žadyn čłowjek njeje sedźał; wotwježtaj jo a přiwjedźtaj to same hew.
3. A budźe-li štó k wamaj rjeknyć: Čoho dla wój to činitaj? dha rjekńtaj, zo jo tón Knjez potrjeba; a na měsće budźe wón to same sem pósłać.
4. Wonaj pak woteńdźeštaj a namakaštaj to wóslatko přiwjazane při durjach, wonkach na rozpuću, a wotwjazaštaj jo.
5. A někotři, kiž tam stejachu, dźachu k nimaj: Što činitaj wój, zo wój to wóslatko wotwjazataj?
6. Wonaj pak dźeštaj k nim, kaž jimaj Jezus běše přikazał; a woni jimaj wotpušćichu.
7. A wonaj přiwjedźeštaj to wóslatko k Jezusej a połožištaj swoje drasty na njo, a wón so synu na njo.
8. Jich wjele pak přesćěrachu swoje drasty na puć. Někotři pak rubachu hałuzy wot drjewow a zćelichu je na puć.
9. A kotřiž prjedy a za nim dźěchu, wołachu a dźachu: Hosianna, chwaleny budź, kiž přińdźe w mjenje teho Knjeza! Ps. 118, 25.
10. Budź chwalene to kralestwo našeho Wótca Davita, kotrež přińdźe w mjenje teho Knjeza; Hosianna we wysokosći!]
11. A Jezus ćehnješe do Jerusalema a do templa a wobhlada wšitko; a na wječor dźěše wón won z tymi dwanaćomi do Bethanije.
12. A na druhi dźeń, jako woni z Bethanije wuńdźechu, běše wón hłódny. Mat. 21, 18.
13. A widźeše figowc z daloka, kotryž lizće měješe; tuž wón přistupi, hač by móhł što na nim namakać. A přišedši k njemu njenamaka wón ničo hač lizće; přetož čas hišće njeběše, zo figi być dyrbjachu.
14. A Jezus wotmołwi a dźeše k njemu: Nihdy wjazy do wěcnosće nichtó wot tebje žadyn płód njejěs. A jeho wučomnicy słyšachu to.
15. A woni přińdźechu do Jerusalema. A Jezus dźěše do templa, poča won honić tych, kiž předawachu a kupowachu w templu; a te blida tych, kiž pjenjezy přeměnjachu, a te stoły tych, kotřiž hołbje předawachu, přewróći wón; Mat. 21, 12. Luk. 19, 45.
16. A wón njepřida, zo by štó što přez tón templ přenjesł.
17. A wón wučeše a dźeše k nim: Njesteji pisane: Moja chěža dyrbi chěža teje modlitwy rěkać wšitkim pohanam? Wy pak sće mordarsku jamu wot njeje sčinili. Jez: 56, 7Jer.7,11.
18. A to słyšachu ći pismawučeni a wyši měšnicy; a stejachu za tym, kak bychu jeho morili. Woni pak so jeho bojachu, dokelž wšitkón lud so jeho wučbje dźiwaše. Luk. 19, 47. 48.
19. A na wječor dźěše wón won před město.
20. A rano ducy nimo widźachu woni tón figowc, zo wón běše wusknył z korjenja. Mat. 21, 20.
21. A Pětr spomni na to a dźeše k njemu: Rabbi, hlaj, tón figowc, kotryž ty sy poklał, je wusknył. Hebr. 6, 8.
22. Jezus pak wotmołwi a dźeše k nim: Wěrće do Boha.
23. Přetož zawěrnje, ja praju wam: Štóž k tutej horje by rjeknył: Zběhń so a ćisń so do morja, a njebył njewěsty w swojej wutrobje, ale wěrił, zo by so stało, štož wón rjeknje; dha budźe so jemu stać, štož wón praji. Mat. 17, 20.
24. Teho dla praju ja wam: Wšitko, štož wy prosyće we wašej modlitwje, wěrće jeno, zo wy to same dostać budźeće; wone so wam budźe stać. Mat. 7, 7.St. 21,22. Luk. 11, 9.
25. A hdyž wy stejiće. a prosyće, dha wodajće, maće-li što přećiwo komu, tak zo by tež waš Wótc w njebjesach wam waše hrěchi wodał.
26. Hdyž wy pak njewodaće, dha tež wam waš Wótc, kiž w njebjesach je, njebudźe waše hrěchi wodać. Mat. 6, 15.
27. A woni přińdźechu zaso do Jerusalema.A jako wón w templu chodźeše, přińdźechu k njemu wyši měšnicy a pismawučeni a starši, Mat. 21, 23. Luk. 20, 1.
28. A dźachu k njemu: S kajkeje mozy činiš ty to? A štó je tebi tajku móc dał, zo ty to činiš? 2 Mójz. 2, 14.
29. Jezus pak wotmołwi a dźeše k nim: Ja chcu was tež jene słowo woprašeć; a wotmołwće mi, dha chcu ja wam prajić, z kajkeje mozy ja to činju.
30. Janowa křćenca, běše wona z njebjes abo wot čłowjekow? Wotmołwće mi.
31. A woni při sebi myslachu a dźachu: Prajimy my, zo je z njebjes była, dha budźe wón rjeknyć: Čoho dla dha wy jemu njejsće wěrili? Luk. 7, 30.
32. Prajimy my pak, zo je wot čłowjekow była, dha woni so ludźi bojachu. Dokelž wšitcy za to mějachu, zo Jan zawěrnje profeta je.
33. A woni wotmołwichu a dźachu k Jezusej: My njewěmy. A Jezus wotmołwi a dźeše k nim: Dha ja wam tež njepowěm, z čejeje mozy ja to činju.
1. A wón poča přez přirunanja k nim rěčeć: Čłowjek płodźeše winicu a wobhrodźi ju z płotom a wukopa prasu a natwari tórm a přenaja ju winicarjam a ćehnješe preč. Jez. 5, 1. Mat. 21, 33. Ps. 80, 9.
2. A pósła k tym winicarjam, jako čas přińdźe, wotročka, zo by brał wot winicarjow płody teje winicy.
3. Woni jeho pak wzachu a wubichu jeho a pósłachu jeho prózdneho wot sebje.
4. A wón pósła k nim zaso druheho wotročka; na teho woni kamjenje ćiskachu a jemu hłowu zranichu a pósłachu jeho wuhanjeneho zaso preč.
5. Wospjet pósła wón druheho, a teho sameho woni zabichu a wjele druhich wjazy; někotrych woni wubichu, někotrych pak zabichu.
6. Jako wón pak hišće swojeho jeničkeho Syna měješe, kotryž jemu luby běše, teho wón najposledy tež k nim pósła a dźeše: Woni budźa so před mojim Synom trašić.
7. Ale ći sami winicarjo dźachu bjez sobu: To je tón herba; pójće, zabijmy jeho, dha budźe to herbstwo naše. Ps. 2, 8. Mat. 26, 3.
8. A woni jeho wzachu a zabichu a wućisnychu jeho z winicy won. : Hebr. 13, 12.
9. Što budźe teho dla knjez teje winicy činić? Wón budźe přińć a tych winicarjow skóncować, a winicu budźe wón druhim podać.
10. Njejsće wy tež lazowali to pismo: Kamjeń, kotryž ćěslojo su zaćisli, tón je k róžknemu kamjenjej sčinjeny? Jez. 28, 16. Mat. 21, 42. Jap. zk. 4, 11. Rom. 9, 33.
11. Wot teho Knjeza je so to stało a je dźiwne před našimaj wočomaj.
12. A woni za tym stejachu, kak bychu jeho přijeli (ale bojachu so luda); přetož woni zrozumichu, zo wón na nich to přirunanje běše rěčał, a wostajiwši jeho woteńdźechu. Mat. 14, 5.
13. Woni pak pósłachu k njemu někotrych wot Pharizejkich a Herodašowych słužownikow, zo bychu jeho popadnyli w słowach. Mat. 22, 15. Luk. 20, 20.
14. A ći přišedši dźachu k njemu: Mištrje, my wěmy, zo ty wěrny sy a njerodźiš wo nikoho; přetož ty njehladaš na čłowjekow paršonu, ale wučiš woprawdźe tón puć Boži. Je prawje, zo my kejžorej dań dawamy abo nic? Mamy jemu dawać abo njedawać?
15. Wón pak póznawši jich jebanje dźeše k nim: Što wy mje spytujeće? Přinjesće mi kroš, zo jón wohladam.
16. Tuž jón přinjesechu. A wón dźeše k nim: Čeji je tón wobraz a to napismo? Woni dźachu k njemu: Teho kejžora.
17. A Jezus wotmołwi a dźeše k nim: Dha dajće kejžorej, štož je kejžorow, a Bohu, štož je Bože. A woni so jemu dźiwachu. Rom. 13, 7.
18. Tež ći Sadduzejzzy přińdźechu k njemu, kotřiž praja, zo njeje horjestawanje; ći woprašachu jeho a dźachu: Mat. 22, 23. Luk. 20, 27.
19. Mištrje, Mójzas je nam pisał, hdyž jeneho bratr wumrě a wostaji žonu a nima žane dźěći, zo by jeho bratr tu samu jeho žonu wzał a swojemu bratrej symjo zbudźił. 5 Mójz. 25, 5. Mat. 22, 24.
20. Sydom bratřa teho dla su byli. A tón prěni wza sebi žonu a wumrě a njewostaji žane symjo.
21. Tuž wza ju tón druhi a wumrě a njewostaji tež žane symjo. A tón třeći teje runosće.
22. A wzachu ju tak wšitcy sedmjo a njewostajichu symjenja. Najposledy pak po wšitkich wumrě tež ta žona.
23. Teho dla w tym horjestawanju, hdyž woni horje stanu, kotreho tych samych žona wona budźe? Přetož sedmjo su ju za mandźelsku měli.
24. Tuž wotmołwi Jezus a dźeše k nim: Njeje teho dla temu tak, zo wy błudźiće a zo njewěsće te pisma ani tu móc Božu?
25. Přetož hdyž wot morwych stanyć budźa, njebudźa so ženić ani so wudawać, ale budźa jako jandźeljo w njebjesach. Mat. 22, 30.
26. So pak wot morwych stanyć budźa, njejsće wy lazowali w knihach Mójzasowych, kak z kerka Bóh k njemu rěčeše a dźeše: Ja sym Bóh Abrahama a Bóh Izaaka a Bóh Jakuba? 2 Mójz. 3, 6.
27. Bóh pak njeje tych morwych, ale tych žiwych Bóh. Teho dla wy jara błudźiće.
28. A k njemu přistupi jedyn tych pismawučenych, kiž běše na nich posłuchał, jako woni so hromadźe rozrěčowachu, a widźeše, zo wón jim derje běše wotmołwił; a wopraša jeho: Kotra je ta najwosebniša kaznja přede wšitkimi? Mat. 22, 35. Luk. 10, 25.
29. Jezus pak jemu wotmołwi: Ta najwosnebiša kaznja přede wšitkimi je ta: Posłuchaj, Israelo, tón Knjez, naš Bóh, je jenički Bóh; 5 Mójz. 6, 4. 5.
30. A ty dyrbiš Boha, swojeho Knjeza, lubować z cyłej swojej wutrobu, z cyłej swojej dušu a z cyłej swojej myslu a ze wšitkej swojej móžu. To je ta najwosebniša kaznja. Mat. 22, 37. Luk. 10, 27.
31. A ta druha je tej runa: Ty dyrbiš swojeho blišeho lubować jako sam so. žana wjetša kaznja njeje, dyžli tej. Mat. 22, 30. 3 Mójz. 19, 18. Jan. 13, 34. St. 15, 13. 17. Rom. 13, 9. Gal. 5, 6. 14. St. 6, 2. Eph. 5, 2. 1 Thes. 4, 9. 1 Pětr: 1, 22.
32. A tón pismawučeny dźeše k njemu: Mištrje, ty sy woprawdźe derje rěčał; přetož wón je jedyn Bóh, a njeje žadyn, chiba wón; 5 Mójz. 4, 35. St. 6, 4.
33. A teho sameho lubować z cyłej wutrobu a z cyłej myslu a z cyłej dušu a ze wšitkej móžu, a lubować swojeho blišeho jako so sameho, to je wjazy, dyžli wšitke zapalne wopory a druhe wopory.
34. Jako pak Jezus widźeše, zo wón rozomnje wotmołwi, dźeše wón k njemu: Ty njejsy daloko wot Božeho kralestwa. A nichtó so njeschrobli jeho wjazy woprašeć.
35. A Jezus wotmołwi a dźeše, jako wón wučeše w templu: Kak praja pismawučeni, zo Chrystus je Dawidowy syn? Mat. 22, 42. Luk. 20, 41.
36. Wón pak, Davit, praji přez swjateho Ducha: Tón Knjez je prajił k mojemu Knjezej: Sydń so k mojej prawicy, hač ja połožu twojich njepřećelow za podnóžki twojich nohow. Ps. 110, 1. Mat. 22, 44.
37. Dha teho dla Dapit sam mjenuje jeho Knjeza; kak dha je wón jeho syn? A wjele luda słyšeše jeho rad.
38. A dale wón jich wučeše a dźeše k nim: Hladajće so pismawučenych, kotřiž w dołhich drastach chodźa a dadźa so radźi na torhošćach postrowić, Mat. 23, 3. Luk. 11, 43. St. 20, 46.
39. A sydaju radźi wysoko w šulach a za blidom pola wječerjow.
40. Woni zežeru tych wudowow domy a wudawaju so z dołhimi modlitwami; ći sami budźa wjetše satamanstwo dostać. Mat. 23, 14.
41. [A Jezus synu so napřećiwo Božemu kašću a pšihladowaše, kak ludźo do Božeho kašća składowachu. A wjele bohatych składowaše wjele. 2 Kral. 12, 9. Luk. 21, 1.
42. A jena chuda wudowa přińdźe a połoži nutř dwě šerpatce; tej sčinitej mały pjenježk.
43. Tuž zawoła wón swojich wučomnikowk sebi a dźeše k nim: Zawěrnje, ja praju wam: Ta chuda wudowa je wjazy do Božeho kašća połožiła, dyžli wšitcy, kotřiž su nutř kładli;
44. Přetož woni su wšitcy wot swojeho zbytka nutř kładli, ta pak je wot swojeje chudoby wšitko, štož měješe, to je wšitku swoju žiwnosć, nutř połožiła.]
1. A hdyž wón z templa wuńdźe, dźeše k njemu jeho wučomnikow jedyn: Mištrje, hlaj, kajke kamjenje a kajke twarjenje je to! Mat. 24,1.
2. Tuž wotmołwi Jezus a dźeše k njemu: Widźiš ty to wulke twarjenje? Nic kamjeń na kamjenju njebudźe wostajeny, kotryž by njebył rozłamany. Luk. 19, 44.
3. A jako wón na wolijowej horje sedźeše napřećiwo templu, prašachu jeho wosebje Pětr a Jakub a Jan a Handrij: Łuk. 21, 7.
4. Powjes nam, hdy budźe so to stać? A kotre budźe to znamjo, hdyž to wšitko dyrbi być dokonjane?
5. Jezus wotmołwi jim a poča prajić: Hlajće, zo by was nichtó njezawjedł.
6. Přetož wjele jich budźe přińć w mojim mjenje a prajić: Ja sym Chrystus; a budźa jich wjele zawjezć. Jer. 14, 14.
7. Hdyž wy pak budźeće słyšeć wot wójnow a zo so wot njeměra rěči, dha wy so njebójće; přetož to ma so tak stać. Ale kónc hnydom njebudźe.
8. Přetož lud budźe přećiwo ludu postanyć a kralestwo přećiwo kralestwu. A budźe zemjerženje tam a sem, a budźe drohi čas a nastróženje. To budźe teje nuzy spočatk.
9. Wy pak so hladajće. Přetož woni budźa was podać do radnych chěžow a šulow, a wy budźeće khoztani, a před fěrštow a kralow dyrbiće wy być wjedźeni moje dla, k swědčenju na nich. Mat. 24, 9. Luk. 21, 12. Jan. 16, 2.
10. A to ewangelion dyrbi prjedy prědowane być pola wšitkich pohanow.
11. Hdyž teho dla was budźa wodźić a podać, dha njestarajće so, što byšće wy rěčeli, a njewopomńće so prjedy; ale štož wam w tej samej štundźe date budźe, to rěčće; přetož wy njejsće, kiž rěčiće, ale tón swjaty Duch. Mat. 10, 19.
12. Wón budźe pak bratr bratra k smjerći podać a nan syna, a dźěći budźa so swojim staršim přećiwić a budźa jich pomhać morić.
13. A budźeće hidźeni wot kóždeho, mojeho mjena dla. Štóž pak do kónca wobsteji, tón budźe zbóžny. Mat. 24, 18.
14. Hdyž wy pak budźeće widźeć tu hroznosć teho wupusćenja, wot kotrejež profeta Daniel je prajił, zo wona steji, hdźež njedyrbi (štóž to lazuje, tón jo zrozy); tehdy kotřiž w židowskim kraju su, ći njech ćeknu na hory. Mat. 24, 15. Dan. 9, 27.
15. A štóž na třěše je, tón njelěz dele do chěže a njepřińdź do njeje, zo by sebi něšto wzał ze swojeje chěže. Luk. 17, 31.
16. A štóž na polu je, tón so zaso njewróć k temu wostajenemu, zo by swoju drastu zebrał.
17. Běda pak ćežkim a ćěšnym w tym samym času.
18. Prošće pak, zo by waše ćěkanje so njestało w zymje.
19. Přetož w tych samych dnjach budźe tajka stysknosć, kajkaž njeje była wot spočatka teho stworjenja, kotrež Bóh stworił je, hač nětk, jako tež dale wjazy njebudźe. Dan. 12, 1. Joel. 2, 2.
20. A hdy budźiše tón Knjez te same dny njepřikrótšił, dha by žadyn čłowjek zbóžny njebył; ale tych wuzwolenych dla, kotrychž wón wuzwolił je, je wón te same dny přikrótšił.
21. A budźe-li tehdy štó k wam prajić: Hlej, tudy je Chrystus, abo hlaj, tam je wón; njewěrće to wy. Mat. 24, 23. Luk. 17, 23.
22. Přetož falšni Chrystojo a falšni profetojo budźa stanyć a budźa zejchi a dźiwy činić, zo bychu tež tych wuzwolenych zawjedli, hdy by móžno było. 5 Mójz. 13, 1. Luk. 21, 8. 2 Thes. 2, 11.
23. Wy pak so hladajće. Hlej, ja sym wam to wšitko prjedy prajił.
24. Ale w tym samym času, po tej samej žałosći, budźe słónco so zaćmić a měsac swoje swětło njedać; Jez. 13, 10.
25. A hwězdy budźa z njebjes padać, a mozy tych njebjes budźa so hibać.
26. A tehdy budźa woni widźeć přińdźe čłowjeka syna w mróčelach z wulkej móžu a krasnosću. Dan. 7, 13.
27. A tehdy budźe wón won pósłać swojich jandźelow a budźe zhromadźić swojich wuzwolenych wot tych štyrjoch wětrow, wot kónca teje zemje hač k kóncu tych njebjes. Mat. 13, 41.
28. Na figowcu pak zwukńće přirunanje. Hdyž jeho hałuza nětk womłódnje a lišćo pušća, wěsće wy, zo lětny čas blisko je. Mat. 24, 32.
29. Tak tež wy, hdyž to wšitko widźiće, zo so stanje, dha wěsće, zo wone blisko před durjemi je. St. 14.
30. Zawěrnje, ja praju wam: Ta šlachta njebudźe zańć, hač so to wšitko stanje.
31. Njebjo a zemja budźe zahinyć, moje słowa pak njebudźa zahinyć.
32. Wot teho dnja pak a wot teje štundy njewě nichtó, tež nic jandźeljo w njebjesach, tež tón Syn nic, ale jeno tón Wótc. Mat. 24, 36.
33. Hladajće so teho dla a wachujće a modlće so; přetož wy njewěsće, hdy čas je. Mat. 25, 13. 14. Luk. 12, 40.
34. Runje jako čłowjek, kiž daloko preč ćehnješe a wopušći swój dom a da swojim wotročkam móc a kóždemu swoje dźěło a přikaza tež wrótnikej, zo by wón wachował.
35. Wachujće teho dla (přetož wy njewěsće, hdy tón Knjez teje chěže přińdźe, hač wón přińdźe na wječor abo wo połnocy abo hdyž kapony spěwaju abo na ranjo);
36. Tak zo by wón nahle njepřišoł a namakał was, hdyž spiće.
37. Štož ja pak wam praju, to wam wšitkim praju: Wachujće!
1. A po dwěmaj dnjomaj běchu jutry a te dny tych słódkich chlěbow. A ći wyši měšnicy a pismawučeni pytachu, kak bychu jeho z lesnosću jimali a morili. Mat: 26, 2. Luk. 22, 1. Jan. 13, 1.
2. Woni dźachu pak: Nic na tón —jeho wučomnicy k njemu: Hdźe swjaty čas, zo by so snadź ropot bjez ludom njezběhnył.
3. A jako wón w Bethanii běše w chěži Šimana, teho wusadneho, a sedźeše za blidom, přińdźe žónska, kiž měješe škleńcu praweje dobreje a krasneje nadroweje wody; a wona rozbi tu škleńcu a wula ju na jeho hłowu. Mat. 26, 6. Luk. 7, 38. Jan. 12, 3.
4. Někotři pak běchu, ći so při sebi hněwachu a dźachu: K čomu je tajka škoda teje wody so stała? Mat. 26, 8.
5. Přetož wona budźeše dróžšo móhła być předata, dyžli za tři sta krošow, a te pjenjezy chudym ludźom date być. A mórčachu na nju.
6. Jezus pak dźeše: Dajće ji pokoj; čoho dla wy ji tyšnosć činiće? Wona je dobry skutk nade mnu činiła.
7. Přetož chudych maće wy přeco při sebi, a hdyž chceće, móžeće wy jim dobrotu činić; mje pak wy přeco nimaće. 5 Mójz. 15, 11.
8. Štož je móhła, to je wona činiła. Wona je prjedy přišła, zo by moje ćěło žałbowała k pohrjebanju.
9. Zawěrnje, ja praju wam: Hdźež tuto ewangelion budźe prědowane po wšěm swěće, tam budźe tež to, štož wona je činiła, prajene k jeje wopomnjenju.
10. A Judaš Išarioth, jedyn wot tych dwanaće, woteńdźe k wyšim měšnikam, zo by jeho jim přeradźił. Mat. 26, 14.
11. Jako woni to słyšachu, zwjeselichu so woni a slubichu jemu te pjenjezy dać. A wón pytaše, kak by jeho w sprawnym času přeradźił.
12. A prěni dźeń tych słódkich chlěbow, hdyž to jutrowne jehnjo dyrbješe być woprowane, dźachu chceš ty, zo bychmy my šli a přihotowali a ty to jutrowne jehnjo jědł? Mat. 26, 17. Luk. 22, 7.
13. A wón pósła swojich wučomnikow dweju a dźeše k nimaj: Dźitaj do města, a čłowjek budźe waju zetkać, tón njese karan wody; dźitaj za nim. Luk. 22, 8.
14. A hdźež wón nutř dźe, tam rjekńtaj k hospodarjej: Tón mištr da tebi prajić: Hdźe je tón hóstny dom, hdźež ja bych jutrowne jehnjo jědł z mojimi wučomnikami?
15. Tuž wón budźe wamaj wulku łubju pokazać, kotraž z kamjenjemi wusadźena a přihotowana je; tam za nas přihotujtaj.
16. A jeho wučomnikaj wuńdźeštaj a přińdźeštaj do teho města a namakaštaj, kaž wón jimaj běše prajił, a přihotowaštaj to jutrowne jehnjo.
17. [A jako nětk wječor bu, přińdźe wón z tymi dwanaćimi. Mat. 26, 20. Luk. 22, 14.
18. A jako so nětk k blidu běchu zesydali a jědźachu, dźeše Jezus: Zawěrnje, ja praju wam, jedyn wot was, kotryž zo mnu jě, budźe mje přeradźić.
19. A woni buchu zrudni a dźachu k njemu, jedyn za druhim: Sym to ja? A druhi: Sym ja to?
20. Wón pak wotmołwi a dźeše k nim: Jedyn z tych dwanaće, kiž zo mnu w škli kusk mača.
21. Čłowjeka syn tam derje dźe, jako wot njeho steji pisane; běda pak temu samemu čłowjekej, přez kotrehož čłowjeka syn přeradźeny budźe; lěpje by temu samemu čłowjekej było, zo by wón so nihdy njenarodźił.
22. A jako woni běchu pojědli, wza Jezus tón chlěb, dźakowaše so a łamaše a da jim tón a dźeše: Wzmiće, jěsće; to je moje ćěło. Mat. 26, 26. Luk. 22, 19.
23. A wza tón keluch a dźakowaše so a da jim tón. A woni pijachu wšitcy z njeho.
24. A wón dźeše k nim: To je moja krej teho noweho zakonja, kotraž za jich wjele budźe přelata.
25. Zawěrnje, ja praju wam, zo ja wjazy njebudu pić wot teho płoda winoweho pjenka, hač do teho sameho dnja, hdyž ja nowy pić budu w kralestwje Božim.
26. A jako woni tón chwalobny kěrluš běchu wuspěwali, wuńdźechu woni na wolijowu horu.] Mat. 26, 30. Luk. 22, 39.
27. A Jezus dźeše k nim: Wy budźeće so w tej nocy wšitcy nade mnu pohóršić. Přetož pisane steji: Ja budu pastyrja zbić a wowcy budźa so rozćěkać. Sach. 13, 7. Mat. 26, 31.
28. Ale hdyž ja stanu, póńdu ja prjedy was do Galilejskeje. St. 16, 7. Mat. 26, 32.
29. Pětr pak dźeše k njemu: A hdy bychu runje so tež wšitcy pohóršili, dha ja wšak nic.
30. A Jezus dźeše k njemu: Zawěrnje, ja praju tebi: Dźens w tej nocy, prjedy dyžli kapon dwojicy je spěwał, budźeš ty mje tři króć zaprěć. Mat. 26, 34.
31. Wón pak rěčeše hišće dale: Haj hdybych ja tež z tobu wumrěć dyrbjał, njechał ja će zaprěć. Teho runja woni tež wšitcy dźachu.
32. A woni přińdźechu do dwora, kotrehož mjeno běše Gethzemane. A wón dźeše k swojim wučomnikam: Sydńće so tudy, hač ja šedši so k Bohu modlu. Mat. 26, 36. Luk. 22, 39. Jan. 18, 1.
33. A wza k sebi Pětra a Jakuba a Jana a poča tšepjetać a jara styskniwy być,
34. A dźeše k nim: Moja duša je zrudna hač do smjerće. Wostańće tudy a wachujće. Mat. 26, 38. Jan. 12, 27.
35. A woteńdźe trochu, padźe na zemju a modleše so tak, hdy by móžno było, zo by ta štunda wot njeho nimo šła.
36. A dźeše: Abba, mój Wótče, wšitko je tebi móžno; přezběhń mje teho kelucha. Ale wšak nic kaž ja chcu, ale kaž ty chceš. Luk. 1, 327. Mat. 26, 39. Jan. 6, 38.
37. A přińdźe a namaka jich, zo spachu. A dźeše k Pětrej: Šimanje, spiš ty? Njezamóžeš dha ty tež jenu štundu wachować?
38. Wachujće a modlće so, tak zo wy do spytowanja njepřińdźeće. Duch je hotowy, ale mjaso je słabe. Mat. 26, 41.
39. A woteńdźe zaso a modleše so a rěčeše to same słowo.
40. A přińdźe zaso a namaka jich, zo zaso spachu; přetož jich woči běchu połne spanja; a njewjedźechu, što bychu jemu wotmołwili.
41. A wón přińdźe třeći raz a dźeše k nim: Ach chceće wy nětk spać a wotpočować? Dosć je, ta štunda je přišła; hlaj, čłowjeka syn budźe do tych hrěšnikow jich rukow podaty. Mat. 26, 45.
42. Stańće, pójmy; hlajće, kiž mje přeradźi, je so přibližał. Jan. 14, 31.
43. A na měsće, hdyž wón hišće rěčeše, přińdźe Judaš, tych dwanaće jedyn, a z nim wulka črjóda z mječemi a ze žerdźemi, wot wyšich měšnikow a pismawučenych a staršich. Mat. 26, 47. Luk. 22, 47. Jan. 18, 3.
44. Jeho přeradnik pak běše jim zejch dał a rjeknył: Kotrehož ja budu wokošeć, tón samy je; teho přimńće a wjedźće jeho wěsće.
45. A wón přišedši stupi na měsće k njemu a dźeše: Rabbi, rabbi! a wokoša jeho. 2 Sam. 20, 9.
46. Woni pak złožichu swojej rucy na njeho a jimachu jeho.
47. Jedyn pak wot tych, kiž pódla stejachu, wućahnu swój mječ a dyri teho wyšeho měšnika wotročka a wotća jemu wucho. Mat. 26, 51. Luk. 22, 50.
48. A Jezus wotmołwi a dźeše k nim: Wy sće wušli, jako na mordarja, z mječemi a ze žerdźemi, mje jimać;
49. Ja sym wšědnje pola was w templu był a sym wučił, a wy mje njejsće přijeli; ale to so nětk stanje, zo by to pismo było dopjelnjene. Ps. 69, 10.
50. A wšitcy wučomnicy wopušćichu jeho a ćeknychu. Hiob. 19, 13.
51. A jedyn młodźenc dźěše za nim, tón běše z rubom na nahim žiwoće wodźěty; a ći młodźency přijachu jeho;
52. Wón pak, pušćiwši tón rub, ćekny nahi wot nich.
53. A woni wjedźechu Jezusa k wyšemu měšnikej, a hnydom so zeńdźechu wšitcy wyši měšnicy a starši a pismawučeni. Mat. 26, 57. Luk. 22, 54. Jan. 18, 13.
54. Pětr pak dźěše z dala za nim hač do wyšeho měšnika hroda nutř; a wón běše tam, a sedźo pola tych wotročkow wohrěwaše wón so při wohenju.
55. Ale wyši měšnik a cyła rada pytachu swědčenje napřećiwo Jezusej, tak zo bychu jeho morili; a njenamakachu ničo. Mat. 26, 59. Jap. zk. 6, 13.
56. Wjele jich pak napřećiwo njemu falšnje swědčeše; ale jich swědčenje njeběše přez jene.
57. A někotři stažechu a ryčachu falšne swědčenje napřećiwo njemu a dźachu:
58. My smy słyšeli, zo wón dźeše: Ja chcu tón templ, kotryž je z rukomaj sčinjeny, rozłamać a w třoch dnjach druhi natwarić, kiž njeje z rukomaj sčinjeny. Jan. 2, 19.
59. Ale jich swědčenje hišće tak njeběše přez jene.
60. A wyši měšnik stanu srjedźa nich, wopraša Jezusa a dźeše: Njewotmołwiš ty ničo? Što je to, štož ći na tebje swědča?
61. Wón pak mjelčeše a njewotmołwi ničo. Wospjet wopraša jeho tón wyši měšnik a dźeše k njemu: Sy ty Chrystus, tón Syn teho wysocy chwaleneho? Jez. 53, 8.
62. Jezus pak dźeše: Ja sym; a wy budźeće widźeć čłowjeka syna sedźo na prawicy teje mozy a přińdźo z mróčelemi tych njebjes. Mat. 24, 30. Luk. 22, 69.
63. Tuž roztorha wyši měšnik swoju suknju a dźeše: Što my dale swědčenja potrjebamy? 3 Mójz. 10, 6.
64. Wy sće słyšeli to Bože hanjenje; što so wam zda? Woni pak zatamachu jeho wšitcy, zo smjerće je winojty. Jer. 26, 11.
65. A někotři počachu na njeho pluwać a jeho wobličo přikrywać a z pjasćemi jeho bić a k njemu prajić: Wěšć nam. A wosebnje ći wotročcy bijachu jeho do wobliča.
66. A Pětr běše delekach w tym hrodźe. Tuž přińdźe jena wot teho wyšeho měšnika dźowkow.
67. A jako wona widźeše, zo so Pětr wohrěwaše, pohlada wona na njeho a dźeše: A ty běše tež z tym Jezusom z Nacareta.
68. Wón pak zaprě a dźeše: Ja jeho njeznaju, njewěm tež, što ty prajiš.
69. A wuńdźe won do dwora, a kapon zaspěwa. A ta dźowka wuhlada jeho zaso a poča tym prajić, kotřiž pódla stejachu: Tón je wot nich. Mat. 26, 71.
70. Wón pak zaso prěješe. A zaso po małej chwili dźachu k Pětrej, kotřiž pódla stejachu: Woprawdźe, ty sy wot tych samych jedyn; přetož ty sy tež Galilejski, a twoja ryč je na Galilejsku ryč podobna.
71. Wón pak poča so pokleć a so přisahać: Ja teho čłowjeka njeznaju, wot kotrehož wy prajiće.
72. A kapon zaso zaspěwa. Tuž spomni Pětr na to słowo, kotrež Jezus k njemu dźeše: So prjedy, dyžli kapon dwojicy zaspěwa, budźeš ty mje tři króć zaprěć. A wón so nahle (z dwora) won da a płakaše. Mat. 26, 34. Luk. 22, 34.
1. A hnydom rano zradźichu so wyši měšnicy ze staršimi a z pismawučenymi a z cyłej radu a zwjazachu Jezusa a wuwjedźechu jeho a podachu jeho Pilatusej. Mat. 27, 1.
2. A Pilatus wopraša jeho: Sy ty tych židow kral? Wón pak wotmołwi a dźeše k njemu: Ty to prajiš. Jan. 18, 33.
3. A wyši měšnicy wjele na njeho skoržachu.
4. Pilatus pak wopraša jeho zaso a dźeše: Njewotmołwiš ty ničo? Hlej, kak twjerdźe woni će wobskoržuja.
5. Jezus pak ničo wjazy njewotmołwi, tak zo so tež Pilatus dźiwaše.
6. Na tón róčny čas pak pušćeše wón jim jeneho jateho, kotrehož woni sebi žadachu.
7. Wón běše pak někajki, Barabbas mjenowany, zaty ze zwadnikami, kotřiž w tym ropoće mordarstwo běchu wobešli.
8. A tón lud dźěše horje a poča prosyć, zo by činił, kaž jim přeco běše činił.
9. Pilatus pak wotmołwi jim: Chceće wy, dha chcu ja wam teho krala tych Židow pušćić?
10. Přetož wón wjedźeše, zo wyši měšnicy jeho ze zawizću běchu podali.
11. Wyši měšnicy pak wabjachu tón lud, zo by jim radšo Barabbasa pušćił.
12. Tuž wotmołwi Pilatus zaso a dźeše k nim: Što chceće dha wy, zo bych ja činił temu, kotremuž wy winu dawaće, zo je židow kral? Jan. 18, 38.
13. Woni pak wołachu zaso: Křižuj jeho!
14. A Pilatus dźeše k nim: Što je dha wón złeho sčinił? Ale woni čim bóle wołachu: Křižuj jeho!
15. Pilatus pak chcyše ludu dosć činić a pušći jim Barabbasa; Jezusa pak krjudowaneho poda wón, zo by křižowany był.
16. Ći wojacy pak wjedźechu jeho nutř na dwór (to je do sudneje chěže) a wołachu hromadu wšitku syłu; Mat. 27, 27. Jan. 19, 1.
17. A woblečechu jeho purpurski kwič a naplećechu ćernjowu krónu a stajichu jemu ju na jeho hłowu;
18. A počachu jeho postrowić: Bóh daj ći wjele strowja a zboža, o kralo tych židow!
19. A bijachu jemu hłowu ze sćinu a pluwachu na njeho a padachu na kolena a modlachu so před nim. Mat. 26, 67.
20. A hdyž jeho běchu přešpotowali, slečechu woni jemu tón kwič a woblečechu jeho jeho drastu a wjedźechu jeho won, zo bychu jeho křižowali; Mat. 27, 31.
21. A přinućichu někajkeho Šimana, kiž nimo dźěše, z Irena, kotryž z pola přińdźe (a běše Alexandrowy a Ruffowy nan), zo by wón jemu jeho křiž njesł. Mat. 27, 32. Luk. 23, 26.
22. A přiwjedźechu jeho na město Golgota, to je přełožene: Nopow město. Mat. 27, 33. Jan. 19, 17.
23. A dachu jemu z maru změšane wino so napić. Wón pak jo njewza. Ps. 69, 23.
24. A jako jeho běchu křižowali, rozdźělichu woni jeho drastu a losowachu wo nju, što by kóždy dóstał. Ps. 22, 19. Mat 27, 35. Luk. 23, 34. Jan. 19,24.
25. A běše wokoło třećeje štundy, hdyž woni jeho křižowachu.
26. A horjenkach k jeho hłowje běše napisane, štož jemu winu dawachu: Tón kral tych židow. Mat. 27, 37.
27. A woni křižowachu z nim dweju mordarjow, jeneho k jeho prawicy a jeneho k lěwicy.
28. A bě tak to pismo dopjelnjene, kotrež praji: Wón je bjez złóstnikow rachnowany. Jez. 53, 13.
29. A kotřiž nimo dźěchu, swarjachu na njeho a třasechu swoje hłowy a dźachu: Haha! rozłamaš ty tón templ a twariš jón w třoch dnjach? Jan. 2, 19.
30. Pomhaj nětk sam sebi a stup z křiža dele.
31. Teho runja tež wyši měšnicy smějachu so jemu bjez sobu z pismawučenymi a dźachu: Wón je druhim pomhał a sam sebi pomhać njemóže.
32. Jeli wón Chrystus a kral we Israelu, dha njech nětk stupi z křiža, zo bychmy my widźeli a wěrili. A taj, kotrajž z nim běštaj křižowanaj, jeho tež hanještaj.
33. A po šestej štundźe bě ćma po cyłej zemi hač do dźewjateje štundy. Mat. 27, 45. Luk. 23, 44.
34. A w dźewjatej štundźe zawoła Jezus z wulkim hłosom a dźeše: Eli, Eli, lama zabachtani? to je přełožene: Mój Božo, mój Božo, čoho dla sy ty mje wopušćił? Ps. 22, 2. Mat. 27, 46.
35. A někotři, kiž pódla stejachu, jako to słyšachu, dźachu woni: Hlej, wón woła Eliasa.
36. Tuž běžeše jedyn a napjelni šwom z kisałom a tyknu jón na sćinu a napowaše jeho a dźeše: Hladajmy wšak, hač Elias přińdźe a jeho dele wozmje. Ps. 69, 23.
37. Ale Jezus zawoła z wulkim hłosom a spušći dušu.) Jan. 19; 30.
38. A tón zawěšk w templu roztorže so na dwoje, wot wjercha hač dele. Mat. 27, 51.
39. Tón hejtman pak, kotryž pódla steješe, jemu napřećiwo, a widźeše, zo wón z tajkim wołanjom dušu spušći, dźeše wón: Zawěrnje, tón čłowjek je Boži Syn był. Mat. 27, 54.
40. Wone běchu pak tam tež žónske, kotrež z dala přihladowachu, bjez kotrymiž běše Marja Madlena a Marja, teho małeho Jakuba a Jezusowa mać, a Salome; Mat. 27, 55.
41. Kotrež tež běchu za nim chodźiłe, jako wón w Galilejskej běše, a jemu słužiłe; a wjele druhich, kotrež běchu z nim horje do Jerusalema přišłe. Luk. 8, 2.
42. A hdyž wječor běše (dokelž běše tón dźeń teho přihotowanja, to je před sabatom),
43. Přińdźe Józef z Arimathije, ćěsny radny knjez, kotryž tež na Bože kralestwo wočakowaše; tón so zwaži a dźěše nutř k Pilatej a prošeše pře to ćěło Jezusowe. Mat. 27, 57. Luk. 23, 50. Jan. 19, 38.
44. Pilatus pak dźiwaše so, zo je hižom wumrěł, a zawoła hejtmana a wopraša jeho, hač je dawno wumrěł?
45. A jako wón jo zhoni wot teho hejtmana, da wón Józefej to ćěło.
46. Wón pak kupi sebi rub, wza jeho dele a zawali jeho do teho ruba a połoži jeho do rowa, kotryž běše ze skały wurubany, a přiwali kamjeń před rowowe durje. Mat. 27, 60.
47. Ale Marja Madlena a Marja Jezusowa hladaštej, hdźe bě połoženy.
1. A jako so sabat minuł bě, nakupichu Marja Madlena a Marja Jakubowa a Salome wonjace wěcy, zo bychu přišłe a Jezusa žałbowałe. Mat. 28, 1. Luk. 24, 1. Jan. 20, 1.
2. A wone přińdźechu k rowu na prěni dźeń po sabaće jara rano, jako słónco schadźeše.
3. A wone dźachu bjez sobu: Štó budźe nam tón kamjeń wot rowowych durjow wotwalić?
4. A jako tam pohladachu, pytnychu wone, zo tón kamjeń wotwaleny bě; přetož wón bě jara wulki.
5. A wone zańdźechu do rowa a widźachu młodźenca na prawej rucy sedźo, tón běše z dołhej běłej drastu wodźěty; a woni so stróžichu. Mat. 28, 2. 3. Luk. 24, 4. Jan. 20, 12.
6. Wón pak dźeše k nim: Njestróžće so; wy pytaće Jezusa Nacarenskeho, teho křižowaneho; wón je stanył a njeje tudy. Hlaj to město, hdźež jeho běchu połožili. Mat. 28, 5.
7. Dźiće pak a powěsće to jeho wučomnikam a Pětrej, zo wón prjedy was póńdźe do Galilejskeje; tam budźeće jeho widźić, kaž wón wam prajił je.
8. A woni wuńdźechu khětzje a ćeknychu wot rowa, přetož strachota a hroza běše na nje přišła; a njeprajachu nikomu ničo, přetož wone so bojachu.
9. Jezus pak, jako běše stanył rano na prěnim dnju teho tydźenja, zjewi wón so najprjedy Mariji Madlenje, wot kotrejež wón sydom djabołow běše wuhnał.
10. A wona dźěše a připowědźi to tym, kotřiž běchu z nim byli, kiž žarowachu a płakachu.
11. A ći sami, jako słyšachu, zo wón je žiwy a zo je wot njeje widźany, njewěrjachu woni.
12. Potom pak, jako dwaj wot nich chodźeštaj, zjewi wón so w hinašim štalće, jako wonaj přez polo dźěštaj. Luk. 24, 13.
13. A taj samaj tež woteńdźeštaj a powědaštaj to tym druhim; ale woni tež tymaj njewěrjachu.
14. [Naposledku, jako ći jidnaćo za blidom sedźachu, zjewi wón so jim a naswari jich njewěru a twjerdu wutrobu, zo njeběchu tym wěrili, kotřiž jeho běchu zbudźeneho widźeli; Luk. 24, 36. Jan. 20, 19. 1 Kor. 15, 5. 7.
15. A dźeše k nim: Dźiće po wšěm swěće a prědujće to ewangelion wšitkemu stworjenju; Mat. 28, 19. Kol. 1, 23.
16. Štóž wěri a křćeny budźe, tón budźe zbóžny; štóž pak njewěri, tón budźe zatamany. Jan. 3, 18. 36. St. 12, 48. Jap. zk. 2, 38.
17. Zejchi pak, kiž wěrjacych budźa přewodźić, su te: W mojim mjenje budźa čertow won honić, z nowymi jazykami rěčeć, Jap. zk. 16, 18. St. 2, 4. 11. St. 10, 46.
18. Hady zahnać; a budźa-li što smjertneho pić, njebudźe to jim škodźeć; na chorych budźa woni rucy kłasć, dha budźe jim lěpje. Luk. 10, 19. Jap. zk. 28, 5. 8.
19. A tón Knjez tak, jako běše z nimi porěčał, bu horje wzaty do njebjes a je so sunył k prawicy Božej. Luk. 24, 51. Jap. zk. 1, 9.
20. Woni pak dźěchu won a prědowachu wšudźom z pomocu teho Knjeza, kiž wobtwjerdźi to słowo přez te zejchi, kotrež činjachu.] Jap. zk. 3, 16. St. 14,3. Hěbr.2, 4.
1. Dokelž jich wjele sebi su k rucy wzali, zo bychu po rjadu stajili te ryče wot tych wěcow, kotrež su so bjez nami zawěsće stałe;
2. Jako nam te same su ći podali, kotřiž wot spočatka je sami su widźili a su słužomnicy teho słowa byli;
3. Sym ja to tež za dobre póznał, za tym jako ja wšitko wot spočatka sym wobhonił, zo bych je tebi, mój dobry Teophile, swěrnje a po rjadu pisał. Jap. zk. 1, 1.
4. So by ty wěstosć teje wučby zhonił, w kotrejž ty rozwučeny sy.
5. W času Herodaša, teho krala židowskeje zemje, běše jedyn měšnik, z mjenom Zacharias, z Abiasoweho rjada, a jeho mandźelska běše wot Aaronowych dźowkow a jeje mjeno Hilža. Mat. 2, 1. 1 Kron. 25, 10.
6. Wobaj pak běštaj sprawnaj před Bohom a chodźeštaj po wšitkich přikaznjach a wustajenjach teho Knjeza bjez poroka. Hiob. 1, 1. 8.
7. A wonaj njeměještaj žaneho dźěsća; přetož Hilža běše njepłódna, a wobaj so běštaj zestariłaj.
8. Sta so pak, jako wón měšniskeho hamta pytaše před Bohom, w času swojeho rjada,
9. Po wašnju teho měšnistwa, a nětk na nim běše, zo by kadźił, a do templa teho Knjeza šoł bě, 2 Mójz. 30, 7.
10. A cyła zhromadźizna teho luda wonka běše, modleše so k Bohu w štundźe teho kadźenja; 3 Mójz. 16, 17. 1 Kral. 7, 12.
11. Tuž so jemu teho Knjeza jandźel zjewi, stejacy k prawej stronje wołtarja, na kotrymž kadźachu. 2 Mójz. 30, 1.
12. A jako Zacharias jeho wuhlada, stróži wón so, a bojosć padźe na njeho.
13. Ale tón jandźel rjeknu k njemu: Njebój so, cachariaso, přetož twoja modlitwa je wusłyšana, a twoja mandźelska Hilža budźe tebi syna porodźić, teho mjeno dyrbiš Jan narjeknyć. Jap. zk. 10, 31.
14. A z teho směješ ty radosć a wjesele, a wjele budźe so jeho naroda zwjeselić. Scht. 58.
15. Přetož wón budźe wulki před Knjezom. Wino a sylne piće njebudźe wón pić, a budźe hnydom wot swojeho maćerneho žiwota ze swjatym Duchom napjelnjeny.
16. A wón budźe wjele Israelskich dźěći k Bohu, jich Knjezej, wobroćić.
17. A wón prjedy njeho póńdźe w duchu a w mocy Eliasa, zo by wobroćił te wutroby wótcow k dźěćom a njewěrnych k mudrosći tych prawych, zo by Knjezej hotowy lud přihotował. Mat. 11, 14.
18. A Zacharias dźeše k temu jandźelej: Na čim mam ja to póznać? Přetož ja sym stary a moja žona je lětna. 1 Mójz. 17, 17.
19. Tón jandźel pak wotmołwi a dźeše k njemu: Ja sym Gabriel, kiž před Bohom steju, a sym pósłany, zo bych z tobu rěčał a tebi to dobre připowjedźił; Dan. 8, 16. St. 9, 21. 1 Krał. 17, 1.
20. A hlaj, ty budźeš woněmić a njebudźeš móc rěčeć, hač do teho dnja, w kotrymž so te wěcy budźa stać, teho dla, zo ty mojim rěčam njejsy wěrił, kotrež dopjelnjene budźa w swojim času.
21. Tón lud pak wočakowaše Cachariasa a dźiwaše so, zo wón so dotal w templu komdźeše.
22. A jako wón wuńdźe, njemóžeše wón z nimi rěčeć. A woni zrozumichu, zo wón w cyrkwi je widźenje widźił; přetož wón jim kiwaše a wosta němy.
23. A sta so, jako tón čas jeho hamta bě wušoł, woteńdźe wón do swojeho doma. Scht. 39. Joz. 21, 11.
24. A po tych dnjach pak podja Hilža, jeho mandźelska, a potaji so pjeć měsacow a dźeše:
25. Tak je mi tón Knjez činił w tych dnjach, jako wón na mnje je pohladał, zo by wón moju hanibu bjez ludźimi preč wzał.
26. [A w šestym měsacu pak bě jandźel Gabriel pósłany wot Boha do Galilejskeho města, kotremuž rěkaju Nacaret,
27. K jenej knježnje, kotraž slubjena běše mužej, z mjenom Jozef, z Davidoweho doma; a tej knježnje rěkachu Marja. Mat. 1, 18. Luk. 2, 5.
28. A tón jandźel zańdźe k njej nutř a dźeše: Strowa budź, ty z hnadu wobdarjena; tón Knjez je z tobu, ty požohnowana bjez tymi žónskimi.
29. Jako pak wona jeho wuhlada, stróži so wona na jeho rěči a pomysli sebi: Kajke je to strowjenje?
30. A tón jandźel dźeše k njej: Njebój so, Marja, ty sy hnadu pola Boha namakała.
31. Hlaj, ty budźeš samodruha w žiwoće a budźeš syna porodźić, teho mjenu dyrbiš Jezus narjec; Jez. 7, 14 Mat. 1,21
32. Tón budźe wulki a Syn teho najwyšeho mjenowany; a Bóh tón Knjez budźe jemu tón stoł jeho wótca Dawida dać; Jez. o, 7. 2 Sam. 7, 12.
33. A wón budźe z kralom na Jakubowym domje wěčnje, a jeho kralestwa njebudźe žadyn kónc. Dan. 4, 31. St. 7, 14. Mich. 4, 7.
34. Marja pak dźeše k jandźelej: Kak móže so to stać, dokelž ja wot žaneho muža ničo njewěm?
35. A tón jandźel wotmołwi a dźeše k njej: Tón swjaty Duch budźe na tebje přińć, a ta móc teho najwyšeho budźe će wobchłódkować; teho dla tež to swjate, kotrež so wot tebje budźe narodźić, budźe Boži Syn mjenowany. Mat. 1, 18. 20. Dan. 9, 24.
36. A hlaj, Hilža, twoja přećelnica, je tež samodruha ze synom na swoje stare dny a chodźi nětk w šestym měsacu, wot kotrejež so rěči, zo njepłódna je. Jez. 54, 6.
37. Přetož pola Boha njeje žana wěc njemóžna. 1 Mójz. 18, 14. Hiob. 42, 2. Pz. 135, 5. Jer. 32, 17. 27. Sach. 8, 6.
38. Marja pak dźeše: Hlaj, ja sym Knjezowa dźowka; mi so stań, kaž ty prajił sy. A tón jandźel woteńdźe wot njeje.]
39. Marja pak postanu w tych dnjach a dźěše spěšnje po horach k městu Judowemu. Joz 21, 11
40. A přińdźe do doma Zachariasoweho a postrowi Hilžu.
41. A poda so, jako Hilža Marine postrowjenje słyšeše, poskoči to dźěćatko we jejnym žiwoće. AHilža bu ze swjatym Duchom napjelnjena,
42. A zawoła z wulkim hłosom a dźeše:Požohnowana sy ty bjez tymi žónskimi, a požohnowany je tón płód twojeho žiwota. Scht. 28. Kn. sudn. 5, 24.
43. A z wotkal mi to, zo ta mać mojeho Knjeza ke mni přińdźe?
44. Přetož hlaj, jako ja tón hłós twojeho postrowjenja słyšach, poskoči to dźěćatko z wjeselom w mojim žiwoće.
45. A zbóžna sy ty, kiž sy wěriła; přetož wone budźe dokonjane, štož ći prajene je wot teho Knjeza. St. 11, 28.
46. A Marja dźeše: Moja duša pozběhuje teho Knjeza,
47. A mój duch so wjeseli w Bohu, mojim zbóžniku. 1 Sam: 2, 1: Hab. 3, 18.
48. Přetož wón je na swoju hubjenu dźowku pohladał. Hlaj, wot nětk budźa mje za zbóžnu chwalić wšitke narody. Ps. 113, 5. 6. 1 Mójz. 30, 13.
49. Přetož wón je wulke wěcy na mni sčinił, kiž mócny je a kotrehož mjeno swjate je. Ps. 126, 2. 3.
50. A jeho smilnosć traje wot jeneho naroda k druhemu při tych, kotřiž so jeho boja. 2 Mójz. 20, 6. St. 34, 6. 7. Ps. 25, 6.
51. Wón wopokazuje móc ze swojim ramjenjom a rozćěri tych, kotřiž hordźi su w swojich wutrobnych myslach. Jez. 51, 9. St. 52, 10. 2 Sam. 22, 28. Ps. 89, 11. Obad. 3, 4. 1 Pětr. 5, 5.
52. Wón storka mócnych ze stołow a pozběhuje ponižnych. Ps. 147, 6. 1 Sam. 2, 7. 8. 2 Sam. 6, 21. 22.
53. Hłódnych napjelni z kubłami, a bohatych wostaji prózdnych. Mat. 5, 3. 6. Jan. 10, 11. Eph. 1, 3.
54. Wón wozmje zaso swojeho słužomnika Israela horje, zo by spominał na smilnosć; Jez. 41, 8. 5 Mójz. 7, 7. 8. Jez. 30, 18.
55. Kaž wón rěčał je k našim wótcam, k Abrahamej a k jeho symjenju wěčnje. 1 Mójz. 17, 7. 19. St. 18, 18.
56. Marja pak wosta při njej na tři měsacy; a potom wróći so wona zaso do swojeho doma.
57. A Hilžiny čas dóńdźe, zo porodźić měješe; a wona porodźi syna.
58. A jejni susodźi a přećeljo słyšachu, zo tón Knjez wulku smilnosć běše nad njej sčinił, a zwjeselichu so z njeju.
59. A sta so, na wosmym dnju přińdźechu, zo bychu to dźěćatko wobrězali; a narjeknychu jemu po nanowym mjenje Zacharias. 1 Mójz. 17, 12. 3 Mójz. 12, 3.
60. A jeho mać wotmołwi a dźeše: Nic tak, ale jemu dyrbja Jan rěkać. Ps. 107, 9.
61. Woni pak dźachu k njej: Wšak nichtó w twojim přećelstwje njeje, kotremuž tak rěkaju.
62. A woni kiwachu jeho nana, kak by wón jemu chcył dać narjec.
63. A wón žadaše tafličku, napisa a dźeše: Jan je jeho mjeno. A woni so wšitcy dźiwachu.
64. A hnydom wotewri so jeho kt a jazyk, a rěčeše a chwaleše Boha.
65. A bojosć přińdźe na wšitkich jich susodow. A wšitke te powěsće buchu roznjesene po wšěch židowskich horach.
66. A wšitcy, kiž to słyšachu, wzachu jo k wutrobje a dźachu: Što měniš ty, zo z teho dźěsća budźe? A Knjezowa ruka běše z nim. Ez 1. 3. St 3,22.
67. [A jeho nan Zacharias bu ze swjatym Duchom napjelnjeny, wěšćeše a dźeše: 2 Pětr. 1, 21.
68. Chwaleny budź tón Knjez, tón Bóh Israelski, přetož wón je doma pytał a wumóhł swój lud; Ps. 41, 14. Pz.72, 18. Mat. 1, 21.
69. A je nam postajił roh teho zboža w domje swojeho słužomnika Dapita; Ps. 132, 17.
70. Kaž wón prajił je přez tón rt swojich swjatych profetow wot spočatka swěta, Jez. 35, 4. Jer. 23, 6.
71. So by nas wumóhł wot našich njepřećelow a z ruki wšitkich, kiž nas hidźa; Pz. 106, 10.
72. So by smilnosć wopokazał našim wótzama spomnił na swój swjaty slub, 1 Mójz. 17, 7. 3 Mójz. 26, 42.
73. Ana tupšisahu, kotruž wón je přisahał našemu wótcu Abrahamej, zo wón nam dać chce; 1 Mójz. 22, 16. Mich. 7, 20.
74. So bychmy, wumoženi z ruki našich njepřećelow, jemu słužili bjez bojosće swoje žiwe dny, Gal. 1, 4. Tit. 2, 12. 14. Hebr. 9, 14.
75. W swjatosći a prawdosći, kotraž jemu spodobna je. Kol. 1, 22.
76. A ty dźěćatko budźeš profeta Boha wjeršneho mjenowany; přetož ty prjedy póńdźeš před Knjezom, zo by jeho puće přihotował, Mat. 3, 3.
77. A póznaće teho zboža dał jeho ludu we wodawanju jich hrěchow, Jer. 31, 34.
78. Přez tu wutrobnu smilnosć našeho Boha, z kotrejž k nam je pohladało to schadźenje z wysokosće, 4 Mójz. 24, 17. Mal. 4, 2.
79. So by swěćiło tym, kiž pó ćmje a w sćěnu teje smjerće sedźa, a naše nohi wjedł na šćežku teho měra.] Jez. 9, 2.
80. To dźěćatko pak rosćeše a posylni so na duchu a běše w pusćinje hač na tón dźeń, hdyž wón před Israelski lud zjawnje stupić měješe.
1. [W tym samym času pak so sta, zo přikaznja wot kejžora Augusta wuńdźe, zo by wšitkón swět zapisany a ćazowany był.
2. A to zapisanje bě to najprěńše a so sta w tym času, jako žirenius z bohotom w Syriskej běše.
3. A wšitcy dźěchu, zo bychu so dali ćazować, kóždy do swojeho města.
4. Tuž zběhnu so tež Jozef z Galilejskeje, z města Nacareta, do židowskeho kraja, k městu Dawidowemu, kotremuž rěkaju Betlehem, teho dla, zo wón z doma a ze šlachty Dawidoweje běše; Mat. 2, 6. Jan. 7, 42.
5. So by so dał zapisać z Marju, swojej slubjenej mandźelskeju, kotraž běše z ćežkim žiwotom.
6. A jako wonaj tam běštaj, dóńdźe tón čas, zo wona porodźić dyrbješe.
7. A wona porodźi swojeho prěńšeho syna a powi jeho do pjeluškow a połoži jeho do žłoba; přetož woni njemějachu hewak žaneho ruma w tej hospodźe. Mat. 1, 25.
8. A pastyrjo běchu w tym samym kraju na polu pola hórdow, ći wachowachu w nocy swojeho stadła.
9. A hlaj, teho Knjeza jandźel přistupi k nim a jasnosć teho Knjeza wobswěći jich; a woni so jara wulcy bojachu.
10. A tón jandźel dźeše k nim: Njebójće so; hlaj, ja připowědam wam wulke wjesele, kotrež wšemu ludu so dostać budźe;
11. Přetož wam je so dźensa tón zbóžnik narodźił, kotryž je Chrystus tón Knjez w Da-vitowym měsće.
12. A to mějće za znamjo, wy budźeće dźěćatko namakać z pjeluškami powite a w žłobje ležo.
13. A hnydom bě tam pola teho jandźela ta syła njebjeskeho wójska; ći chwalachu Boha a dźachu: Dan. 7, 10.
14. Česć budź Bohu w tej wysokosći, měr na zemi a čłowjekam dobre spodobanje. Jez. 57, 19. Eph. 2, 14. 17.
15. [A sta so, jako ći jandźeljo wot nich do njebjes běchu stupili, tuž dźachu ći pastyrjo bjez sobu: Pójmy dha nětk do Betlehema a wohladajmy tu wěc, kiž so stała je a tón Knjez nam k wědźenju je sčinił. 2 Mójz. 3, 3.
16. A woni přińdźechu chwatajcy a namakachu wobeju, Marju a Jo zepha, k temu tež to dźěćatko w žłobje ležo.
17. Jako woni to same pak běchu widźili, roznjesechu woni to słowo, kotrež woni wot teho dźěsća běchu słyšeli. Scht. 10. 11.
18. A wšitcy, kiž to słyšachu, dźiwachu so tych wěcow, kotrež jim ći pastyrjo běchu prajili.
19. Marja pak schowa wšitke te same słowa a rozpomni je w swojej wutrobje. Scht. 51.
20. A ći pastyrjo so zaso wróćichu, česćachu a chwalachu Boha za wšitko, štož běchu słyšeli a widźili, kaž tež k nim prajene běše.]
21. [A jako so wósom dnjow dopjelnješe, zo by to dźěćo wobrězane było, bě jeho mjeno narjeknjene Jezus, kotrež mjenowane běše wot jandźela, prjedy dyžli wón so w maćernym žiwoće podjał bě.] 1 Mójz. 17, 15. Luk. 1, 31.
22. A jako so te dny jeju wučisćenja po tym zakonju Mójzasowym dopjelnichu, přinjeseštaj wonaj Jezusa do Jerusalema, zo byštaj jeho temu Knjezej prjódkstajiłaj 3 Mójz. 12, 2.
23. (Kaž pisane steji w zakonju teho Knjeza: Wšitko muske, štož so prěńše narodźi, dyrbi temu Knjezej swjećene być); 2 Mój. 13, 2.
24. A zo byštaj dałaj tón wopor, jako prajene je w zakonju teho Knjeza, por tujawkow abo dweju młodeju hołbjow. 3 Mójz. 12, 8.
25. [A hlaj, jedyn čłowjek běše we Jerusalemje, z mjenom Simeon; a tón samy čłowjek běše fromny a bohabojazny a čakaše na Israelski trošt a swjaty Duch bě nad nim. 1 Mójz. 5, 29.
26. A jemu běše wotmołwjenje wot swjateho Ducha so dostało, zo njebudźe smjerće widźeć, chiba zo by prjedy widźił Chrystusa teho Knjeza.
27. A wón přińdźe přez nawabjenje teho Ducha do templa. A jako taj staršej Jezusa, to dźěćatko, do templa přinjeseštaj, zo byštaj za njo činiłaj po wašnju teho zakonja;
28. Wza tež wón jeho na swojej rucy a chwaleše Boha a dźeše:
29. Nětk pušćiš twojeho wotročka, Knježe, po twojim słowje, z měrom; 1 Mójz. 46, 30.
30. Přetož mojej woči stej twojeho winika widźiłej, St 3, 6.
31. Zateho didotewat sy přede wšitkimi ludźimi, Jez. 11, 10. St. 49, 6.
32. Swětło k rozswěćenju tych pohanow a k chwalbje twojeho Israelskeho luda.] Jez. 42, 6. St. 49, 6.
33. [Jozef pak a jeho mać dźiwaštaj so teho, štož wot njeho rěčane bě.
34. A Simeon požohnowa jich a dźeše k Marji, jeho maćeri: Hlaj, tón budźe postajeny k padu a k horjestaću jich wjele we Israelu a k znamjenju, přećiwo kotremuž so rěčeć budźe, Jez. 8, 14. St. 28,16. Mat. 21, 42. Rom. 9, 33.
35. (A budźe so mječ přez twoju dušu drěć), zo bychu wjele wutrobow pomyslenja zjawne byłe.
36. A jena profećina běše, Hana, Phanuelowa dźowka, z Azarskeje šlachty, kiž bě habn wobstarna a bě w mandźelstwje ze swojim mužom była sydom lět po swojim knježnistwje,
37. A bě z wudowu na wósom dezac a štyri lět; ta njepřińdźe nihdy wot templa a słužeše Bohu z posćenjom a z modlenjom w nocy a wodnjo.
38. Ta sama přistupi tež tam w tej samej štundźe, chwaleše zjawnje teho Knjeza a rěčeše wot njeho k wšitkim, kiž we Jerusalemje na to wumoženje čakachu.
39. A jako wonaj wšitko dokonjałaj běštaj po zakonju teho Knjeza, wróćištaj so wonaj zaso do Galilejskeje k swojemu městu Nacaretu.
40. Ale to dźěćatko rosćeše a bě mócne w Duchu, połne mudrosće; a Boža hnada běše nad nim.] Scht: 52. St. 1, 80.
41. [A jeho staršej pak chodźeštaj kóžde lěto do Jerusalema na jutrowny róčny čas. 2 Mójz. 34, 23.
42. A jako wón dwanaće lět stary bě, dźěchu woni do Jerusalema horje po wašnju teho róčneho časa.
43. A jako te dny dokonjane běchu a wonaj so dom wróćištaj, wosta to dźěćo Jezus we Jerusalemje, a Jozef a jeho mać to njewědźeštaj.
44. Wonaj sebi pak pomysliše taj, zo snadź je bjez towaršemi, a přińdźeštaj wo jeneho dnja puć a pytaštaj jeho bjez přećelemi a znajomnymi.
45. Jako pak jeho njenamakaštaj, wróćištaj so, jeho pytajcy k Jeruzalemu.
46. A sta so po třoch dnjach, namakaštaj jeho w templu sedźo srjedźa bjez wučerjemi, zo wón jich posłuchaše a jich woprašowaše.
47. A wšitcy, kiž na njeho posłuchachu, dźiwachu so jeho rozuma a jeho wotmołwjenja. Mat. 7, 28. Mark. 1, 22.
48. A hdyž wonaj jeho wuhladaštaj, dźiwaštaj so njemóžnje. A jeho mać dźeše k njemu: Mój syno, čoho dla sy ty namaj tak sčinił? Hlaj, twój nan a ja smój će z tyšnej bolosću pytałaj.
49. A wón dźeše k nimaj: Što je, zo staj mje pytałaj? Njewěstaj wój, zo ja byćmam w tym, štož mojeho Wótca je?
50. A wonaj njezrozumištaj to słowo, kotrež wón k nimaj rěčeše.
51. A wón dźěše z nimaj dele a přińdźe do Nacareta a běše jimaj podany. A jeho mać schowa wšitke te słowa w swojej wutrobje. 1 Mójz. 37, 11.
52. A Jezus přibjeraše na mudrosći a na lětach a na hnadźe —pola Boha a čłowjekow.] 1 Sam. 2, 26.
1. W pjatnatym lěće pak teho kejžorstwa kejžora Tiberiusa, jako Pontius-Pilatus běše bohot w židowskej, a Herodas štyri-fěršta w Galilejskej, a Philipp, jeho bratr, štyri-fěršta we Jturejzkej a w Trachonitiskim kraju, a Lizanias štyri-fěršta we Abilenskej;
2. W času wyšeju měšnikow Hannasa a Kajphasa: sta so přikaznja Boža k Janej, žachariasowemu synej, w pusćinje.
3. A wón přińdźe do wšitkeho wokolneho kraja wokoło Jordana a prědowaše křćenicu teje pokuty, k wodawanju hrěchow; Mat. 3, 1. 2. Mark. 1, 4.
4. Jako steji pisane w knihach tych ryčow Jezajasowych, teho profety, kiž rjeknje: Hłós prědarja je w pusćinje; přihotujće puć teho Knjeza a čińće jeho šćežki rune. Jez. 40, 3. Jan. 1, 23.
5. Wšitke dołhy budźa wupjelnjene, a wšitke hory a hórki budźa ponižene; a štož křiwe je, budźe prawe, a štož njerune budźe hładke;
6. A wšitko ćěło budźe teho zbóžnika Božeho widźeć.
7. A wón dźeše k temu ludu, kiž won dźěše, zo by so wot njeho dał křćić: Wy ješćerjowy štrycho, štó je wam pokazał, zo byšće ćekli před tym přichodnym hněwom? Mat. 3, 7.
8. Hlajće, čińće dostojne płody teje pokuty; a njerjekńće při sebi: My mamy Abrahama za nana. Přetož ja wam praju: Bóh móže temu Abrahamej z tutych kamjenjow dźěći zbudźić.
9. Ta sekera je pak nětk hižom k korjenju teho drjewa přiłožena; kotrež drjewo teho dla dobrych płodow njepřinjese, budźe porubane a do wohenja ćisnjene.
10. A lud jeho wopraša a dźeše: Što dha mamy činić?
11. Wón wotmołwi a dźeše k nim: Štóž ma dwě sukni, tón daj temu, kiž žaneje nima; a štóž jědź ma, čiń tež tak. 1 Jan. 3, 17.
12. Woni pak tež přińdźechu słonicy, zo bychu so dali křćić, a dźachu k njemu: Mištrje, što mamy my činić?
13. Wón pak dźeše k nim: Njebjerće wjazy, dyžli wam jepoztajene.
14., Tehdy woprašachu jeho tež wojacy a dźachu: Štoha mamy my činić? A wón dźeše k nim: Nječińće nikomu křiwdu ani njeprawdu a dajće sebi dosć być na wašej mzdźe. 3 Mójz. 19, 13.
15. [Jako so pak tón lud nadźiješe, a wšitcy w swojich wutrobach sebi myslachu wot Jana, hač wón snadź Chrystus njeje,
16. Wotmołwi Jan a dźeše k wšitkim: Ja wšak křću was z wodu; wón pak sylniši za mnu dźe, kotrehož njejsym hódny, zo bych ja te rjemjenje jeho črijow rozwjazał; tón samy budźe was ze swjatym Duchom a z wohenjom křćić; Mat. 3, 11. Mark. 1, 8. Jan. 1, 26. Jap. zk. 1, 5. St. 2, 2. St. 11, 16.
17. W kotrehož rucy je tón wějeŕny łopač, a wón budźe swoje huno wučisćić;, a budźe pšeńcu do swojeje bróžnje zhromadźić a te pluwy z wěčnym wohenjom spalić.]
18. A wjele druheho wjazy napominaše a připowědaše wón temu ludu.
19. Herodas pak, tón štyrifěršta, jako wón wot njeho bě štrafowany, teje Herodiady, swojeho bratra mandźelskeje, a wšěch tych złych wěcow dla, kiž Herodas činješe, Mat. 14, 3. Mark. 6, 17.
20. Połoži wón wyše teho wšitkeho tež Jana do jastwa.
21. A sta so, jako so wšitkón. lud da křćić a Jezus tež křćeny bě a k Bohu so modleše, zo so njebjesa wotewrichu; Mat. 3, 16. Mark. 1, 10. Jan. 1, 32.
22. A tón swjaty Duch stupi dele w ćělnym štalće na njeho jako hołb, a hłós přińdźe z njebjes, kiž dźeše: Ty sy mój luby Syn; na tebi mam ja dobre spodobanje. St. 9, 35.
23. Wón pak, Jezus, spočawši swój hamt, dźěše do třiceteho lěta a bě dźeržany za syna Jozefoweho, kotryž běše syn Eliowy,
24. Tón běše syn Matthatowy, tón běše syn Lewiowy, tón běše syn Melchiowy, tón běše syn Janowy, tón běše syn Jozefowy,
25. Tón běše syn Mattathiasowy, tón běše syn Amosowuy, tón běše syn Nahumowy, tón běše syn Esliowy, tón běše syn Nangiowy,
26. Tón běše syn Maathowy, tón běše syn Mattathiasowy, tón běše syn Semeowuy, tón běše syn Jozefowy, tón běše syn Judowy,
27. Tón běše syn Johanowy, tón běše syn Reziowy, tón běše syn Zorobabelowy, tón běše syn Salathielowy, tón běše syn Neriowy,
28. Tón běše syn Melchiowy, tón běše syn Addiowy, tón běše syn Kozamowuy, tón běše syn Elmadamowy, tón běše syn Herowy,
29. Tón běše syn Jozeowy, tón běše syn Eliezerowy, tón běše syn Jorimowy, tón běše syn Matthatowy,tón běše syn Lewiowy,
30. Tón běše syn Simeonowy, tón běše syn Judowy, tón běše syn Jozefowy, tón běše syn Jonanowy, tón běše syn Eliakimowy,
31. Tón běše syn Meleowy, tón běše syn Mainanowuy, tón běše syn Mattathowy, tón běše syn Natanowy, tón běše syn Dapitowy,
32. Tón běše syn Jesowy, tón běše syn Obedowy, tón běše syn Boasowy, tón běše syn Salmonowy, tón běše syn Nahasowy,
33. Tón běše syn Aminadabowy, tón běšesyn Aramowy, tón běše syn Ezromowy, tón běše syn Pharesowy, tón běše syn Judowy,
34. Tón běše syn Jakubowy, tón běše syn Izaakowy, tón běše syn Abrahamowy, tón běše syn Tharaowy, tón běše syn Nachorowy,
35. Tón běše syn Saruchowy, tón běše syn Ragahowuy, tón běše syn Phalekowy, tón běše syn Eberowy, tón běše syn Salaowy,
36. Tón běše syn Kainanowy, tón běše syn Arfachzadowy, tón běše syn Semowuy, tón běše syn Noachowy, tón běše syn Lamechowy,
37. Tón běše syn Mathuzalahowy, tón běše syn Enochowy, tón běše syn Jaredowy, tón běše syn Maleleelowy, tón běše syn Kainanowy,
38. Tón běše syn Enozowy, tón běše syn Sethowy, tón běše syn Hadamowy, tón běše Boži. 1 Mójz. 5, 3.
1. Jezus pak, połny swjateho Ducha, přińdźe zaso wot Jordana a bu wot Ducha do teje pusćiny wjedźeny, Mat. 4, 1. Mark. 1, 12.
2. A bu štyrcyći dnjow dołho wot djaboła spytany. A njejědźiše ničo w tych samych dnjach; a jako te same běchu skonjane, běše wón potom hłódny. 2 Mójz. 34, 28.
3. Tón djaboł pak dźeše k njemu: Syli Boži Syn, dha rjekń k tutemu kamjenjej, zo by chlěb był.
4. A Jezus wotmołwi a dźeše k njemu: Pisane steji: Čłowjek njeje žiwy wot chlěba sameho, ale wot kóždeho słowa Božeho. 5 Mójz. 8, 3.
5. A tón djaboł wjedźeše jeho na wysoku horu a pokaza jemu wšitke kralestwa teho cyłeho swěta we wokomiknjenju.
6. A tón djaboł dźeše k njemu: Tu móc chcu ja tebi wšitku dać a jich krasnosć, přetož wona je mi podata a ja dam ju, komuž chcu;
7. A budźeš-li so přede mnu modlić, budźe wšitko twoje.
8. Jezus pak wotmołwi jemu a dźeše: Dźi preč wote mnje, zatanaso; přetož pisane steji: Ty dyrbiš so k Bohu, swojemu Knjezej, modlić a jemu samemu słužić. 5 Mójz. 6, 13. St. 10, 12. 20.
9. Tuž wjedźeše wón jeho do Jerusalema a postaji jeho na templa wjerch a dźeše k njemu: Syli Boži Syn, pušć so wot tudy dele;
10. Přetož pisane steji: Wón budźe swojim jandźelam twoje dla přikazać, zo bychu će zwarnowali, Ps. 91, 11.
11. A na rukomaj će njesli, zo by swoju nohu wo kamjeń nihdźe njestorčił.
12. Jezus pak wotmołwi a dźeše k njemu: Prajene je: Ty njedyrbiš Boha, swojeho Knjeza, spytować. 5 Mójz. 6, 16.
13. A jako tón djaboł wšitko spytowanje běše dokonjał, woteńdźe wón wot njeho na chwilu.
14. A Jezus wróći so zaso w Ducha mocy do Galilejskeje. A ta ryč wuńdźe wot njeho po wšěm tym wokolnym kraju. Mat. 4, 12.
15. A wón wučeše we jich šulach a bě čezćeny wot wšitkich.
16. [A wón přińdźe do Nacareta, hdźež běše horjećehnjeny, a dźěše do šule po swojim wašnju na sabatny dźeń a postanu, zo by lazował. Mat. 13, 53. 54. Mark. 6, 1.2. Neh. 8, 5.
17. A teho profety Jezajasa knihi buchu jemu date. A jako wón te knihi wotewri, namaka wón to město, hdźež běše pisane:
18. Duch teho Knjeza je při mni, teho dla, zo wón mje je žałbował; a je mje pósłał, zo bych připowědał chudym to ewangelion; zo bych zahojił rozmjećene wutroby; zo bych prědował jatym, zo dyrbja pušćeni być, a slepym to zasowidźenje, a rozbitym, zo dyrbja k frejoće wupušćeni być; Jez. 61, 1.
19. So bych prědował to spodobne lěto teho Knjeza. 3 Mójz. 25, 10.
20. A jako wón te knihi běše začinił, poda wón je temu słužomnikej a synu so. A wšitkich jich woči w tej šuli běchu na njeho wobroćene.
21. Wón pak poča k nim prajić: Dźens je tuto pismo dopjelnjene před wašimaj wušomaj.
22. A woni dawachu wšitcy swědčenje wot njeho a dźiwachu so tym luboznym słowam, kotrež z jeho erta dźěchu, a dźachu: Njeje tutón Jozefowy syn? Mat. 13, 55. Mark. 6, 3. Jan. 6, 42.
23. A wón dźeše k nim: Wy budźeće zawěrnje to přisłowo ke mni prajić: Lěkarjo, wuztroró so sam. Přetož kajke wulke wěcy smy my słyšeli, zo su so w Kapernaumje stałe? Čiń tež tak tudy w swojim wótcnym kraju.
24. Wón pak dźeše: Zawěrnje, ja praju wam, žadyn profeta njeje spodobny w swojim wótcnym kraju. Mat. 13, 57. Mark. 6, 4. Jan. 4, 44.
25. Ale we wěrnosći praju ja wam: Wjele běše wudowow we Israelu we Eliasowym času, jako njebjesa běchu zanknjene za tři lěta a za šěsć měsacow, jako wulka drohota běše po wšej zemi; 1 Kral. 17, 1.9. St. 18, 42. Jak. 5, 17.
26. A wšak k žanej tych samych njebě Elias pósłany, chiba do Sarepty Sidonskeje, k jenej wudowje.
27. A wjele wusadnych běše we Israelu za profeta Elizu; a wšak žadyn njebě wučisćeny, chiba jeno Naaman, tón Syriski. 2 Kral. 5, 14.
28. A woni buchu wšitcy napjelnjeni z hněwom w tej šuli, jako to słyšachu;
29. A postanywši wustorčichu jeho z teho města won a wjedźechu jeho hač na wjerch teje hory, na kotrejž jich město běše natwarjene, zo bychu jeho dele storčili;
30. Ale wón dźěše srjedźa přez nich preč.] Jan. 8, 59.
31. A přińdźe do Kapernauma, do města Galilejskeje, a wučeše jich te swjate dny. Mat. 4, 13. Mark. 1, 21.
32. A woni dźiwachu so jeho wučby; přetož jeho ryč běše mócna. Mat. 7, 28. 29. Mark. 1, 22. Jan. 7, 46.
33. Jedyn čłowjek pak běše w šuli, tón běše wobsynjeny z nječistym duchom. A tón z wulkim hłosom zawoła,
34. A dźeše: O, što je nam z tobu, Jezuso Nacarenski? Ty sy přišoł nas skazyć; ja će znaju, štó ty sy, tón swjaty Boži. Mark. 1, 24. Luk. 1, 35.
35. A Jezus jemu pohrozy a dźeše: Woněrm a wuńdź wot njeho! A tón čert powali jeho srjedźa bjez nich a wuńdźe z njeho a njewobškodźi jeho.
36. A strach přińdźe na wšitkich, a ryčachu bjez sobu a dźachu: Kajka je to wěc? Wón přikazuje z mozu a ze zamóženjom nječistym ducham, a woni wukhadźeju.
37. A wot njeho rozeńdźe so ryč po wšěch městach teho wokolneho kraja.
38. Wón pak postanu z teje šule a přińdźe do Šimanoweho doma. Šimanowa přichodna mać pak běše z twjerdej zymnu wobdata, a woni prošachu jeho za nju. Mat. 8, 14. Mark. 1, 29.
39. A wón steješe jej k hłowje a pohrozy zymnej, a wona ju wopušći. A hnydom staže wona a słužeše jim.
40. A jako słónco běše zašło, wšitcy, kiž chorych mějachu na wšelke chorosće, přinjesechu jich k njemu. A wón na jeneho kóždeho tych samych rucy połoži a wustrowi jich. Mat. 8, 16. Mark. 1, 32.
41. Ći čerći wustupichu tež wot jich wjele, wołachu a dźachu: Ty sy Chrystus, tón Syn Boži. A wón pohrozy jim a njewotpušći jim rěčeć; přetož woni wědźachu, zo wón je Chrystus.
42. Jako nětk pak dźeń bu, wuńdźe wón won na puste město; a lud jeho pytaše a přińdźechu k njemu a zdźeržachu jeho, zo by wot nich nješoł.
43. Wón dźeše pak k nim: Ja mam tež druhim městam to ewangelion prědować wot teho kralestwa Božeho; přetož k temu sym ja pósłany. Mark. 1, 38.
44. A wón prědowaše w šulach Galilejskeje.
1. Sta so pak, jako so lud k njemu ćišćeše, posłuchać Bože słowo, zo wón steješe pódla Genezarethzkeho jězora, Mat. 4, 18. Mark. 1, 16.
2. A wuhlada dwě łódźi na jězorje stejo; rybakojo pak běchu z njeju wustupili a płokachu swoje syće;
3. Dha stupi wón do jedneje wot teju łódźow, kotraž Šimanowa běše, a prošeše jeho, zo by ju trochu wot brjoha hnuł. A wón sedźo wučeše lud z teje łódźe.
4. A hdyž wón běše přestał rěčeć, dźeše wón k Šimanej: Wjes so na hłubinu a přestrějće swoje syće k łowjenju.
5. A Šiman wotmołwi a dźeše k njemu: Mištrje, my smy so cyličku nóc prócowali a njejsmy ničo nałowili; ale na twoje słowo chcu ja syć přestrěć.
6. A jako to sčinichu, wobzanknychu woni wulku syłu rybow, a jich syć so torhaše.
7. A woni kiwachu swojich towaršow, kotřiž w druhej łódźi běchu, zo bychu přišli a jim pomhali ćahnyć. A woni přińdźechu a napjelnichu wobě łódźi, tak zo so ponurještej.
8. Jako to Šiman Pětr widźeše, padźe wón k Jezusowymaj kolenomaj a dźeše: Knježe, dźi wote mnje won, přetož ja sym hrěšny čłowjek.
9. Přetož bojosć běše jeho wobdała a wšitkich, kiž z nim běchu, na tym ryby łowjenju, kotrež běchu hromadźe warbowali;
10. Teho runja tež Jakuba a Jana, Zebedeoweju synow, kiž běštaj Šimanowaj towaršej. A Jezus dźeše k Šimanej: Njebój so; přetož wot nětk budźeš ty ludźi łowić.
11. A woni wjedźechu tej łódźi k brjohej a wopušćichu wšitko a dźěchu za nim.)
12. A sta so, jako wón w jenym měsće běše, a hlaj, tam běše muž połny wusada. Jako tón Jezusa wuhlada, padźe wón na swoje wobličo a prošeše jeho a dźeše: Knježe, chzešsli, dha móžeš ty mje wučisćić. Mat. 8, 2. Mark. 1, 40.
13. A wón přestrě tu ruku a dótkny so jeho a dźeše: Ja chcu, budź čisty. A hnydom woteńdźe tón wusad wot njeho.
14. A wón poruči jemu, zo by to same nikomu njeprajił; ale woteńdź a pokaž so měšnikej a wopruj za swoje wučisćenje, jako Mójzas je přikazał, jim k swědčenju. 3 Mójz. 14, 2.
15. Ta ryč wot njeho so pak přeco bóle rozeńdźe; a wjele ludźi so zhromadźi, zo bychu jeho słyšeli a přez njeho wustrowjeni byli wot swojich chorosćow.
16. Wón pak wustupi do pusćinow a modleše so k Bohu. Mark. 1, 35.
17. A sta so na jedyn dźeń, zo wón wučeše, a sedźichu tam Farizejscy a pismawučeni, kotřiž běchu so zešli ze wšitkich městow Galilejskeje a Židowskeje a wot Jerusalema. A móc teho Knjeza dźěše wot njeho a wustrowi jich.
18. A hlaj, někotři mužojo přinjesechu čłowjeka na poslešću, kotryž běše jichtny; a woni pytachu, kak bychu jeho nutř přinjesli a před njeho połožili. Mat. 9, 2. Mark. 2, 3. Jap. zk. 9, 33.
19. Jako pak luda dla njenamakachu, na kotrym měsće jeho bychu nutř přinjesli, stupichu woni na chěžu horje a pušćichu jeho přez cyhele dele z tym poslešćom, srjedźa bjez nich, před Jezusa.
20. A jako wón jich wěru widźeše, dźeše wón k njemu: Čłowječe, twoje hrěchi su tebi wodate. Jer. 5, 3. Luk. 7, 48
21. A pismawučeni a Farizejscy počachu sebi pomyslić a dźachu: Štó je tutón, zo wón Bože hanjenje rěči? Štó móže hrěchi wodać, chiba sam Bóh? Mat. 9, 3. Jez. 43, 25.
22. Jako pak Jezus jich mysle pytny, wotmołwi wón a dźeše k nim: Što wy sebi mysliće we wašich wutrobach? 283. Kotre je lóže, rjeknyć: Twoje hrěchi su tebi wodate? Abo rjeknyć: Postań a chodź? Mat. 9, 5.
24. Ale zo byšće wědźeli, zo čłowjeka syn móc ma, na zemi hrěchi wodać, dźeše wón k jichtnemu: Ja praju tebi, stań a wzmi swoje poslešćo a dźi do swojeho doma.
25. A hnydom wón stanu před jich wočomaj a wza to poslešćo, na kotrymž wón běše ležał, a dźěše do swojeho doma a chwaleše Boha.
26. A woni so wšitcy nastróžichu a chwalachu Boha a buchu połni bojosće a dźachu: My smy dźens dźiwne wěcy widźili.
27. A potom wón wuńdźe a wuhlada złonika, z mjenom Lewi, při złi sedźo, a dźeše k njemu: Pój za mnu. Mat. 9, 9. Mark. 2, 14.
28. A wón wopušći wšitko, stanu a dźěše za nim.
29. A tón Lewi přihotowa jemu wulku hosćinu w swojim domje, a wjele słonikow a druhich ludźi sydachu so z nim k blidu. Mat. 9, 10.
30. A pismawučeni a Farizejscy mórčachu přećiwo jim a dźachu k jeho wučomnikam: Čoho dla jěsće a pijeće wy z złotnikami a z hrěšnikami? St. 7, 39.
31. A Jezus wotmołwi a dźeše k nim: Čerstwi njepotrjebaju lěkarja, ale chori.
32. Ja sym přišoł, zo bych. hrěšnikow k pokuće wołał, a nic prawych. Mat. 9, 13.
33. Woni pak dźachu k njemu: Čoho dla požća so Janowi wučomnicy tak často a činja modlitwu k Bohu tak husto, teho runja tež Farizejskich wučomnicy; twoji pat jědźa a pija? Mat. 9, 14, Mank. 2, 18.
34. Wón pak dźeše k nim: Móžeće wy tež kwasarjow k požćenju honić, tak dołho hač nawoženja při nich je?
35. Čas pak přińć budźe, zo tón nawoženja wot nich wzaty budźe; tehdy w tych dnjach budźa so woni posćić.
36. Wón pak tež dźeše k nim přirunanje: So nichtó zapłatu wot noweje drasty njepřišije k starej drasće; hewak tež to nowe so rostorha; a zapłata wot noweho so njehodźi na stare. Mat. o, 16. Mark. 2, 21.
37. A nichtó njepjelni mošt do starych sudobjow; tón mošt rostorha hewak to sudobje a budźe rozlaty, a to sudobje so skazy;
38. Ale mošt ma so do nowych sudobjowpjelnić, a tak budźe woboje zachowane.
39. A njeje nichtó, hdyž pije stare, zo by chcył na měsće noweho; přetož wón rjeknje: Stare je lěpše.
1. Sta so pak na druhi sabat, zo wón přez žita dźěše; a jeho wučomnicy torhachu kłosy a jědźichu te same, łupawši je sebi z rukomaj. Mat. 12, 1. Mark. 2, 23.
2. Někotři pak wot tych Farizejskich dźachu k nim: Čoho dla činiće wy, štož so njehodźi činić na te swjate dny?
3. A Jezus wotmołwi a dźeše k nim: Njejsće wy to lazowali, štož Dawid činješe, jako wón hłódny běše, a ći, kotřiž z nim běchu?
4. Kak wón do teho doma Božeho dźěše a te chlěby teho prjódkkładźenja wza a jědźiše a dawaše tež tym, kotřiž při nim běchu; kotrež wšak nichtó jěsć njesmědźeše, chiba sami ći měšnicy? 1 Sam. 21, 6. 2 Mójz. 29, 33. 3 Mójz. 24, 9.
5. A dźeše k nim: Čłowjeka syn je tež knjez teho sabata. Mat. 12, 8.
6. Sta so pak na druhi sabat, zo wón do šule dźěše a wučeše. A tam běše čłowjek, kotrehož prawa ruka běše wuschnyła. Mat. 12, 9. Mark. 3, 1.
7. Ale pismawučeni a Farizejscy kedźbowachu na njeho, hač by wón tež na sabat hojił, zo bychu winu měli jeho wobskoržić.
8. Wón pak pytny jich mysle a dźeše k temu čłowjekej z tej suchej ruku: Stawaj a stup hew srjedźa. A wón stanu a stupi tam.
9. Tuž dźeše Jezus k nim: Ja prašam was, što słuša so činić na te sabaty, dobre abo złe? Žiwjenje zdźeržeć abo skazyć?
10. A wón pohlada na wšitkich wokoło a dźeše k temu čłowjekej: Přestrěj swoju ruku. A wón činješe tak. A jeho rucy bu zaso pomhane, zo strowa bu jako ta druha.
11. Woni pak wšitcy buchu tórni a zrěčachu so hromadźe, što bychu Jezusej činili.
12. Poda so pak w tym času, zo wón so k Bohu modlić na horu woteńdźe; a wón tam wosta přez nóc na modlitwje k Bohu.
13. A hdyž dźeń bu, zawoła wón swojich wučomnikow k sebi a wuzwoli wot nich dwanaće, kotrychž wón tež japoštołow mjenowaše: Mat. 10, 1. Mark. 3, 13. 14.
14. Šimana, kotremuž wón tež to mjeno Pětr da; a Handrija, jeho bratra; Jakuba a Jana, Philippa a Bartromja;
15. Mattheja a Thomaša; Jakuba, Alfeoweho syna, a Šimana, kotryž bu mjenowany surownik.
16. Judaša, Jakuboweho syna; a Judaša Jšariotha, kotryž pak jeho přeradnik bu.
17. A wón dźěše dele z nimi a zasta na polu, tež ta syła jeho wučomnikow a wulka zhromadźizna ludźi ze wšeho židowskeho kraja a z Jerusalema a z Tira a ze Sidona, z po mórskich městow,
18. Kotřiž běchu přišli, zo bychu jeho słyšeli a zahojeni byli wot swojich chorosćow; a kotřiž wot nječistych duchow běchu čwilowani, ći sami buchu wšitcy wustrowjeni.
19. A wšitkón lud žadaše so jeho dótknyć; přetož móc dźěše wot njeho, a wón zahoji wšitkich.
20. Wón pak pozběhnu swojej woči na swojich wučomnikow a dźeše: Zbóžni sće wy chudźi; přetož to kralestwo Bože je waše. Mat. 5, 3.
21. Zbóžni sće wy, kiž wy tudy hłodźiće; přetož wy budźeće nasyćeni. Zbóžni sće wy, kiž wy tudy płakaće; přetož wy budźeće so smjeć. Zjew. 7, 16. Ps. 126, 5. 6. Jez. 61, 3.
22. Zbóžni sće wy, hdyž was ludźo hidźa a hdyž was wustorkaju a swarja was a zaćisnu waše mjen jako złe, čłowjekoweho syna dla.
23. Wjeselće so tehdy a poskočće; přetož hlajće, waša mzda je wulka w njebjesach. Přetož teho runja činjachu jich wótcojo tež profetam.
24. Ale běda wam bohatym; přetož wy maće swój trošt preč. Am. 6, 1.
25. Běda wam, kiž wy nasyćeni sće; přetož wy budźeće hłódni. Běda wam, kiž wy so tudy smějeće; přetož wy budźeće płakać a skiwlić. Jez. 10, 16. St. 65, 13. 14.
26. Běda wam, hdyž wšitcy wot was derje ryča; teho runja činjachu jich wótcojo tež falšnym profetam.
27. Ale wam ja praju, kiž wy posłuchaće: Lubujće swojich njepřećelow. Čińće tym derje, kotřiž was hidźa. Mat. 5, 44.
28. Žohnujće tych, kiž was pokleja. A prošće za tych, kiž wam njeprawje činja.
29. A štóž će dyri na lico, nastaj jemu tež to druhe. A štóž tebi mantl wozmje, temu ty tež tu suknju njewobaraj.
30. Štóž će pak prosy, temu daj; a štóž tebi to twoje wozmje, nježadaj jo zaso.
31. A kaž wy chceće, zo bychu wam ludźo činili, tak wy tež jim čińće. Tob. 4, 16. Mat. 7, 12.
32. Přetož hdyž tych lubujeće, kiž was lubuja, kajki maće wy z teho dźak? Přetož hrěšnicy lubuja tež tych, wot kotrychž woni budźa lubowani. Mat. 5, 46.
33. A hdyž budźeće derje činić jeno tym, kiž wam derje činja, kajki dźak wy z teho maće? Přetož hrěšnicy to same tež činja.
34. A budźeće-li jeno tym požčować, wot kotrychž so nadźijeće zaso brać, kajki maće wy dźak z teho? Přetož hrěšnicy hrěšnikam tež tak požčuja, zo bychu woni teho runja zaso brali. 5 Mójz. 15, 8. Mat. 5, 42.
35. Tuž wšak lubujće tež wašich njepřećelow; a čińće dobre a požčujće tak, zo ničo za to so njenadźijeće: dha budźe waša mzda wulka a budźeće dźěći teho najwyšeho; přetož wón tež je dobroćiwy nad njedźakomnymi a złymi. Ps. 37, 26.
36. [Teho dla budźće smilni, jako tež waš Wóćez smilny je.
37. Njesudźće, dha tež wy njebudźeće sudźeni. Njezatamajće, dha tež wy njebudźeće zatamani. Wodajće, dha wam budźe wodate. Rom. 2, 1.
38. Dawajće, dha wam budźe date. Dobra, natłóčena, natšasena a kopata měra budźe wam do wašeho klina data; přetož runje z tej měru, z kotrejž wy měriće, budźe wam zaso měrjene. Mat. 7, 2. Mark. 4, 24.
39. Wón pak praješe jim jene přirunanje: Móže tež slepy slepemu puć pokazać? Njebudźetaj wonaj wobaj do jamy padnyć? Mat. 15, 14.
40. Wučomnik njeje přez swojeho mištra; hdyž wučomnik je jako jeho mištr, dha je wón došoł. Mat. 10, 24. Jan. 13, 16. St. 15, 20.
41. Što pak widźiš třěsku w swojeho bratra woku, a hrjady ty w swojim woku njepytnješ? Mat. 7, 3.
42. Abo kak móžeš rjeknyć k swojemu bratrej: Bratře, njech tebi tu třěsku z twojeho woka wućahnu; a ty sam njewidźiš teje hrjady w swojim woku? Ty hejchlerjo, wućehń prjedy tu hrjadu ze swojeho woka a dohladaj so potom, zo by tu třěsku ze swojeho bratra woka wućahnył.)
43. Přetož tón dobry štom njeje, kiž zhniły płód přinjese; a žadyn zhniły štom njeje, kiž by dobry płód přinjesł. Mat. 7, 17. St. 12, 33.
44. Přetož kóždy dobry štom budźe po swojim płodźe póznaty. Přetož wot ćernjow nješćipaju figi, ani z hłowonza winowe kiće.
45. Dobry čłowjek přinjese dobre z dobreho šaza swojeje wutroby; a zły čłowjek přinjese złe z teho złeho šaza swojeje wutroby. Přetož čohož wutroba połna je, to přez rt wuńdźe. Mat. 12, 35.
46. Što wy mi pak rěkaće Knjez Knjez, a nječiniće, štož ja wam praju? Mat. 7, 21.
47. Štóž ke mni přińdźe a słyši moje ryče a čini te same, ja chcu wam teho zjewić, komu wón je podobny. Rom.2, 13. Jak. 1, 22.
48. Wón je podobny tajkemu čłowjekej, kiž chěžu twarješe, kopaše a hłuboko ryješe, a załoži grunt na skału. Jako so pak powodźenje sta, wobroći so ta rěka na tu samu chěžu, ale njemóžeše ju hnuć; přetož wona běše na skału załožena.
49. Štóž pak słyši a nječini te same, tón je podobny na tajkeho čłowjeka, kotryž swój dom staji na zemju bjez grunta; a ta rěka na njón biješe, a wón hnydom padźe, a sta so na tym domje wulki torh.
1. Jako wón pak před tym ludom běše wurěčał, dźěše wón do Kapernauma.
2. A jeneho hejtmana słužomnik, kotrehož wón sebi wysocy wažeše, ležeše smjertnje chory. Mat. 8, 5.
3. Jako tón pak wot Jezusa słyšeše, pósła wón k njemu tych. Židow staršich a da jeho prosyć, zo by přišoł a jeho słužomnika wustrowił.
4. Jako woni pak k Jezusej přińdźechu, prošachu jeho swěru a dźachu: Wón je hódny, zo by ty jemu to sčinił;
5. Přetož wón lubuje naš lud a je nam šulu natwarił.
6. Jezus teho dla dźěše z nimi tam. A jako wón nětk njedaloko wot chěže běše, pósła tón hejtman k njemu přećelow a da jemu prajić: Knježe, njeprócuj so, přetož ja hódny njejsym, zo by ty pod moju třěchu šoł; Mat. 8, 8.
7. A teho dla ja tež so sameho za hódneho njejsym dźeržał, zo bych k tebi přišoł. Ale rjekń jeno słowo, dha budźe mój słužomnik wustrowjeny.
8. Přetož tež ja sym čłowjek, wyšnosći podaty, a mam wojakow pod sobu; a rjeknu k jenemu: Dźi tam, a wón dźe tam; a k druhemu: Přińdź sem, a wón přińdźe; a k mojemu słužomnikej: Čiń ty to, a wón čini.
9. Jako pak Jezus to słyšeše, dźiwaše wón so jemu a wobroći so k ludu, kotryž za nim dźěše, a dźeše: Ja praju wam: Tajku wěru njejsym ja we Israelu namakał.
10. A jako zaso dom přińdźechu, kotřiž běchu pósłani, namakachu woni teho choreho wotročka čerstweho.
11. A nazajtra so sta, zo wón do města z mjenom Nain dźěše; a jeho pósłow dźěše wjele z nim a wjele luda.
12. Jako wón pak blisko k měšćanskim wrotam přińdźe, hlaj, tam njesechu morweho won, kiž běše jedyn jenički syn swojeje maćerje, a wona běše z wudowu; a wjele luda z města dźěše z njeju. 1 Kral. 17, 17.
13. A jako ju tón Knjez wuhlada, bě jemu teje sameje žel a dźeše k njej: Njepłač! Mat. 9, 36. Jer. 31, 16.
14. A přistupiwši dótknu so teho kašća; ći nošerjo pak zastachu. A wón dźeše: Młodźenco, ja praju ći, stań horje! Mark. 5, 41.
15. A tón morwy zebra so horje a poča rěčeć. A wón da jeho jeho maćeri. 2 Kral. 4, 36.
16. Bojosć pak jich wšitkich zapopadźe, a chwalachu Boha a dźachu: Wulki profeta je bjez nami postanył, a Bóh je k swojemu ludu pohladał.
17. A ta ryč wot njeho wuńdźe po cyłym židowskim a po wšěm wokolnym kraju.
18. A to wšitko zjewichu Janej jeho wučomnicy. Tuž zawoła Jan swojeju wučomnikow dweju, Mat. 11, 2.
19. Pósła jeju k Jezusej a da jemu powjedźić: Sy ty tón samy, kotryž ma přińć, abo dyrbimy druheho čakać?
20. Jako teho dla taj mužej k njemu přińdźeštaj, dźeštaj wonaj: Jan, tón křćenik, je naju k tebi pósłał a da tebi powjedźić: Sy ty, kotryž přińć ma, abo dyrbimy druheho čakać?
21. W tej samej štundźe zahoji wón pak jich wjele wot chorosćow a čwilow a złych duchow, a wjele slepym da wón z hnadu, zo widźichu.
22. A Jezus wotmołwi a dźeše k nimaj: Dźitaj a powjeztaj Janej, štož wój staj widźiłaj a słyšałaj: Sslepi widźa, chromi chodźa, wusadni budźa čisći, hłuši słyša, morwi budźa zbudźeni a chudym budźe to ewangelion prědowane; Jez. 35, 5. Mat. 11,5.
23. A zbóžny je, kiž so na mni njepohórši. Mat. 11, 6.
24. Hdyž pak taj pósłaj Janowaj běštaj wotešłaj, poča wón k ludu wot Jana rěčeć: Što sće wy do teje pusćiny wušli hladać? Chcyšće sćinu widźeć, kotruž wětr tam a sem chabła?
25. Abo što sće wy wušli hladać: Chcyšće čłowjeka w mjechkich drastach widźeć? Hlajće, kiž w krasnych drastach a w lóštach žiwi su, ći su w kralowskich hrodach.
26. Abo što sće wy wušli hladać? Chcyšće profeta widźeć? Haj, ja praju wam, kotryž wjazy je, dyžli profeta.
27. Wón je tón samy, wot kotrehož steji pisane: Hlaj, ja pósćelu mojeho jandźela prjedy twojeho wobliča, kotryž přihotować ma twój puć prjedy tebje. Mal. 3, 1. Mat. 11, 10.
28. Přetož ja praju wam, zo bjez tymi, kiž so wot žónskich su narodźili, njeje žadyn wjetši profeta, dyžli Jan, tón křćenik; kotryž pak mjeńši je w kralestwje Božim, tón je wjetši, dyžli wón. St. 1, 15.
29. A wšitkón lud, kotryž jeho słyšeše, a słonicy póznachu Boha za praweho a dachu so křćić z Janowej křćenicu.
30. Ale Farizejscy a pismawučeni zacpěchu Božu radu přećiwo samym sebi a njedachu so wot njeho křćić.
31. Ale tón Knjez dźeše: Komu dyrbju ja teho dla tych ludźi tuteje šlachty přirunać, a komu su woni podobni? Mat. 11, 16.
32. Woni su podobni dźěćom, kiž na torhošću sedźa a jene na druhe wołaju a praja: My smy wam pizkali, a wy njejsće rejwali; my smy wam na płač zpěwali, a wy njejsće płakali.
33. Přetož Jan, tón křćenik, je přišoł a njejědźiše chlěba ani njepiješe wina; a wy prajiće, zo ma čerta.
34. Čłowjeka syn je tež přišoł, jě a pije; a wy prajiće: Hlaj, tón čłowjek je žračk a winowy wopiłc, słonikow a hrěšnikow přećel.
35. A ta mudrosć dyrbi so dać k prawu wodźić wot wšitkich swojich dźěći.
36. [Jedyn pak bjez Farizejskimi prošeše jeho, zo by z nim jědł. A wón zańdźe do doma teho Farizejskeho a synu so za blido.
37. A hlaj, žónska běše w měsće, ta běše hrěšnica. Jako tuta zhoni, zo wón so běše k blidu sydnył w domje teho Farizejskeho, přinjese wona škleńcu ze žałbu,
38. A stupi zady k jeho nohomaj a płakaše; a poča jeho nohi ze sylzami mačeć a trěješe je z włosami swojeje hłowy a wokošowaše jeho nohi a namaza je ze žałbu.
39. Jako pak to tón Farizejski widźeše, kiž jeho prosył běše, praješe wón při sebi sam a dźeše: Hdy by tón profeta był, dha by wón wědźał, štó a kajka ta žónska je, kiž so jeho dótka; přetož wona je hrěšnica.
40. Jezus pak wotmołwi a dźeše k njemu: Šimanje, ja mam ći něšto prajić. Wón pak dźeše: Praj, mištrje.
41. Někajki lichownik měješe dweju dołžnikow; jedyn bě winowaty pjeć stow krošow, tón druhi pak poł sta.
42. Hdyž pak wonaj njeměještaj zapłaćić, spušći wón woběmaj tón dołh. Kotry dha, powjes mi, bjez nimaj budźe jeho najbóle lubować?
43. Šiman wotmołwi a dźeše: Mi so zda, zo tón, kotremuž wón najwjacy je spušćił. Wón pak dźeše k njemu: Ty sy prawje sudźił.
44. A wón so wobroći k tej žónskej a dźeše k Šimanej: Widźiš ty tu žónsku? Ja sym přišoł do twojeho doma, ty mi njejsy wody dał k mojimaj nohomaj; ta pak je mojej nocy ze sylzami mačała a z włosami swojeje hłowy trěła. 1 Mójz. 18, 4.
45. Ty njejsy mje wokošał; ta pak, po tym hač je nutř přišła, njeje přestała mojej nocy wokošować.
46. Ty njejsy moju hłowu z wolijom pomazał; wona pak je mojej nocy ze žałbu namazała.
47. Teho dla praju ći: Jej je wjele hrěchow spušćene, dha je wona wjele lubowała; komuž pak mało spušćene budźe, tón mało lubuje.
48. A wón dźeše k njej: Tebi su twoje hrěchi wodate. Mat. 9, 2.
49. Tuž počachu ći, kiž z nim za blidom sedźichu, sami při sebi prajić: Štó je tón, kiž tež hrěchi wodawa? Mat. 9, 3.
50. Wón pak dźeše k žónskej: Twoja wěra je će wozbožiła; dźi z měrom. Mark. 5, 34.
1. A sta so potom, zo wón chodźeše po městach a měztkach a prědowaše a připowědaše to ewangelion wot kralestwa Božeho; a ći dwanaćo běchu z nim,
2. K temu tež někotre žónske, kotrež wón běše wustrowił wot złych duchow a chorosćow; te běchu Marja, kotrejž Madlena rěkachu, wot kotrejež běše sydom čertow wuchło, Mark. 15, 40.
3. A Johanna, Chuzowa mandźelska, teho zastojnika Herodašoweho, a Suzanna, a wjele druhich, kotrež jemu słužachu wot swojeho zamóženja. Sćenje na njedźelu Sexagezima.
4. [Jako so pak wjele luda běše hromadu zešło a ze wšěch městow k Jezusej chwatachu, dźeše wón přez přirunanje: Mat. 13, 3. Mark. 4, 2.
5. Syjer dźěše, zo by rozsył swoje symjo; a jako wón syješe, padźe někotre při puću a bu podteptane, a ptaki pod njebjesami zežrachu jo.
6. A někotre padźe na skału; a hdyž zeńdźe, wuschnu wone, teho dla, zo włohi njeměješe.
7. A někotre padźe srjedźa do ćernjow; a te ćernje rosćechu sobu a zadusychu jo.
8. A někotre padźe na dobru rolu; a jako bě zešło, přinjese stokróćne płody. A hdyž to wurjeknu, zawoła wón: Štóž ma wuši k posłuchanju, tón posłuchaj! 1 Mójz. 26, 12.
9. Jeho wučomnicy pak jeho woprašachu a dźachu: Što by to přirunanje było?
10. Wón pak dźeše: Wam je date, zo byšće wědźeli te potajnstwa Božeho kralestwa; druhim pak w přirunanjach, zo bychu njewidźeli, hač runje widźa, a njezrozumili, hač runje słyša. Jez. 6, 9. 10. Mat. 13, 14. Mark. 4, 12. Jan. 12, 40. Jap. zk. 28, 26. Rom. 11, 8.
11. To pak je to přirunanje: To symjo je słowo Bože.
12. Ći pak při puću su, kotřiž jo słyša, potom přińdźe čert a zebjerje to słowo z jich wutrobow, zo bychu njewěrili a zbóžni njebyli.
13. Ći pak na skale, hdyž słowo słyša, wozmu to same z wjesołosću horje; a ći nimaju korjenja; na čas woni wěrja, ale w času spytowanja přestupja.
14. Kotrež pak do ćernjow padźe, su ći, hdyž jo su słyšeli, dha chodźa pod starosćemi, bohatstwom a lóštami teho žiwjenja a budźa zadušeni a njepřinjesu žane płody.
15. To pak na dobrej roli su ći, kiž słowo słyša a zachowaju jo w pěknej a dobrej wutrobje a přinjesu płody w sćerpliwosći.] Hebr. 10, 36.
16. Nichtó pak njezaswěći swěcu a přikrywa ju ze sudobjom abo staji ju pod ławu; ale wón ju na swěčnik staji, zo bychu ći, kotřiž nutskhodźa, swětło widźili. Mat. 5, 15. Mark. 4, 21.
17. Přetož ničo njeje tak potajene, zo by zjewjene njebyło a njeje ničo tak skradźu, zo by póznate njebyło a na swětło njepřišło. Mat. 10, 26. Mark. 4, 22. Luk. 12, 2.
18. Hlajće teho dla, kak posłuchaće. Přetož štóž ma, temu budźe date, a štóž nima, wot teho budźe wzate tež to, štož so jemu zda, zo wón ma. Mat. 13, 12. St. 25, 29. Mark. 4, 25.
19. Tehdy pak přińdźechu k njemu jeho mać a bratřjo a njemóžachu luda dla k njemu přistupić. Mat. 12, 46. Mark. 3, 31.
20. A woni jemu to powědźichu, rjeknywši: Twoja mać a twoji bratřjo steja wonkach a chcedźa će widźeć.
21. Wón pak wotmołwi a dźeše k nim: Moja mać a moji bratřjo su ći, kotřiž Bože słowo słyša a činja to same.
22. A sta so w tych dnjach jenym, zo wón do łódźe stupi ze swojimi wučomnikami. A wón dźeše k nim: Přewjezmy so přez jězor. A woni wotstorčichu tu łódź wot brjoha. Mat. 8, 23. Mark. 4, 36.
23. A jako woni so wjezechu, wusny wón. A wichor přińdźe na tón jězor, a žołmy nadpadźechu jich, a běchu we wulkej strachosći.
24. Woni pak zbudźichu jeho přistupiwši a dźachu: Mištrje, mištrje, my wozmjemy kónc! A wón postanu a naswari tón wětr a to šumjenje teje wody; a wone přesta a bu ćišina.
25. Wón dźeše pak k nim: Hdźe je waša wěra? Woni so pak bojachu a dźiwachu so a dźachu bjez sobu: Štó wšak je tutón? Přetož wón přikaže tež wěträm a wodźe, a wone su jemu posłušne. Mat. 8, 26.
26. A woni wjezechu so dale do kraja Gadarenskeho, kotryž je napřećiwo Galilejskemu. Mat. 8, 28. Mark. 5, 1.
27. A hdyž wón na zemju wustupi, zetka jeho jedyn muž z teho města, kotryž měješe čertow wot dołheho časa; a wón njewoblekaše so žanu drastu a njewosta w žanej chěži, ale w rowach.
28. Jako wón pak Jezusa wuhlada, wołaše wón a padnu před nim dele a zawoła z wulkim hłosom a dźeše: Što je mi z tobu, Jezuso, ty Syno Boha wjeršneho? Ja prošu će, nječwiluj mje. Mat. 8, 20.
29. Přetož wón přikaza temu nječistemu duchu, zo by z teho čłowjeka wušoł; přetož wón běše jeho dołhi čas čwilował. A wón běše z rjećazami zwjazany a w putach jaty; wón pak rostorže te zwjazki a bu honjeny wot čerta do pusćinow.
30. A Jezus wopraša jeho a dźeše: Kajke maš mjeno? Wón dźeše: Legion; přetož wjele čertow běše do njeho zalězło.
31. A woni prošachu jeho, zo by jim njepřikazał do teje hłubokosće hić.
32. Wulke stadło swini so pak tam na horje paseše. A woni jeho prošachu, zo by jim wotpušćił do tych samych zańć; a wón jim wotpušći.
33. Tuž wuńdźechu ći čerći z teho čłowjeka a stupichu do tych swini; a to stadło storči so jene dobo do jězora a tepichu so.
34. Jako pak pastyrjo widźichu, što so sta, ćeknychu woni a připowjedachu šedši to same w měsće a na wsach.
35. A woni wuńdźechu, zo bychu widźili, što so běše stało; a přińdźechu k Jezusej a namakachu teho čłowjeka, wot kotrehož ći čerći běchu wušli, sedźo k Jezusowymaj nohomaj, woblečeneho a rozumneho, a stróžichu so.
36. A kotřiž to běchu widźili, připowjedachu tež to same jim, kak tón wobsynjeny běše wočerstwił.
37. A wšitka zhromadźizna tych wokolnych Gadarenskich krajow prošeše jeho, zo by wot nich wotešoł. Přetož woni běchu z wulkej bojosću napjelnjeni. A wón stupi do teje łódźe a wróći so zaso.
38. Tón muž pak jeho prošeše, wot kotrehož ći čerći běchu wušli, zo by směł při nim być. Ale Jezus pušći jeho preč wot sebje a dźeše:
39. Dźi zaso do swojeho doma a praj, kajku wulku wěc tebi Bóh činił je. A wón woteńdźe a prědowaše po cyłym měsće, kak wulke wěcy jemu Jezus činił běše.
40. A sta so, jako Jezus zaso přińdźe, wza jeho tón lud horje; přetož woni wšitcy na njeho wočakowachu.
41. A hlaj, muž přińdźe, z mjenom Jairus, kotryž wyši teje šule běše, a padźe Jezusej k nohomaj a prošeše jeho, zo by chcył sobu do jeho doma zańć. Mat. 9, 18. Mark. 5, 22.
42. Přetož wón měješe jeničku dźowku, kotraž běše wokoło dwanaće lět, a ta mrěješe. A jako wón dźěše, ćišćachu jeho ludźo.
43. A běše žónska, kotraž dwanaće lět swoju krejnicu běše ćerpiła a swoje cyłe zamóženje na lěkarjow wažiła a njemóžeše wot — hnydom staže. žaneho wustrowjena być. Mat. 9, 20. Mark. 5, 25.
44. Ta přistupi zady a dótknu so jeho drasty wobruba, a hnydom přesta jej ta njemóc.
45. A Jezus dźeše: Štó je so mje dótknył? Jako woni pak wšitcy prějachu, dźeše Pětr a kotřiž z nim běchu: Mištrje, tón lud će ćišći a tłóči; a ty prajiš: Štó je so mje dótknył?
46. Jezus pak dźeše: Wón je so mje něchtó dótknył; přetož ja čuju, zo je móc wote mnje šła.
47. Jako pak ta sama žónska widźeše, zo potajna njeběše, přińdźe wona třepotajo a padźe před njeho; a powědaše jemu přede wšěm ludom, čoho dla so jeho je dótkła a kak hnydom je wustrowjena.
48. Wón pak dźeše k njej: Budź dobreje nadźije, moja dźowka, twoja wěra je tebi pomhała; dźi z měrom.
49. Jako wón hišće rěčeše, přińdźe jedyn wot čeledźe teho šulskeho wyšeho a dźeše k njemu: Twoja dźowka je wumrěła; njeprócuj teho mištra.
50. Jako pak Jezus to słyšeše, wotmołwi wón jemu a dźeše: Njebój so; wěr jeno, dha budźe wona strowa.
51. Jako wón pak do teje chěže dźěše, njewotpušći wón nikomu sobu nutř hić, chiba Pětrej a Jakubej a Janej a teho dźěsća nanej a maćeri.
52. Woni pak płakachu wšitcy a žarowachu ju. Wón pak dźeše: fěršta, Njepłačće; wona njeje wumrěła, ale spi.
53. A woni so jemu wusmjachu; přetož woni wědźachu derje, zo běše wumrěła.
54. Wón pak wuhna wšitkich won a wza ju za ruku, zawoła a dźeše: Holčo, stań!
55. A jeje duch wróći so, a wona N. t. A wón přikaza, zo bychu jej jěsć dali.
56. A jeje staršej dźiwaštaj so njemóžnje. Wón pak přikaza jim, zo bychu nikomu njeprajili to, štož so běše stało. St. 5, 14. Mark. 7, 36.
1. Wón zawoła pak swojich dwanaće wučomnikow hromadu a da jim móc a zamóženje nade wšitkimi djabołami a zo bychu chorosće zahojili. Mat. 10, 1. Mark. 3, 13. St. 6, 7.
2. A pósła jich, zo bychu to kralestwo Bože prědowali a chorych wustrowili;
3. A dźeše k nim: Ničo njebjerće sobu na puć, ani kija ani wačoka ani chlěba ani pjenjez; ani po dwěmaj suknjomaj jedyn njemějće. Mat. 10, 9. Mark. 6, 8.
4. A hdźež do doma póńdźeće, tam wostańće, hač wy tam wuńdźeće.
5. A kotřiž was horje njewozmu, wuńdźće z teho sameho města a střasće tež tón proch z wašich nohow, k swědčenju na nich. Mat. 10, 14. Jap. zk. 13, 51.
6. Tuž wuńdźechu woni a chodźachu po měztkach a prědowachu to ewangelion a hojachu wšudźom.
7. Herodas pak, tón štyrisłyšeše wšitko, štož so přez njeho sta; a staraše so jara, dokelž wot někotrych bě prajene, zo Jan wot morwych je stanył; Mat. 14, 1. Mark. 6, 14.
8. Wot někotrych pak, zo so Elias je zjewił; a wot někotrych, zo tych starych profetow jedyn je stanył.
9. A Herodas dźeše: Janej sym ja sćał; štó je pak tón samy, wot kotrehož ja tajke wěcy słyšu? A žadaše jeho wohladać.
10. A ći japoštoli přińdźechu zaso a prajachu jemu, kak wulke wěcy běchu činili; a wón wza jich k sebi a wotztupi wosebje do puzteho města při tym měsće, kotremuž rěkachu Bethzaida. Mat. 14, 13. Mark. 6, 32.
11. Jako to pak ludźo pytnychu, ćehnjechu woni za nim; a wón jich k sebi pušći a praješe jim wot kralestwa Božeho a zahoji, kotřiž zahojenja potrjebachu.
12. Dźeń so pak poča pochileć. Tuž přistupichu ći dwanaćo a dźachu k njemu:Pušć tón lud wot sebje, zo bychu woni do tych městow wokoło a do wsow šli, tak zo bychu woni hospodu a jědź sebi namakali; přetož my smy tudy w pusćinje. Mat. 14, 15. Mark. 6, 35. Jan. 6, 5.
13. Wón pak dźeše k nim: Dajće wy jim pojěsć. A woni dźachu: My nimamy wjazy hač pjeć pokrutkow a dwě rybje; chiba zo bychmy šli a nakupili na wšitkón tutón lud jědźe.
14 (Přetož muskich běše wokoło pjeć tawzynt.) Wón pak dźeše k swojim wučomnikam: Njech woni so zesydaju, w kóždym rjadu po pjeć dźesać.
15. A woni sčinichu tak a zesydachu so wšitcy.
16. A wón wza te pjeć pokroty a tej dwě rybje a pohlada k njebjesam a požohnowa a łamaše je a poda je tym wučomnikam, zo bychu před lud kładli.
17. A woni jědźichu a buchu wšitcy nasyćeni; a bu zebrane, štož běše jim zbytka wostało, kruškow dwanaće korbow. 2 Kral. 4, 44.
18. A sta so, jako wón so wosebje sam modleše a jeho wučomnicy při nim běchu; tuž wopraša wón jich a dźeše: Štó praja ludźo, zo ja sym?
19. Woni pak wotmołwichu a dźachu: Woni praja, zo sy Jan, tón křćenik; někotři pak praja, zo sy Elias; a někotři, zo tych starych profetow jedyn je postanył. Mat. 14, 2. Mark. 6, 14.
20. A wón dźeše k nim: Štó pak wy prajiće, zo ja sym? Tuž wotmołwi Pětr a dźeše: Ty sy Chrystus, Boži Syn. Mat. 16, 16. Mark. 8, 29. Jan. 1, 49.
21. A wón pohrozy jim a přikaza, zo bychu to nikomu njepowědźeli,
22. A dźeše: Přetož člorózki syn dyrbi wjele ćerpić a być zaćisnjeny wot staršich a wyšich měšnikow a pismawučenych a morjeny być a na třeći dźeń horje stanuć. Mat. 17, 22. St. 20, 17. 18. Mark. 9, 31. Luk. 18, 32. 33.
23. K nim wšitkim pak dźeše wón: Chce-li štó za mnu přińć, tón zaprěj so sam a bjer swój křiž na so wšědnje a pój za mnu. Mat. 10, 38. St. 16, 24. Mark. 8, 34.
24. Přetož štóž swoje žiwjenje chce zachować, tón budźe jo zhubić; štóž pak swoje žiwjenje zhubi moje dla, tón budźe to same zachować.
25. A kajki wužitk by čłowjek měł, hdy by runje wšitkón swět dobył a zhubił so sam abo so sam wobškodźił?
26. Štóž so pak mje a mojich słowow hanibuje, teho budźe so tón člorózki syn tež hanibować, hdyž wón budźe přińć w swojej krasnosći a teho Wótca a tych swjatych jandźelow. Mat. 10, 33. Mark. 8, 38. Luk. 12, 9. 2 Tim. 1, 12. St.2, 12.
27. Ja pak wam zawěrnje praju, zo někotři wot tych, kiž tudy steja, smjerće njebudźa woptać, hač su to kralestwo Bože widźili.
28. A sta so po tych samych ryčach, jako za wósom dnjow, zo wón k sebi wza Pětra a Jana a Jakuba a stupi na horu, zo by so modlił. Mat. 17, 1. Mark. 9, 2.
29. A jako wón so modleše, bu tón štalt jeho wobliča hinaši, a jeho drasta bu běłaa jasnješe so.
30. A hlaj, dwaj mužej ryčeštaj z nim, kotrajž běštaj Mójzas a Elias.
31. Taj zjewištaj so w krasnosći a ryčeštaj wot jeho wuchoda, kotryž wón dyrbješe dopjelnić we Jerusalemje.
32. Pětr pak a kotrajž z nim běštaj, běchu połni spanja. A jako wotzućichu, widźichu woni jeho krasnosć a teju dweju mužow při nim stejo.
33. A poda so, jako wonaj wot njeho běštaj wotešłaj, dźeše Pětr k Jezusej: Mištrje, tudy nam je dobre być; teho dla sčińmy tři hěty, tebi jenu, Mójzasej jenu a Eliasej jenu. A wón njewědźeše, što rěčeše.
34. Jako wón pak to rěčeše, přińdźe mróčel a wobchłódkowa jich. A woni so stróžichu, jako jich ta mróčel wobćahnu.
35. A hłós so sta z teje mróčele, kiž dźeše: Tutón je mój luby Syn, teho wy posłuchajće. Mat. 3, 17. Mark. 1, 11.
36. A hdyž so tón hłós sta, bě Jezus sam namakany. A woni zamjelčachu a njezjewichu nikomu ničo w tych samych dnjach, štož běchu widźili.
37. Sta so pak nazajtra, jako woni z teje hory dele dźěchu, přińdźe jim napřećiwo wulki lud. Mat. 17, 14. Mark. 9, 14.
38. A hlaj, muž z teho luda zawoła a dźeše: Mištrje, ja prošu će, wohladaj wšak mojeho syna; přetož wón je mój jenički syn.
39. A hlaj, tón duch jeho popanje, a wón hnydom zakřiči, a wón jeho torha, zo pěni; a lědom wot njeho woteńdźe, hdyž jeho je potorhał.
40. A ja sym twojich wučomnikow prosył, zo bychu jeho wuhnali; ale woni njemóžachu.
41. Tuž wotmołwi Jezus a dźeše: O ty njewěrna a přewróćena šlachta, kak dołho dyrbju ja při was być a was ćerpić? Přiwjedź hew twojeho syna.
42. A w tym, jako wón k njemu přińdźe, torhaše a drěješe jeho tón čert. Jezus pak pohrozy temu nječistemu duchu a wustrowi teho hólca a poda jeho jeho nanej zaso.
43. A woni nastróžichu so wšitcy na tej krasnosći bójskej. Jako woni so pak wšitcy dźiwachu na wšitkim, štož Jezus činješe, dźeše wón k swojim wučomnikam:
44. Wzmiće wy k wašimaj wušomaj tute ryče; přetož člorózki syn dyrbi podaty być do rukow tych čłowjekow. Mat. 17, 22.
45. Ale to słowo woni njezrozumichu, a běše před nimi potajene, zo woni to njewopšijachu; a bojachu so, zo bychu jeho wo to same słowo woprašeli. St. 18, 34.
46. Mysl pak tež přińdźe bjez nich, kotry by bjez nimi dyrbjał najwjetši być. Mat. 18, 1. Mark. 9, 34.
47. Jako pak Jezus tu mysl jich wutroby widźeše, wza wón dźěćo a postaji to same pódla sebje,
48. A dźeše k nim: Štóž tuto dźěćo horje wozmje w mojim mjenje, tón wozmje mje horje; a štóž mje horje wozmje, tón wozmje teho horje, kiž mje je pósłał. Štóž pak mjeńši je bjez wami wšitkimi, tón budźe wulki. Mat. 10, 40. Jan. 13, 20.
49. Tuž wotmołwi Jan a dźeše: Mištrje, my widźichmy jeneho, kotryž čertow won honješe w twojim mjenje; a my jemu njewotpušćichmy, teho dla, zo njechodźi za tobu z nami. Mark. 9, 38. 4 Mójz. 11, 27.
50. A Jezus dźeše k njemu: Njewobarajće jemu; přetož štóž přećiwo nam njeje, tón je za nas. St. 11, 23. Mat. 12, 30.
51. Sta so pak, jako čas běše dopjelnjeny, zo wón dyrbješe wot tudy preč wzaty być, wobroći wón swoje wobličo runje, zo by do Jerusalema šoł.
52. A wón pósła prjedy sebje pósłow, a ći dźěchu a přińdźechu do jeneho Samaritskeho městka, zo bychu jemu hospodu přihotowali. Jan. 4, 4.
53. Ale ći jeho njewzachu horje, dokelž wón swoje wobličo běše wobroćił k hiću do Jerusalema.
54. Jako pak to jeho wučomnikaj, Jakub a Jan, widźeštaj, dźeštaj wonaj: Knježe, chceš-li, dha chcemój mój rjeknyć, zo by woheń z njebjes panuł a spalił jich, jako tež Elias činješe? 2 Kral. 1, 10. 12.
55. Ale Jezus so wobroći, pohrozy jimaj a dźeše: Njewěstaj, kajkeho ducha dźěsći wój staj?
56. Přetož čłoski syn njeje přišoł, zo by čłowjekow duše skazył, ale zo by je zdźeržał.]
[A woni dźěchu do druheho městka. Jan. 3, 17. St. 12, 47.
57. Sta so pak, zo ducy na puću jedyn k njemu dźeše: Ja za tobu póńdu, hdźež ty póńdźeš, Knježe. Mat. 8, 19.
58. A Jezus dźeše k njemu: Liški maju jamy, a ptaki pod njebjesami maju hnězda; ale čłowjeka syn nima, hdźež by hłowu pochilił.
59. Tež pak k druhemu dźeše wón: Pój za mnu. Tón pak dźeše: Knježe, wotpušć mi, zo bych prjedy šoł mojeho nana pohrjebać. Mat. 8, 21.
60. Ale Jezus dźeše k njemu: Njech morwi swojich morwych hrjebaju; ale ty dźi a připowědaj to kralestwo Bože. Mat. 8, 22.
61. Tež pak druhi dźeše: Knježe, ja chcu za tobu hić; wotpušć mi pak prjedy, zo so wužohnuju z tymi, kiž w mojim domje su. 1 Kral. 19, 20.
62. Jezus pak dźeše k njemu: Žadyn, kotryž swojej rucy k płuhej přiłoži a wohlada so nazady, njeje derje přihotowany k kralestwu Božemu.] Přisł 26, 11. 2 Pětr. 2,20.
1. Potom wuzwoli tón Knjez tež druhich sydom dźesać a pósła jich po dwěmaj prjedy so do wšitkich městow a wsow, hdźež wón mysleše přińć;
2. A dźeše k nim: žně su wulke, ale dźěłaćerjow je mało; prošće teho Knjeza tych žnjow, zo by wón dźěłaćerjow pósłał do swojich žnjow. Jan. 4, 35. Mat. 9, 37. 38.
3. Dźiće; hlaj, ja pósćelu was jako jehnjata srjedźa bjez wjelki. Mat. 10, 16.
4. Njenošće ani móšnje ani rancy ani črije; a njepoztrorbóće nikoho na drozy. Mat. 10, 9. Mark. 6, 8.
5. A do kajkehož doma wy zańdźeće, dha rjekńće najprjedy: Měr temu domej!
6. A budźe-li tam dźěćo měra, dha budźe waš měr na nim wotpočować; jeli zo pak nic, dha budźe so waš měr zaso k wam wobroćić.
7. W tym samym domje pak wostańće; jěsće a pijće, štož woni maju. Přetož dźěłaćer je swojeje mzdy hódny. Njechodźće z doma do doma. 5 Mójz. 24, 14. Mat. 10, 10. 1 Kor. 9, 14. 1 Tim. 5, 18.
8. A do kajkehož města wy přińdźeće, a woni was horje wozmu, dha jěsće, štož wam budźe prjódknošene; Mat. 10, 11.
9. A zahojće chorych, kotřiž tam su, a powěsće jim: Kralestwo Bože je blisko k wam přišło.
10. Do kajkehož města wy pak přińdźeće, a woni was horje njewozmu, dźiće won na jeho hasy a rjekńće:
11. Tež tón proch, kiž so nas je přijał wot wašeho města, wotbijemy my na was; ale wšak to wjedźić dyrbiće, zo to kralestwo Bože je blisko k wam přišło. Mat. 10, 14.
12. Ja praju pak wam, zo Sodomej lóže budźe na tamnym dnju dyžli tajkemu městu.
13. Běda tebi, Chorazin! Běda tebi, Bethzaida! Přetož hdy bychu tajke skutki w Tirusu a Sidonje so — stałe, kajkež pola was so su stałe, woni bychu dawno w měše a w popjele sedźeli a pokutu činili. Mat. 11, 21.
14. Dha wšak Tirej a Sidonej lóže budźe na sudźe, dyžli wam.
15. A ty Kapernaum, kiž sy hač do tych njebjes pozběhnjene, ty budźeš hač do hele dele storčene.
16. Štóž was posłucha, tón posłucha mje; a štóž was zaspi, tón zaspi mje; štóž pak mje zaspi, tón teho zaspi, kotryž mje pósłał je. Mat. 10, 40. Jan. 13, 20.
17. Ći sydomdźesaćo pak přińdźechu zaso z wjesołosću a dźachu: Knježe, tež čerći su nam w twojim mjenje podaći.
18. Wón pak dźeše k nim: Ja sym widźił satana jako błysk padaceho z njebja. Zjew. 12, 8. 9.
19. Hlajće, ja sym wam móc dał, zo byšće teptali na hady a na skorpiony a na wšitku móc teho njepřećela; a ničo was njebudźe wobškodźić. Ps. 91, 13.
20. Dha wšak na tym so njezwjeselće, zo wam duchojo su podaći; wjeselće so pak, zo waše mjena w njebjesach su pisane. Phil. 4, 3.
21. W tej samej štundźe zwjeseli so Jezus w duchu a dźeše: Ja chwalu će, Wótče a Knježe njebjes a zemje, zo ty to rozumnym a mudrym sy potajił a sy to same zjewił tym móličkim. Haj, Wótče, tak je so lubiło před tobu. Mat. 11, 25. 1 Kor. 1, 27.
22. Wšitko je mi podate wot mojeho Wótca. A nichtó njewě, štó tón Syn je, chiba jeno tón Wótc; a štó tón Wótc je, chiba jeno tón Syn, a komuž tón Syn by chcył zjewić. Ps. 8, 7. Mat. 11, 27. St. 28, 18. Jan. 1, 18. St. 6, 46.
23. [A wón wobroći so k swojim wučomnikam a dźeše wosebnje: Zbóžne su te woči, kiž widźa, štož wy widźiće. Mat. 13, 16. 1 Kral. 10, 8.
24. Přetož ja praju wam, zo wjele profetow a kralow su chcyli widźeć, štož wy widźiće, a njejsu jo widźili; a słyšeć, štož wy słyšiće, a njejsu jo słyšeli. 1 Pětr. 1, 10.
25. A hlaj, tuž stanu někajki pismawučeny, spytowaše jeho a dźeše: Mištrje, što mam ja činić, zo bych wěčne žiwjenje herbował? Mat. 22, 35. Mark. 12, 28.
26. Wón pak dźeše k njemu: Kak steji pisane w zakonju? kak lazuješ?
27. Wón wotmołwi a dźeše: Ty dyrbiš Boha, swojeho Knjeza, lubować z cyłej swojej wutrobu, z cyłej swojej dušu, z cyłej swojej mozu a ze wšej swojej myslu; a swojeho bližšeho jako sam so. 5 Mójz. 6, 5. 3 Mójz. 19, 18. Mark. 12, 30. 31.
28. Wón pak dźeše k njemu: Ty sy prawje wotmołwił; čiń to, dha budźeš žiwy. 3 Mójz. 18, 5.
29. Wón pak chcyše so sam prawy činić a dźeše k Jezusej: Štóha dha je mój bližši? 2 Mójz. 2, 18.
30. Jezus pak wotmołwi a dźeše: Jedyn čłowjek dźěše wot Jerusalema dele k Jerichu a padźe bjez rubježnikow; ći wuslekachu a zranichu jeho, dźěchu swój puć a wostajichu jeho napoł morweho ležo.
31. Sta so pak njenadźujzy, zo jedyn měšnik po tej samej drozy dźěše; a jako wón jeho pytnu, winu so na bok a pominu so jeho.
32. Teho runja tež Lewita, jako wón tam přińdźe a jeho wuhlada, dźěše wón nimo na bok.
33. Jedyn Samaritski pak ćehnješe po drozy, přińdźe k njemu; a jako wón jeho wuhlada, bě jemu jeho žel, Ez. 16, 6.
34. A přistupiwši k njemu wobali jeho rany a linu do nich wolij a wino; a zběhnywši jeho na swoje skoćo wjedźeše jeho do hospody a pytaše jeho.
35. Nazajtra pak da wón so na puć a wućeže dwaj krošej a da jeju hospodarjej a dźeše k njemu: Pytaj jeho; a budźeš-li što wjazy na njeho wažić, chcu ja ći zapłaćić, hdyž zaso přińdu.
36. Kotry dha bjez tymi třjomi zda so tebi, zo je bližši był temu, kiž bjez rubježnikow panuł běše?
37. Wón pak dźeše: Tón, kiž smilnosć na nim wopokazał je. Tuž dźeše Jezus k njemu: Dźi a čiń tež teje runosće]
38. [Sta so pak, jako woni na puću běchu, zo wón do jeneho městka zańdźe. A jena žónska, z mjenom Martha, wza jeho horje do swojeho doma. Jan. 11, 1. St. 12,2.3.
39. A ta měješe sotru, tej rěkachu Marja, kotraž sedźo k Jezusowymaj nohomaj na jeho ryč posłuchaše.
40. Martha pak tam a sem běhajo so jara prócowaše, zo by jemu słužiła. A přistupiwši k njemu dźeše: Knježe, njerodźiš ty ničo, zo moja sotra wostajiwši mje da mi samej słužić? Rjekń jej teho dla, zo by mi tež pomhała.
41. Jezus pak wotmołwi a dźeše k njej: Martha, Martha, ty so jara staraš a so wulcy prócuješ;
42. Ale jene je nuzne. Marja pak je sebi dobry dźěl wuzwoliła, kotryž wot njeje wzaty njebudźe.] Ps. 27, 4. Mat. 6, 33.
1. A sta so, zo wón běše na jenym měsće a so modleše. A jako wón běše přestał, dźeše jedyn wot jeho wučomnikow k njemu: Knježe, nawuč nas k Bohu so modlić, jako tež Jan swojich wučomnikow je wučił.
2. Wón pak dźeše k nim: Hdyž wy so k Bohu modliće, dha rjekńće: Naš Wótče, kiž sy w njebjesach, swjećene budź twoje mjeno. Twoje kralestwo přińdź. Twoja wola so stań, kaž w njebjesach, tak tež na zemi. Mat. 6, 9.
3. Daj nam naš wšědny chlěb přeco.
4. A wodaj nam naše hrěchi; přetož tež my wodawamy wšitkim, kiž nam winowaći su. A njewjedź nas do spytowanja, ale wumož nas wot teho złeho.
5. Tež dźeše wón k nim: Štó je bjez wami, kiž ma přećela a šoł k njemu wo połnocy a rjeknył k njemu: Luby přećelo, požč mi třoch pokrutow chlěba;
6. Přetož mój přećel je ke mni z drohi přišoł, a ja nimam ničo, zo bych jemu prjódk połožił;
7. A wón nutřkach wotmołwił a prajił: Njebudź mi wobćežny; durje su hižom zanknjene a moje dźěćatka su zo mnu w komorje; ja njemóžu stanuć, zo bych tebi dał.
8. Ja praju wam, hdy by wón runje njestanuł a jemu njedał, dokelž jeho přećel je, dha wšak jeho njehanibiteho prošenja dla budźe wón stanuć a jemu dać, kaž wjele wón potrjeba. St. 18, 5.
9. A ja wam tež praju: Prošće, a budźe wam date; pytajće, a budźeće namakać; kłapajće, a wam budźe wotewrjene. Mat. 7, 7. Mark. 11, 24. Jan. 16, 23. 24.
10. Přetož kóždy, kiž prosy, bjerje; a štóž pyta, tón namaka; a štóž kłapa, temu budźe wotewrjene.
11. Hdźe pak prosy bjez wami syn nana pře chlěb, kotryž by jemu kamjeń za njón podał? A hdyž wón pře rybu prosy, a wón jemu za rybu hada podał?
12. Abo tež hdyž wón pře jejo prosy, zo by wón jemu skorpiona za to dał?
13. Hdyž teho dla wuy, kiž złi sće, móžeće wašim dźěćom dobre dary dawać, wjele wjazy budźe waš njebjeski Wótc teho swjateho Ducha dać tym, kotřiž jeho proša.
14. A wón wuhna čerta, a tón bě němy. Wono so pak sta, jako čert bě wušoł, rěčeše tón němy. A ludźo so dźiwachu. Mat. 12, 22.
15. Někotři pak bjez nimi dźachu: Wón honi čertow won přez Beelzebuba, tych čertow wyšeho. Mat. 12, 24.
16. Druzy pak spytowachu jeho a žadachu zejch wot njeho z njebjes. Mat. 9, 34. St. 12, 38. 39. Mark. 3, 22.
17. Wón pak zrozumi jich mysle a dźeše k nim: Kóžde kralestwo, kotrež samo ze sobu přez jene njeje, budźe wupusćene, a jena chěža pada na druhu.
18. Njeje-li pak tež zatan sam ze sobu přez jene, kak chce jeho kralestwo wobstać? Dokelž wy prajiće, zo ja čertow přez Beelzebuba won honju.
19. Hdyž ja pak přez Beelzebuba čertow won honju, přez koho dha honja jich waše dźěći won? Teho dla budźa wone waši sudnicy.
20. Jeli zo ja pak přez Boži porst čertow won honju, dha přińdźe ždyn Bože kralestwo k wam. 2 Mójz. 8, 19.
21. Hdyž sylny wobrónjeny swój hród wobarnuje, dha wostanje jeho zamóženje z měrom.
22. Ale hdyž sylniši na njeho přińdźe a jeho přewinje, dha wozmje jemu cyłu bróń, na kotruž wón so spušćeše, a rozdźěli jeho rubjenstwo. Kol. 2, 15.
23. Štóž zo mnu njeje, tón je přećiwo mi; a štóž zo mnu njehromadźi, tón rozsypje. Mat. 12, 30.
24. Hdyž nječisty duch z čłowjeka wuńdźe, přechodźi wón suche města a pyta wotpočinka; a hdyž njenamaka, rjeknje wón: Ja chcu so zaso wróćić do swojeho doma, z kotrehož wušoł sym. Mat. 12, 43.
25. A hdyž přińdźe, namaka wón tón dom z chošćišćemi mjećeny a wuhotowany.
26. Tehdy dźe wón a wozmje sydom druhich duchow k sebi, kotřiž hórši su dyžli wón sam; a hdyž tam zańdu, bydla woni tam, a budźe na posledku z tym samym čłowjekom hórje, dyžli z prědka bě. Jan. 5, 14.
27. Poda so pak, jako wón to rěčeše, dha pozběže jena žónska bjez ludom swój hłós a dźeše k njemu: Zbóžny je tón žiwot, kiž će nosył je, a te nadra, kotrež ty zyzał sy. Luk. 1, 28. 30. 48.
28. Wón pak dźeše: Haj, zbóžni su ći, kiž Bože słowo słyša a to same wobarnuja. Mat. 7, 21.
29. Tón lud so pak přićišća. Tuž poča wón a dźeše: Tuta šlachta je zła, wona požada zejch; a ji njebudźe žadyn zejch daty, chiba zejch teho profety Jonasa. Mat. 16, 4.
30. Přetož jako Jonas běše zejch tym Niniwitiskim, tak tež budźe člorózki syn tutej šlachće. Jon. 2, 12.
31. Ta kralowa wot połdnja budźe postanyć před sudom z tymi ludźimi tuteje šlachty a budźe jich zatamać; přetož wona přińdźe wot kóncow teje zemje, zo by słyšała tu mudrosć Salomonowu. A hlaj, tudy je wjazy dyžli Salomo. 1 Kral. 10, 1. 2 Kron. 9, 1. Mat. 12, 42.
32. Ludźo z Niniwa budźa postupić před sudom z tej šlachtu a budźa ju zatamać; přetož woni činjachu pokutu na Jonasowe prě dowanje. A hlaj, tudy je wjazy dyžli Jonas. Jon. 3, 5. Mat. 12, 41.
33. Nichtó pak swěcu njezaswěći a staji ju do potajneho města, tež nic pod kórc, ale na swěčnik, tak zo kotřiž nutř chodźa, to swětło widźa. St. 8, 16. Mat. 5, 15. Mark. 4, 21.
34. Twojeho ćěła swěca je twoje woko. Budźe-li teho dla twoje woko čiste, dha budźe twoje cyłe ćěło jasne. Budźe-li pak twoje woko złe, dha tež twoje ćěło ćěmne budźe.
35. Hladaj teho dla, zo by to swětło, kotrež je w tebi, ćěmnosć njebyło.
36. Hdyž teho dla twoje ćěło cyłe jasne budźe, tak zo žaneho kusa wot ćěmneho nima, dha budźe wone wšitko tak jasne, zo će jako swěca z jasnosću rozswětlić budźe.
37. Jako wón pak w tej rěči běše, prošeše jeho jedyn Farizejski, zo by z nim wobjedował. A wón dźěše nutř a synu so za blido.
38. Jako pak tón Farizejski to widźeše, podźiwa wón so, zo so do wobjeda zmył njeběše. Mat. 15, 2.
39. Tón Knjez pak dźeše k njemu: Wy Farizejscy čisćiće zwonka khany a šklě; ale to, štož nutřkach we was je, je połne rubježnistwa a złósće. St. 18, 11. 12. Mat. 15, 3. St. 23, 25.
40. Wy błazni, měniće wy, zo znutskachje čiste, štož je čiste zwonkach?
41. Ale wšak z teho, štož nutřkach je, dajće jałmožinu, a hlaj, dha budźe wam wšitko čiste.
42. Ale běda wam Farizejskim, kiž wy dźesatk dawaće wot mjetlički a ruty a wot wšelkeho zela, nimo pak chodźiće před prawdosću a před lubosću Božej. To by trjeba było, zo byšće jo činili a tamne tež njewostajili. Mat. 23, 28.
43. Běda wam Farizejskim, zo wy radźi w šulach na wyšich městach sydaće a słyšiće radźi, hdyž was ludźo na torhošćach postrowja. Mat. 23, 6. Mark. 12, 39. Luk. 20, 46.
44. Běda wam, wy pismawučeni a Farizejscy, wy ludakojo, wy sće jako te zakryte rowy, po kotrychž ludźo chodźa a wo nich njewědźa. Mat. 23, 27.
45. Tuž wotmołwi jedyn wot tych zakonikow a dźeše k njemu: Mištrje, z tymi słowami haniš ty tež nas.
46. Wón pak dźeše: A běda tež wam zakonikam; přetož wy wobćežujeće čłowjekow z njenošnymi brěmjenjemi a sami so tych brěmjenjow tež nic z jenym porstom njedótkaće. Jezj. 10, 1. Mat. 23, 4. Jap. zk. 15, 10.
47. Běda wam, přetož wy twariće rowy tych profetow; waši wótcojo su jich pak morili. Mat. 23, 29.
48. Zawěsće, tak wy wobswědčiće, zo přizwoliće k wašich wótcow jich skutkam; přetož woni su jich skóncowali, wy pak twariće jich rowy.
49. Teho dla praji ta mudrosć Boža: Ja chcu profetow a japoštołow k nim pósłać, a wot tych samych budźa woni někotrych morić a někotrych přesćěhać; Mat. 10, 16.
50. Tak zo by požadana była wot tuteje šlachty krej wšitkich tych profetow, kiž je rozlata wot załoženja teho swěta,
51. Wot Abeloweje krwě hač do krwě Zachariasoweje, kotryž kónc wza bjez wołtarjom a templom. Zawěsće, ja praju wam: To budźe wot teje šlachty požadane. 1 Mójz. 4, 8. 2 Kron. 24, 20. 21. Mat. 23, 35.
52. Běda wam zakonikam; přetož wy sće kluč teho póznaća preč wzali. Wy nutř njepřińdźeće a wobaraće tym, kiž nutř chcedźa.
53. Jako wón pak to k nim rěčeše, počachu ći pismawučeni a Farizejscy so surowje na njeho dać a jemu ze wšelkim woprašowanjom hubje zatykać;
54. Łakawši na njeho a pytawši, hdy bychu něšto wuhnać móhli z jeho erta, zo bychu jeho wobskoržili. Kn. mudr. 2, 12.
1. Na to pak, jako so tón lud zhromadźi a jich na někotry tawzynt běše, tak zo jedyn na druheho teptaše; tuž poča wón powjedać swojim wučomnikam a dźeše: Najprjedy hladajće so Farizejskeho kwasa, kotryž je to hejchleŕztwo. Mat. 16, 6. Mark. 8, 15.
2. Přetož ničo njeje potajene, zo by njebyło zjewjene, ani skradnje, zo by njepřišło k wědźenju. Mark. 4, 22.
3. Teho dla, štož wy w ćmje prajiće, to budźe na swětłym słyšane; a štož wy w komorach šeptaće do wucha, to budźe na třěchach připowědane. Mat. 10, 26.
4. [Ja praju pak wam, mojim přećelam: Njestrachujće so tych, kiž ćěło zabija a potom ničo wjazy činić njemóža. Mat. 10, 28.
5. Ja chcu pak wam zjewić, koho so bojeć maće: Bójće so teho, kotryž, hdyž wón je morił, tež móc ma, ćisnyć do teje hele. Haj, ja praju wam, teho so bójće.
6. Njepředawaju pjeć wroblow za dwaj małaj pjenježkaj? Dha wšak před Bohom wot tych samych tež nic jedyn njeje zapomnjeny.
7. Tež su te włosy na wašich hłowach wšitke rachnowane. Teho dla njebójće so; wy sće lěpši, dyžli wjele wroblow. 2 Sam. 14, 11.
8. Ja pak wam praju: Štóž mje póznaje před čłowjekami, teho budźe tež člorózki syn póznać před Božimi jandźelemi. Mat. 10, 82.
9. Štóž mje pak zaprě před čłowjekami, tón budźe zaprěty před Božimi jandźelemi.]
10. A štóž rěči słowo přećiwo čłorskemu synej, temu dyrbi wodate być; štóž pak hani swjateho Ducha, temu njebudźe wodate. Mat. 12, 31. Mark. 3, 28. 29.
11. Hdyž woni was pak budźa wodźić do swojich šulow a před tu wyšnosć a před tych mócnych; dha njestarajće so, kak abo što wy wotmołwić, abo što wy prajić maće. Mat. 10, 19.
12. Přetož swjaty Duch budźe was w tej samej štundźe nawučić, što wy prajić maće.
13. Jedyn pak z teho luda dźeše k njemu: Mištrje, rjekń mojemu bratrej, zo by wón zo mnu to herbstwo rozdźělił.
14. Wón pak dźeše k njemu: Čłowječe, štó je mje za sudnika postajił abo za dźělnika nad wamaj?
15. A dźeše k nimaj: Hladajće a warnujće so před lakomstwom; přetož nichtó njeje žiwy wot teho, zo ma wjele kubłow. 1 Tim. 6, 10. Mat. 4, 4.
16. A wón praješe jim přirunanje a dźeše: Bohaty muž běše, teho polo běše derje přinjesło.
17. Teho dla wón při sebi sam mysleše a dźeše: Što mam ja činić? Ja nimam rum, hdźež bych swoje płody zhromadźił.
18. A dźeše: To chcu ja činić: Ja chcu swoju bróžeń wotłamać a wjetšu natwarić, a chcu do njeje zhromadźić wšitko, štož mi je narostło, a swoje kubła;
19. A chcu rjeknyć k swojej duši: Luba duša, ty maš wjele kubła nahromadźeneho na wjele lět; měj nětk wotpočink; jěs, pij a budź dobreje mysle. Sir. 11, 18. 19.
20. Ale Bóh dźeše k njemu: Ty błaznje, w tej nocy budźe twoja duša wot tebje zaso žadana; a čeje budźe, štož ty sy přihotował?
21. Tak je, štóž sebi ćazy zhromadźuje a njeje bohaty w Bosy.
22. Wón pak dźeše k swojim wučomnikam: Teho dla praju ja wam: Njestarajće so wo waše žiwjenje, što byšće jědli; ani wo waš žiwot, z čim byšće so wodźewali. Mat. 6, 25. 31. 1 Pětr. 5, 7.
23. Žiwjenje je wjazy, dyžli khošt, a žiwot wjazy, dyžli drasta.
24. Kedźbujće na rapaki; wone njesyju, tež něžnu, tež nimaju pincu ani bróžeń, a Bóh je wšak zežiwi. Kak wjele sće pak wy lěpši, dyžli ptaki! Ps. 147, 9.
25. Štó pak je bjez wami, kiž so by mohł jedyn łoć dlěžši činić, hač wón so runje wo to stara?
26. Hdyž teho dla to mjeńše njezamóžeće, čoho dla staraće so wy wo to druhe?
27. Kedźbujće na te lilije na polu, kak wone rostu; wone njedźěłaju, tež njepřadu. Ja praju pak wam, zo tež Salomon we wšitkej swojej krasnosći njeje tak wodźety był, jako jena tych samych.
28. Hdyž pak tu trawu, kotraž dźens na polu je a jutzje do pjezy budźe ćisnjena, Bóh tak wodźewa, čim bóle budźe wón was wodźewać, wy małowěrni!
29. Teho dla tež wy njepytajće teho, što byšće jědli abo što byšće pili; a njelětajće wysoko z wašimi myslemi.
30. Přetož wšěch tych wěcow hladaju póhanjo na swěće; ale waš Wótc wě derje, zo wy to potrjebaće. Mat. 6, 32.
31. Wjele wjazy pytajće kralestwo Bože, dha budźe wam to wšitko přidate.
32. Njebój so, ty móličke stadło; přetož wašeho Wótca spodobanje je, wam to kralestwo dać. Mat. 11, 26.
33. Předajće, štož maće, a dajće jałmožinu. Čińće sebi měški, kotrež so njezestarja, šaz, kiž w njebjesach njehinje, k kotremuž žadyn paduch přińć njemóže ani mól jón njeskazy. Mat. 6, 20.
34 Přetož hdźež je waš šaz, tam budźe tež waša wutroba.
35. Njech su waše bjedra wopasane a waše swěcy zaswěćene; Jer. 1, 17. 1 Pětr. 1, 13. Mat. 25, 1.
36. A budźće podobni tym ludźom, kotřiž na swojeho knjeza čakaju, hdyž wón z kwasa zaso dom dźe, zo bychu jemu, hdyž přińdźe a kłapa, hnydom wotewrili.
37. Zbóžni su ći sami wotročcy, kotrychž tón Knjez přišedši namaka, zo woni wachuja. Zawěrnje, ja praju wam, wón budźe so podpasać a jim kazać, so za blido sydnyć, a budźe přistupić a jim słužić. Jan. 13, 4.
38. A přińdźe-li wón w druhej waše abo w třećej waše a jich tak namaka; zbóžni su tajcy wotročcy.
39. To pak maće wjedźić: Hdy by hozpodar wědźał, w kotrej štundźe by paduch přišoł, by wón zawěsće wachował a njedał do swojeho doma so łamać. 1 Thes. 5, 2.
40. Teho dla budźće wy tež hotowi; přetož člorózki syn budźe přińć w tej štundźe, w kotrejž so wy njenadźijeće. Mat. 24, 44.
41. Pětr pak dźeše k njemu: Knježe, ryčiš ty to přirunanje jeno k nam, abo tež k wšitkim?
42. [Tón Knjez pak dźeše: Što měniš ty, je tón najaty swěrny a mudry zastojnik, kotrehož jeho knjez je postajił na swoju čeledź, zo by jim w prawym času jich potrjebu dał? Mat. 24, 45.
43. Zbóžny je tón wotročk, hdyž jeho knjez tak jeho činjo namaka, hdyž přińdźe.
44. Ja praju wam zawěrnje, wón budźe jeho na wšitko, štož wón ma, postajić.
45. Budźe-li pak tón samy wotročk w swojej wutrobje rjeknyć: Mój knjez so dlěji přińć; a póčnje bić wotročkow a dźowki, tež jěsć a pić a so wopić:
46. Dha budźe teho sameho wotročka knjez přińć tón dźeń, kotryž so njenadźije, a w tej štundźe, wo kotrejž wón njewě; a budźe jeho wotehnać a jemu jeho mzdu dać z njeswěrnymi.
47. Tón samy wotročk pak, kiž swojeho knjeza wolu znaje a njeje so přihotował, njeje tež činił po jeho woli, tón budźe jara šwikany. Jak. 4, 17.
48. Štóž pak njeznaje a čini, zo šwikanja hódne je, tón budźe mjenje šwikany. Komuž pak wjele date je, wot teho budźe so wjele pytać; a komuž je wjele poručene, wot teho budźe so tež wjele póžadać.]
49. Ja sym přišoł, zo bych woheń zapalił na zemi; a što chcył ja radšo, hač zo by so hižom horił!
50. Ale ja mam so prjedy dać křćić z křćenicu; a kak tyšnje mi je, hač dokonjane budźe! Mat. 20, 22.
51. Nadźijeće so, zo sym přišoł měr dać na zemi? wam: Ně, ale njejednotu. Mat. 10, 34.
52. Přetož wot nětk budźa pjećo w jenym domje, kiž přez jene njejsu; třjo budźa přećiwo dwěmaj, a dwaj přećiwo třjom.
53. Nan budźe přećiwo synej a syn přećiwo nanej; mać přećiwo dźowcy a dźowka přećiwo maćeri; přichodna mać přećiwo přichodnej dźowcy a přichodna dźowka přećiwo přichodnej maćeri.
54. [Wón tež pak k tym ludźom dźeše: Hdyž widźiće, zo mróčel wot wječora horje dźe, dha wy hnydom prajiće: Dešć póńdźe; tež so tak stanje. Mat. 16, 2.
55. A hdyž wot połdnja wětr duje, prajiće wy : Horco budźe; a stanje so tak.
56. Wy błudnicy, na zemju a na njebjesa wy so wustejiće; kak dha, zo wy so nětk do teho časa njewustejiće? Jan. 4, 35.
57. Čoho dla pak wy njesudźiće sami po sebi, štož prawe je?]
58. Hdyž ty teho dla ze swojim přećiwnikom před knjeza dźeš, prócuj so hnydom wo to na puću, zo by ty jeho mohł z dobrym wotbyć; zo by tebje wón snadnje njećahnył před sudnika, a sudnik by će njepodał běrcej, a běrc ćisnył će do jastwa. Přisł. 25, 8. Mat. 5, 25.
59. Ja praju ći, ty tam njebudźeš wuńć, hač tež najposlenju šerpatku njezapłaćiš.
1. Někotři pak w tym samym času tam běchu, kotřiž jemu připowjedachu wot tych Galilejskich, kotrychž krej Pilatus z jich woporami běše změšał.
2. A Jezus wotmołwi a dźeše k nim: Zda so wam, zo ći sami Galilejscy su wjetši hrěšnicy byli, dyžli wšitcy druzy Galilejscy, dokelž woni to su ćerpili?
3. Ja praju: Ně; ale, njebudźeće-li so wy polěpšeć, budźeće wy runje tak wšitcy kónc wzać.
4. Abo zda so wam, zo ći wósomnaćo, na kotrychž tón tórm w Silohi padźe a zarazy jich, su sami wina přede wšitkimi čłowjekami byli, kiž we Jerusalemje přebywaju?
5. Ja praju: Ně; ale njebudźeće-li wy so polěpšeć, budźeće wy runje tak wšitcy kónc wzać.
6. [Wón powědaše jim pak to přirunanje: Jedyn čłowjek měješe figowy štom, kiž běše šćěpjeny w jeho winicy; a wón přińdźe a pytaše płody na nim a njenamaka ničo.
7. Tuž dźeše wón k winicarjej: Hlaj, ja sym tři lěta přišoł a płody pytał na tym figowcu a ničo njenamakał; porubaj jón; što wón zemju zadźěwa?
8. Wón pak wotmołwi a dźeše k njemu: Knježe, wostaj jón hišće to lěto, hač jón wobkopam a pohnoju,
9. Hdy by wón chcył płody přinjesć; jeli zo njepřinjese, dha potom jón porubaj.]
10. Wón wučeše pak w jenej šuli na sabat.
11. A hlaj, tam běše žónska, kotraž měješe ducha teje chorosće wósomnaće lět, a wona běše pochilena, tak zo njemóžeše nikak prawje horje pohladać.
12. Jako ju pak Jezus wuhlada, zawoła wón ju k sebi a dźeše k njej: Zónska, budź spušćena wot swojeje chorosće.
13. A połoži rucy na nju; a hnydom bě wona prosta a chwaleše Boha. Mark. 7, 32.
14. Tuž wotmołwi tón šulski wyši, kiž so hněwaše, zo Jezus na sabat běše hojił, a dźeše k ludu: Šěsć dnjow je, přez kotrež my móžemy dźěłać; na tych samych přińdźće a dajće so zahojić, a nic na sabatnym dnju.
15. Tón Knjez pak wotmołwi jemu a dźeše: Ty ludako, njewotwježe kóždy bjez wami swojeho woła abo wósła wot žłoba na sabaće a wjedźe jeho k napowanju? 2 Mójz. 23, 5.
16. Njedyrbjała pak tuta, kiž wšak Abrahamowa dźowka je, kotruž zatanas, hlaj, wósomnaće lět je zwjazał, so wotwjazać wot teho zwjazka na sabatnym dnju?
17. A jako wón to praješe, dyrbjachu so wšitcy hanibować, kiž přećiwo njemu byli běchu; a wšitkón lud zwjeseleše so na wšěch tych krasnych skutkach, kotrež so wot njeho stachu.
18. [Wón dźeše pak: Komu je to kralestwo Bože podobne? a komu ja jo dyrbju přirunać?
19. Žonopowemu zornu je wone podobne, kotrež čłowjek wza a ćisnu to same do swojeje zahrody; a wone rosćeše a sčini so wulki štom, a ptaki tych njebjes činjachu sebi hnězda na jeho hałozach. Mat. 13, 31. Mark. 4, 31.
20. A zaso dźeše wón: Komu dyrbju ja to kralestwo Bože přirunać?
21. Wone je kwasu podobne, kotryž žónska wza a zaměša tón samy do třoch kórcow muki, hač wšitko wokisnu.] 1 Mójz. 18, 6.
22. Wón pak chodźeše po městach a po wsach a wučeše, a běše so nastajił do Jerusalema.
23. [Jedyn pak dźeše k njemu: Knježe, je dha tych mało, kiž zbóžni budźa? Wón pak dźeše k nim:
24. Wojujće wo to, zo byšće přez te ćěsne wrota nutř šli; přetož wjele jich budźe, to ja wam praju, za tym stać, kak bychu nutř přišli, ale njebudźa móc. Mat. 7, 13. Phil. 3, 12.
25. W tym času, hdyž hozpodar je stanył a durje je zawrjeł, a wy budźeće počinać wonkach stać a so wo durje kłapać a rjeknyć: Knježe, knježe, wotewr nam. A wón pak budźe wotmołwić a k wam prajić: Ja was njeznaju, zwotkal sće.] Mat. 7, 23.
26. Tehdy budźeće wy počeć prajić. My smy před tobu jědli a pili, a na našich hasach sy ty nas wučił.
27. A wón budźe rjeknyć: Ja wam praju, zo was njeznaju, zwotkal wy sće; woteńdźće wote mnje wšitcy, wy złóstnicy! Ps. 6, 9. Mat. 7, 23.
28. A tam budźe skiwlenje a zubow křipjenje, hdyž budźeće widźeć Abrahama a Izaaka a Jakuba a wšitkich profetow w Božim kralestwje, was pak wustorčenych.
29. Tehdy budźa přińć wot ranja a wot wječora a wot połnocy a wot połdnja, a budźa so k blidu sydać w Božim kralestwje. Mat. 8, 11.
30. A hlaj, nětk su ći posleni, kotřiž prěni budźa; a su nětk ći prěni, kotřiž budźa posleni. Mat. 19, 30.
31. [Tón samy dźeń přińdźechu někotři Farizejscy a dźachu k njemu: Wuńdź a nastaj so wot tudy; přetož Herodas chce će skóncować.
32. A wón dźeše k nim: Dźiće a powěsće tej lišcy: Hlaj, ja honju čertow won a wustrowju dźensa a jutzje, a na třeći dźeń budu ja kónc wzać.
33. K temu tež mam ja dźensa a jutzje a po jutřišim chodźić; přetož njemóže być, zo mohł profeta druhdźe kónc wzać, chiba we Jerusalemje.
34. Jerusalem, Jerusalem, kiž ty moriš profetow a kamjenjuješ, kotřiž k tebi su pósłani; kak husto sym ja twoje dźěći chcył zhromadźić, jako pata swoje kurjatka pod swoje křidła; a wy sće njechali. Mat. 23, 37.
35. Hlajće, waš dom budźe wam pusty wostajeny. Zawěsće, ja praju wam, wy mje njebudźeće widźeć, hač čas přińdźe, zo wy prajić budźeće: Chwaleny budź tón, kiž přińdźe w mjenje teho Knjeza.] Mat. 23, 38. Pj. 118, 26. Pj. 6o, 27.
1. [A poda so, zo wón přińdźe do doma jeneho wyšeho tych Farizejskich na sabat, zo by chlěba pojědł; a woni łakachu na njeho. Mark. 3, 2.
2. A hlaj, tam běše jedyn wódniwy čłowjek před nim.
3. A Jezus wotmołwicy rěčeše k pismawučenym a k Farizejskim a dźeše: Hodźi so tež na sabat hojić?
4. Woni so pak wotmjelknychu. A wón dosahnywši zahoji jeho a pušći jeho wot sebje.
5. A wotmołwi a dźeše k nim: Štó je bjez wami, hdy by jemu wosoł abo woł do studnje panuł, zo by wón jeho na měsće njewućahnył sabatny dźeń?
6. A woni njemóžachu ničo přećiwo njemu na to wotmołwić.
7. Wón pak hosćam přirunanje powědaše, jako wón pytny, kak woni wuzwolichu na wyšim měsće sedźić, a dźeše k nim:
8. Hdyž ty wot někoho na kwas prošeny budźeš, dha njesuń so na wyše město, zo by něhdźe česniši, dyžli ty sy, wot njeho prošeny njebył;
9. A hdy by tón přišoł, kiž tebje a jeho prosył je, a rjeknył k tebi: Wotstup temu to město, dha dyrbjał ty z hanibu so k nižšemu městu dźeržeć.
10. Ale hdyž ty prošeny budźeš, dha dźi a sydń so na to nižše město; tak hdyž tón přińdźe, kiž tebje prosył je, k tebi rjeknje: Přećelo, sydń so bóle horje; tehdy směješ ty česć před tymi, kiž z tobu za blidom sedźa.
11. Přetož štóž so sam powyšuje, tón budźe poniženy; a štóž so sam ponižuje, tón budźe powyšeny.] Mat. 23, 12. Luk. 18, 14.
12. Wón pak tež dźeše k temu, kotryž jeho běše prosył: Hdyž wobjed činiš abo wječer, njeproš swojich přećelow ani swojich bratrow ani swojich přirodnych ani swojich bohatych susodow, tak zo bychu woni tebje snadnje zaso njeprosyli a tebi zaso zapłaćene było;
13. Ale hdyž hosćinu činiš, dha proš chudych, chromych, bědnych, slepych; Tob. 4,7. Sir. 4,1. St.14, 13.
14. Dha budźeš ty zbóžny; přetož woni ći njemóža zapłaćić; tebi pak budźe zapłaćene w tym horjestawanju tych prawych. St. 5, 29. Mat. 6, 4. Jan. 11, 24.
15. Jako to pak słyšeše jedyn wot tych, kiž z nim za blidom sedźichu, dźeše wón k njemu: Zbóžny je tón, kiž chlěb jě w Božim kralestwje.
16. [Wón pak dźeše k njemu: Jedyn čłowjek hotowaše wulku wječer a prošeše jich wjele na nju.
17. A pósła swojeho wotročka won w štundźe teje wječerje, zo by prajił tym prošenym: Pójće, přetož wšitko je hotowe. Přisł. 9, 5.
18. A woni počinachu wšitcy so po rjadu zamołwić. Prěni dźeše k njemu: Ja sym sebi polo kupił a mam won hić, zo bych to wohladał; ja će prošu, zamolró mje.
19. A druhi dźeše: Ja sym sebi pjeć přahow wołow kupił a sym na puću, zo bych je spytał; ja će prošu, zamolró mje.
20. A třeći dźeše: Ja sym so woženił, a teho dla ja přińć njemóžu.
21. A tón samy wotročk přińdźe zaso a powjedźi to swojemu knjezej. Tuž rozhněwa so tón hozpodar a dźeše k swojemu wotročkej: Dźi hnydom won na měšćanske hasy a na torhošća a přiwjedź hew nutř chudych a bědnych a chromych a slepych.
22. A wotročk dźeše: Knježe, wone je so stało, štož sy přikazał; a je hišće rum tudy.
23. A tón knjez dźeše k wotročkej: Dźi won na drohi a k płotam; a nuzuj jich, zo bychu nutř zašli, tak zo mój dom połny budźe.
24. Ja pak praju wam, zo žadyn tych samych mužow, kotřiž prošeni su, mojeje wječerje woptać njebudźe.]
25. Wjele luda pak dźěše z nim. A wón wobroći so a dźeše k nim:
26. Dźe-li štó ke mni a njehidźi swojeho nana a maćer a žonu a dźěći a bratrow a sotry, a k temu tež swoje žiwjenje; tón njemóže mój wučomnik być. 5 Mójz. 33, 9. Mat. 10, 37.
27. A štóž swojeho křiža njenjese a za mnu njeńdźe, tón njemóže mój wučomnik być.
28. Štó je pak bjez wami, kiž chce tórm natwarić, zo by wón sedźo prjedy njewurachnował te wukłady a hač to ma, čohož je trjeba, zo by jón dokonjał?
29. Tak zo něhdźe, hdyž by załoženje połožił a njemohł to dokonjeć, wšitcy, kiž bychu to widźili, počeli so jemu smjeć,
30. A prajić: Tutón čłowjek počinaše twarić a njemóžeše to same wuwjesć.
31. Abo kotry kral ćehnje na wójnu přećiwo druhemu kralej a sedźo prjedy radu njedźerži, hač by mohł z dźesać tawzyntami napřećiwo ćahnyć temu, kotryž z dwacyći tawzyntami ćehnje přećiwo njemu?
32. Jeli zo nic, pósćele wón pósłow k njemu, hdyž hišće daloko wot njeho je, a prosy pře měr.
33. Tak teho dla tež kóždy bjez wami, kiž so njewotrjeknje wšitkemu temu, štož ma, njemóže mój wučomnik być.
34. Sól je dobra wěc; jeli zo pak sól stuchnje, z čim budźa selić? Mat. 5, 13. Mark. 9, 50.
35. Ani do zemje, ani do hnoja so njehodźi, ale preč ju ćisnu. Štóž ma wuši k słyšenju, tón słyš. St. 8, 8.
1. [Přibližowachu so pak k njemu wšelcy słonicy a hrěšnicy, zo bychu jeho posłuchali. Mat. o, 10.
2. A ći Farizejscy a pismawučeni mórčachu a dźachu: Tón bjerje hrěšnikow horje a jě z nimi. St. 7, 39.
3. Wón pak praješe jim to přirunanje a dźeše:
4. Kotry čłowjek je bjez wami, kiž ma sto wowcow, a hdyž wón jenu wot nich zhubi, zo by wón te dźewjeć a dźewjećdźesać njewostajił w pusćinje a nješoł za tej zhubjenej tak dołho, hač by ju namakał? Ez. 34, 11. 16. Luk. 19, 10. Mat. 18, 12.
5. A hdyž ju namakał je, połoži wón ju na swojej ramjeni z wjesołosću.
6. A hdyž dom přińdźe, zawoła wón swojich přećelow a susodow a rjeknje k nim: Wjeselće so zo mnu; přetož ja sym swoju wowcu namakał, kotraž zhubjena běše.
7. Ja praju wam, zo runje tak wjesełosć budźe w njebjesach na jenym hrěšniku, kiž pokutu čini, před dźewjeć a dźewjećdźesać prawymi, kotřiž pokuty njepotrjebaju. St. 5, 32.
8. Abo kotra žónska je, kiž dźesać krošow ma, hdyž wona jedyn zhubi, zo by swěčku njezaswěćiła a chěžu njemjetła a swěru njepytała, hač wona jón namaka?
9. A hdyž jón namakała je, zawoła wona swoje přećelnicy a susodnicy a rjeknje: Wjeselće so zo mnu; přetož ja sym swój kroš namakała, kotryž běch zhubiła. St. 1, 58.
10. Runje tak, praju wam, budźe wjesełosć před Božimi jandźelemi na jenym hrěšniku, kiž pokutu čini.]
11. [Dale dźeše wón: Jedyn čłowjek měješe dweju synow.
12. A tón młódši bjez nimaj dźeše k nanej: Nano, daj mi, štož wot teho kubła na mnje přińdźe. A wón rozdźěli jimaj tu žiwnosć.
13. A po někotrych dnjach zebra tón młódši syn wšitko, ćehnješe daloko preč; a tam wón swoje kubło přečini a wjedźeše wrótne žiwjenje. Přisł. 29, 3.
14. Jako wón pak wšitko to swoje běše přečinił, bě wulka drohota po tym samym cyłym kraju, a wón poča tradać.
15. Teho dla dźěše wón a přistaji so k jenemu měšćanej teho sameho kraja; tón pósła jeho na swoje polo, zo by swinje pasł.
16. A wón požadaše swój brjuch napjelnić ze słodźiznami, kotrež swinje žerjechu, a nichtó jemu je njedawaše.
17. Tuž dźěše wón do so a dźeše: Kak wjele dźěłaćerjow ma mój nan, kotřiž maja chlěba dosć jěsć, a ja hłoda mru! Přisł. 23, 21.
18. Ja chcu postanyć a k swojemu nanejhić a k njemu rjec: Ja sym zhrěšił w njebju a před tobu, Jer. 3, 14.
19. A njejsym dale hódny, zo bych twój syn mjenowany był; čiń mje jako jeneho twojich dźěłaćerjow.
20. A wón postanu a dźěše k swojemu nanej. Jako wón pak hišće daloko běše, wuhlada jeho jeho nan, a běše jemu jeho žel, běžeše a padźe jemu wokoło jeho šije a wokoša jeho. 2 Sam. 14, 33.
21. Tón syn pak dźeše k njemu: Nano, ja sym zhrěšił w njebju a před tobu; a dale njejsym hódny, zo budu twój syn mjenowany.
22. Ale tón nan dźeše k swojim wotročkam: Přinjesće tu najlěpšu drastu a woblečće jeho a dajće pjeršćeń na jeho ruku a črije na nohi;
23. A přiwjedźće sem to kormjene ćelo, zarěžće to same, zo bychmy jědli a wjesołi byli;
24. Přetož tón mój syn běše morwy a je zaso wožiwił; wón tež běše zhubjeny a je so zaso namakał. A zawjeselichu so. Eph. 2, 1. 5. St. 5, 14.
25. Ale jeho starši syn běše na polu; a jako přińdźe a wón so k domej přibližowaše, wusłyša wón to piskanje a rejwanje;
26. A zawoła k sebi swojich wotročkow jeneho a wopraša, što to je?
27. Tón pak dźeše k njemu: Twój bratr je přišoł; a twój nan je to kormjene ćelo dał zarězać, zo je jeho stroweho zaso dóstał.
28. Tuž so wón rozhněwa a njechaše nutř hić. Ale jeho nan wuńdźe a prošeše jeho.
29. Wón pak wotmołwi a dźeše k nanej: Hlaj, ja telko lět tebi słužu, a njejsym hišće nihdy twoju přikaznju přestupił; a wšak mi njejsy nihdy kózlika dał, zo bych ja ze swojimi přećelemi wjesoły pobył;
30. Ale hdyž tón twój syn přišoł je, kiž twoju žiwnosć z kurwami je póžrjeł, sy ty jemu na měsće to kormjene ćelo zarězał. Přisł. 29, 3.
31. Wón pak dźeše k njemu: Mój syno, ty sy přeco při mni, a wšitko, štož moje je, to je twoje;
32. Ty dyrbjał pak so zwjeselić a zradować; přetož tón twój bratr běše morwy a je zaso wožiwił; wón tež běše zhubjeny a je so zaso namakał.]
1. Wón pak dźeše tež k swojim pósłam: Jedyn bohaty muž běše, kiž měješe zastojnika; a tón bě před nim wobskorženy, jako by wón jemu jeho kubła přečinił.
2. A wón zawoła jeho k sebi a dźeše k njemu: Što to słyšu wot tebje? Čiń rachnowanje wot swojeho zastojnstwa; přetož ty njebudźeš móc dale za zastojnika być.
3. Tón zastojnik pak dźeše sam při sebi: Što dyrbju ja činić, dokelž mój knjez to zastojnstwo wote mnje bjerje? Kopać ja njemóžu, prosyć so hanibuju. Sir. 40, 0. 32.
4. Ja wěm, štož ja činić chcu, hdyž ja wot teho zastojnstwa wotstorčeny budu, zo bychu mje do swojich domow horje wzali.
5. A wón zawoła wšitkich dołžnikow swojeho knjeza a dźeše k prěnjemu: Kak wjele sy ty mojemu knjezej winojty?
6. Wón pak dźeše: Sto tunow wolija. A wón dźeše k njemu: Wzmi swój list, sydń so a napiš z molom pjećdźesat.
7. Potom dźeše wón k druhemu: Ty pak, kak wjele sy ty winojty? Wóndźeše: Sto brěmjenjowpšeńzy. A wón dźeše k njemu: Wzmi swój list a napiš wósomdźesać.
8. A tón knjez pochwali teho njepraweho zastojnika, zo wón běše mudrje činił; přetož dźěći teho swěta su mudriše, dyžli dźěći teho swětła w swojej šlachće. Eph. 5, 9. 1 Thes. 5, 5.
9. A ja praju wam: Čińće sebi přećelow z njeprawym mammonom, zo woni, hdyž wy tradaće, was bychu horje wzali do wěčnych hětow.] Mat. 6, 20. St. 19, 21. 1 Tim. 6, 19.
10. Štóž je w snadnišim swěrny, tón je tež we wulkim swěrny; a štóž w snadnišim je njeprawy, tón je tež we wulkim njeprawy. St. 19, 17.
11. Hdyž wy teho dla w tym njepawn mammonje swěrni njejsće byli, štó chcył wam to prawe dowěrić?
12. A hdyž w cuzym njejsće swěrni byli, štó chcył wam to waše dać?
13. Žadyn domjacy wotročk njemóže dwěmaj knjezomaj słužić; chiba wón budźe teho jeneho hidźić a teho druheho lubować; abo budźe so k jenemu dźeržeć a teho druheho zacpěć. Wy njemóžeće Bohu słužić a mammonej. Mat. 6, 24.
14. To wšitko pak tež słyšachu ći Farizejscy, kotřiž lakomni běchu, a smějachu so jemu. Mat. 23, 14.
15. Wón pak dźeše k nim; Wy sće ći, kiž so sami za prawych před čłowjekami činiće, ale Bóh znaje waše wutroby; přetož štož wysoke je před čłowjekami, to je před Bohom hroznosć. St. 18, 9. Pj. 7, 10.
16. Zakoń a profetojo wěšća hač do Jana; a wot teho časa budźe to kralestwo Bože přez to ewangelion prědowane, a kóždy ćišći so z mozu do njeho. Mat. 11, 13.
17. Lóže pak je, zo njebjo a zemja zahinjetej, dyžli zo by wot zakonja jedyn kónčik zahinył. St. 21, 33. Mat. 5, 18.
18. Kóždy, štóž swoju mandźelsku preč pušći a wozmje sebi druhu, tón mandźelstwo łama; a kóždy, štóž tu prečpušćenu wot muža sebi wozmje, tón tež mandźelstwo łama. Mat. 5, 31. St. 9, 19. Mark. 10, 11.
19. [Někajki bohaty muž pak běše, tón chodźeše w purpurzkej a wot droheho płata drasće a mějej še so wšědnje derje w krasnym wjeselu.
20. Běše pak jedyn chudy, z mjenom Lazarus, tón ležeše před jeho durjemi połny brjodow, Sur. 14, 14.
21. A žadaše so nasyćić z tymi drjebjeńčkami, kotrež z blida teho bohateho padachu. Dha wšak přińdźechu psy a lizachu jeho brjody.
22. Poda so pak, zo tón chudy wumrě a bě njeseny wot jandźelow do Abrahamoweho klina. Tón bohaty pak tež wumrě a bu pohrjebany.
23. A jako wón w heli a w čwili běše, pozběhnu wón swojej woči a wuhlada Abrahama nazdala a Lazara na jeho klinje;
24. A zawołajo dźeše wón: Wótče Abrahamje, smil so nade mnu a pósćel Lazara, zo by wón tón kónčik swojeho porsta we wodźe womačał a wochłoźił mój jazyk; přetož ja ćerpju čwilu w tutym płomjenju. Jez. 66, 24.
25. Abraham pak dźeše: Spomń, syno, zo ty swoje dobre sy wužiwał w swojim žiwjenju, ale Lazarus je lute złe ćerpił. Nětk pak budźe wón troštowany, a ty budźeš čwilowany.
26. A wyše teho wšeho je bjez nami a bjez wami wulka hłubina wobtwjerdźena, zo ći, kiž bychu chcyli tudy wot nas k wam dele hić, njemóža, tež nic tam wot was k nam horje přińć. Jez. 30, 33.
27. Tuž dźeše wón: Dha će prošu, wótče, zo by ty jeho pósłał do mojeho nanoweho doma;
28. Přetož ja mam hišće pjeć bratrow, zo by wón jim wobswědčił, zo tež woni njebychu sem přišli na to město teje čwile.
29. Abraham dźeše k njemu: Woni maju Mójzasa a profetow; njech tych samych posłuchaju. Jez. 8, 20. St. 34, 16.
30. Wón pak dźeše: Ně, wótče Abrahamje; ale hdy by štó wot morwych k nim šoł, dha bychu pokutu činili.
31. Wón dźeše k njemu: Njeposłuchaju woni Mójzasa a profetow, dha tež njebudźa wěrić, hdy by runje štó wot morwych stanył.]
1. Wón dźeše pak k wučomnikam: Móžno njeje, zo bychu pohóršenja njepřišłe; běda pak temu, přez kohož přińdu.
2. Lěpje by jemu było, zo by młynski kamjeń za jeho šiju był załoženy a zo by ćisnjeny był do morja, hač zo by wón jeneho tutych móličkich pohóršił. Mat. 18, 6. Mark. 9, 42.
3. Derje so sami hladajće. Hdy by pak twój bratr přećiwo tebi zhrěšił, naswar jeho; a jeli zo so wón polěpši, wodaj jemu. 3 Mójz. 19, 17. Mat. 18, 15.
4. A hdy by wón sydom króć za dźeń přećiwo tebi zhrěšił a sydom króć za dźeń so k tebi wobroćił a rjekł: Mi je teho žel; dyrbiš ty jemu wodać.
5. Tuž dźachu ći japoštoli k temu Knjezej: Přispor nam wěru. Mark. 9, 24.
6. Tón Knjez pak dźeše: Hdy byšće wěru měli jako žonopowe zorno a byšće rjekli k tutemu lěsnemu figowcej: Wutorhń so z korjenjom a přesadź so do morja, dha budźe wón was posłuchać. Mat. 17, 20.
7. Štó je pak bjez wami, kiž ma wotročka, kotryž wora abo skót pase, zo by jemu, hdyž wón z pola dom přińdźe, hnydom rjekł: Pój a sydń so za blido?
8. Njeje temu tak, zo wón k njemu praji: Přihotuj, zo bych powječerjał, podpasaj so a słuž mi, hač ja so najěm a napiju; a potom dyrbiš ty so tež najěsć a napić?
9. Dźakuje so wón tež temu samemu wotročkej, zo wón je činił, štož jemu běše přikazane? so njezda.
10. Tak tež wy, hdyž wšitko sće činili, štož wam je přikazane, rjekńće: My smy njewužitni wotročkojo; my smy činili, štož činić winojći běchmy.
11. [A poda so, jako wón ćehnješe do Jerusalema, dźěše wón srjedźa přez Samariski a Galilejski kraj. Jan. 4, 4.
12. A jako wón do jeneho městka přińdźe, zetkachu jeho dźesaćo wusadni mucy, ći stejachu nazdala,
13. A pozběžechu swój hłós a dźachu: Jezu, luby mištrje, smil so nad nami!
14. A hdyž wón jich wuhlada, dźeše wón k nim: Dźiće a pokažće so měšnikam. A sta so, jako tam dźěchu, buchu woni wučisćeni. 3 Mójz. 14, 2. St. 13, 2.
15. Jedyn pak bjez nimi, jako widźeše, zo wón wustrowjeny bě, wróći so a chwaleše Boha z wulkim hłosom,
16. A padnywši na swoje wobličo k jeho nohomaj, dźakowaše so. A tón běše Samariski.
17. Jezus pak wotmołwi a dźeše: Njeje jich dźesać wučisćenych? Hdźe ha pak su ći dźewjećo?
18. Njeje so hewak žadyn namakał, kiž by so wróćił, zo by Bohu česć dał, hač jeno tón cuzobnik?
19. A wón dźeše k njemu: Stań a dźi, twoja wěra je će wustrowiła.]
20. Jako wón pak woprašany bě wot Farizejskich: Hdy dha přińdźe kralestwo Bože? wotmołwi wón jim a dźeše: Kralestwo Bože njepřińdźe ze zwonkownym nałoženjom; 1 Kor. 4, 20.
21. Woni tež prajić njebudźa: Hlaj tudy, abo, hlaj tam. Přetož hlaj, Bože kralestwo je znutskach we was. Mat. 24, 23.
22. Wón dźeše pak k wučomnikam: Čas budźe přińć, zo budźeće wy požadać, widźeć jedyn dźeń teho člorózkeho syna, a njebudźeće jeho widźeć.
23. A woni budźa k wam rjeknyć: Hlaj tudy, abo, hlaj tam. Njechodźće tam, ani njeposłuchajće jich. St. 21, 8. Mat. 24, 23. Mark. 13, 21.
24. Přetož runje jako błysk z njebjes dele błyska a swěći na wšitko, štož pod njebjesami je: tak tež budźe člorózki syn na swojim dnju. Mat. 24, 27.
25. Ale prjedy dyrbi wón wjele ćerpić a zaćisnjeny być wot tuteho naroda. Mat. 16, 21.
26. A jako so sta w času Noachowym, tak budźe tež w dnjach teho člorózkeho syna: Mat. 24, 37.
27. Woni jědźichu, woni pijachu, woni so ženjachu, woni so wudawachu, hač do teho dnja, w kotrymž Noa do kašća dźěše, a přińdźe ta lijeńca a skóncowa jich wšitkich. 1 Mójz. 7, 7.
28. Teho runja tež, jako so sta w Lotowym času: Woni jědźichu, woni pijachu, woni kupowachu, woni předawachu, woni šćěpjachu, woni twarjachu;
29. Tón samy dźeń pak, jako Loth ze Sodoma běše wušoł, dešćowaše woheń a šwabl z njebjes a skóncowa jich wšitkich. 1 Mójz. 19, 15. 16.
30. Na tajke wašnje tež budźe w tym dnju, hdyž člorózki syn zjewjeny budźe.
31. Tón samy dźeń, štóž na třěše je, a jeho dobytk w domje, tón njelěs dele, zo by tón samy zebrał. Tak tež, štóž na polu je, tón so njewróćej po to, štož zady so je wostajił. Mat. 24, 17.
32. Spomńće na Lotowu žonu! 1 Mójz. 19, 26.
33. Štóž pyta, zo by swoju dušu zachował, tón budźe ju zhubić; a štóž ju budźe zhubić, tón budźe jej k žiwjenju pomhać. St. 9, 24. Mat. 10, 39. St. 16, 25.
34. Ja praju wam: W tej samej nocy budźetaj dwaj na jenym łožu; jedyn budźe horje wzaty, a druhi budźe wopušćeny. Mat. 24, 40. 41.
35. Dwě budźetej na jene mlěć; jena budźe horje wzata, a druha budźe wopušćena.
36. Dwaj budźetaj na polu; jedyn budźe horje wzaty, a druhi budźe wopušćeny.
37. A woni wotmołwichu a dźachu k njemu: Hdźe, Knježe? Wón pak dźeše k nim: Hdźež sćerb je, tam so hodlerje zhromadźuja. Hiob. 39, 33. Hab. 1, 8. Mat. 24, 28.
1. Wón jim pak tež powjedźi přirunanje wot teho, kak my so přeco k Bohu modlić mamy a nam so to wostudźić njedyrbi, Rom. 12, 12. Kol. 4, 2. 1 Thes. 5, 17.
2. A dźeše: Jedyn sudnik běše w jenym měsće, kiž so ani Boha njeboješe, ani so před žanym čłowjekom njehanibowaše.
3. Wudowa pak tež běše w tym samym měsće, ta přińdźe k njemu a dźeše: Wumóž mje wot mojeho přećiwnika!
4. A wón njechaše za dołhi čas. Potom pak dźeše wón sam při sebi: Hač ja runje so Boha njeboju ani před žanym čłowjekom so njehanibuju;
5. Dokelž mi pak ta wudowa tak wjele prócy načini, chcu ja ju wumóž, tak zo wona naposledk přišedši mje njepohłuši.
6. Tuž dźeše tón Knjez: Posłuchajće, što tón njeprawy sudnik praji.
7. Njedyrbjał pak tež Bóh wumóž swojich wuzwolenych, kiž so wodnjo a w nocy k njemu wołaju, a njedyrbjał sćer pliwy być nad nimi?
8. Ja praju wam: Bórzy bu-dźe wón jich wumóž. Ale hdyž člorózki syn budźe přińć, hač budźe wón tež wěru na zemi namakać?
9. [Wón pak tež dźeše k někotrym, kiž sami wjele do so dźeržachu, jako bychu prawi byli, a druhich za ničo mějachu, to přirunanje:
10. Dwaj čłowjekaj dźěštaj horje do templa so modlić. Jedyn běše Farizejski, tón druhi pak słonik.
11. Tón Farizejski stejo tak so modleše sam při sebi: Ja so ći dźakuju, Božo, zo njejsym jako druzy ludźo, rubježnicy, njeprawi, mandźelstwo-łamarjo, ani jako tón słonik; Mat. 5, 20. Jez. 58, 2.
12. Ja požću so dwójcy za tydźeń a dawam dźesatk wot wšeho, štož mam.
13. A tón słonik stejo nazdala njechaše tež swojej woči k njebjesam pozběhnuć, ale dyri na swoju wutrobu a dźeše: Božo, budź mi hrěšnikej hnadny!
14. Ja praju wam: Tón dźěše za praweho do swojeho doma před tamnym. Přetož štóž so sam powyšuje, tón budźe poniženy; a štóž so sam ponižuje, tón budźe powyšeny.] Mat. 23, 12. Luk. 14, 11. 1 Pětr. 5, 5.
15. Woni pak tež k njemu přinjesechu dźěćatka, zo by wón so jich dótknył. Jako to pak wučomnicy widźichu, naswarichu woni jich. Jez. 49, 22. Mat. 19, 13. 14. Mark. 10, 18.
16. Ale Jezus zawoła je k sebi a dźeše: Njech dźěćatka ke mni přińdu a njewobarajće jim; přetož tajkich je to kralestwo Bože.
17. Zawěrnje, ja praju wam: Štóž Bože kralestwo njewozmje jako dźěćo, tón njebudźe do njeho přińć. Mark. 10, 15.
18. A jedyn wyši jeho wopraša a dźeše: Dobry mištrje, što mam ja činić, zo bych wěčne žiwjenje herbował? Mat. 19, 16. Mark. 10, 17.
19. Jezus pak dźeše k njemu: Što mi rěkaš dobry? Nichtó njeje dobry, chiba tón jenički Bóh.
20. Ty wěš te kaznje derje: Ty njedyrbiš mandźelstwo łamać. Ty njedyrbiš morić. Ty njedyrbiš kranyć. Ty njedyrbiš falšneho swědčenja rěčeć. Česć swojeho nana a swoju maćer. 2 Mójz. 20, 12.
21. Wón pak dźeše: To sym ja wšitko dźeržał wot swojeje młodosće.
22. Jako Jezus to słyšeše, dźeše wón k njemu: Hišće jene ty nimaš; wšitko, štož maš, předaj a rozdaj chudym, dha budźeš bohatstwo měć w njebjesach; a pój, dźi za mnu. Mat. 6, 20.
23. Jako pak wón to słyšeše, zrudźi wón so jara; přetož wón běše jara bohaty.
24. Jako pak jeho Jezus widźeše, zo běše so rozrudźił, dźeše wón: Kak ćežcy budźa bohaći do Božeho kralestwa přińć! Mat. 19, 23. Mark. 10, 23.
25. Přetož lóže je, zo kamel přez jehline wucho přeńdźe, dyžli zo bohaty do Božeho kralestwa přińdźe.
26. Tuž dźachu ći, kiž to słyšachu: Štóha móže zbóžny być?
27. Wón pak dźeše: Štož pola čłowjekow je njemóžne, to je pola Boha móžne. Hiob. 42, 2.
28. Pětr pak dźeše: Hlaj, my smy wšitko wopušćili a smy za tobu šli. Mat. 19, 27. Mark. 10, 28.
29. Wón pak dźeše k nim: Zawěrnje, ja praju wam: Nichtó njeje, kiž dom wopušći abo staršich abo bratrow abo žonu abo dźěći, Božeho kralestwa dla, 5 Mójz. 33, 9.
30. Kiž by teho zaso njedóstał w tymčasu wjele wjazy, aw tympšichodnym swěće wěčne žiwjenje.
31. —Wón wza pak k sebi tych dwanaće a dźeše k nim: Hlaj, my dźemy horje do Jerusalema, a wšitko budźe dokonjane, štož pisane je přez profetow wot člozkeho syna;
32. Přetož wón budźe podaty póhanam a budźe wusměšeny a hanjeny a zapluwany, Mat. 27,2.
33. A woni budźa jeho krjudować a morić; a na třeći dźeń budźe wón zaso stanuć.
34. A woni ničo wot teho njezrozumichu, a ta ryč běše jim potajena, a njewědźachu, štož prajene bě.
35. Sta so pak, jako wón so k Jerichu přibližowaše, sedźeše jedyn slepy při puću a prošeše. Mat. 20, 29. 30. Mark. 10, 46.
36. Jako wón pak słyšeše tón lud, kotryž nimo dźěše, wobhoni so wot nich, što by to było.
37. Tuž zjewichu jemu, zo Jezus Nacarenski nimo dźe.
38. A wón zawoła a dźeše: Jezu, ty syno Dawidowy, smil so nade mnu!
39. Ći pak, kotřiž najprjedy dźěchu, swarjachu jeho, zo by mjelčał. Wón pak ćim bóle wołaše: Ty syno Dawidowy, smil so nade mnu!
40. Jezus pak wosta stejo a kazaše jeho k sebi přiwjesć. A hdyž wón so přibližowa, wopraša wón jeho,
41. A dźeše: Štoha chceš, zo bych tebi činił? Wón dźeše: Knježe, zo bych zaso widźił.
42. A Jezus dźeše k njemu: Budź zaso widźacy! Twoja wěra je će wustrowiła. Mat. 9, 22.
43. A hnydom widźeše wón zaso a dźěše za nim a chwaleše Boha. A wšitkón lud, kiž to widźeše, dawaše Bohu chwalbu.]
1. A wón ćehnješe nutř a dźěše přez Jericho.
2. A hlaj, tam běše jedyn muž, z mjenom cacheus; tón bě wyši tych słonikow a bě bohaty;
3. A žadaše sebi Jezusa wohladać, štó by wón był, a njemóžeše před ludom; přetož wón běše mały wot paršony. Jan. 12, 21.
4. A wón běžeše prjedy a lězeše na lěsny figowy štom, zo by jeho widźił; přetož tam měješe nimo hić.
5. A jako Jezus tam přińdźe, pohlada wón horje a pytnu jeho a dźeše k njemu: Cacheo, lěs ruče dele; přetož ja mam dźensa w twojim domje wostać.
6. A wón zlěze ruče dele a wza jeho z wjeselom horje.
7. Jako woni to widźichu, morkotachu wšitcy, zo pola hrěšnika na hospodu zańdźe.
8. Cacheus pak dźeše přistupiwši k temu Knjezej: Hlaj, Knježe, połojcu swojeho kubła dam ja chudym; a sym-li někoho zjebał, dam jo štyri króć zaso. 2 Mójz. 22, 1. Jez. 58, 6.
9. Jezus dźeše k njemu: Dźensa je so tutemu domu zbože dostało, dokelž wón tež Abrahamowy syn je. St. 13, 16.
10. Přetož čłoski syn je přišoł, zo by pytał a zbóžne činił, štož zhubjene je. Mat. 18, 11. St. 9, 13.
11. Jako woni na to posłuchachu, powědaše wón dale přirunanje, teho dla, zo wón blisko při Jerusalemje běše, a jim so zdaše, zo kralestwo Bože so hnydom ma zjewić;
12. A wón dźeše: Jedyn knjejski woteńdźe do dalokeho kraja, zo by sebi kralestwo nutř wzał a potom zaso přišoł. Mat. 25, 14. Mark. 13, 34.
13. Wón zawoła pak dźesać swojich wotročkow a da jim dźesać puntow a dźeše k nim: Wikujće, hač zaso přińdu.
14. Jeho měšćenjo pak jeho hidźichu a pósłachu poselstwo za nim a dachu jemu powjedźić: My nochzemy, zo by tón nad nami knježił. Jan. 1, 11.
15. A sta so, zo wón zaso přińdźe, jako to kralestwo běše nutř wzał; tuž kazaše wón tych samych wotročkow k sebi zawołać, kotrymž wón te pjenjezy dał běše, zo by zhonił, što kóždy je nawikował.
16. Tuž přistupi tón prěni a dźeše: Knježe, twój punt je dźesać puntow nadobył.
17. A wón dźeše k njemu: Derje, dobry wotročko, dokelž sy na snadnišim swěrny był, dyrbiš ty móc měć na dźesać městach. Mat. 25, 21. Luk. 16, 10.
18. Tón druhi přińdźe tež a dźeše: Knježe, twój punt je pjeć puntow přinjesł.
19. A k temu dźeše wón tež: A ty dyrbiš być na pjeći městach.
20. Tež třeći přińdźe a dźeše: Knježe, hlaj, tudy je twój punt, kotryž ja sym schowany měł w rubišku;
21. Přetož ja so tebje bojach, dokelž ty twjerdy muž sy; ty wozmješ, štož njejsy połožił, a žnješ, štož njejsy rozsył.
22. Wón pak dźeše k njemu: S twojeho erta sudźu ja će, ty zły wotročko. Wjedźeše ty, zo ja twjerdy muž sym, bjeru, štož njejsym połožił, a žnu, štož njejsym rozsywał; 2 Sam. 1, 16.
23. Čoho dla dha ty njejsy mojich pjenjez na přeměnjenje wudał? Dha bych ja přišedši z wužitkom je zaso brał.
24. A wón dźeše k tym, kotřiž pódla stejachu: Wzmiće tón punt wot njeho a dajće jón temu, kiž ma te dźesać puntow.
25. Woni pak dźachu k njemu: Knježe, wšak wón ma dźesać puntow.
26. Ale ja praju wam, zo kóždemu, kiž ma, budźe date; ale wot teho, kotryž nima, budźe tež to wzate, štož wón ma. Mat. 13, 12. Luk. 8, 18.
27. Tež tych samych mojich njepřećelow, kiž njechachu, zo bych ja nad nimi knježił, přiwjedźće sem a skóncujće jich přede mnu.
28. A hdyž wón to praješe, dźěše wón dale a ćehnješe horje do Jerusalema. Mark. 10, 32.
29. A sta so, jako wón so přibližowa k Bethfagu a k Bethanii a přińdźe k tej wolijowej horje, pósła wón swojich wučomnikow dweju, Mat. 21, 1. Mark. 11, 1. Jan. 12, 12.
30. A dźeše: Dźitaj do teho městka, kotrež prjedy waju leži; a hdyž nutř zańdźetaj, budźetaj wój wóslatko přiwjazane namakać, na kotrymž nihdy žadyn čłowjek njeje sedźał. Wotwježtaj to same a přiwjedźtaj jo ke mni.
31. A budźe-li waju štó prašeć, čoho dla jo wotwjazujetaj, rjekńtaj k njemu tak: Tón Knjez jo potrjeba.
32. A taj pósłanaj woteńdźeštaj a namakaštaj, kaž wón jimaj běše powědźił.
33. Jako wonaj pak to wóslatko wotwjazaštaj, dźachu jeho knježa k nimaj: Čoho dla wotwjazataj to wóslatko?
34. Tuž dźeštaj wonaj: Tón Knjez jeho trjeba.
35. A wonaj přiwjedźeštaj to same k Jezusej a ćisnyštaj swoju drastu na to wóslatko a sadźištaj Jezusa na njo.
36. Jako wón pak jědźiše, přestrěchu woni swoju drastu na puć.
37. A hdyž wón so přibližeše a po tej wolijowej horje dele ćehnješe, poča cyła zhromadźizna jeho wučomnikow z wjesołosću Boha chwalić z wulkim hłosom za wšitke skutki, kotrež běchu widźili,
38. A dźachu: Chwaleny budź, kiž přińdźe, kral, w mjenje teho Knjeza! Měr budź na njebju a česć w tej wysokosći. Jan. 12, 13. Luk. 2, 14.
39. A někotři tych Farizejskich bjez ludźom dźachu k njemu: Mištrje, naswar wšak swojich wučomnikow.
40. Wón wotmołwi pak a dźeše k nim: Ja praju wam: Budźa-li ći mjelčeć, dha budźa te kamjenje wrěšćeć. Hab. 2, 11.
41. [A jako so wón přibliža, pohlada wón na to město a płakaše na njo, 2 Kral. 8, 11.
42. A dźeše: Hdy by wšak ty wjedźiło, dha by ty tež wopomniło w tym swojim času, što so k twojemu měrej hodźi. Ale nětk je před twojimaj wočomaj potajene. 5 Mójz. 32, 29.
43. Přetož čas budźe přińć na tebje, zo twoji njepřećeljo budźa tebje a twoje dźěći w tebi ze šansu wobzanknuć, tebje woblehnyć a na wšěch stronach će tyšić;
44. A budźa tebje zemi zrunać a žadyn kamjeń na kamjenju njewostajić, teho dla, zo ty njejsy póznało tón čas, w kotrymž ty sy doma pytane. 1 Kral. 9, 7. Jer. 26, 18. Mich. 3, 12. Mat. 24, 1 Mark. 13, 2.
45. A wón zańdźe do templa a poča won honić tych, kiž w tym samym předawachu a kupowachu, Mat. 21, 12. Mark. 11, 17.
46. A dźeše k nim: Pisane steji: Mój dom je dom teje modlitwy; wy pak sće jón sčinili k mordarskej jamje. Jez. 56, 7. Jer. 7, 11.
47. A wón wučeše wšědnje w templu. Ale ći wyši měšnicy a pismawučeni a ći wosebniši bjez ludom pytachu, zo bychu jeho skóncowali;
48. A njenamakachu, kak to bychu činili; přetož wšitkón lud wisaše na nim a posłuchaše jeho.]
1. A sta so tych dnjow jedyn, zo wón tón lud wučeše w templu a prědowaše to ewangelion; tuž přistupichu k njemu wyši měšnicy a pismawučeni ze staršimi, Mat. 21, 23. Mark. 11, 27.
2. A ryčachu k njemu a dźachu: Powjes nam, z kajkej mozu činiš ty to? Abo štó je tebi tu móc dał? Jap. zk. 4, 7.
3. Wón pak wotmołwi a dźeše k nim: A ja chcu was tež jene słowo woprašeć, a powěsće to mi:
4. Ta křćenica Janowa, běše wona z njebjes, abo wot čłowjekow?
5. Woni sebi pak pomyslichu a dźachu: Rjeknjemy my, z njebjes, dha budźe wón prajić: Čoho dla dha wy njejsće jemu wěrili?
6. Prajimy my pak, zo je była wot čłowjekow, dha budźe nas wšitkón lud kamjenjować; přetož woni cyle za to dźerža, zo Jan je profeta.
7. A woni wotmołwichu, zo njewjedźa, z wotkal wona je.
8. A Jezus dźeše k nim: Dha ja wam tež njepowěm, z kajkej mozu to činju.
9. [Wón pak poča ludu powjedać tajke přirunanje: Jedyn čłowjek płodźeše sebi winicu a přenaja ju winicarjam, a wón woteńdźe preč přez polo na dołhi čas. Ps. 80, 9. Jez. 5, 1. Mat.21, 33. Mark.12,1.
10. A w swojim času pósła wón wotročka k tym winicarjam, zo bychu jemu dali wot wužitka teje winicy. Ći winicarjo pak bijachu jeho a pušćichu jeho prócneho wot sebje. 2 Kron. 36, 15. 16.
11. A dale pósła wón hišće druheho wotročka; woni pak nabichu teho tež a hanjachu jeho a pušćichu jeho prócneho wot sebje. Mat. 22, 6.
12. A wyše teho pósła wón hišče třećeho; woni pak zranichu teho sameho tež a wustorčichu jeho won.
13. Tuž dźeše tón knjez teje winicy: Što dyrbju činić? Ja chcu swojeho lubeho syna pósłać; snadź, hdyž teho sameho widźa, woni so budźa ztrachować.
14. Jako pak winicarjo teho syna widźichu, rozryčachu woni so bjez sobu a dźachu: Tón je tón herba; pójće, chcemy jeho zabić, zo by to herbstwo naše było. Ps. 2, 8.
15. A wustorčichu jeho z winicy won a zabichu jeho. Što teho dla budźe tón knjez teje winicy tym samym činić?
16. Wón budźe přińć a budźe tych samych winicarjow skóncować a swoju winicu druhim dać. Jako woni to słyšachu, dźachu woni: Bóh to njedaj!
17. Wón pak pohlada na nich a dźeše: Što je teho dla to, štož pisane steji: Tón samy kamjeń, kotryž su ćěslojo zaćisli, tón je so róžkny kamjeń sčinił? Ps. 118, 22. Mat. 21, 42. Jap. zk. 4, 11. 1 Pětr. 2, 7.
18. Kóždy, kiž na tón kamjeń panje, rozrazy so; na kohož pak wón panje, teho budźe wón rozmjasć.
19. A wyši měšnicy a pismawučeni stejachu za tym, kak bychu rucy w tej samej štundźe na njeho połožili; ale teho luda so bojachu; přetož woni zrozumichu, zo wón na nich to přirunanje běše rěčał. St. 19, 48.
20. Teho dla kedźbowachu woni na njeho a pósłachu łakarjow won, kiž dyrbjachu so za prawych wudawać, zo bychu jeho na jeho rěči zasłapali a tak jeho podali wyšnosći a do bohotoweje mocy.] Mat. 22, 15. Mark. 12, 13.
21. A ći woprašachu jeho a dźachu: Mištrje, my wěmy, zo ty prawje ryčiš a wučiš a nimaš nikoho kedźbu, ale wučiš tón puć Boži w prawdźe; Mat. 22, 16.
22. Je prawje, zo my chěžorej dawki dawamy, abo nic?
23. Wón pak zrozumi jich lesnosć a dźešek nim: Što mje spytujeće?
24. Pokažće mi kroš; čeji wobraz a napismo ma wón? Woni pak wotmołwichu a dźachu: Teho kejžora.
25. Tuž dźeše wón k nim: Dha dajće chěžorej, štož je chěžorowe, a Bohu, štož je Bože. Rom. 13, 7.
26. A woni njemóžachu jeho na žanym słowje zasłapać před ludom; ale dźiwachu so jeho wotmołwjenja a mjelknychu.
27. Přistupichu pak někotři tych Sadduzejzkich (kotřiž praja, zo njeje žane horjestawanje)a prašachu jeho,
28. A dźachu: Mištrje, Mójzas je nam napisał: Hdy by komu bratr wumrěł bjez dźěći, zo by jeho bratr tu žonu wzał a swojemu bratrej symjo zbudźił. 1 Mójz. 38, 8. 5 Mójz. 25, 5. Mat. 22, 24. Mark. 12, 19.
29. Sedmjo bratřa pak běchu, a prěni wza sebi žonu a wumrě bjez dźěći.
30. A tuž wza tón druhi tu žonu a tón wumrě tež bjez dźěći.
31. Tež tón třeći wza ju. Teje runosće tež ći druzy wot tych sydom, a zemrjechu a njewostajichu žanych dźěći.
32. Naposledk po wšěch wumrě tež ta žona.
33. W horjestawanju teho dla, kotreho bjez tymi žona budźe wona? Přetož wšitcy sedmjo su ju za mandźelsku měli.
34. A Jezus wotmołwi a dźeše k nim: Dźěći teho swěta woženja a wudawaja so;
35. Kotřiž pak dostojni budźa, tón tamny swět dostać a to horjestawanje wot morwych, ći njebudźa so ani ženić ani wudawać;
36. Přetož woni dale wjazy njemóža wumrjeć; přetož woni su jandźelam runi a su Bože dźěći, kotřiž su dźěći teho horjestawanja. Mat. 22, 30.
37. So pak morwi horjestawaju, to tež Mójzas wobswědči při tym lěsu, hdyž wón rjeknje: Tón Knjez je Bóh Abrahama a Bóh Izaaka a Bóh Jakuba. 2 Mójz. 3, 6.
38. Bóh pak njeje tych morwych, ale tych žiwych Bóh; přetož jemu su wšitcy žiwi.
39. Tuž wotmołwichu někotři tych pismawučenych a dźachu: Mištrje, ty sy derje rěčał.
40. A woni jeho dale njesmědźachu woprašeć.
41. Wón dźeše pak k nim: Kak praja woni, zo Chrystus je Dawidowy syn? Mat. 22, 42. Mark. 12, 35.
42. Přetož Dawid sam praji w psalmowych knihach: Tón Knjez je prajił k mojemu Knjezej: Syn so k mojej prawicy, Ps. 110, 1. Mat. 22, 44.
43. Hač ja połožu twojich njepřećelow k podnóžkej twojich nohow.
44. Teho dla, hdyž Dawid mjenuje jehoswojeho Knjeza, kak dha wón je jeho Syn?
45. Jako pak cyły lud posłuchaše, dźeše wón k swojim wučomnikam:
46. Hladajće so pismawučenych, kotřiž chcedźa chodźić w dołhich drastach a dadźa so radźi postrowić na torhošćach a sydaju radźi wysoko w šulach a za blidom; Mat. 23, 3.
47. Woni zežeru wudowam jich domy a wudawaju so z dołhimi modlitwami. Ći sami budźa ćim ćežše satamanstwo dostać. Mat. 23, 14.
1. Wón pak pohlada horje a přihladowaše, kak bohaći swoje dary do Božeho kašća składowachu. Mark. 12, 41.
2. Wón pak tež wuhlada jenu chudu wudowu, kotraž tam dwě šerpatcy połoži.
3. Tuž dźeše wón: Woprawdźe, ja praju wam, zo tuta chuda wudowa je wjazy złožiła, dyžli woni wšitcy.
4. Přetož woni su z teho, štož jim je zbytne, składowali k Božemu woporu; ta je pak ze swojeje chudoby wšitku swoju žiwnosć, kotruž měješe, nutř połožiła.
5. A jako někotři ryčachu wot templa, zo běše z pěknymi kamjenjemi a z wopomnikami rjenje wuhotowany, dźeše wón: Mat. 24, 1. Mark. 13, 1. 2.
6. Na to wy hladaće? Čas budźe přińć, w kotrymž wot teho wšeho nic kamjeń na kamjenju wostać njebudźe, kotryž by njebył rozłamany. St. 19, 44. Jer. 26, 18. Mich. 3, 12.
7. Woni prašachu jeho pak a dźachu: Mištrje, hdy dha to budźe? A kajki zejch budźe, hdyž so to budźe stać?
8. Wón pak dźeše: Hladajće so, zo byšće njebyli zawjedźeni. Přetož wjele jich budźe přińć w mojim mjenje a budźa prajić: Ja sym Chrystus, a tón čas je so přibližał. Njechodźće teho dla za nimi. Mark. 13, 22.
9. Hdyž pak budźeće słyšeć wot wójnow a wot zestawanjow, njestrachujće so: přetož to ma so prjedy stać; ale kónc njeje hišće hnydom.
10. Tehdy dźeše wón dale k nim: Lud budźe přećiwo ludu postanyć a kralestwo přećiwo kralestwu.
11. A wulke zemjerženja budźa tam a sem, a hłody a mór; tež budźa strachi a wulke zejchi z njebjes so stać.
12. Ale přede wšitkim tym budźa woni swojej rucy na was połožić a was přesćěhać, a budźa was do swojich šulow a jastwow podać a před kralow a před knježich wodźić mojeho mjena dla; Mat. 24, 9. Mark. 13, 9.
13. To pak budźe so wam stać na to swědčenje.
14. Wzmiće dha teho dla k wutrobje, zo byšće so před časom njestarali, kak byšće so zamołwili.
15. Přetož ja chcu wam rt a mudrosć dać, kotrejž njebudźa móc přećiwo rěčeć, ani so pšećiwić wšitcy waši pšećiwnizy.
16. Wy budźeće pak tež podaći wot staršich a wot bratrow, wot přirodnych a wot přećelow; a woni budźa někotrych wot was morić. Mich. 7, 6. Jap. zk. 7, 58.
17. A wy budźeće wot kóždeho hidźeni mojeho mjena dla. Mat. 10, 22.
18. Ale ani włós z wašeje hłowy njedyrbi wam kónc wzać. St. 12, 7. Mat. 10, 30.
19. Wobsyńće waše duše z wašej sćerpliwosću. 2 Kron. 15, 7.
20. Hdyž wy pak budźeće widźeć Jerusalem woblehnjene wot wójska, tehdy póznajće, zo so je přibližało jeho skaženje. Mat. 24, 15. Mark. 13, 14.
21. Kotřiž tehdy su w židowskej zemi, ći njech ćeknu k horam; a kotřiž su srjedźa teje sameje, njech wuběhnu won; a kotřiž na polach su, ći njech njechodźa do njeje;
22. Přetož to su te dny teho wjećenja, zo by dopjelnjene było wšitko, štož pisane je.
23. Běda pak samodruhim a ćěšnym w tych samych dnjach; přetož wulka nuza budźe na zemi a hněw na tym ludu.
24. A budźa padać wot wótreho mječa a jeći wodźeni bjez wšitkich ludźi; a Jerusalem budźe rozteptane wot pohanow, hač pohanow čas je dopjelnjeny. Rom. 11, 25.
25. A zejchi budźa na słóncu a na měsacu a na hwězdach; a na zemi budźe so ludźom styskać a njebudźa wjedźić, što činić; a morjo a žołmy budźa šumić; Jez. 13, 10. Mat. 24, 9.
26. A ludźom budźe so zeznać před strachotu a wočakowanjom tych wěcow, kiž na zemju přińć dyrbja; přetož tež njebjesow mocy budźa so hnuć.
27. A tehdy budźa widźeć člorózkeho syna přińdźo w mróčeli z wulkej mozu a krasnosću. Dan. 7, 13.
28. Hdyž so pak to wšitko budźe započeć, dha hladajće horje a pozběhńće swoje hłowy, teho dla, zo so waše wumoženje přibližuje. Jez. 40, 26. Rom. 8, 21. 23.
29. A wón praješe jim přirunanje: Pohladajće na figowc a na wšitke štomy; Mat. 24, 32.
30. Hdyž so nětk pukaju, dha to widźo sami wot sebje wěsće, zo nětk lětny čas blisko je.
31. Tak tež wy, hdyž widźeć budźeće te wěcy so započeć, dha wěsće, zo Bože kralestwo blisko je.
32. Zawěrnje, ja praju wam, zo ta šlachta njebudźe zańć, hač so to wšitko stanje.
33. Njebjo a zemja budźetej zahinyć, ale moje słowa njebudźa zahinyć. St. 16, 17. Ps. 102, 27. Jez. 51, 6. Mat. 5, 18.
34. Hladajće so pak, zo waše wutroby njebudźa wobćežene z wobžranztwom, z wopiłstwom a ze starosćemi teje žiwnosće, a tón dźeń was njepřechwatał; Rom. 15, 13. Eph. 5, 18.
35. Přetož runje jako powlečena syć budźe wón přińć na wšěch, kiž na zemi bydla. 1 Thes. 5, 3.
36. Teho dla wachujće kóždy čas a modlće so, zo byšće dostojni byli ćeknyć temu wšitkemu, štož so podać budźe, a wobstać před čłoróskim synom.]
37. Wón wučeše pak wodnjo w templu; ale w nocy chodźeše wón won a přebywaše na wolijowej horje.
38. A wšitkón lud přichadźowaše k njemu rano w templu, zo by jeho posłuchał.
1. Wón so pak přibližowaše tón róčny čas tych słódkich chlěbow, jutry mjenowany. Mat. 26, 2. Mark. 14, 1. Jan. 13, 1.
2. A wyši měšnicy a pismawučeni pytachu, kak bychu jeho skóncowali; přetož woni so luba bojachu. Jan. 11, 47.
3. Tón zatan pak běše stupił do Judaša, kotrehož mjeno je Jšarioth, kiž jedyn wot tych dwanaće běše. Mat. 26, 14. Mark. 14, 10.
4. A wón woteńdźe a rěčeše z wyšimi měšnikami a z hejtmanami, kak by jeho jim podał.
5. A ći so zwjeselichu a slubichu jemu pjenjezy dać.
6. A wón přirjeknu so a hladaše sprawneho časa, zo by jeho jim podał bjez hawtowanja.
7. Přińdźe pak dźeń tych słódkich chlěbow, na kotrymž so jutrowne jehnjo woprowaše. Mat. 26, 17. Mark. 14, 12.
8. Tuž pósła wón Pětra a Jana a dźeše: Dźitaj a přihotujtaj nam to jutrowne jehnjo, zo bychmy to same jědli.
9. Wonaj pak dźeštaj k njemu: Hdźe chceš, zo bychmój to same přihotowałaj?
10. Wón dźeše k nimaj: Hlaj, hdyž do města přińdźetaj, budźe waju čłowjek zetkać, tón njese wódny karan; dźitaj za nim do teho doma, hdźež wón nutř dźe,
11. A rjekńtaj k hospodarjej teho doma: Mištr da ći prajić: Hdźe je ta hospoda, hdźež ja móžu jutrowne jehnjo jěsć z mojimi wučomnikami?
12. A wón budźe wamaj wulku łubju, kotraž z kamjenjemi wusadźena je, pokazać;tam jo přihotujtaj.
13. Wonaj dźěštaj a namakaštaj, kaž wón jimaj běše prajił, a přihotowaštaj to jutrowne jehnjo. St. 19, 32.
14. [A jako ta štunda přińdźe, synu wón so k blidu, a ći dwanaćo japoštoli z nim. Mat. 26, 20.
15. A wón dźeše k nim: Ja sym z wutrobu sebi žadał, zo bych to jutrowne jehnjo z wami pojědł, prjedy dyžli ja ćerpju;
16. Přetož ja praju wam, zo dale wot njeho jěsć njebudu, hač dopjelnjene budźe w Božim kralestwje. Mat. 26, 29.
17. A wón wza kelich, dźakowaše so a dźeše: Wzmiće tón a dźělće jón bjez sobu;
18. Přetož ja praju wam: Ja njebudu wjazy pić wot teho płoda winoweho pjeńka, hač Bože kralestwo přińdźe. Mat. 26, 29.
19. A wón wza tón chlěb, dźakowaše so a łamaše a da jón jim a dźeše: To je moje ćěło, kotrež budźe za was date; to čińće k mojemu wopomnjenju. Mat. 26, 26. Mark. 14, 22. 1 Kor. 11, 23.
20. Teho runja wza wón tež tón kelich po tej wječeri a dźeše: Tón kelich je tón nowy zakoń w mojej krej, kotraž za was přelata budźe.]
21. Ale hlaj, ruka mojeho přeradnika je zo mnu za blidom.
22. Čłowski syn derje tam dźe, kaž je wobzanknjene; ale běda temu čłowjekej, přez kotrehož wón přeradźeny budźe.
23. A woni počachu so sami bjez sobu prašeć, kotry by tež bjez nimi był, kiž to činić budźe
24. Zwada so pak tež zběhnu bjez nimi, kotry bjez nimi dyrbjał za najwjetšeho dźeržany być. Mark. 9, 34.
25. Wón pak dźeše k nim: Ći swětni kralojo knježa, a tym mócnym rěkaju miłosćiwi knježa; Mat. 20, 25. Mark. 10, 42.
26. Wam pak nic tak; ale tón wjetši bjez wami dyrbi być jako młódši, a tón wosebniši jako słužomnik. 1 Pětr. 5, 3. 5. 6.
27. Přetož kotry je wjetši? Tón, kiž za blidom sedźi, abo tón, kiž słuži? Njeje temu tak, zo tón, kiž za blidom sedźi? Ja pak sym srjedźa bjez wami jako słužomnik. Mat. 20, 28. Jan. 13, 14. Phil. 2, 7.
28. Wy pak sće wobstajni při mni wostali w mojich spytowanjach; St. 18, 28.
29. A ja chcu wam kralestwo wotkazać, kaž mi mój Wótc wotkazał je; St. 12, 82.
30. So budźeće jěsć a pić za mojim blidom w mojim kralestwje a sedźić na stołach a sudźić te dwanaće Israelske šlachty. Mat. 19, 28.
31. Tón Knjez tež dźeše: Šimanje, Šimanje, hlaj, zatanas je was požadał, zoby was mohł sać jako pšeńcu; 1 Pětr. 5, 8.
32. Ale ja sym prosył za tebje, zo by twoja wěra njepřestała; a hdyž ty so něhdy nakazaš, dha posylń swojich bratrow. Jan. 17; 20: Ps 51, 15.
33. Wón pak dźeše k njemu: Knježe, ja sym hotowy z tobu do jastwa a do smjerće hić.
34. Wón pak dźeše: Pětrje, ja ći praju, kapon dźensa njebudźe zaspěwać, hač ty prjedy tři króć zaprěł sy, zo mje njeznaješ. Mat. 26, 34. Mark. 14, 30. Jan. 13, 38.
35. Wón tež dźeše k nim: Tak často, jako sym ja was pósłał bjez móšnje, bjez wačoka a bjez črijow, sće wy tež hdy nuzu měli? Woni dźachu: Nihdy žanu. Ps.23, 1. Ps. 33, 19. Ps. 34, 10. Mat. 10, 9.
36. Tuž dźeše wón k nim: Ale nětk, štóž móšeń ma, tón wzmi tu samu, teho runja tež wačok. A štóž nima, njech předa swoju drastu a kup sebi mječ.
37. Přetož ja praju wam, zo so hišće na mni dyrbi dokonjeć, štož pisane steji: Wón je bjez złóstnikow rachnowany. Přetož štož wote mnje pisane je, to ma kónc. Jez. 53, 13.
38. Woni pak dźachu: Knježe, hlaj, tu staj dwaj mječej.
39. Wón pak dźeše k nim: Dosć je. A wón dźěše won po swojim wašnju na wolijowu horu. A jeho wučomnicy dźěchu za nim. Mat. 26, 30. Mark. 14, 26. Jan. 18, 1.
40. A hdyž wón tam přińdźe, dźeše wón k nim: Modlće so, zo byšće do spytowanja njepanyli.
41. A wón so wot nich wottorže, tak daloko, jako něhdźe jedyn z kamjenjom doćisnje, a poklaknu na kolena, modleše so Mat. 26, 39.
42. A dźeše: Wótče, chceš-li, dha wzmi tón kelich wote mnje; nic pak moja wola, ale twoja wola so stań.
43. A jandźel z njebjes zjewi so jemu a posylni jeho.
44. A jako wón so ze smjerću bědźeše, modleše wón so nutrnišo. A jeho pót bě jako krawne krjepki, te padachu dele na zemju.
45. A stanywši wot modlitwy přińdźe wón k swojim wučomnikam a namaka jich spicy zrudoby dla;
46. A dźeše k nim: Što spiće? Stańće a modlće so, zo do spytowanja njepanjeće.
47. A jako wón hišće rěčeše, hlaj, tuž přińdźe črjóda, a jedyn wot tych dwanaće, mjenowany Judaš, dźěše prjedy nich a přibliža so k Jezusej, zo by jeho wokošał. Mat. 26, 47. Mark. 14, 413. Jan. 18, 3.
48. Jezus pak dźeše k njemu: Judašo, přeradźiš ty člorózkeho syna z wokošenjom?
49. Jako pak to widźichu ći, kiž wokoło njeho běchu, što to być zechcyše, dźachu woni k njemu: Knježe, dyrbimy my z mječom do nich rubać?
50. A jedyn wot nich rubnu wyšeho měšnika wotročka a wotća jemu jeho prawe wucho. Mat. 26, 51. Mark. 14, 47. Jan. 18, 10.
51. Jezus pak wotmołwi a dźeše: Njechjeno woni tak nětk činja. A wón so jeho wucha dótknu a zahoji jeho.
52. Jezus pak dźeše k wyšim měšnikam a k hejtmanam teho templa a k staršim, kiž na njeho přišli běchu: Wy sće jako na mordarja z mječemi a ze žerdźemi wušli; Mat. 26, 55. Mark. 14, 48.
53. Ja sym wšědnje pola was w templu był, a wy njejsće žaneje ruki na mnje załožili; ale to je ta waša štunda a ta móc teje ćěmnosće. Jan. 7, 30. St. 8, 20.
54. Woni jeho pak zapřijachu a wjedźechu jeho a přiwjedźechu jeho do wyšeho měšnika chěže. Pětr pak dźěše nazdala za nim. Mat. 26, 57. 58. Mark. 14, 53. Jan. 18, 13.
55. A jako pak běchu woheń zaswěćili srjedźa w hrodźe a so wokoło zesydali, synu so Pětr tež bjez nich. Mat. 26, 69.
56. Tuž wuhlada jeho sedźo jena dźowka při swětłym a pohlada runje na njeho a dźeše: A tón běše tež z nim.
57. Wón pak jeho zaprě a dźeše: Zónska, ja jeho njeznaju.
58. A po małej chwili wuhlada jeho druhi a dźeše: Ty sy tež tych samych jedyn. Pětr pak dźeše: Čłowječe, ja njejsym.
59. A po małej chwili, po jenej štundźe, wobtwjerdźi to někajki druhi a dźeše: Zawěrnje, tón běše tež z nim; přetož wón je tež Galilejski.
60. Pětr pak dźeše: Čłowječe, ja njewěm, što ty prajiš. A hnydom, hdyž wón hišće rěčeše, zaspěwa kapon. Mat. 26, 74.
61. A tón Knjez so wobroći a pohlada na Pětra. A Pětr so dopomni teho Knjeza słowa, jako wón k njemu běše prajił: Prjedy dyžli kapon zaspěwa, budźeš ty mje tři króć zaprěć. Mat. 26, 34. 75. Mark. 14, 30. 72. Jan. 13, 38.
62. A Pětr płakaše žałostnje, ducy won.
63. Ći mucy pak, kiž Jezusa dźeržachu, přešpotowachu a bijachu jeho; Jez. 50, 6.
64. A přikrywši jeho bijachu jeho do wobliča a prašachu jeho a dźachu: Hódaj, štó je, kiž će dyri?
65. A wšelke druhe hanjenja ryčachu woni přećiwo njemu.
66. A hdyž dźeń bě, zeńdźechu so starši teho luda, wyši měšnicy a pismawučeni; a wjedźechu jeho před swoju radu, Mat. 27, 1. Mark. 15, 1. Jan. 18, 28.
67. A dźachu: Sy ty Chrystus? powjes nam. Wón dźeše pak k nim: Powěm ja wam runje, wy jo wšak njewěriće; Mat. 26, 63.
68. Prašam pak ja was, dha wy mi njewotmołwiće ani mje tež njepušćiće.
69. Teho dla wot nětk budźe člorózki syn sedźić k prawicy teje mocy Božeje. Mat. 24, 30. Mark. 14, 62.
70. Tuž dźachu woni wšitcy: Sy dha ty tón Syn Boži? Wón pak dźeše k tym samym: Wy jo prajiće; přetož ja sym.
71. Tuž dźachu woni: Što wjazy swědčenja potrjebamy? My smy jo sami z jeho erta słyšeli.
1. A cyła jich zhromadźizna postanu a wjedźeše jeho před Pilata; Mat. 27, 2.
2. Woni počachu pak jeho wobskoržić a dźachu: Na tym my namakamy, zo wón lud zawjedźe a zakazuje, danje chěžorej dawać, a praji, zo wón je Chrystus, tón kral. St. 20, 25.
3. Pilatus pak jeho wopraša a dźeše: Sy ty tych židow kral? Wón wotmołwi jemu a dźeše: Ty jo prajiš. Mat. 27, 11. Mark. 15, 2. Jan. 18, 33.
4. Pilatus pak dźeše k wyšim měšnikam a k ludu: Ja žaneje winy njenamakam na tym čłowjeku.
5. Woni pak ćim bóle wołachu a dźachu: Wón je lud zaměšał, wučiwši tam a sem po wšěm Židowskim kraju, a je w Galilejskej spočał hač sem.
6. Jako pak Pilatus wot Galilejskeje słyšeše, prašeše wón, hač tón čłowjek Galilejski je;
7. A jako wón zrozumi, zo wón pod Herodašowej wyšnosću běše, pósła wón jeho k Herodašej, kotryž tež w tych samych dnjach we Jerusalemje běše. St. 3, 1.
8. Jako pak Herodas Jezusa wuhlada, zwjeseli wón so jara; přetož wón by jeho dawno rad widźił, dokelž wjele wot njeho słyšał běše, a nadźiješe so, zo budźe někajki dźiw wot njeho wohladać. St. 9, 9.
9. A prašeše jeho wšelke; wón pak jemu ničo njewotmołwi.
10. Ći wyši měšnicy pak a pismawučeni stejachu a wobskoržowachu jeho twjerdźe.
11. Ale Herodas ze swojimi wojakami jeho zaspi a měješe jeho za směch a wobleče jeho běłu drastu a pósła jeho zaso k Pilatej.
12. A na tón dźeń buštaj Pilatus a Herodas zaso přećelej bjez sobu; přetož prjedy běštaj wonaj njepřećelej na so.
13. Pilatus pak zawoła tych wyšich měšnikow a druhich wyšich a lud hromadu,
14. A dźeše k nim: Wy sće teho čłowjeka ke mni přiwjedli, jako by wón lud wotwróćał. A hlaj, ja sym jeho před wami přesłyšał a njenamakam na tym čłowjeku teje winy žaneje, kotruž wy jemu dawaće; Mat. 27, 23. Mark. 15, 14. Jan. 18, 38.
15. Ani tež Herodas; přetož ja sym was k njemu pósłał; a hlaj, ničo njeje jemu dowjedźene, štož by smjerće winowate było.
16. Teho dla chcu jeho khoztać a pušćić.
17. Na róčny čas pak dyrbješe wón jim jeneho jateho po wašnju pušćić.
18. Tuž zawoła cyła zhromadźizna a dźeše: Preč z tym a pušćnam Barabbasa. Mat. 27, 22. 23.
19. (Kotryž běše někajkeje zwady a mordarstwa dla, kiž so w měsće stało běše, do jastwa ćisnjeny.)
20. Tuž rěčeše Pilatus zaso k nim a chcyše Jezusa pušćić.
21. Woni wotmołwichu pak a dźachu: Křižuj, křižuj jeho!
22. Wón pak k třećemu dźeše k nim: Što pak je tón złeho činił? Ja žaneje winy teje smjerće na nim njenamakam; teho dla chcu jeho khoztać a pušćić.
23. Ale woni z wulkim wołanjom na nim ležachu, žadajcy, zo by křižowany był. A jich a tych wyšich měšnikow wołanje rozsylni so a přemóže. Jan. 19, 12.
24. Tuž wotsudźi Pilatus, zo by so po jich próstwje stało;
25. A pušći jim teho, kotryž zběžka a mordarstwa dla bě do jastwa ćisnjeny, pře kotrehož woni prošachu; ale Jezusa poda wón jich woli. Mat. 27, 26.
26. Jako woni jeho pak won wjedźechu, zapřijachu woni jeneho, Šimana Cirenskeho, kotryž z pola přińdźe, a połožichu tón křiž na njeho, zo by jón za Jezusom njesł. Mat. 27, 32. Mark. 15, 21. Jan. 19, 17.
27. Sa nim pak dźěše wulka črjóda ludźi a žónskich, kotrež jeho žarowachu a wopłakowachu.
28. Jezus pak so wobroći k nim a dźeše: Wy dźowki z Jerusalema, njepłačće pře mnje, ale płačće same na so a na swoje dźěći.
29. Přetož hlaj, čas budźe přińć, w kotrymž budźe prajene: Zbóžne su te njepłódne a te žiwoty, kiž njejsu ćěšiłe. Jez. 54, 1. Mat. 24, 19.
30. Tehdy budźa počinać prajić k horam: Padajće na nas! a k hórkam: Přikrywajće nas! Jez. 2, 19. Hoz. 10, 8. Zjew. 6, 16. St. 9, 6.
31. Přetož hdyž so to stanje na syrym drjewje, što dha na suchim budźe? 1 Pětr. 4, 17.
32. Buštaj pak tež druhaj dwaj złóstnikaj wuwjedźenaj, zo byštaj z nim skóncowanaj byłaj. Jez. 53, 13. Jan. 19, 18.
33. [A jako pak přińdźechu na to město, kotremuž rěkaju nopowišćo, křižowachu woni jeho tam a teju złóstnikow z nim, jeneho k prawicy a druheho k lěwicy. Mat. 27, 33. Mark. 15, 22.
34. Jezus pak dźeše: Wótče, wodaj jim; přetož woni njewjedźa, što činja. Woni pak rozdźělichu jeho drastu a ćiskachu lós wo nju. Ps. 22, 19. Mat. 27, 35. Mark. 15, 24. Jan. 19, 24.
35. A lud steješe a přihladowaše. Ći wyši pak tež z nimi zaničowachu jeho a dźachu: Druhim je wón pomhał, njech sebi sam pomha, jeli zo wón je tón Chrystus, tón wuzwoleny Boži. Mat. 27, 42.
36. Tež ći wojerscy wotročcy zaničowachu jeho, přistupichu k njemu a podachu jemu kisało,
37. A dźachu: Syli ty tón židowski kral, dha pomhaj sam sebi.
38. Tež běše nad nim pismo napisane z grichiskimi a z łaćonskimi a z hebrejskimi pismikami: Tutón je tón židowski kral. Mat. 27, 37.
39. A jedyn teju złóstnikow, kiž z nim wisaštaj, hanješe jeho a dźeše: Syli ty Chrystus, dha pomhaj sebi a namaj.
40. Tuž wotmołwi tón druhi, poswari jeho a dźeše: A ty so tež njebojiš před Bohom, kiž ty wšak w runym satamanstwje sy?
41. A mój wšak smój po prawym w tym samym,; přetož namaj so prawje dóstanje, štož z našimi skutkami smój zasłužiłaj. Tón pak ničo njezdobneho njeje činił.
42. A dźeše k Jezusej: Knježe, spomń na mnje, hdyž do swojeho kralestwa přińdźeš. Mat. 16, 28.
43. A Jezus dźeše k njemu: Zawěrnje, ja praju ći: Dźensa budźeš ty zo mnu w paradizu.
44. Běše pak wokoło šesteje štundy, a bu ćma po wšej zemi hač do dźewjateje štundy. Mat. 27, 45. Mark. 15, 33.
45. A słónco so zaćmi a zawješk teho templa rostorže so na poł.
46. A Jezus zawoła z wulkim hłosom a dźeše: Wótče, ja poruču swoju dušu do twojeju rukow. A jako wón to běše wurjeknuł, da wón swojeho ducha wot so. Mat. 27, 50. Ps. 31, 6.
47. Jako pak hejtman to widźeše, štož so sta, chwaleše wón Boha a dźeše: Zawěsće, tón čłowjek je prawy był.
48. A wšitcy ludźo, kiž pódla běchu a přihladowachu, jako widźichu, štož so sta, dyrichu na swoju wutrobu a wróćichu so.]
49. Jeho znajomni pak wšitcy stejachu nazdala a te žónske, kotrež běchu za nim z Galilejskeje šłe, hladawši to wšitko widźichu.
50. A hlaj, muž, z mjenom Jozef, radny knjez, kiž běše dobry a bohabojazny muž, Mat. 27, 57. Mark. 15, 43. Jan. 19, 38.
51. Tón njeběše zwolił do jich rady a skutka, běše z Arimathije, ze židowskeho města, kiž tež na Bože kralestwo wočakowaše; St. 2, 25. 38.
52. Tón přišedši k Pilatej prošeše pře to ćěło Jezusowe;
53. A wón wza jo dele, zawali to same do čisteho płatu a połoži jo do wurubaneho rowa, w kotrymž hišće nihdy nichtó njeběše ležał.
54. A běše dźeń teho přihotowanja, a sabat nastawaše. Mat. 27, 62.
55. Te žónske pak přińdźechu za nim, kotrež běchu za nim šłe z Galilejskeje, a wobhladowachu row a kak jeho ćěło połožene bu. St. 8, 2.
56. Wone so pak wróćichu a přihotowachu te wonjace wěcy a žałby. Apšes sabat wone wotpočowachu po přikazni. 2 Mójz. 20, 10.
1. [Ale prěni dźeń po sabaće jara rano přińdźechu wone k rowu a njesechu te wonjace wěcy, kotrež běchu přihotowałe, a tež běchu někotre druhe z nimi. Mat. 28, 1. Mark. 16, 1. Jan. 20, 1.
2. Namakachu pak kamjeń wotwaleny wot rowa;
3. Tuž zańdźechu wone nutř a njenamakachu teho Knjeza Jezusa ćěło.
4. A sta so, jako wo to same we wulkej starosći běchu, hlaj, dha nahle přistupištaj dwaj muskaj k nim we jasnych drastach. Jan. 20, 12. Jap. zk. 1, 10.
5. A wone so stróžichu a pochilichu swoje wobličo k zemi. Tuž dźeštaj wonaj k nim: Što pytaće wy žiweho pola morwych?
6. Wón tu njeje, ale je stanył. Dopomńće so teho, kak wam praješe, jako wón hišće w Galilejskej běše,
7. A dźeše: Čłoróski syn dyrbi do rukow tych hrěšnikow podaty a křižowany być, a na třeći dźeń budźe wón horjestanuć. Mat. 17, 22.
8. A wone so dopomnichu jeho słowow.
9. A wróćichu so zaso wot rowa a připowjedachu to wšitko tym jědnaće a druhim wšitkim.)
10. Běchu pak Marja Madlena a Johanna a Marja, Jakubowa mać, a druhe někotre z nimi, kotrež to tym japoštołam powědachu. St. 8, 2. 3
11. Ale jich słowa so jim zdachu, jako bychu basnički byłe, a njewěrjachu jim.
12. Pětr pak stanu a běžeše k rowu, a nachili so do njeho a wuhlada te rubjane płachty same ležo, a woteńdźe; a dźiwaše so při sebi temu, štož so stało běše.
13. [A hlaj, dwaj wot nich dźěštaj tón samy dźeń do městka, kotrež běše wot Jerusalema šěsćdźesać honow daloko, z mjenom Emmaws. Mark. 16, 12.
14. A ryčeštaj bjez sobu wot teho wšeho, štož so stało běše.
15. A poda so, jako wonaj tak ryčeštaj a so woprašowaštaj bjez sobu, přibližowa so Jezus k nimaj a dźěše z nimaj. Mat. 18, 20.
16. Ale jeju woči běštej dźeržanej, zo jeho njeznaještaj.
17. Wón pak dźeše k nimaj: Kajke su to ryče, kotrež wój ducy bjez sobu mataj a staj zrudnaj?
18. Tuž wotmołwi jedyn, z mjenom Kleophas, a dźeše k njemu: Sy ty tón jenički cuznik we Jerusalemje, kiž by njewědźał, što so w tych dnjach tam stało je?
19. A wón dźeše k nimaj: Kajke? Wonaj pak dźeštaj k njemu: To ždyn wot Jezusa Nacarenskeho, kotryž běše profeta, mócnyw skutkach a słowach, před Bohom a přede wšěm ludom; Mat. 21, 11.
20. Kak jeho naši wyši měšnicy a knježa podali su k satamanstwu teje smjerće a jeho křižowali.
21. My so pak nadźijachmy, zo wón budźe JIzraela wumóž; a přewšo je dźensa třeći dźeń, jako so to stało je.
22. Tež su nas nastróžałe někotre žónske tych našich, kiž su rano pola rowa byłe; Mat. 28, 8. Mark. 16, 10.
23. A jako jeho ćěło njenamakachu, přińdźechu prajuzy, zo su tež widźiłe widźenje tych jandźelow, kotřiž praja, zo je žiwy.
24. A někotři bjez nami dźěchu tam k rowu a namakachu jo tak, kaž žónske prajachu; ale jeho njewidźachu.
25. A wón dźeše k nimaj: O wy hłupeje a lěnjeje wutroby k wěrjenju temu wšitkemu, štož profetojo ryčeli su!
26. Njedyrbješe Chrystus to ćerpić a k swojej krasnosći zańć? Jez. 50, 6.
27. A počinawši wot Mójzasa a wot wšěch profetow wukładowaše jimaj, štož we wšěm pismje wot njeho rěčane bě. 1 Mójz. 3, 15. Ps. 8, 6. 16, 9. 10. 22, 1. Hiob. 19, 25. Jez. 53, 1. Hoz: 6, 1. 2.
28. A woni přibližachu so k temu městku, hdźež dźěchu, a wón činješe, jako by chcył dale hić.
29. A wonaj nuzowaštaj jeho a dźeštaj: Wostań pola nas, dokelž so k wječoru přibližuje a dźeń je so nachilił. A wón dźěše nutř, zo by pola njeju wostał. 1 Mójz. 19, 3.
30. A sta so, jako z nimaj za blidom sedźeše, wza wón tón chlěb, dźakowaše so, łamaše a poda jón jimaj.
31. Tuž buštej jeju woči wotewrjenej, a póznaštaj jeho. A wón so zhubi před nimaj.
32. A wonaj dźeštaj bjez sobu: Njehorješe so naju wutroba w namaj, jako z namaj rěčeše na puću a namaj to pismo wotewri?
33. A wonaj stanyštaj w tej samej štundźe, wróćištaj so do Jerusalema a namakaštaj tych jědnaće zhromadźenych a tych, kiž při nich běchu,
34. Kotřiž dźachu: Tón Knjez je woprawdźe stanył a Šimanej so zjewił. 1 Kor. 15, 4. 5.
35. A wonaj powědaštaj jim, što so na puću stało bě, a kak wón wot njeju póznaty je na tym, jako chlěb łamaše.]
36. [Jako woni pak wot teho ryčachu, steješe Jezus sam srjedźa bjez nimi a dźeše k nim: Měr budź z wami! Mark. 16, 14. Jan. 20, 19.
37. Woni so pak stróžichu a bojachu so, pomysliwši sebi, zo ducha widźa.
38. A wón dźeše k nim: Što sće tak nastróženi? a čoho dla so tajke mysle zběhaju we wašich wutrobach? Mark. 4, 40.
39. Wohladajće mojej rucy a mojej nocy, ja sym sam tudy; dótkajće so mje a hladajće; přetož duch nima ćěła ani kosće, jako wy widźiće, zo ja mam. 1
40. A hdyž wón to prajił běše, pokaza jim rucy a nocy.]
41. Jako woni pak hišće njewěrjachu před wjesołosću a so dźiwachu, dźeše wón k nim: Maće tu što jěsć?
42. A woni podachu jemu kruch pječeneje ryby a płast mjeda. Jan. 21;, 10.
43. A wón je wza a jědźiše před nimi,
44. A dźeše k nim: To su te ryče, kotrež ja k wam rěčał sym, jako hišće pola was běch, zo wšitko dyrbi dopjelnjene być, štož wote mnje pisane je w Mójzasowym zakonju a w profetach a w psalmach.
45. Tehdy wotewri wón jim rozum, zo bychu pismo zrozumili,
46. A dźeše k nim: Tak je pisane a tak dyrbješe Chrystus ćerpić a na třeći dźeń horjestanuć wot morwych, Scht. 27. Ps. 22, 7. 16.
47. A dać prědować w swojim mjenje pokutu a hrěchow wodaće bje wšěmi ludźimi a započeć we Jerusalemje.
48. Wy pak sće teho wšitkeho swědkojo.
49. A hlaj, ja chcu pósłać to slubjenje swojeho Wótca na was. Wy pak wostańće w měsće Jerusalemje, hač budźeće woblečeni z mozu z wysokosće. Jan. 15, S6. St. 1s6, 7. Jap. zk. 1, 4.
50. [Wón wuwjedźe jich pak won hač do Bethanije a pozběže swojej rucy horje a požohnowa jich. Jap. zk. 1, 12.
51. A sta so, jako wón jich požohnowa, pušći wón so wot nich a bu horje zběhnjeny do njebjes. Mark. 16, 19. Jap. zk. 1, 9
52. A woni modlachu so k njemu a wróćichu so zaso do Jerusalema z wulkej wjesołosću;
53. A běchu stajnje w templu, česćachu a chwalachu Boha. (Hamjeń.)]
1. [W spočatku bě to słowo, a to słowo bě pola Boha, a Bóh bě to słowo. 1 Mójz. 1, 1. 1 Jan. 1, 1. 2. St. 5, 20.
2. To same běše w spočatku pola Boha. Přisł. 8, 22.
3. Wšitke wěcy su přez to same činjene, a bjez teho sameho njeje ničo sčinjene, štož činjene je. Ps. 33, 6. Kol. 1, 16. 17. Hebr. 1, 2.
4. W nim bě žiwjenje, a to žiwjenje bě čłowjekow swětło. St. 5, 26. St. 12, 46.
5. A to swětło swěćeše w ćěmnosći, a ćěmnosć njeje jo zapřijała.] St. 8, 12. St. 9, 5. St. 12, 46.
6. [Čłowjek bě wot Boha pósłany, z mjenom Jan; Mat. 3, 1. St. 11, 10. Mark. 1, 2. Luk. 3, 3.
7. Tón přińdźe na swědčenje, zo by swědčił wot teho swětła, zo bychu wšitcy přez njeho wěrili.
8. Tón samy njebě to swětło, ale zo by wón swědčił wot teho swětła.
9. To bě to prawe swětło, kotrež wšitkich ludźi rozswěći, kiž do swěta přińdu. St. 12, 46.
10. Wón bě na swěće, a swět je přez njeho sčinjeny; a swět jeho njepózna. 1 Msójz. 1, 1. Hebr. 1, 2. St. 11, 3.
11. Wón přińdźe do teho swojeho, a ći swoji jeho horje njewzachu.
12. Kaž wjele pak jeho horje wzachu, tym da wón móc, zo bychu Bože dźěći byli, kotřiž do jeho mjena wěrja; Rom. 8, 15. Gal. 3, 26.
13. Kiž njejsu z krwě ani z wole teho ćěła ani z wole jeneho muža, ale wot Boha su narodźeni. St. 3, 5. 1 Jan. 5, 4. Jak. 1, 18.
14. A to słowo sčini so ćěło a bydleše bjez nami, a my widźichmy jeho krasnosć, jako krasnosć teho jeničkeho narodźeneho Syna wot Wótca, połne hnady a prawdy.] Jez. 7, 14. Mat. 1, 16. Luk. 1, 31. Jez. 40, St. 2, 7. 5. Mat.17,2. 2 Pětr.1,16.17. Jez. 60,1.
15. [Jan swědči wot njeho, woła a praji: Tón běše, wot kotrehož ja prajił sym, zo budźe po mni přińć a je prjedy mje był; přetož wón běše prědniši, dyžli ja. Mat. 3, 11. Mark. 1, 7.
16. A z jeho połnosće smy Jan swědči (St. 1.) swj. Jana. wo Chrystusu. 133 my wšitcy brali hnadu za hnadu. St. 3, 34. Kol. 1, 19. St. 2, 9.
17. Přetož tón zakoń je přez Mójzasa daty; ale ta hnada a prawda je přez Jezom Chrysta so stała. 2 Mójz. 20, 1.
18. Nichtó njeje nihdy Boha widźił; tón jenički narodźeny Syn, kiž we Wótca klinje je, tón je nam to same wupowědał. 2 Mójz. 33, 20. 1 Jan. 4, 19. 1 Tim. 6, 16. Jan. 6, 46. Luk. 10, 22.
19. [A to je to swědčenje Janowe, jako ći Židźa pósłachu z Jerusalema měšnikow aLepitow, zo bychu jeho woprašeli: Štó sy ty? St. 5, 33.
20. A wón pózna a njezaprě; a wón pózna: Ja njejsym Chrystus. St. 3, 28.
21. A woni woprašachu jeho: Što dha? Sy ty Elias? A wón dźeše: Ja njejsym. Sy ty profeta? A wón wotmołwi: Ně. 5 Mójz. 18, 15. Mat. 16, 14.
22. Tuž dźachu woni k njemu: Štoha dha sy ty? zo my wotmołwjenje damy tym, kotřiž nas pósłali su. Štoha prajiš ty sam wot sebje?
23. Wón dźeše: Ja sym prědaŕzki hłós w pusćinje: Přihotujće puć teho Knjeza, jako profeta Jezajas prajił je. Jez. 40, 3. Mat. 3, 3. Mark. 1, 3. Luk. 3, 4.
24. A ći, kiž pósłani běchu, běchu wot Farizejskich,
25. A prašachu jeho a dźachu: Čoho dla dha kšćiš ty, hdyž njejsy Chrystus ani Elias ani profeta?
26. Jan wotmołwi jim a dźeše: Ja křću z wodu; ale wón je srjedźa bjez was stupił, kotrehož wy njeznajeće. Mat. 3, 11. Mark. 1, 7. Luk. 3, 16.
27. Tón je, kiž po mni přińć budźe, kotryž prjedy mje był je, kotrehož črijowe rjemješki ja njejsym doztojny roswjazać.] St 3,26.
28. To so sta w Bethabara, tamnu stronu Jordana, hdźež Jan kšćiše. St. 10, 40.
29. Na druhi dźeń wuhlada Jan Jezusa, zo k njemu dźe, a dźeše: Hlaj, to je Bože jehnjo, kotrež teho swěta hrěchi njese. Št. 36. 2 Mójz. i2, 3.
30. Tón je, wot kotrehož ja wam prajił sym, zo za mnu přińdźe muž, kotryž prjedy mje był je; přetož wón běše prědniši, dyžli ja. Št. 15.
31. A ja jeho njeznajach; ale zo by wón zjawny był we Israelu, teho dla sym ja přišoł křćić z wodu. St. 7, 4.
32. A Jan dale swědčeše a dźeše: Ja widźich, zo tón Duch dele lećeše jako hołb z njebjes a wosta na nim. Mat. 3, 16. Mark. 1, 10. Luk. 3, 21. 22.
33. A ja jeho njeznajach; ale tón, kiž mje pósła, zo bych z wodu křćił, tón samy dźeše mi: Na kimž budźeš widźeć teho Ducha dele lećić, a zo wón na nim wostanje, tón samy je, kotryž ze swjatym Duchom kšćije. Jap. sk. 1, 5.
34. A ja widźich to a swědčach, zo tón je Boži Syn.
35. [Nazajtra steješe zaso Jan a z nim dwaj wot jeho wučomnikow;
36. A jako wón Jezusa wuhlada chodźo, dźeše wón: Hlaj, to je Bože jehnjo. Št. 20.
37. A taj dwaj jeho wučomnikow słyšeštaj jeho ryčo a dźěštaj za Jezusom.
38. Jezus so pak wobroći a widźeše, zo wonaj za nim dźetaj, a dźeše k nimaj: Što pytataj? Wonaj pak dźeštaj k njemu: Rabbi (to je přełožene: mištrje), hdźe sy na hospodźe?
39. Wón dźeše k nimaj: Pójtaj a hladajtaj. Wonaj teho dla pšińdźeštaj a hladaštaj, hdźe wón na hospodźe je, a woztaštaj tón samy dźeń pola njeho. Běše pak wokoło dźesateje štundy.
40. Jedyn wot teju dweju, kiž to wot Jana słyšeštaj a za Jezusom dźěštaj, běše Handrij, tón bratr Šimana Pětra. Mat. 4, 18.
41. Tón samy namaka najprjedy swojeho bratra Šimana a praji k njemu: My smy teho Mesiasa namakali (to je přełožene: tón žałbowany). Mat. 4, 18.
42. A wjedźeše jeho k Jezusej. Jako jeho pak Jezus wuhlada, dźeše wón: Ty sy Šiman, Jonasowy syn; tebi dyrbja Kephas rěkać (to je přełožene: Pětr). Mat. 16, 18.
43. Na druhi dźeń chcyše Jezus do Galilejskeje ćahnyć; a namaka Philippa a praji k njemu: Pój za mnu.]
44. Philippus pak běše z Bethzaidy, z teho města Handrijoweho a Pětroweho.
45. [Philippus namaka Nathanaela a praji k njemu: My smy teho namakali, wot kotrehož Mójzas w zakonju a profetojo su pisali, Jezusa, Jozefoweho syna z Nacareta. 1 Mójz. 49, 10. 5 Mójz. 18, 18. Jez.7, 14. St. 40, 11. St. 53, 2. Jer. 23, 5. Ez. 34, 23. Dan. 9, 24. Mat. 2, 23.
46. A Nathanael praji k njemu: Što móže z Nacareta dobreho přińć? Rjeknu k njemu Philippus: Pój a wohladaj. St. 7, 41.
47. Jezus widźeše, zo Nathanael k njemu dźe, a praji wot njeho: Hlaj, to je prawy Israelski, w kotrymž žane jebanje njeje. Ps. 32,2
48. Nathanagel praji k njemu: Kak ty mje znaješ? Jezus wotmołwi a dźeše k njemu: Prjedy dyžli će Philippus zawoła, figowcom běše, ja će widźich. hdyž ty pod
49. Nathanael wotmołwi a praji k njemu: Rabbi, ty sy Syn Boži, ty sy tón kral Israelski. St. 6, 69. Mat. 16, 16. Mark. 8, 29.
50. Jezus wotmołwi a dźeše k njemu: Dokelž ja ći sym rjeknył, zo ja će widźił sym pod figowcom, dha wěriš; ty budźeš hišće wjetše wěcy widźeć, dyžli te.
51. Tež dźeše wón k njemu: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Wot nětk budźeće widźeć njebjo wotewrjene a Božich jandźelow horje a dele přińć na člorózkeho syna.] 1 Mójz. 28, 12. St. 35, 1. St. 48, 3.
1. [A na třećim dnju bě kwas w Kana Galilejskej; a Jezusowa mać běše tam.
2. Jezus pak a jeho wučomnicy běchu tež na kwas prošeni.
3. A jako wina pobrachnu, dźeše ta mać Jezusowa k njemu: Wina nimaju.
4. Jezus dźeše k njej: Zónska, što mam ja z tobu? Moja štunda hišće njeje přišła. 2 Sam. 16, 10.
5. Jeho mać dźeše k słužomnikam: Štož wón wam praji, to čińće. 1 Mójz. 41, 55.
6. Běchu pak tam šěsć kamjeńtne wódne korta stajene, po wašnju židowskeho čizćenja, a dźěchu do kóždeho dwě abo tři měry. Mat. 7, 3.
7. Jezus praješe k nim: Nalijće te wódne korta z wodu. A woni je nalachu hač do wjercha.
8. A wón dźeše k nim: Cžeŕpajće nětk a přinjesće brašzy. A woni přinjesechu.
9. Jako pak braška wopta to wino, kotrež běše woda było, a njewědźeše, z wotkal je (ći słužomnicy pak wědźachu, kiž wodu čeŕpali běchu), zawoła braška nawoženju,
10. A dźeše k njemu: Kóždy dawa při prjódku dobre wino, a hdyž so su napili, tehdy to słabše; ty sy to dobre wino hač sem zkhowałŕ. 1 Mójz. 43, 34. Hag. 1, 6.
11. To je prěni zejch, kotryž Jezus sčini w Kana Galilejskej a zjewi swoju krasnosć. A jeho wučomnicy wěrjachu do njeho.]
12. Potom ćehnješe wón dele do Kapernauma, wón, jeho mać, jeho bratřa a jeho wučomnicy; a njepobychu tam dołho.
13. A Židow jutry běchu blisko, a Jezus ćehnješe horje do Jerusalema,
14. A namaka w templu sedźo, kotřiž woły a wowcy a hołbje předawachu, a tych pšeměnjerjow. Mat. 21, 12. Mark. 11, 15.
15. A wón sčini krjud wot štrykow a wuhna wšitkich z teho templa, tež wowcy a woły, a rossypa pšeměnjerjam te pjenjezy a zwróći blida;
16. A dźeše k tym, kotřiž hołbje předawachu: Znošće te wěcy preč a nječińće z mojeho Wótca doma kupny dom.
17. Jeho wučomnicy pak spomnichu na to, štož pisane steji: Ta surowosć wo twój dom je mje zežrała. Ps. 69, 11.
18. Tuž wotmołwichu teho dla Židźa a dźachu k njemu: Kajki zejch ty nam pokažeš, zo ty to činić móžeš?
19. Jezus wotmołwi a dźeše k nim: Roswalće tón templ, a w třoch dnjach chcu ja jón zaso stajić. Mat. 26, 61. St. 27, 40. Mark. 14, 58. St. 15, 29.
20. Tuž dźachu židźi: Tón templ je w šěsć a štyrcyći lětach natwarjeny; a ty chceš tón samy w třoch dnjach stajić?
21. Wón pak rěčeše wot templa swojeho ćěła. Kol. 2, 9.
22. Jako wón pak wot morwych běše horje stanył, spomnichu jeho wučomnicy na to, zo wón to prajił běše; a wěrjachu temu pismu a słowu, kotrež Jezus běše rěčał. Luk. 24, 8. Ps. 16, 10.
23. Jako wón pak běše we Jerusalemje na jutrach na róčnym dnju, wěrješe jich wjele do jeho mjena, widźiwši jeho dźiwy, kotrež wón činješe.
24. Ale Jezus so jim njedowěri; přetož wón wšitkich znaješe,
25. A njepotrjebaše, zo by jemu štó swědčił wot čłowjeka; přetož wón wjedźeše derje, što w čłowjeku běše. Ps. 7, 10.
1. [Čłowjek pak běše wot Farizejskich, z mjenom Nikodemus, wyši bjez židami; St. 7, 50. St. 10, 39.
2. Tón přińdźe k Jezusej w nocy a dźeše k njemu: Mištrje, my wěmy, zo ty sy za wučerja wot Boha přišoł; přetož nichtó njemóže te dźiwy činić, kotrež ty činiš, chiba zo by Bóh z nim był.
3. Jezus wotmołwi a dźeše k njemu: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju ći: Jeli zo so štó z noweho njenarodźi, njemóže wón Bože kralestwo wohladać.
4. Nikodemus dźeše k njemu: Kak so móže čłowjek narodźić, hdyž stary je? Móže wón tež zaso do swojeho maćerneho žiwota hić a so narodźić?
5. Jezus wotmołwi: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju ći: Jeli zo so štó njenarodźi z wody a z ducha, dha wón njemóže do Božeho kralestwa přińć. Ez. 36, 25—27. Eph. 5, 26. Hebr. 10, 22.
6. Štož so wot ćěła je narodźiło, to je ćěło; a štož so wot ducha je narodźiło, to je duch. 1 Mójz. 5, 3. Rom. 3, 23.
7. Njedźiwaj so, zo ja tebi prajił sym: Wy dyrbiće so z noweho narodźić.
8. Wětr duje, hdźež chce, a jeho šumjenje słyšiš ty; ale ty njewěš, z wotkal wón pšikhadźa a hdźe wón dźe. Tak je kóždy, kiž so z ducha narodźił je. Prěd. 11, 5.
9. Nikodemus wotmołwi a dźeše k njemu: Kak móže so to stać? Ez. 36, 26.
10. Jezus wotmołwi a dźeše k njemu: Sy ty mištr we Israelu a njewěš to?
11. Zawěrnje, zawěrnje, ja praju ći: Myrěčimy, štož my wěmy, a swědčimy, štož my widźili smy; a wy njewozmjeće naše swědčenje horje. St. 7, 16. St. 8, 26. 28.
12. Njewěriće wy, hdyž wam wot zemjacych wěcow praju; kak dha byšće wěrili, hdy bych wam wot njebjezkich wěcow prajił? Kn. mudr. 9, 16.
13. A nichtó njeztupi do njebjes, chiba tón, kotryž z njebjes dele přišoł je, tón člorózki syn, kiž w njebjesach je. St. 6, 62. Eph. 4, 9.
14. A kaž Mójzas hada je w pusćinje powyšił, tak dyrbi člorózki syn powyšeny być, 4 Mójz. 21, 8. 9.
15. So bychu wšitcy, kiž do njeho wěrja, zhubjeni njebyli, ale wěčne žiwjenje měli.] Mark. 16, 16. Luk. 19, 10.
16. [Přetož tak je Bóh tón swět lubował, zo wón swojeho jeničkeho narodźeneho Syna dał je, zo bychu wšitcy, kiž do njeho wěrja, zhubjeni njebyli, ale wěčne žiwjenje měli. St. 15, 13. 1 Jan. 4, 9. St. 3, 16. Rom. 5, 8. St. 8, 32.
17. Přetož Bóh njeje swojeho Syna do swěta pósłał, zo by wón swět sudźił, ale zo by swět přez njeho zbóžny był. St. 9, 39.
18. Štóž do njeho wěri, tón njebudźe sudźeny; štóž pak njewěri, tón je hižom sudźeny; přetož wón njeje wěrił do mjena teho jeničkeho narodźeneho Syna Božeho. St. 5, 24. St. 6, 40. 47.
19, To je pak tón sud, zo to swětło je do swěta přišło; a ludźo lubowachu tu ćěmnosć bóle, dyžli swětło; přetož jich skutki běchu złe. St. 1, 5. 9.
20. Štóž złe čini, tón hidźi swětło a njepřińdźe na swětło, zo bychu jeho skutki štrafowane njebyłe; Eph. 5, 13.
21. Štóž pak prawdu čini, tón přińdźe na swětło, zo bychu jeho skutki zjawne byłe; přetož wone su w Bosy činjene. Eph. 5, 8. 9.
22. Potom přińdźe Jezus a jeho wučomnicy do židowskeje zemje a wosta tam z nimi a kšćiše. St. 4, 1. 2.
23. Jan pak tež hišće kšćiše we Enonje, blisko při Salimje, přetož tam běše wjele wody; a woni pšikhadźachu a dachu so křćić; 1 Sam. 9, 4.
24. Přetož Jan hišće njeběše do jastwa połoženy. Mat. 14, 3. Luk. 3, 19. 20.
25. A zběhnu so teho dla woprašenje bjez Janowymi wučomnikami ze Židami wo wučisćenje;
26. A přińdźechu k Janej a dźachu k njemu: Rabbi, tón, kiž z tobu běše za Jordanom, wot kotrehož ty swědčeše, hlaj, tón kšći, a wšitcy du k njemu. Mat. 3, 11.13.
27. [Jan wotmołwi a dźeše: Čłowjek sebi ničo wzać njemóže, chiba zo budźe jemu date z njebjes. St. 19, 11.
28. Wy sami sće mi swědkojo, zo ja sym powědźił, zo njejsym Chrystus, ale zo sym prjedy njeho pósłany. St. 1, 20. 30.
29. Štóž ma njewjeztu, tón je nawoženja. Tón přećel pak nawoženjowy steji a posłucha na njeho a zwjeseli so wysocy teho nawoženjoweho hłosa dla. Ta sama moja wjesełosć je teho dla dopjelnjena.
30. Wón dyrbi rozć, ja pak dyrbju wotbjerać.] 2 Sam. 3, 1.
31. Štóž z wysoka přińdźe, tón je na wšitkich. Štóž wot zemje je, tón je wot zemje a rěči wot zemje; štóž z njebjes přińdźe, tón je na wšitkich; St. 8, 23.
32. A štož je widźił a słyšał, to wón swědči; ale jeho swědčenje žadyn horje njewozmje. St. 5, 19. St. 8, 26. 28.
33. Štóž pak jeho swědčenje horje wozmje, tón zazygluje, zo Bóh prawy je.
34. Přetož kotrehož Bóh pósłał je, tón rěči Bože słowa; přetož Bóh njedawa teho Ducha po měrje. Ps. 45, 3. 8.
35. Wótc ma Syna lubo a je jemu wšitko do jeho ruki dał. Mat. 11, 27.
36. Štóž do teho Syna wěri, tón ma wěčne žiwjenje. Štóž pak temu Synej njewěri, tón njebudźe žiwjenje widźeć, ale tón hněw Boži wostanje nad nim. St. 3, 18. Mat. 16, 16.
1. Jako teho dla tón Knjez pózna, zo Farizejscy běchu słyšeli, kak Jezus wjazy wučomnikow činješe a kšćiše, dyžli Jan, St. 3, 22. 26.
2. (Hač runje Jezus sam njekšćiše, ale jeho wučomnicy),
3. Wopušći wón tu židowsku zemju a woteńdźe wospjet do Galilejskeje.
4. Wón dyrbješe pak pšeńć přez Samariu.
5. [Tuž přińdźe wón do Samariskeho města, kotremuž Sichar rěkachu, blisko při fórwarku, kotryž Jakub swojemu synej Jozephej běše dał. 1 Mójz. 48, 22. Joz. 24, 32.
6. Tam pak běše Jakubowa studnja. Teho dla, jako Jezus běše wustał wot khodźenja, synu wón so tak na tu studnju; a běše wokoło šesteje štundy.
7. Tuž přińdźe žónska ze Samarije wodu čerpać. K tej samej rjeknu Jezus: Daj mi so napić.
8. Přetož jeho wučomnicy běchu do teho města wotešli, zo bychu jědźe nakupili.
9. Praji teho dla ta Samaraska žónska k njemu: Kak zo ty wote mnje žadaš so napić, kiž ty wšak Žid sy, a ja sym Samaraska žónska? Přetož židźi nimaju žaneho towarstwa ze Samariskimi.
10. Jezus wotmołwi a dźeše k njej: Hdy by ty wjedźiła tón dar Boži a štó tón je, kiž k tebi praji: Daj so mi napić, dha by ty jeho prosyła, a wón by tebi dał žiwu wodu. St. 7, 38. 309.
11. Praji k njemu ta žona: Knježe, wšak nimaš, z čimž by sebi načeŕpał, a ta studnja je hłuboka; z wotkal dha maš tu žiwu wodu?
12. Sy ty wjazy, dyžli naš wótc Jakub, kiž nam tu studnju je dał, a wón je sam z njeje pił a jeho dźěći a jeho skót?
13. Jezus wotmołwi a dźeše k njej: Kóždy, kiž pije tu wodu, temu so zaso pić chce; St. 6, 58.
14. Štóž so pak teje wody napije, kotruž ja jemu dam, temu so wěčnje pić njezechce; ale ta woda, kotruž ja jemu dać budu, ta budźe w nim studnja teje wody, kotraž so do wěčneho žiwjenja žórli. St. 6, 27. St. 7, 38. 30.
15. Praji ta žona k njemu: Knježe, daj mi tu samu wodu, zo by so mi pić nochzyło, a zo bych hew chodźić njetrjebała čerpać.)
16. Jezus praji k njej: Dźi, zawołaj swojeho muža a přińdź sem.
17. Ta žona wotmołwi a dźeše k njemu: Ja nimam muža. Praji tej samej Jezus: Ty sy prawje rěčała: Ja nimam muža.
18. Přetož pjeć mužow sy měła, a kotrehož nětk maš, njeje twój muž; to sy ty prawje rěčała.
19. [Ta žona praji k njemu: Knježe, ja widźu, zo ty profeta sy. ((St. 6, 14.))
20. Naši wótcojo su so na tutej horje k Bohu modlili; a wy prajiće, zo we Jerusalemje je to město, hdźež so zaleži modlić. 5 Mójz. 12, 5. 6. 11. 1 Kral. 8, 29.
21. Jezus praji k njej: žona, wěr mi, štunda dźe, zo wy ani na tutej horje, ani we Jerusalemje so njebudźeće k Wótcu modlić.
22. Wy so modliće a njewěsće k čomu; my so modlimy a wěmy k čomu; přetož ta zbóžnosć přińdźe wot židow. 2 Kral. 17, 20. Jez. 2, 32. Mat. 20, 22. Luk. 24, 47.
23. Ale štunda dźe, a je nětk, zo ći prawi modlerjo so budźa k temu Wótcu modlić w duchu a w prawdźe; přetož Wótc tež tajkich hlada, kotřiž bychu so k njemu tak modlili.
24. Bóh je Duch, a ći, kotřiž so k njemu modla, dyrbja w duchu a w prawdźe so k njemu modlić. 2 Kor. 3, 17.
25. Praji ta žona k njemu: Ja wěm, zo Mesias přińdźe, kotremuž rěkaju Chrystus; hdyž tón samy přińć budźe, budźe wón nam wšitko připowědać. St. 1, 41.
26. Jezus dźeše k njej: Ja sym tón, kiž z tobu rěču. St. 8, 25. St. 9, 37.
27. A w tym přińdźechu jeho wučomnicy a dźiwachu so, zo wón z tej žonu rěčeše. A wšak žadyn njerjeknu: Wo čo prašeš? abo: Što rěčiš z njeju?
28. Tuž wostaji ta žona swój karan stejo a woteńdźe do teho města a dźeše k tym ludźom:
29. Pójće, wohlejće čłowjeka, kiž mi je powědźił wšitko, štož sym činiła, hač wón njeje Chrystus?
30. Tuž wuńdźechu woni z teho města a přińdźechu k njemu.]
31. A w tym času prošachu jeho ći wučomnicy a dźachu: Rabbi, pojěs.
32. Wón pak dźeše k nim: Ja mam jědź pojěsć, wo kotrejž wy njewěsće. Št. 34. Ps. 19, 11.
33. Tuž dźachu wučomnicy bjez sobu: Je jemu štó jěsć přinjesł?
34. [Jezus dźeše k nim: Moja jědź je ta, zo bych činił tu wolu teho, kiž mje pósłał je, a zo bych dokonjał jeho skutk. St. 5, 30.
35. Njeprajiće wy sami, zo hišće štyri měsacy su, a přińdu žně? Hlaj, ja praju wam: Pozběhńće swojej woči a pohladajće do pola; přetož wono so hižom běli k žnjam. Mat. 9, 37. Luk. 10, 2.
36. A štóž žně, bjerje mzdu a zhromadźuje wužitk k wěčnemu žiwjenju, tak zo bychu so hromadźe zradowali, tón, kiž rossywa, a tón, kiž žně. Hebr. 11, 40.
37. Přetož tudy je to přisłowo wěrne: Druhi syje, a druhi žně.
38. Ja sym was pósłał k žnjeću to same, štož wy njejsće dźěłali; druzy su dźěłali, a wy sće do jich dźěła přišli.]
39. Wjele pak Samariskich z teho sameho města wěrjachu do njeho, teje žony ryče dla, kotraž swědčeše: Wón je mi powědźił wšitko, štož sym činiła.
40. A jako ći Samarizzy k njemu přińdźechu, prošachu woni jeho, zo by pola nich wostał; a wón pobu tam dwaj dnjej.
41. A wjele wjazy jich wěrješe jeho słowa dla;
42. A k tej žonje dźachu woni: My wěrimy nětk dale nic twojeje ryče dla; přetož my smy sami słyšeli a póznali, zo tón je zawěrnje Chrystus, teho swěta zbóžnik. St. 17, 8.
43. Ale po tymaj dwěmaj dnjomaj wuńdźe wón wot tudy a woteńdźe do Galilejskeje; Mat. 4, 12.
44. Přetož wón sam, Jezus, swědčeše, zo profeta domach česć nima. Mat. 13, 57. Mark. 6, 4. Luk. 4, 24.
45. Jako wón teho dla do Galilejskeje přińdźe, wzachu jeho ći Galilejscy horje, kiž běchu widźili wšitko, štož wón we Jerusalemje přez tón róčny čas běše činił; přetož woni běchu tež na tón róčny čas přišli.
46. Jezus pak přińdźe zaso do Kana Galilejskeje, hdźež wón běše z wody wino sčinił. St. 2, 1. 9.
47. A někajki kralowski běše, teho syn ležeše chory w Kapernaumje. Jako tón słyšeše, zo Jezus ze Židowskeje přišoł bě do Galilejskeje, dźěše wón k njemu a prošeše jeho, zo by dele přišoł a wustrowił jeho syna; přetož wón běše na smjerć chory.
48. Dha dźeše Jezus k njemu: Hdyž wy zejchi a dźiwy njewidźiće, dha wy njewěriće. St. 2, 18. i Kor. 1, 22.
49. Tón kralowski dźeše k njemu: Knježe, pój dele, prjedy dyžli moje dźěćo wumrě.
50. Jezus dźeše k njemu: Dźi, twój syn je žiwy. Tón čłowjek wěrješe temu słowu, kotrež Jezus k njemu rjeknu, a dźěše. 1 Kral. 17, 23.
51. A jako wón dele dźěše, zetkachu jeho jeho wotročcy, připowjedachu jemu a dźachu: Twój hólc je žiwy.
52. Teho dla wobhonjowaše wón wot nich tu štundu, w kotrejž so z nim bě polěpšało. A woni dźachu k njemu: Wčera w sedmej štundźe wopušći jeho ta zymna.
53. Tuž pózna tón nan, zo je prawje w tej štundźe było, w kotrejž Jezus jemu prajił běše: Twój syn je žiwy. A wón wěrješe ze swojim cyłym domom.
54. To je pak zaso druhi zejch, kotryž Jezus sčini, hdyž wón ze Židowskeje do Galilejskeje přińdźe.
1. Potom běše róčny dźeń tych Židow, a Jezus ćehnješe horje do Jerusalema. 3 Mójz. 23, 2.
2. We Jerusalemje je pak při wowčich wrotach hat, temu rěkaju po hebrejskej rěči Bethezda, a ma pjeć pšitwarkow;
3. W tych ležeše wjele chorych, slepych, chromych, suchich, kiž čakachu, hdy by so ta woda hnuła;
4. Přetož jandźel stupi dele w swojim času do teho hata a zmući tu wodu. Kotryž potom prěni, hdyž ta woda bě zmućena, nutř lězeše, tón bu čerstwy, z kajkežkuli khorozću wón wobdaty běše.
5. [Tam pak běše jedyn čłowjek wósom a třiceći lět chory ležał.
6. Jako Jezus teho sameho wuhlada ležazeho a zrozumi, zo wón hižom přez dołhi čas běše ležał, praji wón k njemu: Chceš strowy być?
7. Tón chory wotmołwi jemu: Knježe, ja nimam čłowjeka, hdyž ta woda budźe zmućena, kiž mje do hata by pušćił; ale hdyž ja přińdu, dha druhi hižom prjedy mje do njeje stupa.
8. Jezus praji k njemu: Stań, wzmi swoje poslešćo a chodź!
9. A hnydom bu tón čłowjek čerstwy a wza swoje poslešćo a chodźeše. Běše pak sabat tón samy dźeń. St. 9, 14.
10. Dźachu teho dla židźi k temu, kiž běše wotchorił: Dźens je sabat, tebi so njesłuša to poslešćo nosyć. Jer. 17, 21. Luk. 6, 2.
11. Wón wotmołwi jim: Tón, kiž mje wustrowi, tón samy dźeše ke mni: Wzmi swoje poslešćo a chodź.
12. Tuž prašachu woni jeho: Štó je tón čłowjek, kotryž k tebi dźeše: Wzmi swoje poslešćo a chodź?
13. Tón pak, kiž běše wustrowjeny, njewědźeše, štó by wón był; přetož Jezus běše wustupił, jako tak wjele luda na tym samym měsće běše.
14. Potom namaka jeho Jezus w templu a dźeše k njemu: Hlaj, ty sy wočerstwił; njezhrěš dale wjazy, zo by so tebi ničo hórše njeztało. St. 8, 11.
15. Tón čłowjek woteńdźe a powědaše židam, zo je Jezus, kotryž jeho je čerstweho sčinił.
16. A teho dla pšezćěhachu židźi Jezusa a pytachu jeho morić, zo wón to běše činił na sabaće.
17. Jezus jim pak wotmołwi: Mój Wótc hač nětk do teho časa dźěła, a ja dźěłam tež. St. 14, 10. St. 9, 4.
18. Teho dla stejachu židźi ćim bóle za nim, zo bychu jeho morili, dokelž wón nic jeno sabat łamaše, ale tež praješe, zo Bóh je jeho Wótc, a činješe so sam Bohu runy.]
19. Tuž wotmołwi Jezus a dźeše k nim: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Tón Syn ničo njemóže sam wot sebje činić, chiba štož wón widźi, zo Wótc čini; přetož štož tón samy čini, to čini runje tež tón Syn. St. 3, 11. 32.
20. Tón Wótc ma pak Syna lubo a pokazuje jemu wšitko, štož wón čini; a budźe jemu hišće wjetše skutki pokazać, tak zo byšće wy so dźiwali. St. 1, 3.
21. Přetož jako tón Wótc morwych zbudźi a žiwych čini; tak tež tón Syn žiwych čini, kotrychž chce.
22. Přetož tón Wótc nikoho njesudźi, ale wšitkón sud je wón temu Synej dał; Ps. 72, 1. Mat. 11, 27. 28. Jap. sk. 17, 31.
23. Tak zo bychu wšitcy teho Syna čezćili, jako teho Wótca čezća. Štóž Syna nječesći, tón ani Wótca nječesći, kotryž jeho pósłał je. 1 Jan. 2, 23.
24. Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Štóž moje słowo słyši a wěri temu, kiž mje pósłał je, tón ma wěčne žiwjenje a njepřińdźe na sudźenje, ale wón je wot smjerće k žiwjenju so pšećišćał. St. 3, 18. 36. St. 6, 40. 47. St. 8, 51., Rom. 8, 24. 1 Jan. 3, 14.
25. [Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Štunda přińdźe a je hižom nětk, zo morwi budźa hłós teho Syna Božeho słyšeć; a kotřiž jón budźa słyšeć, ći budźa žiwi. St. 11, 43. 44.
26. Přetož runje jako tón Wótc ma to žiwjenje sam w sebi, tak wón je tež temu Synej podał, zo by wón to žiwjenje sam w sebi měł.
27. A je jemu móc dał, tež sudźenje dźeržeć, teho dla, zo wón člorózki syn je.
28. Njedźiwajće so temu. Přetož ta štunda dźe, w kotrejž wšitcy, kiž w rowach su, budźa jeho hłós słyšeć;
29. A póńdźa won ći sami, kiž su dobre činili, k horjestawanju teho žiwjenja; kiž pak złe su činili, k horjestawanju teho sudźenja.] St. 6, 40. Dan. 12, 2. Mat. 25, 46.
30. Ja sam wot sebje ničo njemóžu činić. Kaž słyšu, tak sudźu ja, a tón mój sud je prawy; přetož ja njehladam swojeje wole, ale teho Wótca wole, kiž mje pósłał je. Št. 19. St. 6, 38.
31. Jeli zo ja swědčenje sam wot sebje dam, dha moje swědčenje njeje prawe;
32. Druhi je, kiž wote mnje swědči, a ja wěm, zo to swědčenje wěrne je, kotrež wón wote mnje swědči. Mat. 3, 17.
33. Wy sće pósłali k Janej, a wón swědčeše wot prawdy. St. 1, 19.
34. Ja pak njebjeru swědčenje wot čłowjeka; ale to praju, zo byšće wy zbóžni byli.
35. Wón běše ta horjaza a swěćaca swěca; wy pak chcyšće so na mału chwilu zwjeselić w jeho swětle.
36. Ja pak mam wjetše swědčenje, dyžli Janowe swědčenje; přetož te skutki, kiž mi tón Wótc je dał, zo bych je dokonjał, te same skutki, kotrež ja činju, swědča wote mnje, zo mje tón Wótc je pósłał. St. 1, 33. St 3, 2. St. ?, 31.
37. A tón Wótc, kiž mje je pósłał, tón samy je wote mnje swědčił. Wy njejsće nihdy ani jeho hłós słyšeli ani jeho wohladanje widźili. Mat. 3, 17.
38. A jeho słowo wy nimaće, zo by we was wostało; přetož wy temu njewěriće, kotrehož wón je pósłał.
39. Wobhońće so w pismje; přetož wam so zda, zo maće wěčne žiwjenje w nim; a to same je, kiž wote mnje swědči; 1 Tim. 4, 13.
40. A wy nochzeće ke mni přińć, zo byšće to žiwjenje měli. St. 6, 35.
41. Ja njebjeru chwalbu wot čłowjekow; Hebr. 5, 5. 6.
42. Ale ja znaju was, zo Božeje lubosćew sebi nimaće.
43. Ja sym přišoł w swojeho Wótca mjenje, a wy mje horje njewozmjeće; a budźe-li druhi sam w swojim mjenje přińć, teho sameho budźeće wy horje wzać.
44. Kak móžeće wy wěrić, kiž česć bjerjeće jedyn wot druheho? A teje česće, kotraž wot Boha sameho je, njepytaće wy. Rom. 2, 20.
45. Wy njedyrbiće za to měć, zo ja was před Wótcom budu wobskoržić; přetož jedyn je, kiž was wobzskoržuje: tón Mójzas, na kotrehož wy nadźiju stajiće. 5 Mójz. 32, 1.
46. Hdy byšće pak Mójzasej wěrili, byšće tež mi wěrili; přetož wón je wote mnje pisał. 1 Mójz. 3, 15. St. 22, 18. St. 49, 10. 5 Mójz. 18, 15.
47. Jeli zo pak jeho pismam njewěriće, kak chceće mojim słowam wěrić?
1. Potom wjezeše so Jezus preč přez morjo při měsće Tiberias w Galilejskej.
2. A wulki lud ćehnješe za nim, dokelž jeho dźiwy widźichu, kotrež na chorych činješe.
3. Jezus pak dźěše horje na horu a synu so tam ze swojimi pósłami.
4. Blisko pak běchu jutry, židow róčny čas. 3 Mójz. 23, 5. 5 Mójz. 16, 16.
5. Tuž pozběže Jezus swojej woči a wuhlada, zo wulki lud k njemu dźe, a praji k Philippej: Hdźe nakupimy chlěba, zo bychu ći pojědli? Mat. 14, 15. Mark. 6, 34. Luk. 9, 12.
6. (To wón pak dźeše, zo by jeho spytował; přetož wón sam derje wjedźeše, što wón činić chcyše.)
7. Philipp wotmołwi jemu: Sa dwě sćě pjenjezow chlěba njeje jim dosć, zo by kóždy wot nich jeno po małym kuzku wzał. Mark. 6, 37.
8. Rjeknu k njemu jedyn jeho pósłow, Handrij, Šimana Pětrowy bratr:
9. Jedyn hólc je tudy, tón ma pjeć ječnych pokrutkow a dwě rybje; ale što je to bjez tak wjele?
10. Jezus pak dźeše: Čińće, zo so tón lud zesyda. Tam pak běše wjele trawy. Tuž zesydachu so na pjeć tawzynt mužow. Mat. 14, 19.
11. Jezus pak wza te pokrotki, dźakowaše so a rosda je tym wučomnikam, wučomnicy pak tym, kotřiž so běchu zesydali; teho runja tež wot teju rybow, kaž wjele wón chcyše. St. 21, 13.
12. Jako so woni pak najědli běchu, dźeše wón k swojim wučomnikam: Zběrajće te zbytne kruški, zo so ničo njeskazy. Mark. 8, 8.
13. Dha zezběrachu a napjelnichu dwanaće korbow z kruškami, kotrež wot tych pjeć ječnych pokrutkow běchu zbytne wostałe tym, kiž pojědli běchu.
14. Hdyž teho dla ći ludźo tón dźiw widźichu, kotryž Jezus činił bě, dźachu woni: To je zawěrnje tón profeta, kiž do swěta přińć ma. St. 1, 21 St. 4, 19.
15. Teho dla, jako Jezus pózna, zo přińć budźa a jeho popanuć, zo bychu jeho krala činili, wustupi wón zaso na horu, wón sam lutki. St. 18, 36.
16. Hdyž pak wječor bu, dźěchu jeho wučomnicy dele k morju,
17. A stupichu do łódźe a přińdźechu přez morjo do Kapernauma; a běše hižom ćma, a Jezus njeběše k nim přišoł. Mat. 14, 22. Mark. 6, 45.
18. A to morjo poztawaše wot wulkeho wětra.
19. Jako pak so běchu wotwjezli na pjeć a dwacyći abo na třiceći honow, wuhladachu woni Jezusa, zo chodźi po morju a zo so k łódźi přibližuje; tuž so bojachu. Mat. 14, 25.
20. Wón pak dźeše k nim: Ja sym, njebójće so.
21. Tuž chcychu woni jeho do teje łódźe wzać; a hnydom běše ta łódź při kraju, do kotrehož woni so wjezechu.
22. Nazajtra widźeše tón lud, kiž z teje strony morja steješe, zo žana druha łódźička tam njeběše, chiba ta jena, do kotrejež jeho wučomnicy běchu stupili, a zo Jezus ze swojimi wučomnikami njeběše na tu łódźičku šoł, ale sami jeho wučomnicy so běchu preč wotwjezli.
23. Druhe łódźički pak přińdźechu z Tiberiasa blisko k temu městu, hdźež běchu woni tón chlěb jědli, jako tón Knjez běše to dźakowanje činił.
24. Jako tón lud pak widźeše, zo Jezus tam njeběše ani jeho wučomnicy, stupichu woni tež sami do tych łódźow a přińdźechu do Kapernauma a pytachu Jezusa.
25. A hdyž jeho namakachu z tamneje strony morja, dźachu woni k njemu: Rabbi, hdy sy sem přišoł?
26. Jezus wotmołwi jim a dźeše: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam, wy mje njepytaće teho dla, zo sće dźiwy widźili, ale zo sće wot teho chlěba jědli a sće nasyćeni.
27. Pytajće jědź, nic, kiž hinje, ale jědź, kotraž wostanje do wěčneho žiwjenja, kotruž wam člorózki syn dać budźe; přetož teho je Bóh Wótc zazyglował. St. 3, 16. St. 4, 14.
28. Tuž dźachu woni k njemu: Što dyrbimy činić, zo bychmy Bože skutki činili?
29. Jezus wotmołwi a dźeše k nim: To je Bože dźěło, zo byšće do teho wěrili, kotrehož wón pósłał je. 1 Jan. 3, 23.
30. Tuž dźachu woni k njemu: Kajki dha ty dźiw činiš, zo bychmy widźili a tebi wěrili? Što dźěłaš?
31. Naši wótcojo su manna jědli w pusćinje, jako pisane steji: Wón dawaše jim chlěb z njebjes k jědźi. 2 Mójz. 16, 13. 14. Neh. 9, 15. Ps. 78, 24. 25. Kn. mudr. 16, 20.
32. Tuž dźeše Jezus k nim: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Mójzas wam njeje chlěb z njebjes dał; ale mój Wótc dawa wam tón prawy chlěb z njebjes.
33. Přetož to je tón chlěb Boži, kiž z njebjes přińdźe a dawa swětu to žiwjenje.
34. Woni teho dla dźachu k njemu: Knježe, daj nam přeco tajkeho chlěba.
35. Jezus pak dźeše k nim: Ja sym tón chlěb teho žiwjenja; štóž ke mni přińdźe, tón njebudźe hłódny; a štóž do mnje wěri, temu so nihdy pić njezechce. Št. 48. Jez. 55, 1. Sir. 24, 28. Jan. 4, 14. St. 7, 37.
36. Ale ja sym wam to prajił, zo sće mje derje widźili, a wšak njewěriće.
37. Wšitko, štož mi tón Wótc dawa, to přińdźe ke mni; a teho, kiž ke mni přińdźe, njebudu ja won wustorčić. St. 17, 9.
38. Přetož ja sym z njebjes přišoł, nic zo bych swoju wolu činił, ale teho wolu, kiž mje pósłał je. St. 4, 34.
39. To je pak ta wola teho Wótca, kiž mje pósłał je, zo bych ničo, štož wón mi dał je, njezhubił, ale zo bych to same zbudźił na poslenim dnju. St. 10, 28. 29. St. 17, 12.
40. To je pak ta wola teho, kotryž mje pósłał je: zo, štóž Syna widźi a wěri do njeho, měł wěčne žiwjenje; a ja budu jeho zbudźić na poslenim dnju. St. 5, 29. St. 11, 24. Luk. 14, 14.
41. Tuž mórčachu židźi wo to, zo wón dźeše: Ja sym tón chlěb, kotryž z njebjes je přišoł;
42. A dźachu: Njeje tón Jezus, Jozefowy syn, kotrehož nana a maćer my znajemy? Kak dha praji tón: Ja sym z njebjes přišoł? Mat. 13, 55. Luk. 4, 22.
43. Tuž wotmołwi Jezus a dźeše k nim: Njemórčće bjez sobu;
44. Nichtó njemóže ke mni přińć, chiba zo by jeho ćahnuł tón Wótc, kiž mje pósłał je; a ja budu jeho zbudźić na poslenim dnju. Št. 65. Jer. 31, 3.
45. Pisane steji w profetach: A woni budźa wšitcy wučeni wot Boha. Štóž to teho dla słyši wot Wótca a nawuknje to, tón přińdźe ke mni. Jez. 54, 13. Jer. 31, 33.
46. Nic, zo štó Wótca je widźił; chiba tón, kiž wot Boha je, tón je Wótca widźił. St. 1, 18. Mat. 11, 27.
47. [Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Štóž do mnje wěri, tón ma wěčne žiwjenje. St. 3, 16. 18. 36.
48. Ja sym tón chlěb teho žiwjenja. Št. 35.
49. Waši wótcojo su manna jědli w pusćinje, ale woni su zemrěli; 2 Mójz. 16, 15. 4 Mójz. 11, 7. Ps. 78, 24. 1 Kor. 10, 5.
50. Tón je tón chlěb, kiž z njebjes přińdźe, tak zo štóž wot njeho by jědł, zoby njewumrěł.
51. Ja sym tón žiwy chlěb, kiž je z njebjes přišoł; budźe-li štó wot tuteho chlěba jěsć, tón budźe žiwy do wěčnosće. A tón chlěb pak, kotryž ja dać budu, je moje ćěło, kotrež ja dać budu za žiwjenje teho swěta.] St. 3, 13. Hebr. 10, 5. 10.
52. Tuž zwadźichu so Židźa bjez sobu a dźachu: Kak móže nam tón swoje ćěło k jědźi dać?
53. Jezus pak dźeše k nim: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam, njebudźeće-li jěsć ćěło teho člorbzkeho syna a pić jeho krej, dha žaneho žiwjenja nimaće w sebi.
54. Štóž moje ćěło jě a pije moju krej, tón ma wěčne žiwjenje; a ja budu jeho na poslenim dnju zbudźić.
55. Přetož moje ćěło je ta prawa jědź, a moja krej je to prawe piće.
56. Štóž moje ćěło jě a moju krej pije, tón wostanje w mni a ja w nim. St. 15, 4. 1 Jan. 3, 24. St. 4, 13.
57. Kaž mje pósłał je tón žiwy Wótc a ja žiwy sym Wótca dla, tak tež, štóž mje jě, tón samy budźe žiwy moje dla.
58. Tón je tón chlěb, kiž z njebjes přišoł je; nic kaž waši wótcojo manna su jědli a wumrěli. Štóž tón chlěb jě, tón budźe žiwy do wěčnosće. St. 3, 13.
59. To praješe wón w šuli, jako wučeše w Kapernaumje.
60. Wjele pak jeho wučomnikow, jako to běchu słyšeli, dźachu: To je twjerda ryč, štó móže ju słyšeć?
61. Jako Jezus pak sam při sebi pytny, zo jeho wučomnicy wo to same mórčachu, dźeše wón k nim: Pohórši was to?
62. Kak dha budźe, hdyž budźeće widźeć člorózkeho syna, zo horje stupa tam, hdźež prjedy bě? St. 3, 13. Mark. 16, 19.
63. Duch je, kiž čini žiwych; ćěło ničo njepomha. Te słowa, kotrež ja wam rěču, su duch a su žiwjenje. 2 Kor. 3, 6.
64. Ale su pak někotři bjez wami, łotziž njewěrja. Přetož Jezus wot spočatka derje wjedźeše, kotzi su, kiž njewěrja, a štó tón je, kotryž jeho přeradźić budźe. St. 2, 25.
65. A wón dźeše: Teho dla sym ja wam prajił, zo nichtó njemóže ke mni přińć, chiba zo jemu je date wot mojeho Wótca. Št. 44.
66. Wot teho časa woteńdźe wjele jeho wučomnikow nazady a wjazy z nim njekhodźachu.
67. Tuž praji Jezus tym dwanaće: Chceće tež wy preč hić?
68. Ale Šiman Pětr jemu wotmołwi: Knježe, k komu póndźemy? Ty maš słowa wěčneho žiwjenja; Št. 63. Jap.sk.5,20. Mat. 7,20.
69. A my smy wěrili a póznali, zo ty sy Chrystus, tón Syn teho žiweho Boha. St. 1, 49. Mat. 16, 16. Mark. 8, 20.
70. Jezus wotmołwi jemu: Njejsym ja was dwanaće wuzwolił? a jedyn wot was je djaboł. Luk. 6, 13. Jan. 8, 44.
71. Wón pak rěčeše wot Judaša, Šimanoweho syna, Jšariotha. Přetož tón samy přeradźi jeho potom a běše jedyn tych dwanaće.
1. Potom pak chodźeše Jezus wokoło po Galilejskej; přetož wón njechaše w židowskej wokoło chodźić, zo jemu židźi za jeho žiwjenjom stejachu. St 86, 1.
2. Běše pak blisko židow róčny čas tych hětow zestajenja. 3 Mójz. 23, 34.
3. Dźachu teho dla jeho bratřa k njemu: Wuńdź wot tudy a dźi do Židowskeje, zo bychu tež twoji wučomnicy widźili te skutki, kotrež činiš. Mat. 12, 46. Mark. 3, 31. Jap. sk. 1,14.
4. Přetož nichtó nječini ničo w potajnym, a chce wšak widźeny być. Cžiniš-li ty tajke wěcy, dha zjerb so před swětom.
5. Přetož tež jeho bratřa njewěrjachu do njeho.
6. Tuž praji Jezus k nim: Mój čas hišće njeje přišoł; waš čas pak přeco je hotowy. St. 2, 4.
7. Swět was njemóže hidźić; mje pak hidźi wón, přetož ja swědču wot njeho, zo su jeho skutki złe. St. 15, 18.
8. Dźiće wy horje na tón róčny swjedźeń; ja hišće njepóńdu na tón samy róčny swjedźeń; přetož mój čas hišće njeje dopjelnjeny. St. 8, 20.
9. Jako wón pak to k nim běše prajił, wosta wón w Galilejskej.
10. Jako pak jeho bratřa běchu horje šli, dźěše wón tehdy tež horje na tón róčny dźeń, nic fjawnje, ale jako potajnje.
11. Tuž pytachu jeho židźi tón róčny dźeń a dźachu: Hdźe je tón samy?
12. A běše wulke mórčenje wot njeho bjez ludom. A někotři dźachu: Wón je dobry. Druzy pak dźachu: Nic, ale wón zawjedźe lud. St. 9, 16. St. 10, 19. Mat. 21, 46.
13. Nichtó pak zjawnje wot njeho njerěčeše, bojosće dla před židami. St. 9,22. St. 19, 38. St. 12, 42.
14. Srjedźa pak teho swjateho časa dźěše Jezus horje do templa a wučeše.
15. A Židźa dźiwachu so a dźachu: Kak so tón do pisma wusteji, kiž wón to same njeje wuknył? Mat. 13, 54.
16. Jezus jim wotmołwi a dźeše: Moja wučba njeje moja, ale teho, kiž mje pósłał je;
17. Chce-li štó teho wolu činić, tón budźe zhonić, hač je ta wučba wot Boha, abo hač ja sam wot sebje rěču. Ps. 50, 23. Jan. 3, 21. St. 8, 32. 47.
18. Štóž sam wot sebje rěči, tón swojeje sameje česće hlada; štóž pak teho sameho (jeho) česće hlada, kiž jeho pósłał je, tón je wěrny a njeje žana njeprawda w nim. St. 5, 41.
19. Njeje wam Mójzas zakoń dał? a žadyn bjez wami nječini teho zakonja. Čoho dla pytaće wy, zo byšće mje morili? 2 Mójz. 24, 3. 4. Jap. sk. 7, 53.
20. Ludźo wotmołwichu a dźachu: Ty maš čerta, štó pyta će morić? St. 8, 48. 52.
21. Jezus wotmołwi a dźeše k nim: Jenički skutk sym ja činił, a wšitcy so temu dźiwaće.
22. Mójzas je wam teho dla dał to wobrězanje (nic zo by było wot Mójzasa, ale wot wótcow); dha wšak wy na sabaće čłowjeka wobrězujeće. 1 Mójz. 17, 10. 3 Mójz. 12, 3.
23. Hdyž čłowjek wobrězanje dóstanje na sabaće, tak zo by Mójzasowy zakoń łamany njebył, što dha so na mnje hněwaće, zo ja cyłeho čłowjeka sym na sabaće wustrowił?
24. Njesudźće po zdaću, ale prawy sud sudźće. 5 Mójz. 1, 16. 17.
25. Tuž dźachu někotři wot Jeruzalemzkich: Njeje to tón, kotrehož woni pytachu morić? Št. 19.
26. A hlaj, wón rěči zjawnje, a njepraja jemu ničo. Póznaju dha naši wyši nětk zawěsće, zo tón zawěsće je Chrystus?
27. Ale wšak my wěmy, z wotkal tón je; hdyž pak Chrystus přińć budźe, njebudźe nichtó wjedźić, z wotkal wón je.
28. Tuž zawoła Jezus w templu, wučeše a dźeše: Haj, wy mje znajeće a wěsće, z wotkal ja sym; ale ja sam wot sebje njejsym přišoł, ale wón je wěrny, kiž mje je pósłał, kotrehož wy njeznajeće.
29. Ja znaju jeho pak; přetož ja sym wot njeho, a wón je mje pósłał. St. 8, 55. Mat. 11, 27.
30. Tuž pytachu woni, kak bychu jeho přijeli; ale nichtó tehdy ruku na njeho njepołoži, přetož jeho štunda hišće njeběše přišła. St. 8, 20. Łuk. 22, 53.
31. Ale wjele wot luda jich wěrješe do njeho a dźeše: Hdyž Chrystus přińć budźe, budźe wón tež wjazy tych zejchow činić, dyžli tón čini? St. 8, 30. St. 20, 30.
32. A wono přińdźe před Farizejskich, zo ludźo tajke wěcy wot njeho mórčachu. Tuž pósłachu ći Farizejscy a wyši měšnicy wotročkow won, zo bychu jeho přijeli.
33. Ale Jezus dźeše k nim: Ja sym hišće mólički čas pola was, potom póńdu k temu, kiž mje pósłał je. St. 13, 33.
34. Wy budźeće mje pytać a njenamakać; a hdźež ja sym, tam njemóžeće wy přińć. St.8, 21.
35. Tuž dźachu Židźa bjez sobu: Hdźe dha tón zechze zańć, zo my jeho namakać njebudźemy? Póńdźe wón bjez Grichow, kiž tam a sem rosdźěleni leža, a budźe wón tych Grichow wučić?
36. Kajka je to ryč, zo wón praji: Wy budźeće mje pytać a njenamakać; a hdźež ja sym, tam wy přińć njemóžeće?
37. [Ale na poslenim wulkim swjatym dnju stanu Jezus, wołaše a dźeše: Jeli zo komu so pić chce, tón pój ke mni a napij so! 3 Mójz. 23, 36.
38. Štóž wěri do mnje, jako pismo praji, z teho žiwota rěki žiweje wody poběhnja. Jez. 44, 3. Joel. 2, 28. Jap. sk. 2, 1.
39. To pak praješe wón wot teho Ducha, kotrehož dostać dyrbjachu, kiž do njeho wěrja; přetož swjaty Duch hišće tudy njeběše, přetož Jezus hišće njeběše překrasnjeny.]
40. Wjele teho dla wot luda, kiž tu ryč słyšachu, dźachu: Tón je zawěrnje tón profeta. 5: Mójz. 18; 15.
41. Druzy prajachu: Tón je Chrystus. Někotři pak prajachu: Dyrbjał pak Chrystus z Galilejskeje přińć? St. 1, 46
42. Njepraji to pismo, zo z Davidoweho symjenja a z teho městka Betlehema, hdźež Dawid běše, ma Chrystus přińć? Ps. 132, 11. Mich. 5, 2. Mat. 2, 5.
43. Tak sta so pšećiwnozć bjez ludom jeho dla. St. 9, 16.
44. Někotři pak wot nich chcychu jeho pšijeć; ale nichtó wšak ruku na njeho njekładźeše. Št. 30.
45. Ći wotročcy teho dla přińdźechu zaso k wyšim měšnikam a k Farizejskim, a ći sami dźachu k nim: Čoho dla wy jeho njejsće přiwjedli?
46. Ći wotročcy wotmołwichu: Nihdy žadyn čłowjek njeje tak rěčał, jako tutón čłowjek. Mat. 7, 28.
47. Tuž wotmołwichu jim ći Farizejscy: Sće wy tež zawjedźeni?
48. Wěri tež jedyn wyši abo Farizejski do njeho?
49. Ale tutón lud, kiž so njewuzteji na zakoń, je poklaty.
50. Praji k nim Nikodemus, kotryž běše w nocy k njemu přišoł, kiž jedyn bjez nimi běše: St. 3, 2.
51. Sudźi naš zakoń tež čłowjeka, prjedy dyžli wot njeho słyši a póznaje, što wón čini? 2 Mójz. 23, 1. 3 Mójz. 19, 15. 5 Mójz. 19, 15 St. 17, 8.
52. Woni wotmołwichu a dźachu k njemu: Sy ty tež z Galilejskeje? Wobhoń so a hladaj, z Galilejskeje njepoztanje žadyn profeta.
53. A dźěše tak kóždy do swojeho doma.
1. Jezus pak woteńdźe na wolijowu horu.
2. A ze switanjom přińdźe wón zaso dotempla, a wšitkón lud přińdźe k njemu; a wón so synu a wučeše jich.
3. Ale pismawučeni a Farizejscy přiwjedźechu žónsku k njemu, w mandźelstwo-łamanju popanjenu, a stajichu ju srjedźa,
4. A dźachu k njemu: Mištrje, ta žónska je popanjena w samym skutku, zo mandźelstwo łamaše;
5. Mójzas je nam pak w zakonju přikazał, tajke kamjenjować; što teho dla ty prajiš? 5 Mójz. 20, 10. 5 Mójz. 22, 22. Ez. 16, 38. 40.
6. To ryčachu woni pak spytawši jeho, zo bychu jeho móhli wobskoržić. Ale Jezus nachili so dele a pisaše z porstom na zemju.
7. Jako woni pak njepšeztachu jeho woprašeć, pozběhnu wón so horje a dźeše k nim: Štóž bjez wami bjez hrěchow je, tón ćisń prěni kamjeń na nju. Rom. 2, 1.
8. A wón schili so zaso dele a pisaše na zemju.
9. Jako woni pak to słyšachu a jim jich swědomnje dowjedźene bě, woteńdźechu woni, jedyn za druhim, počawši wot staršich hač do poslenjeho. A Jezus bu sam wostajeny, a ta žónska srjedźa stejo. Rom. 2, 22.
10. Jezus so pak pozběhnu; a jako nikoho njewidźeše, chiba tu žónsku, dźeše wón k njej: Žónska, hdźe su ći twoji wobskoržnicy? Njeje tebje nichtó zatamał?
11. Wona pak dźeše: Nichtó, Knježe. Tuž dźeše Jezus: Dha ani ja će njezatamam; dźi a njehrěš dale wjazy. St. 5, 14. Luk. 9, 56.
12. Zaso rěčeše Jezus k nim a dźeše: Ja sym to swětło teho swěta; štóž za mnu dźe, tón njebudźe chodźić w ćěmnosći, ale budźe měć swětłosć teho žiwjenja. Jez. 9, 2. Jan. 1, 5. 9.
13. Tuž dźachu Farizejscy k njemu: Ty swědčiš sam wot sebje, twoje swědčenje njeje prawe.
14. Jezus wotmołwi a dźeše k nim: Hdy bych ja sam wot sebje swědčił, dha je moje swědčenje prawe; přetož ja wěm, z wotkal sym přišoł a hdźe du; ale wy njewěsće, z wotkal přińdu a hdźe du.
15. Wy sudźiće po ćěle; ja nikoho njesudźu.
16. A hač tež ja sudźu, je wšak moje sudźenje prawe; přetož ja njejsym sam, ale ja a Wótc, kiž mje pósłał je.
17. Tež steji we wašim zakonju pisane, zo dweju čłowjekow swědčenje prawe je. 5 Mójz. 17, 6. St. 19, 15. Mat. 18,16 2Kor. 13, 1. Hebr. 10, 28.
18. Ja sym, kiž sam wot sebje swědču; a Wótc, kotryž mje pósłał je, swědči tež wote mnje.
19. Tuž dźachu woni k njemu: Hdźe je twój Wótc? Jezus wotmołwi: Wy njeznajeće ani mje ani mojeho Wótca; hdy byšće mje znali, byšće wy tež mojeho Wótca znali. St. 16, 3.
20. Te same słowa rěčeše Jezus při Božim kašću, wučiwši w templu, a nichtó jeho njepšimaše; přetož jeho štunda hišće njeběše přišła. St. 7, 30. Luk. 22, 53.
21. Tuž dźeše Jezus zaso k nim: Ja du preč a wy budźeće mje pytać a w swojim hrěchu wumrjeć; hdźež ja du, wy přińć njemóžeće. St. 7, 34. St. 13, 33.
22. Tuž dźachu židźi: Chce dha wón so sam morić, zo praji: Hdźež ja du, wy přińć njemóžeće?
23. A wón dźeše k nim: Wy sće wot spody sem, ja sym z wysoka dele; wy sće z tuteho swěta, ja njejsym z tuteho swěta.
24. Teho dla sym wam prajił, zo budźeće wumrjeć w swojich hrěchach; přetož jeli zo njewěriće, zo ja to sym, dha budźeće wumrjeć w swojich hrěchach. Mark. 16, 16.
25. Tuž dźachu woni k njemu: Štó dha sy ty? A Jezus dźeše k nim: Najprjedy tón, kiž z wami rěču.
26. Ja mam wjele wot was rěčeć a sudźić; ale tón, kiž mje je pósłał, je wěrny, a ja, štož wot njeho słyšał sym, to rěču před swětom.
27. Woni pak njezrozumichu, zo wón jim wot Wótca praješe.
28. Tuž dźeše Jezus k nim: Hdyž člorózkeho syna budźeće powyšić, tehdy budźeće póznać, zo ja sym, a ničo sam wot sebje nječinju, ale jako mje mój Wótc je nawučił, tak ja rěču. St. 3, 14. St. 12, 32.
29. A tón, kiž mje pósłał je, je zo mnu. Wótc njewostaji mje sameho; přetož ja činju kóždy čas, štož so jemu lubi.
30. Jako wón to rěčeše, wěrješe jich wjele do njeho. St. 7, 31.
31. Tuž dźeše teho dla Jezus k Židam, kotřiž do njeho wěrjachu: Budźeće-li wy wostać při mojej rěči, dha sće moji prawi wučomnicy; St. 7, 17. St. 15, 10. 14.
32. A wy budźeće tu prawdu póznać, a ta prawda budźe was wuswobodźić. Št. 36.
33. Tuž wotmołwichu woni jemu: My smy Abrahamowe symjo, njejsmy nihdy nikoho wotročcy byli; kak dha ty prajiš, wy budźeće swobodni?
34. Jezus wotmołwi jim: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam, kóždy, kiž hrěch wobeńdźe, tón je teho hrěcha wotročk. Rom. 6, 16. 20. 2 Pětr. 2, 19. 1 Jan. 3, 8.
35. Wotročk pak njewostanje wěčnje w domje; syn wostanje wěčnje. 1 Mójz. 21, 10.
36. Jeli zo was teho dla Syn wuswobodźi, dha sće prawje swobodni. Št. 32. Rom. 6, 18. 22. Gal. 5, 1.
37. Ja derje wěm, zo Abrahamowe symjo sće; ale wy pytaće mje morić, přetož moja ryč města pola was nima. Mat. 3, 9.
38. Ja rěču, štož wot swojeho Wótca sym widźił; a wy pak činiće, štož wot swojeho wótca sće widźili. St. 3, 32.
39. Woni wotmołwichu a dźachu k njemu: Araham je naš wótc. Praji Jezus k nim: Hdy byšće Abrahamowe dźěći bhli, dha byšće Abrahamowe skutki činili; Mat. 3, 9. Luk. 3, 8.
40. Ale nětk pytaće mje morić, tajkeho čłowjeka, kiž wam prawdu prajił sym, kotruž sym słyšał wot Boha; to njeje Abraham činił.
41. Wy činiće swojeho wótca skutki. Tuž dźachu woni k njemu: My njejsmy z kurwaŕztwa rodźeni; my mamy jeneho Wótca, Boha.
42. Jezus pak dźeše k nim: Hdy by Bóh waš Wótc był, byšće mje lubowali; přetož ja sym wušoł a přińdu wot Boha; ja pak sam wot sebje njejsym přišoł, ale wón je mje pósłał.
43. Čoho dla dha zo moju ryč njeznajeće; přetož wy njemóžeće wšak moje słowo słyšeć.
44. Wy sće wot wótca, teho djaboła, a po wašeho wótca žadosćach chceće wy činić. Tón samy je mordar wot spočatka a njeje wobstał w prawdźe; přetož ta prawda w nim njeje. Hdyž wón łžu rěči, dha rěči wón wot swojeho; přetož wón je łhaŕ a wótc teje sameje. 1 Jan. 3, 8. 1 Mójz. 3, 4. 2 Pětr. 2, 4. Jud. št. 6. 1 Kral. 22, 22.
45. Ja pak, dokelž prawdu praju, njewěriće wy mi.
46. [Štó bjez wami móže mi hrěch dowjezć? Hdyž ja wam pak prawdu praju, čoho dla njewěriće wy mi? Jez. 53, 9. 2 Kor. 5, 21. 1 Pětr. 2, 22.
47. Štóž wot Boha je, tón posłucha na Bože słowo; teho dla wy njeposłuchaće, dokelž wy wot Boha njejsće. St. 10, 27. 1 Jan. 4, 6.
48. Tuž wotmołwichu ći židźi a dźachu k njemu: Njeprajimy my prawje, zo ty Samaritski sy a maš čerta? St. 7, 20.
49. Jezus wotmołwi: Ja žaneho čerta nimam; ale ja česću swojeho Wótca, a wy haniće mje. St. 7, 18.
50. Ja pak swoju česć njepytam; ale jedyn je, kiž ju pyta a sudźi. St. 5, 30. 41.
51. Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Budźe-li štó moje słowo dźeržeć, tón njebudźe smjerće wohladać wěčnje. St. 6, 40. 47.
52. Tuž dźachu židźi k njemu: Nětk póznajemy my, zo čerta maš. Abraham je wumrěł a profetojo , a ty prajiš: Budźe-li štó moje słowo dźeržeć, tón njebudźe smjerće woptać wěčnje. Zach. 1, 5.
53. Sy ty wjazy, dyžli naš wótc Abraham, kiž wumrěł je? a profetojo su wumrěli. Što činiš ty wot so sam?
54. Jezus wotmołwi: Jeli zo ja so sam česću, dha moja česć ničo njeje. Ale mój Wóćez je, kiž mje česći, wot kotrehož wy prajiće, zo wón waš Bóh je,
55. A njeznajeće jeho; ja pak jehó znaju. A hdy bych ja prajił, zo jeho njeznaju, dha bych ja łhaŕ był, jako wy sće. Ale ja znaju jeho a dźeržu jeho słowo. St. 7, 28.
56. Abraham, waš wótc, wjeseleše so, zo by wón mój dźeń widźił; a wón widźeše jón a zradowaše so.
57. Tuž dźachu židźi k njemu: Ty hišće njejsy poł sta lět stary a sy Abrahama widźił?
58. Jezus dźeše k nim: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Prjedy dyžli Abraham bu, sym ja.
59. Tuž zběhachu woni kamjenje, zo bychu na njeho ćiskali. Ale Jezus potaji so a wuńdźe z templa, pušći so srjedźa přez nich preč a tak woteńdźe.] St. 10, 31. Luk. 4, 30.
1. [A jako Jezus nimo dźěše, wuhlada wón jeneho, kiž běše slepy wot swojeho naroda.
2. A jeho wučomnicy prašachu jeho a dźachu: Mištrje, štó je zhrěšił, tón abo jeho staršej, zo je so slepy narodźił? Luk. 13, 2.
3. Jezus wotmołwi: Ani tón njeje zhrěšił ani jeho staršej; ale zo bychu te skutki Bože zjewjene byłe na nim.
4. Ja dyrbju dźěłać to dźěło teho, kiž mje je pósłał, dokelž dźeń je; nóc přińdźe, hdźež nichtó njebudźe móc dźěłać.
5. Dokelž sym na swěće, sym ja swětło teho swěta.] St. 1, 9.
6. Jako wón to běše prajił, plunu wón na zemju a sčini błóto wot slinow a pomaza to błóto na teho slepeho woči,
7. A dźeše k njemu: Woteńdź k temu hatej Siloam (to je přełožene: pósłany) a zmyj so. A wón woteńdźe a zmy so a přińdźe widźacy. Neh. 3, 15.
8. Susodźi pak a ći, kotřiž jeho prjedy běchu widźili, zo prošeŕ je, dźachu: Njeje tón, kiž tu sedźeše a prošeše? Jap. sk. 3, 2. 10.
9. Druzy dźachu, zo wón je; a druzy: Wón je na njeho podobny. Wón sam pak dźeše: Ja sym tón.
10. Tuž dźachu woni k njemu: Kak stej twojej woči wotewrjenej?
11. Wón wotmołwi a dźeše: Tón čłowjek, kotremuž rěkaju Jezus, sčini błóto a pomaza mojej woči a dźeše ke mni: Dźi k temu hatej Siloam a wumyj so. Ja pak woteńdźech a wumych so a doztach widźenje.
12. Tuž dźachu woni k njemu: Hdźe je tón samy? Wón dźeše: Ja njewěm.
13. Tuž wjedźechu woni jeho k Farizejskim, teho, kotryž něhdy běše slepy był.
14. (Sabat pak běše, jako Jezus to błóto činješe a jeho woči wotewri.) St. 5, 9.
15. Tuž prašachu jeho z noweho, tež ći Farizejscy, kak wón je to widźenje dóstał? Wón pak dźeše k nim: Błóto połoži wón na mojej woči, a ja so wumych, a nětk ja widźu.
16. Tuž dźachu někotři tych Farizejskich: Tutón čłowjek njeje z Boha, dokelž wón sabat njedźerži. Druzy pak dźachu: Kak móže hrěšny čłowjek tajke zejchi činić? A běše rozdźělenje bjez nimi. Št. 31. 33.
17. Woni dźachu zaso k temu slepemu: Što ty prajiš wot njeho, zo wón je twojej woči wotewrił? A wón dźeše, zo je profeta.
18. židźi pak njewěrjachu wot njeho, zo bě slepy był a to widźenje zaso dóstał, hač woni zawołachu teju staršeju teho sameho, kiž běše to widźenje dóstał;
19. A prašachu jeju a dźachu: Je tón waju syn, wot kotrehož wój prajitaj, zo wón so je slepy narodźił? Kak dha, zo wón nětk widźi?
20. Jeho staršej wotmołwištaj jim a dźeštaj: Mój wěmój, zo tón naju syn je a zo wón so je slepy narodźił;
21. Kak wón pak nětk widźi, njewěmój mój; abo štó je jeho woči wotewrił, mój tež njewěmój. Wón je stary dosć; woprašejće jeho, njech wón sam za so rěči.
22. To praještaj jeho staršej, přetož wonaj boještaj so tych Židow. Přetož židźi běchu so hižom zjednoćili, budźe-li jeho štó za Chrystusa póznać, zo by tón samy ze zhromadźizny wustorčeny był. St. 7, 13.
23. Teho dla dźeštaj jeho staršej: Wón je stary dosć, woprašejće jeho.
24. A woni zawołachu zaso teho čłowjeka, kiž běše slepy był, a dźachu k njemu: Daj Bohu česć. My wěmy, zo tón čłowjek hrěšnik je. Joz. 7, 19. 1 Sam. 6, 5.
25. Wón pak wotmołwi a dźeše: Jeli hrěšnik, to ja njewěm; jene ja derje wěm, zo ja slepy běch a nětk widźu.
26. Tuž woni wospjet k njemu dźachu: Što wón činješe tebi? Kak wón twojej woči wotewri?
27. Wón wotmołwi jim: Ja sym wam nětk powědźił, a njejsće to słyšeli? Što chceće wy jo zaso słyšeć? Chceće wy tež jeho wučomnicy być?
28. Tuž wuswarichu woni jeho hroznje a dźachu: Ty sy jeho wučomnik; my pak smy Mójzasowi wučomnicy.
29. My wěmy, zo Bóh je z Mójzasom rěčał; wot teho my pak njewěmy, z wotkal wón je.
30. Tón čłowjek wotmołwi a dźeše k nim: To je wšak dźiwna wěc, zo wy njewěsće, z wotkal wón je, a wón je mojej woči wotewrił.
31. My wěmy pak, zo Bóh hrěšnikow njesłyši; ale jeli zo štó bohabojazny je a čini jeho wolu, teho sameho słyši wón. Hiob. 27, ó. St. 35, 13. Ps. 66, 18. Přisł. 15, 29. St. 28, 9. Jez. 1, 15.
32. Wot spočatka swěta njeje słyšane było, zo by štó rodźenemu slepemu woči wotewrił.
33. Hdy by tón njebył wot Boha, wón by ničo njemohł činić. Št. 16.
34. Woni wotmołwichu a dźachu k njemu: Ty sy so wšitkón w hrěchach narodźił, a ty nas wučiš? A wuhnachu jeho won.
35. To přińdźe před Jezusa, zo běchu jeho won wuhnali. A jako wón jeho namaka, dźeše wón k njemu: Wěriš ty do teho Syna Božeho?”
36. Wón wotmołwi a dźeše: Knježe, kotry je, zo bych do njeho wěrił?
37. Jezus pak dźeše k njemu: A ty sy jeho widźił; a kiž z tobu rěči, tón samy je. St. 4, 26.
38. Wón pak dźeše: Knježe, ja wěrju. A modleše so k njemu.
39. A Jezus dźeše: Ja sym k sudej přišoł do teho swěta, zo bychu, kiž njewidźa, widźili, a kiž widźa, slepi byli. Mat. 13, 13.
40. A to same słyšachu někotři tych Farizejskich, kiž při nim běchu, a dźachu k njemu: Smy dha my tež slepi?
41. Jezus dźeše k nim: Hdy byšće wy slepi byli, njebyšće žaneho hrěcha měli. Nětk wy pak prajiće: My widźimy! teho dla waš hrěch wostanje.
1. Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Štóž z durjemi nutř njeńdźe do wowčernje, ale lěze druhdźe nutř, tón je paduch a mordar.
2. Štóž pak z durjemi nutř dźe, tón je pastyr tych wowcow.
3. Temu wotewri wrótnik, a wowcy słyša jeho hłós; a wón zawoła swoje wowcy z mjenom a wodźi je won.
4. A hdyž je swoje wowcy wupušćił, dźe wón prjedy nich, a wowcy du za nim, dokelž jeho hłós znaja.
5. Sa cuzym pak wone njeńdu, ale ćěkaju wot njeho, dokelž tych cuzych hłós njeznaja.
6. To přisłowo dźeše Jezus k nim; woni pak njezrozumichu, što by to było, štož jim praješe.
7. Teho dla dźeše Jezus zaso k nim: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Ja sym te durje k wowcam.
8. Wšitcy, kiž prjedy mje přišli su, ći su paduši a mordarjo byli; ale wowcy jich njejsu posłuchałe. Jer. 23, 2.
9. Ja sym te durje; jeli zo něchtó pšeze mnje nutř dźe, budźe zbóžny, a budźe won a nutř chodźić a paztwu namakać.
10. Paduch njepřińdźe, chiba zo by kranuł a dajił a skóncował.
11. Ja sym přišoł, zo bychu žiwjenje a wie dosć měli. Ps 23, 1.
12. [Ja sym tón dobry pastyr. Tón dobry pastyr wostaji swoje žiwjenje za wowcy. Najaty pak a kiž pastyr njeje a tež wowcyjeho njejsu, hdyž widźi, zo wjelk dźe, dha wopušći wón wowcy a ćeknje; a wjelk spopadła a rospróši wowcy. Ps. 23, 1. 80, 2. Jez. 40, 11. Ez. 34, 11. 23. St. 37, 24. 1 Pětr. 2, 25. Jan. 15, 13.
13. Najaty pak ćeknje; přetož wón je najaty a njerodźi wo wowcy.
14. Ja sym tón dobry pastyr a znaju swoje wowcy, a wone mje znaju, 2 Tim. 2, 10.
15. Kaž mje Wótc znaje a tež ja znaju Wótca; a wostaju swoje žiwjenje za wowcy.
16. A ja mam hišće druhe wowcy, te njejsu z teje wowčernje. A te same dyrbju ja tež přiwjesć, a wone budźa mój hłós słyšeć, a budźe jene stadło a jedyn pastyr.] Ez. 37, 22. Mich. 2, 12.
17. Teho dla lubuje mje mój Wótc, zo ja swoje žiwjenje wostaju, zo bych to same zaso wzał.
18. Nichtó njebjerje jo wote mnje, ale ja wostaju to same sam wot sebje. Ja mam móc, to same wostajić, a mam móc, to same zaso wzać. Tajku přikaznju sym ja dóstał wot swojeho Wótca. St. 14, 31.
19. A sta so zaso rozdźělenje bjez Židami tych samych ryčow dla. St. 7, 43. St. 9, 16.
20. Wjele pak bjez nimi dźachu: Wón ma čerta a je njemudry; što jeho posłuchaće?
21. Druzy dźachu: To njejsu słowa wobsynjeneho čłowjeka; móže tež čert slepych woči wotewrić?
22. Cyrkwine poswjećenje pak bě we Jerusalemje, a běše zyma. 2 Makk. 1, 9
23. [A Jezus pokhodźi w templu w hali (pšitwarku) Salomonowej.
24. Tuž wobstupichu jeho židźi a dźachu k njemu: Kak dołho zdźeržuješ ty našu dušu? Jeli zo sy ty Chrystus, powjez nam khroble. St. 16, 29.
25. Jezus wek jim: Ja sym wam to powědźił, a wy njewěriće. Te skutki, kotrež ja činju w swojeho Wótca mjenje, te swědča wote mnje. St. 5, 36.
26. Ale wy njewěriće; přetož wy njejsće wot mojich wowcow, jako sym wam prajił. St. 8, 45.
27. Přetož moje wowcy słyša mój hłós, a ja je znaju, a wone du za mnu; St. 8, 47.
28. A ja dawam jim wěčne žiwjenje; a wone njebudźa nihdy kónc wzać, a nichtó njebudźe je z mojeje ruki wutorhnyć.
29. Tón mój Wótc, kiž te same mi dał je, je wjetši dyžli wšitko; a nichtó njemóže je z mojeho Wótca ruki wutorhnyć. St. 14, 28.
30. Ja a tón Wótc smój jene.]
31. Tuž zběhachu židźi zaso kamjenje horje, zo bychu jeho kamjenjowali.
32. Jezus wotmołwi jim: Wjele dobrych skutkow sym ja wam wopokazał wot swojeho Wótca; kotreho dla bjez tymi samymi skutkami mje wy kamjenjujeće?
33. Ći Židźa wotmołwichu jemu a dźachu: Dobreho skutka dla će njekamjenjujemy, ale Božeho hanjenja dla, a zo ty čłowjek sy a činiš so sam za Boha.
34. Jezus wotmołwi jim: Njeje pisane we wašim zakonju: Ja sym prajił, wy sće bohojo? Ps. 82, 6.
35. Hdyž wón tych samych bohow mjenuje, kotrymž so to słowo Bože stało je (a to pismo wšak njemóže łamane być),
36. Prajiće dha wy k temu, kotrehož tón Wótc woswjećił a do swěta pósłał je: Ty haniš Boha, teho dla, zo praju: Ja sym Boži Syn? St. 5, 17. 20.
37. Nječinju-li ja skutki swojeho Wótca, dha mi njewěŕće;
38. Cžinju-li ja pak, dha wěrće wšak tym skutkam, nochzeće-li wy mi wěrić, tak zo byšće póznali a wěrili, zo Wótc we mni je a ja w nim. St. 14, 11.
39. Woni pytachu teho dla zaso, zo bychu jeho přijeli; ale wón jim wuńdźe z jich ruki, St. 8, 59. Luk. 4, 30.
40. A woteńdźe zaso na tamnu stronu Jordana na to město, hdźež Jan prjedy běše křćił, a wosta tam. St. 1, 28.
41. A jich wjele přińdźe k njemu a dźachu: Jan žaneho zejcha nječinješe; ale wšitko, štož Jan wot teho prajił je, je wěrne.
42. A wěrješe tam jich wjele do njeho.
1. [Jedyn pak chory ležeše, z mjenom Lazarus z Bethanije, z teho městka Marje a jeje sotry Marthy. Luk. 11, 38.
2. (To pak běše ta Marja, kotraž teho Knjeza běše žałbowała ze žałbu a jemu jeho nohi wutrěła ze swojimi włosami; teje sameje bratr Lazarus ležeše chory.) St. 12, 3.
3. Tuž pósłaštej jeho sotzje k njemu a daštej jemu powjedźić: Knježe, hlaj, kotrehož lubo maš, tón leži chory.
4. Jako Jezus pak to słyšeše, dźeše wón: Tuta chorosć njeje k smjerći, ale k česći Božej, zo by Boži Syn přez nju česćeny był. St. 9, 3.
5. Jezus pak lubowaše Marthu a jeje sotru a teho Lazara.
6. Jako wón teho dla wusłyša, zo wón chory je, wosta wón tehdy dwaj dnjej na tym měsće, hdźež běše.
7. Tuž potom praji wón k swojim wučomnikam: Ćehńmy zaso do židowskeje.
8. Jeho wučomnicy dźachu k njemu: Mištrje, njedawno chcychu će Židźa kamjenjować, a ty chceš tam zaso ćahnyć? St. 8, 59.
9. Jezus wotmołwi: Njeje za dźeń dwanaće štundow? Štóž wodnjo chodźi, tón so njeztorči; přetož wón widźi swětło tuteho swěta; St. 9, 4. Luk. 13, 32.
10. Štóž pak w nocy chodźi, tón so storči; přetož žane swětło njeje w nim. St. 12, 35.
11. To rěčeše wón, a potom praji wón k nim: Lazarus, naš přećel, spi; ale ja du, zo bych jeho ze spanja zbudźił. Mat. 9, 24.
12. Tuž dźachu jeho wučomnicy: Knježe, spi-li wón, dha budźe lěpje z nim.
13. Jezus pak rěčeše wot jeho smjerće; woni sebi pak myslachu, zo rěči wot ćělneho spanja.
14. Tuž dźeše Jezus zjawnje k nim: Lazarus je wumrěł;
15. A ja so zwjeselu waše dla, zo tam njejsym był, zo byšće wěrili; ale ćehńmy k njemu.
16. Tuž dźeše Tomaš, kotremuž rěkaju Didimus, k wučomnikam: Ćehńmy tež sobu, zo bychmy z nim wumrěli.]
17. Tuž přińdźe Jezus a namaka jeho, zo wón hižom štyri dny w rowje ležał běše.
18. (Bethania pak běše blisko při Jerusalemje, wokoło pjatnaće honow.)
19. A wjele židow běše k Marće a k Marji přišło, zo bychu jeju tróštowali jeju bratra dla.
20. Jako Martha pak słyšeše, zo Jezus dźe, dźěše wona jemu napřećiwo. Marja pak wosta domach sedźo.
21. Tuž dźeše Martha k Jezusej: Knježe, hdy by ty tudy był, mój bratr njebudźiše wumrěł;
22. Ale ja wěm tež hišće, zo, štož ty prosyš wot Boha, to budźe ći Bóh dać. St. 9, 30. 31.
23. Jezus praji k njej: Twój bratr dyrbi stanuć.
24. Martha praji k njemu: Ja derje wěm, zo budźe wón stanuć w horjestawanju na poslenim dnju. Luk. 14, 14. Jan. 5, 29. St. 6, 40.
25. [Jezus praji k njej: Ja sym to horjestawanje a to žiwjenje. Štóž do mnje wěri, budźe žiwy, hač wón runje wumrě; St. 14, 6.
26. A štóž je žiwy a wěri do mnje, tón nihdy njebudźe wumrjeć.] Wěriš to? St. 6, 35. 40. 50.
27. Wona praji k njemu: Knježe, haj, ja wěrju, zo ty sy Chrystus, tón Syn Boži, kiž na swět je přišoł. St. 6, 69.
28. A jako wona to běše wuryčała, woteńdźe wona a zawoła swoju sotru Marju potajnje a dźeše k njej mjelčo: Tón mištr je tudy a woła će.
29. Ta sama, jako to wona słyšeše, stanu wona hnydom a přińdźe k njemu.
30. Přetož Jezus hišće njeběše do teho městka přišoł, ale běše hišće na tym měsće, hdźež jemu Martha běše napřećiwo přišła. Št. 20.
31. Židźi pak, kotřiž při njej w domje běchu a ju tróštowachu, widźichu Marju, zo nahle poztaže a wuńdźe, dźěchu woni za njeju a dźachu: Wona dźe k rowu, zo by tam płakała.
32. [Jako pak Marja tam přińdźe, hdźež Jezus běše, a jeho wuhlada, padźe wona k jeho nohomaj a dźeše k njemu: Knježe, hdy by ty tudy był, mój bratr by njewumrěł.
33. Jako Jezus pak widźeše, zo wona płakaše a zo ći židźi tež płakachu, kotřiž z njeju běchu přišli, rozzłobi wón so w duchu a rosrudźi so sam,
34. A dźeše: Hdźe sće jeho połožili? Woni dźachu k njemu: Knježe, pój a pohladaj.
35. A Jezus zapłaknu. Luk. 19, 41.
36. Tuž dźachu ći židźi: Hlaj, kak je wón jeho lubo měł!
37. Někotři pak bjez nimi dźachu: Njemóžeše tón, kotryž slepemu woči běše wotewrił, tež činić, zo by tež tón njewumrěł? St. o, 6. 7.
38. Jezus pak zaso so rozzłobi sam w sebi a přińdźe k temu rowu. Jama pak běše, a běše kamjeń z wjercha na nju połoženy.
39. Jezus dźeše: Wzmiće tón kamjeń preč! Praji k njemu Martha, ta sotra teho morweho: Knježe, wón hižom smjerdźi; přetož wón je štyri dny ležał.
40. Jezus praji k njej: Njejsym tebi rjeknył, hdy by ty wěriła, ty by tu krasnosć Božu dyrbjała wohladać? Rom. 6, 4.
41. Tuž wzachu woni tón kamjeń preč, hdźež tón morwy ležeše. Jezus pak pozběhnu horje swojej woči a dźeše: Wótče, ja so dźakuju tebi, zo ty mje wusłyšał sy; Mark. 7, 34.
42. Ja zawěsće wěm, zo ty mje přeco wusłyšiš; ale teho luda dla, kiž tudy wokoło steji, rěču ja to same, zo bychu woni wěrili, zo ty mje pósłał sy. St. 12, 30.
43. Jako wón to běše prajił, zawoła wón z wulkim hłosom: Lazarje, pój won!
44. Tuž wuńdźe tón, kotryž běše wumrěł, zwjazany z ćělnymi płachtami na nohomaj a na rukomaj, a jeho wobličo běše z pótnym rubom wobwinjene. Jezus prajik nim: Roswježće jeho a njech won dźe.
45. Wjele židow pak, kiž k Marji běchu přišli, widźiwši, štož Jezus běše činił, wěrjachu do njeho.
46. Někotři pak wot nich woteńdźechu k Farizejskim a powědźichu jim, štož Jezus běše činił.]
47. [Tuž zhromadźichu wyši měšnicy a Farizejscy radu a dźachu: Što činimy? Tutón čłowjek čini wjele zejchow. Mat. 26, 3. Luk. 22, 2.
48. Wostajimy-li jeho tak, dha budźa wšitcy do njeho wěrić; tuž budźa Romzzy přińć a wozmu nam naš kraj a ludźi.
49. Jedyn pak bjez nimi, Kajphas, kiž to same lěto wyši měšnik běše, dźeše k nim: Wy ničo njewěsće,
50. Ani njerospomniće tež ničo. Lěpje nam je, zo jedyn čłowjek wumrě za lud, dyžli zo by cyły lud zahinył. St. 18, 14.
51. To wón pak sam wot sebje njerěčeše; ale dokelž wón to same lěto wyši měšnik běše, wěšćeše wón. Přetož Jezus dyrbješe wumrjeć za lud,
52. A nic za židowski lud sam, ale zo by wón te dźěći Bože, kiž roshonjene běchu, zhromadźił na jene. St. 10, 16. Eph. 2, 16.
53. Wot teho sameho dnja teho dla zradźowachu woni, kak bychu jeho morili.
54. Jezus teho dla njekhodźeše wjazy zjawnje bjez Židami, ale woteńdźe wot tudy do kraja blisko při pusćinje do města, kotremuž rěkaju Ephrem; a tam měješe wón swoje činjenje ze swojimi wučomnikami.
55. Blisko pak běchu te jutry tych Židow, a dźěše jich wjele horje do Jerusalema z teho sameho kraja před tymi jutrami, zo bychu so wučisćili. 2 Kron. 30, 17.
56. Tuž stejachu woni a prašachu so po Jezusu a ryčachu hromadźe w templu: Što so wam zda, zo wón njepřińdźe na tón swjaty čas?
57. Wyši měšnicy pak a Farizejscy běchu přikaznju wudali: hdy by štó wědźał, hdźe wón je, zo by powědźił, zo bychu jeho přijeli.]
1. [Šěsć dnjow pak před jutrami přińdźe Jezus do Bethanije, hdźež Lazarus běše, tón morwuy, kotrehož Jezus zbudźił běše wot morwych. Mat. 26, 6. Mark. 14, 3.
2. Tam přihotowachu woni jemu hosćinu, a Martha słužeše. Lazarus pak běše jedyn tych samych, kiž z nim so k blidu sydachu.
3. Marja pak wza punt žałby z dobreje krasneje nardy, žałbowaše tej nocy Jezusowej a wutrě ze swojimi włosami jeho nocy. Ta chěža pak bu napjelnjena wot wonjenja teje žałby. Mat. 26, 6. Mark. 14, 3.
4. Tuž dźeše jeho wučomnikow jedyn, Judaš, Šimanowy syn, Jšarioth, kiž jeho potom přeradźi:
5. Čoho dla njeje ta žałba pšedata za tři sta krošow a njejsu chudym date?
6. To wón pak rěčeše, nic, zo by wón kedźbu měł na chudych; ale zo paduch běše a měješe móšnju a nošeše, štož bě date.
7. Tuž dźeše Jezus: Wostajće ju na pokoj; to je wona schowała k dnju mojeho pohrjebanja.
8. Přetož chudych maće wy kóždy čas pola was; mje pak nimaće kóždy čas. 5 Mójz. 15, 11. Mat. 26, 11.
9. Tuž zhoni wjele luda tych židow, zo wón tam běše; a njepšińdźechu Jezusa sameho dla, ale zo bychu tež Lazara wohladali, kotrehož wón wot morwych běše zbudźił. St. 11, 43. 44.
10. Ale wyši měšnicy stejachu za tym, zo bychu tež Lazara skóncowali.
11. Přetož jeho dla dźěše wjele Židow tam a wěrjachu do Jezusa.
12. Nazajtra wjele luda, kiž běše na tón róčny čas přišoł, jako słyšeše, zo Jezus přińdźe do Jerusalema, Mat. 21, 8. Mark. 11, 8.
13. Nabrachu woni sebi palmowych hałozow, wuńdźechu jemu napřećiwo a wołachu: Hozianna, budź chwaleny, kiž přińdźe w Knjezowym mjenje, tón Israelski kral!] Mat. 21, 8. 9. St. 23, 39. Mark. 11, 8. 9. Luk. 19, 37. 38. Ps. 118, 25. 26.
14. Jezus pak dozta wóslicu a jědźiše na njej, jako tež pisane je: Mat. 21, 7.
15. Njebój so, dźowka Sionzka! Hlaj, twój kral přińdźe jědźo na wóselzkim zrěbjeću. Sach. 9, 9. Jez. 62, 11. Mat. 21, 5.
16. To pak njezrozumichu jeho wučomnicy z prěnjeho; ale hdyž Jezus překrasnjeny bu, tehdy spomnichu woni na to, zo to wot njeho běše pisane a jemu to běchu činili.
17. Tón lud pak, kiž z nim běše, jako wón Lazara z rowa zawoła a wot morwych jeho zbudźi, chwaleše tón skutk.
18. Teho dla dźěše jemu tež lud napřećiwo, jako słyšeše, zo wón tajki dźiw činił běše.
19. Farizejscy teho dla dźachu bjez sobu: Widźiće, zo ničo njedokonjeće; hlaj, wšitkón swět běži za nim.
20. [Někotři Grichojo pak běchu bjez tymi, kiž horje přišli běchu na róčny čas so modlić. 1 Kral. 8, 411.
21. Ći přistupichu k Philippej, kiž běše z Bethzaidy Galilejskeje, prošachu jeho a dźachu: Knježe, my chcyli radźi Jezusa wohladać.
22. Philipp přińdźe a powjedźi to Handrijej, a Handrij zaso a Philipp wupowědźištaj to Jezusej.
23. Jezus pak wotmołwi jimaj a dźeše:Čas je přišoł, zo čłoski syn překrasnjeny budźe.]
24. [Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Jeli zo pšeńčne zorno do zemje njepanje a njezemrje, dha wostanje wone same; hdyž pak zemrje, přinjese wjele płodow. 1 Kor. 15, 37.
25. Štóž swoje žiwjenje lubuje, tón budźe jo zhubić; a štóž swoje žiwjenje na tym swěće hidźi, tón budźe jo zdźeržeć k wěčnemu žiwjenju. Mat. 10, 39. St. 16, 25. Mark. 8, 35. Luk. 9, 24. St. 17, 33.
26. Štóž mi chce słužić, tón chodź za mnu; a hdźež ja sym, tam dyrbi tež mój słužomnik być. A jeli zo štó mi słuži, teho budźe mój Wótc česćić.] St. 14, 3.
27. [Nětk je moja duša zrudna. A što mam prajić? Wótče, pomhaj mi z teje štundy! Ale dha wšak teho dla sym ja do teje štundy přišoł. Mat. 26, 38.
28. Wótče, překrasń swoje mjeno. Tuž přińdźe hłós z njebjes: A ja sym jo překrasnił a chcu jo wospjet překrasnić.
29. Tuž dźeše lud, kiž pódla steješe a słyšeše: Wono zahrima. Druzy dźachu: Jandźel z nim rěči.
30. Jezus wotmołwi a dźeše: Tón hłós so njeje moje dla stał, ale waše dla. St. 11, 42.
31. Nětk dźe sudźenje na tón swět; nětk budźe tón fěršta teho swěta won wustorčeny.
32. A ja, hdyž powyšeny budu wot zemje, poćahnu ja wšitkich k sebi. St. 3, 14.
33. (To praješe wón pak, zo by zjewił, kajkeje smjerće wón wumrjeć dyrbješe.)]
34. Tuž wotmołwi jemu tón lud: My smy słyšeli ze zakonja, zo Chrystus wostanje wěčnje; a kak ty prajiš, zo člorózki syn dyrbi powyšeny być? Štó je tón samy člorózki syn? Ps. 110, 4 Jez. 9, 7. Dan. 7, 14. Mich: 4, 7.
35. Tuž dźeše Jezus k nim: Hišće na mały čas je to swětło pola was. Khodźće, dokelž to swětło maće, zo was ta ćma njenadpanje. Štóž pó ćmje chodźi, tón njewě, hdźe dźe. St. 1, 9. St. 8, 12.
36. Dokelž to swětło maće, wěrće do teho swětła, zo byšće dźěći teho swětła byli. To rěčeše Jezus a potaji so před nimi šedši preč.
37. A hač wón runje tajke zejchi před nimi činješe, dha wšak woni do njeho njewěrjachu;
38. So by dopjelnjena była ta ryč teho profety Jezajasa, kotruž wón praji: Knježe, štó wěri našemu prědowanju? a komu je zjewjena ta ruka teho Knjeza? Jez. 53, 1. Rom. 10, 16.
39. Teho dla njemóžachu woni wěrić; přetož Jezajas praji zaso: Jez. 6, 9. 10. Mat.13, 14. Mark. 4, 12. Luk. 8, 10. Jap. sk. 28, 26. Rom. 11, 8.
40. Wón je jich woči zaslepił a jich wutrobu stwjerdźił, zo bychu z wočomaj njewidźeli ani z wutrobu njezrozumili, a so njewobroćili a ja jim njepomhał. Jez. 6, 10.
41. To praješe Jezajas, jako wón jeho krasnosć widźeše, a rěčeše wot njeho. Jez. 6, 1.
42. Wyšich pak tež wjele wěrješe do njeho; ale Farizejskich dla woni so njewuznachu, zo bychu ze zhromadźizny njebyli wustorčeni.
43. Přetož woni mějachu radšo tu česć pola čłowjekow, dyžli tu česć pola Boha. St. 5, 44.
44. Jezus pak zawoła a dźeše: Štóž do mnje wěri, tón njewěri do mnje, ale do teho, kiž mje pósłał je.
45. A štóž mje widźi, tón widźi teho, kiž mje je pósłał.
46. Ja, to swětło, sym přišoł na swět, zo žadyn, kiž do mnje wěri, by w ćmje njewoztał. St. 1, 9. St. 3, 19. St. 8, 12.
47. A jeli štó moje słowa słyši a njewěri, teho njebudu ja sudźić; přetož ja njejsym přišoł, zo bych swět sudźił, ale zo bych swět zbóžny sčinił.
48 Štóž mje zaspi a njewozmje moje słowa horje, tón ma hižom, kiž by jeho sudźił; to słowo, kotrež ja rěčał sym, to budźe jeho sudźić na sudny dźeń.
49. Přetož ja njejsym sam wot sebje rěčał; ale Wótc, kiž mje pósłał je, tón je mi přikaznju dał, što ja činić a rěčeć mam. St. 14, 10.
50. A ja wěm, zo jeho přikaznja je to wěčne žiwjenje. Teho dla, štož ja rěču, to rěču tak, jako mi Wótc je powědźił.
1. [Před róčnym časom pak tych jutrow, jako Jezus pózna, zo jeho štunda přišła běše, zo by f teho swěta k Wótcej šoł; kaž wón běše tych swojich lubował, kotřiž na swěće běchu, tak jich lubowaše hač do kónca. Mat.26, 2. Mark. 14, 1.
2. A po wječeri, jako hižom čert Judašej, kiž Šimana Jšariothowy syn běše, do wutroby dał bě, zo by jeho přeradźił,
3. Dokelž Jezus wjedźeše, zo jemu Wótc wšitko do jeho rukow dał běše, a zo wón wot Boha přišoł bě a k Bohu dźe;
4. Staže wón wot wječerje a wotpołoži swoju drastu, wza šórcuch a wopasa so z nim;
5. Potom nala wón wodu do mjedźeńzy a poča wučomnikam nohi myć a trěješe je z tym šórcuchom, z kotrymž wopasany běše.
6. Tuž přińdźe wón k Šimanej Pětrej; a tón samy dźeše k njemu: Knježe, dyrbjał ty mi moje nohi myć?
7. Jezus wotmołwi a dźeše k njemu: Štož ja činju, to ty nětk njewěš; ty jo pak budźeš potom zhonić.
8. Tuž dźeše Pětr k njemu: Nanihdy njedyrbiš ty mi moje nohi myć. Jezus wotmołwi jemu: Njebudu-li ja će myć, dha nimaš žaneho dźěla zo mnu.
9. Dźeše k njemu Šiman Pětr: Knježe, nic jeno moje nohi same., ale tež rucy a hłowu.
10. Rjeknu Jezus k njemu: Štóž zmyty je, temu wjazy njeje trjeba, chiba jeno nocy myć, dokelž wšón čisty je; a wy sće čisći, ale nic wšitcy. St. 15, 3.
11. Přetož wón wjedźeše swojeho přeradnika; teho dla dźeše wón: Wy njejsće wšitcy čisći. St. 6, 64.
12. Jako wón teho dla jich nohi zmył běše, wza wón swoju drastu a synu so zaso dele a dźeše k nim: Wěsće wy, što ja wam činił sym?
13. Wy mi rěkaće mištr a Knjez a prajiće prawje; přetož ja sym tež. Mat. 23, 8. 10.
14. Hdyž teho dla ja, kiž sym Knjez a mištr, waše nohi mył sym, dha dyrbiće tež wy sebi jedyn druhemu nohi myć. Luk. 22, 27.
15. Přetož ja sym wam hekzempl dał, zo byšće tež wy činili, kaž ja wam činił sym.] 1 Pětr. 2, 21. 1 Jan. 2, 6
16. Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Wotročk njeje wjetši, dyžli jeho knjez, ani posoł wjetši, dyžli tón, kiž jeho pósłał je. St. 15, 20. Mat. 10, 24. Luk. 6, 40.
17. Dokelž wy tajke wěsće, sće zbóžni, hdyž jo činiće.
18. Ja njepraju wot was wšitkich. Ja wěm, kotrych ja wuzwolił sym. Ale zo by pismo dopjelnjene było: Tón, kiž mój chlěb jě, tepce mje z nohomaj. Ps. 41, 10.
19. Nětk praju ja wam to, prjedy dyžli so stanje, zo wy, hdyž so stało je, wěrili byšće, zo ja tón sym.
20. Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Štóž horje wozmje, hdyž ja koho pósłać budu, tón wozmje mje horje; štóž pak mje horje wozmje, tón wozmje teho horje, kiž mje pósłał je. Mat. 10, 40. Luk. 10, 16. St. 9, 418. 1 Thes. 4, 8.
21. Jako Jezus to prajił běše, bu wón zrudny w duchu a swědčeše a dźeše: Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: jedyn bjez wami budźe mje přeradźić. Mat. 26, 20. 21. Mark. 14, 18. Luk. 22, 21.
22. Tuž pohladachu ći wučomnicy jedyn na druheho, a bu jim styskno, wot kotreho wón by rěčał. Luk. 22, 23.
23. Jedyn pak běše bjez jeho wučomnikami, kiž za blidom sedźeše na Jezusowym klinje, kotrehož Jezus lubowaše; St. 21, 20.
24. Teho teho dla kiwaše Šiman Pětr, zo by wobhonił, štó dha by był, wot kotrehož wón rěči.
25. Tuž lehnu so tón samy na Jezusowy brózt a dźeše k njemu: Knježe, štó je?
26. Jezus wotmołwi: Tón je, kotremuž ja kus womaču a dam. A wón womača tón kus a da jón Judašej, Šimanowemu synej, Jšariothej.
27. A tehdy po tym kusu ćehnješe zatan do njeho. Tuž dźeše Jezus k njemu: Štož ty činiš, to čiń bórzy.
28. To same pak njewědźeše nichtó za blidom, na čo wón to jemu rjeknu.
29. Přetož někotři myslachu sebi, dokelž Judaš móšeń měješe, zo Jezus k njemu praji: Kupuj, štož nam trjeba je na róčny čas; abo zo by wón chudym něšto dał. St. 12, 6.
30. Jako wón teho dla tón kus wzał bě, dźěše wón hnydom won. A wono bě w nocy.
31. Hdyž wón pak bě wušoł, rjeknu Jezus: Nětk je člorózki syn překrasnjeny, a Bóh je překrasnjeny w nim.
32. Jeli pak Bóh w nim překrasnjeny, dha budźe jeho tež Bóh překrasnić sam w sebi a budźe jeho skoro překrasnić. St. 12, 23. St. 17, 1.
33. Lube dźěćatka, ja sym hišće mału chwilu pola was. Wy mje budźeće pytać; a, kaž ja židam prajach, hdźež ja du, tam wy njemóžeće přińć; tak tež nětk wam praju: St. 7, 34. St. 8, 21.
34. Nowu přikaznju dam ja wam, zo byšće so bjez sobu lubowali, kaž ja was lubował sym, zo so tež wy jedyn druheho lubujeće. 3 Mójz. 19, 18. Mark. 12, 31. Jan. 15, 12. 1 Thes. 4, 9. 1 Jan. 4, 21.
35. Na tym budźe kóždy póznać, zo wy moji pósli sće, hdyž lubosć bjez sobu maće.
36. Rjeknu Šiman Pětr k njemu: Knježe, hdźe dźeš ty? Jezus wotmołwi jemu: Hdźež ja du, tam ty nětk njemóžeš za mnu hić; ale ty budźeš druhi čas za mnu hić. St. 7, 34. St. 21, 18. 19.
37. Rjeknu Pětr k njemu: Knježe, čoho dla ja njemóžu nětk za tobu hić? Ja chcu swoje žiwjenje za tebje wostajić.
38. Jezus wotmołwi jemu: Dyrbjał ty swoje žiwjenje za mnje wostajić? Zawěrnje, zawěrnje, ja praju ći: Kapon njebudźe zaspěwać, hač ty mje tři króć sy zaprěł. Mat. 26, 34. Mark. 14, 30. 72. Luk. 22, 34.
1. [A wón dźeše k swojim pósłam: Waša wutroba so njeztróž. Wěriće-li wy do Boha, dha tež do mnje wěriće. Št. 27.
2. W mojeho Wótca domje je wjele wobydlenjow. Hdy by temu tak njebyło, dha bych k wam rjeknył: Ja du tam, wam to město přihotować. 2 Kor. 5, 1.
3. A hač bych tam šoł, wam to město přihotować, dha wšak chcu zaso přińć a was k sebi wzać, zo byšće tež wy byli, hdźež ja sym. St. 12, 26.
4. A hdźe ja du, to wy wěsće, a tón puć tež wěsće.
5. Dźeše k njemu Tomaš: Knježe, my njewěmy, hdźe ty dźeš; a kak móžemy puć wjedźić?
6. Jezus rjeknu k njemu: Ja sym tón puć a ta wěrnosć a to žiwjenje; nichtó njepřińdźe k Wótcej, chiba přez mje.) Hebr. 9, 8. Eph. 2, 18. St. 3, 12. Hebr. 7, 25. St. 10, 19. 2 Kor. 3, 4. 1 Pětr. 1, 21.
7. Hdy byšće wy mje znali, dha byšće tež mojeho Wótca znali. A nětk znajeće jeho a sće jeho widźili.
8. Dźeše k njemu Philipp: Knježe, pokaž nam teho Wótca, dha mamy dosć.
9. Jezus dźeše k njemu: Tak dołho sym ja při was, a ty mje njeznaješ? Philippje, štóž mje widźi, tón widźi Wótca; kak dha ty prajiš, pokaž nam teho Wótca?
10. Njewěriš ty, zo ja sym we Wótcu a Wótc je w mni? Te słowa, kotrež ja k wam rěču, njeryču ja sam wot sebje. Tón Wótc pak, kiž w mni bydli, tón čini te skutki. St. 10, 38.
11. Wěrće mi, zo ja we Wótcu a Wótc w mni je; jeli zo pak nic, dha wěrće mi tych skutkow dla. St. 10, 25.
12. [Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Štóž do mnje wěri, tón budźe te skutki tež činić, kotrež ja činju, a budźe wjetše, dyžli te, činić; přetož ja du k swojemu Wótcu.
13. A štož wy prosyć budźeće w mojim mjenje, to chcu ja činić, zo by tón Wótc česćeny był w Synu. St. 16, 23. Mat. 7, 7. 11. Mark. 11, 24.
14. Jeli zo wy něšto prosyć budźeće w mojim mjenje, to chcu ja činić.
15. Lubujeće-li mje, dha tež dźeržće moje přikaznje; St. 15, 10. 1 Jan. 5, 3.
16. A ja chcu teho Wótca prosyć, a wón dyrbi wam druheho tróštarja dać, zo by wón pola was wostał wěčnje,
17. Teho Ducha teje wěrnosće, kotrehož tón swět njemóže dostać; přetož wón jeho njewidźi ani njeznaje jeho; wy pak jeho znajeće; přetož wón wostanje pola was a budźe we was.] Kn. mudr. 1, 5. Jan. 7, 39.
18. Ja was nochzu syrotow wopušćić; ja přińdu k wam. Jer. 51, 5.
19. Hišće wo mału chwilu je činić, dha mje tón swět njebudźe wjazy widźeć; wy pak dyrbiće mje widźeć.
[Přetož ja sym žiwy, a wy budźeće tež žiwi.]
20. Na tym samym dnju budźeće wy póznać, zo ja w swojim Wótcu sym, a wy we mni, a ja we was. St. 17, 21. 22.
21. Štóž moje přikaznje ma a dźerži je, tón samy je, kotryž mje lubuje. Štóž mje pak lubuje, tón budźe wot mojeho Wótca lubowany, a ja budu jeho lubować a so jemu zjewić. Sir. 2, 18.
22. Praji k njemu Judaš, nic tón Jšarioth: Knježe, što to je, zo ty nam so chceš zjewić, a nic swětu?
23. Jezus wotmołwi a dźeše k njemu: Štóž mje lubuje, tón budźe moje słowo dźeržeć; a mój Wóćez budźe jeho lubować, a my budźemy k njemu přińć a wobydlenje pola njeho činić. Přisł. 8, 17.
24. Štóž mje njelubuje, tón moje słowa njedźerži. A to słowo, kotrež wy słyšiće, njeje moje, ale teho Wótca, kiž mje pósłał je. St. 7, 28.
25. To sym ja k wam rěčał, jako hišće pola was běch.
26. Ale tón troštar, tón swjaty Duch, kotrehož mój Wóćez pósłać budźe w mojim mjenje, tón samy budźe was wšitko nawučić a wam spomnić wšitko, štož wam prajił sym. St. 15, 26.
27. Měr wam wostaju, swój měr wam dawam. Ja njedawam wam, jako swět dawa. Waša wutroba so njeztróžej ani so njeztrachuj. Phil. 4, 7.
28. Wy sće słyšeli, zo ja wam prajił sym: Ja du tam a přińdu zaso k wam. Hdy byšće wy mje lubowali, dha byšće so wjeselili, zo prajił sym: Ja du k Wótcej; přetož mój Wóćez je wjetši, dyžli ja. St. 10, 20.
29. A nětk sym ja wam to prajił, prjedy dyžli so stanje, zo, hdyž so stać budźe, wy byšće wěrili.
30. Ja dale njebudu wjele wjazy z wami rěčeć; přetož fěršta teho swěta dźe a nima ničo na mni; St. 12, 31.
31. Ale zo by tón swět póznał, zo ja teho Wótca lubuju a tak činju, kaž mi Wóćez poručił je. Poztańće a dźimy wotsal. St. 10, 18.
1. [Ja sym prawy winowy pjeńk, a mój Wótc je winicar.
2. Kóždu winowu hałozu na mni, kotraž płoda njenjese, budźe wón preč wzać; a kóždu, kotraž płód njese, budźe wón čizćić, zo by wjazy płoda pšinjesła.
3. Wy sće nětk čisći teho słowa dla, kotrež ja k wam rěčał sym.
4. Wostańće w mni, a ja we was. Runje jako ta hałoza žaneho płoda njemóže přinjesć sama wot sebje, chiba zo wostanje při winowym pjeńku, tak tež wy nic, chiba zo wostanjeće w mni.
5. Ja sym tón winowy pjeńk, wy sće te hałozy; štóž wostanje w mni a ja w nim, tón přinjese wjele płoda; přetož bjeze mnje njemóžeće ničo činić. 2 Kor: 3,5.
6. Štóž w mni njewostanje, tón budźe preč ćisnjeny jako hałoza a wuschnje; a woni zezběraju je a ćisnu je do wohenja a dyrbja so spalić. Ez. 15, 4. Mat. 3, 10.
7. Wostanjeće-li w mni a jeli zo moje słowa we was wostanu, budźeće prosyć, štož chceće, a budźe so wam dostać. Mat. 7, 7. St. 21, 22. Mark. 11, 24. Luk. 11, 10.
8. W tym budźe mój Wótc česćeny, zo byšće wjele płoda přinjesli a byli moji wučomnicy.
9. Jako mje mój Wótc lubuje, tak lubuju ja was tež. Wostańće we mojej lubosći.
10. Budźeće-li moje přikaznje dźeržeć, dha wostanjeće w mojej lubosći, runje jako ja swojeho Wótca přikaznje zachowam a wostanu we jeho lubosći.]
11. To rěču ja k wam, zo by moja wjesełosć we was wostała a waša wjesełosć dopjelnjena była.
12. To je moja přikaznja, zo byšće so bjez sobu lubowali, runje jako ja was lubuju. St. 13, 34. Mark. 12, 31. 1 Jan. 4, 21.
13. Nichtó nima wjetšeje lubosće, dyžli tu, hdyž wón swoje žiwjenje za swojich přećelow wostaji. St. 3, 18.
14. Wy sće moji přećeljo, hdyž činiće, štož ja wam pšikazuju. St. 8, 31.
15. Ja wjazy njepraju, zo wy wotročcy sće; přetož wotročk njewě, što jeho knjez čini. Wam pak sym ja prajił, zo přećeljo sće přetož wšitko, štož sym wot swojeho Wótca słyšał, sym ja wam k wědźenju sčinił.
16. Wy mje njejsće wuzwolili ale ja sym was wuzwolił a postajił, zo byšće wy šli a płód přinjesli, a zo by waš płód wostał, tak zo štož byšće Wótca prosyli w mojim mjenje, zo by wón wam to same dał. Mat. 28, 19.
17. [To pšikazam ja wam, zo so bjez sobu lubujeće.
18. Hdyž was swět hidźi, dha wěsće, zo mje prjedy, dyžli was, hidźił je. St. 7,7.
19. Hdy byšće wy wot swěta byli, dha by swět to swoje lubował; dokelž pak wot swěta njejsće, ale ja sym was wot swěta wuzwolił, teho dla hidźi was tón swět. 1 Jan. 4, 5. Jan. 17, 14.
20. Spomńće na to słowo, kotrež ja wam prajił sym: Wotročk njeje wjetši, dyžli jeho knjez. Su-li mje pšezćěhali, dha budźa was tež přesćěhać; su-li moje słowo dźerželi, dha budźa waše tež dźeržeć. Mat. 10, 24. Luk. 6, 40. Jan. 13, 16.
21. Ale to budźa wam wšitko činić mojeho mjena dla; dokelž woni teho njeznaja, kiž mje pósłał je. St. 16, 3.
22. Hdy bych ja njepřišoł a jim to njeprajił, dha bychu žaneho hrěcha njeměli. Nětk pak njemóža z ničim swój hrěch zamołwić.
23. Štóž mje hidźi, tón hidźi tež mojeho Wótca.
24. Hdy bych ja te skutki nječinił bjez nimi, kotrež žadyn druhi činił njeje, dha bychu žaneho hrěcha njeměli. Nětk pak su je widźili, a tola hidźa wobeju, mje a mojeho Wótca. St. 10, 37.
25. Ale zo by dopjelnjene było to słowo, kotrež we jich zakonju pisane steji: Woni hidźa mje bjez winy.] Ps. 35, 19. Pj. 69, 5.
26. [Hdyž pak tón troštar přińć budźe, kotrehož ja wam pósłać budu wot Wótca, tón Duch teje wěrnosće, kiž wot Wótca wuchadźa; tón budźe swědčić wote mnje. St. 14, 26. Luk. 24, 49. Jap. sk. 1, 4.
27. A wy budźeće tež swědčić; přetož wy sće wot spočatka pola mje byli. Jap. sk. 1, 8. St. 5, 32.
1. To sym ja k wam rěčał, zo so njebyšće pohóršowali.
2. Woni was budźa ze swojich zhromadźiznow wustorkać. Čas pak přińdźe, zo, štóž was mori, budźe sebi myslić, zo wón Bohu na tym słužbu čini. Mat. 24, 9. Mark. 13, 9. Luk. 21, 12.
3. A to wam budźa činić, dokelž woni ani mojeho Wótca ani mje njeznaju. St. 15,21.
4. Ale to sym ja wam prajił, zo byšće wy, hdyž tón čas přińć budźe, teho so dopomnili, zo ja wam prajił sym. To pak wam wot spočatka njejsym prajił; přetož ja běch pola was.]
5. [Nětk pak du ja k temu, kiž mje pósłał je; a nichtó bjez wami njewopraša mje: Hdźe dźeš? St. 7, 33.
6. Ale dokelž to k wam rěčał sym, je waša wutroba połna zrudoby.
7. Ale ja wam prawdu praju: Dobre wam je, zo ja tam du. Přetož hdy bych ja tam nješoł, dha by troštar k wam njepřišoł. Hdyž pak tam du, chcu jeho k wam pósłać. St. 8, 46. St. 14, 16. 26.
8. A hdyž tón samy přińdźe, budźe wón tón swět štrafować hrěcha, prawdosće a suda dla:
9. Hrěcha dla, zo woni do mnje njewěrja;
10. Prawdosće dla, zo ja du k swojemu Wótcej, a wy mje dale njewidźiće;
11. Suda dla, zo tón fěršta teho swěta sudźeny je. St. 12, 31. St. 14, 30.
12. Ja wam hišće mam wjele prajić, ale wy je nětk njemóžeće znjesć. 1 Kor. 3, 1.
13. Hdyž pak tamny, tón Duch teje wěrnosće, přińć budźe, tón budźe wam do wšeje wěrnosće puć pokazać. Přetož wón njebudźe sam wot sebje rěčeć; ale štož słyšeć budźe, to budźe wón rěčeć; a štož pšichodne je, budźe wam připowědać.
14. Tón samy budźe mje překrasnić; přetož wot mojeho budźe jo wzać a wam připowědać.
15. Wšitko, štož Wótc ma, to je moje; teho dla sym ja prajił, zo wón jo budźe wot mojeho wzać a wam připowědać.]
16. [Po matłej chwili njebudźeće wy mje widźeć; a pak po małej chwili budźeće mje widźeć; dokelż ja du k Wótcej. St. 7, 33. St. 13, 33.
17. Tuž dźachu někotři wot jeho pósłow bjez sobu: Što to je, zo wón nam praji: Po małej chwili njebudźeće wy mje widźeć, a pak po małej chwili budźeće mje widźeć, a dokelž ja du k Wótcej?
18. Teho dla dźachu woni: Što je to, zo praji, po małej chwili? My njewěmy, što wón rěči.
19. Tuž spózna Jezus, zo jeho prašeć chcychu, a dźeše k nim: Wot teho wy so bjez sobu woprašujeće, zo sym rjeknył: Po makłej chwili njebudźeće wy mje widźeć, a pak po małej chwili budźeće mje widźeć.
20. Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Wy budźeće płakać a žałosćić, ale swět so budźe wjeselić; wy pak budźeće zrudni, ale waša zrudoba budźe so do wjesela pšewobroćić. Ps. 30, 12.
21. žónska, hdyž porodźuje, ma zrudobu, přetož jejna štunda je přišła; hdyž pak dźěćo porodźiła je, njezpomni wona wjazy na tu styzknosć, teho wjesela dla, zo so čłowjek je na swět narodźił. Jez. 26, 17.
22. A wy maće tež nětko zrudobu; ale ja chcu was zaso widźeć, a waša wutroba budźe so zwjeselić, a waše wjesele nichtó njebudźe wot was preč wzać. Jez. 35, 10.
23. A na tym samym dnju njebudźeće wy mje ničo prašeć.]
[Zawěrnje, zawěrnje, ja praju wam: Sa čož wy teho Wótca prosyć budźeće w mojim mjenje, to budźe wón wam dać. Mark, 11, 24.
24. Hač dotal njejsće wy za ničo prosyli w mojim mjenje; prošće, dha budźeće brać, zo by so waše wjesele dopjelniło.
25. To sym ja k wam w přisłowach rěčał. Čas pak přińdźe, zo ja w přisłowach wjazy z wami rěčeć njebudu, ale ja budu wam zjawnje připowědać wot mojeho Wótca.
26. Na tym samym dnju budźeće wy prosyć w mojim mjenje. A ja njepraju wam, zo bych teho Wótca za was prosyć chcył; St. 14, 20.
27. Přetož wón sam, tón Wóćez, lubuje was, dokelž wy mje lubowali a wěrili sće, zo ja wot Boha wušoł sym. St. 14, 21. St. 17, 8. 25.
28. Ja sym wot Wótca wušoł a přišoł do swěta; zaso wopušću tón swět a du k Wótcej. St. 13, 3.
29. Dźachu k njemu jeho wučomnicy: Hlaj, nětk rěčiš ty zjawnje a njeprajiš žaneho pšisłowa;
30. Nětk wěmy, zo ty wšitke wěcy wěš, a njeje ći trjeba, zo by će štó prašał. Na to wěrimy, zo ty wot Boha wušoł sy. St. 21, 17.
31. Jezus wotmołwi jim: Nětk wěriće;
32. Hlaj, štunda přińdźe a je hižom přišła, zo so rospróšiće, jedyn kóždy k swojemu, a mje sameho wostajiće; ale ja njejsym sam, přetož tón Wótc je pola mje. Sach. 13, 7. Mat. 26, 31. Mark. 14, 27. Jan. 8, 16.
33. To same sym ja z wami rěčał, zo byšće w mni pokoj měli. Na swěće maće wy ćěsnozć; ale budźće dobreje nadźije, ja sym tón swět pšewinuł.) St. 14, 27. Rom. 5, 1. Eph. 2, 14. Kol. 1, 20. Jez. 35, 4.
1. To rěčeše Jezus a pozběhnu swojej woči k njebjesam a dźeše: Wótče, ta štunda je přišła, zo by swojeho Syna překrasnił, tak zo by tež twój Syn tebje překrasnił; St. 11, 41.
2. Runje jako ty jemu móc sy dał nade wšitkim ćěłom, tak zo by wón wěčne žiwjenje dał wšitkim, kotrychž ty jemu sy dał. Ps. 8, 7. Mat. 11, 27. St. 28, 18. Jan. 3, 35.
3. To je pak to wěčne žiwjenje, zo bychu woni tebje, Wótče, zo ty sam prawy Bóh sy, a kotrehož sy pósłał, Jezom Chrysta, póznali.
4. Ja sym tebje překrasnił na zemi a sym dokonjał tón skutk, kokotryž ty mi dał sy, zo bych činił; St. 4, 34.
5. A nětk překrasń mje ty, Wótče, w sebi samym,, z tej krasnosću, kotruž ja při tebi mějach, prjedy dyžli swět běše. St. 1, 1. 1 Pětr. 1, 20.
6. Ja sym twoje mjeno zjewił čłowjekam, kotrychž ty mi wot swěta dał sy. Woni běchu twoji, a ty sy jich mi dał, a woni su twoje słowo zachowali.
7. Nětko wjedźa, zo wšitko, štož ty mi dał sy, je wot tebje.
8. Přetož te słowa, kotrež ty mi dał sy, sym ja jim dał, a woni su je horje wzali a prawje póznali, zo ja sym wot tebje wušoł, a wěrja, zo ty mje pósłał sy. St. 16, 27. 30.
9. Ja prošu za nich a njeprošu za swět, ale za tych, kotrychž ty mi dał sy; přetož woni su twoji. St. 6, 37.
10. A wšitko, štož moje je, to je twoje, a štož twoje je, to je moje a ja sym w nich překrasnjeny. St. 16, 15.
11. [A ja njejsym wjazy na swěće; woni pak su na swěće, a ja du k tebi. Swjaty Wótče, zdźerž tych přez swoje mjeno, kotrychž ty mi dał sy, zo bychu jene byli, runje jako my. St. 10, 30.
12. Dokelž ja pola nich běch na swěće, zdźeržach ja jich přez twoje mjeno. Kotrychž ty mi dał sy, sym ja zachował; a njeje žadyn wot nich zhubjeny, chiba to zhubjene dźěćo, zo by pismo dopjelnjene było. Ps. 109, 8.
13. Nětk pak přińdu ja k tebi a rěču to same na swěće, zo bychu woni w sebi měli moju wjesełosć dopjelnjenu. St. 15, 11.
14. Ja sym jim dał twoje słowo, a swět hidźi jich; přetož woni njejsu wot swěta, jako tež ja njejsym wot swěta.
15. Ja njeprošu, zo by ty jich wot swěta wzał, ale zo by jich zdźeržał před tym złym. 2 Thes. 3, 3.
16. Woni njejsu wot swěta, runje jako tež ja njejsym wot swěta.
17. Swjeć jich w swojej wěrnosći; twoje słowo je ta wěrnosć.] St. 8, 40.
18. Runje jako ty mje pósłał sy do swěta, tak pósćelu ja tež jich do swěta.
19. A ja so sam woswjeću za nich, zo bychu tež woni woswjećeni byli w tej wěrnosći. 1 Kor. 1, 2. 30.
20. Ja prošu pak nic jeno za nich, ale tež za tych, kotřiž přez jich słowo do mnje wěrić budźa, St. 20, 31. Jap. sk. 4, 32. Rom. 12, 5.
21. So bychu wšitcy jene byli, runje jako ty, Wótče, w mni sy a ja w tebi; zo bychu tež woni w nas jene byli, zo by swět wěrił, zo ty mje pósłał sy. Gal. 3, 28.
22. A ja sym jim dał tu krasnosć, kotruž ty mi dał sy, zo bychu woni jene byli, runje jako my jene smy, St. 2, 11.
23. Ja w nich a ty w mni, zo bychu dokonjeni byli na jene, a tón swět póznał, zo ty mje pósłał sy a lubuješ jich, jako ty mje lubuješ. 1 Kor. 6, 17.
24. Wótče, ja chcu, hdźež ja sym, zo bychu tež ći sami pola mje byli, kotrychž mi dał sy, zo bychu moju krasnosć widźili, kotruž mi dał sy; přetož ty sy mje lubował, prjedy dyžli swěta załoženje so sta. St. 12, 26.
25. Prawy Wótče, tež swět će njeznaje. Ja pak znaju će, a ći to póznaja, zo ty mje pósłał sy. St. 15, 21.
26. A ja sym jim twoje mjeno k wědźenju sčinił a chcu jim to dale k wědźenju sčinić, zo by ta lubosć, z kotrejž ty mje lubuješ, była w nich a ja w nich.
1. Jako Jezus to same běše rěčał, wuńdźe wón won ze swojimi wučomnikami přez rěku Kidron, hdźež běše zahroda; do teje dźěše wón a jeho wučomnicy. Mat. 26, 36. Mark. 14, 32.
2. Judaš pak, kiž jeho přeradźi, wjedźeše tež to město; přetož Jezus zhromadźeše so tam husto ze swojimi wučomnikami. Luk. 21, 37.
3. Jako teho dla Judaš běše k sebi wzał tu syłu z tymi słužomnikami tych wyšich měšnikow a Farizejskich, přińdźe wón tam ze swěcami, z lampami a z brónju. Mat. 26, 47.
4. Jako pak Jezus wšitko wjedźeše, štož so jemu stać budźe, wuńdźe wón a dźeše k nim: Koho pytaće wy?
5. Woni wotmołwichu jemu: Jezusa Nacarenskeho. Jezus dźeše k nim: Ja sym. Judaš pak, kiž jeho přeradźi, steješe tež při nich.
6. Jako pak wón k nim dźeše: Ja sym! stupichu woni z wopječizu a panuchu na zemju dele. St. 6, 20.
7. Tuž prašeše wón jich zaso: Koho pytaće? Woni pak dźachu: Jezusa Nacarenskeho.
8. Jezus wotmołwi: Ja sym wam prajił, zo ja sym. Jeli zo teho dla mje pytaće, dha wostajće tych na pokoj.
9. (So by to słowo dopjelnjene było, kotrež wón praji: Ja njejsym žaneho wot tych zhubił, kotrychž ty mi dał sy.) St. 17, 12.
10. Šiman Pětr pak, dokelž mječ měješe, wućahnu wón jón a rubnu na wyšeho měšnika wotročka a wotća jemu jeho prawe wucho. A temu wotročkej rěkachu Malchus. Mat. 26, 51.
11. Tuž dźeše Jezus k Pětrej: Tykń swój mječ do nóžnjow. Njedyrbjał ja tón kelich pić, kotryž mi mój Wótc dał je?
12. Ta syła pak a wyši hejtman a słužomnicy tych Židow wzachu Jezusa a zwjazachu jeho, Mat. 26, 57. Mark. 14, 53. Luł. 22, 54.
13. A wjedźechu jeho najprjedy k Hannasej; přetož tón běše Kajphasowy pšichodny nan, kotryž to lěto wyši měšnik běše. Mat. 26, 57.
14. Kajphas pak bě tón samy, kiž běše Židam radźił, zo by derje było, zo by jedyn čłowjek za lud skóncowany był. St. 11, 50.
15. Šiman Pětr pak dźěše za Jezusom a druhi wučomnik. A teho sameho wučomnika znaješe wyši měšnik, a wón zańdźe z Jezusom do hroda teho wyšeho měšnika.
16. Pětr pak steješe wonkach před durjemi. Tuž wuńdźe tón druhi wučomnik, kotrehož wyši měšnik znaješe, a poryča z wrótnicu a wjedźeše Pětra nutř. Mat. 26, 69.
17. Tuž dźeše ta dźowka, ta wrótnica, k Pětrej: Njejsy ty tež teho čłowjeka wučomnik? Wón dźeše: Ja njejsym.
18. Wotročcy a słužomnicy pak stejachu tam a běchu sebi wuhle rosžehlili; přetož zyma běše a wohrěwachu so. Pětr pak běše pola nich, steješe a wohrěwaše so.
19. Ale wyši měšnik wopraša Jezusa wo jeho wučomnikow a wo jeho wučbu.
20. Jezus wotmołwi jemu: Ja sym zjawnje rěčał před swětom. Ja sym kóždy čas wučił w šuli a w templu, hdźež wšitcy židźi hromadu pšikhadźuju, a njejsym ničo w potajnym rěčał. St. 7, 14. 26. Luk. 2, 46. St. 4, 14.
21. Što mje wo to prašeš? Prašej tych, kiž słyšeli su, što ja k nim sym rěčał; hlaj, ći sami wjedźa, što ja rěčał sym.
22. Jako wón pak to praješe, da Jezusej jedyn bjez tymi słužomnikami, kiž pódla steješe, pliztu a dźeše: Směš ty wyšemu měšnikej tak wotmołwić? 1 Kral. 22, 24.
23. Jezus jemu wotmołwi: Sym ja złe rěčał, dha wopokaž, zo złe je; sym-li pak prawje rěčał, čoho dla biješ mje?
24. (Hannas pak běše jeho zwjazaneho k wyšemu měšnikej Kajphasej pósłał.)
25. Šiman Pětr pak stejo wohrěwaše so. Tuž dźachu woni k njemu: Njejsy tež ty jedyn wot jeho wučomnikow? Wón prěješe pak a dźeše: Ja njejsym. Mat. 26, 58. 69. Mark. 14, 54. Luk. 22, 55.
26. Praji teho wyšeho měšnika wotročk jedyn, přećel teho sameho, kotremuž Pětr běše wucho wotćał: Njewidźich ja će w zahrodźe při nim?
27. Pětr pak zaso prěješe. A hnydom zaspěwa kapon.
28. Tuž wjedźechu woni Jezusa wot Kajphasa před sudnu chěžu. A běše rano. Woni pak njeńdźěchu do sudneje chěže, zo bychu nječisći njebyli, ale to jutrowne jehnjo jěsć směli. Mat. 27, 2. Mark. 15, 1. Luk. 23, 1.
29. Tuž wuńdźe Pilatus k nim a dźeše: Kajku skóržbu maće wy na teho čłowjeka?
30. Woni wotmołwichu a dźachu k njemu: Hdy by tutón złóstnik njebył, my njebudźichmy jeho ći podali.
31. Tuž dźeše Pilatus k nim: Dha wzmiće wy jeho a sudźće jeho po swojim zakonju. Ale ći židźi dźachu k njemu: My njesměmy nikoho skóncować; St. 19, 6.
32. So by dopjelnjene było to słowo Jezusowe, kotrež praješe, jako wón zjewi, kajkeje smjerće wón wumrjeć budźe. Mat. 20, 19. Mark. 10, 33. Luk. 18, 32.
33. Pilatus teho dla zańdźe zaso do sudneje chěže a zawoła Jezusa a dźeše k njemu: Sy ty tych židow kral? Mat. 27, 11.
34. Jezus wotmołwi jemu: Rěčiš ty to sam wot sebje, abo su to ći druzy powjedali wote mnje?
35. Pilatus wotmołwi: Sym dha ja Žid? Twój lud a wyši měšnicy su tebje mi podali; što sy ty zawinował?
36. Jezus wotmołwi: Moje kralestwo njeje wot teho swěta. Hdy by moje kralestwo wot teho swěta było, dha bychu moji słužomnicy wo njo wojowali, zo bych ja Židam podaty njebył; ale nětk moje kralestwo njeje wot tudy. St. 6, 15.
37. Tuž dźeše Pilatus k njemu: Dha sy ty tola kral? Jezus wotmołwi: Ty jo prajiš, ja sym kral. Ja sym so na to narodźił a sym na to na swět přišoł, zo bych prawdźe swědčił. Kóždy, štóž z prawdy je, tón posłucha na mój hlós. 1 Tim. 6, 13.
38. Rjeknu Pilatus k njemu: Što je prawda? A jako wón to wurjeknu, wuńdźe wón zaso k židam a dźeše k nim: Ja njenamakam žaneje winy na nim. Mat. 27, 23. Mark. 15, 14. Luk. 23, 14.
39. Wy maće pak wašnje, zo bych wam jeneho na jutry pušćił; chceće dha, zo bych wam tych Židow krala pušćił? Mat. 27, 15.
40. Woni pak zawołachu zaso wšitcy a dźachu: Nic teho, ale Barabbasa pušć. Barabbas pak běše mordar. Mat. 27, 20. Mark. 15, 11.
1. Pilatus wza tehdy Jezusa a šwikaše jeho. Mat. 27, 26. Mark. 10, 34. St. 15, 15. Luk. 23, 22.
2. A wojacy naplećechu ćernjowu krónu a stajichu ju na jeho hłowu a wodźechu jeho z purpurzkim mantelom, Mat. 27, 29.
3. A dźachu: Budź poztrowjeny, kralo tych židow! a dawachu jemu plizty. Mat. 26, 67.
4. Tuž wuńdźe zaso Pilatus won a dźeše k nim: Hlajće, ja jeho k wam won wjedu, zo byšće póznali, zo ja na nim žaneje winy njenamakam. St. 18, 38.
5. Tuž dźěše Jezus won a njeseše ćernjowu krónu a purpurzku drastu. A wón dźeše k nim: Hlajće, kajki to čłowjek!
6. Jako pak ći wyši měšnicy a jich słužomnicy jeho widźichu, wołachu woni a prajachu: KšiLuk. 23, 18. žuj, křižuj! Pilatus rjeknje k nim: Wzmiće wy jeho a kšižujće jeho; přetož ja njenamakam žaneje winy nad nim.
7. Ći židźi wotmołwichu jemu: My mamy kaznju, a po tej našej kazni dyrbi wón wumrjeć; přetož wón je so sam Boži Syn činił. 3 Mójz. 24, 15. 5 Mójz. 18, 20.
8. Jako pak Pilatus to słowo słyšeše, boješe wón so hišće bóle;
9. A zańdźe zaso nutř do sudneje chěže a dźeše k Jezusej: Z wotkal sy ty? Ale Jezus njeda jemu žaneho wotmołwjenja. St. 18, 33.
10. Tuž dźeše Pilatus k njemu: Njeryčiš ty zo mnu? Njewěš ty, zo ja móc mam će křižować, a mam móc će pušćić? St. 18, 39.
11. Jezus wotmołwi: Ty by žaneje mocy na mni njeměł, hdy by ći z wjercha data njebyła; teho dla tón, kiž mje tebi podał je, tón ma wjetši hrěch.
12. Wot teho časa pytaše Pilatus, kak by jeho pušćił. Ći Židźa pak wołachu a dźachu: Pušćiš ty teho, dha ty khěžorowy přećel njejsy; přetož, štóž so kral čini, tón so chěžorej pšećiwi.
13. Jako pak Pilatus to słowo słyšeše, wjedźeše wón Jezusa won a synu so na sudny stoł, na tym měsće, kotremuž rěkaju z kamjenjemi wysocy posadźene, po hebrejskej rěči pak Gabbatha.
14. [Běše pak dźeń teho přihotowanja k jutram a wokoło šesteje štundy. A wón rjeknu k Židam: Hlajće, to je waš kral!
15. Woni pak wołachu: Preč, preč z tym, křižuj jeho! Dźeše Pilatus k nim: Dyrbju ja wašeho krala křižować? Wyši měšnicy wotmołwichu: My žaneho krala nimamy, chiba jeno kejžora. Št. 6.
16. Tuž poda wón jeho jim, zo by křižowany był. A woni wzachu Jezusa a wjedźechu jeho preč.
17. A wón njeseše swój křiž a wuńdźe na to město, kotremuž rěkaju nopowišćo, po Hebrejzku pak jemu rěkaju Golgatha. Mat. 27, 33. Mark. 15, 22. Luk. 23, 33.
18. Tam křižowachu woni jeho a dweju z nim z wobeju stronow, Jezusa pak srjedźa.
19. Pilatus pak tež napisa napismo a staji to na křiž. Běše pak pisane: Jezus Nacarenski, kral tych židow.
20. To napismo lazowaše pak wjele Židow; přetož to město běše blisko při měsće, hdźež Jezus křižowany bu. A běše pisane po hebrejskej, grichizkej a łaćanzkej rěči.
21. Tuž dźachu wyši měšnicy tych Židow k Pilatej: Njepiš: Kral tych židow; ale zo tón samy prajił je: Ja sym tych židow kral.
22. Pilatus wotmołwi: Štož sym pisał, to sym ja pisał.
23. Ći wojacy pak, jako Jezusa křižowali běchu, wzachu jeho drastu (a sčinichu štyri dźěle, kóždemu wojakej jedyn dźěl) a tu suknju. Ta suknja pak běše nješita, wot wjercha tkana přez cyłe. Mat. 27, 35. Mark. 15, 24.
24. Tuž dźachu woni bjez sobu: Njerosdźělmy teje, ale losujmy wo nju, čeja budźe. So by dopjelnjene było to pismo, kotrež praji: Woni su moju drastu bjez so rosdźělili a su wo moju suknju lós ćiskali. To činjachu tak ći wojacy. Ps. 22, 10.
25. Pola křiža pak steješe Jezusowa mać a jeho maćeŕna sotra, Marja, Kleophasowa mandźelska, a Marja Madlena.
26. Jako pak Jezus swoju maćer wuhlada a teho wučomnika při njej stejo, kotrehož wón lubowaše, rjeknu wón k swojej maćeri: žónska, hlaj, to je twój syn.
27. Potom dźeše wón k wučomnikej: Hlaj, to je twoja mać. A wot teje sameje štundy wza ju tón wučomnik k sebi.
28. Potom, jako Jezus wjedźeše, zo nětk wšitko dokonjane běše, zo by to pismo dopjelnjene było, rjeknu wón: Mi so chce pić. Ps. 22, 16.
29. A tam steješe sudobjo z kisałom. Woni pak napjelnichu šwom z kisałom a wobłožichu jón z izopom a podachu jón jemu k hubje. Ps. 60, 23.
30. Jako teho dla Jezus to kisało k sebi wzał běše, dźeše wón: Dokonjane je! a pokhili hłowu a da swój duch horje.]
31. Židźa pak, dokelž tón dźeń teho přihotowanja běše, zo bychu te ćěła přez sabat na křižu njewoztałe (přetož tón sabatny dźeń běše wulki), prošachu Pilata, zo bychu jich kosće złamane a wone dele wzate byłe.
32. Tuž přińdźechu ći wojacy a złamachu prěnjemu kosće a temu druhemu, kiž z nim křižowany běše.
33. Jako pak k Jezusej přińdźechu a widźichu, zo wón hižom wumrěł běše, njezłamachu woni jemu te kosće;
34. Ale jedyn wot tych wojakow roskłó jemu jeho bok z lebiju, a hnydom krej a woda wuńdźe.
35. A kiž to widźił je, tón jo wobswědči, a jeho swědčenje je wěrne; a tón samy wě, zo wón prawdu rěči, zo byšće tež wy wěrili.
36. Přetož tajke je so stało, zo by to pismo dopjelnjene było: Wy njedyrbiće jemu žaneje kosće złamać. 2 Mójz. 12, 46. 4 Mójz. 9, 12.
37. A zaso praji druhe pismo: Woni budźa widźeć, do koho su kałali. Zach. 12, 10.
38. Potom prošeše Pilata Jozef z Arimathije (kotryž wučomnik Jezusowy běše, ale potajny, z bojosću před židami), zo by to ćěło Jezusowe směł dele wzać. A Pilatus wotpušći. Tuž přińdźe wón a wza to ćěło Jezusowe dele. Mat. 27, 57. Mark. 15, 43. Luk. 23, 50.
39. Přińdźe pak tež Nikodemus, kotryž prjedy w nocy k Jezusej přišoł bě, a přinjese maru a aloe změšanu na sto puntow. St. 3, 2. Mat. 2, 11.
40. Tuž wzaštaj wonaj to ćěło Jezusowe a wobwjazaštaj jo z rubami a z wonjacymi wěcami, jako Židźa wašnje maju khować.
41. Při tym měsće pak, hdźež wón křižowany bu, běše zahroda a w zahrodźe nowy row, w kotrymž hišće nihdy nichtó njebě ležał.
42. Tam połožištaj wonaj Jezusa teho dnja židowskeho přihotowanja dla, dokelž tón row blisko běše.
1. Tych sabatow prěni dźeń, njedźelu, pak přińdźe Marja Madlena rano, jako hišće ćma běše, k temu rowu a widźi, zo tón kamjeń wot rowa běše preč wzaty. Mat. 28, 1 Mark. 16, 1. Luk. 24, 1.
2. Tuž běži wona preč a přińdźe k Šimanej Pětrej a k temu druhemu wučomnikej, kotrehož Jezus lubowaše, a dźeše k nimaj: Woni su teho Knjeza z rowa preč wzali, a my njewěmy, hdźe su jeho połožili.
3. Tuž wuńdźe Pětr a tón druhi wučomnik a přińdźeštaj k rowu. Luk. 24, 12.
4. Wonaj pak wobaj běžeštaj hromadźe; ale tón druhi wučomnik běžeše prjedy, khětzišo dyžli Pětr, a přińdźe najprjedy k rowu;
5. A nachili so nutř a wuhlada te ruby ležo; nutř pak njezańdźe.
6. Tuž přińdźe Šiman Pětr za nim a zańdźe do rowa a widźeše te ruby połožene,
7. A tón pótny rub, z kotrymž jeho hłowa běše wobwjazana była, nic pódla tych rubow połoženy, ale na stronje hromadu zawaleny, na wosebnym měsće. St. 11, 44.
8. Tuž zańdźe tež tón druhi wučomnik nutř, kiž bě najprěniši k rowu přišoł, a widźeše a wěrješe jo;
9. Přetož wonaj hišće njewědźeštaj pismo, zo wón wot morwych stanuć dyrbješe.
10. Tuž dźěštaj taj wučomnikaj zaso preč k temu swojemu.
11. [Marja pak steješe před rowom a płakaše wonkach. A płačo pohlada nutř do rowa,
12. A wuhlada dweju jandźelow w běłej drasće sedźo, jeneho k hłowam a druheho k noham, hdźež to ćěło Jezusowe běše ležało. Mat. 28, 5. 6. Mark. 16,5.
13. A taj samaj dźeštaj k njej: Zónska, što płačeš? Wona dźeše k nimaj: Woni su mojeho Knjeza preč wzali; a ja njewěm, hdźe su jeho połožili.
14. A hdyž to wuryča, wobroći wona so zady a wuhlada Jezusa stejo, njewědźeše pak, zo by Jezus był. Mat. 28, 9. Mark. 16, 9.
15. Rjeknu Jezus k njej: Zónska, što płačeš? Koho pytaš ty? Wona pomysliše sebi, zo je zahrodnik, a dźeše k njemu: Knježe, sy ty jeho preč njesł, dha powjes mi, hdźe sy jeho połožił? dha chcu jeho wzać.
16. Rjeknu Jezus k njej: Marja! Wona so wobroći a dźeše k njemu: Rabbuni! to je: mištrje.
17. Rjeknu Jezus k njej: Njedotkń so mje; přetož ja hišće njejsym horje ztpił k swojemu Wótcej. Dźi pak k mojim bratram a praj jim: Ja du horje k swojemu Wótcej a k wašemu Wótcej, k swojemu Bohu a k wašemu Bohu. Ps. 22, 23. Hebr. 2, 11. 12.
18. Marja Madlena přińdźe a připowědaše to tym wučomnikam, zo je teho Knjeza widźiła a zo wón to k njej prajił je.)
19. [Na wječor pak teho sameho dnja, kiž prěni běše po sabaće, jako wučomnicy zhromadźeni a durje zanknjene běchu, z bojosću před židami, přińdźe Jezus a stupi srjedźa a dźeše k nim: Měr budź z wami! Luk. 24, 36.
20. A hdyž to prajił běše, pokaza wón jim swojej rucy a swój bok. Tuž zwjeselichu so ći wučomnicy, zo teho Knjeza widźichu. 1 Jan.1, 1.
21. Teho dla dźeše Jezus zaso k nim: Měr budź z wami! Kaž mje mój Wótc pósłał je, tak pósćelu tež ja was. Jez. 61, 1. Jan. 17, 18.
22. A jako to prajił běše, dunu wón na nich a dźeše k nim: Wzmiće teho swjateho Ducha!
23. Kotrymž wy hrěchi wodaće, tym su wodate; a kotrymž wy je zdźeržiće, tym su zdźeržane.] Mat. 16, 19. St. 18, 18.
24. [Tomaš pak, wot tych dwanaće jedyn, kotremuž Didimus rěkaju, njeběše při nich, jako Jezus přińdźe.
25. Dha dźachu ći druzy wučomnicy k njemu: My smy teho Knjeza widźili. Wón pak dźeše k nim: Jeli zo ja we jeho rukomaj njewidźu te hozdźaze błuzny a njetyknu swój porst do tych hozdźazych błuznow a njepołožu swoju ruku do jeho boka, dha njebudu wěrić. St. 19, 34.
26. A po tydźenju běchu jeho wučomnicy zaso nutřkach a Tomaš z nimi. Tuž přińdźe Jezus, jako durje zanknjene běchu, a stupi srjedźa a dźeše: Měr budź z wami! Št. 19.
27. Potom dźeše wón k Tomašej: Tykń sem swój porst a wohladaj mojej rucy; a podaj sem swoju ruku a połož ju do mojeho boka; a njebudź njewěrjazy, ale budź wěrjacy.
28. Tomaš pak wotmołwi a dźeše k njemu: Mój Knježe a mój Božo! 1 Kral. 18, 39.
29. Dźeše Jezus k njemu: Dokelž mje widźił sy, Tomašo, dha wěrišty. Zbóžni su ći, kiž njewidźa a wšak wěrja.]
30. Tež wjele druhich zejchow činješe Jezus před swojimi wučomnikami, kotrež w tych knihach njejsu wopisane.
31. Te su pak wopisane, zo byšće wěrili, zo Jezus je Chrystus, tón Syn Boži, a zo byšće přez tu wěru žiwjenje měli we jeho mjenje. 1 Jan. 5, 13.
1. Potom zjewi so Jezus zaso tym wučomnikam při Tiberiaskim morju. Wón so pak tak zjewi:
2. Hromadźe běchu Šiman Pětr a Tomaš, kotremuž rěkaju Didimus, a Nathanael z Kany Galilejskeje a taj synaj Zebedeowaj a druhaj dwaj jeho wučomnikaj.
3. Šiman Pětr dźeše k nim: Ja chcu hić ryby łowić. Woni dźachu k njemu: Dha tež my chcemy z tobu hić. Tuž wuńdźechu a stupichu z molom do łódźe; ale w tej samej nocy njenałowichu woni ničo. Luk. 5, 5.
4. Jako pak nětk rano běše, steješe Jezus na brjozy; ale ći wučomnicy njewědźachu, zo by Jezus był. St. 20, 14. Luk. 24, 16.
5. Dźeše Jezus k nim: Dźěći, nimaće ničo jěsć? Woni jemu wotmołwichu: Ničo.
6. Wón pak dźeše k nim: Přestrějće syć na prawy bok łódźe, dha budźeće namakać. Na to přestrěchu a njemóžachu ju dale ćahnyć, wjele rybow dla. Luk. 5, 4.
7. Tuž dźeše tón wučomnik, kotrehož Jezus lubowaše, k Pětrej: Jako Šiman To je tón Knjez. Pětr słyšeše, zo tón Knjez je, wopasa wón so z košlu (přetož wón běše nahi) a pušći so do morja.
8. Ći druzy wučomnicy pak přińdźechu na łódźi (přetož woni njeběchu daloko wot zemje, ale něhdźe pola dweju sto łohćow), a ćahachu syć z rybami.
9. Jako pak na zemju běchu wustupili, widźichu woni wuhle kładźene a ryby na nje połožene a chlěb.
10. Dźeše Jezus k nim: Přinjesće sem wot tych rybow, kotrež sće nětk nałowili.
11. Šiman Pětr stupi dele a wućeže syć na suche; ta běše połna wulkich rybow, połdra sta a tři. A hač runje jich tak wjele běše, dha so wšak syć njerostorže.
12. Dźeše Jezus k nim: Pójće, wobjedujće. Nichtó pak bjez tymi wučomnikami njezwaži so jeho woprašeć: Štó sy ty? přetož woni wědźachu, zo tón Knjez běše.
13. Tuž přińdźe Jezus a wza tón chlěb a da jón jim, teho runja tež ryby.
14. To je nětk k třećemu, zo Jezus so zjewi swojim wučomnikam, po tym jako wón stanył bě wot morwych.
15. [Jako pak powobjedowali běchu, dźeše Jezus k Šimanej Pětrej: Šimanje Jonasowy, lubuješ ty mje wjazy, dyžli ći? Wón dźeše k njemu: Haj, Knježe, ty wěš, zo ja će lubuju. Rjeknu wón k njemu: Pas moje jehnjata.
16. Dźeše wón zaso z noweho k njemu: Šimanje Jonasowy, lubuješ mje? Wón dźeše k njemu: Haj, Knježe, ty wěš, zo ja će lubuju. Rjeknu wón k njemu: Pas moje wowcy. Jap. sk. 20, 28. 1 Pětr. 5, 2. 4.
17. K třećemu dźeše wón k njemu: Šimanje Jonasowy, lubuješ mje? Pětr bu zrudny, zo wón k třećemu jemu praješe: Lubuješ mje? a dźeše k njemu: Knježe, ty wěš wšitke wěcy, ty wěš, zo ja će lubuju. Dźeše Jezus k njemu: Pas moje wowcy.] Sir. 42, 19.
18. [Zawěrnje, zawěrnje, ja praju ći: Jako ty młódši běše, wopasowaše ty so sam a dźěše, hdźež chcyše; hdyž pak ty stary budźeš, budźeš ty swojej rucy přestrěć a druhi budźe će wopasować a powjedźe tebje, hdźež nochzeš. 2 Pětr. 1, 14.
19. To pak praješe wón na wopokazanje, z kajkej smjerću wón Boha chwalić budźe. A jako wón to prajił bě, dźeše wón k njemu: Pój za mnu!
20. Pětr pak so wobroći a wuhlada teho wučomnika za nim chodźo, kotrehož Jezus lubowaše, kiž tež na jeho brózće za wječerju ležał bě a rjeknył: Knježe, kotry je twój přeradnik? St. 13, 23.
21. Hdyž Pětr teho widźeše, dźeše wón k Jezusej: Knježe, što pak tón dyrbi?
22. Jezus dźeše k njemu: Jeli zo ja chcu, zo wón wostanje, hač ja přińdu, što to tebje nastupa? Pój ty za mnu!
23. Tuž wuńdźe ta ryč bjez bratrami: Tón wučomnik njewumrje. A Jezus njepraješe k njemu: Wón njewumrje; ale: jeli zo ja chcu, zo wón wostanje, hač ja přińdu, što to tebje nastupa?]
24. To je tón wučomnik, kiž wot tych wěcow swědči a je to wopisał. A my wěmy, zo jeho swědčenje wěrne je.
25. Hišće tež wjele druhich wězow je, kotrež Jezus je činił, wot —zo swět tych knihow njeby wopšikotrychž, hdy by dyrbjało jene za druhim pisane być, mam ja za to, zo swět tych knihow njeby wopřijał, kiž bychu napisane byłe. (Hamjeń.) St. 20, 30.
1. [Prěńšu ryč sym ja derje sčinił, luby Theophile, wot wšitkeho teho, štož Jezus je započał činić a tež wučić,
2. Hač do teho dnja, hdyž wón horje wzaty bu, jako tym japoštołam (kotrychž wón wuzwolił běše) přikaznju dał bě přez swjateho Ducha,
3. Kotrymž wón tež po swojim ćerpjenju so žiwy zjewił běše přez wšelke wopokazanje a da so jim widźeć na štyrcyći dnjow a rěčeše z nimi wot Božeho kralestwa. Łuk. 17, 20. 21. Rom. 14, 17.
4. A jako jich zhromadźił běše, přikaza wón jim, zo bychu z Jerusalema njechodźili, ale čakali na Wótcowe slubjenje, kotrež (dźeše wón) sće słyšeli wote mnje. Luk. 24, 49. Jan. 15, 26
5. Přetož Jan je z wodu křćił; ale wy dyrbiće ze swjatym Duchom křćeni być, nic dołho po tych dnjach. Mat. 3, 11. Mark. 1, 8. Łuk. 3, 16. Jap. zk. 2, 2. St. 11, 16. St. 13, 24. St. 19, 4.
6. Ći pak, kiž hromadu přišli běchu, prašachu jeho a dźachu: Knježe, budźeš ty na tón čas zaso postajić Israelske kralestwo? Luk. 24, 21
7. Wón pak dźeše k nim: Wam njesłuša wjedźić čas abo štundu, kotruž tón Wóćez do swojeje mocy sam połožił je;
8. Ale wy budźeće tu móc teho swjateho Ducha dostać, kotryž na was přińć budźe, a budźeće moji swědkojo nic jeno we Jerusalemje, ale tež w cyłym židowskim a Samariskim kraju a hač do kónca zemje.
9. Jako wón to běše prajił, bě wón horje zběhnjeny, zo woni to widźichu, a mróčel wza jeho před jich wočomaj preč. Mark. 16, 19. Luk. 24, 51
10. A jako woni za nim hladachu w jeho horjeztpiću do njebjes, hlaj, tuž steještaj při nich dwaj muskaj w běłej drasće, Luk. 24, 4: Jan. 20, 12.
11. Kotrajž tež dźeštaj: Wy Galilejzzzy mužojo, što wy stejo do njebjes hladaće? Tón Jezus, kiž je wot was horje wzaty do njebjes, budźe tak přińć, kaž jeho widźili sće k njebjesam horje ztpić.] Łuk. 21, 27. 1 Thes. 4, 16.
12. Tehdy wróćichu so woni do Jerusalema, z hory, kotrejž rěkaju wolijowa hora, kotraž je blisko při Jerusalemje a leži sobotny puć wot města. Luk. 24, 50. 51. 52.
13. A jako běchu nutř zašli, dźěchu woni horje na łubju, hdźež přebywachu Pětr a Jakub, Jan a Handrij, Philipp a Tomaš, Bartrom a Matthej, Jakub, Alfeowy syn, a Šiman želotes a Judaš Jakubowy. Mat. 10, 2.
14. Ći sami wšitcy běchu stajnje zhromadźeni w jenej mysli na modlitwje a próstwje, ze žonami a z Marju, tej maćerju Jezusowej, a z jeho bratrami. St. 2, 1. 422. St. 4, 24.
15. [A w tych dnjach postanu Pětr srjedźa bjez tymi pósłami (mjenow pak teho luda běše hromadźe na sto a dwacyći) a dźeše:
16. Wy mužojo a bratřa, to pismo dyrbješe dopjelnjene być, kotrež prjedy prajił je tón swjaty Duch přez Dawidowy rt, wot Judaša, kiž tych wjedźeše, kotřiž Jezusa jimachu. Ps. 41, 10. Jan. 18, 3
17. Přetož wón bě bjez nas rachnowany a běše tón hamt z nami dóstał. Luk. 6, 16. 18. A tón je zwar rolu warbował za tu njeprawu mzdu a je so wobwjesył a je so srjedźa rospuknuł a wšitke swoje črjewa wukidał. Sach. 11, 13. Mat: 27, 5.
19. A to je zjewjene wšitkim, kiž we Jerusalemje bydla, tak zo ta sama rola mjenowana budźe po jich rěči Hakeldama, to je krwawna rola. Mat. 27, 7. 8.
20. Přetož pisane steji w pzalmzkich knihach: Jich wobydlenje dyrbi puste być a njebudźe nichtó w nim bydlić a jeho bizkopztwo dyrbi druhi dostać. Ps. 69, 26. Ps. 109, 8.
21. Teho dla so słuša, zo wot tych mužow, kotřiž při nas byli su tón cyły čas, w kotrymž tón Knjez Jezus bjez nami je won a nutř chodźił,
22. Počawši wot Janoweje křćenicy hač na tón dźeń, kotryž wón wot nas horje wzaty je, jedyn bjez nimi wuzwoleny budźe, kiž by swědk jeho horjestaća z nami był.
23. A woni postajichu dweju, Jozepha, z mjenom Barzabasa, z přimjenom Juzta, a Matthiasa;
24. Modlachu so a dźachu: Knježe, kiž ty wšitkich wutroby znaješ, pokaž jeneho, kotrehož ty wuzwolił sy bjez tymaj dwěmaj, Pj. 7, 10.
25. So by dóstał tu słužbu a japoštołzki hamt, wot kotrehož Judaš je wotstupił, ducy na swoje miězto.
26. A woni losowachu nad nimaj; a lós padźe na Matthiasa, a wón bu pširachnowany k tym jědnaće japoštołam.] Přisł. 16, 33
1. [A jako tón dźeń tych swjatkow dopjelnjeny běše, běchu woni wšitcy w jenej mysli hromadźe. St. 1, 14.
2. A sta so nahle šumjenje z njebjes, jako mózneho wětra, a napjelni tón cyły dom, w kotrymž sedźichu.
3. A jazyki běchu nad nimi rosdźělene k wohladanju, jako bychu wohenjowe byłe. A wón synu so na kóždeho bjez nimi; Mat. 3, 11. Mark. 1, 8. Luk. 3, 16.
4. A buchu wšitcy połni swjateho Ducha a počachu rěčeć z druhimi jazykami, kaž jim tón Duch da wuryčeć. St. 1, 5. St. 10, 44. St. 11, 15. St. 19, 6.
5. Přebywachu pak židźi we Jerusalemje, ći běchu bohabojazni mužojo ze wšeho luda, kiž pod njebjom je.
6. A hdyž so tón hłós sta, zeńdźe so ta zhromadźizna a změša so; dokelž kóždy słyšeše, zo z jeho rěču ryčachu. Št. 7. 12.
7. Woni pak wšitcy buchu zatorhnjeni, dźiwachu so a dźachu bjez sobu: Njejsu, hlaj, ći wšitcy, kiž ryča, Galilejscy? Št. 6. 12.
8. Kaha dha zo my jich słyšimy kóždy po swojej rěči, w kotrejž narodźeni smy?
9. Partzzy a Medizzy a Elamitizzy a kiž my bydlimy w Mezopotamskej, Židowskej a Kappadozizkej, Pontizkej a Aziskej,
10. Phrigizkej a Pamphilizkej, Egyptowskej a na stronach Libizkeje, při Kirenzkej, a kotřiž my smy cuzomnicy z Roma,
11. Židźa a kiž smy k židowskej wěrje přistupili, Kretizzy a Arabizzy; my jich słyšimy, zo z na šimi jazykami ryča te wulke dźiwy Bože.
12. Woni pak wšitcy buchu zatorhnjeni a njewědźachu, na čim su, a dźachu jedyn k druhemu: Što zechce z teho być? Št. 6. 7.
13. Druzy pak so jim smějachu a dźachu: Woni su so w słódkim winje wopili.]
14. [Tuž postaže Pětr z tymi jědnaće, pozběže swój hłós a rěčeše k nim: Wy Židźa, lubi mužojo, a wy wšitcy, kiž wy we Jerusalemje bydliće, to budź wam zjewjene a zapšimńće te moje słowa z wašimaj wušomaj.
15. Přetož tući njejsu pjeni, jako so wam zda; dokelž nětk je tzeća štunda teho dnja;
16. Ale to je, štož přez profeta Joela prjedy je připowědane:
17. A budźe so stać w poslenich dnjach, praji Bóh, ja chcu wuleć wot mojeho Ducha na wšitko ćěło; a waši synojo a dźowki budźa wěšćić, a waši młodźency budźa widźenja widźeć, a waši starši budźa sony měć; Joel. 2, 28. St. 21, 9.
18. Tež na mojich wotročkow a na moje dźowki chcu ja w tych samych dnjach wot mojeho Ducha wuleć, a woni budźa wěšćić.]
19. A ja chcu dźiwy činić horjekach na njebju a zejchi delekach na zemi, krej a woheń a paru dymowu;
20. Ssłónzo budźe so přewobroćić do ćěmnosće a měsaz do krwě, prjedy dyžli tón wulki a zjawny dźeń teho Knjeza přińdźe;
21. A budźe so stać, zo kóždy, štóž so k temu mjenu teho Knjeza woła, budźe zbóžny. Rom. 10, 13.
22. Wy mužojo Israelscy, słyšće tute słowa: Jezusa Nacarenskeho, muža wot Boha bjez wami ze skutkami a dźiwami a zejchami wopokazaneho, kotrež Bóh přez njeho činješe bjez wami (kaž tež wy to sami wěsće), St. 10, 38.
23. Teho (z wobzanknjenej radu a z prjedywjedźenjom Božim podateho) sće wy wzali přez rucy tych njeprawych, a sće jeho pšibili a morili. St. 4, 29. Luk. 22, 22.
24. Teho je Bóh zbudźił, roswjazawši te bolozće teje smjerće; přetož móžno njeběše, zo wón wot njeje mohł dźeržany być. St. 3, 15.
25. Přetož Dawid praji wot njeho: Ja sym teho Knjeza kóždy čas před mojej woči ztajił; přetož wón je mi na prawicy, zo bych njebył hnuty; Ps. 16, 8 a.
26. Teho dla zwjeseli so moja wutroba a mój jazyk so zraduje; přetož moje ćěło budźe wotpočować w nadźiji;
27. Přetož ty njebudźeš moju dušu w heli wostajić, ani tež njebudźeš dopušćić, zo by twój swjaty to zahinjenje widźił.
28. Ty sy mi k wědźenju činił puće teho žiwjenja, ty budźeš mje napjelnić z wjesołosću před swojim wobličom.
29. Wy mužojo, lubi bratřa, njech ja chroble k wam rěču wot patriarchi Dawida: Wón je wumrěł a pohrjebany, a jeho row je pola nas hač do dźensnišeho dnja. 1 Kral. 2, 10. Jap. zk. 13, 36.
30. Jako nětk profeta běše a wjedźeše, zo jemu Bóh z přisahu běše slubił, zo z płoda jeho ledźbow po ćěle budźe Chrystusa zbudźić a na jeho stoł sadźić; Ps. 89, 4 5. Ps. 132, 11.
31. Je wón to prjedy widźił a rěčał wot teho horjestawanja Khryztusoweho, zo jeho duša w heli njeje woztajena a jeho ćěło to zhniće njeje widźiło. Ps. 16, 10. Jap. zk. 13, 35.
32. Tuteho Jezusa je Bóh zbudżił, teho smy mo zoi swědkojo. St. 3, 15.
33. Nětk, dokelž wón přez tu prawicu Božu je powyšeny a dóstał tón slub teho swjateho Ducha wot Wótca, dha je wón to wulał, štož wy nětk widźiće a słyšiće.
34. Přetož Dawid njeje stupił do njebjes. Wón praji pak: Tón Knjez je prajił k mojemu Knjezej: Ssyń so k mojej prawicy, Ps. 110, 1. Mat. 22, 44. 1 Kor. 15, 25. Hebr. 1, 13.
35. Hač ja połožu twojich njepřećelow za podnožki twojich nohow.
36. Tuž wjedź teho dla cyła Jzraelzka chěža zawěsće, zo Bóh tuteho sameho Jezusa, kotrehož wy sće křižowali, za Knjeza a Chrysta je postajił.
37. Jako woni pak to słyšachu, dźěše jim to přez wutrobu a dźachu k Pětrej a k tym druhim japoštołam: Wy mužojo, lubi bratřa, što mamy činić? St. 9, 6.
38. [Pětr patk dźeše k nim: Čińće pokutu a dajće so kóždy křćić na to mjeno Jezom Chrysta k wodaću tych hrěchow; dha budźeće dostać tón dar teho swjateho Ducha. Mat. 3, 2. Jap. zk. 19, 6.
39. Přetož wam a wašim dźěćom je so to slubjenje stało a wšitkim, kiž daloko su, kotrychž Bóh, naš Knjez, budźe powołać.] Joel. 2, 32.
40. Tež z wjele wjazy słowami wobswědči wón a napominaše jich, rjeknywši: Dajće sebi pomhać wot tych wrótnych ludźi.
41. Kotřiž teho dla jeho słowo radźi horje wzachu, su wukšćeni a buchu pšiztajeni tón samy dźeń wokoło třoch tawzynt dušow.
42. [Woni pak wostachu wobstajni we wučbje tych japoštołow a w gmejnztwje a we łamanju teho chlěba a w próstwje. Št. 1. St. 1, 14.
43. Bojosć pak tež přińdźe na wšitkich, a sta so wjele dźiwow a zejchow přez tych japoštołow.
44. Wšitcy pak, kotřiž wěrjachu, běchu zhromadźeni a mějachu wšitko přez jene. St. 4, 32.
45. A předawachu swoje kubła a žiwnosće a dźělachu je bě wšitkich, za tym hač komu potrěbne běše.
46. A běchu wšědnje a stajnje hromadźe we jenej mysli w templu, łamachu tón chlěb tam a sem w domach, wzachu jědź z wjesołosću a z pokojnozću teje wutroby; St. 20, 7.
47. Chwalachu Boha a mějachu hnadu pola cyłeho luda. Tón Knjez pak přida wšědnje tej cyrkwi, kotřiž buchu zbóžni.] St. 4, 4. St. 5, 14. St. 11, 21.
1. [Pětr pak a Jan dźěštaj horje hromadźe do templa w dźewjatej štundźe, hdyž so k Bohu modlachu.
2. A běše jedyn muž, chromy wot swojeje maćerje žiwota hew, a da so nosyć, kotrehož sadźachu wšědnje před durje teho templa, kotrymž rěkachu te rjane, zo by prosył smilny dar wot tych, kotřiž do templa chodźachu. St. 8, 7. St. 14, 8.
3. Jako tón wuhlada Pětra a Jana, zo chzyštaj hić do templa, prošeše wón jeju pře smilny dar.
4. Pětr pak pohlada na njeho z Janom a dźeše: Pohladaj na naju!
5. A wón na njeju pohlada, nadźiwši so, zo budźe něšto wot njeju dostać.
6. Pětr pak dźeše: Sslěboro a złoto ja nimam; štož pak mam, to same ći dam: W mjenje Jezom Chrysta, teho Nacarenskeho, postań a chodź! St. 14, 9. 10.
7. A zapšijawši jeho za jeho prawu ruku pozběže jeho. A hnydom buchu wobtwjerdźene jeho nohi a kosće; Mat. 8, 15. St. 9, 25.
8. A wón pozkočiwši stanu a chodźeše a dźěše z nimaj do templa, chodźeše a zkakaše a chwaleše Boha. Jez. 35, 6.
9. A wšitkón lud widźeše jeho, zo chodźeše a chwaleše Boha;
10. A póznachu jeho, zo wón tón běše, kotryž na jałmožinu sedźeše před tymi rjanymi durjemi teho templa; a buchu napjelnjeni ze ztrachom a z dźiwom na tym, štož so jemu stało běše.]
11. Jako pak so tón wustrowjeny chromy dźeržeše k Pětrej a k Janej, zběža so k njemu wšitkón lud do pšitwarka, kotremuž rěkachu Salomonowuy, a dźiwachu so. St. 5, 12.
12. Jako to pak Pětr widźeše, wotmołwi wón ludu: Wy mužojo Israelscy, što so temu dźiwaće? Abo što na naju hladaće, jako byłaj mój přez naju móc a zasłužbu činiłaj, zo tón chodźi?
13. Bóh Abrahama, Izaaka a Jakuba, Bóh našich wótcow, je překrasnił swojeho Syna Jezusa, kotrehož wy sće podali a zaprěli před Pilatom, kotryž sudźeše, zo by pušćeny był. 2 Mójz. 3, 6. 15. 16. Jap. zk. 5, 30. St. 2, 23. St. 7, 52.
14. Wy sće pak teho swjateho a praweho zaprěli a prošešće, zo by wam tón mordar k lubosći daty był; Mat. 27, 20. 21. Mark. 15, 11. Luk. 23, 18. Jan. 18, 14.
15. Ale teho Knjeza teho žiwjenja sće wy morili, kotrehož je Bóh zbudźił wot morwych. Teho smy my swědkojo. St. 2, 24. 32. St. 4, 10. St. 10, 40. St. 13, 80. 34. St. 17, 31. Rom. 4, 24. St. 8, 11. 1 Kor. 6, 14. St. 15, 4. 15. 2 Kor. 4, 14.
16. A přez tu wěru na jeho mjeno je wón na tym, kotrehož wy widźiće a znajeće, wobtwjerdźił swoje mjeno; přetož ta wěra, kotraž přez njeho je, je dała temu tu połnu ztrowozć před wami wšitkimi.
17. Ale nětk, lubi bratřa, ja wěm, zo sće to z njewědomnozću činili, jako tež waši wyši.
18. Bóh pak, štož wón přez rt wšitkich swojich profetow je prjedy powědźił, zo Chrystus ćerpić ma, to je wón tak dopjelnił.
19. Teho dla pokućejće a wobroćće so, zo bychu waše hrěchi zahubjene byłe; St. 2, 38.
20. So by přišoł čas teho wokšewjenja wot wobliča teho Knjeza, hdyž budźe pósłać teho, kiž wam prjedy pšipowjedany je, Jezom Chrysta, Dan. 7, 22. 27. Rom. 8, 21. Zjew. 20, 6.
21. Kotryž ma te njebjesa nutř wzać, hač do časa zasopoztajenja wšitkich wěcow, kotrež Bóh rěčał je přez rt wšitkich swojich swjatych profetow, wot spočatka teho swěta.
22. [Mójzas je derje k tym wótcam rěčał: Profeta budźe wam zbudźić tón Knjez waš Bóh z wašich bratrow, jako mje; teho maće wy posłuchać we wšitkim, štož wón k wam rěčeć budźe; 5 Mójz. 18, 15.
23. A to so budźe stać, zo kóžda duša, kotraž njebudźe posłuchać teho sameho profeta, budźe wutupjena z teho luda.
24. Přetož tež wšitcy profetojo wot Samuela hew a potom, kaž wjele jich je ryčało, su připowědali te same dny.
25. Wy sće synojo tych profetow a teho zakonja, kotryž Bóh je sčinił z našimi wótcami, ryčawši k Abrahamej: A w twojim symjenju budźa žohnowane wšitke narody teje zemje. 1 Mójz. 12, 3. St. 22, 18.
26. Wam je najprjedy Bóh zbudźił swoje dźěćo Jezusa a jeho pósłał, zo by was žohnował, zo by so kóždy wobroćił wot swojich złózćow.] St. 13, 46.
1. Jako wonaj pak k ludu rěčeštaj, přistupichu k nimaj ći měšnicy a teho templa hejtman a ći Sadduzejzzy, Luk. 22, 4. 52.
2. (Tych mjerzaše, zo wonaj lud wučeštaj a připowědaštaj we Jezusu to horjestaće tych morwych),
3. A kładźichu rucy na njeju a podachu jeju do jastwa hač do jutzišeho dnja; přetož nětk běše wječor.
4. Ale wjele wot tych, kotřiž to słowo słyšachu, wěrjachu; a tych muskich bu wokoło pjeć tawzyntow. St. 2, 47.
5. A sta so nazajtra, zo so zhromadźichu jich wyši a starši a pismawučeni do Jerusalema:
6. Hanas, tón wyši měšnik, a Kajphas, Jan a Aleksander, a kaž wjele jich běše z rodu wyšeho miěšnika; St. 5, 17. Luk. 3, 2.
7. A postajichu jeju bjez so a prašachu: S kajkeje mocy abo w kotrym mjenje staj wój to činiłaj? Mat. 21, 23.
8. [Tuž rjeknu k nim Pětr, połny swjateho Ducha: Wy wyši teho luda a starši Israelscy! Luk. 12, 11.
9. Jeli zo mój dźens budźemój sudźenaj teje dobroty dla, kotruž mój na tym bědnym smój činiłaj, přez kotruž wón je wustrowjeny; Jan. 10, 32.
10. Dha budź wam a wšitkemu ludu Israelskemu wědomne, zo w tym mjenje Jezom Chrysta teho Nacarenskeho, kotrehož Bóh wot morwych je zbudźił, přez teho steji tón před wami strowy. St. 3, 15.
11. Tón samy je tón kamjeń, wot was ćěslow zaćisnjeny, kotryž róžkny kamjeń je sčinjeny. Pj. 118, 22. Jez. 28, 16. Mat. 21, 42. Luk. 20, 17. Rom. 9, 33. 1 Pětr. 2, 7.
12. A njeje w žanym druhim ta zbóžnosć; tež njeje žane druhe mjeno pod njebjom date tym čłowjekam, w kotrymž my móhli zbóžni być. Mat. 1,21.
13. Woni pak pohladachu na Pětra a Jana khrobłozć a wědźachu, zo staj njewučenaj a njewuztataj čłowjekaj; tuž so dźiwachu; přetož woni jeju derje znajachu, zo staj při Jezusu byłaj.
14. Teho čłowjeka pak tež widźichu při nimaj stejo, kotryž běše wustrowjeny, a njemějachu ničo přećiwo rěčeć. St. 3, 8. 9.
15. Pšikazachu pak jimaj, zo byštaj won wustupiłaj z rady, a dźeržachu radu bjez sobu,
16. A dźachu: Što chcemy tymaj člowjekomaj činić? dokelž jeju zjawny zejch, kotryž přez njeju so bě stał, wšitkim wobydlnikam we Jerusalemje je znajomny a my to zaprěć njemóžemy.
17. Ale zo by ta wěc dale bjez ludźi njebyła rosnjesena, zakažmy jimaj surowje, zo byštaj wjazy wot teho mjena žadnemu čłowjekej njeprajiłaj. St. 5, 28.
18. A zawołachu jeju, zakazachu jimaj, zo njebyštaj nihdy ničo ryčałaj ani wučiłaj we Jezusowym mjenje.
19. Pětr a Jan pak wotmołwištaj jim a dźeštaj: Ssudźće wy sami, hač před Bohom je prawje, zo bychmój mój was bóle posłuchałaj, dyžli Boha? St. 5, 29.
20. Mój so wšak teho njemóžemój wostajić, zo bychmój njeryčałaj, štož smój widźiłaj a słyšałaj.
21. Ale woni jimaj hrožachu a pušćichu jeju a njenamakachu ničo, kak bychu jeju čwilowali, luda dla; přetož wšitcy chwalachu Boha za to, štož so běše stało.
22. Přetož tón čłowjek běše přez štyrcyći lět stary, na kotrymž so tón zejch teho wuztrowjenja běše stał.]
23. [A jako nětk preč pušćenaj běštaj, přińdźeštaj wonaj k tym swojim a připowědaštaj jim, štož jimaj ći wyši měšnicy a starši běchu prajili. St. 1, 13.
24. Jako woni to słyšachu, pozběžechu woni swój hłós w jenej mysli k Bohu a dźachu: Knježe, ty sy tón Bóh, kiž činił sy njebjo a zemju a morjo a wšitko, štož w nich je; 1 Mójz. 1, 1. Jez. 37, 16.
25. Kiž sy přez rt Dawida, swojeho wotročka, prajił. Čoho dla złobja so póhanjo, a ludźo wumysla sebi prózne ryče? Ps. 2, 1.
26. Kralojo teje zemje pšiztupja, a knježa zkładuja hromadźe radu přećiwo temu Knjezej a jeho Chrystusu.
27. Zawěrnje haj, woni su so zhromadźili w tutym měsće na twoje swjate dźěćo Jezusa, kotrehož ty žałbował sy, Herodas a Pontius Pilatus z pohanami a z Israelskim ludom,
28. So bychu činili, štož twoja ruka a twoja rada je prjedy poztajiła, zo by so stało. St. 2, 23.
29. A nětk, Knježe, pohladaj na jich hroženja a daj swojim słužomnikam, zo bychu ze wšej chrobłosću twoje słowo rěčeli, St. 13, 46. St. 14, 3.
30. A rospšeztrě) swoju ruku, zo bychu wustrowjenje a zejchi a dźiwy so stałe přez to mjeno twojeho swjateho dźěsća Jezusa.
31. A hdyž so woni běchu modlili, zarža to město, na kotrymž běchu zhromadźeni; a buchu napjelnjeni wšitcy ze swjatym Duchom a ryčachu to słowo Bože z chrobłosću.] St. 2, 2. St. 16, 26.
32. A teje zhromadźizny tych wěrjacych běše jena wutroba a duša; a žadyn njepraješe wot swojich žiwnozćow, zo jeho su, ale wšitko mějachu přez jene. St. 1, 14.
33. A z wulkej mozu dawachu ći japoštoli swědčenje wot teho horjestaća teho Knjeza Jezusa, a běše wulka hnada nad nimi wšitkimi. St. 1, 22. St. 2, 24.
34. Tež njebě žadyn bjez nimi, zo by potrjebny był; přetož tak wjele hač jich běše, kotřiž role abo chěže mějachu, předachu je a přinjesechu te pjenjezy za to, štož běchu pšedali, St. 2, 45.
35. Kładźechu je k noham tych japoštołow a rosdawachu kóždemu, štož jemu běše potrěbne. 5 Mójz. 15, 11.
36. Jozes pak, kiž wot japoštołow běše Barnabas mjenowany (to budźe wukładźene: syn teho trošta), Lewita z roda, Ziprizki,
37. Tón měješe polo, a wón předa jo, přinjese te pjenjezy a połoži je k noham tych japoštołow.
1. Jedyn muž pak, z mjenom Ananias, ze Saphiru, swojej žonu, předa swoje kubło,
2. A wza něšto wot tych pjenjez, zo jeho žona wo tym wjedźeše, a přinjese někajki kus tych samych a połoži je k noham tych japoštołow. St. 4, 37.
3. Pětr pak dźeše: Ananiaso, čoho dla je zatan twoju wutrobu napjelnił, zo ty zełhaš swjatemu Duchu a wotwobroćiš něšto wot tych pjenjez za kubło? Jan. 13, 2.
4. Njeje, štož sy měł, to twoje było? A jako ty jo běše pšedał, njewosta wone tež w twojej mocy? Što dha sy sebi tajku wěc w swojej wutrobje prjódkwzał? Ty njejsy čłowjekam łhał, ale Bohu.
5. Jako pak Ananias te słowa wusłyša, padźe wón dele a da swojeho ducha horje. A wulki strach přińdźe na wšitkich, kotřiž to słyšachu.
6. A ći młodźency postažechu a połožichu jeho na stronu, njesechu jeho won a pohrjebachu jeho. 3 Mójz. 10, 4. 5.
7. Sta so pak po chwili, něhdźe po třoch štundach, dha přińdźe tež jeho žona nutř a njewědźeše, što so stało běše.
8. A Pětr rjeknu k njej: Powjes mi, staj wój tu rolu za tak wjele pšedałaj? A wona dźeše: Haj, za tak wjele.
9. Tuž dźeše Pětr k njej: Što dha staj wój so hromadźe zryčałaj, zo byštaj teho Knjeza Ducha zpytałaj? Hlaj, te nohi tych, kotřiž su twojeho muža pohrjebali, su před durjemi a budźa tebje won njesć.
10. A hnydom padźe wona k jeho nohomaj a spušći ducha. A młodźency přińdźechu, namakachu ju morwu, wunjesechu ju a pohrjebachu ju při jeje mužu.
11. A wulka strachota přińdźe na cyłu zhromadźiznu a na wšitkich, kotřiž to słyšachu.
12. Sta so pak přez rucy tych japoštołow wjele zejchow a dźiwow w ludu (a běchu wšitcy we jenej mysli w Salomonowym pšitwarku.
13. Tych druhich pak njesměše so žadyn k nim pšidać; přetož lud wjele do nich dźeržeše.
14. Wjele pak tych so přida, kotřiž wěrjachu do teho Knjeza, mucy a žónske); St. 2, 47.
15. Tak zo tych chorych na hasy won wunjesechu a kładźechu jich na poslešća a na łóžka, tak, hdy by Pětr přišoł, zo by jeho zćěn někotreho tych samych wobzćěnił. St. 19, 11. 12.
16. Tež wjele z tych wokolnych městow přińdźechu do Jerusalema a přinjesechu chorych a kotřiž wot nječistych duchow běchu čwělowani; a wšitcy buchu wustrowjeni.
17. Wyši měšnik pak postaže a wšitcy, kotřiž z nim běchu (to běše to Sadduzejzke kezaŕztwo), a buchu napjelnjeni ze zawizću, St. 4, 1.
18. A kładźechu swojej rucy na tych japoštołow a podachu jich do gmejnskeho jastwa.
19. Ale jandźel teho Knjeza wotewri w nocy durje teho jastwa, wuwjedźe jich a rjeknu: St. 12,7.
20. Dźiće a ztupće a ryčće w templu k ludu wšitke te słowa teho žiwjenja. Jan. 12, 50.
21. Jako woni to słyšachu, dźěchu woni při switanju do templa a wučachu. Přińdźe pak wyši měšnik a ći, kiž při nim běchu, zawołachu radu a wšitkich staršich tych Israelskich dźěći a pósłachu do jastwa, zo bychu woni pšiwjedźeni byli. St. 4, 5.
22. A jako ći słužomnicy tam přińdźechu, njenamakachu woni jich we jastwje a wróćichu so a připowjedachu to,
23. A dźachu: Jastwo my derje namakachmy zanknjene ze wšej swěrnozću a tych wajchtarjow wonka ztejazych před durjemi; jako my pak te same wotewrichmy, njenamakachmy žaneho nutřkach.
24. Jako tu ryč słyšachu tón wyši měšnik, tón hejtman teho templa a ći druzy wyši měšnicy, njezrozumichu woni, što to z teho budźe.
25. Jedyn pak přińdźe a připowědaše jim: Hlaj, ći mužojo, kotrychž sće do jastwa ćisli, su w templu, steja a wuča lud.
26. Tuž woteńdźe tón hejtman ze słužomnikami a přiwjedźe jich, nic z mozu; přetož woni so luda bojachu, zo bychu kamjenjowani byli.
27. A jako jich běchu přiwjedli, postajichu jich před radu. A wyši měšnik prašeše jich,
28. A dźeše: Njejsmy my wam twjerdźe zakazali, zo byšće njewučili w tym mjenje? A hlaj, wy sće Jerusalem napjelnili z wašej wučbu a chceće teho čłowjeka krej na nas přiwjesć. St. 4, 18. St. 2, 23.
29. Pětr pak wotmołwi a ći japoštoli a dźachu: Bóle Boha so słuša posłuchać, dyžli čłowjekow.
30. Bóh našich wótcow je zbudźił Jezusa, kotrehož wy sće skóncowali a na drjewo pójsnyli. St. 3, 15.
31. Teho je Bóh přez swoju prawicu powyšił za Knjeza a za zbóžnika, zo by Israelej dał pokutu a wodaće tych hrěchow. St. 2, 33.
32. A my smy jeho swědkojo nad tym, štož rěčimy, a tež swjaty Duch, kotrehož Bóh dał je tym, kotřiž jeho posłuchaju. Luk. 24, 418. Jan. 15, 26.
33. Jako woni pak to słyšachu, mjerzaše to jich we jich wutrobach a myslachu jich morić.
34. [Tuž postaže w radźe jedyn tych Farizejskich, z mjenom Gamaliel, pismawučeny, wysocy waženy před wšitkim ludom, a kazaše, zo bychu ći japoštoli na mału chwilu won wuwjedźeni byli, St. 22, 3.
35. A dźeše k nim: Wy mužojo Israelscy, kedźbujće na tych člowjekach, što byšće měli činić.
36. Před někotrymi dnjemi staže Theudas a dźeše, zo wón něšto je, a dźeržeše so k njemu na štyri sta muskich;tón je zabity, a wšitcy, kotřiž pha. nim stejachu, su rozpróšeni, zo jich žadyn wjazy njeje.
37. Po nim postaže Judaš Galilejski, w času teho zapisanja, a wuwjedźe wjele luda za sobu; a tón je tež kónc wzał, a wšitcy, kiž při nim stejachu, su rozpróšeni.
38. A nětk wam praju: Dajće pokoj tym ludźom a pušćće jich. Přetož jeli ta rada abo tón skutk wot čłowjekow, dha budźe zahinyć. Mat. 15, 13. N.t.
39. Jeli pak wot Boha, njebudźeće wy to móc skazyć, zo byšće wy snadnje namakani njebyli, jako kiž so Bohu pšećiwja. St. 9, 5.
40. Tuž jemu prawo dachu a zawołachu tych japoštołow, šwikachu jich a zakazachu jim, zo bychu njerěčeli w mjenje Jezusowym, a pušćichu jich. St. 22, 19.
41. Woni pak z wjesołosću woteńdźechu wot wobliča teje rady, zo běchu dostojni byli, jeho mjena dla hanibu ćerpić;
42. A njepšeztachu kóždy dźeń w templu a po chěžach wučić a prědować to ewangelion wot Jezom Chrysta.]
1. [A w tych samych dnjach, jako wučomnicy přiběrachu, sta so mórčenje wot Grichizkich napřećiwo židam, zo jich wudowy we wšědnej słužbje zapomnjene buchu.
2. Tuž zawołachu ći dwanaćo tu zhromadźiznu tych wučomnikow a dźachu: To so njesłuša, zo bychmy my so słowa Božeho wostajili a słužili k blidam.
3. Teho dla, lubi bratřa, roshladajće so po sydom mužach bjez wami, kotřiž dobru chwalbu maja a su połni swjateho Ducha a mudrosće, kotrymž tu prózu bychmy poručili; 1 Tim. 3, 7. 8.
4. My pak chcemy při modlitwje a při tej słužbje teho słowa wostać.
5. A ta ryč so cyłej zhromadźiznje spodobaše; a wuzwolichu Sćěpana, muža połneho wěry a swjateho Ducha, a Philippa a Prochora a Nikanora a Timona a Parmena a Mikławša Antiochizkeho, kiž k wěrje pnie běše.
6. Tych wone před japoštołow postajichu, kotřiž so modlachu a kładźechu rucy na nich. St. 1, 24.
7. A to słowo Bože rosćeše, a tych wučomnikow we Jerusalemje bu bórzy jarawjele. Tež wjele wot tych měšnikow buchu tej wěrje posłušni.] St. 19, 20.
8. [Schćěpan pak, połny wěry a mocy, činješe dźiwy a wulke zejchi bjez ludom.
9. Tuž ztanuchu někotři z teje šule, kotraž budźe mjenowana tych Libertinzkich a Zirenzkich a Alexandrizkich a tych, kiž z Zilizizkeje a z Aziskeje běchu, a woprašowachu so ze Schćěpanom.
10. A woni njemóžachu napřećiwo stać tej mudrosći a duchu, z kotrymž wón rěčeše.
11. Tuž nawučichu woni někotrych muskich, ći dźachu: My smy jeho słyšeli leztraŕzke słowa ryčo přećiwo Mójzasej a přećiwo Bohu.
12. A nawabichu tón lud a tych staršich a pismawučenych; a přistupiwši k njemu toržechu jeho sobu a wjedźechu jeho před radu;
13. A postajichu falšnych swědkow, kotřiž dźachu: Tón čłowjek njepšeztanje rěčeć leztraŕzke słowa přećiwo temu swjatemu městu a zakonju;
14. Přetož my smy słyšeli, zo wón praji: Jezus tón Nacarenski budźe to město rosłamać a pšełožić te wuztajenja, kotrež nam Mójzas poručił je.
15. A woni pohladachu na njeho wšitcy, kiž w radźe sedźichu, a widźichu jeho wobličo, jako jandźelske wobličo.]
1. Tuž dźeše wyši měšnik: Ma so dha to tak?
2. Wón pak dźeše: Wy mužojo, lubi bratřa a wótcojo, posłuchajće. Bóh teje krasnozće je so zjewił na- šemu wótcu Abrahamej, jako wón w Mezopotamskej běše, prjedy dyžli wón bydleše w Haranje;
3. A dźeše k njemu: Wuńdź z twojeho kraja a wot twojeho pšećelztwa a dźi do kraja, kotryž ja ći pokazać budu. 1 Mójz. 12, 1.
4. Tuž wón wuńdźe z Chaldejzkeho kraja a bydleše w Haranje; a wot tudy, jako jeho nan bě wumrěł, pšenjese wón jeho do teho kraja, w kotrymž wy nětk bydliće. 1 Mójz. 12, 5. St. 15, 7.
5. A njeda jemu herbstwo w nim, tež nic, zo by noha naztupiła; hač wón jemu runje běše slubił, zo chce jemu tón samy dać k wobsynjenju a jeho symjenju po nim, jako hišće žaneho dźěsća njeměješe. 1 Mójz. 12, 7: St. 18, 15. St. 15, 16.
6. Bóh pak tak dźeše: Twoje symjo budźe cuzomnik w cuzym kraju, a woni budźa jo do słužby postajić a zlě zadźeržeć na štyri sta lět; 1 Mójz. 15, 13.
7. Ale tón lud, kotremuž budźa słužić, chcu ja sudźić, dźeše Bóh; a po tym budźa woni wuńć a mi na tutym měsće słužić;
8. A da jemu zakoń teho wobrězanja. A na to tak płodźeše wón Izaaka a wobrěza jeho wosmy dźeń; a Jzaak płodźeše Jakuba, a Jakub tych dwanaće patriarchow. 1 Mójz. 17, 10. St. 21, 4. St. 25, 26. St. 29, 31 : St. 30, 5 z.
9. A ći patriarchojo zawidźiwši Jozephej předachu jeho do Egyptowskeje; ale Bóh běše z nim, 1 Mójz. 37, 28. St. 39, 1.
10. A wumóže jeho ze wšeje jeho žałozće; a da jemu hnadu a mudrosć před Pharaonom, Egyptowskim kralom; a tón postaji jeho za fěrštu nad Egyptowsku a nad swój cyły dom. 1 Mójz. 41, 40 x.
11. Přińdźe pak drohi čas na cyłu Egyptowsku a Kananejzku zemju a wulka žałozć; tež naši wótcojo žanu žiwnosć njenamakachu. 1 Mójz. 41, 54.
12. Jako pak Jakub słyšeše, zo — we Egyptowskej žito je, pósła wón našich wótcow k prěnjemu won. 1 Mójz. 42, 1.
13. A na druhi čas bu Jozef póznaty wot swojich bratrow, a Pharaonej bu Jozefowy narod zjewjeny. 1 Mójz. 45, 4.
14. Jozef pak pósła won a da swojemu nanej Jakubej k sebi přińć a wšitkemu swojemu narodej, na sydom dźesać a pjeć dušow. 1 Mójz. 45, 9. 10.
15. A Jakub ćehnješe do Egyptowskeje, a tam wumrě wón a naši wótcojo; 1 Mójz. 46, 1. St. 49, 33.
16. A su pšenjeseni do Sichema a połoženi do pohrjeba, kotryž Abraham běše kupił za pjenjezy wot Hemorzkich dźěći w Sichemje. 1 Mójz. 23, 16. 17. Joz. 24, 32.
17. Jako so pak tón čas teho sluba přibliža, kotryž Bóh Abrahamej běše pšisahnuł, rosćeše tón lud a přisporješe so we Egyptowskej, 2 Mójz. 1, 7.
18. Hač druhi kral nasta, kiž Jozepha njeznaješe.
19. Tón zakhadźeše lesnje z našim narodom a zadźerža našich wótcow zlě a dokonja, zo swoje dźěćatka preč ćizkać dyrbjachu, zo bychu žiwe njewoztałe. 2 Mójz. 1, 22.
20. W tym času narodźi so Mójzas a běše krasne dźěćo před Bohom, kiž bu zežiwjeny na tři měsacy w swojeho nana domje. 2 Mójz. 2, 2. Hebr. 11, 23.
21. Jako pak preč połoženy bu, wza jeho Pharaonowa dźowka a zežiwi jeho sebi za syna. 2 Mójz. 2, 10.
22. A Mójzas bu rozwučeny we wšej Egyptowskej mudrosći, běše mócny w słowach a w skutkach.
23. Jako wón pak nětk štyrcyći lět stary bu, přińdźe jemu do myslow, zo by swojich bratrow, te Israelske dźěći, wohladał; 2 Mójz. 2, 11.
24. A widźiwši, zo jenemu so kšiwda sta, zaztupi wón jeho a wjeći so za teho, kotryž bjez winy ćerpješe, a zabi teho Egyiptowskeho.
25. Wón sebi pak mysleše, zo to jeho bratřa budźa zrozumić, zo Bóh jim přez jeho rucy zbože dawa; ale woni to njezrozumichu.
26. A nazajtra přińdźe wón k nim, jako so někotraj zwadźištaj,. a jednaše jeju, zo byštaj měr dźeržałaj, a dźeše: Lubaj mužej, wój staj bratraj, čoho dla dha sebi bjez sobu křiwdu činitaj? 2 Mójz. 2, 13.
27. Tón pak, kiž bližšemu njeprawje činješe, wotehna jeho wot sebje a dźeše: Štó je tebje postajił na naju za wyšeho a za sudnika?
28. Chceš ty mje tež zabić, jako ty wčera teho Egyiptowskeho sy zabił?
29. Tuž ćeknu Mójzas na to słowo a bu cuzomnik w Midianzkim kraju, hdźež so jemu dwaj synaj narodźištaj. 2 Mójz. 2, 15. Hebr. 11, 27.
30. A za štyrcyći lět zjewi so jemu w pusćinje teje hory Sinai Knjezowy jandźel we wohenjowym płomjenju z kerka. 2 Mójz. 3, 2. 5 Mójz. 33, 16.
31. Jako to pak Mójzas widźeše, dźiwaše so wón na tym widźenju. Jako wón pak přistupi, zo by jo wohladał, sta so hłós teho Knjeza k njemu:
32. Ja sym tón Bóh twojich wótcow, Bóh Abrahama a Bóh Izaaka a Bóh Jakuba. Mójzas pak zarža a njesmědźeše jo wobhladać. Mat. 22, 32.
33. Tón Knjez pak dźeše k njemu: Suj so ztupnje z twojich nohow; přetož to město, na kotrymž ty ztejiš, je swjata zemja.
34. Ja sym derje widźił to złe mojeho luda, kiž we Egyptowskej je, a sym jich zdychowanje słyšał a sym nětk dele stupił, zo bych jich wumóhł. Nětk teho dla pój sem, ja chcu će do Egyptowskeje pósłać. 2 Mójz. 3, 10.
35. Teho Mójzasa, kotrehož woni zaprěchu a dźachu: Štó je će postajił za knjeza a za sudnika? teho, zo by knjez a wumožnik był, je Bóh pósłał přez jandźelzku ruku, kiž jemu so w keŕku je zjewił. 2 Mójz. 2, 14.
36. Tón je jich wuwjedł a činješe dźiwy a zejchi we Egyptowskim kraju, w čeŕwjenym morju a w pusćinje přez štyrcyći lět. 2 Mójz. 7, 10 . St. 14, 21.
37. Tón je tón Mójzas, kiž dźeše k tym Israelskim dźěćom: Profeta budźe wam Bóh tón Knjez zbudźić z wašich bratrow, runje jako mje, teho maće wy posłuchać. 5 Mójz. 18, 15.
38. Tón je, kiž běše w tej zhromadźiznje w pusćinje z jandźelom, kiž z nim rěčeše na horje Sinai a z našimi wótcami; tón dósta to žiwe słowo Bože, zo by jo nam dał, 2 Mójz. 19, 3.
39. Kotremuž nochzychu waši wótcojo posłušni być, ale wotstorčichu jeho a wobroćichu so ze swojimi wutrobami do Egyptowskeje,
40. A rjeknychu k Aaronej: Sčiń nam bohow, kotřiž bychu prjedy nas šli; přetož my njewěmy, što so stało je temuMójzasej, kiž nas je z Egyptowskeje zemje wuwjedł. 2 Mójz. 32, 1.
41. A sčinichu sebi w tych samych dnjach ćelo a přinjesechu wopor pšibohej a zwjeselichu so na swojich rukow dźěle.
42. Bóh pak so wobroći a poda jich, zo słužachu njebjeskemu wójzku, kaž napisane steji w knihach tych profetow: Sće wy z Israelskeho doma mi hdy wopory a dary přinjesli přez te štyrcyći lět w pusćinje? Jer. 19, 13. Am. 5, 25.
43. Haj, wy wzašće horje tu hětu Moloch a tu hwězdu wašeho boha Remphana, tež te znamjenja, kotrež wam sće činili, zo byšće so k nim modlili; ja chcu was teho dla zaćisnuć za Babilon.
44. Při našich wótzach běše ta hěta teho swědčenja w pusćinje, kaž jich nawučił běše tón, kiž z Mójzasom rěčeše, zo by ju činił po tym znamjenju, kotrež wón widźił běše; 2 Mójz. 25, 40. St. 26, 30. Hebr. 8, 5.
45. Kotruž tež wzachu naši wótcojo a přinjesechu ju z Jozuom do kraja, kotryž póhanjo wobsedźichu, kotrychž Bóh wuztorči wot wobliča našich Wótcow, hač do Davidoweho časa. Joz. 3, 14.
46. Tón hnadu před Bohom namaka a prošeše, zo by město za hětu Jakubowemu Bohu namakał. 2 Sam. 7, 2. Ps. 132, 5.
47. A Salomon jemu dom natwari. 1 Kral. 6, 1.
48. Ale tón najwyšši njebydli w zyrkwjach, kiž z rukomaj su natwarjene, kaž profeta praji: St. 17, 24. Jez. 66, 1.
49. Njebjo je mój stoł, ta zemja pak je podnožk mojich nohow; kajki dom dha chceće wy mi natwarić? praji tón Knjez, abo kotre je to město mojeho wotpočinka?
50. Njeje moja ruka to wšitko zčiniła?
51. Wy zasakli ludźo a njewobrězani na wutrobje a na wušomaj, wy stajnje so swjatemu Duchu pšećiwiće, jako waši wótcojo, tak tež wy. 2 Mójz. 32, 9.
52. Kotreho profeta njejsu waši wótcojo pšezćěhali a morili tych, kotřiž prjedy su připowědali wot pšichoda teho praweho, kotrehož wy nětk pšeradnizy a mordarjo sće byli? Mat. 23, 31.
53. Wy sće zakoń dóstali přez jandźelske pšihotowanje a njejsće jón zachowali. 2 Mójz. 20, 1.
54. Jako pak woni to słyšachu, rozzłobichu so woni w swojich wutrobach a kšipjachu ze zubami na njeho. St. 5, 33.
55. [A jako wón połny swjateho Ducha bě, pohlada wón horje k njebjesam a wuhlada tu krasnozćBožu a Jezusa stejo na prawicy Božej,
56. A dźeše: Hlaj, ja widźu njebjesa wotewrjene a člorózkeho syna stejo na prawicy Božej.
57. Woni pak wołachu z wulkim hawtowanjom, zatykachu swojej wuši a walichu so jene dobo na njeho,
58. Wuztorkachu jeho z města a kamjenjowachu jeho. A ći swědkojo wotpołožichu swoju drastu k nohomaj jeneho młodźenca, temu rěkachu Saul. St. 22, 20.
59. A kamjenjowachu Sćěpana, kiž so modleše a dźeše: Knježe Jezuso, wzmi mojeho ducha horje! 1 Kral. 21, 13.
60. Wón pak poklaknu dele a zawoła z wulkim hłosom: Knježe, njezdźerž jim tón hrěch! A jako wón to wuryča, wusny wón.] Luk. 23, 34.
1. Saul pak měješe sobu dobre spodobanje na jeho smjerći. W tym času so pak pozběže wulke přesćěhanje na tu wosadu Božu we Jerusalemje, a wšitcy so rosběžachu do židowskeho a Samariskeho kraja, jeno ći japoštoli tam wostachu. St. 7, 58.
2. Bohabojazni mužojo pak schowachu Sćěpana a dźeržachu wo njeho wulke płakanje. Mat. 14, 12.
3. Saul pak wutupi tu zhromadźiznu, chodźo po domach, jimaše muskich a žónske a poda jich do jastwa. St. 7, 57. St. 9, 1. 13. 21. St. 22, 4.
4. A kotřiž roshonjeni běchu, chodźachu wokoło a prědowachu to słowo Bože. St. 11, 19.
5. Philipp pak přińdźe do města Samarije a připowědaše jim wot Chrystusa. St. 6, 5.
6. Tón lud pak w jenej mysli kedźbowaše a posłuchaše na to, štož Philipp praješe, a widźichu te zejchi, kotrež wón činješe.
7. Přetož nječisći duchojo wuńdźechu wot wjele wobsynjenych z wulkim wołanjom; a tež wjele jichtnych a bědnych bu wuztrowjenych. Mark. 16, 17.
8. A nasta wulka wjesełosć w tym samym měsće. Jan. 4, 40.
9. Jedyn muž pak, z mjenom Šiman, běše, kotryž w měsće prjedy kuzłaŕztwo ćěrješe, a wobkuzłowa tón Samariski lud a praješe, zo wón někajki wulki muž je.
10. A wšitcy kedźbowachu na njeho, małi a wulcy, a dźachu: Tón je móc Boža wulka.
11. Woni pak teho dla na njeho hladachu, zo jich dołhi čas ze swojim kuzłowanjom běše wobkuzłował.
12. Jako pak Philippowemu prědowanju wěrjachu wot Božeho kralestwa a wot mjena Jezom Chrysta, dachu so křćić mucy a žónske. Mat. 28, 19.
13. Tuž tež tón Šiman wěrješe a da so křćić a dźeržeše so k Philippej. A jako widźeše, zo wulke zejchi a mocy so stachu, dźiwaše wón so.
14. Jako pak ći japoštoli we Jerusalemje słyšachu, zo Samaria Bože słowo běše horje wzało, pósłachu woni k nim Pětra a Jana,
15. Kotrajž, jako tam dele přińdźeštaj, modleštaj so za nich, zo bychu swjateho Ducha dóstali.
16. (Přetož wón hišće njeběše na žaneho bjez nimi padnył, ale woni jeno běchu křćeni na mjeno teho Knjeza Jezusa.
17. Tuž połožištaj wonaj rucy na nich a woni doztachu teho swjateho Ducha.) St. 6, 6.
18. Jako pak Šiman widźeše, zo swjaty Duch bu daty, hdyž ći japoštoli rucy na nich kładźechu, podawaše wón jim pjenjezy,
19. A rjeknu: Dajće mi tež tu móc, zo, na kotrehož ja rucy połožu, tón by dóstał swjateho Ducha.
20. Pětr pak dźeše k njemu: So bychu twoje pjenjezy z tobu zatamane byłe, zo sebi pomysliš, zo Boži dar přez pjenjezy móže doztaty być. Mat. 10, 8.
21. Ty njezměješ ani dźěl ani lós na tym słowje; přetož twoja wutroba njeje prawa před Božim wobličom.
22. Teho dla čiń pokutu za tajku swoju złózć a proš Boha, hdy by snadź ći wodate było to złe zamyslenje twojeje wutroby;
23. Přetož ja widźu, zo ty sy z jara hóŕkim žołčom napjelnjeny a zwjazany z njeprawdozću. 5 Mójz. 29, 18.
24. Šiman pak wotmołwi a dźeše: Prošće wy za mnje teho Knjeza, zo by ničo na mnje njepřišło, štož sće rěčeli.
25. Jako woni pak běchu wobswědčili a rěčeli to słowo teho Knjeza, wróćichu so zaso do Jerusalema a připowjedachu to ewangelion wjele Samariskim měztkam.
26. [Jandźel teho Knjeza pak rěčeše k Philippej a dźeše: Stań a dźi k połdnju na drohu, kotraž wjedźe wot Jerusalema do Gazy, kotraž puzta je.
27. A wón stanu a dźěše. A hlaj, muž z Murizkeje, komornik a mócny teje kraloweje Kandazes w Murizkej, kotryž běše na wšitke jeje ćazy postajeny, tón běše přišoł do Jerusalema, zo by so k Bohu modlił,
28. A wróći so zaso dom a sedźeše na swojim wozu a lazowaše profeta Jezajasa.
29. Tón Duch pak dźeše k Philippej: Dźi a pšiztup k temu wozej.
30. Tuž přiběža Philipp a słyšeše, zo wón profeta Jezajasa lazowaše, a dźeše: Srozymiš tež, štož lazuješ?
31. Wón pak dźeše: Kak móžu zrozumić, hdyž mi to nichtó njewułoži? A naprosy Philippa, zo by na wóz stupił a sydnył so k njemu.
32. Město pak teho pisma, kotrež wón lazowaše, běše to: Wón je jako wowza k rězanju přiwjedźeny, a jako jehnjo něme je před tym, kotryž jo tziže, tak wón swój rt njeje wotewrił; Jez. 53, 8.
33. W jeho ponižnozći je jeho sud powyšeny. Štó budźe pak jeho žiwjenja dołhozć wupowědać? Přetož jeho žiwjenje je wot zemje preč wzate.
34. Tuž wotmołwi tón komornik Philippej a dźeše: Prošu će, wot koho rěči to tón profeta? wot sebje sameho abo wot někoho druheho?
35. Philipp pak wotewri swój rt a poča wot teho sameho pisma rěčeć a prědowaše jemu to ewangelion wot Jezusa.
36. A jako nětk po drozy ćehnjechu a přińdźechu k jenej wodźe, tuž dźeše tón komornik: Hlaj, woda, što zadźěwa, zo njebych křćeny był? St. 10, 47.
37. Philipp pak dźeše: Jeli zo wěriš z cyłej wutrobu, dha móže so derje stać. A wón wotmołwi a dźeše: Ja wěrju, zo Jezus Chrystus je Boži Syn.
38. A kazaše, zo by wóz stejo wostał a ztupištaj wobaj dele do wody, Philipp a komornik, a wón jeho kšćiše.
39. A jako z wody běštaj wustupiłaj, hrabnu tón Duch teho Knjeza Philippa preč, a tón komornik jeho wjazy njewohlada. Wón pak po swojej drozy z wjesołosću ćehnješe.] 1 Kral. 18, 12.
40. Philipp pak bu namakany we Azdodźe a chodźeše tam a sem a prědowaše to ewangelion wšitkim městam, hač wón přińdźe do Zezarije. St. 21, 8.
1. [Saul pak naduwaše so hišće z hroženjom a z mordowanjom přećiwo pósłam teho Knjeza a dźěše k wyšemu měšnikej, Gal. 1, 14. 1 Tim. 1, 13.
2. A prošeše jeho pře listy do města Damazkona na šule, tak, hdy by wón někotrych, kiž so k temu puću dźerža, muskich abo žónske, namakał, zo by jich jatych wjedł do Jerusalema. St. 22, 5. St. 26, 12. St. 19, 23.
3. A jako wón na drozy bě a blisko k Damazkonej přińdźe, wobswěći jeho nahle swětło z njebjes. St. 22, 6. 1 Kor. 15, 8.
4. A wón padnywši na zemju słyšeše hłós, tón dźeše k njemu: Saule, Saule, što přesćěhaš ty mje?
5. Wón pak dźeše: Štó sy ty, Knježe? Tón Knjez dźeše: Ja sym Jezus, kotrehož ty přesćěhaš. Ćežko ći budźe, přećiwo wótremu kopać. St. 5, 30.
6. A wón dźeše ze rženjom a z tšepjetanjom: Knježe, što chceš, zo bych činił? Tón Knjez dźeše k njemu: Stań a dźi do města; tam budźe ći powjedźene, što ty činić dyrbiš. St. 10, 6.
7. Ći mužojo pak, kiž jeho towaŕšojo na drozy běchu, stejachu nastróženi; přetož woni hłós słyšachu, ale nikoho njewidźachu.
8. Saul pak zběraše so horje wot zemje, a wotewriwši swojej woči njewidźeše wón nikoho. Woni wzachu jeho pak za ruku a wjedźechu jeho do Damazkona.
9. A wón za tři dny njewidźeše a njejědźiše a njepiješe ničo.]
10. [Jedyn wučomnik pak běše w Damazkonje, z mjenom Ananias; k temu dźeše tón Knjez we widźenju: Ananiaso! A wón dźeše: Hlaj, tu ja sym, Knježe.
11. Tón Knjez pak dźeše k njemu: Stań a dźi tam do teje hasy, kotrejž rěkaju runa, a prašej so we Judowym domje po Saulu, kiž Tarzenzki budźe mjenowany; přetož hlaj, wón so modli,
12. A je widźił we widźenju muža, z mjenom Ananiasa, zo wón k njemu nutř dźe a ruku na njeho kładźe, zo by zaso widźił.
13. Ananias pak wotmołwi: Knježe, ja sym wot jich wjele słyšał wot teho muža, kak wjele złeho wón twojim swjatym činił je we Jerusalemje;
14. Awónma tudy móc wot wyšich měšnikow, jimać wšitkich, kiž so k twojemu mjenu modla.
15. Tón Knjez dźeše k njemu: Dźi tam; přetož tón je mi jedyn wuzwoleny grat, zo budźe moje mjeno prjódknjezć póhanam a kralam a Israelskim dźěćom. St. 22, 21.
16. Přetož ja chcu jemu pokazać, kak wjele wón ćeŕpićma mojeho mjena dla. 2 Kor. 11, 23.
17. A Ananias woteńdźe a přińdźe do teho doma a połoži rucy na njeho a dźeše: Luby bratře Saule, tón Knjez Jezus je mje pósłał (kiž so tebi na puću, hdyž hew dźěše, zjewił je), zo by ty zaso widźił a ze swjatym Duchom napjelnjeny był.
18. A hnydom padźechu wot jeho wočow jako šupizny, a widźeše z molom zaso a stanu a da so šćić
19. A wza jědź k sebi a posylni so. Saul pak běše někotre dny při tych Damazzenzkich pósłach.
20. A hnydom prědowaše wón Chrystusa w šulach, zo tón je tón Syn Boži.
21. Wšitcy pak, kiž jeho słyšachu, běchu zatorhnjeni a dźachu: Njeje to tón, kiž we Jerusalemje zahubješe wšitkich tych, kotřiž so k tutemu mjenu modla, a je na to hew přišoł, zo by jich jatych wjedł k wyšim měšnikam? Št. 1. 14. St. 8, 1. St. 26, 10.
22. Saul pak bu dale a bóle mózniši a zahanibješe tych Židow, kiž w Damazkonje bydlachu, a dowjedźe, zo tutón je tón Chrystus.]
23, A po wjele dnjach dźeržachu Židźa radu bjez sobu, zo bychu jeho morili. 2 Kor. 11, 32.
24. Ale Saulej bu zjewjene, zo lesnje za nim stejachu. Woni pak kedźbowachu při wrotach wodnjo a w nocy, zo bychu jeho morili.
25. Ći wučomnicy pak wzachu jeho w nocy a pušćichu jeho w korbje dele přez murju.
26. Jako pak Saul do Jerusalema přińdźe, zpyta wón, zo by so k wučomnikam pšitowaŕšił; ale wšitcy so jeho bojachu a njewěrjachu, zo by wučomnik był.
27. Barnabas pak jeho wza k sebi a přiwjedźe jeho k tym japoštołam a powědaše jim, kak wón na drozy je teho Knjeza widźił a z nim rěčał, a kak wón w Damazku to mjeno Jezusowe chroble je prědował. St. 26, 22. 23.
28. A wón běše při nich, khodźiwši won a nutř we Jerusalemje, a rěčeše chroble wot mjena teho Knjeza Jezusa.
29. Wón powědaše tež a rosryčowaše so z Grichiskimi; woni pak za tym stejachu, zo bychu jeho morili.
30. Jako pak to ći bratřa póznachu, přewodźichu jeho do Zezarije a pósłachu jeho preč do Tarza. St. 11, 25.
31. A tak mějachu te zhromadźizny pokoj přez cyłu židowsku, Galilejzku a Samarisku zemju, twarjachu so a chodźachu w bojozći teho Knjeza a buchu napjelnjeni z troštom teho swjateho Ducha.
32. Sta so pak, jako Pětr pola wšitkich pokhodźi, přińdźe wón tež k tym swjatym, kotřiž w Liddźe bydlachu.
33. Tam namaka pak jeneho muža, z mjenom Eneasa, wósom lět na łožu ležazeho, kotryž běše jichtny.
34. A Pětr dźeše k njemu: Gneaso, tebje wuztror Jezus Chrystus; stawaj a pozćel sebi sam. A na měsće staže wón.
35. A wšitcy jeho widźichu, kotřiž w Liddźe a w Saronje byblachu; ći so k temu Knjezej wobroćichu.
36. W Joppje pak běše jena wučomniza, z mjenom Tabitha, kotraž pšełožena rěka sorna; ta sama běše połna dobrych skutkow a jałmožinow, kotrež wona wudźěleše.
37. Sta so pak w tych samych dnjach, zo wona zkhori a wumrě. Woni ju pak myjachu a połožichu ju na łubju.
38. Dokelž pak Lidda blisko při Joppje běše a wučomnicy słyšachu, zo Pětr tam je, pósłachu woni dweju mužow k njemu a prošachu jeho, zo by so njewobćežował k nim přińć.
39. Pětr pak stanu a dźěše z nimi. A jako tam běše přišoł, wjedźechu jeho horje na tu łubju a wobstupichu jeho wšitke wudowy, płakachu a pokazachu jemu te suknje a drasty, kotrež ta sorna běše činiła, jako pola nich běše.
40. A Pětr wuhna wšitkich won, klakny na kolena a modleše so. Na to wobroći wón so k temu ćěłu a dźeše: Tabitha, stawaj! Awona wotewri swojej woči,pohlada na Pětra a posynu so. Mark. 5, 41. Łuk. 7, 14.
41. Wón pak poda jej ruku, pozběže ju a zawoła tych swjatych a te wudowy a postaji jim ju žiwu.
42. A to bu zhonjene přez cyłe Joppe, a wjele bu jich wěrjacych do teho Knjeza. Jan. 8, 30. St. 10, 42.
43. A sta so, zo wjele dnjow we Joppje wosta pola jeneho Šimana, kiž garbaŕ běše. St. 10, 6.
1. Jedyn muž pak běše w žezarii, z mjenom Kornelius, wyši na sto wojakach z črjódy, kotraž bě mjenowana ta Walzka; Mat. 8, 5.
2. Tón běše nazbóžny a bohabojazny z cyłej swojej chěžu a dawaše ludu wjele smilnych darow a modleše so stajnje k Bohu. Dan. 4, 24.
3. Tón widźeše widźenje zjawnje, wokoło dźewjateje štundy wodnjo, zo jandźel Boži k njemu přińdźe, kotryž k njemu dźeše: Korneliuso!
4. Wón pak na njeho pohlada, stróži so a dźeše: Knježe, što je? A wón dźeše k njemu: Twoje modlitwy a twoje smilne dary su horje ztupiłe do pomjatka před wobličo Bože.
5. Tuž pósćel nětk mužow do Joppy a daj k sebi přińć Šimana, z přimjenom Pětra,
6. Kotryž je na hospodźe pola Šimana, jeneho garbarja, kotrehož chěža při morju leži; tón budźe ći powjedźić, što ty maš činić. St. 9, 43.
7. A jako tón jandźel běše wotešoł, kotryž z Korneliusom rěčeše, zawoła wón dweju swojich domjazych wotročkow a jeneho nazbóžneho wojaka wot tych, kotřiž stajnje při nim běchu,
8. A rospowjeda jim wšitko a pósła jich do Joppy.
9. Nazajtra pak, jako woni na puću běchu a k městu so přibližowachu, stupi Pětr horje na łubju, zo by so modlił, wokoło šesteje štundy.
10. Wón pak běše jara hłódny a chcyše jěsć. A jako woni přihotowachu, bu wón zatorhnjeny,
11. A widźeše wotewrjene njebjo a dele přińdźo k njemu někajke sudobje jako wulki rub, za štyri kónzy zwjazany, a bu dele na zemju pušćene; Luk. 13, 29. Jap. zk. 11, 5.
12. W tym běchu wšelke zerizke štyrinohate howjada a dźiwje zwěrjata a waki a njebjeske ptaki.
13. A sta so hłós k njemu: Stawaj, Pětrje, rěž a jěs!
14. Pětr pak dźeše: Nihdy nic, Knježe; přetož ja hišće njejsym nihdy ničo gmejnskeho abo nječisteho jědł. Ez. 4, 14. 3 Mójz. 11, 7. 13. 23.
15. A tón hłós so zaso k druhemu k njemu sta: Štož Bóh je wučisćił, to tebi njebudź gmejnske. Mat. 15, 11.
16. To same so pak sta tři króć; a to sudobje bu zaso do njebjes horje wzate.
17. Jako pak Pětr zaso k sebi přińdźe a při sebi tak a tak mysleše, što by tež to widźenje było, kotrež wón bě widźił, hlaj, tuž woprašachu so ći wot Korneliusa pósłani mužojo po chěži Šimana a stejachu při durjach;
18. Wołachu a wobhonjachu so, hač Šiman, kotryž budźe pšimjenowany Pětr, tudy na hospodźe je?
19. A jako sebi Pětr tak mysleše wo to widźenje, dźeše tón Duch k njemu: Hlaj, ći třjo mužojo pytaju će.
20. Postań teho dla a stup dele a ćehń z nimi a njerospomń so dołho; přetož ja sym jich pósłał.
21. A Pětr stupi dele k tym mužam, kotřiž wot Korneliusa běchu k njemu pósłani, a dźeše: Hlaj, ja sym tón, kotrehož wy pytaće; kotra je ta wěc, kotrejež dla wy přišli sće?
22. A woni dźachu: Kornelius, tón wyši, sprawny a bohabojazny muž, kiž tež dobru chwalbu ma pola cyłeho židowskeho luda, je přikaznju dóstał wot swjateho jandźela, zo by će k sebi dał přińć do swojeho doma a słowa wot tebje słyšał.
23. Tuž zawoła jich do doma a wza jich na hospodu. Nazajtra pak ćehnješe Pětr z nimi a někotři Joppenzzy bratřa dźěchu z nim. St. 9, 422. St. 1i, 13.
24. A nazajtra přińdźechu do Zezarije. Kornelius pak čakaše na nich a běše k sebi powołał swojich přirodnych a blizkich přećelow.
25. [A jako so sta, zo Pětr do chěže nutř dźěše, přińdźe jemu Kornelius napřećiwo, padźe k jeho nohomaj a modleše so k njemu.
26. Pětr pak jeho pozběhnu a dźeše: Stawaj; přetož ja sym tež čłowjek. Zjew. 19, 10.
27. A hdyž z nim poryča, zańdźe wón nutř a namaka jich wjele, kotřiž so běchu zešli.
28. A dźeše k nim: Wy wěsće, zo so njehodźi židowskemu mužej, pšibližeć abo přińć k zuzomnikej. Ale Bóh je mi pokazał, zo bych žaneho čłowjeka za gmejnskeho abo za nječisteho njedźeržał. Jan. 4, 9.
29. Teho dla njejsym so tež wobarał, zo bych njepřišoł na žadanje. Tuž prašam ja was, čoho dla sće mje k sebi žadali?
30. A Kornelius rjeknu: Ja sym wot štwórteho dnja hač do teje štundy so pozćił, a w dźewjatej štundźe modlach ja so k Bohu w mojim domje. Hlaj, tuž stupi muž přede mnje we jasnej drasće,
31. A dźeše: Korneliuso, twoja próztwa je wusłyšana a twojich smilnych darow je zpomnjene před Bohom.
32. Teho dla pósćel do Joppy a daj zawołać Šimana, kiž budźe mjenowany Pětr, tón je na hospodźe w domje Šimana, teho garbarja, při morju; tón přišedši budźe tebi prajić.
33. Teho dla sym ja na měsće k tebi pósłał. A ty sy derje činił, zo sy přišoł. Tuž teho dla smy my nětk wšitcy tudy před Božim wobličom, zo bychmy słyšeli wšitko, štož tebi wot Boha je roskazane.]
34. [Pětr pak wotewri swój rt a dźeše: Nětk zhonju ja woprawdźe, zo Bóh na paršonu njehlada; 5 Mójz. 10, 17. 1 Sam. 16, 7. 2 Kron. 19, 7. Hiob. 34, 19. Kn. mudr. 6, 8. Sir. 35, 15. Rom. 2, 11. Gal. 2, 6. Eph. 6, 90. 1 Pětr. 1, 17.
35. Ale we wšěm ludu, štóž so jeho boji a prawje čini, tón so jemu lubi. Jez. 56, 6.
36. Wy wěsće to prědowanje, kotrež Bóh k Israelskim dźěćom pósłał je a dał měr připowědać přez Jezom Chrysta (kiž je Knjez nade wšěmi); Mat. 28, 18.
37. Kotrež prědowanje so stało je přez cyły židowski kraj a je so započało w Galilejskej, po tej křćenicy, kotruž Jan prědowaše; Mat. 4, 12.
38. Kak Bóh Jezusa, teho Nacarenskeho, žałbował je ze swjatym Duchom a z mozu; kiž je wokoło ćahnył a derje činił a wustrowił wšitkich, kotřiž wot čerta pšemoženi běchu; přetož Bóh běše z nim. Ps. 45, 8. Jez. 61, 1.
39. A my smy swědkojo wšeho, štož wón činił je w židowskim kraju a we Jerusalemje; kotrehož su skóncowali a na drjewo pojsnyli. St. 1, 8. 22. St. 2, 22. 32.
40. Teho sameho je Bóh zbudźił na třeći dźeń a je so jemu dał zjewić, St. 3, 15. 26.
41. Nic wšitkim ludźom, ale nam,tym prjedy wuzwolenym swědkam wot Boha, kiž my z nim jědli a pili smy, po tym jako wón stanył je wot morwych. Jan. 15, 27. St. 20, 19. 26.
42. A wón je nam přikazał prědować ludu a swědčić, zo wón je tón wot Boha postajeny sudnik žiwych a morwych. 2 Tim. 4, 1.
43. Temu swědča wšitcy profetojo , zo přez jeho mjeno wšitcy, kiž do njeho wěrja, hrěchow wodaće dostać dyrbja.] Jej:53, 5. 6. Jer. 31, 34. Ez. 34, 16. Dan. 9, 24. Hoz. 1, 7. St. 13, 14. Mich. 7, 18.
44. Jako Pětr hišće te słowa rěčeše, padźe tón swjaty Duch na wšěch, kiž na słowo posłuchachu. St. 4, 31. St. 8, 17.
45. A ći wěrjacy z wobrězanja, tak wjele hač jich z Pětrom přišło běše, buchu jako zatorhnjeni, zo tež na pohanow tón dar teho swjateho Ducha wulaty bě.
46. Přetož woni słyšachu, zo woni z nowymi jazykami ryčachu a Boha wysoko chwalachu. Tuž wotimnolwi Pětr: St. 2, 4. Mark. 16, 17.
47. Móže tež štó wodźe wobarać, zo bychu ći křćeni njebyli, kiž teho swjateho Ducha dóstali su, runje jako tež my?
48. A přikaza jich kšćićw tym mjenje teho Knjeza. Tuž prošachu jeho, zo by někotre dny pola nich wostał. Jan. 4, 40.
1. Ći japoštoli a bratřa, kotřiž běchu w Židowskej, słyšachu pak, zo tež póhanjo běchu Bože słowo horje wzali. Eph. 3, 1.
2. A jako Pětr horje přińdźe do Jerusalema, zwadźichu so z nim, kotřiž běchu wot wobrězanja,
3. A dźachu: Ty sy zašoł k njewobrězanym muzkim a sy z nimi jědł.
4. Tuž poča Pětr a powědaše jim to po rjadu a dźeše:
5. Ja běch w měsće Joppje na modlitwje a buch zatorhnjeny a wuhladach widźenje, zo někajke sudobje dele přińdźe, jako wulki rub ze štyrimi róžkami, kotryž bu dele pušćeny z njebjes a přińdźe hač ke mni. St. 9, 42. St. 10, 10 x.
6. Do teho pohladach ja a pytnych a wohladach zemzke štyrinohate howjada a dźiwje zwěrjata a waki a njebjeske ptaki.
7. Ja pak słyšach tež hłós, tón dźeše ke mni: Stawaj, Pětrje, rěž a jěs!
8. Ja pak dźach: Nanihdy nic, Knježe; přetož nihdy ničo gmejnske ani nječizte njeje mi do erta přišło. 3 Mójz. 11, 2.
9. Mi pak tón hłós k druhemu z njebjes wotmołwi: Štož Bóh je wučisćił, to tebi njebudź za gmejnske.
10. To so pak sta tež k třećemu; a wšitko bu zaso do njebjes horje ćehnjene.
11. A hlaj, hnydom stejachu třjo mucy před chěžu, w kotrejž ja běch; ći běchu pósłani ke mni z žezarije. ; St. 10, 17.
12. Tón Duch pak dźeše ke mni, zo bych z nimi šoł a so dołho njewopomnił. A ći šezćo bratřa dźěchu zo mnu, a my zańdźechmy do teho muža doma.
13. A wón so nam wuzna, kak bě jandźela widźił w swojim domje stejo, kiž k njemu je prajił: Pósćel muskich do Joppy, a njech k tebi přińdźe Šiman, kotremuž Pětr rěkaju;
14. Tón budźe tebi słowa prajić, přez kotrež zbóžny budźeš ty a twój cyły dom. St. 10, 6.
15. A jako pak ja počach rěčeć, padźe tón swjaty Duch na nich, kaž tež na nas při spočatku. St. 2, 4. St. 10, 44.
16. Tuž zpomnich ja na to słowo teho Knjeza, hdyž wón praji: Jan je z wodu křćił; wy pak budźeće ze swjatym Duchom křćeni. St. 1, 5. Mat. 3, 11.
17. Hdyž teho dla Bóh jim teho runja dar dał je, jako tež nam, kiž my smy wěrili do teho Knjeza Jezom Chrysta, štó běch ja, zo bych mohł Bohu wobarać?
18. Jako to słyšachu, zpokojichu so, chwalachu Boha a dźachu: Dha je teho dla tež Bóh póhanam pokutu dał, zo bychu zbóžni byli!
19. Ći pak, kiž běchu rozehnaći teje přećiwnosće dla, kotraž so sta Sćěpana dla, přińdźechu hač do Phenizizkeje a do žipra a do Antiochije a njeryčachu k nikomu to słowo, chiba jeno k židam. St. 8, 1.
20. Běchu pak někotři wot nich, Ziprizzy a Zirenizzy mužojo, ći sami přišedši do Antiochije ryčachu k Grichizkim a prědowachu to ewangelion wot teho Knjeza Jezusa.
21. A teho Knjeza ruka běše z nimi, a wulka zhromadźizna bu wěrjaza a wobroći so k temu Knjezej. St. 2, 47.
22. A ta powěsć wot nich přińdźe před wuši teje Jeruzalemzkeje zhromadźizny; tuž pósłachu won Barnabasa, zo by hač do Antiochije šoł.
23. Tón samy přišedši tam a widźiwši tu hnadu Božu, zwjeseli so a napominaše wšitkich, zo bychu z twjerdej wutrobu při tym Knjezu wostali. St. 13, 43.
24. Přetož wón běše dobry muž a połny swjateho Ducha a wěry. A temu Knjezej bu wulki lud pšidaty. St. 6, 5. St. 5, 14.
25. Barnabas pak wuńdźe do Tarza a pytaše Saula zaso.
26. A jako wón jeho namaka, přiwjedźe wón jeho do Antiochije. A wonaj wostaštaj při tej wosadźe cyłe lěto a wučeštaj wjele luda; teho dla buchu tež ći wučomnicy najprjedy we Antiochii kšezćenjo mjenowani. Gal. 2, 11.
27. W tym samym času pak přińdźechu profetojo wot Jerusalema do Antiochije. St. 13, 1. St. 15, 32.
28. A jedyn wot nich, z mjenom Agabus, staže a zjewi přez Ducha, zo budźe wulki hłód přińć po cyłym šěrokim kraju, kotryž so tež sta za kejžora Klaudiusa. St. 21, 10.
29. Ale bjez wučomnikami wobzamknu kóždy, štož zamóžeše, zo chcyli pósłać něšto k pomocy bratram, kotřiž bydlachu w židowskej. Rom. 15, 26.
30. Kotrež woni tež činjachu a pósłachu to k tym staršim přez Barnabasowej a Saulowej rucy. St. 12, 25.
1. [W tym samym času pak złoži kral Herodas rucy na někotrych wot teje gmejny, zo by jich čwilował. St. 4, 3.
2. Wón pak skóncowa Jakuba, Janoweho bratra, z mječom.
3. A jako wón widźeše, zo so to Židam lubješe, wza wón sebi prjódk, tež Pětra pšimać. Běchu pak runje te dny słódkeho chlěba.
4. A jako jeho tež přijał běše, sadźi wón jeho do jastwa a poruči jeho k wobarnowanju štyri běrtelam wojeŕzkich wotročkow, a chcyše jeho po jutrach ludu prjódk stajić. St. 16, 24.
5. Pětr pak bě w jastwje dźeržany; ale ta zyrkwina gmejna modleše so bjez pšeztaća k Bohu za njeho.
6. Jako pak Herodas jeho chcyše prjódk stajić, w tej samej nocy spaše Pětr srjedźa bjez dwěmaj wojakomaj, zwjazany z dwěmaj rjećazomaj, a ći wajchtarjo před durjemi wobwachowachu jastwo.
7. Ahlaj, Knjezowy jandźel přińdźe tam a swětło swěćeše so w tym domje; a wón storči Pětra do boka a wubudźi jeho a dźeše: Stań na měsće! A taj rjećazaj padźeštaj wot jeho rukow.
8. A tón jandźel dźeše k njemu: Wopasaj so a wobuj so swoje črije! A wón sčini tak. A wón dźeše k njemu: Wodźej so swoju drastu a dźi za mnu! Mark. 6, 9.
9. A wón dźěše won za nim a njewědźeše, zo by so jemu woprawdźe tak stało přez jandźela; ale jemu so zdaše, jako by widźenje widźił.
10. Wonaj pak dźěštaj přez prěnju a druhu wachu a přińdźeštaj k železnym durjam, kotrež k městu wjedźechu; te wotewrichu so jimaj same wot sebje. A wonaj wuztupištaj a dźěštaj přez jenu hasu; a hnydom pušći so tón jandźel wot njeho. St. 16, 26.
11. A jako Pětr k sebi sam přińdźe, dźeše wón: Nětk ja woprawdźe wěm, zo tón Knjez swojeho jandźela pósłał je a mje wutorhnuł z Herodašoweje ruki a wot wšeho čakanja teho židowskeho luda.]
12. A jako wón so dopomni, přińdźe wón před chěžu Marinu, Janoweje maćerje, kotryž běše mjenowany Markus, hdźež so jich běše wjele zešło a so modlachu. St. 15, 37.
13. Jako pak Pětr so kłapaše wo durje tych wrotow, přistupi dźowka, z mjenom Rhode, zo by posłuchała.
14. A póznawši Pětra hłós njewotewri wona wrota z wjesołosću, běžeše pak nutř a připowědaše jim, zo Pětr před wrotami steji.
15. Woni pak dźachu k njej: Ty sy błazniza. Wona pak wobtwjerdźi, zo temu tak je. Woni pak dźachu: Dha je jeho jandźel. Luk. 24, 37.
16. Ale Pětr njepšezta kłapać. Jako pak woni wotewrichu, wohladachu jeho a buchu zatorhnjeni.
17. Jako wón pak jim z ruku kiwaše, zo bychu mjelčeli, powědaše wón jim, kak běše jeho tón Knjez z kłódy won wuwjedł, a dźeše: Pšipowjedajće to Jakubej a tym bratram. A woteńdźe a dźěše do druheho města.
18. A jako dźeń bu, njebě snadna starozć bjez wojakami, kak so tež z Pětrom je stało. St. 5, 22.
19. Herodas pak, jako wón jeho k sebi žadaše a jeho njenamaka, wopraša wón surowje tych wajchtarjow a kazaše jich preč wjesć; a ćehnješe ze Židowskeje do Zezareje a dźeržeše so tam horje.
20. Přetož Herodas běše zamyslił, zo chce wójnu wjesć z Tirizkimi a ze Sidonzkimi. Ći pak we jenej mysli přińdźechu k njemu a wobryčachu Błazta, kralowzkeho komornika, a prošachu pře měr, teho dla, zo jich kraj so žiwješe wot kralowzkeje zemje. 1 Kral. 5, 9. 11. Ez. 27, 17.
21. Ale na wězty pomjenjeny dźeń wobleknu so Herodas kralowzku drastu, synu so na stoł a dźeržeše ryč k nim. Sir. 11, 4.
22. Tón lud pak zawoła: To je Boži hłós a nic člowječny. Ez 28, 2.
23. A hnydom dyri jeho jandźel teho Knjeza, teho dla, zo wón chwalbu Bohu njedaše, a bu wot čeŕwjow rostočeny a spušći dušu. Dan. 5, 20. 21.
24. To słowo Bože pak rosćeše a přisporješe so. Jez. 55, 11.
25. Barnabas pak a Saul wróćichu so do Jerusalema a dokonjachu swoju słužbu, wzawši k sebi Jana, kiž budźe Markus mjenowany. St. 11, 29. St. 15, 37.
1. Někotři profetojo a wučerjo pak běchu w tej gmejnje, kotraž we Antiochii běše, jako Barnabas a Simeon, Niger mjenowany, tež Luzius Zirenejzki, Manahen, kiž z Herodašom Tetrarchu horjećehnjeny běše, a Saul.
2. Jako pak ći temu Knjezej słužachu a so posćachu, dźeše tón swjaty Duch k nim: Wotdźělće mi Barnabasa a Saula k temu dźěłu, na kotrež jeju sym powołał. St. 9, 15.
3. Tuž posćachu a modlachu so woni a połožichu rucy na njeju a pušćichu jeju preč. St. 14, 28. St. 6, 6.
4. Jako teho dla taj samaj won pósłanaj běštaj wot swjateho Ducha, přińdźeštaj wonaj do Seleuzije a wot tudy přewjezeštaj so na łódźi do Zipra.
5. A jako do Salamina přińdźeštaj, připowědaštaj wonaj to słowo Bože w židowskich šulach; měještaj pak tež Jana za słužomnika při sebi. St. 12, 12. 25.
6. A jako tu kupu pšekhodźiłaj běštaj hač k městu Papha, namakaštaj tudy někajkeho kuzłarja a falšneho židowskeho profeta, z mjenom Bar-Jezus,
7. Kiž běše pola bohota Sergia Pawoła, rozumneho muža; přetož tón zawoła k sebi Barnabasa a Saula a požadaše wot njeju to słowo Bože słyšeć.
8. Ale jimaj so přećiwješe Elimas, tón kuzłaŕ (přetož tak budźe jeho mjeno přełožene); tón steješe za tym, zo by bohota wot wěry wotwobroćił. 2 Mójz. 7, 11. 2 Tim. 3, 8.
9. Saul (abo tež Pawoł) pak, napjelnjeny ze swjatym Duchom, pohlada na njeho,
10. A dźeše: O djabołzke dźěćo, połne wšelkeje lesnozće a wšelkeho šibałztwa a njepšećel wšeje prawdosće, ty njepšeztawaš přewobroćić teho Knjeza prawe puće;
11. A nětk hlaj, ruka teho Knjeza budźe přećiwo tebi so stajić: ty budźeš slepy a njebudźeš słónco na chwilu widźeć. A na měsće padźe na njeho ćěmnosć a ćma; a wón wobkhodźi a pytaše sebi, štó by jeho za ruku wjedł.
12. Jako to bohot widźeše, štož so sta, wěrješe wón a dźiwaše so na tej wučbje teho Knjeza.
13. Woni so pak pušćichu wot Papha, Pawoł, a kotrajž při nim běštaj, a přińdźechu do města Pergena w Pamphilizkej. A Jan woteńdźe tudy wot njeju a wróći so zaso do Jerusalema.
14. Wonaj pak pšekhodźištaj Pergen a přińdźeštaj do Antiochije w kraju Pizidia a zańdźeštaj do šule na sabatny dźeń a synuštaj so dele.
15. A po pšelazowanju teho zakonja a profetow pósłachu k nimaj ći wyši teje šule a dachu jimaj prajić: Lubaj bratraj, matajli što rěčeć a tón lud napominać, dha ryčtaj. St. 15, 21.
16. Tuž postaže Pawoł a kiwaše z ruku a dźeše: Wy Israelscy mužojo a kiž wy so Boha bojiće, posłuchajće.
17. Bóh teho Israelskeho luda je wuzwolił našich wótcow a powyšił tón lud, jako na podroztwje běše we Egyptowskej zemi, a je jich ze sylnym ramjenjom wuwjedł z teje sameje. 2 Mójz. 12, 37. 41.
18. A wokoło štyrcyći lět ćerpješe wón jich wobeńdźenje w pusćinje. 2 Mójz. 16, 2. 35. 4 Mójz. 14, 34.
19. A zahubi sydom narodow w Kananejzkej zemi a rozdźěli z losom bjez nich jich kraj. 5 Mójz. 7, 1. Joz. 14, 2.
20. A potom da wón jim sudnikow na štyri sta a pjećdźesat lět hač do Samuela, teho profety. Kn. sudn. 2, 16. St. 3, 9.
21. A wot teho časa prošachu pře krala; a Bóh da jim Saula, teho syna Kisa, muža z roda Benjaminoweho, štyrcyći lět. 1 Sam. 8, 5. St. 10, 21.
22. A hdyž jeho běše wotsadźił, zbudźi wón jim Dapvita za krala, kotremuž wón swědčeše a dźeše: Ja sym namakał Dawida, syna Jese, muža po mojej wutrobje, kotryž budźe wšitku moju wolu činić. 1 Sam. 16, 12. 13.
23. S teho symjenja je Bóh po swojim slubje zbudźił Israelej zbóžnika, Jezusa. 2 Sam. 7, 12. Jez. 11, 1. Mat. 1, 6. Luk. 1, 27. St. 3, 31.
24. Prjedy dyžli tón swój hamt započa, je Jan prjedy připowědał křćenicu teje pokuty wšitkemu Israelskemu ludu. Mark. 1, 4. Mat. 3, 1. Luk. 3, 3.
25. Jako pak Jan swój běh běše dokonjał, dźeše wón: Sa kotrehož mje dźeržiće, tón ja njejsym; ale hlaj, po mni přińdźe, kotrehož črijowe rjemješki ja njejsym doztojny roswjazać. Jan. 1, 20. Mat. 3, 11. Mark. 1, 7. Luk. 3, 16.
26. Wy mužojo, lubi bratřa, wy dźěći Abrahamoweje šlachty a kotřiž so bjez wami Boha boja, wam je to słowo teho zboža pósłane. Rom. 1, 16.
27. Přetož ći, kiž we Jerusalemje bydla, a jich wyši, dokelž Jezusa njeznajachu ani te prophetizke słowa, kiž na wšě sabaty lazowane budźa, su woni te same ze swojim sudźenjom dopjelnili. Jan. 16, 3.
28. A hač runje žaneje winy teje smjerće na nim njenamakachu, dha wšak prošachu Pilata, zo by wón skóncowany był. Mat. 27, 22. 23. Mark. 15, 12—14. Luk. 23, 23. Jan. 19, 6.
29. A jako woni wšitko dokonjeli běchu, štož wot njeho pisane je, wzachu jeho z drjewa a połožichu jeho do rowa. Mat. 27, 509.
30. Ale Bóh je jeho zbudźił wot morwych. Mat. 28, 6. Mark. 16, 6. Luk. 24, 6.
31. A wón je wjele dnjow widźeny wot tych, kiž z nim z Galilejskeje do Jerusalema horje šli běchu, kotřiž su jeho swědkojo před ludom. Jan. 20, 19. 25.
32. A my tež pšipowjedamy wam to slubjenje, kotrež so k wótcam stało je, 1 Mójz. 3, 15.
33. So to same Bóh nam, jich dźěćom, je dopjelnił, z tym, zo wón Jezusa je zbudźił; jako tež w druhim pzalmje pisane je: Ty sy mój Syn, ja sym dźensa će płodźił. Ps. 2, 7. Hebr. 1, 5.
34. So wón pak jeho je wot morwych zbudźił, zo wón nihdy by njezhnił, praji wón tak: Ja chcu wam tu hnadu, Davitej slubjenu, swěru dźeržeć. Jez. 55, 3.
35. Teho dla praji wón tež na druhim měsće: Ty njebudźeš dopušćić, zo by twój swjaty widźił zhniće. St. 2, 27. Ps. 16, 10.
36. Přetož Dawid, jako w swojim času tej woli Božej běše słužił, wusnu wón a je k swojim wótcam pšipołoženy a je zhniće widźił. St. 2, 29.
37. Kotrehož pak Bóh je zbudźił, tón njeje zhniće widźił.
38. Teho dla budź wam wědomne, wy mužojo, lubi bratřa, zo přez teho wam budźe připowědane wodaće tych hrěchow, Luk. 24, 47.
39. A wšitko to, přez kotrež wy njemóžešće w Mójzasowym zakonju prawi być. Štóž pak do teho wěri, tón budźe prawy. Jez. 53, 6. 11.
40. Hladajće so teho dla, zo na was njepřińdźe, štož w tych profetach je prajene: Hab. 1, 5. Jez. 28, 14.
41. Hlajće, wy zazpjerjo, a dźiwajće so a budźće kničomni; přetož ja činju skutk we wašim času, tajki skutk, kotryž wy njebudźeće wěrić, hdyž wam budźe štó wot njeho powjedać.
42. Jako pak wonaj ze židowskeje šule wuńdźeštaj, prošachu jeju ći póhanjo, zo byštaj jim srjedźa w tydźenju te same słowa prajiłaj.
43. A jako ta zhromadźizna so běše rozešła, dźěše wjele židow a bohabojaznych, kiž běchu k jich wěrje přistupili, za Pawołom a Barnabasom, kotrymž wonaj to słowo praještaj, a napominaštaj jich, zo bychu wostali w Božej hnadźe. St. 11, 28. St. 14, 22.
44. Na přichodny sabat pak zeńdźe so skoro cyłe město, zo by Bože słowo słyšało.
45. Jako pak židźi tón lud widźichu, buchu woni połni zawizće a pšećiwichu so temu, štož wot Pawoła bu prajene, nic pak so jeno pšećiwichu, ale hanichu tež to. St. 5, 17.
46. Pawoł pak a Barnabas dźeštaj chroble: Wam dyrbješe najprjedy to słowo Bože prajene być; ale dokelž wy to wot was ztorčiće a so sami teho wěčneho žiwjenja za njedoztojnych dźeržiće, hlaj, dha so k tym póhanam wobroćimy. Mat. 10, 6. Luk. 7, 30.
47. Přetož tak je nam tón Knjez přikazał: Ja sym će póhanam za swětłosć postajił, zo by ty to zbože był hač do kónca teje zemje. Luk. 2, 32. Jez. 9, 1. St. 42, 6. St. 49, 6. St. 60, 3.
48. Jako to słyšachu ći póhanjo, zwjeselichu woni so a chwalachu to słowo teho Knjeza a wěrjachu, tak wjele jako jich běše k wěčnemu žiwjenju poztajenych. Rom. 8, 29.
49. A teho Knjeza słowo bu roznjesene přez tón cyły kraj.
50. Ale židźi nawabichu bohabojazne a česne žony a wyšich teho města a zbudźichu přesćěhanje přećiwo Pawołej a Barnabasej a wustorčichu jeju ze swojich mjezow.
51. Wonaj pak wottšaseštaj tón proch wot swojich nohow a přińdźeštaj do Jkonije. Mat. 10, 14. Jap. zk. 18, 6.
52. Ći wučomnicy pak buchu napjelnjeni z wjesołosću a ze swjatym Duchom.
1. Sta so pak we Jkonii, zo so wonaj tam zhromadźištaj w židowskej šuli a rěčeštaj tak, zo idow a Grichow bu jara wjele wěrjacych.
2. Njewěrni židźi pak zbudźichu a rozzłobichu te duše tych pohanow přećiwo tym bratram.
3. Wonaj pak tam dołhi čas so horje dźeržeštaj a wučeštaj chroble w tym Knjezu, kiž swědčeše temu słowu swojeje miłosće a da so zejchi a dźiwy stać přez jeje rucy. St. 19, 11.
4. Ta zhromadźizna teho města pak so rozdźěli: někotři dźeržachu ze židami, někotři pak z tymaj japoštołomaj.
5. Jako so pak ropot zběhnu tych pohanow a židow a jich wyšich, zo bychu jeho hanili a kamjenjowali, 2 Tim. 3, 11.
6. Pytnyštaj wonaj to a ćeknuštaj do tych městow Likaonizkeje zemje, do Liztry a do Derby a tam wokoło; St. 8, 1.
7. A wučeštaj tam to evpangelion. St. 11, 20.
8. A někajki muž běše w Liztrje, chory na nohi; sedźeše a běše chromy wot maćerneho žiwota, a nihdy njeběše chodźił;
9. Tón samy słyšeše Pawoła ryčo. A tón pohlada na njeho a pytny, zo wěri, zo mohł wustrowjeny być, Mat. 9, 28.
10. Dźeše teho dla z wulkim hłosom: Stań prozće horje na swojej nocy! A wón poskoči a chodźeše. St. 3, 6. Jez. 35, 6.
11. [Jako pak to tón lud widźeše, štož Pawoł běše činił, pozběžechu woni swój hłós a dźachu po Likaonzku: Bohojo su čłowjekam so podobni sčinili a k nam dele přišli. St. 28, 6.
12. A rěkachu Barnabasej Jupiter a Pawołej Merkurius, dokelž wón słowo rěčeše.
13. Tón měšnik pak teho Jupitera, kiž před jich měztom běše, přiwjedźe woły z wěnzami wupyšene před wrota a chcyše z tym ludom woprować.
14. Jako to słyšeštaj taj japoštołaj, Barnabas a Pawoł, rostorhaštaj wonaj swoje drasty a zkočištaj djes zawołaštaj, 4 Mójz. 14,6
15.A dźeštaj: Wy mužojo, što wy to činiće? Wšak mój tež smój smjertnaj čłowjekaj, runje jako wy, a pšipowjedamój wam to ewangelion, zo byšće wy so wobroćili wot tych falšnych k žiwemu Bohu, kiž je sčinił njebjo a zemju a to morjo a wšitko, štož w nich je; St. 10, 26. Ps. 146, 6. Zjew. 14, 7.
16. Kiž w zachodnych časach je dopušćił wšitkim póhanam, zo su khodźili po swojich pućach. St. 17, 30. Ps. 81, 13.
17. A wšak njeje wón sam so bjez swědčenja wostajił, wón je nam wjele dobreho činił a z njebjes dele dešć a płódne časy dał a je napjelnił ze žiwnozću a z wjesołosću naše wutroby. Jer. 5, 24.
18. A jako to dźeštaj, zpokojištaj wonaj lědom tón lud, zo jimaj njewoprowaše.
19. Přińdźechu pak židżi z Antiochije a z Jkonije a naryčachu tón kud, zo Pawoła kamjenjowachu a wlečechu jeho z města won; a měnjachu, zo je morwy. 2 Kor. 11, 25. 2 Tim. 3, 11.
20. Jako pak jeho ći wučomnicy wobdachu, staže wón a dźěše do města. A nazajtra woteńdźe wón z Barnabasom do Derby,
21. A připowědaštaj tež temu samemu městu to ewangelion a roswučeštaj jich wjele; a wróćištaj so zaso po tym do Liztry, do Jkonije a do Antiochije,
22. A posylnještaj te duše tych wučomnikow a napominaštaj jich, zo bychu we wěrje wostali a zo přez wjele ztyzknozćow my mamy nutř hić do Božeho kralestwa.] Mat. 10, 38.
23. Tež wuztaještaj jim tam a sem staršich w tych wosadach, modleštaj so z posćenjom a poručištaj jich temu Knjezej, do kotrehož běchu wěrili. St. 6, 6.
24. A ćehnještaj přez Pizidizku a přińdźeštaj do Pamphilizkeje;
25. A rěčeštaj w Pergenje to słowo a ćehnještaj dele do Attalije.
26. A wot tudy přewjezeštaj so wonaj na łódźi do Antiochije, z wotkal běštaj wuztajenaj přez tu smilnosć Božu k temu skutku, kotryž běštaj dopjelniłaj. St. 13, 1.2.
27. Jako pak B přińdźeštaj, zhromadźištaj wonaj tu gmejnu a připowědaštaj, kak wjele Bóh z nimaj běše činił, a zo wón tym póhanam durje teje wěry je wotewrił. St. 15, 4. 1 Kor. 16, 9.
28. A běštaj tam nic krótki čas pola wučomnikow.
1. Někotři pak přišedši ze żidowzkeje, wučachu bratrow: Jeli zo so njedaće wobrězać po Mójzasowym wustajenju, dha njebudźeće zbóžni. Gal. 5, 2.
2. Jako so pak přećiwnosć sta a Pawoł a Barnabas nic snadnu zwadu z nimi měještaj, wuztajichu woni, zo Pawoł a Barnabas a někotři druzy wot nich bychu k tym japoštołam a staršim do Jerusalema tajkeho rosryčenja dla horje ćahnyli. St. 11, 30.
3. A wonaj buštaj wot teje gmejny pšewodźenaj a ćehnještaj přez Phenizizku a Samarisku a powědaštaj to wobroćenje tych pohanow a načiništaj wšitkim bratram wulku wjesełosć.
4. A jako wonaj přińdźeštaj do Jerusalema, buštaj wonaj powitanaj wot gmejny a wot japoštołow a wot staršich, a připowědaštaj, kak wjele Bóh z nimaj běše činił. St. 14, 27.
5. Tuž postažechu někotři wot Pharizejzkeje sekty, kotřiž běchu wěrili, a rjeknuchu: Woni so dyrbja dać wobrězać, a njech jim budźe přikazane, zo bychu Mójzasowy zakoń dźerželi.
6. [Ći japoštoli a starši pak so zeńdźechu, zo so bychu wo tu ryč roshladali.
7. Jako pak so dołho běchu rosryčeli, postanu Pětr a dźeše k nim: Wy mužojo, lubi bratřa, wam je wědomne, zo Bóh jara dawno bjez nami je wuzwolił, zo bychu póhanjo přez mój rt to słowo teho ewangeliona słyšeli a wěrili. St. 11, 18.
8. A Bóh, kotryž znaje te wutroby, swědčeše jim a da jim swjateho Ducha, runje jako nam. Ps,. 7, 10.
9. A nječinješe žaneho rosdźělenja bjez nami a bjez nimi a wučizćeše přez wěru jich wutroby. St. 10, 34.
10. Što dha spytujeće Boha z nakładźenjom teho zpšaha na šiju tych wučomnikow, kotryž ani naši wótcojo ani my smy njesć njemóhli? Mat. 23, 4.
11. Ale my wěrimuy, zo přez tu hnadu teho Knjeza Jezom Chrysta zbóžni budźemy, runje jako tež woni. Eph.2, 4 8.
12. Tuž mjelčeše ta cyła zhromadźizna a posłuchaše na Barnabasa a Pawoła, kotrajž powědaštaj, kajke wulke zejchi a dźiwy Bóh přez njeju bjez pohanami běše činił.] St. 11, 18.
13. A potom, jako běchu mjelkli, wotmołwi Jakub a dźeše: Wy mužojo, lubi bratřa, posłuchajće na mnje.
14. Šiman je powědał, kak Bóh najprjedy je domach pytał a horje wzał lud z pohanow k swojemu mjenu.
15. A z tym so runaju te ryče tych profetow a jako pisane steji:
16. Potom chcu so wróćić a chcu zaso twarić tu hětu Davitowu, kotraž je so rospanuła, a jeje zkałoby chcu ja zaso natwarić a chcu ju postajić, Amos 9, 11.
17. So buy, štož zbytka je wot ludźi, po Knjezu so prašeli, a wšitcy póhanjo, nad kotrymiž moje mjeno je mjenowane, praji tón Knjez, kiž to wšitko čini.
18. Bohu su wšitke jeho skutki wědomne wot spočatka teho swěta.
19. Teho dla wobzamknu ja, zo bychmy tych, kotřiž so z póhanztwa k Bohu wobroća, njewobćežili;
20. Ale pišmy jim, zo bychu so zdźerželi teje nječiztozće tych pšibohow a teho kurwarstwa a teho, štož je zadušene, a teje krwě. 3 Mójz. 3, 17.
21. Přetož Mójzas ma wot doł heho časa we wšěch městach tych, kotřiž jeho prěduja, a budźe na kóždy sabat w šulach lazowany.
22. A zdaše so derje tym japoštołam a staršim z cyłej gmej nu, zo bychu někotrych mužow wot tych swojich wuzwolili a pósłali do Antiochije, z Pawołom a z Barnabasom, Judaša, z přimjenom Barzabasa, a Silasa, kotrajž mužej běštaj wučerjej bjez tymi bratrami.
23. A podachu jimaj pismo do rukow, kotrež so tak ma: My, japoštoli a starši a bratřa, prajimy tym bratram z tych pohanow, kotřiž su we Antiochii a Syriskej a Zilizizkej, wjele dobreho.
24. Dokelž my smy słyšeli, zo někotři wot nas su wušli a su was z wučbu zamolili a waše duše zmućili a praja, wy maće so dać wobrězać a tón zakoń dźeržeć, kotrymž my ničo njejsmy pšikazali; St. 20, 30. Gal. 2, 4.
25. Je so nam zhromadźenym we jenej mysli zdało, zo bychmy mužow wubrali a jich k wam pósłali z našimaj najlubšimaj, Barnabasom a Pawołom,
26. Kotrajž čłowjekaj swoje duše staj podałaj za to mjeno našeho Knjeza Jezom Chrysta.
27. Tuž smy k wam pósłali Judaša a Silasa, kotrajž tež ze słowami to same připowědać budźetaj.
28. Přetož to so zpodoba temu swjatemu Duchu a nam, zo bychmy žaneho brěmjenja wjazy na was njekładli, hač jeno te nuzne wěcy,
29. So byšće pšibójzkich woporow a krwě a zadušeneho a kurwarstwa so zdźerželi; hdyž wy so tych wěcow zdźeržiće, budźeće wy derje činić. Mějće so derje.
30. Jako teho dla ći wonpósłani přińdźechu do Antiochije, tuž zhromadźichu woni tu syłu a podachu tón list.
31. Jako pak ći sami tón běchu pšelazowali, zwjeselichu so woni teho trošta. St. 18, 48.
32. Judaš pak a Silas, kotrajž tež prophetaj běštaj, napominaštaj tych bratrow z wjele słowami a posylništaj jich. St 11, 27. St. 13.1.
33. Wonaj pak pobyštaj tudy někotry čas a buštaj wot bratrow zaso z měrom pušćenaj k japoštołam.
34. Ale Silasej so spodobaše, zo tam wosta.
35. Pawoł pak a Barnabas běštaj tak we Antiochii a wučeštaj a prědowaštaj teho Knjeza słowo, z wjele druhimi.
36. Po někotrych dnjach pak dźeše Pawoł k Barnabasej: Wróćmy so zaso a wobhladajmy našich bratrow we wšěch městach, w kotrychž mój teho Knjeza słowo smój pšipowjedałaj, kak so maju.
37. Barnabas pak radźeše, zo byštaj sobu wzałaj Jana, z přimjenom Marka.
38. Pawołej so pak zdaše, zo byštaj tajkeho sobu njebrałaj, kiž běše wot njeju wotstupił w Pamphilizkej a njeběše sobu ćahnył k temu skutku. St. 13, 13.
39. A dźěštaj wótzje na so, tak zo so wobaj rózno daštaj, a Barnabas wza k sebi Marka a přewjeze so do Zipra.
40. Pawoł pak wuzwoli sebi Silasa a woteńdźe preč, tej hnadźe Božej poručeny wot tych bratrow.
41, Wón pak přechodźi Sirizku a Zilizizku a posylni te wosady.
1, Wón přińdźe pak do Derby a do Liztry, a hlaj, jedyn wučomnik tam běše, z mjenom Timothej, jedneje židowskeje žony syn, kotraž wěrješe; ale nan běše Grichizki. St. 19, 22.
2. Tón měješe dobru chwalbu pola bratrow w Liztrje a we Jkonii. St. 6, 3. St. 10, 22.
3. Teho sameho chcyše Pawoł, zo by sobu šoł, a wzawši wobrěza jeho tych Židow dla, kotřiž w tych městach tam běchu; přetož wšitcy wědźachu, zo jeho nan je Grichizki był.
4. Jako woni pak přez te města ćehnjechu, podachu woni jim to same, zo bychu dźerželi te wučby, kotrež wot tych japoštołow a staršich we Jerusalemje běchu wobzanknjene. St. 15, 20. 29.
5. Tuž buchu te wosady we wěrje posylnjene a přiběrachu wšědnje dale a bóle.
6. Jako pak woni Phrigizku a Galatizki kraj pšećahnychu, bu jim wot swjateho Ducha wobarane, zo bychu njerěčeli to słowo we Aziskej. St. 18, 23.
7. Přišedši pak k Mizizkej, spytachu woni, zo bychu přez Bithinizku ćahnyli; a tón Duch jim to njepřida.
8. Tuž minychu so Mizizkeje a přińdźechu do Troady. St. 20, 6. 2 Kor. 2, 12. 2 Tim: 4, 13.
9. [A Pawołej so w nocy widźenje sta; někajki muž běše z Mazedonskeje, tón stejo jeho prošeše a dźeše: Přińdź dele do Mazedonskeje a pomhaj nam!
10. Jako wón pak to widźenje běše widźił, tuž my na měsće zamyslichmy, zo bychmy so pušćili do Mazedonskeje, teje wězteje nadźije, zo tón Knjez nas tam běše powołał, zo bychmy jim to ewangelion prědowali.
11. A my pušćichmy so z Troady a přińdźechmy z prěnim běhom do Samothrazizkeje a nazajtra do Neapla,
12. A wot tudy do Philippa, kotrež je to wosebniše město w Mazedonzkim kraju a je swobodne. A my wostachmy tak w tym měsće někotre dny.
13. A tón sabatny dźeń dźěchmy won před město k wodźe, hdźež so modlachu k Bohu, a ryčachmy sedźo k žónzkim, kotrež so běchu zešłe.
14. Jena bohabojazna žónska pak, z mjenom Lidia, kotraž šarlat pšenućeše.) dawaše, z města tych Thiatirzkich posłuchaše; tej tón Knjez wutrobu wotewri, zo wona na to kedźbowaše, štož wot Pawoła bu rěčane. Luk. 24, 45.
15. Jako pak wona a jejna chěža bu kšćena, napominaše wona nas a dźeše: Jeli zo mje za tu dźeržiće, zo ja wěrju do teho Knjeza, dha zańdźće do mojeho doma a wostańće tudy. A wona nas nućeše.] 1 Mójz. 18, 3.
16. Sta so pak, jako my k modlitwje dźěchmy, zetka nas někajka dźowka, ta měješe wěšćazeho ducha a přinjese swojim knježim wjele wužitka přez to wěšćenje.
17. Ta chodźeše stajnje za Pawołom a za nami, wołaše a dźeše: Tući ludźo su wotročcy Boha wjeršneho, kotřiž wam puć teje zbóžnozće pšipowjedaju. Mark. 1,24. 34.
18. To činješe wona přez wjele dnjow. Pawołej so pak to njezdaše a wobroći so a dźeše k temu duchu: Ja ći pšikazuju w mjenje Jezom Chrysta, zo wot njeje wuztupiš. A wón wustupi w tej samej štundźe. Mark. 16, 17.
19. Jako pak to jeje knježa widźichu, zo ta nadźija jich wužitka běše wuztupiła, jimachu woni Pawoła a Silasa, ćehnjechu jeju na torhošćo před wyšich,
20. A stajichu jeju před hejtmanow a dźachu: Taj čłowjekaj změšataj naše město a staj židaj; 1 Kral. 18, 17.
21. A pšipowjedataj někajke wašnje, kotrež na so wzać a jo činić nam so njehodźi, dokelž my Romscy smy.
22. A tón lud postaže přećiwo nimaj; a ći hejtmanojo dachu jeju drasty dele torhać a kazachu jeju khoztać. 2 Kor. 11, 25. Phil. 1, 30. 1 Thes. 2, 2.
23. [A jako jeju dosć běchu pokhoztali, ćisnychu jeju do kłódy a pšikazachu jaztnikej, zo by jeju twjerdźe dźeržał.
24. Tón wza tu samu přikaznju na so a ćisnu jeju do teho najhłubšeho jastwa a zanknu jeju nohi do kłódy.
25. Wokoło połnocy pak so Pawoł a Silas k Bohu modleštaj a khwaleštaj Boha; a jeći jeju słyšachu. St. 4, 31. St. 5, 41.
26. Sta so pak hnydom wulke zemjerženje, tak zo buchu hnute te grunty teho jastwa. A na měsće buchu wšitke durje wotewrjene a wšitkich zwjazki roswjazane.
27. Tuž wozući tón jastnik a widźeše te durje teho jastwa wotewrjene, wutorže mječ a chcyše so sam skóncować, zo sebi mysleše, zo jeći su ćekli.
28. A Pawoł zawoła z wulkim hłosom a dźeše: Nječiń sam sebi ničo złeho, wšak smy wšitcy tudy.
29. Wón pak žadaše swěcu a skoči nutř a tšepjetawši padźe Pawołej a Silasej k nohomaj,
30. A wuwjedźe jeju won a rjeknu jimaj: Mojej knjezaj, što mam činić, zo zbóžny budu? Luk. 3, 10.
31. Wonaj dźeštaj: Wěr do teho Knjeza Jezom Chrysta, dha budźeš ty a twój dom zbóžny.
32. A praještaj jemu to słowo teho Knjeza a wšitkim, kotřiž we jeho domje běchu.
33. A wón wza jeju k sebi w tej samej štundźe w nocy, zmy jeju rany a da na měsće so křćić, wón a wšitcy ći jeho;
34. A wjedźeše jeju do swojeho doma, staji jimaj blido a wjeseleše so z cyłej swojej chěžu, zo do Boha wěri.] Luk. 5, 29.
35. A jako dźeń bu, pósłachu ći hejtmanojo měšćanzkich słužomnikow a dachu prajić: Pušć tych ludźi.
36. A tón jastnik připowědaše te słowa Pawołej, zo ći hejtmanojo su pósłali, zo byštaj byłaj pušćenaj. Nětk dha wuńdźtaj a woteńdźtaj z měrom.
37. Pawoł pak dźeše k nim: Woni su naju zjawnje khoztali bjez prawa a bjez pšesłyšenja, kiž mój wšak Romscy ludźo smój, tež su naju do jastwa ćisli a nětko chcedźa naju skradźu wumjetać? Ničo z teho njebudźe; ale njech woni přińdu a sami naju wuwjedu.
38. Ći měšćanzzy słužomnicy powědachu tajke słowa tym hejtmanam, a woni so bojachu, jako słyšachu, zo su Romscy;
39. A přišedši napominachu a wuwjedźechu jeju, prosywši, zo byštaj z města wušłaj.
40. Wonaj pak wuńdźeštaj z teho jastwa a dźěštaj k tej Lidii. A jako tych bratrow běštaj widźiłaj a jich troštowałaj, woteńdźeštaj preć.
1. A wonaj pšećehnještaj přez Amphipoliu a Apolloniu a přińdźeštaj do Thesalonika, hdźež běše židowska šula. 1 Thes. 2, 2.
2. Jako pak Pawołowe wašnje běše, zańdźe wón k nim a rěčeše z nimi přez tři sabaty z pisma:
3. Wotewri a wułoži jim to, zo Chrystus je měł ćerpić a wot morwych stanuć, a zo tón je Chrystus Jezus, kotrehož ja wam připowědam. Luk. 24, 27. 45.
4. A někotři wot nich wěrjachu a pšitowaŕšichu so k Pawołej a Silasej, tež tych nazbóžnych Grichizkich wulka zhromadźizna, jako tež tych wosebnych žónskich nic mało. Št. 17.
5. Ale ći zasakli židźi zawidźichu to a wzachu k sebi někotrych złych gmejnzkich ludźi, zhromadźichu jich a zćinichu njeměr w měsće a ztupichu před Jazonowy dom a pytachu, zo bychu jeju wjedli před lud.
6. Jako pak jeju njenamakachu, ćehnjechu woni Jazona a někotrych bratrow před tych wyšich teho města, wołajzy: Tući, kotřiž po cyłym swěće změšk načinja, ći sami su tež hew přišli; St. 16, 20. 1 Kral. 18, 17.
7. Tych hozpoduje Jazon; a ći sami wšitcy činja přećiwo khěžorowemu wustajenju, praja, zo druhi je kral, Jezus. Luk. 23, 2.
8. Woni zmućichu pak tón lud a tych wyšich teho města, kotřiž to słyšachu.
9. Ale jako woni wot Jazona a tych druhich to zamołwjenje běchu słyšeli, pušćichu jich preč.
10. Ći bratřa pak na měsće w nocy pósłachu Pawoła a Silasa do Beroy. Jako wonaj tam přińdźeštaj, zańdźeštaj do židowskeje šule;
11. Přetož ći sami běchu ći najwosebniši bjez tymi Thesalonzkimi; ći wzachu to słowo horje ze wšej wolu a wobhonichu so wšědnje w pismje, hač bychu te wěcy so tak měłe. Jez. 34, 16. Jan. 5, 39. Luk. 16, 20.
12. Tuž teho dla wjele wot nich wěrjachu, tež tych Grichizkich pózćiwych žónskich a muskich nic mało.
13. Jako pak ći Thesalonzzy židźi to zhonichu, zo tež w Beroje wot Pawoła to słowo Bože připowědane běše, přińdźechu woni tam a činjachu tón lud přećiwny.
14. Tehdy pak na měsće bratřa Pawoła preč pósłachu, zo by hač k morju šoł; Silas pak a Timothej wostaštaj tam. St. 16, 1.
15. Ći pak, kotřiž Pawoła přewodźichu, wjedźechu jeho hač do Athena. A doztawši přikaznju na Silasa a na Timothea, zo byštaj hač najzkeŕšo k njemu pšišłaj, woteńdźechu zaso.
16. [Jako pak Pawoł we Athenje na njeju wočakowaše, rozzłobi so jeho duch w nim, jako wón to město widźeše, zo e pe běše. 1. Thes. 3, 1.
17. Wón to w zwun k židam a k nazbóžnym rěčeše, tež na torhošću wšědnje k tym, kotřiž tam pšikhadźachu.
18. Někotři pak tych Epikurzkich a Stoizkich swětnych mudrych zwadźichu so z nim. A někotři dźachu: Što chce tón njebolak prajić? Druzy pak: Nam so zda, jako by chcył cuzych bohow připowědać. To běše, zo wón Jezusa a to horieztawanje jim běše připowědał. 1 Kor. 4, 12.
19. A wzachu a wjedźechu jeho na Areopagus (abo na sudne město) a dźachu: Móžemy tež zhonić, kajka to nowa wučba je, kotraž wot tebje budźe wučena?
20. Přetož ty pšinjeseš něšto nowe před našej wuši; teho dla chcyli radźi wjedźić, što by to same było.
21. Wšitcy Athenscy pak a cuzomnicy a hozćo k ničomu druhemu hotowi njeběchu, chiba zo bychu něšto nowe rěčeli abo słyšeli.
22. Pawoł pak srjedźa na Areopagusu stejo dźeše: Wy mužojo Athenscy, ja widźu, zo wy we wšěch wězach jara pšibójzzy sće.
23. Ja sym pšekhodźił a sym widźił waše Bože słužby a sym namakał wołtaŕ, na kotrymž napisane steješe: Temu njeznajomnemu Bohu. Nětko ja wam teho sameho připowědam, kotrehož wy njeznajeće a jemu Božu słužbu činiće.
24. Bóh, kotryž tón swět je činił a wšitko, štož na nim je, tón samy je tón Knjez teho njebja a teje zemje, kotryž njebydli w templach wot rukow činjenych; St. 7, 48.
25. Jemu tež njebudźe z člowjecżnymaj rukomaj słužene, jako by wón toho trjebał, kiž wón sam wšitkim žiwjenje a woduch awšitko dawa; Ps 50,8.
26. A je činił, zo wot jedneje krwě wšitkich čłowjekow narod bydli po wšitkej zemi, a je jim wustajił wězte časy a mjezy jich wobydlenja; 5 Mójz. 32, 8.
27. So bychu teho Knjeza pytali, hač buchu jeho namasać a namakać móhli. A wšak wón wot jeneho kóždeho wot nas daloko njeje; Jez. 55, 6.
28. Přetož w nim smy žiwi, hibamy so a smy; kaž tež někotři wot wašich poetow su rjekli: My smy z jeho roda.
29. Hdyž my teho dla z Božeho roda smy, nimamy sebi pomyslić, zo to bójztwo je podobne złotym abo slěbornym abo kamjeńtnym swjećatam, přez člowječnu ruku a mysl wudźěłanym. Jez. 40, 18. St. 46, 5.
30. A tak je Bóh tón čas teje njewědomnozće pšehladał; nětk pak přikaže wón wšudźom wšitkim čłowjekam, zo bychu pokutu činili. St. 14, 16. Luk. 24, 47.
31. Teho dla, zo jedyn dźeń je wustajił, na kotrymž wón chce sudźić cyły swět z prawdosću, přez muža, w kotrymž wón to je wobzanknuł; a je postajił wšitkim tu wěru, zo wón jeho wot morwych je zbudźił.] Rom. 14, 10. Jap. zk. 3, 15.
32. Jako pak woni słyšachu to horjestawanje tych morwych, tuž někotři so smějachu; a druzy pak dźachu: My chcemy tebje wot teho na druhi čas słyšeć. 1 Kor. 1, 23.
33. A tak woteńdźe Pawoł wot nich.
34. Někotři mužojo pak dźeržachu z nim a wěrjachu, bjez kotrymiž běše Dionizius z rady a žona, z mjenom Damaris, a druzy z nimi.
1. Potom woteńdźe Pawoł z Athena a přińdźe do Korintha;
2., A nadeńdźe žida, z mjenom Akwilu, z roda Pontizkeho, kotryž běše njedawno z Walzkeje přišoł ze swojej žonu Prizzillu (teho dla, zo khěžor Klaudius běše přikazał, zo bychu wšitcy Židźa z Roma wušli). K tymaj samymaj wón zańdźe;
3. A dokelž wón jenajkeho hantweŕka z nimaj běše, wosta wón pola njeju a dźěłaše (wonaj pak běštaj swojeho hantweŕka tkalzaj pisanych rubow). 1 Kor. 4, 12.
4. A wón kóždy sabat we jich šuli wučeše a narěča Židow a Grichizkich.
5. Jako pak Silas a Timothej z Mazedonskeje přińdźeštaj, bu Pawoł w duchu nućeny, zo by židam wobswědčił Jezusa, zo wón je Chrystus. St. 17, 14. 15.
6. Jako woni pak so pšećiwjachu a hanjachu, wottřase wón swoje drasty a dźeše k nim: Njech waša krej přińdźe na wašu hłowu, ja sym čisty; wot nětk du k póhanam. St. 13, 51. Mat. 10, 14.
7. A woteńdźe tam a přińdźe do doma někajkeho, Juzta z mjenom, kotryž nazbóžny běše, a jeho dom běše při samej šuli.
8. Krizpus pak, tón wyši teje šule, wěrješe do teho Knjeza z cyłym swojim domom; a wjele Korinthizkich, kotřiž posłuchachu, wěrjachu a dachu so křćić.
9. W nocy pak dźeše tón Knjez we widźenju k Pawołej: Ničo so njebój, ale ryč a njemjelč; 1 Kor. 2, 3.
10. Přetož ja sym z tobu a nichtó so njesmě wažić, zo by tebi złe činił; přetož ja mam wulki lud w tym miězće. Jez. 41, 10. Jer. 1, 18. 19. Jan. 10, 16.
11. Wón pak tam lěto a šěsć měsacow sedźeše a wučeše jich to słowo Bože.
12. Jako pak Gallion z bohotom běše we Achajzkej, pšećiwichu so w jenej mysli ći Židźa Pawołej a wjedźechu jeho před sudny stoł,
13. Rjeknychu: Tón naryči ludźi, zo bychu Bohu słužili přećiwo našemu zakonju.
14. Jako pak Pawoł chcyše rt wotewrić, dźeše Gallion k židam: Lubi Židźa, hdy by što njeprawe było abo złe šibałztwo, chcył ja was zdobnje słyšeć; St. 25, 11.
15. Dokelž pak prašenje je wot wučby a wot słowow a wot zakonja bjez wami, dha sami hladajće; ja nochzu na tym sudnik być. Mat. 27, 24.
16. A honješe jich preč wot sudneho ztoła.
17. Tuž jimachu wšitcy Grichizzy Sozthenesa, teho wyšeho teje šule, a bijachu jeho před sudnym stołom; a Gallion ničo wo to njerodźeše. 1 Kor. 1, 1.
18. Pawoł pak tam hišće dołhi čas wosta a žohnowaše so z bratrami a chcyše so do Syriskeje wjesć, a z nim Prizzilla a Akwila. A wobtziha hłowu w Kenchrei, přetož wón měješe slub na sebi. 4 Mójz. 6, 9. 18. Jap. zk. 21, 24.
19. Wón přińdźe pak do Epheza a wostaji jeju tam. Wón pak zańdźe do šule a rěčeše ze židami.
20. Woni pak jeho prošachu, zo by dlěje při nich wostał. A wón k temu njezwoli,
21. Ale požohnowa jich a dźeše: Ja mam přede wšitkimi wěcami tón přichodny róčny čas we Jerusalemje swjećić; jeli zo Bóh zechce, dha chcu ja zaso k wam přińć. A wotwjeze so z Epheza. 1 Kor. 4, 19. Hebr. 6, 3. Jak. 4, 15.
22. A přišedši do Zezarije, dźěše wón horje a postrowi tu gmejnu a ćehnješe potom dele do Antiochije;
23. A tam wón so zakomdźi někotry čas a wuńdźe a přechodźi pozpochi Galatizku a Phrigizku zemju a posylni wšitkich wučomnikow.
24. Do Epheza pak někajki žid přińdźe, z mjenom Apollos, z roda Alexandrizki, dobry ryčnik a mócny w pismje.
25. Tón běše rozwučeny w puću teho Knjeza, rěčeše z horzym duchom a wučeše swěru wot teho Knjeza. Wón pak jeno wjedźeše wot Janoweje křćenicy.
26. Tón poča chroble prědować w šuli. Jako pak jeho Akwila a Prizzilla słyšeštaj, wzaštaj wonaj jeho k sebi a wułožištaj jemu hišće swěrnišo Boži puć.
27. Jako wón pak chcyše do Achajzkejehić, pisachu ći bratřa a napominachu tych wučomnikow, zo bychu jeho horjewzali. A jako wón běše tam přišoł, pomhaše wón wjele tym, kotřiž wěrjachu přez tu hnadu.
28. Wón pak tych židow móžnje pšewinu a dowjedźe jim zjawnje přez to pismo, zo Jezus je tón Chrystus. St. 9, 22.
1. Sta so pak, jako Apollos w Korinthusu běše, zo Pawoł přechodźi te horne kraje a přińdźe do Epheza a nadeńdźe někotrych wučomnikow; St. 18, 19. 21.
2. K tym samym dźeše wón: Sće wy swjateho Ducha dóstali, jako wy wěrješće? Woni pak dźachu k njemu: Ale tež nihdy my njejsmy słyšeli, zo je swjaty Duch. St. 10, 44. Jan. 7, 39.
3. A wón dźeše k nim: Na čo sće wy dha křćeni? Woni dźachu: Na Janowu křćenicu.
4. Pawoł pak dźeše: Jan je křćił z křćenicu teje pokuty a prajił k ludu, zo bychu wěrili do teho, kotryž po nim přińć budźe, to je do Jezom Chrysta. Mat. 3, 11. Mark. 1, 8. Luk. 3, 16.
5. Jako woni to słyšachu, dachu so křćić na to mjeno teho Knjeza Jezusa.
6. A jako Pawoł rucy na nich połoži, přińdźe tón swjaty Duch na nich, a ryčachu z jazykami a wěšćachu. St. 2, 4. St. 6, 6. St. 8, 17. St. 10, 44. St. 11, 15.
7. Wšitkich tych mužow pak běše pola dwanaće.
8. Wón pak zańdźe do teje šule a prědowaše chroble na tři měsacy, rěčeše a narěča jich wot Božeho kralestwa. St. 14, 3.
9. Jako pak někotři zasakli běchu a njechachu wěrić a złe ryčachu wot teho puća před gmejnu, wotstupi wón wot nich a wotdźěli tych wučomnikow a rěčeše wšědnje w šuli jeneho, z mjenom Tyrannusa. 2 Tim. 1, 15.
10. To same so pak sta dwě lěće wokoło, tak zo wšitcy, kotřiž we Aziskej bydlachu, to słowo teho Knjeza Jezusa słyšachu, židźi a Grichizzy.
11. A Bóh činješe nic snadne skutki přez tej rucy Pawoła,
12. Tak zo woni tež wot jeho kože te pótne rubiška a pasy na chorych kładźechu, a te chorosće wopušćichu jich a złi duchojo wot nich wustupichu.
13. Někotři židźi pak, kiž wokoło běhachu a kotřiž zaroćerjo běchu, spytachu to mjeno teho Knjeza Jezusa na tych, kotřiž złych duchow mějachu, mjenować a dźachu: My zaroćimy was při Jezusu, kotrehož Pawoł prěduje.
14. Někajzy sedmjo synojo pak běchu jeneho žida, wyšeho měšnika, Skefasa z mjenom, kotřiž to činjachu.
15. Tón zły duch pak wotmołwi a dźeše: Jezusa ja derje znaju a wo Pawołi wěm; kajzy sće pak wy?
16. A tón čłowjek, w kotrymž tón zły duch běše, skoči na nich a přemóže jich a ćisnu jich pod so, tak zo woni nazy a zranjeni z teje sameje chěže ćeknychu.
17. To pak bu zjawne wšitkim Židam a Grichizkim, kotřiž we Ephezu bydlachu, a padźe bojosć na nich wšitkich, a teho Knjeza Jezusa mjeno bu wulcy khwalene. St. 5, 5. 11.
18. Tež wjele tych, kotřiž wěrjachu, přińdźechu, póznachu a připowjedachu swoje skutki. Mat. 3, 6.
19. Jich wjele pak, kotřiž so z njepotrjebnymi wěcami běchu parali, znosychu te knihi hromadu a zpalichu je přede wšitkim ludom; a pšełožichu, što winojte běchu, a namakachu pjećdźesat tawzynt slěbornikow.
20. Tak móžnje rosćeše a přibjeraše to słowo teho Knjeza. St. 6, 7. St. 12, 24.
21. Jako to pak dokonjane běše, wza sebi Pawoł w duchu prjódk, zo by přez Mazedonsku a Achajzku ćahnył a do Jerusalema přišoł, a dźeše: Hdyž ja tam sym pobył, mam ja tež Rom wohladać. St. 18, 21. St. 20, 22.
22. A pósła do Mazedonskeje dweju, kotrajž jemu słužeštaj, Timothea a Erazta; wón pak chwilu wosta we Aziskej. Rom. 16, 23.
23. [Sta so pak w tym času nic mały ropot teho puća dla. 2 Kor. 1, 8.
24. Přetož někajki złotnik, z mjenom Demetrius, kiž tej Dianje slěborne klětki dźěłaše a nic małeho dobytka tym dźěłaćerjam pšipokaza,
25. Tón tych samych a jich pomoznikow zhromadźi a dźeše: Wy mužojo, wy wěsće, zo my z teho dźěła wulki wužitk mamy. ;
26. Wy widźiće pak a słyšiće, zo nic jeno we Ephezu, ale tež skoro w cyłej Aziskej tón Pawoł čini, zo wjele luda wotpanje a praji, zo njejsu bohojo, kotřiž su z rukomaj wudźěłani.
27. Ale nic jeno to nam na našej žiwnozći škodźi, zo ničo njepłaći; ale tež tón templ teje wulkeje bohoweje Diany budźe zaničowany, a budźe so tak stać, zo jeje krasnosć budźe zahinyć, kotruž wšak cyła Azizka a cyły swět česći.
28. A jako woni to słyšachu, buchu woni z hněwom napjelnjeni, wołachu a dźachu: Wulka je ta Diana tych Ephezizkich!
29. A cyłe město bu połne změška. Woni pak jene dobo wupadźechu na plaz (torhošćo) a zapřijachu Gaja a Ariztarcha, Mazedonzkeju, kotrajž běštaj Pawołowaj towaršej. 2 Kor. 1, 8.
30. Jako pak Pawoł chcyše k ludu hić, njepušćichu jeho ći wučomnicy.
31. Tež někotři tych wyšich we Aziskej, Pawołowi přećeljo, pósłachu k njemu a napominachu jeho, zo by na plaz (torhošćo) nješoł.
32. Někotři teho dla tak a někotři hinak wołachu; přetož ta zhromadźizna bu změšana, a najwjacy jich njewědźachu, čoho dla so běchu zešli.
33. Woni pak z teho luda dachu wuztupić Alexandra, kotrehož ći Židźa pšiztorčichu. Aleksander pak z ruku kiwaše a chcyše so před ludom zamołwić. St. 12, 17. St. 13, 16. St. 21, 40.
34. Jako pak pytnychu, zo wón žid je, sta so jedyn hłós wot wšitkich, kotřiž na dwě štundźe wołachu: Wulka je ta Diana tych Ephezizkich!
35. Jako pak kanzleŕ tón lud zpokojił běše, dźeše wón: Wy mužojo Ephezizzy, kotry čłowjek je, kiž by njewědźał, zo tych Ephezizkich jich město so stara za tu wulku bohowu Dianu a za jejne njebjeske swjećo?
36. Dokelž teho dla so temu nichtó njepšećiwi, dha wam pšizteji, zo byšće so z pokojom dali a ničo njerozomneho nječinili.
37. Wy sće teju mužow sem přiwjedli, kotrajž ani cyrkwje rubježnikaj ani hanićerjej wašeje bohoweje njejztaj.
38. Jeli zo pak Demetrius a ći, kotřiž z nim jeneho hantweŕka su, z někim maju prawować, dha budźe sud dźeržany a tež su bohotojo; njech jedyn druheho wobzkorži.
39. Jeli zo pak něšto druheho pytaće, dha móže to w prawej zhromadźiznje wuwjedźene być.
40. Přetož my so ztrachujemy, zo bychmy dźensnišeje přećiwnosće dla wobzkorženi byli, a wšak wina tudy njebyła, z kotrejž my tajkeho zběženja dla so móhli zamołwić. A jako to wurěčał běše, rospušći wón tu gmejnu wot sebje.]
1. Jako pak ta přećiwnosć běše přestała, zawoła Pawoł tych wučomnikow k sebi, požohnowa jich a woteńdźe a dźěše do Mazedonskeje.
2. Pšekhodźiwši pak te same strony napominaše wón jich z wjele słowami a přińdźe do Grichizkeje zemje,
3. A poby tam na tři měsacy. A jako ći židźi za nim stejachu, hdyž wón so do Syriskeje chcyše přewjesć, zamysli wón so zaso wróćić přez Mazedonsku.
4. S nim tež ćehnjechu hač do Aziskeje Sopater z Beroje, wot tych Thesalonzkich pak Ariztarchus a Sekundus a Gajus z Derby a Timothej, wot Aziskich pak Tychikus a Trophimus. St. 17, 10. St. 19, 20.
5. Ći sami šedši prjedy dočakachu nas w Troadźe. St. 16, 8.
6. My so pak přewjezechmy po jutrach z Philippa hač do pjateho dnja a přińdźechmy k nim do Troady a pobychmy tudy přez sydom dnjow.
7. Na prěnim tydźenjowym dnju pak, jako so ći wučomnicy běchu zhromadźili, zo bychu chlěb łamali, prědowaše jim Pawoł a chcyše nazajtra so preč dać a dlěješe to słowo hač do połnocy. Si. 2, 45. 46.
8. Wjele lampow pak běše na łubi, hdźež zhromadźeni běchu.
9. A někajki młodźenz, z mjenom Eutychus, sedźeše we woknje, kotrehož twjerde zpanje nadpadźe, jako Pawoł tak dołho prědowaše, a bu wot spanja pšekhwatany a padźe dele z tzećeje łubje a bu morwy zběhnjeny.
10. Tuž Pawoł dele přistupi, padźe na njeho, wopšija jeho a dźeše: Nječińće žaneho hawtowanja; přetož jeho duch je w nim. 1 Kral. 17, 21.
11. A stupi zaso horje, łamaše tón chlěb, pojě a rěčeše dołho z nimi, hač do switanja, a tuž tak woteńdźe.
12. Woni pak tež přiwjedźechu teho młodźenca žiweho, a buchu jara posylnjeni.
13. My pak so prjedy přewjezechmy na łódźi a dachmy so k Asonej a chcychmy tam Pawoła k sebi wzać; přetož tak běše wón poručił, dokelž wón pěši hić chcyše.
14. Jako wón pak we Asonje k nam přińdźe, wzachmy my jeho k sebi a přińdźechmy do Mityleny.
15. A wot tudy so na łódźi wjezechmy a přińdźechmy na druhi dźeń před Chius; a zaso na druhi dźeń pšiwjezechmy so do Samusa a wostachmy w Trogili; a nazajtra přińdźechmy do Mileta.
16. Přetož Pawoł běše zamyslił, nimo Epheza so přewjesć, zo by so we Aziskej njezakomdźił; přetož wón khwataše, zo by na swjatki we Jerusalemje był, hdy by jemu móžno było. St. 18, 21.
17. [Z Mileta wón pak pósła do Epheza a da k sebi tych staršich teje cyrkwje zawołać.
18. Jako pak ći k njemu přińdźechu, dźeše wón k nim: Wy derje wěsće wot prěnjeho dnja, jako sym do Aziskeje přišoł, kak ja z wami kóždy čas był sym. St. 19, 10.
19. Ja sym słužił temu Knjezej ze wšej pokornozću a z wjele sylzami a ze zpytowanjemi, kotrež mi přišłe su wot tych židow, kiž mi wlečechu;
20. Kak ja ničo njejsym zdźeržał, kotrež wužitne je, zo bych wam njepšipowjedźił a was njewučił zjawnje a po chěžach;
21. Sym wobswědčił židam a Grichizkim tu pokutu k Bohu a tu wěru do našeho Knjeza Jezom Chrysta. Mark. 1, 15.
22. A hlaj, nětk w duchu ja zwjazany, du do Jerusalema a njewěm, što tam na mnje přińć ma; St. 18, 21. St. 19, 21.
23. Chiba-li zo swjaty Duch po wšěch městach wobswědči a praji, zo zwjazki a tyšnozće na mnje čakaju. St. 9, 16. St. 21, 4. 11.
24. Ale teho so ničo njeboju, ani moja duša mi samemu njeje droha, zo bych dokonjał mój běh z wjesołosću a tu słužbu, kotruž sym dóstał wot teho Knjeza Jezusa, k wobswědčenju to ewangelion teje miłosće Božeje. St. 21, 13.
25. A hlaj, nětk ja wěm, zo moje wobličo wjazy njebudźeće wohladać wy wšitcy, přez kotrychž sym ćahnył a prědował to kralestwo Bože.
26. Teho dla wobswědču ja wam na tym dźensnišim dnju, zo ja sym čisty wot krwě wšitkich; St. 18, 6.
27. Přetož ničo njejsym zdźeržał, zo bych wam njepšipowjedźił wšitku radu Božu.
28. Teho dla kedźbujće sami na so a na wšo stadło, na kotrež was tón swjaty Duch je postajił za bizkopow, zo byšće pasli tu gmejnu Božu, kotruž wón sam přez swoju krej je sebi dobył.
29. Přetož ja to wěm, zo po mojim woteńdźenju budźa bjez was přińć surowe wjelki, kotřiž teho stadła njebudźa šonować.
30. Tež wot was samych budźa postanyć mužojo, kotřiž budźa pšewrótne wěcy rěčeć, zo bychu wu— čomnikow za sobu ćahnyli. Ps. 41, 10.
31. Teho dla wachujće a zpomńće na to, zo njejsym přestał, přez tři lěta w nocy a wodnjo jeneho kóždeho ze sylzami napominać. Hebr. 13, 17.
32. A nětk, lubi bratřa, ja was poruču Bohu a temu słowu jeho miłosće, kotryž mócny je was natwarić a wam dać to herbstwo bě wšitkimi woswjećenymi. St. 14, 3.
33. Ja wot nikoho njejsym slěboro abo złoto abo drastu požadał.
34. Přetož wy sami wěsće, zo k temu, štož mi potrěbne běše, a tym, kotřiž zo mnu běchu, stej słužiłej tutej rucy. 1 Kor. 4, 12. 1 Thes. 2, 9. 2 Thes. 3, 8.
35. Ja sym wam wšitko pokazał, zo so tak prózować mamy, zo bychmy tych słabych horjebrali a zpomnili na te słowa teho Knjeza Jezusa, zo wón je prajił: Sbóźnišo je dać, dyžli brać.
36. A jako to powědał běše, klaknu wón na swoje kolena a modleše so z nimi wšitkimi. St. 21, 5.
37. A sta so wulki płač wšitkich a padźechu Pawołej wokoło šije a wokošowachu jeho;
38. Najwjacy so zrudźachu na tym słowje, kotrež wón rjeknu, zo wjazy jeho wobličo njěbudźa wohladać. A přewodźichu jeho hač k łódźi.]
1. Jako so nětk bě stało, zo my jich wostajiwši so preč wjezechmy, přińdźechmy z prěnim běhom do Koa a nazajtra pak do Rhoda a wot tudy do Patary.
2. A namakachmy łódź, kotraž do Phenizizkeje so wjezeše, stupichmy do njeje a wjezechmy so preč.
3. A jako my Ziprus wuhladachmy, woztajichmy jón na lěwicy a wjezechmy so do Syriskeje a přińdźechmy do Tirusa; přetož tam měješe ta łódź tu nakładu wotpołožić.
4. A jako wučomnikow namakachmy, pobychmy tam sydom dnjow. Ći sami Pawołej přez Ducha dźachu, zo by so njedał do Jerusalema. Št. 12. St. 20, 23.
5. A sta so, jako my te dny tam pobychmy, wuńdźechmy my a dachmy so preč. A woni nas wšitcy přewodźichu, ze žonami a z dźěćimi, hač won před město, a poklaknychmy na brjoze a modlachmy so.
6. A jako so bjez sobu běchmy žohnowali, stupichmy do łódźe; woni pak so wróćichu k temu swojemu.
7. My pak dokonjachmy to pšewjezenje wot Tirusa a přińdźechmy do Ptolemaidy a poztrowichmy tych bratrow a wostachmy jedyn dźeń pola nich.
8. [Nazajtra pak wuńdźechmy, kiž my při Pawołi běchmy, a přińdźechmy do Zezarije a zańdźechmy do chěže Philippa, teho evangelizty, kiž běše wot tych sydom jedyn, a wostachmy pola njeho. St. 6, 5.
9. A tón měješe štyri dźowki, kotrež běchu holzy (knježny) a wěšćachu. St. 2, 17.
10. Jako pak wjele dnjow tam wostachmy, přińdźe ze židowskeje jedyn profeta z mjenom Agabus. St. 11, 28.
11. Tón přišedši k nam wza Pawoła pas a zwjaza swojej rucy a nocy a dźeše: To praji tón swjaty Duch: Teho muža, kotrehož tón pas je, budźa ći židźi we Jerusalemje tak zwjazać a podać do rukow tych pohanow. St. 20, 23.
12. A jako my to słyšachmy, prošachmy jeho my a ći, kotřiž w tym samym měsće běchu, zo by wón do Jerusalema nješoł. Mat. 16, 22.
13. Pawoł pak wotmołwi: Što činiće, zo wy płakaće a tyšiće moju wutrobu? Přetož ja sym hotowy, nic jeno zo bychu mje zwjazali, ale tež, zo bych wumrěł we Jerusalemje teho mjena dla teho Knjeza Jezusa. Rom. 8, 36.
14. Jako wón so pak njeda narěčeć, běchmy my z pokojom a dźachmy: Ta wola teho Knjeza so stań.]
15. A po tych samych dnjach wotpołožichmy to swoje a ćehnjechmy horje do Jerusalema.
16. Přińdźechu pak tež někotři tych wučomnikow z žezarije z nami a wjedźechu nas na hospodu k Mnazonej, jenemu Ziprizkemu, kiž stary wučomnik běše.
17. Jako pak nětk do Jerusalema běchmy přišli, wzachu nas ći bratřa rad lubje k sebi.
18. Na tón druhi dźeń pak zańdźe Pawoł z nami k Jakubej, hdźež so wšitcy starši běchu zešli.
19. A jako jich běše poztrowił, powědaše wón jene za druhim, štož Bóh běše činił bjez pohanami přez jeho słužbu. Luk. 10, 17. Jap. zk. 20, 24.
20. Jako woni to stłyšachu, chwalachu woni teho Knjeza a dźachu k njemu: Bratře, ty widźiš, kak wjele tawzynt tych židow je, kotřiž su wěrjacy, a su wšitcy surownizy při zakonju.
21. Woni su pak wo tebi słyšeli, zo wotwjedźeš wot Mójzasa wšitkich tych židow, kotřiž bjez pohanami su, a prajiš, zo bychu woni njewobrězali swoje dźěći, tež njechodźili po wustajenjach teho zakonja. St. 19, 26.
22. Što dha je? Zawěsće, ta zhromadźizna ma so zeńć; přetož woni budźa zhonić, zo sy přišoł.
23. To teho dla čiń, štož my ći prajimy: My mamy štyrjoch muskich, kotřiž na sebi slub maju; 4 Mójz. 6, 9. 18. Jap. zk. 18, 18.
24. Tych wzmi k sebi a wučizć so z nimi a čiń nakład za nich, zo bychu swoje hłowy wobtzihali a wšitcy póznali, zo na tym, štož wo tebi su słyšeli, ničo njeje, ale zo ty tež sam khodźiš a zakhowaš tón zakoń.
25. Přetož tym wěrjazym z pohanow smy my pisali, zo smy wobzanknuli, zo bychu woni ničo teho njedźerželi, hač jeno, zo bychu so woni wostajili teho, štož pšiboham budźe woprowane, a teje krwě a zadušeneho a kurwarstwa. St. 15, 20. 29.
26. Tuž wza Pawoł tych mužow k sebi, da so nazajtra z nimi wučisćić a dźěše do cyrkwje, da so wohladać, zo wón wudźerži te dny teho wučisćenja, hač był wopor daty za jeneho kóždeho wot nich.
27. Jako so pak te sydom dny chcychu dopjelnić, pytnychu jeho ći Židźa z Aziskeje w cyrkwi, nanućichu cyły lud a kładźechu rucy na njeho, St. 24, 18.
28. A wołachu: Wy mužojo Israelscy, pomhajće! To je tón čłowjek, kotryž přećiwo temu ludu a zakonju a přećiwo temu městu wšitkich wšudźom wuči; tež je wón tych Grichizkich do cyrkwje nutř wjedł a to město njeswjate sčinił. St. 24, 5. 5 Mójz. 23, 3.
29. Přetož woni běchu w měsće z nim Trophima, teho Ephezizkeho, wuhladali; wot teho sebi myslachu, zo Pawoł jeho do cyrkwje je nutř wjedł. St. 20, 4. 2 Tim. 4, 20.
30. A cyłe město bu změšane, a sta so zběženje teho luda, a zapšimnuchu Pawoła a ćehnjechu jeho z cyrkwje won; a na měsće buchu durje zanknjene. St. 26, 21.
31. Jako pak za tym stejachu, zo bychu jeho morili, přińdźe powěsć k wyšemu hejtmanej teho wójska, zo to cyłe Jerusalem je změšane.
32. Tón samy wza na měsće tych wojakow a hejtmanow k sebi a přiběža k nim. Jako pak woni teho hejtmana widźichu a tych wojakow, pšeztachu woniPawoła bić.
33. Tuž pšibliži so hejtman a wza jeho k sebi a přikaza jeho zwjazać z dwěmaj rjećazomaj a wopraša, štó wón je a što je činił? St. 20, 23.
34. Jedyn pak wołaše tak a druhi hinak wot luda. Jako wón pak ničo wěsteho njemóžeše zhonić teho hawtowanja dla, přikaza wón, zo bychu jeho wjedli do wojerskeje chěže.
35. Jako wón pak k zkhodej přińdźe, sta so, zo wón wot tych wojakow bu njeseny, mocy dla teho luda;
36. Přetož wjele luda za nim dźěše, kiž wołaše: Preč z tym!
37. Jako pak nětk Pawoł do wojerskeje chěže bu wjedźeny, dźeše wón k hejtmanej: Ssměm ja ći što prajić? Tón pak dźeše: Móžeš grichizki?
38. Njejsy ty tón Egiptowzki, kiž před tymi dnjemi sy změšk načinił a wuwjedł do pusćiny štyri tawzynt mordaŕzkich mužow?
39. Pawoł pak dźeše: Ja sym židowski muž z Tarza, měšćan jeneho khwalobneho města Zilizizkeje zemje; ja prošu pak tebje, wotpušć mi, zo bych k temu ludu rěčał.
40. Jako wón pak jemu wotpušći, stupi Pawoł na zkhód a kiwnu z ruku k ludu. A jako wulke mjelčenje bu, rěčeše wón k nim po hebrejskej rěči a dźeše: St. 12, 17. St. 13, 16. St. 19, 33.
1. Wy mužojo, lubi bratřa a wótcojo, posłuchajće na moje zamołwjenje, kotrež nětk chcu k wam činić. St. 7, 2.
2. Jako pak woni słyšachu, zo wón po hebrejskej rěči k nim rěčeše, buchu woni bóle mjelčo. A wón dźeše:
3. Ja sym židowski muž, rodźeny w Tarzu w Zilizizkej, horjećehnjeny pak w tutym měsće, k nohomaj Gamaliela, zpróznje rozwučeny we wótcowskim zakonju; a běch surownik Boha dla, kaž wy wšitcy dźensniši dźeń sće; St. 5, 34.
4. Kiž ja sym tón puć pšezćěhał hač k smjerći, sym zwjazał a podał do jastwa mužow a žony; St. 8, 3. St. 9, 2. St. 26, 9.
5. Kaž mi tež tón wyši měšnik a wšitcy starši budźa swěd-čić, wot kotrychž ja tež listy wzach k tym bratram, jako ja do Damazka ćehnjech, zo bych ja tych, kotřiž tam běchu, zwjazanych přiwjedł do Jerusalema, zo bychu čwělowani byli. St. 9, 1. St. 26, 12.
6. Sta so pak, jako ja tam ćehnjech a k Damazku so pšibližowach, připołdnju, wobswěći mje nahle wulka swětłosć z njebjes. St. 9, 3. 17. St. 26, 12. 1 Kor. 15, 8.
7. Ja padźech na zemju a słyšach hłós ryčo ke mni: Saule, Saule, što mje přesćěhaš? St. 9, 4. St. 26, 14. 15.
8. Ja pak wotmołwich: Štó sy ty, Knježe? A wón dźeše ke mni: Ja sym Jezus Nacarenski, kotrehož ty přesćěhaš.
9. Ći pak, kotřiž zo mnu běchu, widźichu tu swětłosć derje a buchu nastróženi; tón hłós pak teho, kiž zo mnu rěčeše, woni njesłyšachu. St. 9, 7.
10. Jak pak dźach: Knježe, što mam ja činić? A tón Knjez dźeše ke mni: Postań a dźi do Damazka; tam budźe tebi prajene wšitko to, štož ty činić maš. St. 9, 6.
11. Jako pak widźeć njemóžach před krasnosću teje sameje swětłozće, buch ja za ruku wjedźeny wot tych, kotřiž zo mnu běchu, a přińdźech do Damazka.
12. Ananias pak, jedyn bohabojazny muž po zakonju, kiž měješe dobre swědčenje wot wšitkich tam bydlazych Židow,
13. Přińdźe ke mni, přistupi a dźeše ke mni: Saule, luby bratře, pohladaj horje. A ja w tej samej štundźe na njeho pohladach.
14. Wón pak dźeše: Tón Bóh našich wótcow je će wuhotował, zo by ty póznał jeho wolu a wohladał teho praweho a tón hłós z jeho erta słyšał.
15. Přetož ty budźeš jeho swědk k wšitkim čłowjekam teho, štož sy widźił a słyšał. St. 26, 16.
16. A nětk, što so komdźiš? Stań a daj so křćić a zmyć wot swojich hrěchow a wołaj so k temu mjenu teho Knjeza.
17. Sta so pak, jako ja so zaso wróćich do Jerusalema a so modlach w cyrkwi, zo buch zatorhnjeny, St. 9, 26
18. A wuhladach jeho, kotryž ke mni dźeše: Pokhwataj a wuńdź z molom z Jerusalema, dokelž woni njebudźa horjewzać twoje swědčenje wote mnje.
19. A ja dźach: Knježe, woni sami wjedźa, zo ja jimach a khoztach w šulach tam a sem tych, kotřiž do tebje wěrjachu. St. 9, 2. St. 8, 3.
20. A jako wulata bu ta krej Sćěpana, twojeho swědka, ja tež pódla ztejach a mějach spodobanje na jeho morjenju a khowach tych drastu, kotřiž jeho morjachu. St. 7, 58. St. 8, 1.
21. A wón dźeše ke mni: Dźi; přetož ja chcu će daloko k tym póhanam pósłać. St. 9, 15. St. 13, 2.
22. Woni pak na njeho posłuchachu hač do teho słowa a pozběžechu swój hłós a dźachu: Preč wot zemje z tajkim; přetož zdobne njeje, zo by wón žiwy był.
23. A jako woni wołachu a drasty preč mjetachu a tón proch k njebjesam ćiskachu,
24. Kazaše jeho tón hejtman do wojerskeje chěže wjesć a přikaza, zo bychu jeho šwikali a so wobhonili, zo by zhonił, čoho dla woni tak na njeho wołachu.
25. Jako pak jeho z rjemjenjemi pšiwjazachu, dźeše Pawoł k temu nižšemu hejtmanej, kotryž pódla steješe: Ssłuša so wam, romzkeho čłowjeka a njesudźeneho šwikać? St. 16, 37.
26. Jako to tón nižši hejtman słyšeše, přińdźe a powědaše wón temu wyšemu hejtmanej a dźeše: Hladaj, što maš činić; přetož tón čłowjek je Romski.
27. Tuž přistupi tón wyši hejtman a dźeše k njemu: Praj mi, sy ty Romski? Wón pak dźeše: Haj, ja sym.
28. Tuž wotmołwi wyši hejtman: Ja sym to měšćanske prawo za wulki pjenjez dóstał. Pawoł pak dźeše: Ja sym tež tajki rodźeny.
29. Tuž na měsće wot njeho wotztupichu, kotřiž jeho chcychu woprašeć. A tež wyši hejtman so boješe, jako zrozumi, zo Romski je a zo jeho běše zwjazał.
30. Nazajtra pak chcyše wón so wěsće wobhonić wo to, čoho dla wobskorženy bě wot židow, a pušći jeho ze zwjazkow a přikaza, zo bychu ći wyši měšnicy a jich cyła rada přišli; a přiwjedźe Pawoła a postaji jeho před nich.
1. Pawoł pak pohlada na radu a dźeše: Wy mužojo, lubi bratřa, ja sym ze wšěm dobrym swědomnjom před Bohom chodźił, hač do teho dnja.
2. Tón wyši měšnik pak, Ananias, přikaza tym, kotřiž při nim stejachu, zo bychu jeho na hubu dyrili.
3. Tuž dźeše Pawoł k njemu: Bóh budźe tebje dyrić, ty bělena zćěna; a ty sedźiš a sudźiš mje po zakonju, a kažeš mje bić přećiwo zakonju?
4. A ći, kiž při nim stejachu, dźachu: Sswariš ty wyšeho měšnika Božeho?
5. A Pawoł dźeše: Ja njewjedźich, lubi bratřa, zo wón wyši měšnik je. Přetož pisane steji: Wyšeho twojeho luda njedyrbiš zlě kleć. 2 Mójz. 22, 28. 2 Pětr. 2, 10. Jud. št. 8.
6. Pawoł pak pózna, zo jich někotři běchu Sadduzejzzy a druzy Farizejscy; tuž zawoła wón w radźe: Wy mužojo, lubi bratřa, ja sym Farizejski a syn Farizejskeho; ja budu sudźeny teje nadźije a teho horjestaća dla tych morwych. St. 26, 5.
7. Jako wón to rěčeše, sta so změšk tych Farizejskich a Sadduzejzkich, a ta zhromadźizna bu rosdźělena.
8. Přetož Sadduzejzzy praja, zo žane horjestawanje njeje ani jandźel ani duch; Farizejscy pak póznaju, zo je woboje. Mat. 22, 23.
9. Bě pak wulke wołanje. A pismawučeni z črjódy tych Farizejskich poztanychu, wojowachu a dźachu: Ničo złeho na tym čłowjeku njenamakamy; jeli pak duch abo jandźel z nim rěčał, dha my z Bohom wojować nimamy. St. 25, 25.
10. Jako pak tón změšk wulki bu, boješe so tón wyši hejtman, zo bychu Pawoła rostorhali; a přikaza wojakam, zo bychu dele stupili a jeho wot nich preč torhnyli a do teje wojerskeje chěže wjedli.
11. A nazajtra w nocy steješe tón Knjez při nim a dźeše: Budź dobreje mysle, Pawołe; přetož kaž ty wote mnje we Jerusalemje swědčił sy, tak maš tež w Romje swědčić.
12. Jako pak dźeń bu, zeńdźechu so někotři tych židow hromadu a zwjazachu so z přisahu a dźachu, zo ani jěsć ani pić nochzedźa, hač su Pawoła skóncowali.
13. Jich pak běše wjazy, dyžli štyrcyći, kotřiž tajke zjednanje běchu hromadźe sčinili.
14. Ći přistupichu k tym wyšim měšnikam a k staršim a dźachu: My smy so z přisahu hromadźe spřisahali, zo ničo woptać nochzemy, hač bychmy Pawoła skóncowali.
15. Dha dajće wy nětko k wědźenju temu wyšemu hejtmanej a tej radźe, zo by jeho jutře k wam přiwjedł, jako chcyli ći hišće lěpje so wobhonić wo jeho wěcy; my pak smy hotowi, prjedy dyźli wón před was přińdźe, jeho morić.
16. Jako pak Pawoła sotziny syn słyšeše to złe łakanje, přistupi wón a zańdźe do teje wojerskeje chěže a připowědaše to Pawołej.
17. Tuž zawoła Pawoł k sebi jeneho wot tych nišich hejtmanow a dźeše: Tuteho młodźenca wjedź k temu wyšemu hejtmanej; přetož wón ma jemu něšto powjedźić.
18. Tón teho dla wza jeho k sebi a wjedźeše jeho k temu wyšemu hejtmanej a dźeše: Tón zwjazany Pawoł zawoła mje k sebi a prošeše mje, zo bych tuteho młodźenca k tebi přiwjedł, kotryž tebi něšto prajić ma.
19. Tuž wza jeho wyši hejtman za ruku, wotstupi na stronu a wopraša jeho: Što je, štož mi prajić maš?
20. Wón pak dźeše: Ći židźi su so zjednali, zo bychu će prosyli, zo by jutře dał Pawoła před radu přiwjesć, jako chcyli so pola njeho hišće lěpje wobhonić.
21. Ty pak so njedaj wot nich narěčeć; přetož wjazy dyžli štyrcyći mužow wot nich na njeho łakaju, kotřiž su so hromadźe spřisahali ani jěsć ani pić, hač bychu Pawoła skóncowali; a nětk su hotowi a čakaju na twoje dobre wotmołwjenje.
22. Na to pak pušći wyši hejtman teho młodźenca a přikaza jemu, zo by nikomu njeprajił, zo jemu to je zjewił.
23. A zawoła k sebi dweju wot tych nišich hejtmanow a dźeše: Přihotujće dwě sćě wojakow, zo bychu šli hač do žezarije, a sydom dźesać jězdnych a dwě sćě tzělzow, na tzeću nóznu štundu;
24 A přihotujće zkoćata, zo bychu Pawoła na nje sadźili a stroweho přiwjedli k Felirej, temu bohotej.
25. A napisa tež list, tón so tak měješe:
26. Klaudius Lizias temu drohemu bohotej Felixej, wjele strowja a zboža. 1
27. Tuteho muža běchu židźi jeli a chcychu jeho morjeneho měć. A ja přińdźech z wojakami k temu a jeho wutoržech jim a zhonich, zo je Romski. St. 21, 33. St. 22, 25.
28. Jako ja pak chzych tu winu wjedźić, kotrejež dla na njeho skorža, wjedźech jeho před jich radu. St. 22, 30.
29. Tuž zhonich ja, zo wón je wobskorženywo to woprašowanje jich zakonja, a zo nima žaneje winy, kotrejež dla by smjerće abo zwjazanja hódny był.
30. Mi pak běše powjedźene, zo někotři tych židow na teho muža chcedźa łakać; tuž na měsće pósłach jeho k tebi a dach tež tym skóržbnikam prajić, zo bychu před tobu, štož na njeho bychu měli, rěčeli. Měj so derje! St. 24, 8.
31. Ći wojacy teho dla, jako jim běše přikazane, wzachu Pawoła a wjedźechu jeho w nocy do Antipatridy.
32. Nazajtra pak dachu tych jězdnych z nim ćahnyć a wróćichu so zaso do teje wojerskeje chěže.
33. Jako pak ći sami do žezarije přińdźechu, podachu tón list temu bohotej a stajichu teho Pawoła před njeho.
34. Jako pak bohot tón list běše pšelazował a so woprašał, z kotreho kraja wón je? a zhonił, zo z Zilizizkeje je,
35. Dźeše wón: Ja chcu će pšesłyšeć, hdyž twoji skóržbnicy tež tudy budźa. A přikaza jeho twjerdźe dźeržeć we Herodašowym domje.
1. Po pjećich dnjach pak ćehnješe dele wyši měšnik Ananias z tymi staršimi a z jednym ryčnikom Tertullusom; ći přistupichu k bohotej přećiwo Pawołej.
2. Jako wón pak zawołany bě, poča Tertullus skoržić a praješe:
3. So my we wulkim pokoju smy pod tobu a wjele dobreho tutemu ludu so stanje přez twoje wobztaranje, wulkimózny Felixo, to my póznajemy stajnje a wšudźom z wulkim dźakom. St. 23, 26.
4. So bych ja će pak dołho njekomdźił, prošu ja, ty by chcył nas zkrótkim słyšeć po swojej miłozći.
5. Přetož my smy tuteho muža namakali škódneho a kiž změšk čini wšitkim židam po cyłej zemi, a je najwosebniši teje Nazarenzkeje sekty; 1 Kral. 18, 17.
6. Kiž tež spytał je, zo by wón tu cyrkej njeswjatu sčinił, kotrehož my tež smy jimali a chcychmy jeho sudźić po našim zakonju.
7. Lizias, wyši hejtman, pak přińdźe a wza jeho z wulkej mozu z našich rukow,
8. Přikaza tež jeho skóržbnikam, zo bychu k tebi přišli; wot kotrehož ty móžeš, jeli zo so sam chceš wobhonić, to wšitko zhonić, čoho dla my na njeho zkoržimy. St. 23, 30.
9. A k temu tež ryčachu ći židźi a prajachu, zo so tak ma.
10. [Pawoł pak wotmołwi, jako jemu tón bohot kiwaše, zo by rěčał: Dokelž wot wjele lět hew sy sudnik był tutemu ludu, dha chcu ja najkhroblišo to, štož mje nastupa, wupowědać.
11. Ty móžeš póznać, zo wjazy njeje dyžli dwanaće dnjow, jako ja sym přišoł do Jerusalema, zo bych so modlił.
12. Tež njejsu mje namakali w cyrkwi, zo bych z někim rěčał abo změšk teho luda činił, ani w šulach ani po měsće. St. 25, 8.
13. Ani tež njemóža woni to dowjezć, čohož dla nětk na mnje skorža.
14. Teho so pak ja před tobu wuznaju, zo ja po tym puću, kotryž woni zektu mjenuja, tak słužu temu Bohu mojich wótcow, zo wěrju wšitkemu, štož pisane je w zakonju a w tych profetach;
15. A mam tu nadźiju k Bohu, na kotruž tež tući sami wočakuja, zo budźe so stać horjestawanje tych morwych, prawych a tež tych njeprawych.
16. Wo to ja so pak prózuju, zo bych měł swědomnje bjez poroka před Bohom a před ludźimi wšudźom.] St. 23, 1.
17. Ale po wjele lětach sym ja přišoł a sym smilnych darow přinjesł swojemu ludu a wopory. St. 11, 29. St. 21, 26. Gal. 2, 10.
18. Při tym namakachu mje, zo ja so dach w cyrkwi čizćić bjez ropota a bjez hawtowanja, někotři Židźa z Aziskeje, St. 21, 27.
19. Kotřiž dyrbjeli před tobu so postajić, skoržić, jeli zo něšto ke mni maju.
20. Abo njech tući sami wupowjedaju, hač što njeprawe su na mni namakali, dokelž ja hišće před radu steju,
21. Chiba teho jeničkeho słowa dla, kotrež ja wołach stejacy bjez nimi: Teho horjestawanja tych morwych dla budu ja dźens wot was wobskorženy. St. 23, 6. St. 26, 6. St. 28, 20.
22. Jako pak to Felix běše słyšał, wotłoži wón jich, derje wjedźiwši wo jich puću, a dźeše: Hdyž Lizias, tón hejtman, přińdźe, chcu ja so wo to waše wobhonić. St. 23, 26.
23. Přikaza pak temu nižšemu hejtmanej, zo by Pawoła twjerdźe dźeržał, jemu pak pokoj dał a nikomu njewobarał wot tych swojich, zo by jemu słužił abo k njemu chodźił.
24. [Po někotrych dnjach pak přińdźe Felix ze swojej žonu Druzillu, kotraž židowska běše, pósła po Pawoła a posłuchaše jeho wot teje wěry do Chrysta.
25. Jako wón pak ryč činješe wot prawdosće a pózćiwozće a wot pšichodneho sudźenja, stróži so Felix a wotmołwi: Nětk móžeš woteńć; hdyž pak budu čas měć, chcu ja će kazać zaso zawołać.
26. A při tym pak so wón nadźiješe, zo jemu wot Pawoła budźa pjenjezy date, zo by jeho pušćił; teho dla wón jeho tež husto k sebi zawoła a rosryčowaše so z nim.
27. Po dwěmaj lětomaj pak dósta Felix po sebi na swoje město Porziusa Fezta. Felix pak chcyše židam dobrotu wopokazać a wostaji Pawoła po sebi jateho.] St. 25, 14.
1. Jako pak Feztus do kraja přińdźe, ćehnješe wón po třoch dnjach horje do Jeruzaleina z Zezarije.
2. Tuž zjewichu so před nim tón wyši měšnik a ći wosebniši wot tych židow přećiwo Pawołej a prošachu jeho, St. 24, 1.
3. A žadachu, zo by jim tu lubosć přećiwo njemu wopokazał a jeho dał do Jerusalema přiwjesć; přetož woni łakachu, zo bychu jeho na drozy skóncowali.
4. Tuž wotmołwi Feztus: Wšak budźe Pawoł dźeržany w Zezarii; a zo wón tež sam w krótkim tam poćehnje.
5. Kotřiž teho dla wot was móža, dźeše wón, njech sobu přińdu a njech na njeho skorža, jeli zo někajka wina na tym mužu je.
6. Jako pak pola nich wjazy nic hač dźesać dnjow poby, ćehnješe wón do Zezarije. Nazajtra pak syže wón so na sudny stoł a kazaše Pawoła přiwjesć.
7. A jako tón samy bu přiwjedźeny, wobstupichu jeho ći Židźa, kotřiž běchu z Jerusalema přišli, a wjedźechu wulke a ćežke zkóržby přećiwo Pawołej, kotrež njemóžachu dowjezć;
8. Dokelž wón so zamołwi a dźeše: Ja njejsym ničo ani přećiwo židowskemu zakonju ani přećiwo cyrkwi ani přećiwo chěžorej zhrěšił.
9. Feztus pak chcyše Židam lubosć wopokazać, wotmołwi Pawołej a dźeše: Chceš horje do Jerusalema hić a tam teho dla sudźeny być přede mnu? St. 24, 27.
10. Pawoł pak dźeše: Ja steju před khěžorzkim stołom, tam mam so ja dać sudźić. Zžidam žaneje kšiwdy njejsym sčinił, kaž tež ty najlěpje wěš.
11. Sym ja pak koho zkšiwdźił a něšto smjerće hódne sčinił, dha ja so njewobaram wumrjeć; jeli zo pak ničo njeje, čohož dla ći mje wobzkorža, dha mje nichtó jim njemóže podać; na kejžora ja so powołam.
12. Tuž rosryča so Feztus z radu a wotmołwi: Na kejžora sy so ty powołał, k chěžorej póńdźeš.
13. A po někotrych dnjach přińdźeštaj kral Agrippas a Bernize do Zezarije, zo byštaj Fezta powitałaj.
14. Jako pak wonaj tam wjeleě dnjow pobyłaj běštaj, přinjese Feztus před krala to wot Pawoła a dźeše: Jedyn muž je wot Felixa jaty wostajeny, St. 24, 27.
15. Kotrehož dla, jako we Jerusalemje běch, ći wyši měšnicy a starši tych Židow přede mnje su stupili a prošachu pře sud přećiwo njemu; Št. 1. 2.
16. Kotrymž ja wotmołwich: So w Romzkim to wašnje njeje, zo bychu jeneho čłowjeka dali skóncować, prjedy dyžli tón wobskorženy swojich zkóržbnikow prjedy so by měł a město dóstał, zo by so zamolwił na to, štož jemu winu dawaju. 5 Mójz. 17, 6.
17. Jako teho dla woni so sem zeńdźechu, nječinjach ja žaneho wotłoženja, synuch so tón druhi dźeń na sudny stoł a kazach teho muža přiwjesć,
18. Přećiwo kotremuž ći skóržbnicy, kiž pódla stejachu, žanu winu na njeho njepšinjesechu, kotrejež so ja nadźijach.
19. Woni pak někotre woprašenja mějachu přećiwo njemu wot swojeho pšibójztwa a wot jeneho morweho Jezusa, wot kotrehož Pawoł praješe, zo je žiwy. Luk. 24, 23.
20. Jako pak ja so na to prašenje njewuztejach, dźach ja, hač wón by chcył hić do Jerusalema a tam wo to być sudźeny?
21. Jako pak Pawoł so powoła, zo by schowany był k sudu teho kejžora, pšikazach jeho zdźeržeć, hač bych jeho chěžorej pósłał.
22. Agrippas pak dźeše k Feztej: Ja sam tež chcył teho čłowjeka rad słyšeć. Wón pak dźeše: Jutře budźeš jeho słyšeć.
23. Nazajtra teho dla přińdźeštaj Agrippas a Bernize z wulkim wuhotowanjom a zańdźeštaj do sudneje chěže z hejtmanami a z wosebnymi mužemi teho města; a jako Feztus přikaza, bu Pawoł přiwjedźeny.
24. A Feztus dźeše: Kralo Agrippa a wšitcy wy mucy, kiž wy tudy z nami sće, tu widźiće wy teho, kotrehož dla mje tón cyły židowski lud je prosył we Jerusalemje a tudy, a wołachu, zo so njezaleži, zo by tón dlěje žiwy był. St. 22, 22.
25. A jako ja zrozymich, zo wón ničo njeje činił, zo by smjerće hódne było, a wón so sam na kejžora běše powołał; wobzanknych ja, zo by był pósłany, St. 23, 9.
26. Wot kotrehož ja ničo wěsteho nimam, zo bych temu knjezej pisał. Teho dla sym kazał, zo by wón před was přiwjedźeny był, najwjacy pak před tebje, kralo Agrippa, zo bych po tym wobhonjenju něšto měł pisać.
27. Přetož mi so zda njerozomna wěc być, jateho pósłać a žaneje winy přećiwo njemu njezjewić.
1. Agrippas pak dźeše k Pawołej: Tebi je wotpušćene, zo móžeš sam za so rěčeć. Tuž zamołwi so Pawoł, wupšeztrěwši ruku:
2. Mi je jara lubo, luby kralo Agrippa, zo ja dźens před tobu so zamołwić móžu na to wšitko, čohož mi Židźa winu dawaju;
3. Najbóle, zo tebi su wědomne wšitke wašnja a prašenja tych Židow. Teho dla prošu će, zo by zćeŕpliwje na mnje posłuchał.
4. Wšak wot mojeho žiwjenja wot młodosće hew, jako je było wot spočatka bjez mojim ludom we Jerusalemje, wjedźa wšitcy żidźi,
5. Kotřiž mje dawno su znali (jeli zo chcyli swědčić), zo po tej najwótrišej zekće našeje Božeje słužby sym Farizejski. St. 23, 6. Phil. 3, 5.
6. Nětk pak ja steju wobskorženy wo tu nadźiju teho sluba, kotryž so stał je k wótcam wot Boha, St. 13, 32. St. 28, 20. 1 Mójz. 3, 15.
7. Kotremuž so nadźija te dwanaće narody tych našich přińć, přez Božu słužbu wodnjo a w nocy stajnje. Teje nadźije dla, mój kralo Agrippa, na mnje skorža ći Židźa. St. 24, 15.
8. Što budźe to pola was za njewěrne sudźene, zo Bóh morwych zbudźi?
9. Mi je so woprawdźe samemu zdało, zo přećiwo mjenu Jezusa Nacarenskeho mam wjele napřećiwo činić. St. 8, 3. St. 9, 1. St. 22, 4.
10. Jako ja tež sym činił we Jerusalemje, hdźež ja wjele swjatych sym do kłódy zanknuł, na kotrychž móc doztach wot wyšich měšnikow; a hdyž woni zkónzowani buchu, sym ja to prawo pomhał wurjez.
11. A po wšitkich šulach ja jich husto čwilowach a nućach, zo bychu jich hanili, a běch jara njemdry na nich, pšezćěhach jich tež hač do cuzych městow.
12. W tym, jako ja tež do Damazka dźěch, z mozu a z poručenjom wot tych wyšich měšnikow, St. 9, 2.
13. Připołdnju, mój kralo, widźich ja na puću, zo swětłosć z njebjes, jasniša, dyžli teho słónza jasnosć, mje a tych, kotřiž zo mnu dźěchu, wobswěći.
14. A hdyž my wšitcy na zemju padźechmy, słyšach ja hłós, kotryž ke mni rěčeše po Hebrejzku: Saule, Saule, što mje přesćěhaš? Ćežko ći budźe, přećiwo wótremu kopać.
15. Ja pak dźach: Štó sy ty, Knježe? Wón pak dźeše: Ja sym Jezus, kotrehož ty přesćěhaš;
16. Ale postań a stup na swojej nocy; přetož teho dla sym ja so tebi zjewił, zo bych će postajił za słužomnika a za swědka teho, štož ty sy widźił a štož tebi hišće budu zjewić. St. 22, 15.
17. A chcu će wumóž wot teho luda a wot pohanow, k kotrymž ja će nětk pósćelu,
18. K wotewrjenju jich woči, zo bychu so wobroćili wot ćěmnozćekswětłu a wot teje mocy teho satana k Bohu, zo bychu woni dóstali wodaće tych hrěchow a to herbstwo bjez woswjećenymi přez tu wěru do mnje. Jez. 35, 5. Eph. 1, 18. Jap. zk. 20, 32.
19. Teho dla, kralo Agrippa, njeběch ja njeposłušny temu njebjeskemu widźenju; Gal. 1, 16.
20. Ale pšipowjedach najprjedy tym w Damazku a we Jerusalemje a po wšěm kraju teje židowskeje, tež póhanam, zo bychu pokutu činili a so wobroćili k Bohu, tež činili dostojne skutki teje pokuty. St. 9, 20.
21. Teho dla su mje ći żidźi w cyrkwi jimali a pytali mje morić. St. 21, 30.
22. Ale z Božej pomozu steju ja hišće hač do tuteho dnja a swědču małemu a wulkemu; njeryču tež ničo, chiba štož ći profetojo su rěčeli, zo so stać dyrbješe, a Mójzas: Luk. 24, 44.
23. So Chrystus je dyrbjał ćerpić a tón prěńši być z teho horjestawanja tych morwych a připowědać to swětło temu ludu a tym póhanam. 1 Kor. 15, 20. Kol. 1, 18. Zjew. 1, 5.
24. [Jako pak wón so z tym zamołwi, dźeše Feztus z wulkim hłosom: Błazniš so, Pawołe; twoje wulke nawuknjenje přinjese će k błaznozći.
25. Wón pak dźeše: Mój drohi Feztuso, ja so njebłaznju; ale ja rěču prawe a mudre słowa.
26. Přetož tón kral wo tym wšitkim jara derje wě, k kotremuž ja tež chroble rěču. Přetož ja mam za to, zo ničo tuteho jemu njeje potajne; přetož to w kuće so stało njeje. Jan. 18, 20.
27. Wěriš, kralo Agrippa, tym profetam? Ja wěm, zo wěriš.
28. Agrippas pak dźeše k Pawołej: Mało je trjeba, dha by mje naryčał, zo bych kšezćijan był.
29. Pawoł pak dźeše: Ja žadam wot Boha, njech je mało abo wjele trjeba, zo by nic jeno ty, ale tež wšitcy, kotřiž mje dźens słyša, tajcy byli, jako ja sym; wuměnjene pak su tute zwjazki.
30. Jako wón to běše prajił, postaže tón kral a bohot a Bernize a kotřiž z nimi sedźichu,
31. A wotztupiwši na stronu rěčeše jedyn k druhemu a dźachu, zo tutón čłowjek ničo njeje činił, zo by smjerće abo tych zwjazkow hódne było.
32. Agrippas pak k Feztej rjeknu: Tutón čłowjek budźiše mohł pušćeny być, hdyž by so na kejžora njepowołał.]
1. Jako pak wobzanknjene běše, zo bychmy so přewjezli do Walzkeje, podachu woni Pawoła a někotrych druhich jatych temu nižšemu hejtmanej, z mjenom Juliusej, z khěžorzkeho wójska. St. 25, 12.
2. Jako pak my do Adramitizkeje łódźestupichmy, zo bychmy so po Aziskich stronach přewjezli, pušćichmy so na morjo; a běše z nami Ariztarchus Mazedonzki z Thesaloniki. St. 19, 29.
3. A přińdźechmy na druhi dźeń do Sidona. A Julius so přećiwo Pawołej dobroćiwje zadźerža; wotpušći jemu k přećelam hić, zo by wobztarany był. St. 24, 23. St. 28, 16.
4. A wotsal so pušćichmy a wjezechmy so nimo Zžiprusa, teho dla, zo nam wětry běchu pšećiwne.
5. A přewjezechmy so přez morjo, kotrež je pola Zžilizizkeje a Pamphilizkeje, a přińdźechmy do Mira, města Lizizkeho.
6. A tam namaka tón nižši hejtman Alexandrizku łódź, kotraž so wjezeše do Walzkeje, a sadźi nas do njeje.
7. A jako někotre dny njezpěšnje so wjezechmy a lědom přećiwo Knidusu přińdźechmy z(přetož wětr so nam přećiwješe), wjezechmy my so přećiwo Kretu nimo města Salmona.
8. A lědom nimo teho sameho ćehnjechmy, tuž přińdźechmy na někajke město, kotremuž rěkachu dobry brjóh, při kotrymž běše blisko město Lazea.
9. A jako so wjele časa běše minuło a nětko to wjezenje na łódźi trašne běše, přetož tež tón póztny čas nimo běše, napomina jich Pawoł, 2 Kor. 11, 25. 26.
10. A praješe k nim: Wy mužojo, ja widźu, zo to wjezenje na łódźi z křiwdu a z wulkej škodu so stać budźe, nic jeno temu nakładu a tej łódźi, ale tež našemu žiwjenju.
11. Tón nižši hejtman pak wjazy wěrješe temu knjezej teje łódźe a temu łódźnikej, hač temu, štož Pawoł praješe.
12. A jako tón brjóh so njehodźeše, hdźež bychu pobyli přez zymu, radźeše jich wjele, zo bychu so wot tudy preč pušćili, hač móhli tak dosahnuć do Phenizizkeje, zo bychu tam přez zymu wostali, při Kretizkim brjoze, srjedźa wětra wot poł połdnja a wot poł wječora.
13. A jako tón wětr wot połdnja duješe a za to mějachu, zo jim tak póńdźe, kaž sebi běchu zamyslili, pušćichu woni so wot brjoha a wjezechu so blisko při Kreće.
14. Nic dołho potom pak zběže so napřećiwo njej sylny wětr, kotremuž rěkaju Euroklidon abo wětr wot poł ranja a wot połnocy.
15. A jako ta łódź běše zapši-. mnjena a njezamóžeše so přećiwo wětru stajić, pušćichmy my ju po wětře, a tak so wjezechmy.
16. My pak přińdźechmy k někajkej małej inzuli (kupje), kotrejž rěkachu Klauda; tam móžachmy lědom łódźičku zapšijeć.
17. Tu wzachmy my a wšelkeje pomocy pytawši podpasachmy łódźičku k łódźi; přetož my so bojachmy, zo by na pězk panuła, pušćichmy zegel (płachtu) dele, a buchmy tak wjezeni. Št. 40.
18. Jako pak před wulke njewjedro tam a sem mjetani běchmy, wumjetachmy my druhi dźeń tón nakład.
19. Na třeći dźeń pak wućisnychmy sami z našimaj rukomaj teje łódźe grat.
20. A jako ani słónco ani hwězdy přez wjele dnjow so njepokazachu a nic małe njewjedro nam naztaže, bě nam naposledku wšitka nadźija wšudźom preč wzata, zo bychmy móhli być zdźerženi.
21. A jako my tež za dołhi čas njeběchmy jědli, tuž stupi Pawoł srjedźa bjez nich a dźeše: Lubi mužojo, wy sće dyrbjeli mje posłuchać a wot Krety so preč njepušćić a nam tajku křiwdu a škodu njenačinić.
22. Dha wšak ja was nětk napominam, zo byšće dobreje mysle byli; přetož wot was žana duša njebudźe kónc wzać, chiba jeno ta łódź.
23. Přetož w tej nocy je při mni stał jandźel Boži (Chrystus), kotrehož ja sym a kotremuž ja słužu. 1 Mójz. 16, 7.
24. Tón dźeše: Njebój so, Pawołe, před khěžorom maš stać; a hlaj, Bóh je će wobdarił ze wšitkimi, kotřiž z tobu so wjezu. St. 23, 11.
25. Teho dla, lubi mužojo, budźće dobreje mysle; přetož ja wěrju Bohu, zo tak budźe, kaž mi je powjedźene.
26. My so pak k někajkej inzuli přiwjesć mamy. St. 28, 1.
27. Jako pak štyrnata nóc bě přišła a my po adriatizkim morju so wjezechmy, zezda so wokoło połnocy tym łódźnikam, zo so jim někajki kraj přibližuje.
28. A pušćichu wołojnicu do wody a namakachu dwacyći sahow hłuboku; a trochu dale so wjezewši, pušćichu zaso wołojnicu a namakachu pjatnaće sahow.
29. Bojachu so pak, zo snadnje wo zkałobne města móhli zawadźić, a ćisnychu zady z łódźe štyri kótwicy a prošachu, zo by dźeń był.
30. Jako pak ći łódźnizy sebi myslachu z łódźe ćeknyć a čołmik do morja pušćichu a wudawachu, jako chcyli wot z prjódka teje łódźe te kótwicy dele pušćić,
31. Dźeše Pawoł k nižšemu hejtmanej a k tym wojakam: Jeli zo ći we łódźi njewoztanu, dha wy při žiwjenju wostać njemóžeće.
32. Tuž wotrubachu wojacy te štryki teje čołnizy a pušćichu ju, zo by wotpanuła.
33. A jako nětk chcyše dźeń być, napominaše Pawoł wšitkich, zo bychu pojědli, a dźeše: Dźens je štyrnaty dźeń, zo wy čakaće a bjez jědźe sće byli a njejsće ničo k sebi brali. Št. 27.
34. Teho dla napominam ja was, zo byšće pojědli; to wšak budźe k wašej ztrowozći słužić. Přetož zawěsće žadnemu wot was włós z hłowy njebudźe wupanuć. Mat. 10, 30. Luk. 21, 18.
35. Jako pak to prajił běše, wza wón chlěb, dźakowaše so Bohu přede wšitkimi a łamaše a poča jěsć. 1 Sam. 9, 13. Jan. 6, 11.
36. Tuž buchu wšitcy lěpšeje mysle a wzachu tež jědź k sebi.
37. Nas pak wšitkich hromadźe we łódźi běše dwě sćě sydom dźesać a šěsć dušow. St. 2, 41. St. 7, 14.
38. A jako z jědźu běchu nasyćeni, połožichu woni tu łódź a wućisnychu to žito do morja.
39. Jako pak dźeń bě, njeznajachu woni tu zemju; někajki móŕzki brjóh pak wuhladachu, kiž ramjo měješe; do teho sameho chcychu woni tu łódź zahnać, hdy by móžno było.
40. A wućahnuchu te kótwicy, pušćichu ju na morjo, rospušćichu tež te zwjazki teho prawidła a zhotowachu płachtu po wětře, a tak so k brjohu ćehnjechu.
41. My pak zapadźechmy do města, kotrež z wobeju stronow morjo měješe; tuž storči so łódź a tón prjódk wosta njehnuty stejo; posledk pak so rosłama wot tych sylnych žołmow. Mat. 8, 24. 2 Kor. 11, 25.
42. Tych wojakow rada pak běše, zo bychu tych jatych skóncowali, zo by žadyn njepšepłuwał a ćeknuł.
43. Ale nižši hejtman chcyše Pawoła zdźeržeć a njepřida jim jich zamyslenje; přikaza pak tym, kiž płuwać móžachu, zo bychu so najprjedy do morja pušćili a na brjóh wušli.
44. Tym druhim pak, zo bychu někotři na dezkach, někotři na kruchach wot teje łódźe wupłuwali. A tak sta so, zo wšitcy strowi na zemju přińdźechu. Št. 24. 25.
1 A jako my strowi běchmy wustupili, póznachmy my, zo tej inzuli Melita rěkachu. Ći zuzy ludźo pak nam njewopokazachu mału lubosć; St. 27, 26.
2. Přetož woni zapalichu hromadu drjewa a wzachu nas wšitkich horje dešća dla, kotryž nas běše nadpanuł, a tež zymy dla. 2 Kor. 11, 27.
3. Jako pak tež Pawoł hromadu droba běše zebrał a na woheń połožił, wuzkoči ješćeŕ wot ćopłoty a suže so na jeho ruku.
4. Jako ći ludźo widźichu, zo to zwěrjo na jeho rucy wisy, dźachu woni bjez sobu: Zawěrnje, tutón čłowjek je mordar, kotremuž to wjećenje Bože njeda žiwemu być, hač wón runje z morja je strowy wušoł.
5. Ale wón wottřase to zwěrjo do wohenja a njebu jemu ničo. Mark. 16, 18.
6. Woni pak wočakowachu, hač by wón zaćekał abo morwy dele padnył. Jako pak dołho wočakowachu a widźichu, zo so jemu ničo złeho njezta, dźiwachu woni so a dźachu, zo wón je bóh.
7. Při tym samym měsće pak měješe teje inzule wyši, z mjenom Publius, swoje kubła; tón wza nas horje a hozpodowaše nas luboznje přez tři dny.
8. Sta so pak, zo tón nan teho Publiusa na zymnu a na čeŕwjenu chory ležeše. K temu zańdźe Pawoł, modleše so a połoži rucy na njeho a wustrowi jeho. Mat. 8, 14.
9. Jako so to běše stało, přistupichu tež druzy, kotřiž na tej inzuli chori běchu, a dachu so wuztrowić.
10. Ći sami nam tež wulku česć wopokazachu, a jako preč ćehnjechmy, nakładźechu woni nam do łódźe, štož nam trjeba běše.
11. Po třoch měsazach pak pušćichmy my so preč na jenej Alerandrizkej łódźi, kotraž přez zymu na tej inzuli běše była a měješe znamjo tych dwójnikow.
12. Přińdźechmy tak do Sirakuzy, hdźež my přez tři dny wostachmy.
13. Wot tudy so dale wjezechmny a přińdźechmy do Regije, a po jednym dnju, jako so wětr wot połdnja zběhnu, přińdźechmy tón druhi dźeń do Puteolow.
14. Tam namakachmy bratrow a buchmy wot nich prošeni, zo bychmy pola nich sydom dnjow wostali. A potom tak přińdźechmy do Roma.
15. A wot tudy, jako ći bratřa wot nas běchu słyšeli, přińdźechu woni nam napřećiwo hač k Appiusowemu městku a hač k třjom korčmam. Jako Pawoł tych wuhlada, dźakowaše wón so Bohu a měješe dobru nadźiju.
16. [Jako my pak do Roma přińdźechmy, poda tón nižši hejtman tych jatych temu wyšemu hejtmanej. Ale Pawołej bu wotpušćene, zo móžeše wostać, hdźež wón chcyše, z jednym wojakom, kotryž by jeho hladał. St. 28, 33. St. 24, 23. St. 27, 3.
17. Sta so pak po třoch dnjach, zo Pawoł tych wosebnych tych Židow hromadu zawoła. Jako so pak ći běchu zešli, rjeknu wón k nim: Wy mužojo, lubi bratřa, ja ničo njejsym činił přećiwo našemu ludu ani přećiwo wótcowskim wuztajenjam; a tola sym jaty z Jerusalema podaty do Romzkich rukow. St. 23, 1.
18. Ći sami pšesłyšachu mje a chcychu mje pušćić, dokelž žana wina teje smjerće na mni njeběše k namakanju. :
19. Jako pak ći židźi so temu pšećiwichu, buch ja nućeny, na kejžora so powołać, nic pak, jako bych ja něšto měł, mój lud wobskoržić. St. 25, 12.
20. A dha teho dla sym ja was k sebi prosył, zo bych was wohladał a z wami rěčał; přetož nadźije JIzraelzkeje dla sym ja z tym rjećazom wobdaty. St. 23, 6. St. 24, 21. St. 26, 6. 7.
21. Woni pak dźachu k njemu: My njejsmy ani pismo dóstali ze Židowskeje twoje dla, ani tež žadyn tych bratrow njeje přišoł, kotryž by něšto złeho wot tebje powědał abo rěčał.
22. Dha wšak chcemy my wot tebje słyšeć, što ty mysliš. Přetož wšak wot tuteje sekty je nam wědomne, zo na wšěch stronach jej budźe přećiwo rěčane. St. 24, 14. Luk. 2, 34.
23. A jako jemu dźeń běchu poztajili, přińdźe jich wjele k njemu do hospody, kotrymž wón wułoži a wobswědči to kralestwo Bože a prědowaše jim wot Jezusa ze zakonja Mójzasoweho a z tych profetow, wot ranja hač do wječora. St. 26, 22.
24. A někotři wěrjachu temu, štož bu prajene; někotři pak njewěrjachu. St. 17, 4.
25. Jako pak bjez sobu jedneje mysle njeběchu, woteńdźechu woni, jako Pawoł to jene słowo wuryča: Derje je wšak swjaty Duch prajił přez profeta Jezajasa k našim wótcam, 2 Pětr. 1, 21.
26. A rěčał: Dźi k tutemu ludu a rjekń: S wušomaj budźeće słyšeć a njezrozymić; a z wočomaj budźeće widźeć a njepóznać. Jez. 6, 9. 10. Mat. 13, 14. Mark. 4, 12. Luk. 8, 10. Jan. 12, 40. Rom. 11, 8.
27. Přetož tuteho luda wutroba je zasakła, a słyša ćežcy z wušomaj a drěmaju ze swojimaj wočomaj, tak zo bychu w swojim času njewidźeli z wočomaj a njesłyšeli z wušomaj a njezrozumili we wutrobje a so njewobroćili, zo bych ja jim pomhał.
28. Tuž teho dla budź wam wědomne, zo to zbože je póhanam pósłane; a woni budźa jo słyšeć. St. 13, 38. 46. Ps. 18, 45.
29. A hdyž wón to wurěčał běše, woteńdźechu ći židźi a mějachu wjele rosryčenja bjez sobu.
30. Pawoł pak wosta přez cyłej dwě lěće w sam swojej hospodźe a bjerješe horje wšitkich, kotřiž k njemu nutř zańdźechu;
31. Prědowaše to kralestwo Bože a wučeše wot teho Knjeza Jezom Chrysta ze wšej chrobłosću bjez zakazanja.)
1. Pawoł, wotročk Jezom Chrysta, powołany japoštoł, wotdźěleny k prědowanju to ewangelion Bože, Jap. zk. 9, 15. Gal. 1, 15.
2. Kotrež wón prjedy slubił je! přez swojich profetow w tym swjatym pismje, Tit. 1, 2. Jap. jt. 3, 31.
3. Wot swojeho Syna, kotryž so je narodźił ze symjenja Davidoweho po tym ćěle, 2 Sam. 7, 12.
4. A móžnje wopokazany Syn Boži, po tym Duchu, kotryž poswjeći, wot teho časa, jako wón stanył je wot morwych, Jezus Chrystus, naš Knjez; Jan. 10, 36. Hebr. 1, 5. St. 5, 5.
5. (Přez kotrehož smy dóstali hnadu a japoštołski hamt, zo bychmy bě wšitkich pohanow tu posłušnosć teje wěry přinjesli we jeho mjenje; Jap. zk. 9, 15. Rom 16, 26.
6. Z kotrychž wy tež někotři sće, powołani wot Jezom Chrysta):
7. Wšitkim, kotřiž w Romje su, tym lubšim Božim a powołanym swjatym: Hnada budź z wami a pokoj wot Boha, našeho Wótca, a wot teho Knjeza Jezom Chrysta. 1,Kor. 1, 2.
8. Najprjedy dźakuju ja so swojemu Bohu přez Jezom Chrysta za was wšitkich, zo waša wěra po wšěm swěće ma chwalbu a česć. 1 Kor. 1, 4. 5. 1 Thes. 1, 8.
9.Přetož Bóh je mój swědk (kotremuž ja słužu w swojim duchu w prědowanju teho ewangelija wot jeho Syna), zo ja bjez přestaća na was spominam, St. 9, 1. Phil. 1, 8. Eph. 1, 16.
10. A kóždy čas w swojej modlitwje prošu ja, hdy by něhdy Boža wola była, zo mi dobry puć by nadpanuł, zo bych k wam přišoł. St. 15, 23. 32.
11. Přetož ja žadam was widźeć, zo bych wam wudźělił někajki duchowny dar, zo byšće posylnjeni byli; St. 15, 23.
12. To je, zo bych ja pornjo wam troštowany był přez wašu a moju wěru, kotruž bjez sobu mamy. 2 Pětr. 1, 1.
13. Nochcu wam pak zdźeržeć, lubi bratřa, zo husto sym sebi prjódk wzał k wam přińć (sym pak hač do teho časa zadźěwanje měł), zo bych tež bjez was někajki wužitk přinjesł, runje jako bjez druhich pohanow. 1 Thes. 2, 18.
14. Ja sym dołžnik Grichow a Njegrichow, mudrych a njemudrych;
15. Teho dla tak wjele, jako na mni je, sym ja hotowy, tež wam w Romje to ewangelion prědować. Jap. zk. 28, 31.
16. [Přetož ja so njehanibuju teho ewangeliona wot Chrysta; přetož móc Boža je, kotraż zbóžnych čini wšitkich, kotřiž na to wěrja, židow wosebje a tež Grichow. Ps. 40, 10. yj. 119, 46.
17. Přetož zo w tym samym budźe zjewjena ta prawdosć, kotraž před Bohom płaći a přińdźe z wěry do wěry; jako tež pisane steji: Prawy pak budźe po swojej wěrje žiwy. St. 3, 21. 22. sab. 2, 4. Jan. 3, 36. Gal. 3, 11. Hebr. 10, 38.
18. Přetož Boži hněw z njebjes budźe zjewjeny na wšu bjezbóžnosć a njeprawosćtych ludźi, kotřiž tu prawdu w njeprawosći zadźerža.
19. Přetož zo my wěmy, zo Bóh je, to je jim zjewjene; přetož Bóh je jim to zjewił, Jap. zk. 14, 15.
20. S tym, zo Boža njewidomnozć, to je, jeho wěčna móc a bójstwo, budźe widźene, hdyž my na skutkach to zrozumimy, jako to je to stworjenje teho swěta; tak zo woni bjez zamołwjenja su.
21. Dokelž wědźachu, zo Bóh je, a njejsu jeho česćili jako Boha ani so jemu dźakowali, ale su w swojich myslach kničomni sčinjeni a jich njemudra wutroba je zaćmjena; Eph. 4, 18.
22. Hdyž su so za mudrych měli, su woni błazni sčinjeni, Jer. 10, 14. 1 Kor. 1, 20.
23. A su přewobroćili tu krasnosć teho njezachodneho Boha na podobnosć, zo by podobna była na zachodneho čłowjeka a tež podobna na ptaki, na štyrinohate a po zemi łažaze zwěrjata. 5 Mójz. 4, 15. Kn. mudr. 11, 16. St. 12, 24.
24. Teho dla je jich Bóh tež podał do žadosćow jich wutrobow, k nječistosći, zo bychu zahanibili swoje ćěła bjez sobu, Jap. zk. 14, 16. Ps. 81, 13.
25. Kotřiž Božu prawdu su přeměnili na łžu a su česćili a słužili stworjenju bóle dyžli stworićelej, kotryž chwaleny je do wěčnosće. Hamjeń.) St. 9, 5.
26. Teho dla je jich tež Bóh podał do hanibnych lóštow. Přetož jich žony tež su přeměniłe to sebi přirodźene wužiwanje do teho, kotrež je přećiwo přirodźenemu; 3 Mójz. 18, 23.
27. Teho runja tež mucy su wopušćili to přirodźene wužiwanje tych žónskich a su so rozpalili w swojich žadosćach jedyn k druhemu a su muž z muskim hanibu činili a tak prawu mzdu swojeho błuda (jako tež być dyrbješe) sami na sebi dóstali. 1 Kor. 6, 9.
28. A runje jako so njejsu wobhonili, zo bychu Boha póznali, tuž je jich Bóh tež podał do přewróćeneje mysle, zo činja, štož so njehodźi:
29. So su połni wšeje njeprawdosće, kurwarstwa, křiwdy, lakomstwa, złósće, połni zawisće, mordarstwa, swarjenja, lesnosće a złeho wašnja;
30. So su, kotřiž za druhimi ludźimi wšo złe potajnje ryča, tež kiž na druhich zjawnje łža, tež Boha zaspnizy, hanliwi, hordźi, khwalerjo, škódni, staršimaj njeposłušni,
31. Njemudri, njeswěrni, bě wšeje lubosće, njezjednoćiwi, njesmilni,
32. Kotřiž to Bože prawo wjedźa (zo kotřiž to činja, smjerće hódni su) a wšak nic jeno sami te wěcy činja, ale maju tež spodobanje nad tymi, kotřiž je činja. Hoz. 7, 2. 3.
1. [Teho dla, o čłowječe, njemóžeš ty so zamołwić, štóž ty sy, kotryž sudźiš. Přetož w čimž ty druheho sudźiš, zatamaš ty so sameho; dokelž runje to činiš, štož sudźiš. Mat. 7, 2. Mark. 4, 24. Luk. 6, 38.
2. My pak wěmy, zo Boži sud je prawy nad tymi, kotřiž to činja.
3. Pomysliš ty pak sebi, o čłowječe, kiž tych sudźiš, kotřiž tak činja, a činiš tež to same, zo ty budźeš Božemu sudu wuńć?
4. Abo zaspiš ty to bohatstwo jeho dobroćiwosće, sćerpliwosće a dołhočakanja? Njewěš, zo Boža dobroćiwosć će k pokuće wjedźe?
5. Ty pak po swojej stwjerdnjenej a njepokutnej wutrobje zhromadźuješ sam sebi hněw na tón dźeń teho hněwa a teho zjewjenja teho praweho suda Božeho,
6. Kotryž budźe dać po jeho skutkach: Jez. 40, 10. Jer. 17, 10. Pjz. 62, 13. Mat. 16, 27. 1 Kor. 3, 8. 2 Kor. 5, 10.
7. Chwalbu a česć a njezachodnosć tym, kotřiž sćerpliwje w dobrych skutkach steja za tym wěčnym žiwjenjom;
8. Tym pak, kotřiž zwadnicy su a na prawdu njeposłuchaju, ale posłuchaju na njeprawdu, njehnadu a hněw. Hoz. 4, 4. Ezr. 8, 22. 2 Thes. 1, 8.
9. Tyšnosć a ćěsnosć na wšě duše tych čłowjekow, kotřiž złe činja, najprjedy tych židow a potom tež Grichow; St. 3, 9.
10. Ale chwalbu, česć a pokoj wšitkim tym, kotřiž dobre činja, najprjedy Židam a potom tež Gricham.
11. Přetož žane pohladanje na paršonu před Bohom njeje.] Jap. zk. 10, 34.
12. [Přetož kotřiž bjez zakonja su zhrěšili, tajcy budźa tež bjez zakonja zhubjeni; a kotřiž při zakonju su zhrěšili, ći budźa přez zakoń sudźeni;
13. (Přetož před Bohom njejsu, kotřiž tón zakoń słyša, prawi; ale kotřiž tón zakoń činja, ći budźa prawičinjeni. 1 Jan. 3, 7. Jak. 1, 22. 25.
14. Přetož hdyž pohanjo, kotřiž teho zakonja nimaju a tola teho zakonja skutk wot pširodźenja činja; ći sami, dokelž teho zakonja nimaju, su woni sami sebi zakoń,
15. Z tym, zo woni wopokaža, zo teho zakonja skutk je we jich wutrobach zapisany, a jich swědomnje wobswědči jim tež to, k temu tež jich mysle, kotrež so bjez sobu wobskorža abo tež zamołwja),
16. Na tón dźeń, hdyž budźe Bóh to potajne tych ludźi přez Jezom Chrysta sudźić, po mojim ewangeliju.] Prěd. 12, 14. Mat. 25, z1.
17. Hladaj so pak, tebi rěkaju žid, a ty so spušćeš na zakoń a chwališ so Boha,
18. A wěš jeho wolu; a dokelž ty sy ze zakonja rozwučeny, spytuješ ty, što to lěpše je;
19. A maš za to, zo ty sy wjedźer slepych a swětło tych, kotřiž su w ćěmnosći,
20. Mištr tych njemudrych, wučer tych hłupych, maš rozwučenje, što jedyn dyrbi wjedźić, a što prawe je w zakonju.
21. Wučiš teho dla druhich a sam so pak njewučiš. Ty prěduješ, zo njedyrbja kradnyć, a ty sam kradnješ. Mat. 23, 4.
22. Ty prajiš, zo njedyrbja mandźelstwo łamać, a ty sam mandźelstwo łamaš. Tebi je hrozno před přibohami, a sy sam Boži rubježnik.
23. Ty chwališ so teho zakonja, a sam pak haniš Boha přez přestupjenje teho zakonja. St 9, 4.
24. Přetož waše dla budźe Bože mjeno hanjene bjez pohanami, jako pisane steji. Jez. 52, 5. Cz. 36, 20. 23. 1 Tim. 8, 1.
25. Přetož wobrězanje je wšak wužitne, budźeš-li ty zakoń dźeržeć; budźeš-li pak zakoń přestupić, dha twoje wobrězanje je sčinjene njewobrězanje. Jer. 4, 4. St. 9, 25. 26.
26. Jeli zo teho dla njewobrězk to prawo w zakonju dźerži, njebudźe dha jeho njewobrězk za wobrězk dźeržany?
27. A budźe tak, štož z přiroda je njewobrězk a tón zakoń dopjelni, tebje sudźić, kiž ty pod buchštabu (pismikom) a wobrězkom teho zakonja přestupnik sy. 2 Kor. 3, 7.
28. Přetož tón njeje žid, kotryž zwonkach žid je, ani to njeje wobrězanje, kotrež so zwonkach na ćěle stanje;
29. Ale tón je žid, kotryž znutskach potajeny je; a to wobrězanje teje wutroby je wobrězanje, kotrež w duchu a nic w buchštabje so stanje, kotrehož chwalba njeje z ludźi, ale z Boha. 5 Mójz. 30, 6.
1. Što dha maju židźi wjazy (dyžli pohanjo)? abo kajki wužitk přinjese to wobrězanje?
2. Zawěsće jara wulki. Přetož najprjedy je jim dowěrjene, štož Bóh je rěčał. Ps. 147, 19. 20. Jap. zk. 7, 38.
3. So pak někotři njewěrja do teho sameho, što je na tym? Dyrbjała jich njewěra Božu wěru kničomnu činić? 4 Mójz. 23, 19. Rom. 9, 6. St. 11, 29. 2 Tim. 2, 13.
4. Bóh teho njedaj! Njech pak wjele skerje tak wostanje: Bóh je prawdy rěčnik,ale kóždy čłowjek łhar; jako pisane steji: So by ty prawy był w swojich słowach a přewinył, hdyž budźeš sudźeny. Jan. 3, 33. Tit. 1, 2. Ps. 62, 10. Ps. 116, 11. Ps. 51, 6.
5. Jeli pak tak, zo naša njeprawosć Božu prawdosć česći, što chcemy prajić? Je Bóh tež njeprawy, zo wón so na to hněwa? (Ja rěču tak po ludu.)
6. Bóh teho njedaj! Kak by Bóh swět mohł sudźić? 1 Mójz. 18, 25.
7. Přetož jeli zo Boža prawdosć přez moju łžu krasniša budźe k jeho česći, čoho dla dyrbjał ja hišće jako hrěšnik sudźeny być? St. 6, 1.
8. A nic wjele skerje tak činić (jako wot nas zlě ryča a jako někotři wudawaju, zo my prajimy): Čińmy złe wěcy, zo by dobre přišło? Kotrychž zatamanstwo je cyle prawe.
9. Što dha prajimy nětk? Smy my židźi što lěpši (dyžli pohanjo)? Cyle ničo; přetož my smy prjedy dowjedli, zo my wšitcy, Židźa a Grichizzy, pod hrěchom smy. St. 11, 3ź. Gal. 3, 22.
10. Jako tež pisane steji, zo žadyn prawy njeje, tež nic jedyn; Ps. 14, 3. Ps. 53, 4.
11. Žadyn njeje, zo by rozumny był; tež nichtó njeje, zo by so po Bosy prašał;
12. Woni su wšitcy wotstupili a wšitcy hrozni; žadyn njeje, zo by dobre činił, tež nic jedyn;
13. Jich šija je wotewrjeny row, ze swojimi jazykami woni so přisłodźa, ješćeŕzki jěd je pod jich hubomaj; Ps. 5, 10. Ps. 140, 4.
14. Jich rt je połny zakleća a šibałstwa; Ps. 10, 7.
15. Jich nohi su spěšne k krejrosleću; Přisł. 1, 16. Jez. 59, 7.
16. Na jich pućach je lute storčenje a běda;
17. A wot puća teho měra woni ničo njewědźa;
18. Žana bohabojaznosć njeje před jich wočomaj. Ps. 36, 2. 1 Mójz. 20, 11.
19. My wěmy pak, štož zakoń praji, to praji wón tym, kotřiž pod zakonjom su, tak zo by wšěch rt zatykany był a wšitkón swět Bohu winojty był. Ps. 107, 42. Ez. 16, 63. Gal. 3, 10. 22.
20. Teho dla tež žane ćěło ze skutkow teho zakonja před nim njemóže prawe być; přetož přez zakoń přińdźe póznaće hrěchow. Gal. 2, 16. Ps. 143, 2.
21. Ale nětk pak je bjez zakonja ta prawdosć, kotraž před Bohom płaći, zjewjena a wobswědčena přez tón zakoń a tych profetow. Jan. 5, 46. Jap. zk. 10, 43.
22. Ja rěču pak wot tajkeje prawdosće před Bohom, kotraž přińdźe přez wěru do Jezom Chrysta k wšitkim a na wšitkich wěrjacych.
23. [Přetož tudy njeje žane rozdźělenje; ale wšitcy su hrěšnicy a nimaju teje chwalby, kotruž woni na Bosy měć dyrbjeli; St. 10, 12. Gal. 3, 28. 1 Kral. 8, 46.
24. A budźa bjez zasłužby prawi činjeni z jeho hnady přez to wumóženje, kotrež přez Chrysta Jezusa so stało je; Eph. 2, 8.
25. Kotrehož Bóh je wustajił za hnadny stoł přez wěru we jeho krej, zo by wón tu prawdosć, kotraž před nim płaći, wopokazał přez spušćenje tych hrěchow, kotrež hač do teho časa běchu wostałe w Božej sćerpliwosći; 3 Mójz. 16, 15. Hebr. 4, 16.
26. Zo by wón w nětčišim času wopokazał tu prawdosć, kotraž před nim płaći, tak zo by wón sam prawy był a praweho činił teho, kotryž je teje wěry do Jezusa.
27. Hdźe teho dla wostanje ta chwalba? Kónc ma! Přez kotry zakoń? Přez skutkow zakoń? Nic tak, ale přez teje wěry zakoń. St. 2, 17. 33. St 4, 2. 1 Kor. 1, 31.
28. Přetož my za to mamy, zo čłowjek prawy budźe bjez teho zakonja skutkow (jeno) přez wěru.] Gal. 2, 16.
29. Je dha Bóh jeno židow Bóh? Njeje wón pak tež pohanow Bóh? Haj zawěrnje je wón tež pohanow Bóh. St. 10, 12. Mal. 2, 10. 1 Kor. 12, 6.
30. Přetož lutki jedyn Bóh je, kotryž prawe čini to wobrězanje z teje wěry, a tón njewobrězk (pohanow) přez tu wěru.
31. Kak? Činimy dha zakoń kničomny přez wěru? Bóh teho njedaj! Ale my stwjerdźimy tón zakoń. Mat. 5, 17. 18. 19.
1. Što prajimy pak wot našeho wótca Abrahama, zo wón je namakał po tym ćěle?
2. To my prajimy: Jeli Abraham přez skutki prawy, dha ma wón derje chwalbu, nic pak před Bohom.
3. Přetož što praji to pismo? Abraham je Bohu wěrił, a to je jemu za prawdosć přicpěte. 1 Mójz. 15, 6. Gal. 3, 6. Jak. 2, 23.
4. Temu pak, kotryž skutki čini, njebudźe mzda z hnadu přicpěta, ale zo wón sebi tak zasłužił je. St. 11, 6. Mat. 20, 7. 14.
5. Temu pak, kotryž skutki nječini, wěri pak do teho, kotryž bjezbóžnych prawych čini, temu budźe jeho wěra přicpěta za prawdosć. St. 3, 28.
6. Jako tež Dawid praji: Ta zbóžnosć je jeno teho čłowjeka, kotremuž Bóh pšizpi tu prawdosć bjez skutkow, hdyž wón rjeknje:
7. Zbóžni su ći, kotrymž jich přestupjenjasuspušćene a kotrymž jich hrěchi su přikryte; Ps. 32, 1. 2.
8. Zbóžny je tón muž, kotremuž tón Knjez złósć njepšizpi.
9. Ta sama zbóžnosć pak, dźe wona na to wobrězanje abo na tón njewobrězk? My dyrbimy wšak prajić, zo Abrahamej jeho wěra za prawdosć je přicpěta.
10. Kak je wona pak jemu přicpěta? We wobrězanju abo w njewobrězku? Wěsće nic we wobrězanju, ale w njewobrězku.
11. To znamjo pak teho wobrězanja dósta wón, zo by zygl było teje prawdosće teje wěry, kotruž wón hišće w tym njewobrězku dósta, tak zo by wón wótc był wšitkich tych, kotřiž wěrja w tym njewobrězku, zo by tym samym to tež přicpěte było za prawdosć; 1 Mójz. 17, 10.
12. A zo by wón tež był wótc teho wobrězanja, nic samych tych, kotřiž z wobrězanja su, ale tež tych, kotřiž chodźa w stopach teje wěry, kotraž běše w tym njewobrězku našeho wótca Abrahama.
13. Přetož tón slub, zo wón dyrbješe być herba teho swěta, njeje so stał Abrahamej abo jeho symjenju přez zakoń, ale přez tu prawdosć teje wěry. 1 Mójz. 17, 2. 6.
14. Přetož jeli zo ći ze zakonja herbojo su, dha ta wěra ničo njeje a tón slub je kničomny sčinjeny, Gal. 3, 18.
15. Dokelž tón zakoń jeno hněw načini; přetož hdźež njeje zakoń, tam tež njeje přestupjenje. St. 3, 20. St. 5, 13. St. 7, 8. 10.
16. Teho dla dyrbi ta prawdosć přez tu wěru přińć, tak zo by wona była z hnadu, a tón slub twjerdy wostał wšitkemu symjenju, nic jeno temu samemu, kotrež pod zakonjom je, ale tež temu, kiž Abrahamoweje wěry je, kotryž je wótc nas wšitkich, Gal. 3, 18.
17. Jako tež pisane steji: Ja sym će wustajił za wótca wjele pohanow před Bohom, kotremuž ty wěrił sy, kotryž žiwych čini morwych a woła temu, kotrež njeje, zo by było. 1 Mójz. 17, 4.
18. A wón je wěrił na nadźiju, hdźež žana nadźija njeběše, tak zo by wón był wótc wjele pohanow, jako tež k njemu prajene je: Tak budźe twoje symjo. 1 Mójz. 15, 5.
19. A wón njebu słaby we wěrje; tež njepohlada wón na swoje ćěło, kotrež nětk běše morjene, dokelž wón skoro na sto lět stary běše; tež nic na tón morjeny žiwot teje Sary. 1 Mójz. 17, 17.
20. Přetož wón njewosta na tym slubje Božim z njewěru, ale posylni so we wěrje a dawaše Bohu chwalbu, Hebr. 11, 7.
21. A měješe to za wězte, štož Bóh lubi, zo wón tež móže to činić. Ps. 115, 3. Jez. 59, 1 Luk. 1, 37.
22. Teho dla je tež jemu to za prawdosć přicpěte. 1 Mójz. 15, 6.
23. To pak njeje pisane jeho sameho dla, zo to jemu je přicpěte, St. i5, 4.
24. Ale tež naše dla, kotrymž dyrbi być přicpěte, jeli zo wěrimy do teho, kotryž našeho Knjeza Jezusa je wot morwych zbudźił; Jap. zk. 2, 24.
25. Kotryž je našich hrěchow dla podaty a našeje prawdosće dla zbudźeny.
1. [Dokelž teho dla smy prawi činjeni přez wěru, dha mamy pokoj z Bohom přez našeho Knjeza Jezom Chrysta; St. 14, 17. Jan. 16, 33. Jez. 32, 17.18.
2. Přez kotrehož my tež přistup mamy we wěrje k tej samej hnadźe, w kotrejž stejimy; a chwalimy so w nadźiji teje přichodneje krasnosće, kotruž Bóh dać budźe. Eph. 2, 18. St. 3, 12.
3. Nic pak samo to; ale my chwalimy so tež tych tyšnosćow, dokelž wěmy, zo tyšnosć sćerpliwosć přinjese; Jak. 1, 2.
4. A sćerpliwosć přinjese zhonjenje; zhonjenje pak přinjese nadźiju; Jak. 1, 3.
5. Nadźija pak njezahanibi. Přetož ta lubosć Boža je wulata do našeje wutroby přez swjateho Ducha, kotryž nam je daty. Hebr. 6, 18. 19.
6. Přetož tež Chrystus, jako my hišće słabi běchmy, je po tym času za nas bjezbóžnych wumrěł.
7. Lědom pak něchtó wumrě praweho dla; jeneho dobreho dla móhł pak skerje něchtó wumrěć. Jan. 15; 13.
8. Teho dla chwali Bóh swoju lubosć k nam, zo Chrystus za nas je wumrěł, hdyž my hišće hrěšnicy běchmy. Jan. 3, 16.
9. Čim wjazy pak budźemy nětk zachowani přez njeho před hněwom, dokelž smy přez jeho krej prawi činjeni.
10. Přetož hdyž my Bohu zjednani smy přez tu smjerć jeho Syna, jako hišće njepřećeljo běchmy, wjele skerje budźemy nětk zbóžni přez jeho žiwjenje, kiž my nětk zjednani smy.
11. Nic pak samo to; ale my so tež chwalimy Boha přez našeho Knjeza Jezom Chrysta, přez kotrehož my nětk to zjednanje smy dóstali.
12. Teho dla, runje jako přez jeneho čłowjeka tón hrěch na swět je přišoł a smjerć přez tón hrěch, a je so tak ta smjerć k wšěm ludźom přećišćała, dokelž su wšitcy zhrěšili; St. 6, 23.
13. (Přetož hrěch běše derje na swěće hač do zakonja; ale hdźež žadyn zakoń njeje, tam nichtó nima teho hrěcha kedźbu. St. 4, 15.
14. Ale smjerć knježeše wot Hadama hač do Mójzasa tež nad tymi, kotřiž njejsu zhrěšili z runym přestupjenjom, jako Hadam, kotryž je znamjo teho, kotryž přińć měješe. 1 Kor. 15, 21. 45. 55.
15. Ale tak so nima z tym darom, jako z tym hrěchom. Přetož hdyž přez jeneho čłowjeka hrěch jich wjele je zemrěło, wjazy je Boža hnada a dar jim wjele so dóstał přez tu hnadu teho jeničkeho čłowjeka Jezom Chrysta. 1 Kor. 15, 22. Jan. 1, 16.
16. Ale nic njeje tón dar jeno na jedyn hrěch, jako přez teho jeneho hrěšnika jedyn hrěch wšitko skaženje. Přetož to sudźenje je wšak přišło z jeneho hrěcha k zatamanstwu; tón dar pak pomha tež z wjele hrěchow k prawdosći.
17. Přetož hdyž teho jeneho jeho hrěcha dla smjerć je knježiła přez teho jeneho, wjele skerje budźa ći sami, kotřiž dóstanu tu połnosć teje hnady a tych darow k prawdosći, knježić w žiwjenju přez teho jeneho, Jezom Chrysta.)
18. Teho dla, runje jako přez jeneho hrěch to zatamanstwo na wšěch čłowjekow přišło je, tak je tež přez jeneho prawdosć to prawečinjenje teho žiwjenja na wšěch čłowjekow přišło. 1 Kor. 15, 22.
19. Přetož runje jako přez teho jeneho čłowjeka njeposłušnosć wjele hrěšnikow je sčinjenych, tak tež přez teho jeneho posłušnosć budźe jich wjele prawych sčinjenych.
20. Tón zakoń je pak tež při tym nastupił, zo by tón hrěch mócniši był. Hdźež pak hrěch so je mócny sčinił, tam je hnada hišće mócniša; St. 4, 15. St. 7, 8. Gal. 3, 10.
21. Tak zo runje jako tón hrěch knježił je k smjerći, zo by tež tak knježiła ta hnada přez tu prawdosć k wěčnemu žiwjenju, přez Jezom Chrysta, našeho Knjeza. St. 6, 23.
1. Što chcemy dha k temu prajić? Dyrbimy w hrěše wostać, zo by hnada mócniša była?
2. Bóh to njedaj! Přetož kak chcyli my hišće žiwi być w hrěchach, kotrymž my smy wotemrěli? Gal. 6, 14.
3 [Njewěsće, zo wšitcy, kotřiž smy na Chrysta Jezusa křćeni, ći smy na jeho smjerć křćeni? Gal. 3, 27. Kol. 2, 12.
4. Smy teho dla z nim pohrjebani přez křćenicu do smjerće, zo, runje jako Chrystus wot morwych zbudźeny je přez tu krasnosć teho Wótca, tak tež dyrbimy my w nowym žiwjenju chodźić. St. 8, 10. Eph. 4, 23. Kol. 3, 8. 1 Pětr. 2, 1. St. 4, 1. 2. Hebr. 12, 1.
5. Přetož hdyž my do njeho tak zašćěpjeni budźemy, zo my jemu runi smy w smjerći, dha my jemu tež w horjestaću runi budźemy; 2 Tim. 2, 11.
6. Dokelž to wěmy, zo naš stary čłowjek z nim křižowany je, zo by to hrěšne ćěło přestało, zo bychmy dale hrěchu njesłužili. Gal. 5, 24.
7. Přetož štóž wumrěł je, tón je wot hrěcha prawy činjeny.
8. Smy-li pak z Chrystusom wumrěli, dha wěrimy, zo my tež z nim žiwi budźemy;
9. A wěmy, zo Chrystus, wot morwych zbudźeny, wjazy njewumrje; smjerć dale nad nim njeknježi.
10. Přetož zo wón je wumrěł, je hrěchu wumrěł junu; zo pak je žiwy, je Bohu žiwy. 1 Pětr. 3, 18. Hebr. 9, 28.
11. Tak tež wy, mějće so sami za tych, zo sće hrěchu morwi, ale žiwi Bohu w Chrystusu Jezusu, našim Knjezu.]
12. Njedajće teho dla hrěchej knježić we wašim smjertnym ćěle, zo byšće jemu posłušni byli we jeho žadosćach; 1 Mójz. 4, 7. Ps. 119, 133.
13. Tež njepodajće hrěchej swoje stawy, zo bychu brónje byłe teje njeprawdosće; ale podajće so sami Bohu, jako stanywši wot morwych žiwi, a swoje stawy Bohu, zo bychu byłe brónje teje prawdosće.
14. Přetož hrěch njebudźe móc nad wami knježić, dokelž njejsće pod zakonjom, ale pod hnadu.
15. Što teho dla? Dyrbimy hrěšić, dokelž njejsmy pod zakonjom, ale pod hnadu? Bóh to njedaj! Jan. 1, 16.
16. [Njewěsće? komuž so podaće za wotročkow k posłušnosći, teho wotročcy sće wy, kotremuž wy posłušni sće, njech je hrěchej k smjerći, abo njech je tej posłušnosći k prawdosći? Jan. 8, 34.
17. Ale chwalba budź Bohu, zo sće wotročcy hrěchow byli, nětk pak sće z wutrobu posłušni temu znamjenju teje wučby, kotremuž wy podaći sće.
18. Dokelž pak nětk sće wuswobodźeni wot hrěchow, sće wy wotročcy sčinjeni teje prawdosće.]
19. Ja rěču po čłoróskim wašnju, wašeho ćěła słabosće dla. Runje jako swoje stawy sće k słužbje podali tej nješwarnosći a njeprawosći, wot jedneje njeprawdosće k druhej, tak podajće tež nětk swoje stawy k słužbje teje prawdosće na swjećenje. St. 3, 5. St. 6, 13.
20. Přetož jako hrěcha wotročcy běšće,dha běšće wy frej wot prawdosće. Jan. 8, 34.
21. Kajki dha wy tehdy wužitk měješće wot tych wěcow, kotrychž so nětk hanibujeće? Přetož kónc tych samych je smjerć. Ez. 16, 61. 63. Rom. 8, 6.
22. Nětk pak, dokelž wy wot hrěcha sće frej sčinjeni a Boži wotročcy, maće wy swój wužitk, zo swjeći budźeće; kónc pak je wěčne žiwjenje.
23. Přetož smjerć je hrěchow mzda; ale dar Boži je to wěčne žiwjenje w Chrystusu Jezusu, našim Knjezu. St. 5, 12.
1. Njewěsće, lubi bratřa (přetož ja rěču z tymi, kotřiž zakoń wjedźa), zo tón zakoń knježi na čłowjeku tak dołho, jako wón žiwy je? St. 6, 14.
2. Přetož žónska, kotraž je pod mužom, tak dołho, jako jejny muž je žiwy, je k zakonjej přiwjazana; hdyž pak muž wumrě, je wona wumóžena wot teho zakonja, štož muža nastupa. 1 Kor. 7, 30.
3. Jeli zo wona pak z druhim mužom dźerži, dokelž muž žiwy je, budźe wona mandźelstwo-łamarka mjenowana; hdyž pak muž wumrě, je wona frej wot zakonja, zo njeje mandźelstwo-łamarka, budźe-li wona z druhim mužom dźeržeć. Mat. 5, 32.
4. Tak tež, moji bratřa, wy sće tež morjeni zakonjej přez ćěło Chrystusowe, zo byšće byli druheho, ja praju druheho, kotryž wot morwych je stanył, tak zo bychmy Bohu płód přinjesli.
5. Přetož jako w ćěle běchmy, běchu hrěšne žadosće (kotrež přez zakoń běchu zbudźene) mócne w našich stawach, zo smjerći płód přinjesechu; St. 6, 21.
6. Nětk pak smy my wot zakonja wumóženi a smy jemu wotemrěli, kotryž nas jatych dźeržeše, tak zo bychmy Bohu słužili w nowosći teho ducha a nic w starosći teje buchštaby (teho pismika). St. 6, 2.
7. Što chcemy teho dla prajić? Je zakoń hrěch? Bóh to njedaj! Ale hrěch ja njepóznach, chiba přez zakoń. Přetož ja bych tež ničo wot požadanja njewědźał, hdy budźiše zakoń njeprajił: Njepožadaj sebi. 2 Mójz. 20, 17. 5 Mójz. 5, 21.
8. Tuž wza sebi pak hrěch winu na tej přikazni a spłodźi w mni wšelke požadanje. Přetož bjez zakonja běše hrěch morwy. Jan. 15, 22.
9. Ja pak běch něhdy žiwy bjez zakonja. Jako pak ta přikaznja přińdźe, wožiwi hrěch;
10. Ja pak wumrěch, a namaka so, zo tapřikaznja mi k smjerći běše, kotraž mi wšak k žiwjenju data běše. 3 Mójz. 18, 5.
11. Přetož hrěch wza sebi winu na tej přikazni a zjeba mje a mori mje přez tu samu přikaznju.
12. Tak tež zakoń je wšak swjaty, a přikaznja je swjata, prawa a dobra. 1 Tim. 1, 8.
13. Je pak, štož je dobre, mi k smjerći sčinjene? Bóh to njedaj! Ale hrěch, zo by so zjewił, zo wón hrěch je, je wón mi přez to dobre tu smjerć płodźił, tak zo by hrěch jara wulcy hrěšny był přez tu přikaznju.
14. Přetož my wěmy, zo zakoń je duchowny; ale ja sym ćělny, pod hrěch předaty. St. 8, 3. 1 Kral. 21, 20. 25.
15. Přetož štož činju, to ja njewěm; přetož ja nječinju, štož bych chcył, ale štož hidźu, to ja činju.
16. Jeli pak to činju, štož nochcu, dha ja k temu zwolu, zo zakoń je dobry. Št. 12.
17. Nětk pak ja to same wjazy nječinju, ale hrěch, kotryž w mni bydli. Št. 20.
18. Přetož ja wěm, zo w mni, to je w mojim ćěle, njebydli ničo dobreho. Přetož tu wolu ja drje mam, ale zo bych dokonjał to, štož je dobre, to ja njenamakam. 1 Mójz. 6, 5. St. 8, 21.
19. Přetož ja nječinju to dobre, kotrež chcu, ale to złe ja činju, kotrež ja nochcu.
20. A dokelž pak, štož ja nochcu, činju, dha ja nětk to nječinju, ale tón hrěch, kotryž w mni bydli.
21. Namakam teho dla, hdyž ja chcu to dobre činić, po tym zakonju, zo to złe při mni wisy.
22. Ja wšak mam spodobanje na Božim zakonju, po znutřkownym čłowjeku; Ps. 2.
23. Widźu pak druhi zakoń w swojich stawach, kotryž so přećiwi zakonjej w mojej mysli a jima mje pod hrěchow zakoń, kotryž je w mojich stawach. Gal. 5, 17.
24. Ja hubjeny čłowjek, štó chce mje wumóž z teho ćěła teje smjerće?
25. Ja dźakuju so Bohu přez Jezom Chrysta, našeho Knjeza. Słužu ja teho dla z myslu Božemu zakonjej, ale z ćěłom zakonjej tych hrěchow.
1. Teho dla nětko ničo njeje, zo by zatamało tych, kotřiž w Chrystusu Jezusu su a po ćěle njechodźa, ale po tym duchu.
2. Přetož zakoń teho ducha, kotryž žiwych čini w Chrystusu Jezusu, je mje wumóhł wot zakonja hrěchow a smjerće.
3. Přetož štož zakonjej běše njemóžne (přetož zo běše přez ćěło posłabnjeny), to činješe Bóh a pósła swojeho Syna w podobnosći teho hrěšneho ćěła a hrěcha dla zatama hrěch w ćěle, Jap. zk. 15, 10.
4. Tak zo by ta prawdosć, kotruž zakoń měć chce, w nas była dopjelnjena, kotřiž my nětko nic po ćěle, ale po duchu chodźimy.
5. Přetož kotřiž ćělni su, tajcy sebi požadaju, štož teho ćěła je; kotřiž pak duchowni su, ći, štož duchowne je, sebi požadaju.
6. [Teho ćěła požadanje pak je smjerć, a to duchowne požadanje je žiwjenje a měr.
7. Přetož ćělne požadanje je njepřećelstwo přećiwo Bohu; dokelž Božemu zakonjej njeje poddane, pře to zo tež to njezamóžeše. Jak. 4, 4.
8. Kotřiž pak ćělni su, ći njezamóža so Bohu spodobać.
9. Wy pak njejsće ćělni, ale duchowni, jeli zo Boži Duch we was bydli. Štóž pak Chrystusoweho Ducha nima, tón samy njeje jeho.] 1 Kor. 3, 16.
10. Hdyž pak Chrystus we was je, je ćěło derje morwe hrěchow dla, tón duch pak je to žiwjenje teje prawdosće dla.
11. Hdyž teho dla Duch teho, kotryž Jezusa wot morwych je zbudźił, we was bydli, tuž budźe tež tón, kotryž Chrystusa wot morwych je zbudźił, waše smjertne ćěła žiwe činić, teho dla, zo jeho Duch we was bydli.
12. [Smy teho dla, lubi bratřa, dołžnicy, nic ćěłu, zo bychmy po ćěle žiwi byli; St. 6, 7. 18.
13. Přetož jeli zo wy po ćěle žiwi budźeće, dha budźeće wumrěć; jeli zo pak přez ducha ćělne skutki moriće, budźeće wy žiwi. Gal. 6, 8. Eph. 4, 22.
14. Přetož kotrychž tón Duch Boži wodźi, ći su Bože dźěći.
15. Přetož wy njejsće wotročkoweho ducha dóstali, zo so zaso bojeć dyrbjeli; ale wy sće dźěćaceho ducha dóstali, přez kotrehož wołamy: Abba, luby Wótče! 2 Tim. 1, 7. Gal. 4, 6. St. 3, 26.
16. Tón samy Duch swědči z našim duchom, zo Bože dźěći smy. 2 Kor. 1, 22.
17. Smy my pak dźěći, dha smy my tež herbojo, a zwar herbojo Boži a sobuherbojo Chrystusowi; jeli zo z nim sobu ćerpimy, zo bychmy tež z nim sobu překrasnjeni byli.] Gal. 4, 7. Jap. zk. 14, 22.
18. [Přetož ja mam za to, zo nětčišeho časa ćerpjenje hódne njeje teje přichodneje krasnosće, kotraž so nad nami zjewić budźe.
19. Přetož to tyšne wočakowanje teho stworjenja čaka na to zjewjenje tych dźěći Božich.
20. Dokelž stworjenje je poddane kničomnosći, bjez swojeje wole přez teho sameho, kiž jo poddał je, na nadźiju.
21. Přetož tež to stworjenje samo budźe wumóžene wot teje skaženeje słužby, k tej krasnej frejoće tych dźěći Božich.
22. Přetož my wěmy, zo wšitko stworjenje sobu stona a so tyši z nami hač dotal.
23. Nic pak wone samo, ale tež my, kiž mamy teho ducha prěńše dary, zdychujemy sami při sebi po tym dźěćatstwje, a čakamy na swojeho ćěła wumóženje.) Gal. 4, 5. Luk. 21, 28.
24. [Přetož my smy derje zbóžni, ale w nadźiji. Nadźija pak, kotruž widźimy, njeje nadźija; přetož kak móže so jedyn teho nadźeć, štož wón widźi? 2 Kor. 5, 7.
25. Hdyž so pak teho nadźijemy, štož njewidźimy, tuž čakamy na to ze sćerpliwosću. 2 Kor. 4, 18.
26. Teje runosće tež tón Duch je zpomozny našej słabosći. Přetož my njewěmy, što prosyć dyrbimy, jako so zaleži; ale tón Duch sam zastupa nas z njewurjeknjenym zdychowanjom najlěpje. Mat. 20, 22.
27. Tón pak, kotryž do wutrobow hlada, tón wě, što teho Ducha mysl je; přetož wón prosy za swjatych, za tym, kaž so Bohu spodoba. Ps. 7, 10.
28. My wěmy pak, zo tym, kiž Boha lubuja, wšitke wěcy k lěpšemu słuža, kotřiž po tym prjódkztajenju powołani su.] Eph. 1, 11. St. 3, 11.
29. Přetož kotrychž wón je prjedy znał, tych je wón tež prjedy wustajił, zo bychu podobni byli znamjenju jeho Syna, tak zo by tón — samy tón prěninarodźeny był bjez wjele bratrami. Kol. 1, 18.
30. Kotrychž wón pak je prjedy wustajił, tych je wón tež powołał; kotrychž wón pak powołał je, tych je wón tež prawych činił; kotrychž pak je prawych činił, tych je tež krasnych činił.
31. Što dha chcemy dale prajić?
[Je Bóh za nas, štó móže přećiwo nam być? 4 Mójz. 14, 9.
32. Kotryž tež sam swojeho Syna njeje přepušćił, ale je jeho za nas wšitkich podał; kaha by wón tež njechał z nim wšitko nam hnadnje dać? 1 Mójz. 22, 16. Jan. 3, 16.
33. Štó chcył na wuzwolenych Božich skoržić? Bóh je tudy, kiž prawych čini.
34. Štó chce zatamać? Chrystus je tudy, kiž wumrěł je, haj hišće wjazy, kiž tež zbudźeny je, kotryž je na prawicy Božej a zastupuje nas. Hiob. 34, 29.
35. Štó chce nas wotdźělić wot Chrystusoweje lubosće? žałosć? abo stysknosć? abo přesćěhanje? abo hłód? abo nahota? abo strachota? abo mječ? Jan. 10, 28.
36. Jako pisane steji: Twoje dla budźemy cylički dźeń zabići; my budźemy dźerženi jako wowcy k rězanju. Ps. 44, 23. 1 Kor. 4, 9. 2 Kor. 4, 11.
37. Ale we wšitkim tym přewinjemy dale bóle přez teho sameho, kiž nas lubował je. 1 Kor. 15, 57.
38. Přetož ja sym wěsty, zo ani smjerć ani žiwjenje ani jandźel ani knjejstwo ani móc ani nětčiše ani přichodne, Phil. 1, 6. 2 Tim. 1, 12.
39. Ani wysoke ani hłuboke ani žane druhe stworjenje njemóže nas dźělić wot teje lubosće Božeje, kotraž je w Chrystusu Jezusu, našim Knjezu.]
1. Ja prawdu rěču w Chrystusu a njełžu, kotrehož mi swědčenje dawa moje swědomnje w swjatym Duchu, St. 1, 9.
2. So mam wulku zrudnosć a stajnu bolosć w swojej wutrobje.
3. Přetož ja sym sam požadał, zo bych poklaty był wot Chrystusa za swojich bratrow, kotřiž moji přećeljo su po tym ćěle, 2 Mójz. 32, 32.
4. Kotřiž su Israelscy, a jim słuša dźěćatstwo a krasnosć a wotkazanje a zakoń a Boža słužba a slubjenja; 5 Mójz. 7, 6.
5. Kotrychž su tež ći wótcojo a z kotrychž je Chrystus po tym ćěle, kiž je Bóh nade wšitkim, chwaleny do wěčnosće. Hamjeń. Mat. 1, 1. 23. Luk. 3, 23 u.
6. Ja pak njepraju to, zo dyrbjało Bože słowo teho dla wupadnyć. Přetož wšitcy njejsu Israelscy, kotřiž su wot Israela; 4 Mójz. 23, 19. Jan. 8, 39. Rom. 2, 28.
7. Tež nic wšitcy, kotřiž Abrahamowe symjo su, su teho dla tež dźěći; ale we Izaaku dyrbi to symjo mjenowane być; 1 Mójz. 21, 12. Gal. 4, 28. Hebr. 11, 18.
8. To je, nic ći su Bože dźěći, kotřiž po ćěle dźěći su; ale te dźěći teho slubjenja budźa za symjo dźeržane.
9. Přetož to je słowo teho slubjenja, hdyž wón praji: Wokoło teho časa chcu ja přińć, a Sara dyrbi syna měć. 1 Mójz. 18, 10.
10. Nic pak jeno je to tak, ale tež jako Rebekka wot teho jeneho Izaaka, našeho wótca, ćežka bu; 1 Mójz. 25, 21.
11. Prjedy dyžli so tej dźěsći narodźištej a ani dobre ani złe njeběštej činiłej, tak zo by to postajenje Bože wostało po tym wuzwolenju, bu k njej prajene,
12. Nic ze zasłužby tych skutkow, ale z hnady teho, kiž powoła, tak: Tón wjetši budźe słužić temu mjeńšemu. 1 Mójz. 25, 238. 2 Sam. 8, 14.
13. Jako tež pisane je: Jakuba sym ja lubo měł, ale Ezawa sym ja hidźił. Mal. 1, 2. 3.
14. Što chcemy my dha tudy prajić? Je dha Bóh njeprawy? Bóh to njedaj! 5 Mójz. 32, 4.
15. Přetož wón praji Mójzasej: Komuž sym ja hnadny, temu sym ja hnadny; a nad kimž so ja smilu, nad tym so ja smilu. 2 Mójz. 33, 19.
16. A njeje tak na tym, kotryž chce, ani na tym, kotryž běži, ale na Bosy, kotryž so smili, ležane.
17. Přetož to pismo praji Pharaonej: Na to sym ja će zbudźił, zo bych ja na tebi swoju móc wopokazał, a zo by tak moje mjeno po wšej zemi připowědane było. 2 Mójz. 9, 16. St. 14, 4. 17.
18. Smili wón so teho dla, nad kimž wón chce, a stwjerdźi, kohož wón chce.
19. Rjeknješ ty pak ke mni: Čoho wón pak nam winu dawa? Štó móže so jeho woli přećiwić?
20. Haj, luby čłowječe, štó sy ty, zo chceš z Bohom prawować? Rjeknje tež skutk k swojemu mištrej: Čoho dla wudźěłaš mje tak? Hiob. 9, 12. Kn. mudr. 12, 12. Jez. 45, 9.
21. Nima hornčer mocy na hlinje, zo by z jeneho krucha sebi wudźěłał sudobje, jene k česći, druhe pak k nječesći? Jez. 18, 6. Kn. mudr. 15,7.
22. Teho dla, jako Bóh chcyše hněw wopokazać a swoju móc zjewić, je wón z wulkej sćerpliwosću znosył te sudobja teho hněwa, kotrež su k zatamanstwu zhotowane; St. 2, 4. 2 Pětr. 2, 0.
23. So by wón zjawne činił to bohatstwo swojeje krasnosće na sudobjach teje smilnosće, kotrež wón je přihotował k krasnosći; Eph. 1, 4. 7. Kol. 1, 27.
24. Kotrychž wón tež je powołał, nas, ja praju, nic jeno ze židow, ale tež z pohanow.
25. Jako wón tež přez Hozeasa praji: Ja chcu temu swój lud rěkać, kiž njeje mój lud, a swoju lubu, kotraž luba njeběše. Hoz. 2, 23. 1 Pětr. 2, 10.
26. A budźe so stać, zo na tym měsće, hdźež je jim rěčane: Wy njejsće mój lud! tam dyrbjaž woni dźěći teho žiweho Boha mjenowani być. Hoz. 1, 10. Jez. 65, 1.
27. Jezajas pak woła na Israela: Hdy by to wurachnowanje tych Israelskich dźěći było jako mórski pěsk, dha wšak tón zbytk zbóžny budźe; Jez. 10, 22. 23. Rom. 11;, 5.
28. Přetož zahubjenje budźe činić a to přikrótšić k prawdosći, haj to zahubjenje budźe tón Knjez činić na zemi.
29. A jako Jezajas wot teho rěči: Hdy by nam tón Knjez Zebaoth symjenja njewostajił, bychmy byli jako Sodom a Gomorrje podobni. Jez. 1, 9. 1 Mójz. 19, 24.
30. Štoha chcemy nětk prajić? To chcemy prajić: Pohanjo, kotřiž njejsu za tej prawdosću stali, ći su tu prawdosć dóstali; ja rěču pak wot teje prawdosće, kotraž z wěry přińdźe. St. 10, 20.
31. Israel pak je stał za zakonjom teje prawdosće a njeje zakonja teje prawdosće dóstał. St. 10, 2.
32. Čoho dla to? Teho dla, zo woni to nic z wěry, ale ze skutkow teho zakonja pytaju. Přetož woni su so storčili wo tón kamjeń teho wobraženja,
33. Jako pisane je: Hlaj, ja kładu w Cionje kamjeń teho wobraženja a skału teho pohóršenja; a kóždy, kotryž do njeho wěri, njebudźe zahanibjeny. Jez. 8, 14. St. 28, 16. Mat. 21, 42.
1. Lubi bratřa, mojeje wutroby požadanje je, a ja prošu tež Boha za Israel, zo bychu zbóžni byli.
2. Přetož ja dawam jim swědčenje, zo woni maju surowosć k Bohu, ale z njerozumom. Gal. 1, 14.
3. Přetož woni njepóznaju tu prawdosć, kotraž před Bohom płaći, a mysla sami swoju prawdosć wustajić, a njejsu tak tej prawdosći, kotraž před Bohom płaći, poddani. St. 9, 30. 31. Ps. 69, 20.
4. Přetož Chrystus je teho zakonja kónc; štóž do njeho wěri, tón je prawy. Mat.5,17. Jan. 3, 18.
5. Mójzas derje piše wot teje prawdosće, kotraž z teho zakonja přińdźe: Kotryž čłowjek te wěcy čini, tón budźe w nich žiwy. 3 Mójz. 18, 5. Ez. 20, 11. Gal. 3, 12.
6. Ale prawdosć, kotraž je z wěry, praji tak: Njerjekń w swojej wutrobje: Štó chce horje stupić do njebjes (to je Chrysta z wysoka zwjesć)? 5 Mójz. 30, 12.
7. Abo štó chce dele do hłubokosće stupić (to je Chrysta wot morwych zbudźić)?
8. Ale što praji wona?
[To słowo je tebi blisko w twojim rće a w twojej wutrobje. To je to słowo teje wěry, kotrež my powědamy. 5 Mójz. 30, 14. 1 Tim. 4, 6.
9. Jeli zo ze swojim ertom wuznaješ Jezusa, zo wón tón Knjez je, a wěriš w swojej wutrobje, zo Bóh jeho wot morwych je zbudźił, budźeš ty zbóžny.
10. Přetož hdyž z wutrobu wěrimy, budźemy prawi, a hdyž ze ertom wuznajemy, budźemy zbóžni. Ps. 116, 10.
11. Přetož pismo praji: Štóž do njeho wěri, tón njebudźe k hanibje. Jez. 28, 16.
12. Tu njeje žane rozdźělenje bjez Židami a Grichami; přetož wšěch hromadźe je jedyn Knjez, bohaty na wšěch, kiž so k njemu wołaju.] Jap. zk. 10, 34.
13. [Přetož štóž so k temu mjenu teho Knjeza budźe wołać, tón budźe zbóžny. Joel. 2, 32. Jap. zk 2, 21.
14. Kaha dha dyrbja so wołać k temu, do kotrehož woni njewěrja? Kaha pak dyrbja wěrić, wot kotrehož ničo njejsu słyšeli? Kaha pak dyrbja słyšeć bjez prědarja?
15. Kaha pak dyrbja prědować, hdyž njejsu pósłani? Jako pisane steji: Kak krasne su te nohi tych, kotřiž měr připowědaju, kotřiž dobre wěcy připowědaju! Jez. 52, 7.
16. Ale woni njejsu wšitcy ewangeliju posłušni. Přetož Jezajas praji: Knježe, štó wěri našemu prědowanju? 2 Thes. 1, 8. Jez. 53, 1. Jan. 12, 38.
17. Teho dla přińdźe wěra z prědowanja, prědowanje pak přez Bože słowo. Jan. 17, 20.
18. Ja praju pak: Njejsu woni to słyšeli? Zawěsće jich hłós je do wšěch krajow wušoł a do kónca teho swěta jich słowa.) Ps. 19, 5. Jez. 49, 6.
19. Ja praju tak: Njeje Israel sto póznał? Tón prěni Mójzas praji: Ja chcu was k zawisći přinjesć na tym, kotryž mój lud njeje; a na hłupym ludu chcu ja was rozhněwać. 5 Mójz. 32, 21.
20. Jezajas pak wochrobli so po tym a praji: Ja sym namakany wot tych, kotřiž mje njejsu pytali, a sym so zjewił tym, kotřiž so njejsu po mni prašeli. Jez. 65, 1. Rom. 9, 30.
21. K Israelej pak praji wón: Přez cyły dźeń sym ja swojej ruce přestrěł k ludu, kotryž sebi njeda prajić a kotryž so přećiwi. Jez. 65, 2.
1. Praju ja teho dla: Je dha Bóh swój lud zastorčił? Bóh to njedaj! Přetož ja sym tež Israelski, ze symjenja Abrahamoweho, ze šlachty Benjaminoweje. Jer. 31, 37.
2. Bóh njeje swojeho luda zastorčił, kotryž wón je prjedy widźił. Abo njewěsće, što to pismo praji wot Eliasa? kak wón stupiwši před Boha přećiwo Israelej praji:
3. Knježe, woni su twojich profetow skóncowali a twoje wołtarje su woni rozkopali; a ja sym sam wostał, a woni steja mi za mojim žiwjenjom. 1 Kral. 19, 10. 14.
4. Ale što jemu praji Bože wotmołwjenje? Ja sym sebi wostajił sydom tawzynt mužow, kotřiž swoje kolena njejsu zhibowali před Baalom. 1 Kral. 19, 18.
5. Tak teho dla tež w nětčišim času je, zo wšak někotři wostanu po wuzwolenju teje hnady. St. 9, 27.
6. Jeli zo pak z hnady, dha njeje ze zasłužby tych skutkow; hewak by hnada njebyła hnada. Jeli pak to ze zasłužby tych skutkow, dha hnada njeje ničo; hewak by skutk njebył skutk.
7. Kak dha? Cžohož Israel hlada, teho wón njedóstanje; ale to wuzwolenje dóstanje jo, a druzy su stwjerdźeni; St. 9, 31.
8. Jako pisane steji: Bóh je jim dał złoboćiweho ducha; woči, zo bychu njewidźeli, a wuši, zo bychu njesłyšeli, hač do teho dźensnišeho dnja. Luk. 8, 10.
9. A Dapit praji: Jich blido budź jim kosydło a pasle a pohóršenje a zapłaćenje; Ps. 69, 24. 25.
10. Zaslep jich woči, zo njewidźa, a zhibuj jich chribjet kóždy čas.
11. Praju ja dha: Su woni teho dla zawidźeli, zo bychu panuli? Bóh to njedaj! Ale z jich pada je pohanam to zbože so dostało, zo by jich do zawisće přiwjedł. Jap. zk. 18, 46.
12. Přetož je-li jich pad teho swěta bohatstwo a jich njedostatk je pohanow bohatstwo, ćim wjazy je to jich połnosć.
13. S wami pohanami rěču ja; přetož dokelž ja pohanow japoštoł sym, chcu ja swój hamt česćić,
14. Hdy bych ja tych, kotřiž moje ćěło su, móhł k zawisći zbudźić a zo bych někotrych wot nich k zbóžnosći pšiwjedě. 1 Tim. 4, 16.
15. Přetož hdyž jich zaćisnjenje teho swěta zjednanje je, što by to hinak było, dyžli to žiwjenje wot morwych wzać?
16. Jeli rozměšk swjaty, dha je tež ćěsto swjate; a jeli korjeń swjaty, su tež wěsće hałozy swjate.
17. Hač runje pak někotre tych samych hałozow su rozłamane, a ty, kiž ty płonowe drjewo běše, sy bjez nich šćěpjeny a sy runje tež dóstał teho korjenja a teje włohi w tym wolijowym drjewje; Jer 11, 16.
18. Njechwal so teho dla přećiwo hałozam. Jeli zo so pak přećiwo nim chwališ, dyrbiš ty wjedźić, zo ty korjenja njenjeseš, ale korjeń njese tebje.
19. Rjeknješ ty pak: Hałozy su rozłamane, zo bych ja do nich zašćěpjeny był. Jap. zk. 13, 46.
20. Derje prajiš. Wone su rozłamane přez njewěru; ty stejiš pak přez tu wěru: njebudź wysoko mysleny, ale bój so! 1 Kor. 10, 12.
21. Njeje Bóh tych přirodźenych hałozow přepušćił, zo wón snadnje tebje tež njepřepušći.
22. Teho dla wohladaj tu dobroćiwosć a surowosć Božu; tu surowosć wšak nad tymi, kotřiž su panuli, tu dobroćiwosć pak na tebi, jeli zo při dobroćiwosći wostanješ; hewak budźeš tež ty porubany. Jan. 15, 2. 4.
23. A tež pak woni, jeli zo njewostanu w njewěrje, budźa zaso zašćěpjeni; přetož Bóh móže jich derje zaso zašćěpić.
24. Přetož syli ty z wolijoweho drjewa, kotrež z pširodźenja płonowe běše, wurubany a přećiwo pširodźenju do dobreho wolijowca sy zašćěpjeny; ćim wjazy budźa ći sami, kotřiž z přiroda su, zašćěpjeni do swojeho sameho wolijowca. Jer 11; 16.
25. [Ja wam pak nochcu zamjelčeć, lubi bratřa, zo byšće njewjedźili teho potajnstwa, zo byšće sami při sebi mudri njebyli: Zaslepjenje je so někotrym Israelskim stało, hač by ta połnosć tych pohanow nutř zašła,
26. A tak wšitkón Israel zbóžny był, jako pisane steji: Se Siona budźe přińć, kotryž budźe wumóž a wotwobroćić tu bjezbóžnosć wot Jakuba; 2 Kor. 3, 16. Jez. 59, 20. Ps. 14, 7.
27. A to je moje wotkazanje z nimi, hdyž jich hrěch budu preč wzać. Jer. 31, 33.
28. Štož dha nastupa to ewangelion, mam ja jich za njepřećelow, waše dla; ale po tym wuzwolenju lubuju ja jich tych wótcow dla.
29. Přetož Bože dary a powołanje njejsu tajke, zo by jemu jich žel było.
30. Přetož runje jako tež wy něhdy njejsće wěrili do Boha, nětk pak sće wy smilnosć dóstali na jich njewěrje;
31. Tak tež woni su nětk njechali wěrić na tu smilnosć, kotraž so wam je dostała, zo bychu tež woni smilnosć dóstali.
32. Přetož Bóh je wšitkich pod njewěru zanknuł, zo by so nade wšitkimi smilił.] Gal. 3, 22. Ps. 145, 9.
33. [O kajka hłubokosć teho bohatstwa, woboje teje mudrosće a wědomostnosće Božeje! Kak k njedopytanju su jeho sudźenja a k njewuslědźenju jeho puće! Hiob. 11, 7. Ps. 36, 7.
34. Přetož štó je teho Knjeza mysl póznał? abo štó je jeho radźićel był? Hiob. 15, 8. Jez. 40, 13. Jer. 23, 18. Kn mudr. 9, 13. 1 Kor 2, 16.
35. Abo štó je jemu što prjedy dał, zo by so jemu zaso zapłaćiło? Hiob. 41, 2.
36. Přetož wot njeho a přez njeho a w nim su wšitke wěcy. Jemu budź česć do wěčnosće. Hamjeń.]
1. [Ja napominam teho dla was, lubi bratřa, přez tu smilnosć Božu, zo byšće swoje ćěła podali za žiwy, swjaty a Bohu spodobny wopor, kotryž je waša rozumna Boža słužba; St. 6, 13. 1 Thes. 4, 3.
2. A nječińće po runym wašnju tuteho swěta, ale přeměńće so z wobnowjenjom swojeje mysle, zo byšće wy spytali, kotra je ta dobra a spodobna a dokonjana Boža wola. Eph. 4, 28. Eph. 5, 17. 1 Thes. 4, 3.
3. Přetož ja praju přez tu hnadu, kotraž mi data je, kóždemu bjez wami, zo by nichtó wjazy do so njedźeržał, dyžli so słuša dźeržeć; ale zo by kóždy z rozumom, štož zdobne je, do so dźeržał, za tym jako Bóh komu měru teje wěry je wotměrił. Eph. 4,7. Kor. ?, 17. St.12, 11.
4. Přetož kaž my w jednym ćěle wjele stawow mamy, ale wšitke stawy pak nimaju jenake dźěło; 1 Kor. 12, 12.
5. Tak je nas wjele jene ćěło w Chrystusu, ale bjez sobu je jedyn druheho staw, 1 Kor. 12, 27.
6. A mamy wšelke dary po tej hnadźe, kotraž nam data je. 1 Kor. 12, 4.
7. Ma-li štó wěšćenje (abo dar, Bože pismo wułožić), dha njech je wěrje podobne. Ma-li štó słužbu, dha njech słužby hlada. Wučili štó, dha njech wučby hlada. 1 Pětr. 4, 10. 11.
8. Štóž napomina, njech tón napominanja hlada. Štóž wudźěli, njech tón wudźěli z wutrobnej swěrnosću. Štóž prjódk steji, tón so tež staraj. Štóž smilnosć wopokaže, tón čiń to z wjesołosću.] Mat. 6, 3. 2 Kor. 8, 2.
9. [Lubosć njebudź falšna. Hidźće to złe a dźeržće so k dobremu. 1 Tim. 1, 5. Ps. 97,10.
10. Bratrska lubosć bjez wami budź wutrobna. S česću so bjez sobu zachadźejće. Eph. 4, 3.
11. Njebudźće lěni, štož činić maće. Budźće horzy w duchu. Słužće času (Knjezej). Zjew. 3, 15. Eph. ó, 16.
12. Budźće wjeseli w nadźiji, sćerpliwi w ćěsnosći, wobstajni w modlitwje. Luk. 10, 20.
13. Bjerće so po potrěbnosćach tych swjatych horje. Hospodujće radźi. 1 Mójz. 18, 3. Hebr. 13, 2.
14. Žohnujće tych, kiž was přesćěhaju; žohnujće a njeswarće. Mat. 5, 44. 1 Kor. 4, 12. Jap. zk. 7, 60.
15. Wjeselće so z tymi, kiž so wjesela, a płačće z tymi, kiž płača.
16. Mějće bjez sobu jenaku mysl. Njemyslće na wysoke wěcy, ale dźeržće so k niskim. St. 15, 5.
17. Njedźeržće so sami za mudrych.]
[Njepłaćće nikomu złósć ze złósću. Kedźbujće prjedy na to, štož česne je přede wšěmi ludźimi. Přisł. 20, 22. 1 Thes. 5, 15. 1 Pětr. 3, 9.
18. Jeli móžno, tak wjele hač na was je, dha dźeržće měr ze wšěmi ludźimi. Mark. 9, 50. Hebr. 12, 14.
19. Njewjećće so sami, moji najlubši, ale dajće město hněwu Božemu. Přetož pisane steji: Wjećenje je moje, ja chcu zapłaćić, praji tón Knjez. 3 Mójz. 19, 18. Mat. 5, 39. 1 Kor. 6, 7. — 5 Mójz. 32, 35. Ps. 94, 1. Hebr. 10, 30.
20. Jeli teho dla twój njepřećel hłódny, nasyć jeho; chce-li so jemu pić, napowaj jeho. Přetož hdyž to činiš, budźeš ty žehliwe wuhle na jeho hłowu nahromadźić. Přisł. 25, 21. 25. Mat. 5, 44.
21. Njedaj so złemu přewinyć, ale přewiń ty to złe z dobrym.] Kn. mudr. 7, 30.
1. [Kóždy budź podany tej wyšnosći, kotraž móc nad nim ma. Přetož žana wyšnosć njeje, chiba wot Boha; hdźež pak wyšnosć je, ta je wot Boha postajena. Tit. 3, 1. Kn. mudr. 6, 4. Jan. 19, 11.
2. Teho dla, štóž so přećiwo wyšnosći staji, tón staji so přećiwo Božemu wustajenju; ći pak, kiž so přećiwja, budźa sudźenje na so dostać.
3. Přetož mócnych so njetrjebaju bojeć, kotřiž dobre činja, ale kotřiž złe činja. Nochceš-li so pak bojeć wyšnosće, čiń dobre; dha budźeš chwalbu wot teje sameje měć. Luk. 22, 25.
4. Přetož wona je Boža słužownica tebi k dobremu. Jeli zo pak złe činiš, bój so, přetož wona so podarmo z mječom njenosy; wona je Boža słužownica a so k štrafje wjeći na tym, kiž złe čini.
5. Dha dyrbiće teho dla poddani być, nic jeno štrafy dla, ale tež swědomnja dla. 1 Pětr. 2, 13.
6. Teho dla wy tež zło dawaće; woni su Boži słužomnicy, kotrymž přisteji na to kedźbować.
7. Dha dajće kóždemu, štož so słuša: Dawk, komuž dawk słuša; zło, komuž zło słuša; bojosć, komuž bojosć słuša; česć, komuž česć słuša.] Mat. 22, 21. Mark. 12, 17.
8. [Njebudźće nikomu ničo winowaći, chiba to, zo so bjez sobu lubujeće; přetož štóž druheho lubuje, tón je zakoń dopjelnił. Gal. s5, 14. Kol. 3, 14. 1 Tim. 1, 5.
9. Přetož štož prajene je: Ty njedyrbiš mandźelstwo łamać, ty njedyrbiš mordować, ty njedyrbiš kranyć, ty njedyrbiš falšnje swědčić, ty njedyrbiš požadać, a jeli zo kotra druha kazń je, ta budźe w tym słowje wobzamknjena, tak: Ty dyrbiš swojeho blišeho lubować, jako sam so. 2 Mójz. 10, 13 x. 5 Mójz. 5, 17 x. 3 Mójz. 19, 18. Mark. 12, 31.
10. Lubosć k blišemu žaneje škody nječini. Je teho dla lubosć teho zakonja dopjelnjenje.] 1;Kor. 13, 4.
11. [A tak, dokelž wěmy tón čas, zo štunda tu je, zo bychmy ze spanja stawali (přetož naše zbože nětk bliše je, hač hdyž my wěrjachmy), Eph. 5, 14. 1 Thes. 5, 6. 1 Kor. 15, 34. Hebr. 6, 9.
12. Nóc je so minyła, dźeń pak je so přibližił. dha wotpołožmy teho dla skutki teje ćěmnosće a woblečmy so brónje teho swětła. 1 Jan. 2, 8; Eph. 5, 11.
13. Chodźmy pócćiwje jako wodnjo, nic we wobžranstwje a wopiłstwje, nic w komorach a njepócćiwosći, nic w swarjenju a zawisći; Luk. 21, 34. Eph. 5, 18. Jak. 3, 14.
14. Ale woblečće so teho Knjeza Jezom Chrysta—, a pytajće ćěła tak, zo samopašne njebudźe. Gal. 3, 27. Kol. 3, 10.
1. Po słabym we wěrje pak so horje bjerće a njezamolće te swědomnja. St. 15, 1. Jap. zk. 20, 35. 1 Kor. 8, 9. Gal. 5, 10.
2. Přetož jedyn wěri, zo móže wšitko jěsć; druhi pak, kotryž słaby je, tón jě sele. 1 Mójz. 1, 29. St. 9, 3.
3. Tón, kotryž jě, njech njezaspi teho, kotryž njejě; přetož Bóh je jeho horje wzał. Kol. 2, 16.
4. Štó sy ty, zo cuzeho wotročka sudźiš? Wón wšak swojemu knjezej steji abo panje. Wón pak móže derje stajeny być; přetož Bóh móže jeho derje stajić. Mat. 7, 1. Rom. 2, 1. Jak. 4, 12.
5. Jedyn dźerži sebi tón dźeń wyše dyžli druhi; a druhi dźerži kóždy dźeń jenak runy. Kóždy budź w swojej mysli wěsty. Gal. 4, 10.
6. Štóž rozdźělenje čini bjez dnjemi, tón čini to temu Knjezej; štóž pak nječini rozdźělenje, tón to tež temu Knjezej nječini. Štóž jě, tón jě temu Knjezej, přetož wón so Bohu dźakuje. A štóž njejě, tón temu Knjezej njejě a dźakuje so Bohu. 5 Mójz. 8, 10. 1 Kor. 10, 31.
7. [Přetož žadyn bjez nami njeje sam sebi žiwy a žadyn njewumrje sam sebi.
8. Hdyž pak žiwi smy, smy my temu Knjezej žiwi; wumrjemy my, dha wumrjemy my temu Knjezej. Teho dla njech my smy žiwi abo njech wumrjemy, smy my teho Knjeza. 2 Kor. 5, 15. Gal. 2, 20.
9. Přetož k temu je tež Chrystus wumrěł a stanył a wožiwił, zo by wón na morwych a na žiwych knježił.] 2 Kor.5, 15: Jap. zk. 10, 42.
10. Ty pak, što sudźiš swojeho bratra? Abo ty druhi, što zaspiš ty swojeho bratra? Přetož my budźemy wšitcy postajeni před tón sudny stoł Chrystusowy; Luk. 6, 37. Mat. 25, 31. 32. Jap. zk. 17, 31. 2 Kor. 5, 10.
11. Jako pisane steji: Tak wěsće jako ja žiwy sym, praji tón Knjez, přede mnu dyrbja wšitke kolena so poklakować a wšitke jazyki dyrbja Boha póznać. Jez. 45, 23. Phil. 2, 10.
12. Budźe teho dla kóždy wot nas sam za so Bohu rachnowanje dać. Mat. 12, 36. Gal. 6, 5.
13. Teho dla njesudźmy wjazy jedyn druheho; ale to sudźće skerje, zo njebyšće nastorčenje ani pohóršenje bratrej kładli. Mat. 18, 7.
14. Ja wěm a sym wěsty w tym Knjezu Jezusu, zo ničo nječiste njeje samo na sebi; chiba štóž što dźerži za nječiste, temu je nječiste. Mat. 15, 11.
15. Jeli zo pak twój bratr na twojej jědźi rozrudźeny budźe, dha hižom njechodźiš po lubosći. Luby, njeskaž ze swojej jědźu teho, za kotrehož je Chrystus wumrěł. 1 Kor. 8, 11. 13.
16. Hladajće so teho dla, zo by to waše dobre hanjene njebyło. Phil. 2, 12.
17. [Přetož to Bože kralestwo njeje jědź ani piće, ale prawdosć a měr a radosć w swjatym Duchu. Luk. 17, 20.
18. Přetož štóž w tym Chrystusej słuži, tón je Bohu spodobny a ludźom chwalobny. 1 Thes. 2, 15.
19. Stejmy teho dla za tym, štož k měrej słuži a štož k polěpšenju bjez nami słuži.] St. 12, 18. St. 15, 2.
20. Njeskaž wšak jědźe dla tón Boži skutk. Wšitko woprawdźe je čiste; ale temu njeje dobre, kotryž to jě z pohóršenjom swojeho swědomnja. Št. 15. Mat. 15, 11. Jap. zk. 10, 15.
21. Wjele lěpje je, zo njejěš mjasa a njepiješ wina, ani zo nječiniš teho, na čimž so twój bratr storči abo hórši abo wosłabnje. 1 Kor: 3, 13.
22. Maš ty tu wěru, měj ju sam při sebi před Bohom. Zbóžny je tón, kotryž sam sebi žaneho swědomnja nječini na tym, štož wón ma za dobre. 1 Jan. 3, 21.
23. Ale štóž pak je njewěsty na tym a wšak jě, tón je zatamany; přetož to njepřińdźe z wěry. Štož pak z wěry njepřińdźe, to je hrěch. Tit. 1, 15. Hebr. 11, 6.
1. My pak, kotřiž smy sylni, dyrbimy tych njemóznych słabosće znosyć a njeměć sami na sebi spodobanja. St. 14, 1. 1 Kor. 9, 22. Gal. 6, 1.
2. Kóždy bjez nami pak tak čiń, zo by wón so swojemu blišemu lubił na dobre k polěpšenju. 1 Kor. 9, 19. St. 10, 24.
3. Přetož zo tež Chrystus sam sebi so njeje lubił, ale jako pisane steji: Jich hanjenje, kotřiž tebje hanja, je na mnje panuło. Ps. 69, 11. Jez. 53, 4.
4. [Štož pak prjedy pisane je, to je nam k wučbje pisane, zo bychmy přez sćerpliwosć a trošt teho pisma nadźiju měli. St. 4, 23. 24. 1 Kor. 10, 11.
5. Bóh pak teje sćerpliwosće a trošta daj wam, zo wy bjez sobu na jene mysliće, po Jezom Chrystu: Phil. 3, 16.
6. So byšće po jenej mysli z jednym ertom chwalili Boha a teho Wótca našeho Knjeza Jezom Chrysta.
7. Teho dla bjerće so jedyn po druhim horje, jako tež nas Chrystus je horje wzał k Božej chwalbje.
8. Ja praju pak, zo Jezus Chrystus je słužomnik był teho wobrězanja, Božeje prawdy dla, zo by wón wobtwjerdźił to slubjenje, kotrež so wótcam stało je; Mat. 15, 24. Jap. zk. 3, 25.
9. So pohanjo pak Boha chwala smilnosće dla, jako pisane steji: Teho dla chcu ja će chwalić bjez pohanami a twojemu mjenu spěwać. St. 11, 30. Ps. 18, 50. 2 Sam. 22, 50.
10. A zaso praji wón: Wjeselće so, pohanjo, z jeho ludom. 5 Mójz. 32, 43. Ps. 67, 5.
11. A zaso: Chwalće teho Knjeza, wšitcy pohanjo, a česćće jeho, wšitcy ludźo. Ps. 117, 1.
12. A wospjet praji Jezajas: Budźe korjeń Jesowy, a tón, kiž budźe postanyć, zo by knježił na pohanach, k temu budźa pohanjo nadźiju měć. Jez. 11, 10. Zjew. 5, 5.
13. Bóh pak teje nadźije napjelń was ze wšěm wjeselom a měrom we wěrje, zo byšće połnu nadźiju měli přez tu móc swjateho Ducha.] St. 14, 17.
14. Ja pak jara derje tež wo was wěm, lubi bratřa, zo wy sami połni dobroty sće, napjelnjeni ze wšelkim póznaćom, zo wy so bjez sobu móžeće napominać. 2 Pětr. 1, 12. 1 Jan. 2, 21.
15. A wšak tola sym so trochu wochroblił, zo sym wam pisał, lubi bratřa, zo bych wam jako spomnił teje hnady dla, kotraž mi je wot Boha data; St. 1,5: St. 12,3.
16. Zo ja być dyrbju słužomnik Jezusowy Chrystusowy bjez pohanami, zo bych ja woprował to ewangelion Bože, tak zo bychu pohanjo wopor byli, Bohu spodobny, swjećeny přez swjateho Ducha. St. 11, 13.
17. Teho dla móžu ja so chwalić w Chrystusu Jezusu, zo Bohu słužu;
18. Přetož ja bych tež ničo njesměł rěčeć teho, hdy by to Chrystus přez mje njedokonjał, zo sym pohanow k posłušnosći přiwjedł přez słowo a přez skutk, Mat. 10, 19. 20. Rom. 1, 5. St. 16, 26.
19. Přez móc tych cejchow a dźiwow a přez móc teho Ducha Božeho, tak zo ja započawši wot Jerusalema a wot wokolnych krajow hač do Jlyrizkeje wšitko z tym evangelijom Chrystusowym sym napjelnił; Mark. 16, 17.
20. A sym wosebnje na tym był, zo bych to ewangelion prědował, hdźež tež mjenowany njeběše Chrystus, zo bych na cuzy zakład njetwarił, 2 Kor. 10, 15. 16.
21. Ale jako pisane steji: Kotrymž njeje wot njeho připowědane, ći dyrbja to widźeć; a ći, kotřiž to njejsu słyšeli, ći budźa jo zrozumić. Jez. 52, 15.
22. A teho dla sym ja tež často dźeržany, zo njejsym k wam přišoł; St. 1, 13.
23. Nětk pak ja wjazy města nimam w tutych krajach, požadam pak wutrobnje k wam přińć, wot wjele lět; 1 Thes. 3, 10.
24. Hdyž ja pak póńdu do Hizpanzkeje, chcu ja k wam přińć. Přetož ja so nadźiju, zo tam přez kraj poćahnu a was wohladać budu a wot was tam přewodźeny móžu być, tak pak, zo bych so trochu prjedy z wami wokřewił. 1 Kor. 16, 6.
25. Nětk pak du ja do Jerusalema, zo bych tym swjatym tam słužił; Jap. zk. 18, 21.
26. Přetož tym z Mazedonskeje a z Achajzkeje je so lubiło, zo su něšto hromadu złožili za tych chudych swjatych, kotřiž we Jerusalemje bydla. 1 Kor. 16, 1.
27. Woni su to lubje činili a su tež jich dołžnicy. Přetož hdyž woni pohanam swoje duchowne kubła su sobu dźělili, dha tež ničo njezdobne njeje, zo bychu tež ći w swojich ćělnych wězach jim słužili. 1 Kor9, 11.
28. Hdyž ja teho dla to sym dokonjał a jim tajki wužitk zazyglowany podał, póńdu ja přez was do Hizpanzkeje.
29. Ja wěm pak, hdyž přińć budu k wam, zo z połnym žohnowanjom teho ewangelija Chrystusoweho přińć budu.
30. Ja napominam was pak, moji bratřa, přez našeho Knjeza Jezom Chrysta a přez tu lubosć teho Ducha, zo byšće so bjez sobu zo mnu prócowali w modlitwach pola Boha, 2 Thěs. 3, 1. 2 Kor. 1, 11. Phil. 1, 27.
31. So bych wumóženy był wot tych njewěrnych w židowskej, a zo by moja słužba, kotruž ja do Jerusalema činju, spodobna była tym swjatym,
32. Tak zo bych ja z wjesołosću k wam přišoł po Božej woli a so z wami wokřewił.
33. Tón Bóh pak teho měra budź z wami wšitkimi. Hamjeń. St. 16, 20.
1. Ja poruču wam pak našu sotru Febu, kotraž je na słužbje teje Kenchrejzkeje gmejny,
2. So byšće ju horjewzali w tym Knjezu, jako přisteji swjatym, a zo byšće při njej stali, w kotrymž skutku wona was budźe potrjebać; přetož wona je tež wjele ludźom pomocna była, tež mi samemu.
3. Postrowće Prizku a Akwilu, mojeju pomocnikow w Chrystusu Jezusu, Jap. zk. 18, 2. 26.
4. (Kotrajž staj za moje žiwjenje swoje šije podałaj; kotrymajž nic ja sam so dźakuju, ale tež wšitke gmejny bjez pohanami).
5. Tak tež postrowće tu gmejnu we jich domje. Postrowće Epeneta, mojeho najlubšeho, kotryž je tón prěnički z Achajzkeje w Chrystusu. 1 Kor. 16, 15. 19.
6. Postrowće tež Marju, kotraž je wjele prócy a dźěła z nami měła.
7. Postrowće Andronika a Juniu, mojeju přećelow a mojeju sobujateju, kotrajž staj wosebnaj japoštołaj a kotrajž prjedy mje staj byłaj w Chrystusu.
8. Postrowće Ampliana, mojeho lubeho w tym Knjezu.
9. Postrowće Hurbana, našeho pomocnika w Chrystusu, a Stachyna, mojeho lubeho.
10. Postrowće Apellena, teho spytowaneho w Chrystusu. Postrowće tež, kotřiž su z Ariztobuloweho doma.
11. Postrowće Herodiona, mojeho přećela. Postrowće tež tych, kotřiž su z Narzisoweho doma, w tym Knjezu.
12. Postrowće Trifenu a Trifozu, kotrejž w tym Knjezu so prócujetej. Postrowće tu Perzidu, moju lubu, kotraž so je wjele prócowała w tym Knjezu.
13. Postrowće Ruffa, teho wuzwoleneho w tym Knjezu, tež jeho a moju maćer. Mark. 15, 21.
14. Postrowće Azinkrita, Flegonta, Hermu, Patrobu, Hermesa a tych bratrow, kotřiž su při nich.
15. Postrowće Philologa a tu Juliu, Nerea a jeho sotru a Olympu a wšitkich swjatych při nich.
16. Postrowće so bjez sobu ze swjatym wokošenjom. Te gmejny Chrystusowe postrowja was. 1 Kor. 16, 20.
17. Ja napominam was pak, lubi bratřa, zo byšće kedźbowali na tych, kotřiž rozdźělenje a pohóršenje činja při tej wučbje, kotruž wy sće nawukli, a wotstupće wot nich. Mat. 7, 15. Tit. 3, 10.
18. Přetož tajcy njesłuža našemu Knjezej Jezusej Chrystusej, ale swojemu brjuchej; a z łahodnymi ryčemi a z pšisłodźenztwom zawjedu woni te njewinojte wutroby. Phil. 3, 19. Ez. 13, 18. Kor. 2, 17.
19. Přetož waša posłušnosć je bjez wšitkich wušła. A teho dla ja so zwjeselu nad wami. Ja chcu pak, zo byšće mudri byli na dobre a njewinojći k złemu. St 1, 8.
20. Ale tón Bóh teho měra podteptaj satana pod waše nohi bórze. Ta miłosć našeho Knjeza Jezom Chrysta budź z wami. (Hamjeń.)
21. Was postrowja Timotheus, mój pomocnik, a Luzius a Jazon a Sozipater, moji přećeljo. Jap. zk. 16, 1. 2. Phil. 2, 19.
22. Ja, Terzius, postrowju was w tym Knjezu, kiž ja tón list sym pisał.
23. Tež postrowi was Gajus, mój a teje cyłeje gmejny hospodar. Was postrowi Graztus, teho města wobstarar, a Kwartus, tón bratr. 1 Kor. 1, 14. Jap. zk. 19, 22.
24. Ta miłosć našeho Knjeza Jezom Chrysta budź z wami wšitkimi. Hamjeń.
25. Temu pak, kotryž was posylnić móže, po mojim ewangeliju a prědowanju wot Jezom Chrysta, přez kotrež to potajnstwo zjewjene je, kotrež wot wěčnych časow zamjelčane było je, Eph. 3, 5. 9.
26. Nětk pak zjewjene je, tež wědomne přez tych profetow jich pismo, na poručenje teho wěčneho Boha, zo by ta poskłušnozć teje wěry postajena była bě wšitkimi pohanami; 2 žim. 1, 10. Rom. 1, 5.
27. Temu Bohu, kiž sam mudry je, budź česć přez Jezom Chrysta do wěčnosće. Hamjeń. 1 Tim: 1, 17. Jud. št.25.
K Romzkim křesćijanam list je pósłany z Korintha přez Febu, słužomnicu teje Kenchrejzkeje cyrkwineje wosady.
1. Pawoł, powołany japoštoł Jezom Chrysta přez Božu wolu, a Sozthenes, tón bratr, Gal. 1, 1.
2. Tej wosadźe Božej w Korinthusu, tym woswjećenym w Chrystusu Jezusu, tym powołanym swjatym, jako tež wšitkim tym samym, kotřiž so wołaju k temu mjenu našeho Knjeza Jezom Khrysta na wšitkich swojich a našich městach: St. 6, 11.
3. Hnada budź z wami a měr wot Boha, našeho Wótca, a teho Knjeza Jezom Chrysta. Rom. 1, 7. 2 Kor. 1, 2. Eph. 1, 2
4. Ja dźakuju so swojemu Bohu kóždy čas waše dla za tu hnadu Božu, kotraž wam data je w Chrystusu Jezusu, Eph. 1, 15. 16
5. So wy přez njeho we wšěm sće wobohaćeni, na wšej wučbje a na wšěm póznaću; St. 12, 8.
6. Jako tež to swědčenje wot Chrystusa we was wobtwjerdźene je, Rom. 1, 16. 2 Kor. 1, 21
7. Tak zo wam njebrachuje na žanym darje a jeno čakaće na to zjewjenje našeho Knjeza Jezom Chrysta; Ps. 34, 11. Phil. 3, 20
8. Kotryž tež was budźe wobtwjerdźić hač do kónca, zo byšće bjez poroka byli na tón dźeń našeho Knjeza Jezom Chrysta. 2 Kor. 1, 21. 1 Thes. 3, 13: St. 5,23. Kol. 1, 22
9. Přetož Bóh je swěrny, přez kotrehož wy powołani sće k towaŕztwu jeho Syna Jezom Chrysta, našeho Knjeza. 1 Thes. 5, 24. Jan. 15, 5.
10. Ja napominam was pak, moji bratřa, přez to mjeno našeho Knjeza Jezom Chrysta, zo byšće wy wšitcy bjez sobu jenake słowo rěčeli a njedali rozdźělenje bjez wami być, ale dźerželi pak twjerdźe hromadźe w jenej mysli a w jenakim prajenju. Rom. 15, 5. Phil. 3, 16
11. Přetož mi je wot was zjewjene, lubi bratřa, wot Kloesoweje čeledźe, zo je zwada bjez wami.
12. Ja praju pak wot teho, zo jedyn bjez wami rjeknje: Ja sym Pawołski; druhi: ja pak Apolzki; třeći: ja pak Kephizki; šwórty pak: ja sym Chrystusowy. St. 3, 4. Jap. zk. 18, 24
13. Kak? Je nětk Chrystus rosdźěleny? Je dha Pawoł za was kšižowany? Abo sće wy w Pawołowym mjenje křćeni?
14. Ja so Bohu dźakuju, zo ja nikoho bjez wami njejsym křćił, chiba Krizpa a Gaja, Jap. zk. 18,8
15. Tak zo by nichtó njemohł rjeknyć, jako bych ja na moje mjeno křćił.
16. Ja sym pak tež křćił Schćěpanowu čeledź; potom njewěm ja, hač sym koho druheho křćił. St. 16, 15. 17
17. Přetož Chrystus mje njeje pósłał, zo bych ja křćił, ale zo bych ja to ewangelion prědował, nic pak z mudrymi słowami, tak zo by Chrystusowy křiž k ničemu sčinjeny njebył. St.2, 4. 2 Pětr. 1, 16
18. [Přetož to słowo wot křiža je hłuposć tym, kiž zhubjeni budźa; nam pak, kiž my zbóžni budźemy, je wone Boža móc. Rom. 1, 16
19. Přetož pisane steji: Ja chcu tu mudrosć tych mudrych kničomnu sčinić, a tón rozum tych rozomnych chcu ja zaćisnuć. Jez. 29, 14
20. Hdźe su ći mudri? Hdźe su ći pismawučeni? Hdźe su ći na swětne rozumni? Njeje Bóh tu mudrosć tudy teho swěta do hłupozće pšewobroćił? Hiob. 12, 17. Jez. 33, 18. Bar. 3, 28
21. Přetož dokelž tón swět přez swoju mudrosć Boha w Božej mudrosći njepózna, lubješe so Bohu, přez to tórne prědowanje zbóžnych činić tych, kiž na to wěrja. Mat, 11, 25. Luk. 10, 21
22. Dokelž židźi zejchi požadaju a Grichiscy po mudrosći prašeju; Mat. 12, 38. St. 16, 1. Jan. 4, 48. Bar. 3, 23
23. My pak prědujemy teho křižowaneho Chrystusa, tym Židam wšak pohóršenje a tym Grichiskim hłuposć; Mat. 11, 6. Jan. 6, 61. 1 Kor. 2, 14
24. Tym pak, kotřiž su powołani, woboje židam a Grichiskim, prědujemy my Chrystusa, Božu móc a Božu mudrosć. Rom. 1, 16. Kol. 2, 3.
25. Přetož ta hłuposć Boža je mudriša, dyžli ći ludźo su; a ta słabosć Boža je sylniša, dyžli ći ludźo su.]
26. Přetož wohladajće, moji bratřa, waše powołanje: nic wjele mudrych po ćěle, nic wjele mócnych, nic wjele knjejzkich je powołanych; Jan. 7, 48. Jak. 2, 5.
27. Ale štož hłupe je před tym swětom, to je Bóh wuzwolił, zo by wón tych mudrych k hanibje přinjesł; a štož słabe je před tym swětom, to je Bóh wuzwolił, zo by wón k hanibje přinjesł to, štož sylne je;
28. A to njeknjejzke před tym swětom a to zazpite je Bóh wuzwolił, a štož njeje, zo by wón kničomne sčinił, štož něšto je,
29. Tak zo by so před nim žane ćěło njekhwaliło. Rom. 3, 27. Eph. 2, 9.
detail Tekst na njedźelu po hodźoch. IV.
30. [Wot kotrehož tež wy sće w Chrystusu Jezusu, kotryž nam je sčinjeny wot Boha k mudrosći a k prawdosći a k swjećenju a k wumoženju,] Jer. 23, 5. 6.. Rom. 4, 25. 2 Kor. 5, 21. Jan. 17, 19.
31. So tak (jako pisane steji) so by stało: Štóž so khwali, tón so khwal teho Knjeza. Jer. 9, 23. 24. 2 Kor. 10, 17. Jez. 65, 16.
1. A ja, moji bratřa, přišedši k wam, njepšińdźech z wysokimi słowami abo z wysokej mudrozću, jako wam pšipowjedach to Bože swědčenje. St. 1, 17. 2 Pětr. 1, 16.
2. Přetož ja so njedźeržach za teho sameho, zo bych ja něšto wědźał bjez wami, chiba jeno Jezom Chrysta, teho křižowaneho, Gal. 6, 14.
3. A ja běch pola was ze słabozću, z bojosću a z wulkim rženjom; Jap. zk. 18, 1. 9.
4. A moje słowo a moje prědowanje njeběše we wabjazych ryčach člorózkeje mudrosće, ale we wopokazanju teho ducha a teje mocy; St. 1, 17.
5. Tak zo by waša wěra wobztała, nic na člozkej mudrosći, ale na Božej mocy. Eph. 1, 17. 19. 1 Thes. 1, 5.
6. Wot čohož my pak rěčimy, je wšak mudrosć pola tych dopjelnjenych; nic mudrosć teho swěta, tež nic tych wyšich teho swěta, kotřiž zahinu;
7. Ale my rěčimy wot teje potajneje pšikryteje mudrosće Božeje, kotruž Bóh je prjedy wustajił před tym swětom, k našej krasnosći, Ps. 51, 8. Rom. 16, 25.
8. Kotruž žadyn bjez tymi wyšimi tuteho swěta njeje póznał. Přetož hdy bychu woni tu samu póznali, njebychu woni teho Knjeza teje krasnosće křižowali; Jap. zk. 3, 15.
9. Ale my rěčimy, jako pisane steji: Štož žane woko njeje widźiło a žane wucho słyšało njeje a do žaneho čłowjeka wutroby přišło njeje, štož Bóh je přihotował tym, kotřiž jeho lubuja; Jez. 64, 4.
10. Nam je jo pak Bóh zjewił přez swojeho Ducha. Přetož tón Duch pšepyta wšitke wěcy, tež tu hłubokozć teho bójztwa. Mat. 13, 11.
11. Přetož kotry čłowjek wě, što w tym čłowjeku je, chiba tón duch teho čłowjeka, kotryž w nim je? Tak tež nichtó njewě, što w Bosy je, chiba tón Duch Boži.
12. My pak njejsmy teho ducha teho swěta dóstali, ale teho Ducha, kiž je z Boha, zo móžemy my wjedźić, kak bohaće my wot Boha z hnadu wobdarjeni smy;
13. Kotrež my tež rěčimy, nic ze słowami, kotrež člowječna mudrosć wuči, ale ze słowami, kotrež tón swjaty Duch wuči, a sudźimy duchowne wěcy na duchowne wašnje. St. 1, 17. 2 Pětr. 1, 16.
14. Tón ćělny čłowjek pak njezrozymi ničo wot teho, štož je Ducha Božeho; njemudrosć pak wone jemu je a njemóže to same póznać, přetož wone so duchomnje dyrbi rozsudźić; Rom. 8, 7.
15. Ale duchowny rossudźi wšitko, wón pak wot nikoho njebudźe sudźeny. Přisł. 28, 5.
16. Přetož štó je teho Knjeza mysl póznał? abo štó chce jeho wučić? My pak mamy Khryztusowu mysl. Hiob. 15, 8. Jez. 40, 13. Kn. mudr. 9, 13. Rom. 11, 34. Phil. 2, 5.
1. A ja, moji bratřa, njemóžach z wami rěčeć jako z duchownymi, ale jako z ćělnymi, to je jako z małymi dźěćatkami w Chrystusu.
2. Mloko sym ja wam pić dał, a nic sylnu jědź; přetož wy tu hišće njemóžeće znjesć, tež nětk hišće njemóžeće, dokelž wy hišće ćělni sće. 1 Pětr. 2, 2. Hebr. 5, 12. 13.
3. Přetož dokelž zawizć a zwada a njejednota bjez wami je, njejsće dha wy ćělni a chodźiće po čłowječnym zdaću? St. 1, 10. 11.
4. Přetož hdyž jedyn rjeknje: Ja sym Pawołski! druhi pak: Ja sym Apolzki! njejsće dha wy ćělni? St. 1, 12.
5. Štó dha je Pawoł? Štó pak Apollos? Ssłužomnikaj wonaj wšak staj, přez kotrejuž wy sće wěrili; a to same, kaž tón Knjez kóždemu je dał. Jap. zk. 18, 24.
6. Ja sym šćěpił, Apollos je wobkrjepił; Bóh pak je zrosćenje dał. Jak. 1, 21. 1
7. Njejstaj teho dla něšto, ani tón, kiž šćěpi, ani tón, kiž wobliwa, ale Bóh, kiž to zrosćenje dawa.
8. Tón pak, kiž šćěpi, a tón, kiž wobkrjepi, staj jedyn, jako druhi. Kóždaj pak budźetaj swoju mzdu dostać po swojim dźěle. Ps. 62, 13. Rom. 2, 6.
9. Přetož my smy Boži pomoznizy; wy sće Boža rola a Bože twarjenje. 2 Kor. 6, 1. Eph. 2, 20.
10. Ja přez Božu hnadu, kotraž mi je data, sym tón grunt załožił jako rozumny twarjeŕ; druhi pak twari na njón. Kóždy pak njech hlada, kak wón na njón twari. St. 15, 10.
11. Přetož žadyn druhi grunt nichtó njemóže załožić, chiba tón, kotryž je Jezus kiž je załoženy, Chrystus.
12. A jeli zo štó na tutón grunt twari złoto, slěboro, drohe kamjenje, drjewo, syno, słomu:
13. Dha kóždeho dźěło zjawne budźe, tón dźeń pak budźe to zjewić; přetož wone přez woheń budźe zjewjene, a kajke kóždeho dźěło je, budźe tón woheń wopokazać. Jez. 48, 10.
14. Budźe-li něčeji skutk wostać, kotryž wón na njón je twarił, dha budźe wón mzdu dostać;
15. Budźe-li so pak něčeji skutk spalić, dha wón budźe škodu wzać; wón sam pak budźe schowany, ale tak, jako přez woheń.
16. Njewěsće wy, zo wy Boža cyrkej sće a tón Duch Boži bydli we was? St. 6, 19. 2 Kor. 6, 16. Eph. 2, 21. 22. St. 3, 17. 1 Pětr. 2, 5. Hebr. 3, 6.
17. Budźe-li štó tu cyrkej Božu skazyć, teho budźe Bóh skazyć; přetož ta cyrkej Boža je swjata, kotraž wy sće.
18. Nichtó so sam njezjebaj. Kotremuž bjez wami so zda, zo je mudry na tym swěće, tón budź błazn, zo by mudry był. Přisł. 3, 5. 7. Jez. 5, 21. 16
19. Přetož teho swěta mudrosć je njemudrosć pola Boha. Přetož pisane steji: Tych mudrych popanje wón we jich lesnozći; Hiob. 5, 13.
20. A zaso: Tón Knjez wě tych mudrych jich mysle, zo kničomne su. Ps. 94, 11.
21. Teho dla njekhwal so nichtó žaneho čłowjeka. Wšak je wšitko waše:
22. Njech je Pawoł abo Apollos, njech je Kephas abo tón swět, njech je žiwjenje abo ta smjerć, njech je nětčiše abo pšichodne, wšitko je waše;
23. Wy sće pak Chrystusowi, a Chrystus je Boži. St. 11, 3.
1. [Sa tych dźerž nas kóždy, jako za Khryztusowych słužomnikow a zastojnikow na Božich potajnstwach. Mat. 16, 19.
2. Ničo so pak wjazy njepyta na zastojnikach, hač jeno, zo swěrni namakani budźa. Luk. 12, 42.
3. Mi pak to je snadna wěc, zo ja wot was sudźeny budu abo wot člorózkeho dnja; tež ja so sam njesudźu.
4. Ja sebi derje ničeho njejsym wědomny, ale w tym samym njejsym ja prawy; tón Knjez pak je, kiž mje sudźi. 2 Mójz. 34, 7. Ps. 35, 24.
5. Teho dla njesudźće prjedy časa, hač tón Knjez přińdźe, kiž tež budźe na swětło přinjesć, štož pó ćmje je potajene, a wutrobow radu zjewić; a tehdy budźe so kóždemu wot Boha chwalba dostać.]
6. A te ryče, moji bratřa, sym ja na so a na Apolosa w přirunanju ćahnył waše dla, zo byšće wy na namaj wukli, zo by nichtó wyše do so njedźeržał, dyžli nětk je pisane, tak zo so by žadyn někoho dla přećiwo druhemu njenaduł. Přisł. 3, 7. Rom. 12, 3.
7. Přetož štó je će wyše druhich powyšił? A što maš ty, štož ty njejsy dóstał? A jeli zo ty jo tež sy dóstał, štoha ty so chwališ, jako by ty jo njedóstał? Jan. 3, 27. Rom. 12, 6. 1Pětr. 4, 10. Jak.1,17.
8. Wy sće hižom nasyćeni, wy sće so hižom wobohaćili, wy knježiće bjez nas; a Bóh daj, zo byšće knježili, zo tež my bychmy z wami knježili.
9. Ja pak mam za to, zo Bóh nas japoštołow za tych najnižšich je postajił, jako tajkich, kiž su k smjerći podaći; přetož my smy na dźiwne wohladanje poztajeni temu swětu a jandźelam a ludźom. Ps. 44, 23. Rom. 8, 36. Hebr. 10, 33.
10. My smy błazni Chrystusa dla; wy sće pak rozumni w Chrystusu. My słabi, wy pak sylni; wy krasni, my pak zazpjeni. St. 3, 18.
11. Hač do teje štundy ćerpimy my tež hłód a lačnosć, a smy nazy a budźemy bići a nimamy žaneho wobztajneho města,
12. A prózujemy so a dźěłamy sami ze swojimaj rukomaj. Woni nas swarja, my pak požohnujemy; woni nas pšezćěhaju, my jo znjesemy; St. 9, 14. Jap. zk. 18, 3. St. 20, 34. 1 Thes. 2, 9. 2 Thes. 3, 8. Ps. 109, 28.
13. Woni nas zaničuja, my pak pokornje prosymy za nich. My smy stajnje na swěće jako to, štož so wumjeće a wottruha přede wšitkimi ludźimi.
14. Nic njepišu ja to, zo chcył wam z tym hanibu načinić, ale ja napominam was, jako moje lube dźěći. 1 Thes. 2, 11.
15. Přetož hdy byšće wy runje dźesać tawzynt wučerjow měli w Chrystusu, dha wy wšak nimaće wjele nanow. Přetož ja sym was płodźił w Chrystusu Jezusu přez to ewangelion.
16. Teho dla napominam was, čińće po mni. St. 11, 1.
17. Teho dla sym ja Timotheja k wam pósłał, kotryž je mój luby a swěrny syn w tym Knjezu, zo by wón was dopomnił mojich pućow, kotrež su w Chrystusu, jako ja wšudźom w kóždej wosadźe wuču.
18. Někotři so pak naduja, zo ja k wam přińć njebudu;
19. Ale ja chcu bórzy k wam přińć, budźe-li teho Knjeza wola, a chcu póznać, nic to słowo tych nadutych, ale tu móc. Jap. zk. 18, 21. Hebr. 6, 3. Jak. 4, 15.
20. Přetož Bože kralestwo njezteji na słowach, ale na mocy. St. 2, 4. Luk. 17, 20.
21. Što chceće: Mam ja z prutom k wam přińć abo z lubosću a z ćichim duchom?
1. Cyle wěrne je słyšeć, zo kurwarstwo je bjez wami, a tež tajke kurwarstwo, wot kotrehož tež póhanjo njewjedźa prajić, zo ma jedyn žonu swojeho nana. 3 Mójz. 18, 7. 8.
2. A wy sće nadući a njejsće radšo žarowali, zo tón, kiž tajki skutk je sčinił, by wot was preč přišoł.
3. Ja teho dla, kiž z ćěłom při was njejsym, sym pak při was z duchom, sym hižom, jako bych pola was był, na tym, kotryž to tak je sčinił, wobzanknuł: 2 Kor. 10, 1. Kol. 2, 5.
4. W mjenje našeho Knjeza Jezom Chrysta, we wašej zhromadźiznje z mojimduchom a z tej mozu našeho Knjeza Jezom Chrysta, Mat. 16, 19. St. 18, 18.
5. Tajkeho podać temu zatanej na skaženje teho ćěła, zo by jeho duša zbóžna była na tym dnju teho Knjeza Jezusa. 1 Tim. 1, 20.
6. Waša chwalba pěkna njeje. Njewěsće wy, zo mały kuzk kwasa cyłe ćěsto pšekiše ? Gal. 5, 9.
7. Teho dla wurjedźće stary kwas, zo byšće nowe ćěsto byli, jako wy njekisani sće. Přetož my tež mamy jutrowne jehnjo, to je Chrystus, za nas woprowany. Jez. 53, 7. 1 Pětr. 1, 19.
8. Dha dźeržmy jutry, nic w ztarym kwasu ani w kisałym ćěsće teje złósće a šibałztwa, ale w słódkim ćěsće teje čiztozće a wěrnosće. 2 Mójz. 12, 3. 15. 10.
9. Ja sym wam pisał w lizće, zo byšće so njeměšeli z kurwarjemi. Mat. 18, 17. 2 Thes. 3, 14.
10. To ja pak cyle njepraju wot tych kurwarjow tuteho swěta abo wot tych lakomnych abo rubježnikow a přibójskich; hewak dyrbjeli wy so teho swěta minuć.
11. Dha tola sym ja wam nětk pisał, zo byšće so z tymi njeměšeli; jeli zo štó je, kiž so dawa bratr mjenować, a je kurwaŕ abo lakomny abo přibójski abo hanibnik abo wopiłc abo rubježnik, z tajkim wy tež jěsć njedyrbiće. Mat. 18, 17. 2 Thes. 3, 6. Tit. 3, 10. 2 Jan. št. 10.
12. Přetož što mje ći wonkach nastupaju, zo bych ja jich sudźił? Njesudźiće wy tych, kotřiž nutřkach su? Mark. 4, 11.
13. Bóh pak budźe tych, kiž wonkach su, sudźić. Teho dla wustorčće sami wot so teho, kiž złóstnik je. 5 Mójz. 13, 5
1. Kak smě štó bjez wami, hdyž wón prawować ma z druhim, so wadźić před tymi njeprawymi a nic před tymi swjatymi?
2. Njewěsće wy, zo ći swjeći budźa swět sudźić? Hdyž teho dla swět wot was budźe sudźeny, njejsće dha wy dobri dosć, zo byšće wy te mjeńše wěcy sudźili? Kn. mudr. 3, 8. Mat. 19, 28. Zjew. 2, 26.
3. Njewěsće wy, zo tych jandźelow budźemy sudźić? Kak dha wjele wjazy časne kubła!
4. Wy pak tola, hdyž što maće časnych kubłow dla skoržić, dha tajkich wozmjeće, kiž pola wosady su zazpjeni, a sadźiće jich za sudnikow.
5. K wašej hanibje mam ja to prajić. Njeje dha žadyn rozumny bjez wami, tež nic jedyn, kotryž by sudźić mohł bjez bratrom a bratrom?
6. Ale bratr z bratrom prawuje, k temu hišće před tymi njewěrnymi!
7. Wono je hižom woprawdźe njepřistojna wěc bjez wami, zo bjez sobu prawujeće. Čoho dla wy sebi radšo njedaće křiwdu činić? Čoho dla wy radšo křiwdu njećerpiće? Přisł. 20, 22. Mat. 5, 39. Luk. 6, 29. Rom. 12, 19. 1 Thes. 5, 15. 1 Pětr. 3, 9.
8. Ale wy činiće škodu a křiwdźiće, a to činiće wy na bratrach!
9. Njewěsće wy, zo ći njeprawi Bože kralestwo njebudźa dostać? Njedajće so molić; přetož ani kurwarjo ani pšibójzzy ani mandźelztwołamarjo ani kiž sami ze sobu hanibu ćěrja ani kiž z muzkimi, Gal. 5, 19. 20. 21.
10. Ani paduši ani lakomni ani wopiłzy ani hanibnizy ani rubježnicy njebudźa Bože kralestwo dostać.
11. A tajcy su někotři bjez wami byli; ale wy sće wotmyći, wy sće woswjećeni, wy sće prawi sčinjeni přez to mjeno teho Knjeza Jezusa a přez teho Ducha našeho Boha. Tit. 3, 3. Hebr: 9,14.
12. Ja mam wšitkeho móc, ale wšitko njeje wužitne. Ja mam wšitkeho móc, ale ničo mje njedyrbi jateho wzać. St. 10, 23. Sir. 37, 31.
13. Košt je wuztajeny brjuchej, a brjuch koštej; ale Bóh budźe tón a tamny k ničemu sčinić. To ćěło tež njeje wuztajene kurwarstwu, ale temu Knjezej a tón Knjez temu ćěłu. Mat. 15, 17. 1 Thes. 4, 3.
14. Bóh je pak teho Knjeza zbudźił a budźe tež nas zbudźić přez swoju móc. Jap. zk. 3, 15.
15. Njewěsće wy, zo waše žiwoty su stawy Chrystusowe? Dyrbjał dha teho dla ja te stawy Chrystusowe wzać a wot nich kurwarske stawy sčinić? Bóh to njedaj! Eph. 4, 12. 15.
16. Abo njewěsće, zo štóž při kurwje wisy, je z njej jene ćěło? Dwaj (přetož praji wón) budźetaj jene ćěło. 1 Mójz. 2, 24. Mat. 19, 5.
17. Štóž pak při Knjezu wisy, tón je jedyn duch z nim. Jan. 17, 21: 22. Eph. 5, 30.
18. Sdalujće so kurwarstwa. Wšitkón hrěch, kotryž čłowjek čini, je zwonkach jeho ćěła; štóž pak kurwi, tón hrěši sam na swojim ćěle.
19. [Abo njewěsće wy, zo waše ćěło je templ swjateho Ducha, kiž we was bydli, kotrehož wy maće wot Boha a njejsće sami swoji? St. 3, 16. 2 Kor. 6, 16.
20. Přetož wy sće droho kupjeni. Dha čezćeće Boha na wašim ćěle a na wašim duchu, kotrajž staj Božej.] St. 7, 23. 1 Pětr. 1, 18. 19. Phil 1, 20
1. Wot čohož wy mi pak sće pisali, na to wotmołwju ja wam tak: Derje je čłowjekej, zo wón so žaneje žony njedótknje;
2. Ale zo by kurwarstwo njehnał, měj kóždy sam swoju mandźelsku a kóžda měj sama swojeho muža.
3. Tón muž wopokaž žonje tu winojtu dobroćiwosć, teje runosće tež ta žona temu mužej.
4. Ta žona njeje swojeho žiwota mócna, ale tón muž; teje runosće tež tón muž njeje swojeho žiwota mócny, ale ta žona.
5. Jedyn teho druheho so njezdźerž, chiba zo so z wobě wolu stanje na čas, zo byšće wy k požćenju a k modlenju chwilu měli; a potom zeńdźće so zaso hromadu, zo by was tón zatan njezpytał wašeho njezdźerženja dla.
6. To same ja pak praju z wotpušćenja a nic z přikaznje.
7. Ja bych pak chcył, zo bychu wšitcy ludźo byli, jako ja sym; ale kóždy ma sam swój dar wot Boha, jedyn tak, druhi pak hinak. Jap. zk. 26, 29. Mat. 19, 12.
8. Ja praju pak tym, kiž su bjez žony, a wudowam: Derje jim je, hdyž woni wostanu jako ja.
9. Jeli zo so woni pak njezdźerža, dha njech so woženja; přetož lěpje je so woženić, dyžli wožahanje ćerpić. 1 Tim. 5, 14.
10. Tym woženjenym pak přikažu nic ja, ale tón Knjez, zo by so žona rózno njedźěliła wot muža; 1 Thes. 4, 14. Mat. 5, 32. St. 19, 9. Luk. 16, 18.
11. Jeli zo so wona pak rózno dźěli, zo by so zaso njewudała, ale so z tym mužom zjednała, a zo by muž žonu wot sebje preč njepušćił.
12. Tym druhim pak praju ja, nic tón Knjez: Jeli zo kotry bratr ma njewěrnu mandźelsku a wona zwoli k temu, zo chce při nim bydlić, tón ju njewopušć.
13. Tak tež, ma-li hdźe kotra žona njewěrneho muža a wón zwoli k temu, zo chce při njej bydlić, ta jeho njewopušć.
14. Přetož tón njewěrny muž je woswjećeny přez tu žonu, a ta njewěrna žona je woswjećena přez teho muža. Hewak bychu waše dźěći nječiste byłe; nětk su wone pak swjate. Rom. 11, 16.
15. Jeli zo so pak tón, kiž njewěrny je, rózno da, dha njech so da rózno. Tón bratr abo ta sotra w tajkich wěcach njejstaj jataj. Ale w měrje je nas Bóh powołał. Eph. 2, 14. 17.
16. Wšak ty, žona, njewěš, hač budźeš ty muža zbóžneho sčinić? A tež ty, mužo, njewěš, hač ty tu žonu budźeš zbóžnu sčinić? 1 Pětr. 3, 1.
17. Ale kaž Bóh kóždemu je wudźělił a kaž kóždeho tón Knjez je powołał, tak njech chodźi. A tak ja we wšitkich wosadach wuztaju. Št. 20. 24.
18. Jeli štó wobrězany powołany, tón njedaj žaneho wobrězka na sebi zrozć. A jeli štó powołany při njewobrězku, tón so njedaj wobrězać.
19. Wobrězanje ničo njeje a njewobrězk tež ničo njeje; ale te kaznje Bože dźeržeć, to je něšto. Gal. 5, 6. St. 6, 15.
20. Kóždy wostań při tym powołanju, po kotrymž wón je powołany. Št. 17. 24. Eph. 4, 1.
21. Syli ty wotročk powołany, njeztaraj so wo to; ale móžeš-li pak frej być, dha wužiwaj to wjele radšo.
22. Přetož štóž je wotročk powołany w tym Knjezu, tón je frejzčinjeny teho Knjeza; teje runosće, štóž je frej powołany, tón je wotročk Chrystusowy. Jan. 8, 36. Eph. 6, 6.
23. Wy sće droho kupjeni; njebudźće wotročcy tych čłowjekow. St. 6, 20. 1 Pětr. 1, 18. 19.
24. Kóždy, moji bratřa, kaž wón je powołany, tak wostań wón před Bohom. Št. 17. 20.
25. Wot tych holzow ja pak žaneje přikaznje teho Knjeza nimam; ja dam pak swoju mysl wot so, jako tón, kotryž wot teho Knjeza je smilnosć dóstał, zo by swěrny był.
26. Mam teho dla za to, zo dobra wěc je nětčišeje nuzy dla, zo dobra wěc je čłowjekej tak wostać. Jer. 16, 2.
27. Syli ty k žonje pšiwjazany, njehladaj roswjazanja; syli pak žonu wotbył, dha njepytaj sebi žonu.
28. Hdyž so woženiš, njezhrěšiš ty; a hdyž so tež knježna wuda, njezhrěši wona; dha wšak budźetaj wonaj ćělnu přećiwnosć měć. Ja bych was pak rad pšešonował.
29. To praju pak ja, moji bratřa, přetož tón čas je krótki. Dale su to moje mysle: kotřiž žony maju, zo ći bychu byli, jako bychu žanych njeměli; a kotřiž płača, jako bychu njepłakali; Rom. 13, 11.
30. A kotřiž so wjesela, jako bychu so njewjeselili; a kotřiž kupuja, jako bychu woni to same njewobsynuli;
31. A kotřiž teho swěta wužiwaju, zo bychu woni jeho zlě njewužiwali; přetož to wohladanje teho swěta zańdźe. 1 Jan. 3 17.
32. Ja bych pak chcył, zo byšće wy bjez ztarozće byli. Štóž je nježenjeny, tón so wo to stara, štož temu Knjezej pšisłuša, kak by so wón temu Knjezej zpodobał;
33. Ale štóž so woženi, tón so wo to stara, štož teho swěta je, kak by so žonje lubił. Eph. 5, 20.
34. Tak tež hinak je ze žonu a z holcu. Kotraž so njewuda, ta so wo to stara, štož Knjezowe je, zo by swjata była na ćěle a na duchu; kotraž so pak wuda, ta so wo to stara, štož teho swěta je, kak by so mužej lubiła.
35. To ja praju sam k wašemu dobremu; nic zo bych ja wam zwjazk na šiju ćisnył, ale teho dla, zo pěkne je, a wy přistojnje a bjez zkomdźenja temu Knjezej słužić móhli.
36. Jeli zo so pak někomu zda, zo njepšiztojnje čini ze swojej holcu, dokelž ze swojich lět je wušła a wona hinak nochce być, dha njech čini, štož wón chce; wón njezhrěši, njech ju wuda.
37. Hdyž sebi pak štó twjerdźe prjódk wozmje, hdyž teho njepotrjeba, ale ma sam swoju wolu a wobzanknje to same w swojej wutrobje, zo wón swoju holcu tak chce dać wostać, tón čini derje.
38. Teho dla, štóž swoju holcu wuda, tón čini derje; kotryž ju pak njewuda, tón čini lěpje.
39. Zona je pšiwjazana k zakonjej, tak dołho hač jeje muž je žiwy; wusnje-li pak jeje muž, dha ma swoju wolu a móže sebi wzać, kajkehož chce; jeno zo so w tym Knjezu stanje. Rom. 7, 2.
40. Ale zbóžniša wona je, jeli zo tak wostanje, po mojej radźe. Ja měnju pak, zo ja tež mam Božeho Ducha.
1. Wot tych přibójskich woporow pak wěmy my; přetož wšitcy mamy to wjedźenje. To wjedźenje naduwa, ale lubosć polěpšuje. Jap. zk. 15, 20.
2. A jeli zo so komu zda, zo by što wědźał, tón hišće ničo njewě, tak jako wón ma wjedźić. Gal. 6, 3. 1 Tim. 6, 4.
3. Jeli pak štó Boha lubuje, tón je wučeny wot njeho. Gal. 4, 9.
4. Wěmy teho dla wot teje jědźe tych přibójskich woporow, zo přibóh ničo na swěće njeje, a zo žadyn druhi bóh njeje, chiba tón jenički; Rom. 14, 1.
5. A hač runje su, kiž budźa bohojo mjenowani, njech je w njebjesach abo na zemi (kaž wono je wjele bohow a wjele knjezow):
6. Dha wšak my mamy jeneho Boha, teho Wótca, wot kotrehož wšitke wěcy su a my w nim; a jeneho Knjeza Jezom Chrysta, přez kotrehož wšitke wěcy su a my přez njeho. Mal. 2, 10.
7. Njeje pak we wšitkich to wjedźenje. Přetož někotři činja sebi hač dotal swědomnje na pšibohach a jědźa je za pšibójzke wopory; a z tym budźe jich swědomnje, dokelž słabe je, wopanzane. St. 27, 10.
8. Ta jědź pak nas ničo lěpšich před Bohom nječini. Přetož jěmy-li my, dha my teho dla ničo lěpši njebudźemy; njejěmy-li my, dha my teho dla ničo mjenje njebudźemy.
9. Hladajće pak, zo ta sama waša frejota njebyła pohóršenje tym słabym. Gal. 5, 13.
10. Přetož hdyž tebje (kiž ty to póznaće maš) štó widźi, zo ty so k blidu sydaš w pšibójzkej chěži, njebudźe jeho swědomnje, dokelž wón słaby je, k temu pšinjesene, zo wón jě tón přibójski wopor?
11. A budźe tak na twojim póznaću tónsłaby bratr kónc wzać, za kotrehož wšak Chrystus je wumrěł. Rom. 14, 15.
12. Hdyž wy pak tak na bratrach zhrěšiće a zrazyće jich słabe swědomnje, zhrěšiće wy na Chrystusu.
13. Jeli zo teho dla ta jědź mojeho bratra pohórši, njechał ja nihdy na nihdy mjasa jěsć, zo bych mojeho bratra njepohóršił.
1. Njejsym ja japoštoł? Njejsym frej? Njejsym ja našeho Knjeza Jezom Chrysta widźił? Njejsće wy mój skutk w tym Knjezu? Jap. zk. 9, 3.
2. Njejsym-li ja druhim japoštoł, dha wšak sym wam japoštoł; přetož tón zygel mojeho japoštołzkeho hamta sće wy w tym Knjezu.
3. Hdyž mje štó wopraša, dha ja tak wotmołwju.
4. Nimamy my móc jěsć a pić? Luk. 10, 8.
5. Nimamy my tež móc sobu sotru za žonu wodźić, jako ći druzy japoštoli a Knjezowi bratřa a Kephas? Mat. 8, 14.
6. Abo nimamój samaj ja a Barnabas móc, zo bychmój to samo činiłaj?
7. Štó wojuje hdy za sam swój košt? Štó płodźi winicu a njejě wot jeje płodow? Abo štó pase stadło a njejě wot mloka teho stadła?
8. Rěču ja pak to po čłoróskim zdaću? Njepraji to tež zakoń?
9. Přetož w Mójzasowym zakonju steji napisane: Ty njedyrbiš wołej huby zawjazać, kiž młóći. Stara so Bóh tak wo te woły? 5 Mójz. 25, 4. 1 Tim. 5, 18.
10. Abo njepraji wón to cyle naše dla? Přetož wone je wšak naše dla napisane. Přetož tón, kiž worje, dyrbi na nadźiju worać, a tón, kiž młóći, dyrbi na nadźiju młóćić, zo by wón po swojej nadźiji dóstał.
11. Hdyž my wam to duchowne syjemy, je dha to tajka wulka wěc, hdyž my waše ćělne žnjemy? Rom. 15, 27.
12. Hdyž pak druzy tu móc nad wami su dóstali, čoho dla nic wjele radšo my? Ale my njejsmy tajkeje mocy wužiwali, ale my pšećeŕpimy wšelke, zo bychmy temu ewangeliju Khryztusowemu žaneho komdźenja nječinili. Jap. zk. 20, 33. 2 Kor. 11, 9.
13. Njewěsće wy, zo ći, kiž wopruja, jědźa wot teho wopora? a kotřiž při wołtarju słuža, wužiwaju teho wołtarja? 4 Mójz. 18, 8. 5 Mójz. 18, 1. 2. 3.
14. Tak je tež tón Knjez wustajił, zo, kotřiž to ewangelion připowědaju, maju so wot epangelija žiwić. Ja pak njejsym teho ničeho wužiwał. Luk. 10, 7. Jap. zk. 18, 3.
15. Ja njepišu pak teho dla wot teho, zo by zo mnu tak dźeržane było. Přetož mi by wjele lubše było, zo bych wumrěł, dyžli zo mi štó moju chwalbu dyrbjał kničomnu sčinić.
16. Přetož zo ja to ewangelion prěduju, nimam ja so chwalić; přetož mi so zaleži, zo dyrbju to same činić. A běda mi, jeli to ewangelion njeprěduju.
17. Cžinju-li ja to rad, dha budźe mi zapłaćene; jeli zo pak njerad činju, dha je mi wšak to zastojnstwo poručene. St. 4, 1.
18. Kak dha budźe mi zapłaćene? Tak zo ja prěduju to ewangelion Chrystusowe a činju to same z dobrej wolu darmo, zo bych mojeje mocy njewužiwał k škodźe temu evangeliju. St. 8, 9.
19. Přetož hač runje frej sym wot wšitkich, sym ja so wšak sam wšitkim za wotročka sčinił, zo bych jich wjele dobył. Mat. 20, 27. 28.
20. Tym židam sym ja był jako Žid, zo bych tych židow dobył. Tym, kiž pod zakonjom su, sym ja był jako tež pod zakonjom, zo bych tych, kiž pod zakonjom su, dobył.
21. Tym, kiž bjez zakonja su, sym ja jako bjez zakonja (kiž ja wšak před Bohom njejsym bjez zakonja, ale sym w Chrystusowym zakonju), zo bych ja tych, kotřiž bjez zakonja su, dobył. Gal. 2, 3.
22. Tym słabym sym ja był jako słaby, zo bych ja tych słabych dobył. Kóždemu sym ja wšelaki był, zo bych wšak wšudźom někotrych zbóžnych sčinił. 2 Kor. 11, 29. Rom. 11, 14.
23. To činju ja pak ewangelija dla, zo bych ja to same tež dóstał.
24. [Njewěsće wy, zo ći, kiž wo wjetu běža, běža wšitcy, ale jedyn wozmje dobyće? Dha běžće tak, zo jo dosahnjeće.
25. Kóždy pak, kiž so bědźi, zdźerži so wšitkich wěcow; tamni teho dla, zo bychu zachodnu krónu dóstali, my pak njezachodnu. Eph. 6, 12.
26. Teho dla tak běžu, nic jako na njewězte; ja tak bechtuju, nic jako jedyn, kiž do lofta ruba;
27. Ale ja pojimam swoje ćěło a wozkludźu jo na słužbu, zo bych ja, hdyž druhim prěduju, sam do poroka njezapanuł.] Rom. 8, 13. St. 13, 14.
1. Fa nochcu pak wam, bratřa, zamjelčeć, zo naši wótcojo su wšitcy pod mróčelu byli, a wšitcy su přez morjo šli. 2 Mójz. 13, 21. 22. St. 14, 22.
2. A su wšitcy pod Mójzasom křćeni z tej mróčelu a z tym morjom;
3. A su wšitcy jenaku duchomnu jědź jědli, 2 Mójz. 16, 15.
4. A su wšitcy jenake duchowne piće pili (přetož woni pijachu z teje duchomneje skały, kotraž jich pšewodźeše, ta zkała pak běše Chrystus); 2 Mójz. 17, 6.
5. Ale na nich wjele njeměješe Bóh žaneho spodobanja; přetož woni su pobići w tej pusćinje. 4 Mójz. 26, 64. 65.
6. To pak je so nam k znamjenju stało, zo bychmy sebi złeho njepožadali, jako tež ći sami su požadali. 4 Mójz. 11, 4. 33.
7. Njebudźće tež pšibožni, jako někotři bjez nimi běchu, kaž pisane steji: Tón lud synu so dele k jědźi a k piću a stanu horje k hraću. 2 Mójz. 20, 3. St. 32, 6.
8. Njećěěmy tež kurwarstwa, jako někotři bjez nimi kurwarstwo ćěrjachu, a padźe jich na jedy n dźeń tři a dwacyći tawzyntow. 4 Mójz. 25, 1. 9.
9. Njezpytujmy tež Chrystusa, jako někotři wot nich jeho spytowachu a buchu wot hadow zkónzowani. 4 Mójz. 21, 5. 6. Kn. mudr. 16, 5.
10. Njemorkotajće tež, jako tež někotři wot nich morkotachu a buchu wot teho zkažerja zabići. 4 Mójz. 14, ź. 36. Hebr. 3, 17.
11. To so pak wšitko sta jim k znamjenju; nam pak je napisane k wučbje, na kotrychž kónc swěta přišoł je.
12. [Teho dla, komuž so zda, zo steji, tón so hladaj, zo njepanje. 5 Rom. 11, 20.
13. Zane, chiba člorózke spytowanje njeje was nadešło; ale Bóh je swěrny, kiž was njebudźe přez waše zamóženje dać spytować, ale budźe činić, zo to spytowanje tak kónca dobudźe, zo wy jo znjesć móžeće.]
14. Teho dla, moji najlubši, ćěkajće wot teje pšibójzkeje słužby. 2 Mójz. 20, 3.
15. Jako z rozomnymi rěču ja; sudźće wy, štož ja rěču. St. 2, 15.
16. [Tón požohnowany kelich, kotryž my požohnujemy, njeje wón dóstatk teje krwě Khryztusoweje? Tón chlěb, kotryž my łamamjy, njeje wón dóstatk teho ćěła Chrystusoweho? Mat. 26, 27. Jap. zk. 2, 42.
17. Přetož jedyn chlěb je, dha nas wjele je jene ćěło, dokelž my wšitcy wot jeneho chlěba dóstali smy.] Rom. 12, 5. 1 Kor. 12, 27.
18. Pohladajće na Israela po ćěle: Kotřiž te wopory jědźa, njejsu tajcy w gmejnztwje teho wołtarja? 3 Mójz. 7, 15.
19. Što dyrbju ja nětk prajić? Dyrbju ja rjeknyć, zo tón přibóh něšto je? abo zo tón přibójski wopor něšto je? Ps. 96, 5. 1 Kor. 8, 4.
20. Ale ja praju, zo ći póhanjo, štož woni wopruja, to wopruja woni čertam a nic Bohu. Ja pak nochcu, zo byšće wy tych čertow towaŕšojo byli. 3 Mójz. 17, 7. 5 Mójz. 32, 17. Ps. 106, 37. Zjew. 9, 20.
21. Wy njemóžeće jene dobo pić Knjezowy kelich a tych čertow kelich; wy njemóžeće dostać Knjezowe blido a tež tych čertow blido. 2 Kor. 6, 15.
22. Abo chcemy my temu Knjezej trózkać? Smy my sylniši, dyžli wón? 5 Mójz. 32, 21. Hiob. 9, 19.
23. Ja mam derje wšitkeho móc, ale wono wšitko njeje wužitne; ja mam wšitkeho móc, ale wono wšitko njepolěpšuje. St. 6, 12. Sir. 37, 31.
24. Nichtó njepytaj, štož jeho je, ale kóždy, štož teho druheho je. Št. 33. Rom. 15, 2.
25. Wšitko, štož je na pšedanje na mjasnych wikach, to móžeće wy jěsć; wo ničo so njewobhońće, teho swědomnja dla; 1 Tim. 4, 4.
26. Přetož ta zemja je Knjezowa, a štož w njej je. 2 Mójz. 19, 5. Ps. 24, 1. Ps. 50, 12.
27. Jeli zo was pak štó wot tych njewěrnych na hosćinu prosy a wy zechzeće k njemu hić, dha jěsće wšitko, štož wam budźe prjódknošene, a njewobhońće so, teho swědomnja dla. Luk. 10, 7.
28. Dyrbjał pak štó k wam prajić: To je přibójski wopor, dha wy njejězće, teho sameho dla, kiž to wam zjewi, teho swědomnja dla. (Přetož ta zemja je Knjezowa a štož we njej je.) St. 8, 7.
29. Ja pak praju wot swědomnja, nic wot teho twojeho, ale wot teho druheho; přetož čoho dla dyrbjał ja moju frejotu dać sudźić wot cuzeho swědomnja?
30. Přetož hdyž ja to z dźakowanjom wužiwam, čoho dla dyrbjał hanjeny być mojeho dźakowanja dla? 1 Tim. 4, 4.
31. Teho dla njech wy jěsće abo pijeće, abo štož wy čińće wšitko Bohu k česći. Kol. 3, 17.
32. Čińće tak, zo byšće nikomu S pohóršenja njedawali, ani idam ani Gricham ani tej gmejnje Božej; Rom. 14, 13.
33. Runje jako tež ja kóždemu na wšelake so činju spodobny, a njehladam swojeho wužitka, ale štož jim wjele mohło wužitne być, zo bychu zbóžni byli.
1. Čińće po mni, runje jako ja po Chrystusu.
2. Ja chwalu pak was, lubi bratřa, zo wy we wšěch wěcach na mnje zpominaće a dźeržiće to wašnje, runje jako ja wam podał sym.
3. Ja dam wam pak k wědźenju, zo kóždeho muža hłowa je Chrystus, tón muž pak je teje žony hłowa; a Chrystusowa hłowa je Bóh. Eph. 5, 23. 1 Kor. 3, 23.
4. Kóždy muž, hdyž so k Bohu modli abo wěšći z pšikrytej hłowu, tón hani swoju hłowu; St. 12, 10. St. 14, 1.
5. Zónska pak, hdyž so k Bohu modli abo wěšći z njepřikrytej hłowu, ta hani swoju hłowu; přetož to je runje tak wjele, jako by wobtzihana była.
6. A jeli zo so wona pšikryć nochce, dha jej tež te włosy wottzihajće. Dokelž pak hroznje steji, hdyž žónska ma wottzihane włosy abo hdyž wottruhana je, dha njech wona hłowu pšikryje.
7. Muzki pak njedyrbi hłowu pšikrywać, přetož wón je Bože znamjo a česć; ale žona je mužowa česć. 1 Mójz. 1, 27.
8. Přetož muž njeje wot žony, ale žona je wot muža;
9. Tež muž njeje ztworjeny žony dla, ale žona muža dla. 1 Mójz. 2, 18. 23.
10. Teho dla dyrbi žona na hłowje móc měć, tych jandźelow dla.
11. Dha wšak njeje muž bjez žony, ani žona bjez muža w tym Knjezu; Gal. 3, 28.
12. Přetož runje jako žona je wot muža, tak tež muž přińdźe přez žonu; ale wšitko wot Boha.
13. Ssudźće při was sami, hač pěknje přisteji, zo žona z njepřikrytej hłowu so k Bohu modli. Jap. zk. 4, 19.
14. Abo njewuči was to pširodźenje samo, zo mužej je nječezć, hdyž sebi da dołhe włosy rosć,
15. A tej žonje pak je česć, hdyž sebi da dołhe włosy rosć? Přetož włosy su jej date za pšikryće.
16. Jeli pak štó bjez wami, kiž ma spodobanje na zwadźe, temu damy my wjedźić, zo my tajkeho zadźerženja nimamy, ani te wosady Bože. 1 Tim. 6, 4.
17. Hdyž ja pak to přikažu, njemóžu ja to chwalić, zo wy so nic k lěpšemu, ale k hóršemu zeńdźeće.
18. Přetož najprjedy, hdyž wy so zeńdźeće w gmejnje, słyšu ja, zo je rozdźělenje bjez wami; a někotre ja wěrju. St. 1, 10. 11. 12. St. 3, 3.
19. Přetož tež dyrbja kezaŕztwa bjez wami być, tak zo bychu ći, kotřiž prawi bjez wami su, zjawni byli. Mat. 10, 34. 35. St. 18, 7. Luk. 17, 1. 1 Jan. 2, 19. 5 Mójz:13,3. Luk. 2, 35.
20. Hdyž wy so teho dla hromadu zeńdźeće, njedźeržiće wy teho Knjeza wječer;
21. Přetož hdyž wy so Božemu blidu poztajiće, dha kóždy wot swojeho prjedy k sebi bjerje a pojě; a jedyn je hłódny, druhi pak je pjany.
22. Nimaće wy pak khěžow, hdźež wy jěsć a pić móžeće? Abo zazpiće wy Božu wosadu a činiće hanibu tym, kiž nimaju? Što mam ja wam prajić? Mam ja was chwalić? W tym ja was njekhwalu. Jak. 2, 6.
23. [Přetož ja sym to wot teho Knjeza dóstał, štož tež wam podał sym. Přetož tón Knjez Jezus w tej nocy, jako wón přeradźeny bu, wza wón tón chlěb, St. 15, 3. Mat. 26, 26. Mark. 14, 22. Luk. 22, 19.
24. A dźakowaše so, łamaše jón a dźeše: Wzmiće, jěsće, to je moje ćěło, kotrež za was łamane budźe; to čińće k mojemu wopomnjenju.
25. Teho runja tež tón kelich po tej wječeri a dźeše: Tón kelich je to nowe wotkazanje w mojej krej; to čińće, tak husto hač pijeće, k mojemu wopomnjenju.
26. Přetož tak husto wy wot teho chlěba jěsće a z teho kelicha pijeće, dyrbiće wy teho Knjeza smjerć připowědać, hač wón přińdźe. Mat. 24, 50. St. 25, 13. 27. St. 26, 64. Jan. 14, 3.
27. Štóž teho dla njedostojnje jě wot teho chlěba abo pije z teho kelicha teho Knjeza, tón so pšehrěši na tym ćěle a krej teho Knjeza. St. 10, 21. Hebr. 6, 6.
28. Njech so pak čłowjek sam zpytuje a njech tak jě wot teho chlěba a pije z teho kelicha; 2 Kor. 13, 5. Gal. 6, 4.
29. Přetož štóž njedostojnje jě a pije, tón jě a pije sebi sam tón sud, zo wón njerossudźi to ćěło teho Knjeza.]
30. Teho dla je tež tak wjele słabych a chorych bjez wami, a wjele jich spi.
31. Přetož hdy bychmy so sami rossudźili, dha njebychmy sudźeni byli. Ps. 32, 5.
32. Hdyž my pak sudźeni budźemy, dha budźemy wot teho Knjeza roswučeni, zo bychmy ze swětom zatamani njebyli. Kn. mudr. 12, 22.
33. Teho dla, moji lubi bratřa, hdyž wy hromadu so zeńdźeće, zo byšće jědli, dha jedyn na druheho počakaj.
34. Jeli pak štó hłódny, tón njech domach jě, zo byšće wy so k sudu njezešli. Te druhe wěcy pak chcu ja wuztajić, hdyž přińdu.
1. Wot tych duchownych darow pak, lubi bratřa, nochcu wam zamjelčeć. St. 10, 1.
2. Wy wěsće, zo sće póhanjo byli a tam šli k němym pšiboham, kaž wy wodźeni běšće. St. 6, 11.
3. Teho dla dam ja wam k wědźenju, zo nichtó, kiž z Božim Duchom rěči, Jezusa njezakle; a
[Nichtó njemóže Jezusej Knjez rěkać, chiba přez swjateho Ducha. Mark. 9, 39.)
4. Wšelke dary su, ale jedyn Duch je; Rom. 12, 6. Eph. 4, 4. Hebr. 2, 4.
5. A su wšelke słužby, ale jedyn Knjez; Št. 28. Eph. 4, 11.
6. A su wšelke mocy, ale jedyn Bóh, kiž wšitko we wšitkich čini. Eph. 1, 23.
7. W kóždym wopokazaju so teho Ducha dary k temu, štož wužitk přinjese.] St. 14, 26.
8. Jenemu budźe přez teho Ducha date, rěčeć wot mudrosće; druhemu pak budźe date, rěčeć wot wědomnozće, po tym samym Duchu; St. 1, 5. St. 2, 6.
9. Někomu ta wěra w tym samym Duchu; někomu te dary teho wuztrowjenja w tym samym Duchu;
10. Někomu, zo móže dźiwy činić; někomu to wěšćenje; někomu, zo móže duchow rozeznać; někomu wšelke ryče; někomu, zo móže te ryče wułožić. Jap. zk. 2, 4.
11. To pak wšitko čini tón samy jedyn lutki Duch a pšidźěli kóždemu to swoje, kaž wón chce. St. 7, 7. Rom. 12, 3. 6. Eph. 4, 7.
12. Přetož runje jako je jene ćěło a ma pak wjele stawow; wšitke stawy pak teho jeneho ćěła, hač runje jich je wjele, su jene ćěło: tak tež Chrystus. St. 10, 17.
13. Přetož my smy přez jeneho Ducha wšitcy k jenemu ćěłu křćeni, njech smy židźi abo Grichiscy abo wotročcy abo sami swoji; a smy wšitcy k jenemu Duchu napowani.
14. Přetož tež to ćěło njeje jedyn staw, ale wjele. Št. 20.
15. Hdy by pak noha rjekła: Ja njejsym ruka, teho dla njejsym ja teho ćěła staw, njedyrbjała wona teho dla teho ćěła staw być?
16. A hdy by wucho rjekło: Ja njejsym woko, teho dla njejsym ja teho ćěła staw, njedyrbjało wone teho dla teho ćěła staw być?
17. Hdy by cyłe ćěło woko było, hdźe by wostało to słyšenje? Hdy by wone wšitko to słyšenje było, hdźe by wostało to wonjenje?
18. Nětk pak je Bóh te stawy ztajił, jedyn kóždy wosebje na tym ćěle, kaž wón je chcył. Kol. 2, 19.
19. Hdy bychu pak wšitke stawy jedyn byłe, hdźe by to ćěło było?
20. Nětk pak je tych stawow wjele, a jene je ćěło. Št. 14.
21. Woko pak njemóže k rucy rjeknyć: Ja će njepotrjebam; abo tež hłowa k tymaj nohomaj: Ja waju njepotrjebam;
22. Ale wjele wjazy su teho žiwota stawy nuzniše, kotrež so najsłabše zdadźa być;
23. A kotrež so nam zdadźa te nječesniše na ćěle być, na te my najwjetšu česć łožimy; a kotrež nam njepšizteja, te maju najwjetše wuhotowanje.
24. Kotrež nam pak rjenje pšizteja, te teho sameho njepotrjebaju. Ale Bóh je to ćěło tak wšelke zhotował, zo wón temu nuznemu ztawej wjetšu česć dał je,
25. Tak zo by njebyło žane rozdźělenje na ćěle, ale zo bychu te stawy so jedyn za druhi ztarałe.
26. A hdyž jedyn staw ćeŕpi, dha wšitke stawy sobu ćeŕpja; a hdyž jedyn staw budźe krasnje dźeržany, dha so wšitke stawy sobu wjesela.
27. Wy sće pak to ćěło Chrystusowe, a stawy, kóždy sam wosebje. Rom. 12, 5. Eph. 4, 12. St. 5, 30. Kol. 1, 24.
28. A někotrych je Bóh postajił w tej gmejnje: najprjedy japoštołow, potom profetow, k třećemu wučerjow, potom tych, kiž dźiwy činja, potom te dary k wustrowjenju, tych pomoznikow, knjezow a wšelke ryče. Eph. 4, 11.
29. Ssu woni pak wšitcy japoštoli? su wšitcy profetojo ? su wšitcy wučerjo? su wšitcy tajcy, kiž dźiwy činja?
30. Maju woni wšitcy dar k wustrowjenju? ryča wšitcy ze wšelkimi ryčemi? móža wšitcy wukładować?
31. Stejće pak swěru za tymi lěpšimi darami. A ja chcu wam hišće krasniši puć pokazać. St. 14, 1.
1. [Hdy bych ja z člorzkimi a z jandźelzkimi jazykami rěčał a njeměł lubosće; dha bych ja był zynčazy mosas abo klinčazy zwónčk.
2. A hdy bych ja wěšćić mohł a wědźał wšitke potajnstwa a wšitko póznaće; a hdy bych měł wšitku wěru, tak zo bych hory pšeztajił, a njeměł lubosće; dha bych ničo njebył. Mat. 7, 22. St. 17, 20.
3. A hdy bych ja wšitke moje kubła na žiwnosć tych chudych wažił a podał moje ćěło k palenju, a njeměł lubosće; dha by mi to ničo wušne njebyło. Přisł. 25, 211. Mat. 6, 1. Jan. 15, 13. Rom. 12, 8. 20. 1 Jan. 3, 17.
4. Lubosć je zćeŕpna a dobroćiwa; lubosć njeje zawisna; lubosć njeje samopašna, wona so njenaduwa;
5. Wona hroznje nječini; wona njepyta to swoje; wona so njeda roshněwać; wona na złe njemysli; Phil. 2, 4.
6. Wona so njezraduje na njeprawosći, ale so sobu zraduje na prawdźe;
7. Wona wšo znjese, wšo wěri, wšeho so nadźije, wšo pšećeŕpi. Přisł. 10, 12. Rom. 15, 1. 1 Kor. 9, 12.
8. Lubosć nihdy njewupanje, hač runje wěšćenje zahinyć a ryče pšeztać a póznaće so zhubić budźe.
9. Přetož štož wěmy, je njesyłe, a štož wěšćimy, je njesyłe;
10. Hdyž pak to dokonjane přińć budźe, tehdy změje to njesyłe kónc.
11. Jako ja dźěćo běch, dha ryčach jako dźěćo a běch mudry jako dźěćo a mějach dźěćace pomyslenje; hdyž so pak muž zčinich, wopušćich ja to dźěćace wašnje.
12. My hladamy nětk přez špihel w potajnym słowje; tehdy pak wot wobliča k wobliču. Nětk ja póznaju po kruchu; tehdy pak budu dopóznać, kaž tež ja dopóznaty sym.
13. Nětk pak wostanje wěra, nadźija, lubosć, te tři; ale ta lubosć je najwjetša bjez nimi.]
1. Stejće za lubosću. Požadajće wutrobnje tych duchownych darow, najwjacy pak, zo byšće wy Bože pismo wułožić móhli. St. 12, 31. St. 11, 4. St. 12, 10.
2. Přetož kotryž z cuzej rěču rěči, tón ludźom njeryči, ale Bohu; přetož na njeho nichtó njeposłucha, w duchu wón pak rěči potajnozće.
3. Štóž pak wěšći, tón rěči ludźom k polěpšenju a k napominanju a k troštu.
4. Štóž z cuzej rěču rěči, tón so sam polěpšuje; štóž pak Bože słowo wułoži, tón tu wosadu polěpšuje.
5. Ja bych pak chcył, zo byšće wy wšitcy z jazykami rěčeć móhli, ale wjele wjazy, zo byšće wěšćili; přetož kotryž wěšći, je wjetši dyžli tón, kiž z jazykami rěči, chiba zo wón jo tež wułoži, zo by ta wosada so z teho polěpšała. 4 Mójz. 11, 20.
6. Nětk pak, lubi bratřa, hdy bych ja k wam přišoł a rěčał z jazykami, što bych ja wam wužitny był, hdy bych ja z wami njeryčał, ani přez zjewjenje ani přez póznaće ani přez wěšćenje ani přez wučbu? St. 12, 8.
7. Wšak so tež tak ma z tymi wěcami, kiž žiwe njejsu, wot kotrychž hłós wuńdźe, njech je pišćel abo harfa, jeli zo wone wosebny hłós wot sebje njedadźa, kak móže štó wjedźić, što je pizkane abo na harfje hrate?
8. A jeli zo truba njewězty hłós dawa, štó budźe so na wójnu hotować? 4 Mójz. 10, 9.
9. Tak tež wy, hdyž z jazykom ryčiće, jeli zo zrozomnu ryč njewudawaće, kak móže so wjedźić, što je rěčane? Přetož wy budźeće do wětra rěčeć.
10. Tak wjele, jako my słyšimy, je wšelki hłós na swěće, a žadyn tych samych njeje, zo by k zrozymjenju něšto njedawał.
11. Hdyž ja teho dla njewěm teho hłosa móc, budu ja cuzy temu, z kotrymž ja rěču; a tón, kiž zo mnu rěči, budźe mi cuzy.
12. Tak tež wy, dokelž swěru za duchownymi darami stejiće, budźće na tym, zo byšće tu wosadu polěpšeli a wšitko bohaće měli.
13. Teho dla, štóž z jazykom rěči, tón so tak modl, zo by jo tež wułožił.
14. Přetož hdyž ja so z jazykom modlu, dha so mój duch modli; ale moja mysl nikomu wužitka njepřinjese.
15. Kaha dha so činićma? Ja budu so w duchu modlić a budu so tež modlić, zo mje zrozumja; ja budu kěrluše spěwać w duchu a budu tež kěrluše spěwać, zo mje zrozumja. Eph. 5, 19.
16. Jeli zo ty pak w duchu požohnuješ, kak móže tón, kiž město zyrkwineho dźěsća wobsyda, na twoje dźakowanje hamjeń rjec, dokelž njerozymi, što ty prajiš?
17. Přetož ty wšak derje so dźakuješ, ale druhi so z teho njepolěpšuje.
18. Ja so mojemu Bohu dźakuju, zo ja wjazy, dyžli wy wšitcy, z jazykami rěču.
19. Ale ja chcu w zhromadźiznje radšo pjeć słowow rěčeć, hdyž moje mysle zrozumja, zo bych tež druhich roswučił, dyžli hewak dźesać tawzynt słowow z jazykom, hdyž mje njezrozymja.
20. Lubi bratřa, njebudźće dźěći na rozumje; ale na złózći budźće dźěći, na rozumje pak budźće dopjelnjeni. Eph. 4, 14. Mat. 18, 3.
21. W zakonju steji pisane: Ja chcu z druhimi jazykami a z druhimaj hubomaj rěčeć k temu ludu, ale woni tež tak mje njebudźa posłuchać, praji tón Knjez. 5 Mójz. 28, 49. Jez. 28. 11. 12.
22. Teho dla su jazyki za zejch, nic wěrnym, ale njewěrnym, to wěšćenje pak nic njewěrnym, ale wěrnym.
23. Hdy by teho dla ta cyła zhromadźizna so zešła na jene město a wšitcy z jazykami rěčeli, a bychu tež nutř přišli njewučeni abo njewěrni; njebudźa woni rjeknyć, zo sće njemudri?
24. Hdy bychu pak wšitcy wěšćili a nutř přišoł jedyn njewěrny abo njewučeny, tehdy by tón samy, kiž to słyši, dowjedźeny był wot wšitkich a wot wšitkich tež sudźeny był; St. 2, 15.
25. A by tak to potajne jeho wutroby zjawne było, a wón (tón njewěrny abo njewučeny) by tak padnywši na swoje wobličo k Bohu so modlił a zjawnje wołał, zo Bóh zawěrnje bjez wami je. St. 4, 5.
26. Što dha teho dla je, lubi bratřa? Hdyž wy so zeńdźeće, dha ma kóždy bjez wami, jedyn kěrluše, druhi ma wučbu, třeći ma jazyki, tón ma zjewjenje, tamny ma wułoženje. Njech to wšitko so stanje k polěpšenju. St. 11, 18. 20. St. 12, 8. 9. 10. 2 Kor. 12, 13. 19. Eph. 4, 12.
27. Jeli zo štó z jazykom rěči, njech so to stanje přez dweju abo najwjacy přez třoch, a to na přeměnjenje; jedyn pak njech wułoži.
28. Jeli zo wón pak wułožić njemóže, dha njech w zhromadźiznje mjelči; njech pak sam sebi rěči a Bohu.
29. Ale wěšćomnizy njech dwaj abo třjo ryča, a ći druzy njech sudźa.
30. Jeli zo so pak zjewjenje stanje druhemu, kiž sedźi, dha njech prěni mjelči.
31. Přetož wy móžeće derje wšitcy wěšćić, jedyn po druhim, zo bychu wšitcy wukli a wšitcy napominani byli.
32. Tež su duchojo tych profetow profetam poddani. St. 12, 10. 1 Jan. 4, 1.
33. Přetož Bóh njeje teho změšenja, ale teho měra Bóh, jako wón to je we wšitkich zhromadźiznach tych swjatych.
34. Waše žony njech mjelča w zhromadźiznach; přetož wono jim njedyrbi přidate być, zo bychu ryčałe, ale zo bychu poddane byłe, jako tež zakoń praji. 1 Tim. 2, 12. 1 Mójz. 3, 16. 1 Kor. 11, 3. Eph. 5, 22. Kol. 3, 18. Tit. 2, 5.
35. Chcedźa pak wone što nawuknuć, njech domach swojich mužow woprašeju; přetož žonam hroznje přisteji, hdyž w zhromadźiznje ryča.
36. Abo je Bože słowo wot was wušło abo je k wam samym přišło?
37. Jeli zo so komu zda, zo profeta abo duchowny je, njech póznaje te ryče, kotrež ja wam pišu, zo su teho Knjeza přikaznje. 1 Joh. 4, 6.
38. Jeli pak štó to njewě, tón njech njewě.
39. A tak, lubi bratřa, stejće swěru za tym, zo byšće wěšćili, a hewak z jazykami rěčeć tež njewobarajće.
40. Njech wšitko přistojnje a po rjadu so stanje. Kol. 2, 5.
1. Ja zpomnju pak wam, lubi bratřa, na to ewangelion, kotrež ja wam sym připowědał, kotrež wy tež sće horje wzali, w kotrymž tež stejiće, Gal. 1, 11. 12.
2. Přez kotrež wy tež zbóžni budźeće, z kajkim wašnjom ja wam to same sym připowědał, jeli zo jo zachowali sće; njejsće-li podarmo wěrili. St. 21.
3. Přetož ja sym to wam najprjedy podał, štož tež běch dóstał, zo Chrystus wumrěł je za naše hrěchi, po pismje; Jez. 53, 9. 10.
4. A zo wón pohrjebany je a zo je stanył na třeći dźeń po pismje; Ps. 16, 10.
5. A zo wón widźeny je wot Kephasa, potom wot tych dwanaće; Mark. 16, 14. Luk. 24, 34. Jan. 20, 19. 26.
6. Potom je wón widźeny wjazy dyžli wot pjeć stow bratrow na jene dobo, wot kotrychž hišće wjele žiwych je hač do teho dźensnišeho dnja, někotři pak su wusnyli;
7. Potom je wón widźeny wot Jakuba, potom wot wšitkich japoštołow; Luk. 24, 50.
8. Naposledk pak po wšěch je wón tež wote mnje, jako wot nječasneho poroda, widźeny. Jap. zk. 9, 5.
9. Přetož ja sym najmjeńši bjez japoštołami, kiž hódny njejsym, zo mi japoštoł rěkaju, teho dla, zo ja tu gmejnu Božu pšezćěhał sym. Eph. 3, 8. Jap. zk. 9, 1.
10. Ale z Božeje hnady sym ja to, štož sym, a jeho hnada na mni njeje podarmo była; ale ja sym wjele wjazy dźěłał, dyžli woni wšitcy, nic pak ja, ale Boža hnada, kotraž zo mnu je.
11. Njech teho dla ja sym abo su woni; tak my prědujemy, a tak wy sće wěrili.
12. Hdyž pak Chrystus budźe prědowany, zo wón wot morwych je horje stanył; kak dha někotři bjez wami praja, zo horjestawanje tych morwych njeje? Jap. zk. 17, 18.
13. Jeli zo pak horjestawanje wot morwych njeje, dha tež Chrystus horje stanył njeje.
14. A jeli zo Chrystus njeje horje stanył, dha je podarmo naše prědowanje, a podarmo tež je waša wěra.
15. Tak tež my bychmy byli namakani falšni swědkojo Boži, zo smy přećiwo Bohu swědčili, zo wón Chrystusa je zbudźił, kotrehož wón njeje zbudźił, jeli temu tak, zo morwi horje njestawaju. Jap. zk. 3, 15.
16. Přetož jeli zo morwi horje njestawaju, dha tež Chrystus njeje horjeztanył. Rom. 8, 11.
17. [Njeje-li pak Chrystus horje stanył, dha je waša wěra podarmo, a wy hišće sće we wašich hrěchach;
18. Tež teho dla ći, kiž su w Chrystusu wusnyli, su zhubjeni.
19. Jeli zo my jeno w tym žiwjenju na Chrystusa nadźiju ztajimy, dha smy bjez wšitkimi ludźimi ći najhubjeńši.
20. Nětk pak je Chrystus wot morwych horje stanył a je tón prěnički był bjez tymi, kotřiž su wusnyli.] Jap. zk. 26, 23 x.
21. Přetož wšak přez čłowjeka přińdźe smjerć, a přez čłowjeka je tež přišło to horjestawanje tych morwych. 1 Mójz. 3, 19. Rom. 5, 12. 18. Kol. 1, 18. Zjew. 1, 5.
22. Přetož runje jako w Hadamje wšitcy wumru, tak budźa tež wšitcy w Chrystusu wožiwić. Rom. 5, 21.
23. Ale kóždy po swojim rjadu: Chrystus jako to prěničke; potom ći, kiž su Chrystusowi, hdyž wón přińć budźe; Št. 20. 1 Thes. 4, 14.
24. A potom budźe kónc, hdyž wón kralestwo Bohu a Wótcu podać budźe, hdyž wón budźe k ničemu sčinić wšitko knjejztwo a wšitku wyšnosć a móc.
25. Wón pak dyrbi knježić, hač budźe wšitkich swojich njepřećelow pod swoje nohi połožić. Ps. 110, 1. Mat. 22, 44.
26. Posleni njepšećel pak, kiž k ničemu sčinjeny budźe, je smjerć. Zjew. 20, 14.
27. Přetož wón je jemu wšitko pod jeho nohi podał. A hdyž praji, zo wšitko jemu je poddane, je zjawne, zo tón je wuměnjeny, kiž jemu wšitko je podał. Ps. 8. 7.
28. A hdyž jemu wšitko poddane budźe, dha tež tehdy tón Syn sam budźe podany temu, kiž jemu wšitko je podał, zo by Bóh był wšitko we wšitkich.
29. A što bychu hewak ći činili, kotřiž křćeni su nad morwymi, jeli zo morwi nihdy njebudźa horjeztawać? Štoha so křćić dadźa nad morwymi?
30. A što my w strachosći smy kóžde wokomiknjenje? Rom. 8, 36.
31. Na naše khwalenje, kotrež mam w Chrystusu Jezusu, našim Knjezu, ja mru wšědnje. 1 Thes. 2, 19. 2 Kor. 4, 10. 11.
32. Sym-li ja, ja po čłowječnym wašnju rěču, we Ephezu z dźiwimi zwěrjatami so bědźił? Što mi pomha, jeli zo morwi horje njestawaju? Wjele radšo my jěsmy a pijmy; přetož jutře smy my wšak morwi. Jez. 22, 13. St. 56, 12. Kn. mudr. 2, 6.
33. Ale njedajće so zawjezć. Słe ryče zkaža dobre počinki. Eph. 5, 6.
34. Budźće wšak prawje ztrózbi a njehrěšće; přetož někotři bjez wami nimaju teje znajomnozće Božeje; to mam ja prajić wam k hanibje. Rom. 13, 11.
35. [Chcył pak štó rjec: Kak budźa ći morwi horjestanuć? a z kajkim ćěłom budźa woni přińć? Ez. 37, 3.
36. O hłupy! to, štož ty syješ, njebudźe wožiwić, jeli zonjewumrje.
37. A štož ty syješ, njeje to ćěło, kotrež so hakle sčinić budźe; ale je nahe zorno, jako so trjechi, pšeńčne abo někajkeho druheho žita.
38. Bóh pak da jemu ćěło, kaž chce, a kóždemu symjenju swoje wosebne ćěło. 1 Mójz. 1, 11.
39. Wono njeje kóžde ćěło jenake ćěło; ale hinaše je člowječne ćěło a hinaše je ćěło teho zkota, hinaše tež tych rybow a hinaše tych ptakow.
40. Tež su njebjeske ćěła a zezke ćěła; ale druhu krasnosć maju te njebjeske a druhu te zerizke.
41. Zaso hinašu krasnosć ma słónco a hinašu krasnosć ma měsaz, a hinašu krasnosć maju hwězdy; přetož jena hwězda ma wjetšu jasnosć, dyžli druha.
42. Tak so tež ma to horjestawanje tych morwych: syte budźe ćěło zachodne, a budźe horje stanuć njezachodne;
43. Wone budźe syte w nječesći, a budźe stanuć w krasnosći; syte budźe w słabozći, a budźe stanuć w mocy; Phil. 3, 20. 21.
44. Syte budźe ćělne ćěło, a budźe stanuć duchowne ćěło; přetož druhe je ćělne ćěło, a druhe je duchowne ćěło.]
45. Jako tež pisane steji: Tón prěńši čłowjek, Hadam, bu sčinjeny k žiwej duši; a tón posleni Hadam, zo by duch był, kiž žiwjenje dawa. 1 Mójz. 2, 7.
46. Dha teho dla duchowne ćěło njeje prěńše, ale to ćělne; potom pak přińdźe to duchowne.
47. Tón prěni čłowjek wot zemje je zemzki; tón druhi čłowjek pak je tón Knjez z njebjes. Luk. 1, 78.
48. Kajkiž je tón zerizki, tajcy su tež ći zemzzy; a kajkiž je tón njebjeski, tajcy su tež ći njebjezzy.
49. A kaž my njesli smy znamjo teho zerizkeho, tak tež my budźemy njesć znamjo teho njebjeskeho.
50. [To pak ja praju, lubi bratřa, zo ćěło a krej njemóžetej Bože kralestwo herbować; ani tež to zachodne njebudźe herbować to njezachodne. Mat. 16, 17. Jan. 1, 13.
51. Hlaj, potajnozć ja wam praju: My wšitcy njebudźemy wusnyć; ale wšitcy pak budźemy přeměnjeni; 1 Thes. 4, 15 x.
52. A to same nahle, we wokomiknjenju, na tu poslenju trubu; přetož ta budźe zatrubić, a ći morwi budźa stanuć njezachodni, a my budźemy přeměnjeni. Mat. 24, 31. 1 Thes. 4, 16.
53. Přetož to zachodne dyrbi so njezachodne woblec, a to smjertne dyrbi so njesmjertnosć woblec. 2 Kor.:5, 4.
54. Hdyž pak to zachodne so budźe njezachodne woblec a to smjertne so budźe njesmjertnosć woblec, tehdy budźe so dopjelnić to słowo, kotrež je napisane: Ssmjerć je póžrjeta do dobyća; Jez. 25, 8. Hoz. 13, 14.
55. Hdźe je, smjerć, twoje žahadło? Hdźe je, hela, twoje dobyće?
56. Teje smjerće žahadło pak je hrěch, a teho hrěcha móc je zakoń. Rom. 7, 13.
57. Ale Bohu budź dźak, kiž nam to dobyće dawa přez našeho Knjeza Jezom Chrysta.] 1 Jan. 5, 5.
58. [Teho dla, moji lubi bratřa, budźće wobstajni, njehnući a pšibjerajće stajnje w skutku teho Knjeza, dokelž wy wěsće, zo waše dźěło podarmo njeje w tym Knjezu.] 2 Kron. 15, 7.
1. Wot teho złoženja pak za tych swjatych chcył ja spomnić, kaž tym Galatizkim gmejnam sym wustajił, tak tež wy čińće. Jap. zk. 11, 29. Rom. 12, 13.
2. Na kóždy prěni dźeń w tydźenju kóždy bjez wami wotpołož pola so, a nahromadź po swojej dobrej woli, štož Bóh wobradźi, zo by nic, hdyž ja přińdu, tehdy hakle zkładźenje činjene było. Jap. zk. 20, 7.
3. A hdyž přińdu, chcu ja tych, kotrychž wy za dobrych dźeržeć budźeće, z liztami pósłać, zo bychu wašu dobroćiwosć donjesli do Jerusalema; 2 Kor. 8, 16. 19.
4. A jeli zo by słužna wěc była, zo ja tež bych tam ćahnył, móhli woni zo mnu ćahnyć.
5. K wam pak budu ja přińć, hdyž Mazedonsku pšeńdu; přetož přez Mazedonsku ja póńdu. Jap. zk. 19, 21.
6. Pola was pak ja budu snadnje wostać abo tež přez zymu pobyć, zo byšće wy mje pšewodźili, hdźež ja poćahnu.
7. Nětk pak nimo na puću nochcu was widźeć, ale so nadźiju, zo někotry čas pola was wostać budu, budźe-li tón Knjez wotpušćić. Jap. zk. 18, 21.
8. Ja budu pak we Ephezu wostać hač do swjatkow; St. 15, 32.
9. Přetož mi su wotewrjene wulke durje a mócne, a tam mam wjele přećiwnikow. Jap. zk. 14, 27.
10. Budźe-li Timothej přińć, hlajće, zo by bjez bojosće pola was był; přetož wón tež na dźěle teho Knjeza dźěła, runje jako ja.
11. Teho dla nichtó jeho njezazh. Pšewodźće jeho pak z měrom, zo by ke mni přišoł; přetož ja čakam na njeho z bratrami. 1 Tim. 4, 12.
12. Dale wot Apollosa, teho bratra, dam ja wam k wědźenju, zo jeho jara sym napominał, zo by k wam přišoł z tymi bratrami; ale hač cyle wolu njeměješe, zo by nětk přišoł, dha budźe wšak přińć, hdyž jemu prawje budźe.
13. Njezpiće, stejće we wěrje; dźeržće so jako mucy a budźće sylni. St. 15, 344. Mat. 24, 42. St. 25, 13.
14. Wšitke waše wěcy njech so stanu z lubosću.
15. Napominam pak was, moji bratřa: Wy znajeće dom Schćěpanowy, zo ći z teho sameho su to prěničke we Achajzkej, a zo woni sami k słužbje tym swjatym so su pšiztajili; St. 1, 16. Rom. 18, 5.
16. So byšće tež wy tym samym poddani byli a kóždemu, kiž sobu pomha a so prózuje. Phil. 2, 30.
17. Ja so pak zwjeselu, zo ke mni přišli su Schćěpan a Fortunat a Achaik; přetož waše prečwoztaće su woni narunali. 2 Kor.11, 9.
18. Woni su pak wokšewili mojeho a wašeho ducha. Póznajće teho dla, kotřiž tajcy su.
19. Te gmejny we Aziskej dadźa wam wjele dobreho prajić. Jara wjele dobreho dataj wam prajić w tym Knjezu Akwila a Prizzila, z tej gmejnu, kotraž w jeju chěži je. Jap. zk. 18, 2. 18. 36.
20. Wjele dobreho wam dadźa prajić wšitcy bratřa. Wjele dobreho jedyn druhemu rjekńće ze swjatym wokošenjom. Rom. 16, 16. 2 Kor. 13, 12. 1 Pětr. 5, 14.
21. Ja, Pawoł, wam wjele dobreho dam prajić z mojej ruku. Kol. 4, 18. 2 Thes. 3, 17.
22. Štóž teho Knjeza Jezom Chrysta njelubuje, tón budź zaklaty, maranatha.
23. Ta hnada teho Knjeza Jezom Chrysta budź z wami! Rom. 16, 24.
24. Moja lubosć budź z wami wšitkimi w Chrystusu Jezusu! Hamjeń. Prěńši list na Korintiskich, pósłany z města Philippis přez Sćěpana a Fortunata a Achaika a Timothea. 1 Thes. 5, 26.
1. Pawoł, japoštoł Jezom Chrysta přez Božu wolu, a Timothej, tón bratr, tej gmejnje Božej, kotraž je w Korinće, tež wšitkim swjatym, kotřiž su w cyłej Achajzkej:
2. Hnada budź z wami a měr wot Boha, našeho Wótca, a teho Knjeza Jezom Chrysta. Rom. 1, 7: 1 Kor. 1, 3.
3. Chwaleny budź Bóh a Wótc našeho Knjeza Jezom Chrysta, tón Wótc teje smilnosće a Bóh wšitkeho trošta, 1 Pětr. 1, 3. Rom. 15, 5.
4. Kiž nas troštuje we wšitkej našej tyšnosći, zo tež my bychmy tróštować móhli tych, kotřiž su we wšelkej tyšnosći, z tym tróštom, z kotrymž my sami troštowani budźemy wot Boha;
5. Přetož runje jako my teho ćerpjenja Chrystusoweho wjele mamy, tak budźemy my tež bohaće troštowani přez Chrystusa. Ps. 34, 20.
6. Njech mamy pak tyšnosć abo trošt, dha so to wam k lěpšemu stanje. Jeli tyšnosć, dha so wam stanje k tróštej a k zbožu, kotrež zbože so wopokaže pola was, hdyž wy ze sćerpliwosću znosyće to same ćerpjenje, štož tež my ćeŕpimy. Jeli pak trošt, dha so wam tež stanje k tróštej a k zbožu.
7. A naša nadźija steji twjerdźe wo was; dokelž my wěmuy, zo, runje jako wy teho ćerpjenja towaŕšojo sće, tak wy tež teho trošta sobu dostojni budźeće. 2 Thes. 1, 4. 7.
8. Přetož my nochzemy, lubi bratřa, zo byšće njewjedźili wo našej tyšnosći, kotraž so nam we Aziskej je stała, hdźež my jara wulcy wobćeženi běchmy wyše mocy, tak zo my tež njewjedźichmy, hač žiwi wostać budźemy; Jap. st. 19, 23.
9. Ale my tež sami při sebi myslachmy, zo nam smjerć je wotsudźena. To so pak teho dla sta, zo bychmy so sami na so njezpušćeli, ale na Boha, kiž morwych zbudźi,
10. Kiž tež nas wot tajkeje smjerće je wumóhł a hišće wšědnje wumóže; a mamy k njemu nadźiju, zo nas tež dale wjazy wumóž budźe, 2 Tim. 4, 18.
11. Tež přez tu pomoz wašeje próztwy za nas, tak zo za tón dar, kotryž přez tu próstwu wjele paršonow nam je daty, tež přez wjele paršonow by so dźak stał za nas. Rom. 15, 30.
12. Přetož naša chwalba je ta, zo mamy swědčenje našeho swědomnja, zo my w swěrnosći a čistosći Božej, nic w ćělnej mudrosći, ale w tej Božej hnadźe na swěće smy chodźili, najwjacy pak bjez wami. Hebr. 13, 18. Mat. 10, 16.
13. Přetož my wam druhe ničo njepišemy, chiba štož wy lazujeće abo tež póznajeće. Ja so pak nadźiju, wy budźeće nas tež hač. do kónca tajkich póznać.
14. Jako tež nas na někotrym sće póznali, zo smy waša chwalba, runje jako tež wy naša chwalba sće na dźeń teho Knjeza Jezusa. St. 5, 12.
15. A z tajkej nadźiju myslach ja najprjedy k wam přińć, zo byšće wy tu druhu dobroćiwosć dóstali,
16. A zo bych přez was do Mazedonskeje zašoł a zaso z Mazedonskeje k wam přišoł, a wot was pšewodźeny był do židowskeje (zemje). Jap. st. 19, 21. 1 Kor. 16, 5.
17. Sym dha teho dla njepěknje činił, jako sebi tak pomyslach? Abo su moje mysle ćělne, hdyž na to myslu, zo by pola mje haj haj, a ně ně było?
18. Ale Bóh je swěrny, dokelž naša ryčk wam njeje haj a ně była.
19. Přetož tón Syn Boži, Jezus Chrystus, kiž bjez wami přez nas je prědowany, to je přez mje a přez Silvana a přez Timothea, tón njeběše haj a ně, ale běše haj w nim.
20. Přetož wšitke Bože sluby, kaž wjele jich je, su za haj w nim a su za hamjeń w nim, k Božej chwalbje přez nas.
21. Bóh pak je tón samy, kiž nas z wami wobtwjerdźi na Chrystusu a kiž nas je žałbował, 1 Kor. 1, 8. 1 Pětr. 5, 10.
22. A je nas zazyglował a dał zawdawk teho Ducha do našich wutrobow. Eph. 1, 14.
23. Ja pak Boha k swědkej zawołam na moju dušu, zo sym was pšešonował na tym, zo zaso do Korintha njejsym přišoł. Rom. 1, 9.
24. Nic jako bychmy knježa byli na wašej wěrje, ale my smy pomoznizy wašeje wjesełozće; přetož wy we wěrje stejiće. 1 Pětr. 5, 3.
St. 2. Scht. 1. Ja sym sebi pak to při sebi zamyslił, zo z nowa na zrudźbu njebych k wam přišoł. St.12, 21:
2. Přetož jeli zo ja was zrudźu, štó dha je, kiž by mje zwjeselił, chiba tón, kotryž wote mnje zrudźeny budźe?
3. A to same sym wam pisał, zo přišedši k wam bych njetrjebał so rudźić wožtych, na kotrychž po prawym sožzmam zwjeselić, dokelž k wam wšitkim tu nadźiju mam, zo moju wjesełosć wšitcy za swoju wjesełosć maće. St. 12, 21.
4. Přetož ja pisach wam we wulkej žałosći a wutrobnej ztyzknozći z wjele sylzami, nic zo byšće zrudźeni byli, ale zo byšće wy tu lubosć póznali, kotruž ja wosebnje k wam mam.
5. Jeli pak štó wam zrudźbu načinił, tón mje zrudźił njeje, chiba tak, zo bych was wšitkich njewobćežił.
6. Dosć ma tajki na tym wuswarjenju, kotrež so wot jich wjele je stało;
7. Wy pak jemu wjele skerje nětk wodajće a jeho tróštujće, zo by snadź tón samy wot wulkeje zrudźby póžrjety njebył.
8. Teho dla napominam was, zo byšće tu lubosć na nim wopokazali; 1 Kor. 16, 14.
9. Přetož teho dla tež ja wam pisach, zo bych póznał, hač wy prawje posłušni sće na wšitko.
10. Komuž pak wy něšto wodaće, temu tež ja wodam. Přetož hdyž ja někomu što wodam, komuž ja wodam, činju to waše dla před Chrystusowym wobličom,
11. So my njebychmy zludani byli wot satana. Přetož nam njewědomne njeje, što wón w mysli ma.
12. Jako pak do Troady přińdźech, zo bych prědował to ewangelion Chrystusowe, a mi tež durje běchu wotewrjene w tym Knjezu, Jap. st. 18, 8. St. 14, 27.
13. Dha ja žaneho wotpočinka njemějach w mojim duchu, teho dla, zo Titusa, mojeho bratra, njenamakach; ale ja žohnowach so z nimi a woteńdźech do Mazedonskeje.
14. A Bohu budź dźak, kiž nam stajnje dobyće dawa w Chrystusu a to wonjenje swojeho póznaća přez nas zjewi na wšěch městach. 1 Kor. 15, 57.
15. Přetož my smy Chrystusowe dobre wonjenje Bohu, tak derje bjez tymi, kiž zbóžni budźa, jako tež bjez tymi, kotřiž zhubjeni budźa: 1 Kor. 1,18.
16. Tym smjertne wonjenje k smjerći, tamnym pak wonjenje teho žiwjenja k žiwjenju. Ale štó je k temu doztojny?
17. Přetož my njejsmy, jako ći druzy, kotřiž na jebanje změšeju Bože słowo; ale z čistosće a jako wot Boha před Bohom w Chrystusu my rěčimy.
1. Počinamy dha my so zaso sami chwalić? abo potrjebamy my, jako někotři, chwalnych listow k wam, abo tež chwalnych listow wot was?
2. Naš list sće wy, do našich wutrobow napisany, kotryž zrozymjeny a lazowany budźe wot wšitkich čłowjekow; 1 Kor. 9, 2. 3.
3. Přetož wot was je zjawne, zo Chrystusowy list sće, přez našu prědaŕzku słužbu zhotowany a wot nas napisany, nic z čornej tintu, ale z Duchom teho žiweho Boha, nic na kamjeńtnych taflach, ale na mjasnych taflach teje wutroby. Jer. 31, 33.
4. Tajke dowěrjenje mamy my pak přez Chrysta k Bohu.
5. Nic zo bychmy dostojni byli sami wot sebje, něšto pomyslić, jako sami wot sebje; ale zo my dostojni smy, to je wot Boha; St. 2, 16. Phil. 2, 13.
6. Kiž tež nas k doztojnym słužomnikam sčinił je teho noweho wotkazanja, nic pismika, ale ducha. Přetož pismik mori, duch pak žiwych čini.
7. Jeli zo pak ta słužba, kotraž přez te pismiki mori a do kamjenjow zaryta běše, krasnosć měješe, tak zo Israelske dźěći njemóžachu pohladać na Mójzasowe wobličo teje krasnosće dla jeho wobliča, kotraž wšak přesta; 2 Mójz. 34, 30.
8. Kaha dha njedyrbjała wjele wjazy ta słužba, kotraž teho ducha dawa, krasnosć měć?
9. Přetož hdyž ta słužba, kotraž satamanstwo prěduje, krasnosć ma, wjele wjazy ma ta słužba, kotraž prawdosć prěduje, pšeměrnu krasnosć. Rom. 1, 17. St. 3, 21.
10. Přetož tež tamny kruch, kiž překrasnjeny běše, njemóže za překrasnjeny płaćić dla teje pšewažneje krasnosće.
11. Přetož hdyž to krasnosć měješe, štož přestanje, wjele wjazy změje to krasnosć, štož wostanje.
12. Hdyž teho dla tajku nadźiju mamy, dha sebi wulku chrobłosć wozmjemy; Scht. 4. Eph. 6, 19. 20.
13. A nječinimy jako Mójzas, kiž zawješk na swoje wobličo kładźeše, zo te Israelske dźěći njesmědźachu hladać na kónc teho, štož přestanje; 2 Mójz. 34, 33. 35.
14. Ale jich mysle su ztwjerdnjene; přetož hač do dźensnišeho dnja wostanje tón zawješk njewotkryty na ztarym zakonju, hdyž jón lazuja, kotryž zawješk pak w Chrystusu přestanje. Jez. 6, 10.
15. Ale hač do dźensnišeho dnja, praju ja, hdyž Mójzas budźe lazowany, wisy tón zawješk na jich wutrobje;
16. Hdy by so pak ta (jich wutroba) wobroćiła k temu Knjezej, dha by zawješk prec zay był. Rom. 11, 23.
17. Ale tón nj je tón Duch. Hdźež pak teho Knjeza Duch je, tam je frejota. Jan. 4, 24.
18. My pak wšitcy z wotkrytym wobličom teho Knjeza krasnosć jako we jasnym špihelu widźimy, a budźemy tež pšekrasnjeni do teho sameho znamjenja z jedneje krasnosće do druheje, jako wot Ducha, teho Knjeza. 1 Kor. 13, 12. Rom. 8, 29.
1. Teho dla, hdyž my tu słužbu mamy, kaž smy smilnosć dóstali, dha my njewosłabimy; 1 Kor. 7, 25.
2. Ale smy so wotrjekli potajneje haniby a njekhodźimy wokoło z lesnosću, tež njeprawje njewučimy Bože słowo; ale ze zjewjenjom teje wěrnosće wopokažemy so sami derje přećiwo wšitkich čłowjekow swědomnju před Božim wobličom. 1 Thes. 2, 5.
3. Jeli zo pak tež naše ewangelion je zakryte, dha je zakryte před tymi, kiž zhubjeni budźa; 1 Kor. 1, 18.
4. W kotrychž tón Bóh teho swěta te mysle je zaslepił, to je w njewěrnych, zo by jim njeswěćiła ta jasna swěca teje evangelizkeje krasnosće Khryztusoweje, kiž je to znamjo Bože. Kol. 1, 15. Hebr. 1, 3.
5. Přetož my njeprědujemy so samych, ale Jezom Chrysta, zo wón je tón Knjez, my pak waši wotročcy Jezusa dla. St. 1, 24.
6. Přetož Bóh, kotryž přikaza, zo by so z ćěmnosće to swětło rosswěćiło, tón je so rosswěćił w našich wutrobach, zo bychmy dóstali rosswěćenje teho póznaća teje krasnosće Božeje we wobliču Jezom Chrysta. 1 Mójz. 1, 3.
7. [My mamy pak tón šaz w hlinjanych sudobjach, zo by ta přez měru krasna móc była Boža, a nic wot nas. St. 5, 1. 1 Kor. 2, 5.
8. My mamy wšudźom žałosć, ale my so njerudźimy; nam so ztyšće, ale my njezazwyflujemy;
9. My budźemy pšezćěhani, ale njebudźemy wopušćeni; my budźemy podtłóčeni, ale kónc njewozmjemy;
10. A nosymy kóždy čas wokoło to mrěće teho Knjeza Jezusa na našim ćěle, zo by tež to žiwjenje teho Knjeza Jezusa na našim ćěle so zjewiło.
11. Přetož my, kiž my žiwi smy, budźemy stajnje na smjerć wudawani Jezusa dla, zo by tež to žiwjenje Jezusowe na našim smjertnym ćěle zjewjene było.] Ps. 44, 23. Mał. 5, 11.
12. Dha teho dla ta smjerć swoju móc w nas wopokaže, ale we was to žiwjenje. 1 Kor. 4, 9.
13. [Dokelž my pak teho sameho ducha teje wěry mamjy, tak jako pisane steji: Ja wěrju, teho dla rěču ja; dha my tež wěrimy, teho dla my tež rěčimy, Ps. 116, 10.
14. A wěmy, zo tón, kotryž je teho Knjeza Jezusa zbudźił, budźe tež nas přez Jezusa zbudźić a nas z wami před so podztajić. Jap. st. 3, 15 x.
15. Přetož wšitko so waše dla stanje, tak zo by ta přez měru wulka hnada přez jich wjele dźakowanje Boha bohaće čezćiła. Rom. 5, 15.
16. Teho dla my njewosłabnjemy, ale hač runje naš zwonkomny čłowjek so skazy, dha wšak tón znutskomny so wote dnja do dnja wobnowi.
17. Přetož naša žałosć, kotraž je krótka a lóžka, dokonja wěčnu a přez měru jara wulku a wažnu krasnosć, Rom. 8, 18.
18. Nam, kiž my njehladamy na to wědomne, ale na to njewidźomne. Přetož štož wědomne je, to je časne, a štož njewidźomne je, to je wěčne.
1, [My wěmy pak, jeli naša zeniizka chěža teje hěty rosłamana budźe, zo wot Boha nowe twarjenje mamy, dom, kiž z rukomaj njeje sčinjeny a wěčny je, w njebjesach. 2 Pětr. 1, 13. 14. Jan. 14,12.
2. A teho dla chce so nam tež po tym našim wobydlenju, kotrež z njebjes je, a požadamy wutrobnje, zo bychmy z tym samym pšiwoblečeni byli; Rom. 8, 23.
3. Tak pak, jeli zo my tež nawoblečeni a nic nazy namakani budźemy.
4. Přetož dokelž w tej hěće smy, požadamy my a smy wobćeženi; my pak radšo njechali wuslečeni, ale nawoblečeni być, zo by to smjertne póžrjete było wot žiwjenja. Kn. mudr. 9, 15.
5. Kiž nas pak k temu pšihotuje, to je Bóh, kiž nam tež tón zawdawk teho Ducha dał je.
6. Teho dla smy my přeco dobreje nadźije a wěmy, zo, dokelž w ćěle pšebywamy, my w zuzobje chodźimy wot teho Knjeza;
7. Přetož my we wěrje chodźimy a nic we widźenju;
8. My pak dobreje nadźije smy a zwolimy radšo z ćěła won hić a domach być pola teho Knjeza.
9. Teho dla my tež cyle za tym stejimy, njech smy domach abo w zuzbje, zo bychmy so jemu zpodobali. Phil. 1, 23.
10. Přetož my so wšitcy dyrbimy zjewić před sudnym stołom Chrystusowym, zo by kóždy dóstał za tym, jako je činił při ćělnym žiwjenju, njech je dobre abo złe.] Jap. st. 17, 31. Rom. 14, 10. St. 2, 6.
11. Dokelž my teho dla wěmy, zo so teho Knjeza mamy bojeć, nawabimy my tych ludźi k wěrje, ale Bohu smy my zjawni. Ja so pak nadźiju, zo my tež we wašich swědomnjach zjawni smy. Hiob. 31, 23.
12. Přetož my so sami zaso wam njechwalimy, ale my was k temu wodźimy, zo byšće so z nami khwalili a zo byšće měli što prajić přećiwo tym, kotřiž so po wohladanju chwala a nic po wutrobje. St. 3, 1.
13. Přetož činimy što wjele, dha my to Bohu činimy; činimy my pak rozumnje, dha my wam rozumnje činimy. St. 11, 16. 17.
14. [Přetož ta lubosć Chrystusowa nas k temu pšinući, zo za to mamy, hdyž jedyn za wšitkich je wumrěł, dha su teho dla wšitcy wumrěli. Hebr. 2, 9.
15. A tón je teho dla za wšitkich wumrěł, zo bychu wšitcy, kotřiž žiwi su, tam dale sami sebi žiwi njebyli, ale temu, kiž za nich je wumrěł a horje stanył. 1 Tim. 2, 6.
16. Tuž wot teho časa my nikoho njeznajemy po ćěle; a hač my tež Chrystusa smy prjedy znali po ćěle, dha wšak jeho nětk wjazy tak njeznajemy.
17. A tak, je-li štó w Chrystusu, tón je nowe stworjenje; to stare je so minuło, hlaj, wšitko je so nowe zčiniło. Rom. 8, 1. 10. Jez. 43, 19. Zjew. 21, 5.
18. To pak wšitko přińdźe wot Boha, kiž nas sam ze sobu je zjednał přez Jezom Chrysta, a nam tu słužbu dał, kotraž to zjednanje prěduje. Rom. 5, 10.
19. [Přetož Bóh běše w Chrystusu a zjedna tón swět sam ze sobu a njepšizpi jim jich hrěchi, a je nam poručił, zo bychmy my rěčeli wot teho zjednanja. Rom. 3, 24. 25.
20. My smy teho dla pósłani na město Chrystusa, a je tak, zo Bóh přez nas napomina; tuž prosymy na město Chrystusa: Dajće so z Bohom zjednać. Jez 52,7.
21. Přetož wón je teho, kotryž wot žaneho hrěcha ničo njewědźeše, za nas k hrěchej sčinił, zo bychmy my w nim ta prawdosć byli, kotraž před Bohom płaći.]
1. [My napominamy was pak, jako sobupomoznikow, zo byšće tu hnadu Božu podarmo njebrali;
2. Přetož wón praji: Ja sym će w zpodobnym času wusłyšał a sym ći w tym dnju teho zboža pomhał. Hlaj, nětk je tón prawy spodobny čas; hlaj, nětk je tón dźeń teho zboža. Jez. 49, 8.
3. Njedajmy pak nihdźe nikomu žaneho pohóršenja, zo by naš hamt hanjeny njebył;
4. Ale we wšěch wěcach dajće so nam wopokazać jako słužomnicy Boži, we wulkej sćerpliwosći, w žałozćach, w nuzach, w ztyzknozćach,
5. W pukach, w jastwach, w změškach, w prózach, wachowanju, w požćenju, St. 11, 23—27.
6. W čistosći, wědomnozći, we łahodnozći, w dobroćiwozći, w swjatym Duchu, w prawej lubosći, 1 Tim. 4, 12.
7. W słowje teje wěrnosće, w Božej mocy, přez bróń teje prawdosće na prawej a lěwej rucy; 1 Kor. 2, 4.
8. Přez česć a hanibu, přez złe a dobre ryče; jako zawjednizy, ale my rěčimy prawdu;
9. Jako njeznajomni a smy wšak znajomni; jako ći, kiž mru, a hlaj, my smy žiwi; jako šwikani a wšak njezabići; St. 4, 10. 11.
10. Jako zrudni, ale přeco wjesołi; jako chudźi, ale kiž my wjele wobohaćimy; jako ći, kiž ničo nimaju, a wšak wšitko wobsedźimy.]
11. O wy Korinthizzy, naš rt je so k wam wotewrił, naša wutroba je wjeseła.
12. Naše dla wy so tyšić njetrjebaće. So so pak tyšiće, to so stanje wot was wutrobneje lubosće dla.
13. Ja pak z wami rěču, jako ze swojimi dźěćimi, zo byšće so tež tak přećiwo mi zadźerźeli a tež wjesołi byli.
14. Njećehńće zpšah z njewěrnymi. Přetož kajke towaŕztwo ma prawdosć z njeprawdozću? Abo što ma swětło činić z ćěmnozću? 5 Mójz. 7, 2. Eph. 5, 11.
15. Abo kak je Chrystus přez jene z Belialom? Abo kajki dźěl ma wěrny z njewěrnym?
16. Abo kak so runa Boži templ z pšibójzkimi? Přetož wy sće templ teho žiweho Boha, tak jako Bóh praji: Ja budu w nich bydlić a so w nich pšekhodźić; ja budu jich Bóh a woni budźa mój lud. 1 Kor. 3, 16. St. 6, 19. Eph. 3, 17. 3 Mójz. 26, 12.
17. Teho dla wuńdźće srjedźa nich won a rosdźělće so wot nich, praji tón Knjez, a nječisteho so njedótkajće; dha chcu ja was horje wfać, Jez. 52, 11.
18. A ja budu wam za Wótža, a wy mi budźeće za synow a za dźowki, praji tón wšehomózny Knjez.
1. Hdyž my teho dla tajke slubjenje mamy, moji najlubši, dha chcemy so sami wot wšitkeho zmazanja teho ćěła a ducha wurjedźić a wobstajni hač do kónca wostać při woswjećenju a bohabojozći.
2. Pšimńće nas; my njejsmy nikomu křiwdu činili, nikoho njejsmy wobškodźili, nikoho njejsmy zjebali. St 12, 17.
3. Ja pak to njepraju, zo bych was zatamał; přetož ja sym horjekach prjedy prajił, zo wy w našich wutrobach tak sće, zo my chcyli z wami wumrjeć a žiwi być. St. 6, 11. 12. 13.
4. Ja rěču z wulkej chrobłosću k wam: ja so z wami jara chwalu; ja sym napjelnjeny z tróštom; ja sym přez měru we wjesełozći, w kóždej našej žałosći. Philem. št. 8.
5. Přetož jako my do Mazedonskeje přińdźechmy, naše ćěło žaneho wotpočinka njeměješe, ale wšudźom my běchmy w žałosći; zwonkach běše wójna, znutskach strachota.
6. Ale Bóh, kiž tych hubjenych troštuje, tón je tež nas troštował přez Titusowy přichod,
7. Nic pak jeno přez jeho přichod, ale tež přez tón trošt, kotryž wón wot was je dóstał, hdyž nam připowědaše waše požadanje, waše płakanje, waše bědźenje wo mnje, zo so ja tak hišće bóle zwjeselich.
8. Přetož zo ja was přez list sym zrudźił, teho mi žel njeje, hač mi runje by žel było. Hdyž pak ja widźu, zo tón list snadź na chwilu was je zrudźił,
9. Dha ja nětk so zwjeselu, nic, zo wy zrudźeni sće, ale zo sće zrudźeni k pokuće. Přetož wy sće po Bosy zrudźeni, tak zo byšće wy wot nas na žanej wěcy škody njeměli.
10. Přetož Boža zrudoba načini k zbóžnozći želenje, wo kotrež nikomu žel njeje; zrudoba pak teho swěta přinjese smjerć.
11. Hlaj, to same, zo wy sće po Bosy zrudźeni, kajku swěrnosć je wone wam načiniło! k temu tež zamołwjenje, hněw, bojosć, požadanje, bědźenje, wjećenje; wy sće so na wšitkim wopokazali, zo wy čisći sće na tym skutku.
12. Teho dla, hač runje wam pisał sym, dha wšak njeje so teho sameho dla stało, kotryž njeprawje je činił, tež nic teho sameho dla, kotremuž so njeprawje je stało, ale teho dla, zo by pola was wědomna była naša swěrnosć za was před Bohom.
13. Teho dla smy my troštowani z wašeho trošta. Ale přez měru bóle smy so my zwjeselili na Titusowej wjesełozći, zo jeho duch je wokšewjeny wot was wšitkich.
14. Přetož čohož ja so před nim z wami chwalił sym, njejsym ja k hanibje přišoł; ale runje jako wěrno je, štož z wami smy rěčeli, tak je so tež naše chwalenje pola Titusa prawje wopokazało;
15. A wón ma wutrobnje jara dobru mysl přećiwo wam, hdyž wón zpomina na wšitkich wašich posłušnosć a kak my z bojosću a ze rženjom jeho sće horje wzali.
16. Ja zwjeselu so teho dla, zo so k wam wšitkeho móžu nadźeć.
1. Ja dawam wam pak k wědźenju, lubi bratřa, tu hnadu Božu, kotraž tym Mazedonzkim wosadam je data. Rom. 15, 26.
2. Přetož jich wjesełosć běše přez měru wulka, tehdy, jako woni přez wjele žałozćow běchu zpytani. A hač runje w najhłubšej khudobje běchu, dha su wšak bohaće dawali z wutrobnej swěrnosću.
3. Přetož po zamóženju (to ja swědču), haj wyše zamóženja su woni so hotowi wopokazali,
4. A z wulkej próstwu wot nas žadachu, zo bychmy jich dobrotu a z čimž tym swjatym hromadźe słužili su, k sebi wzali. St. 9, 1. Jap. st. 11, 29.
5. A nic jeno činjachu woni, kaž my so nadźijachmy, ale podachu so tež sami najprjedy temu Knjezej a potom nam přez Božu wolu;
6. Tak zo my dyrbjachmy Titusa napominać, zo wón, kaž prjedy běše počał, tak tež pola was tajku dobrotu by dokonjał.
7. Ale runje jako wy we wšitkich wěcach bohaći sće, na wěrje, na słowje a na póznaću a na wšelkej swěrnosći a na wašej lubosći k nam; tak čińće, zo byšće tež na tej dobrocże bohaći byli.
8. Ja njerěču jako chcył roskazać; ale dokelž druzy tak swěrni su, zpytam ja wašu lubosć, hač tež prawa je.
9. Přetož wy wěsće tu hnadu našeho Knjeza Jezom Chrysta, hač runje bohaty běše, bu wón wšak chudy waše dla, zo byšće wy přez jeho khudobu bohaći byli. Sach. 9, 9. Mat. 8, 20. Luk. 9, 58.
10. Ja pak w tym wam swoje zdaće dawam; přetož to je wam wužitne, kiž wy zachodne lěto počeli sće, nic jeno činić, ale tež chcyć.
11. Nětk teho dla dokonjejće tež to činjenje, zo runje jako je při was była hotowa mysl, zo sće chcyli, tak budź tež tudy to dokonjenje z teho, štož maće.
12. Přetož hdyž jedyn ma prjedy hotowu mysl, dha je wón spodobny, hdyž dawa za tym, jako ma a nic za tym, jako nima. Přisł. 3, 28. Mark. 12, 43.
13. To pak njepraju něhdźe teho dla, zo by to druhim spušćene było, wy pak wobćežnozć měli, ale zo by runje było dźeržane.
14. Dha słuž teho dla waš zbytk jich potrěbnosći přez tón nětčiši (drohi) čas, zo by tež zaso jich zbytk wašej potrěbnosći słužił, zo by tak runozć dźeržana była; St. 9, 12.
15. Kaž pisane steji: Tón, kiž wjele nahromadźi, ničo zbytne njeměješe; a tón, kiž mało nahromadźi, njeměješe ničo mjenje. 2 Mójz. 16, 18.
16. Bohu pak budź dźak, kiž tajke ztaranje wo was je do Titusoweje wutroby dał; St. 9, 15. 1 Kor. 15, 57.
17. Přetož wón wza to napominanje z lubosću horje, a dokelž tak jara zprózny bě, je wón z dobrej wolu sam k wam ćahnył.
18. My smy pak z nim bratra pósłali, kiž ma chwalbu na tym evangeliju po wšitkich wosadach.
19. Nic jeno pak to; ale wón je tež wot tych wosadow postajeny, zo by naš towarš był na puć teje sameje dobroty dla, kotraž přez nas wuprošena budźe k česćitemu Knjezej a k chwalbje wašeje dobreje mysle. Gal. 2, 10.
20. Tak wotwróćimy to, zo by nichtó na nas złe njeryčał tajkeho bohateho dawka dla, na kotryž my z tej našej słužbu myslimy;
21. A hladamy na to, štož by zdobne było, nic jeno před tym Knjezom, ale tež před ludźimi.
22. Tež smy my z nimi pósłali našeho bratra, kotrehož my často we wjele wěcach swěrneho smy namakali, a nětk wjele swěrnišeho. My mamy wulke dowěrjenje k wam,
23. Njech je Titusa dla, kiž mój towarš a pomoznik bjez wami je, abo njech je našich bratrow dla, kotřiž su pósli tych wosadow a Chrystusowa česć. St. 7, 13. St. 12, 18.
24. Wopokažće teho dla nad nimi to wopokazanje wašeje lubosće a našeje khwalby wot was tež zjawnje před tymi wosadami. St. 7, 14.
1. Přetož wot tajkeho dawanja, kotrymž so tym swjatym słuži, njetrjebam wam pisać.
2. Přetož ja znaju wašu hotowu dobru mysl, kotrejež dla was chwalu pola Mazedonzkich (a praju): Achajzka je hižom zachodne lěto hotowa była. A waša wulka dobrota je jich wjele wuzbudźiła.
3. Tych bratrow pak sym teho dla pósłał, zo by naša chwalba wot was darmo njebyła, štož to nastupa; ale zo byšće wy hotowi byli, jako ja wot was prajił sym;
4. Tak zo snadź, hdy bychu Mazedonzzy zo mnu přišli a was njehotowych namakali, zo njebychmy my (ja nochcu prajić wy) k hanibje přišli z tajkim khwalenjom.
5. Teho dla sym to za nuzne dźeržał, zo tych bratrow sym napominał, zo bychu prjedy nas k wam ćahnyli a přihotowali to same žohnowanje, kotrež prjedy slubili sće, zo by hotowe było, tak jako žohnowanje a nic jako lakomstwo.
6. Sa to pak dźeržu: Štóž skupje syje, tón tež budźe skupje žnjeć; a štóž syje w žohnowanju, tón budźe tež w žohnowanju žnjeć. Přisł. 22, 8.
7. Kóždy po radźe swojeje wutroby, nic z njewolu abo z nuzu; přetož wjesełeho dawarja lubuje Bóh. 2 Mójz. 25,2 Sir. 35, 11.
8. Bóh pak je mócny, zo wšelka hnada na was pšibywa, zo wy we wšěm přeco wšeho dosć maće a bohaći sće na wšěch dobrych skutkach.
9. Jako pisane steji: Wón je rozsywał a dawał chudym; jeho prawdosć wostanje wěčnje. Ps. 112, 9.
10. Kotryž pak symjo dawa rossywarjej, tón tež budźe chlěb dawać k jědźi a pšizporjeć waše symjo a dać rosć te płody wašeje prawdosće;
11. So wy so we wšěm wobohaćiće ke wšej wutrobnej swěrnosći, kotraž Bohu přez nas dźakowanje přinjese.
12. Přetož ta słužba tajkeho dobreho wopora napjelni nic jeno tych swjatych potrjebnozć, ale tež přez měru wuztupa, tak zo wjele dźakowanja so Bohu stanje,
13. Hdyž přez tu našu swěrnu słužbu Boha čezća za waše posłušne póznaće teho ewangelija Chrystusoweho a za waše dobre wudźělenje, kotrež wy nad nimi a nade wšitkimi wopokazaće.
14. Woni tež so modla za was a žadaju sebi was teje jara wulkeje hnady Božeje dla, kiž we was budźe namakana.
15. Bohu pak budź dźak za jeho njewurjeknjeny dar.
1. Ja pak, Pawoł, sam prošu was přez tu ćichozć a dobroćiwosć Chrystusowu, kiž ja, hdyž pola was sym, bjez wami sym pokorny, hdyž pak njejsym pola was, dowěrju so wam.
2. Haj, ja prošu, wy chcyli so tak zadźeržeć, zo bych njetrjebał, hdyž pola was budu, z tym dowěrjenjom tu chrobłosć sebi wzać, kotruž mi někotři pšikładźa, přećiwo někotrym, kotřiž za to maju, jako bychmy my po ćělnym wašnju chodźili.
3. Přetož hač my runje w ćěle chodźimy, dha wšak po ćěle njewojujemy.
4. Přetož te brónje našeje wójny njejsu ćělne, ale z Boha mócne k skaženju te hrodźišća, Eph. 6, 13.
5. S kotrymiž my zkazymy te rady a wšelku wysokozć, kotraž so pozběhuje přećiwo Božemu póznaću, a wozmjemy jatu wšelku myslu pod Chrystusowu posłušnosć;
6. A smy hotowi, wjećić wšelku njeposłušnozć, hdyž so waša posłušnosć je dopjelniła.
7. Kedźbujeće wy na to, štož před wočomaj je? Ma-li štó tu nadźiju w sebi, zo Chrystusej přisłuša, njech tež zaso na to při sebi pomysli, zo runje jako wón Chrystusej přisłuša, tak tež my Chrystusej pšisłušamy.
8. A hdy bych ja tež što wjazy so chwalił z našej mozu, kotruž nam tón Knjez dał je, zo bychmy was polěpšeli a nic zkazyli, njechał ja k hanibje přińć. St. 12, 6. 1 Kor. 5, 2. 4. 5.
9. Ale wot teho rěčeć nochcu, zo by wam so njezdało, jako chcył ja was přez listy naztróžeć.
10. Přetož jeho listy, rjeknu někotři, su ćežke a sylne; ale wohladanje jeho ćěła je słabe a jeho ryč je kničomna.
11. Štóž tajki je, tón njech sebi to pomysli, zo kajzy my smy ze słowami přez listy, hdyž prečkach smy, tajcy my tež móhli być ze zkutkom, hdyž tudy smy. St. 12, 20. St. 13, 2. 10.
12. Přetož my njesměmy so sami bjez tych stajić abo so z někotrymi přirunać, kiž so sami chwala; ale dokelž so sami na so měrja a sami ze sobu so pširunaju, njerozymja woni ničo. St. 3, 1. St. 5, 12.
13. My pak přez měru so njechwalimy, ale po měrje teje šnóry, z kotrejž Bóh nam je měru wuměrił, zo my tež hač k wam smy dosahnuć móhli.
14. Přetož my so njerosćahamy na měrje, jako njebychmy hač k wam dosahnuli; přetož my smy wšak hač k wam přišli z tym evangelijom Chrystusowym.
15. A njechwalimy so přez měru z cuzej prózu, ale mamy nadźiju, hdyž waša wěra je we was roztła, zo my po našej šnórje chcemy dale přińć, Rom. 15, 20.
16. A to ewangelion tež tym prědować, kotřiž tamnu stronu wašeho kraja bydla, so pak z tym njekhwalić, štož ći su zhotowali, kiž druhu šnóru su dóstali.
17. Štóž so pak chwali, tón khwal so teho Knjeza. Jer. 9, 23. 24. 1 Kor. 1, 31.
18. Přetož teho dla njeje tón doztojny, kotryž so sam chwali, ale tón, kotrehož tón Knjez chwali.
St. 11. Scht. 1 Bóh daj, zo byšće chcyli mi na chwilu moju hłuposć k dobroće dźeržeć; haj wy dźeržiće mi ju k dobroće.
2. Přetož ja horju so přećiwo wam z horzej Božej lubosću; přetož ja sym was slubił jenemu mužej, zo bych was jako čiztu knježnu postajił Chrystusej. 3 Mójz. 21, 13. Eph. 5, 26. 27.
3. Boju so pak, zo by snadź, jako tón had Jěvu zawjedźe ze swojej lesnosću, tak tež waše mysle so zkazyłe a wótpanułe wot teje praweje čistosće w Chrystusu. 1 Mójz. 3, 4. 13.
4. Přetož hdy by štó k wam přišoł a druheho Jezusa prědował, kotrehož my njejsmy prědowali; abo hdy byšće druheho ducha dóstali, kotrehož njejsće dóstali; abo druhe ewangelion, kotrež njejsće horje wzali; byšće wy jeho derje znosyli. Gal. 1, 8. 9.
5. Přetož ja mam za to, zo ja ničo mjenje njejsym, dyžli ći wysocy japoštoli su. St. 12, 11. 1 Kor. 15, 10. Gal. 2, 6. 9.
6. Sym-li runje njewustaty na rěči, dha wšak njewustaty njejsym na póznaću. Ale ja wšak sym pola was wšudźom derje znajomny. 1 Kor. 2, 1. 2. 13. Eph.3, 4.
7. Abo sym-li ja zhrěšił, zo so sam symponižił, zo byšće wy powyšeni byli? Přetož ja sym wam to Bože ewangelion darmo připowědał;
8. A sym druhe wosady wurubił a wot nich mzdu brał, zo bych wam prědował.
9. A jako pola was běch a nuzu ćeŕpjach, njeběch ja nikomu wobćežny; přetož štož mi trěbne běše, to ći bratřa dopjelnichu, kiž z Mazedonskeje přińdźechu; a sym so tak we wšitkim zadźeržał, zo bych wam wobćežny njebył, a chcu so hišće dale tak zadźeržeć.
10. Tak wěsće, jako ta prawda Chrystusowa w mni je, njedyrbi mi ta chwalba we Achajzkich krajach zatykana być.
11. Čoho dla to? So was njedyrbjał lubo měć? Bóh wě, zo was lubo mam. St. 6, 11. 12. 13.
12. Štož pak činju a činić budu, to teho dla so stanje, zo bych tym jich pomyslenje wotćał, kiž na to łakaju, zo bychu w tych wěcach, z kotrymiž so chwala, tajcy byli namakani, jako my. 1 Kor. 9, 12.
13. Přetož tajcy falšni pósli a jebaŕzzy dźěłaćerjo přeměnja so do Khryztusowych pósłow. Phil. 3, 2.
14. A to tež žadyn dźiw njeje; přetož wón sam, zatan, pšeměni so do jandźela teho swětła.
15. Teho dla tež žana wulka wěc njeje, hdyž so jeho słužomnicy přeměnja do prědarjow teje prawdosće; kotrychž kónc budźe po jich skutkach.
16. Ja z noweho praju: zo by nichtó mje njeměł za njemudreho; jeli zo so pak wam hinak zda, wzmiće mje za njemudreho, zo bych so ja tež trochu pokhwalił.
17. Štož nětk rěču, to njerěču ja po tym Knjezu, ale jako we hłupozći, dokelž so na chwalenje sym zkhroblił.
18. Přetož wjele so jich chwali po ćěle, dha tež ja so chwalić chcu. St. 10, 13. St. 12, 9.
19. Přetož wy radźi znjeseće njemudrych, dokelž wy mudri sće. 1 Kor. 4, 10.
20. Přetož wy znjeseće, hdyž was štó na słužbu ćěri, hdyž was štó zežerje, hdyž štó bjerje, hdyż so štó pozběha, hdyž was štó bjez woči bije.
21. To rěču ja po nječesći, jako bychmy my wosłabnuli.
[Na čož pak štó chrobły je (ja praju w njemudrozći), na to sym tež ja chrobły.
22. Woni su Hebrejzzy, ja tež. Woni su Israelscy, ja tež. Woni su Abrahamowe symjo, ja tež.
23. Woni su Chrystusowi słužomnicy (ja hłupje praju), ja sym derje wjazy. Ja sym so wjazy prócował, ja sym wjazy pukow ćerpił, ja sym huzćišo we jastwach, husto w smjertnych nuzach był. 1 Kor. 15, 10.
24. Wot židow sym pjeć króć ćerpił štyrcyći pukow bjez jeneho. 5 Mójz. 25, 3.
25. Ja sym tři króć šwikany, junu kamjenjowany, tři króć je so mi łódź na morju rosłamała, nóc a dźeń sym so we hłubinje prócował. Jap. st. 16, 25. St. 14, 19.
26. Ja sym často na drozy był; ja sym w strachosći był na rěkach, w strachosći bjez rubježnikami, w strachosći bjez Židami, w strachosći bjez pohanami, w strachosći w městach, w strachosći w pusćinje, w strachosći na morju, w strachosći bjez falšnymi bratrami; Jap. st. 27, 2 x.
27. W prócy a dźěle, we wjele wachowanju, we hłodźe a lačnozći, we wjele požćenju, w zymje a nahoće;
28. Chiba štož so hewak stanje, zo ja wšědnje budu nadběhany a zo na mni leži wšědna starozć za wšě cyrkwje. Jap. st. 20, 18 x.
29. Štó je słaby, zo bych ja njewosłabnuł? Štó budźe pohóršowany, zo bych ja so njepalił? Rom. 15, 1.
30. Dyrbju-li ja so chwalić, dha chcu so swojeje słabosće chwalić.
31. Bóh a tón Wótc našeho Knjeza Jezom Chrysta, kotryž budź chwaleny do wěčnosće, wě, zo ja njełžu. Rom. 1, 25.
32. Damazzenzki bohot krala Areta wobsadźi Damazzenzke město z wachu a chcyše mje jimać; Jap. st. 9, 24.
33. Ale ja buch w korbje z woknom přez murju dele pušćeny a ćeknych z jeho rukow. Jap. st. 9, 25.
1. [To chwalenje pak mi žaneho wužitka njepřinjese; dha wšak chcu ja přińć na te widźenja a zjewjenja teho Knjeza.
2. Ja znaju čłowjeka w Chrystusu před štyrnaće lětami (hač wón je w ćěle był, to ja njewěm; abo hač wón je z ćěła won był, to tež njewěm; Bóh wě). Tón bu torhnjeny hač do tzećich njebjesow.
3. A ja znaju teho sameho čłowjeka (hač wón je w ćěle abo z ćěła won był, to njewěm; Bóh wě), St. 11, 11.
4. So wón bu torhnjeny do paradiza (abo Božeho raja) a słyšeše njewurjeknjene słowa, kotrež žadyn čłowjek prajić njemóže.
5. Teho chcu so ja chwalić; wot so sam pak nochcu so ničeho chwalić, chiba swojeje słabosće.
6. A hdy bych so ja chwalić chcył, njebych ja teho dla njemudry był; přetož ja chcył prawdu prajić. Ja so pak teho zdźeržu, zo by nichtó wjazy do mnje njedźeržał, dyžli na mni widźi, abo wote mnje słyši. St. 10, 8. St. 11, 16.
7. A zo bych so ja tych wysokich zjewjenjow přez měru njepšezběhnuł, je mi daty koł do ćěła, zatanowy jandźel, kiž by mje z pjazću bił, zo so ja njebych přez měru pozběhnuł. Hiob. 2, 6.
8. Sa to sym ja tři króć teho Knjeza prosył, zo by wote mnje wotstupił,
9. A wón je ke mni rjeknył: Dosć maš na mojej hnadźe, přetož moja móc je w słabych mócna. Teho dla chcu so ja najradšo swojeje słabosće chwalić, zo by ta móc Chrystusowa w mni pšebywała.
10. Teho dla sym ja dobreje mysle při słabozćach, při hanibach, při nuzach, při pšezćěhanjach, při tyšnozćach, Chrystusa dla; přetož hdyž ja słaby sym, sym ja sylny.]
11. Ja sym so zbłaznił na khwalenju; k temu sće wy mje nućili. Přetož wot was ja dyrbjach być chwaleny, dokelž ja ničo mjenje njejsym dyžli ći wysocy japoštoli su; hač runje ničo njejsym. St. 11, 1. 6. St. 11, 5.
12. Přetož wone su wšak japoštołzke zejchi bjez wami so stałe we wšelkej sćerpliwosći, přez zejchi a dźiwy a přez skutki.
13. A što je, w čimž wy byšće mjenje byli dyžli druhe wosady, chiba zo ja sam was njejsym wobćežował? Wodajće mi tón hrěch. St. 11, 9.
14. Hlaj, ja sym hotowy k třećemu k wam přińć, a nochcu was wobćežić; přetož ja njepytam to waše, ale was. Přetož dźěći njedyrbja tym staršim ćazy hromadźić, ale starši tym dźěćom.
15. Ja pak chcu rad lubje to swoje wudać, haj, sam so wudać za waše duše; hač runje was přez měru jara lubuju a pak mało lubowany budu.
16. Ale njech tak je, zo ja was njejsym wobćežił; dokelž pak lesny sym, sym ja was přez zjebanje popanuł?
17. Sym ja pak was přesadźił přez tych někotrych, kotrychž sym k wam pósłał?
18. Titusa sym napominał a z nim pósłał teho bratra. Je dha Titus was přesadźił? Njejsmoj mój po jednym duchu khodźiłaj? Njejsmoj mój po jenakich stopach chodźiłaj?
19. Zda so wam zaso, zo so před wami zamolwimy? My před Božim wobličom w Chrystusu rěčimy; ale to wšitko so stanje, moji najlubši, dla wašeho polěpšenja.
20. Přetož ja so boju, hdyž přińdu, zo was njebudu namakać, kajkichž bych chcył, a zo tež mje wy namakać njebudźeće, kajkehož byšće chcyli; zo něhdźe bjez wami njebyła hadrija, zawizć, hněw, zwada, pšisłodźenje na druheho, šćwanje, naduwanje a přećiwnosć; St. 10, 2. 1 Kor. 4, 6.
21. So, hdyž přińdu, mje mój Bóh zaso by njeponižał pola was a ja tych wjele wobžarował, kiž prjedy su zhrěšili a žanu pokutu činili njejsu za nječiztozć, za kurwarstwo a za samopašnozć, kotruž woni hnali su. St. 13, 2.
1. Přińdu-lijak třećemu k wam, dha dyrbi wo rće dweju abo třoch swědkow kóžda wěc wobstać. Jan. 8, 17.
2. Ja sym to wam prjedy prajił a praju wam to prjedy, jako bych pola was był, z noweho; a nětk to same, hdyž pola was njejsym, pišu tym, kotřiž su prjedy zhrěšili, a wšitkim druhim, jeli zo zaso přińdu, dha nochcu ja přehladać.
3. Přetož wy pytaće, zo byšće zhonili, hač Chrystus w mni rěči, kiž nad wami njeje wosłabnuł, ale mócny je bjez wami.
4. Přetož hač runje wón je křižowany w słabozći, dha wšak je wón žiwy z mocy Božeje. A hač runje tež my z nim słabi smy, dha wšak z nim žiwi budźemy z mocy Božeje bjez wami. Phil. 2, 7. 8.
5. Spytajće so sami, hač sće we wěrje; wobhońće so sami. Abo njepóznajeće wy so sami, zo Jezus Chrystus we was je? chiba zo sće njedostojni. 1 Kor. 11, 28. Rom. 8, 9: 10. Kol. 1, 27.
6. Nadźiju so pak, zo wy póznajeće, zo my njedostojni njejsmy.
7. Ja pak prošu Boha, zo byšće wy ničo złeho nječinili; nic teho dla, zo bychmy my dostojni byli widźeni, ale zo byšće wy to dobre činili, a my bychmy jako njedostojni byli.
8. Přetož přećiwo prawdźe ničo njemóžemy, ale za prawdu.
9. Wjeselimy so pak, hdyž my słabi smy a wy sće mózni. A to my tež požadamy, zo byšće wy dokonjeni byli.
10. Teho dla to tež prečkach wot was ja pišu, zo, hdy bych při was był, ja njetrjebał wótry być, po tej mocy, kotruž mi tón Knjez dał je k polěpšenju, a nic k skaženju. St. 2, 3. St. 10, 8.
11. Naposledk, lubi bratřa, wjeselće so, budźće dokonjeni, tróštujće so, budźće jenakeje mysle, dźeržće měr; dha budźe tež Bóh lubosće a teho měra z wami. Phil. 4, 4.
12. Postrowće so jedyn druheho ze swjatym wokošenjom. Wšitcy swjeći dadźa wam wjele dobreho powjedźić. 1 Kor. 16, 20.
13. [Ta hnada našeho Knjeza Jezom Chrysta a ta lubosć Boža a tón dóstatk teho swjateho Ducha budź z wami wšitkimi. Hamjeń.]
Druhi list, na Korintiskich napisany a pósłany z Philippa, města Mazedonzkeho, přez Tita a Lukaša.